นิทานอีสป

นิทานอีสป เร่ืองลาอยากร้องเพลง จกั จนั่ มกั จะส่งเสียงร้องเพลงอยา่ งไพเราะตลอดเวลา ลาจึงถามจกั จนั่ ว่า “เพือ่ นเอ๋ย เจา้ กินอะไรหรือ จึงมเี สียงท่ีไพเราะนกั ” จกั จนั่ ยมิ้ เเลว้ ตอบว่า “อ๋อ อาหารของขา้ ก็คือน้าคา้ งไงล่ะ” ลาจึงเขา้ ใจวา่ เพราะจกั จน่ั กินเเตน่ ้าคา้ งอยา่ งเดียวจึงไดม้ เี สียงไพเราะ เจา้ ลามนั จึงเกิดความคิดข้ึนมาวา่ … ถา้ มนั กินน้าคา้ งบา้ ง กค็ งจะร้องเพลงไดไ้ พเราะอยา่ งจกั จน่ั ต้งั เเต่วนั น้นั ลาก็กินเเต่น้าคา้ ง ไมก่ นิ หญา้ ที่เป็นอาหารของตน ไม่ชา้ ไมน่ านนกั ลากต็ ายไปเพราะความหิวโหย นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วา่

“ส่ิงที่ดีท่ีสุดสาหรับผอู้ ่นื อาจเป็นส่ิงท่ีเเยท่ ่ีสุดสาหรับเรา”