งานนำเสนอ1

นทิ าน เรอ่ื งกระต่ายกบั เต่า

ณ ป่าใหญแ่ หง่ หน่ึง มีกระตา่ ยตวั หน่ึงมน่ั ใจในความเร็วของฝีเทา้ ตวั เองมาก และมกั พูดโม้ โออ้ วดวา่ ไมม่ ีใครเทียบเทียมได้ จนวนั หน่ึง เจา้ กระตา่ ยไดพ้ บกบั เตา่ ท่ีกาลงั เดินตว้ มเต้ียม ผา่ นมา เม่ือเห็นดงั นนั้ เจา้ กระตา่ ยก็หวั เราะเยาะและพูดลอ้ เลียนวา่ \"น่ีเจา้ เตา่ มวั แตเ่ ดินอืด อาดอยา่ งน้ี แลว้ เม่ือไรจะถึงบา้ นกนั ละ่ เน่ีย ตอ่ ใหเ้ จา้ เดินนาหนา้ ไปกอ่ นคร่ึงวนั ขา้ ยงั ตาม เจา้ ทนั เลย\"

เจา้ เตา่ ไดย้ ินดงั นน้ั ก็เกิดอาการไมพ่ อใจ เลยพูดตอบกลบั ไปวา่ \"ถึงขา้ จะเดินชา้ แตข่ า้ ก็กลบั ถึงบา้ นทุกวนั ถา้ อยา่ งงน้ั เรามาลองว่ิงแขง่ กนั มยั้ ละ่ แลว้ ขา้ จะ เอาชนะเจา้ ใหด้ ู\" กระตา่ ยเห็นวา่ เจา้ เตา่ ทา้ แขง่ อยา่ งน้ันก็ตอบตกลง พรอ้ มกบั พูดไปอยา่ งขา ๆ วา่ \"ฮา่ ฮา่ ฮา่ โถ... เจา้ เตา่ เช่ืองชา้ อยา่ งเจา้ น่ะเหรอ จะมาชนะกระตา่ ยท่ี รวดเร็วอยา่ งขา้ ได้ ไมม่ ีทางหรอก\"

เม่ือถึงวนั แขง่ ขนั เจา้ กระตา่ ยไดว้ ่ิงออกจากจุดเร่ิมตน้ ไปดว้ ยความเร็วเต็มฝีเทา้ แซงหนา้ เจา้ เตา่ ไปไกล และเม่ือหนั หลงั กลบั ไปดูก็ไมเ่ ห็นแมแ้ ตเ่ งาของเจา้ เตา่ เลย คิดวา่ คงอีกนานกวา่ เจา้ เตา่ จะเดินมาถึง จึงนึกในใจวา่ \"งน้ั ขา้ ของีบเอาแรงสกั หน่อยดีกวา่ ยงั ไงก็ชนะอยูแ่ ลว้ \" แลว้ ไมน่ านเจา้ กระตา่ ยก็เผลอหลบั ไป

เหตุการณน์ ้ีทาใหเ้ จา้ กระตา่ ยรูส้ ึกเสียใจมากท่ีตอ้ งมาพา่ ยแพใ้ หก้ บั เจา้ เตา่ เพียงเพราะความประมาทของตวั เองน่ันเอง...

นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ วู้ ่า : หากเราใชช้ ีวิตอยา่ งประมาทก็อาจเป็นหนทางท่ีนามาสูค่ วามพา่ ยแพไ้ ด้ ดงั เชน่ เจา้ กระตา่ ยตวั น้ีท่ีประมาทเลินเลอ่ คิดวา่ ตวั เองว่ิงไดเ้ ร็วกวา่ จึงชะลา่ ใจ ไมค่ ิดท่ีจะ พยายามหรือว่ิงแขง่ ใหส้ าเร็จ จนสุดทา้ ยก็โดนเจา้ เตา่ ว่ิงแซงเขา้ เสน้ ชยั ไปในท่ีสุด เชน่ เดียวกนั กบั การเรียน หากเด็ก ๆ หลงคิดวา่ ตวั เองเกง่ แลว้ จึงไมข่ ยนั ตงั้ ใจอา่ น หนังสือ เพ่ือนท่ีเขามีความขยนั และมีความพยายามมากกวา่ ก็อาจมีผลการเรียนท่ี ดีกวา่ เราได้