ชุดการอ่าน “อ่านเพื่อชีวิต ชุดที่ 3”

สารบัญ หน้า เรือ่ ง ๑ ๒ อา่ นเพ่อื ชีวติ ชดุ ที่ ๓ ๓ หลกั ปรชั ญาเศรษฐกิจพอเพียง ๔ การประยุกตใ์ ช้หลกั ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ๕ ถามพระ ๖ กาแฟต้นเดยี ว ๗ เปลยี่ นชือ่ ๘ ลดระดบั นา้ ในใจ ๙ เมกะโปรเจกต์ ๑๐ รบั ของตอ่ จากประชาชน ๑๑ ๕ สตางค์ ๑๒ สระว่ายน้า ๑๓ เพลงใกลร้ งุ่ ๑๔ รกั เมืองไทย ๑๕ หญิงไทยใจงาม ๑๖ งู กบ และเหยยี่ ว ๑๗ แกะกบั หมู ๑๘ แกะ หมาปา่ และราชสหี ์ ๑๙ นก สัตวป์ า่ และคา้ งคาว ๒๐ ผงึ ตวั ตอ่ แตน ๒๑ หมาปา่ กับหมาหวิ โซ ๒๒ คนมือเติบกบั นกนางแอน่ ๒๓ ลากับเงา ๒๔ การแบ่งของสิงโต ๒๕ หมาปา่ กบั ลูกแกะ ๒๖ ววั กบั ล้อเกวียน ๒๗ หมาจงิ จอกกบั องนุ่ เปรียว ๒๘ สุนัขจอมเกเร ๒๙ หมาป่าหลงกลลา กบ ๒ ตวั ชาวประมง

เร่อื ง หนา้ คนเดนิ ทางกบั ตน้ ไม้ ๓๐ ผเี สอื ๓๑ อุปสรรคท่ีเกดิ ขนึ ระหวา่ งเส้นทางของเรา ๓๒ หญงิ ตาบอด ๓๓ ฝูงกบ ๓๔ อาชีพครู ๓๕ อาชีพเภสัชกร ๓๖ อาชีพพยาบาล ๓๗ อาชีพตา้ รวจ ๓๘ อาชพี ทหาร ๓๙ อาชีพหมอ ๔๐

๑ ชดุ การอาน “อานเพ่อื ชีวติ ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกป ญหาการอา น การเขยี นของนกั เรียนในระดับชั้นประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบัว(เพ่งตง้ั ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรื่อง หลักปรชั ญาของเศรษฐกจิ พอเพียง ที่มา : https://dearrii.wordpress.com/2015/08/24/design/

๒ ชดุ การอา น “อา นเพ่ือชีวติ ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอาน การเขียนของนักเรยี นในระดบั ชั้นประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพง่ ต้ังตรงจติ รวิทยาคาร) ปกี ารศึกษา ๒๕๖๔ เรื่อง การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกจิ พอเพยี ง ทม่ี า : https://foamyenta39.files.wordpress.com/2015/08/ e0b982e0b89be0b8aae0b980e0b895e0b8ade0b8a3e0b98c.jpg

๓ ชุดการอา น “อา นเพื่อชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอาน การเขยี นของนักเรยี นในระดบั ชั้นประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบัว(เพ่งตั้งตรงจิตรวิทยาคาร) ปกี ารศึกษา ๒๕๖๔ เร่อื ง ถามพระ ที่มา : ว่าทรี่ .ท. ดลิ ก ศิริวัลลภ ล่ามภาษายาวปี ระจาพระองค์

๔ ชดุ การอาน “อา นเพือ่ ชวี ติ ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอา น การเขียนของนกั เรียนในระดับช้ันประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพ่งตง้ั ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง กาแฟต้นเดียว ท่มี า : พล.ต.อ.วสษิ ฐ เดชกุญชร อดีตหวั หนา้ ตารวจราชสานักประจา

๕ ชุดการอา น “อา นเพอ่ื ชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน การเขียนของนกั เรียนในระดับชั้นประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพ่งตั้งตรงจติ รวิทยาคาร) ปกี ารศึกษา ๒๕๖๔ เร่อื ง เปลยี่ นชอื่ ทีม่ า : ศรนี ติ ย์ บุญทอง อดีตรองเลขาธิการคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอนั เน่ืองมาจาก พระราชดาริ

๖ ชดุ การอา น “อา นเพอื่ ชวี ิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน การเขียนของนกั เรียนในระดับชั้นประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพง่ ต้ังตรงจติ รวิทยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เร่ือง ลดระดบั นาในใจ ทีม่ า : คณุ ประเสริฐ สมะลาภา อดตี ปลดั กรุงเทพมหานคร

๗ ชดุ การอาน “อานเพอ่ื ชีวิต ชุดที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอา น การเขียนของนกั เรียนในระดับชัน้ ประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพง่ ต้ังตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรื่อง เมกะโปรเจค็ ต์ ทมี่ า : คณุ โชดก วีรธรรม อดตี อธิบดกี รมการปกครอง จากหนังสอื พระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยูห่ วั พระผู้อย่ใู นดวงใจนัก ปกครอง

๘ ชดุ การอาน “อานเพ่อื ชีวิต ชุดที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอา น การเขยี นของนักเรยี นในระดบั ชั้นประถมศึกษา โรงเรียนบางบัว(เพง่ ต้ังตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ เร่ือง รับของต่อจากประชาชน ท่มี า : พล.ต.อ.เสรมิ จารรุ ตั น์ อดตี หัวหนา้ ตารวจราชสานัก จากหนงั สอื 84 พรรษา ราชาพทิ ักษ์

๙ ชดุ การอาน “อานเพ่ือชวี ติ ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกป ญ หาการอา น การเขยี นของนกั เรียนในระดับช้ันประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพง่ ตั้งตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปกี ารศึกษา ๒๕๖๔ เรอื่ ง 5 สตางค์ ทีม่ า : ท่านผู้หญิงพัว อนรุ กั ษ์ราชมณเฑียร อดีตนางสนองพระโอษฐ์ จากหนงั สือในหลวงของเรา

๑๐ ชดุ การอาน “อา นเพอื่ ชวี ติ ชุดที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน การเขียนของนักเรียนในระดบั ชน้ั ประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพง่ ตง้ั ตรงจิตรวิทยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรือ่ ง สระว่ายนา ทีม่ า : ดร.สุเมธ ตันตเิ วช จากหนงั สอื หลักธรรมหลกั ทา ตามรอยพระยคุ ลบาท

๑๑ ชดุ การอ่าน “อา่ นเพือ่ ชีวิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แก้ปญั หาการอ่าน การเขยี นของนักเรียนในระดับชน้ั ประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพ่งตัง้ ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอื่ ง เพลงใกลร้ ุ่ง ท่มี า : เพลงพระราชนิพนธ์ในพระบามสมเดจ็ พระมหาภูมิพลอดลุ ยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร / Design by ครตู าล

๑๒ ชุดการอ่าน “อา่ นเพอ่ื ชีวติ ชุดที่ ๓” โครงการ แก้ปญั หาการอ่าน การเขยี นของนกั เรียนในระดับชัน้ ประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบัว (เพง่ ตั้งตรงจติ รวิทยาคาร) ปีการศึกษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง รักเมืองไทย ท่มี า : ผ้แู ต่ง- พลตรหี ลวงวจิ ิตรวาทการ / Design by ครตู าล

๑๓ ชดุ การอา่ น “อ่านเพ่ือชวี ิต ชุดที่ ๓” โครงการ แก้ปญั หาการอา่ น การเขยี นของนักเรียนในระดบั ชั้นประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพง่ ตั้งตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอื่ ง หญงิ ไทยใจงาม ท่มี า : ผแู้ ตง่ - ท่านผู้หญงิ ละเอยี ด พบิ ลู สงคราม / Design by ครูตาล

๑๔ ชุดการอ่าน “อ่านเพอ่ื ชีวติ ชุดท่ี ๓” โครงการ แกป้ ัญหาการอา่ น การเขยี นของนกั เรยี นในระดบั ชั้นประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบวั (เพ่งตงั้ ตรงจติ รวิทยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ นิทานเรื่อง งู กบ และเหยี่ยว กบจ้านวนหน่งึ ขึ้นมาจากน้าเพ่ือกระโดดโลดเตน้ กันทา่ มกลางสายฝนท่โี ปรยปราย มีกบจ้านวนหน่งึ พลัดหลง เขา้ ไปในรังของงูพิษ พวกมนั ทั้งหมดจงึ ถูกจับกนิ ขณะนนั้ แมก่ บมาทนั เหน็ งพู ษิ กินลูกกบตัวสุดทา้ ยพอดี แม่กบรา่้ ไหเ้ สียใจ ต่อวา่ งพู ิษต่างๆ นานา วา่ ท้าไมถึงใจรา้ ยกบั ลูกกบนัก เจา้ งูไดต้ อบกับแม่กบวา่ \"พวกมันเข้ามาถึงรังท่อี ย่ขู องข้าก็สมควรเปน็ อาหารของข้า\" หลงั จากนนั้ ไมน่ าน เหยี่ยวตวั หนึง่ ทา้ รงั อยู่บนต้นไมใ้ หญ่ใกลท้ อ่ี ย่ขู องงู พวกลูกงจู งึ พากนั เทีย่ วปนี ต้นไมเ้ ล่น และพลัดหลงเขา้ ไปในทอี่ ยขู่ องเหย่ยี ว เหยยี่ วจงึ จดั การกนิ งพู ิษกนิ เปน็ อาหาร ขณะท่กี า้ ลังกินงูตวั สุดทา้ ยนน้ั แมง่ ูกเ็ ลอ้ื ยเขา้ มาเหน็ พอดี จงึ ท้าการต่อวา่ แมเ่ หย่ยี ว \"ท้าไมเจ้าไมป่ ล่อยลกู ขา้ กลบั ไป มันพลดั หลงเข้ามาเจ้าไล่มนั ไปกไ็ ด้ ทา้ ไมเจา้ ตอ้ งจับมันกนิ เปน็ อาหารด้วย\" \"ไม่ใชแ่ ค่ลูกของเจ้า แต่รวมถงึ ตัวเจ้าด้วยทข่ี ้าจะจบั กนิ เพอ่ื เป็นอาหาร\" พูดจบนกเหยี่ยวก็จบั แมง่ กู ินในทันที นิทานเรือ่ งน้ี สอนให้รู้วา่ คิดทา้ รา้ ยผูอ้ ่นื ผู้อืน่ กอ็ าจคดิ กลบั มาท้าร้ายเราได้เชน่ กนั ทม่ี า : http://www.kalyanammitra.org/

๑๕ ชุดการอ่าน “อา่ นเพอ่ื ชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป้ ัญหาการอ่าน การเขียนของนักเรยี นในระดับชนั้ ประถมศึกษา โรงเรียนบางบวั (เพ่งตั้งตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ นทิ านเรอื่ ง แกะกับหมู วันหน่ึงคนเลีย้ งแกะเจอหมูตวั หนึง่ อยู่ในทอ้ งทุ่งซึง่ แกะของเขาก้าลังเล็มหญ้าอยู่ เขาจงึ ว่ิงแจน้ เข้าไปจับตวั เจา้ หมูตอนตวั นัน้ อย่างรวดเรว็ เจ้าหมูหวีดรอ้ งเสียงหลงทันทีที่คนเลี้ยงแกะแตะมือบนตัวมนั ใครไดย้ ิน เสยี งดังขนาดนั้น ก็คงคิดว่าเจ้าหมจู ะตอ้ งเจ็บปวดทรมานมาก แต่ขณะท่มี ันกา้ ลงั หวีดร้องและด้ินรนเพือ่ หนีให้พ้น คนเลีย้ งแกะก็หนบี มันไว้ใตแ้ ขนพลางมุ่งไปยงั ร้านขายเนือ้ ในตลาด พวกแกะในท่งุ เลีย้ งสัตว์ต่างประหลาดใจ และขา้ กับพฤติกรรมของเจา้ หมมู าก จึงพากันตามคนเลีย้ งแกะและเหย่อื ของเขาไปจนถึงประตรู วั้ \"อะไรทา้ ใหเ้ จา้ ร้องครวญครางขนาดน้ัน\" แกะตัวหนง่ึ ถาม \"คนเล้ยี งแกะจบั และอุ้มพวกเรา ออกจะบ่อย พวกเราคงร้สู กึ อับอายขายหนา้ เหลอื เกนิ หากร้องโวยวายจะเป็นจะตายอย่างท่เี จา้ ทา้ นน่ี ่ะ\" \"อะไรต่อ อะไรมันคงดีหรอก\" หมตู อบขณะทย่ี งั คงกรีดรอ้ งและตะกุยตะกาย \"เขาจบั พวกเจ้า ก็เพยี งเพราะต้องการขนของ เจ้าเท่าน้นั แต่เขาต้องการเนือ้ ของข้า อูด๊ ดดดด!\" นิทานเรอ่ื งน้สี อนใหร้ วู้ า่ เป็นเร่อื งงา่ ยทจี่ ะแสดงความกลา้ หาญยามที่ไมม่ ีอันตราย ท่มี า : http://www.kalyanammitra.org/

๑๖ ชุดการอ่าน “อ่านเพื่อชวี ติ ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป้ ญั หาการอ่าน การเขยี นของนักเรียนในระดับชนั้ ประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบัว (เพ่งต้ังตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ นิทานเรอ่ื ง แกะ หมาป่า และราชสหี ์ แกะฝงู หนึง่ เท่ยี วเดนิ กนิ หญ้า และหลงเขา้ ไปในฝูงหมาปา่ พวกหมาป่าจึงท้าการล้อมฝงู แกะไวแ้ ละ ทยอยจับกินเปน็ อาหารกนั จนหมดทุกตัว กอ่ นทแ่ี กะตัวสุดทา้ ยจะถกู จบั กนิ นน้ั มนั ได้กลา่ วคา้ ขอร้องให้หมาป่าปลอ่ ย มนั ไป \"ปลอ่ ยข้าไปเถอะ ข้าเพยี งแต่เดนิ ทางหลงมาในฝูงของเจา้ เจ้าอภยั ใหข้ า้ ไดไ้ หม\" กล่าวจบมันก็ถูกหมาปา่ กัดกินในทันที ฝงู หมาปา่ เม่ืออ่มิ กนั แลว้ ต่างกพ็ ากันนอนหลบั ขณะนน้ั ไดม้ ลี กู ราชสหี ์พลัดหลงเขา้ มาในกลุ่มของ พวกหมาป่า พวกมันกล็ อ้ มลกู ราชสีห์ไว้ ตังใจว่าจะจบั กินเหมือนฝูงแกะ ลูกราชสีห์กลัวมากจึงบอกกบั ฝงู หมาปา่ วา่ \"พ่อกบั แมแ่ ละญาตขิ องข้าอยไู่ มไ่ กลจากที่นี่ ถา้ พวกเจ้ายังไม่ปลอ่ ยขา้ พวกเจ้าต้องถูกจบั กนิ แน่ๆ\" พวกหมาป่า ต่างไมเ่ ช่ือทล่ี กู ราชสหี ์พูดและพากนั หวั เราะ ขณะนน้ั กลมุ่ ราชสีห์ที่ซมุ่ อยู่กพ็ ากันออกมาล้อมกลุ่มหมาป่าไว้ พวกหมาป่าพอเห็นดังน้นั ก็พากันตกใจ คิดจะวง่ิ หนีแต่กไ็ ปไหนไม่ได้ เพราะถูกล้อมไว้หมด ในท่ีสดุ ฝูงราชสหี ์ก็จับฝงู หมาปา่ กินเปน็ อาหาร หมาปา่ ตัวสุดท้าย ก่อนทจ่ี ะถกู จับกนิ กร็ ้าพึงขนึ้ ว่า \"ถา้ ข้ายอมปล่อยราชสีหน์ ้อยไป ข้าคงไม่ถกู จับกนิ แบบน\"้ี นิทานเรอื่ งน้ี สอนให้ร้วู ่า ทา้ ให้ผอู้ น่ื เดอื ดร้อนกจ็ ะได้รับความเดือดรอ้ นกลับมา ทม่ี า : http://www.kalyanammitra.org/

๑๗ ชดุ การอา่ น “อ่านเพือ่ ชวี ิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แก้ปัญหาการอา่ น การเขียนของนักเรยี นในระดับช้ันประถมศึกษา โรงเรียนบางบวั (เพ่งตั้งตรงจติ รวิทยาคาร) ปีการศกึ ษา ๒๕๖๔ นทิ านเรื่อง นก สัตว์ป่า และคา้ งคาว เหลา่ นกและสตั วป์ า่ ประกาศสงครามระหว่างกนั โดยไม่มีทางทจ่ี ะประนีประนอมใดๆ ทั้งสิ้น พวกมันตอ่ สู้ กนั แบบตาต่อตาฟันตอ่ ฟัน เลา่ ขานกนั วา่ การตอ่ สู้ประหัตประหารนบ้ี านปลายมาจากการท่ฝี งู หา่ นถกู คมเขย้ี วของ พวกหมาจ้ิงจอก สว่ นพวกสตั วป์ า่ กม็ ีเหตุผลสมควรใหต้ อ่ สู้ เมอ่ื นกอนิ ทรโี ฉบประต่ายปา่ ไปกินอย่เู ป็นนิจ และนกเคา้ แมวกเ็ ขมอื บพวกหนูอยู่ทกุ วี่วัน มันเปน็ การต่อสทู้ ่ีแสนโหดเหีย้ ม หนแู ละกระต่ายป่าลม้ ตายเปน็ เบอื ไกแ่ ละห่านก็รว่ ง กราวเป็นจา้ นวนมหาศาล อกี ท้ังผชู้ นะยงั มักหยุดเพื่อฉลองชยั อยเู่ สมอ มเี พยี งพวกค้างคาวเท่านน้ั ท่ีไมเ่ ลอื กค้างอย่างเปิดเผย พวกมันเปน็ เผ่าพันธุ์ทมี่ ากเล่ห์ เมื่อเห็นวา่ นกเป็นฝ่าย ได้เปรียบพวกมนั กท็ า้ ตวั เป็นนกทกุ กระเบยี ดน้วิ แต่เม่อื สงครามพลกิ ขา้ ง พวกมนั กแ็ ปรพกั ตร์ไปเป็นสัตวป์ ่าไดท้ นั ที เมอ่ื สงครามสน้ิ สุดลง ความประพฤตขิ องค้างคาวก็ถูกนา้ มาถกเถยี งกนั ในทป่ี ระชุมสนั ตภิ าพ การหลวงลวงเชน่ นี้เป็น เรือ่ งท่ีอภยั ไมไ่ ด้ พวกนกและสตั วป์ ่าตัดสินให้เนรเทศค้างคาวไป ตั้งแตน่ ้นั เปน็ ต้นมา พวกค้างคาวก็ตอ้ งหลบซอ่ นตวั อยู่ ในหอคอยมอื หรอื ซากปรักหักพัง บนิ ออกมาหากินไดเ้ ฉพาะในยามราตรีเท่าน้นั นทิ านเรอื่ งนสี้ อนให้รูว้ ่า คนโป้ปดหลอกลวง ไมม่ วี นั มเี พ่ือนได้เลย ทม่ี า : http://www.kalyanammitra.org/

๑๘ ชุดการอา่ น “อา่ นเพอื่ ชวี ิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แก้ปญั หาการอา่ น การเขียนของนกั เรียนในระดับช้ันประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบัว (เพ่งตงั้ ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๔ นิทานเรื่อง หมาป่ากับหมาหวิ โซ เย็นวันหนึ่งขณะท่ีหมาปา่ กา้ ลังดอ้ มๆ มองๆ อยูแ่ ถวหมูบ่ ้าน มันกบ็ งั เอิญเผชญิ เข้ากับหมาผอมแห้งแรงน้อย จนหนงั แทบติดกระดกู ตวั หน่ึง ราชันหมาปา่ ทา้ จมกู ฟุดฟิดใสอ่ าหารอันผอมแห้งของมันราวกบั ว่าไมเ่ คยหิวโหยเชน่ น้ี มาก่อน มนั จงึ เดนิ ตรงไปหาเจ้าหมา ขณะท่ีหมาเองก็ถอยกรูด \"ขอให้ข้าได้เตือนนายท่านหนอ่ ยเถิด\" เจา้ หมากล่าว ค้าพูดของมนั ถูกขัดเป็นระยะขณะพยายามเลี่ยงหลบคมเขีย้ วของหมาปา่ \"ท่านจะตอ้ งกล้ากลนื ฝืนทนสักเพียงใด หากท่านจะกนิ ขา้ ในตอนน้ี ดูซี่โครงของขา้ สิ ขา้ ไมม่ ีอะไรเลยนอกจากหนังและกระดูก แต่ขอใหข้ า้ ได้บอกท่าน เปน็ การสว่ นตัวสักหน่อย อีกไมก่ ี่วัน เจ้านายของขา้ กจ็ ะจดั งานเล้ียงแต่งงานใหล้ กู สาวคนเดียวของเขา ทา่ นคงพอเดา ได้ว่าขา้ จะอว้ นท้วนสมบรู ณข์ น้ึ สกั แคไ่ หนจากเศษอาหารทเ่ี หลือจากโต๊ะ เม่อื ถึงตอนน้นั ท่านค่อยกนิ ขา้ ก็ยังไมส่ าย\" ช่วยไม่ได้ทเ่ี จ้าหมาปา่ จะนึกไปว่ามันคงดีเพยี งใดหนอ หากได้กนิ เน้อื หมาอว้ นพีแทนท่จี ะเป็นเจา้ ตัวผอมกะหรอ่ งที่อยู่ ตรงหนา้ มนั จงึ หยุดโจมตีและจากไปพร้อมกับค้าสญั ญาวา่ จะกลบั มา อีกไม่กว่ี ันถดั มา เจ้าหมาปา่ กก็ ลบั มาหาเสบียงอาหารทไ่ี ด้รับค้าม่นั เอาไว้ มนั พบเจ้าหมาในสนามหลงั บ้าน เจา้ นายของมนั และเรียกให้มนั ออกมาเป็นอาหารของตนเสียดๆี \"นายท่าน\" เจ้าหมาตอบพลางยม้ิ กริม่ \"ข้ายินดี อย่างยิง่ ท่ที า่ นจะได้กินข้า ข้าจะออกไปทันทที ี่หมาเฝ้าประตูเปดิ ประตูให\"้ ทว่า หมาเฝ้าประตู เปน็ หมาตัวใหญ่ยกั ษ์ทเ่ี จ้าหมาป่ารูด้ ี จากประสบการณ์อันเจ็บปวดวา่ ไมเ่ คยปรานี ต่อเหลา่ หมาป่า ดงั นัน้ มันจึงตัดสินใจไมร่ ัง้ รอและเผน่ แนบ่ ไปอย่างเร็วทส่ี ดุ เท่าทีข่ าของมันจะพาไปได้ นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ วู้ ่า อย่ายดึ มน่ั ในค้าสัญญาท่มี ุ่งจะล่อลวงเราด้วยผลประโยชน์ จงพอใจในสงิ่ ทเ่ี ราไดร้ บั ดกี ว่า ที่มา : http://www.kalyanammitra.org/

๑๙ ชดุ การอ่าน “อ่านเพอื่ ชีวิต ชุดที่ ๓” โครงการ แกป้ ญั หาการอ่าน การเขยี นของนกั เรยี นในระดบั ชน้ั ประถมศึกษา โรงเรียนบางบัว (เพง่ ต้ังตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปกี ารศึกษา ๒๕๖๔ นิทานเรื่อง ผงึ้ ตวั ตอ่ แตน ในโพรงไม้แห่งหน่งึ เปน็ ท่กี กั ตุนน้าผ้ึง ซ่งึ ตัวต่อประกาศว่าน้าผ้ึงทั้งหมดเปน็ ของพวกมัน ฝ่ายผงึ้ ก็ม่ันใจว่า ขมุ ทรพั ยเ์ ป็นของพวกมันตา่ งหาก การถกเถียงลุกลามใหญ่โตจนดูเหมือนวา่ เร่อื งราวไมอ่ าจยตุ ลิ งได้โดยปราศจากการสู้ รบ ทา้ ยท่ีสดุ ดว้ ยความมีเหตมุ ีผลของท้ังสองฝ่าย พวกมนั จงึ ตกลงว่าควรมีผู้พิพากษาที่จะมาตัดสนิ ในเรอ่ื งน้พี วกมนั จงึ น้าความไปย่นื ตอ่ แตน ซ่ึงเป็นผู้คงความสนั ติในป่าแถบนั้น เมื่อผพู้ พิ ากษาเบิกความ ก็มพี ยานมากมายให้การว่าพวกมันเหน็ สตั วท์ ่ีมีปกี บนิ อยแู่ ถวๆ โพรงไมด้ ังกล่าว ส่ง เสยี งหึ่งดังไปท่ัว พวกมนั มีล้าตัวเป็นแถบลายสีเหลืองและดา้ เหมอื นผงึ้ ทนายฝ่ายตัวต่อรบี ยนื กรานทันทีวา่ คา้ อธลิ ายนี้ ตรงกบั ลกั ษณะของลกู ความมนั พยานหลักฐานท่ีวา่ ไมอ่ าจชว่ ยให้ผู้พพิ ากษาแตนตัดสนิ ความได้ มันจึงเลอ่ื นการ พิจารณาของศาลออกไปอกี หกสัปดาหเ์ พ่อื ขอเวลาคิดใหร้ อบคอบ เม่อื ถงึ เวลาพจิ ารณาคดีอกี ครง้ั ท้งั สองฝ่ายต่างมี พยานเพิ่มข้นึ อีกมากมาย มดตวั หนึ่งยืนขึ้นให้การเป็นตัวแรก และกา้ ลังจะถกู ซักค้าน เมื่อผงึ้ ชราผู้หลกั แหลมแสดงตน ต่อหนา้ ศาล \"ขา้ แตศ่ าลท่ีเคารพ\" มันเอย่ ขน้ึ \"คดีนี้ถกู เลอ่ื นมาหกสัปดาหแ์ ล้ว หากเรว็ ๆ น้ยี ังไมม่ กี ารตัดสิน น้าผ้ึงกค็ ง จะเอาไปทา้ อะไรไมไ่ ด้ ขา้ จึงขอเสนอว่า จงมอบหมายใหท้ ้ังผ้ึงและต่อสร้างรวงผึง้ ขึ้นมา แล้วเราก็จะไดเ้ ห็นกันในไม่ช้าว่าน้าผง้ึ น้เี ปน็ ของใครกนั แน\"่ พวกตัวตอ่ ประทว้ งกันเสยี งดัง ผูพ้ ิพากษาแตนผู้ชาญฉลาดเข้าใจในพริบตาวา่ ทา้ ไมพวกมนั จึงประทว้ ง เชน่ นัน้ เปน็ เพราะพวกมนั รดู้ ีว่าไมอ่ าจสร้างรวงผึง้ และใสน่ ้าผึ้งเขา้ ไปในน้ันได้ \"ชดั เจนแลว้ ว่า ใครทีส่ รา้ งรวงผึ้ง และใครไมอ่ าจท้าได้ สรปุ ว่าน้าผ้ึงเปน็ ของพวกผง้ึ \" ผูพ้ ิพากษากลา่ ว นิทานเร่ืองน้สี อนใหร้ วู้ ่า ความสามารถพิสูจน์ได้ดว้ ยการกระท้า ทีม่ า : http://www.kalyanammitra.org/

๒๐ ชดุ การอา น “อานเพอื่ ชีวิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน การเขียนของนักเรยี นในระดบั ชนั้ ประถมศึกษา โรงเรยี นบางบัว(เพง ตง้ั ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปก ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง คนมือเตบิ กับนกนางแอน่ ผแู้ ตง่ : อสี ป มีชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นท่ีช่ืนชมในหมู่เพื่อนกินว่าเป็นคนมือเติบ เขาใช้จ่ายเงินทอง ที่ได้มาอย่างสิ้นเปลืองเพื่อรักษาหน้าตาชอ่ื เสียง จนวันหนึ่งต้นฤดูใบไม้รว่ ง เขาก็พบวา่ ตนเองไม่ เหลอื เงินเลยแมแ้ ต่แดงเดยี ว รวมถงึ ไม่มีทรัพยส์ ินอ่ืนใดเวน้ แต่เสื้อผา้ ที่เขาสวมใส่อยู่ เขาต้องออกไปหาเพื่อนเจ้าสาราญบางคนในเช้านั้น และเขาก็คิดจนหมดปัญญา ว่าควรจะทาอย่างไรจึงจะมีเงินทองพอท่ีจะแต่งตวั ให้ดดู ีได้ ทันใดน้ันก็มนี กนางแอ่นบนิ ผา่ นมา มนั รอ้ งเพลงอย่างร่ืนเริงเสียจนชายหนุม่ เข้าใจว่าฤดูรอ้ นมาถึงแล้ว เขาจึงรบี รดุ ไปหาพ่อค้าขาย เสอื้ ผ้า จัดแจงถอดเสอ้ื ผ้าทง้ั หมดทีใ่ ส่อยเู่ พือ่ เปลี่ยนเป็นชดุ ในหนา้ ร้อน อีกไมก่ ีว่ ันถดั มา สภาพอากาศกก็ ลบั กลายเปน็ เหนบ็ หนาวแสนสาหัส ทงั้ เจา้ นกนางแอ่น ผู้น่าสงสารและชายหนุ่มผู้โง่เขลาในชุดอันบางเบาเปลือยท่อนแขน จึงไม่อาจเอาชีวิตรอดไ ด้ ดว้ ยรา่ งกายทหี่ นาวส่ันงันงก :: นิทานเร่ืองนส้ี อนใหร้ ้วู ่า :: นกนางแอน่ เพียงตัวเดียวไม่อาจบนั ดาลฤดรู ้อนได้ ท่มี า : กัลยาณมติ ร เพอ่ื แทส้ าหรบั คณุ (นิทานอสี ป)

๒๑ ชดุ การอา น “อา นเพือ่ ชวี ิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แกปญ หาการอา น การเขยี นของนกั เรยี นในระดบั ชนั้ ประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบัว(เพงตง้ั ตรงจติ รวิทยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เร่ือง ลากับเงา ผแู้ ต่ง : อีสป นักเดินทางจ้างลาตัวหน่ึงให้แบกตัวเขาไปยังชนบทอันห่างไกล เจ้าของลาติดตาม นกั เดินทางไปดว้ ยโดยเดนิ อยขู่ า้ งๆ นักเดนิ ทางเพื่อจงู ลาแบะนาทาง ถนนสายนั้นทอดข้ามที่ราบซึ่งไม่มีต้นไม้เลยสักต้น แสงแดดจัดจ้าสาดส่องลงมาอย่าง ร้อนแรง ความร้อนทวขี ้ึนจนในทีส่ ุดนกั เดนิ ทางตัดสินใจที่จะหยุดพัก และเน่ืองจากแถวนั้นไม่มี ร่มเงาอน่ื เลย นกั เดนิ ทางจึงนง่ั หลบอยู่ใตเ้ งาของเจา้ ลา ความร้อนก็มีผลกับคนจูงลาไมแ่ พ้นักเดินทางเช่นกัน อีกท้ังยังยา่ แย่กว่าเน่ืองจากเขาเดนิ ด้วยเท้ามาตลอดทาง เขาเองก็อยากจะพกั ใต้เงาของลา เขาจึงเร่ิมเถยี งกับนักเดินทาง โดยบอก วา่ นักเดนิ ทางจ่ายคา่ จา้ งเฉพาะลาเทา่ น้นั ไม่ไดร้ วมถึงเงาของมัน ไม่ช้าท้ังสองก็แลกหมัดกัน และในระหว่างที่พวกเขากาลังต่อสู้กันอยู่น้ัน เจ้าลาก็เดินหนี ไป :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้รวู้ ่า :: การถกเถยี งกันเร่อื งเงา กม็ ักสูญเสยี ส่ิงท่ีจับตอ้ งไดไ้ ปในทีส่ ดุ ท่มี า : กลั ยาณมติ ร เพอื่ แท้สาหรับคุณ (นิทานอสี ป)

ชุดการอา น “อา นเพือ่ ชวี ิต ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกปญ หาการอาน ๒๒ การเขียนของนักเรยี นในระดบั ชั้นประถมศึกษา โรงเรยี นบางบวั (เพงตงั้ ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปการศึกษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง การแบง่ ของสงิ โต ผูแ้ ต่ง : อสี ป กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สิงโต หมาจิ้งจอก อีกา และหมาป่า ตกลงกันว่าจะล่าเหย่ือ ร่วมกนั และแบ่งปนั ของท่ลี ่ามาได้ใหแ้ ก่ตัวอ่ืนๆ ไมว่ ่าพวกมันจะพบอะไรก็ตาม วนั หนง่ึ หมาป่าจดั ลม้ กวางตัวหนงึ่ ได้ มนั จงึ เรยี กสหายของมันมาเพงิ่ แบง่ ปันเหยอ่ื ในทันที เจ้าสิงโตเข้าไปยืนอยู่ด้านหัวของเหยื่อท้ังๆ ที่ไม่มีใครขอให้มันเป็นผู้จัดการฉีกแบ่ง มัน เรมิ่ นบั จานวนหวั เพือ่ แสดงให้เห็นถงึ ความยุติธรรมอันยิ่งใหญ่ \"ตัวแรก ก็คือข้า สิงโต สองคือเจ้าหมาป่า สามคือเจ้ากา ส่วนเจ้าจ้ิงจอกเป็นตัวที่\" มัน เอย่ พลางนับกรงเลบ็ ของมัน จากนนั้ มันกแ็ บง่ กวางออกเป็นสส่ี ว่ นเทา่ ๆ กนั อยา่ งรอบคอบ \"ข้าคือราชาสิงโต ดังน้ันแน่นอนว่าข้าจะต้องได้ส่วนแรก ส่วนต่อไปก็ต้องเป็นของข้ า เพราะข้าคือผู้ที่แข็งแรงท่ีสุด และส่วนนี้ก็ต้องเป็นของข้าเพราะข้ากล้าหาญที่สุด\" มันเอ่ย หลงั จากทแี่ บง่ สรรปนั ส่วนเรียบร้อย แล้วมนั กเ็ รม่ิ กวาดมองตัวอน่ื ๆ ด้วยสายตาดุรา้ ย \"ทนี ้ถี ้าพวกเจา้ ตัวไหนอยากจะอ้างสิทธิ ในส่วนที่เหลือละก็ พูดออกมาตอนนี้ได้เลย\" สิงโตคารามพร้อมกับกางกรงเล็บอย่างมี ความหมาย :: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนให้รวู้ ่า :: พลังอานาจคอื ความถกู ต้อง ท่มี า : กัลยาณมิตร เพอ่ื แท้สาหรบั คณุ (นทิ านอสี ป)

ชดุ การอา น “อา นเพือ่ ชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอา น ๒๓ การเขียนของนักเรียนในระดับช้นั ประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพงตงั้ ตรงจติ รวิทยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เรือ่ ง หมาปา่ กบั ลูกแกะ ผ้แู ต่ง : อสี ป เชา้ ตรวู่ ันหนงึ่ ลกู แกะหลงฝูงยนื ดื่มน้าอย่บู ริเวณริมฝั่งลาธารในป่า ในเช้าวนั เดยี วกนั น้ันเอง หมา ปา่ หิวโซก็ย่างกายลงมาจากตน้ น้าเพอื่ ล่าเหย่อื ไม่ช้าไมน่ านมันก็เห็นเจ้าแกะนอ้ ยตัวน้นั ตามกฎแห่งหมา ป่า มันจะต้องเขมือบอาหารโอชะเช่นนี้ไม่ให้เหลือแม้แต่กระดูก ทว่าเจ้าลูกแกะช่างดูไร้ทางสู้อักทั้งดูไร้ เดียงสาจนเจ้าหมาป่ารู้สกึ ว่ามนั สมควรตอ้ งมีขอ้ อา้ งเพอ่ื ปลดิ ชีวิตมัน \"เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงย่าไปทั่วลาธารของขา้ และกวนเอาโคลนขึ้นมา\" มันตะโกนเกรี้ยวกราด \"เจ้า สมควรต้องถกู ลงโทษอยา่ งหนักจากความคึกคะนองของเจ้า\" \"แต่...นายท่าน\" เจ้าแกะผู้สั่นกลัวตอบ \"อย่าได้โกรธข้าเลย ถึงอย่างไรข้าก็กวนน้าท่ีทา่ นกาลงั ด่ืม ใหข้ ่นุ ไมไ่ ดห้ รอก อยา่ ลมื สิว่า ทา่ นอย่ตู น้ น้า สว่ นขา้ อยู่ปลายนา้ \" \"เจ้าทาให้มันขุ่น!\" หมาป่าตะคอกใส่ \"นอกจากนี้ ข้ายังได้ยินมาว่าเจ้ากุเรื่องโกหกเก่ียวกับตัวข้า เมอื่ ปีกลาย\" \"ข้าจะทาอยา่ งน้ันไดอ้ ย่างไร\" เจ้าแกะออ้ นวอน \"ข้าเพ่ิงเกดิ ปีนี้เอง\" \"ถา้ หากไม่ใชเ่ จ้า ก็ต้องเป็นพช่ี ายของเจ้า\" \"ขา้ ไมม่ พี ชี่ าย\" \"เอ่อ ถา้ อย่างนนั้ \" เจา้ หมาปา่ คาราม \"กต็ ้องเปน็ ใครสกั คนในครอบครัวของเจ้านัน่ แหละ แต่ไมว่ ่า มนั จะเป็นใคร ขา้ กไ็ มป่ รารถนาท่ีจะคยุ กับอาหารเช้าของข้าอย่แู ล้ว\" เจา้ หมาปา่ เลกิ พดู พร่าทาเพลง มันจัดการขย้าแกะน้อยผนู้ ่าสงสารแล้วลากมันเข้าปา่ ไป :: นิทานเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ ่า :: อันธพาลมักหาข้ออา้ งให้กับการทาชั่วของตวั เองไดเ้ สมอ พวกอธรรมยอ่ มไม่ฟังเหตผุ ลของผไู้ ร้ความผดิ ทีม่ า : กัลยาณมิตร เพื่อแทส้ าหรับคณุ (นทิ านอสี ป)

ชดุ การอา น “อานเพอื่ ชวี ิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน ๒๔ การเขียนของนกั เรียนในระดับช้ันประถมศกึ ษา โรงเรียนบางบัว(เพง ต้งั ตรงจิตรวิทยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เร่อื ง ววั กับลอ้ เกวียน ผ้แู ต่ง : อสี ป ววั ค่หู นง่ึ ลากเกวียนหนักมาตลอดทางเป็นหลมุ เป็นบ่อในชนบท พวกมันออกแรงทงั้ หมดเพ่ือ ดึงเกวยี น แต่พวกมันก็หาได้บ่นอดิ ออดอนั ใดไม่ สว่ นบ้อเกวยี นน้นั แตกตา่ งออกไป งานของมนั แสนจะเบาเมอื่ เทียบกับงานของวัว แตม่ ันกลบั ส่งเสยี งเอียดอาดทุกรอบทีห่ มุนไป เจา้ วัวผู้น่าสงสาร นอกจากจะต้องออกแรงสุดกาลงั เพ่อื ลาก เกวียนลุยหลม่ โคลนลึกๆ แลว้ มันยังตอ้ งฟงั เสียงบ่นครา่ ครวญของลอ้ จนเต็มสองหูอีก อยา่ งทร่ี ู้ นท่ี า ใหง้ านของพวกมันยากเกนิ จะทานทนขน้ึ อกี หลายเทา่ \"เงยี บซะท\"ี ในทสี่ ุดเจา้ ววั กร็ ้องออกมาอยา่ งเหลืออด \"ทาไมล้ออยา่ งเจ้าถงึ ได้บ่นเสยี งดงั นัก เราต่างหากท่ลี ากนา้ หนักทง้ั หมด ไมใ่ ช่เจ้าสักหนอ่ ย แถมพวกเรายงั ไม่ไดส้ ่งเสียงอะไรเลยสกั แอะ\" :: นิทานเรือ่ งนีส้ อนใหร้ ู้ว่า :: คนทีบ่ น่ มากทีส่ ดุ คอื คนทีท่ กุ ข์นอ้ ยท่สี ดุ ที่มา : กัลยาณมิตร เพอื่ แท้สาหรบั คณุ (นทิ านอสี ป)

ชุดการอา น “อานเพ่อื ชวี ิต ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกปญหาการอา น ๒๕ การเขียนของนกั เรียนในระดับชนั้ ประถมศึกษา โรงเรียนบางบัว(เพง ตั้งตรงจิตรวิทยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรือ่ ง หมาจิง้ จอกกบั องนุ่ เปรี้ยว ผ้แู ต่ง : อีสป วนั หนึ่งมีหมาจ้ิงจอกตวั หน่ึงมองเห็นพวงองนุ่ สกุ ห้อยระยา้ ลงมาจากเถาทีเ่ ลอื้ ยพันไปตามกิ่ง ก้านของต้นไม้ องนุ่ เหลา่ นัน้ ดฉู ่าไปด้วยน้า เจา้ หมาจิ้งจอกมองจนนา้ ลายสอ อยากลิม้ ลององุ่นยิง่ นกั พวงอง่นุ เหล่าน้นั อยู่บนกง่ิ ไมส้ ูง ซ่ึงเจ้าหมาจิ้งจอกจาต้องกระโดดเพือ่ ควา้ มาให้ได้ กระโดด คร้งั แรก มันพลาดพวงอง่นุ ไปหลายช่วงตวั มันจงึ ถอยไปตั้งหลักเลก็ น้อย ก่อนจะกระโจนเขา้ ใส่ อีกครั้งเพียงเพอ่ื ควา้ น้าเหลวเชน่ เคย มนั ลองแล้วลองเล่าอีกหลายรอบแต่ก็ไร้ความหมาย ในที่สดุ มันจงึ นั่งลงและมองพวงองุ่นด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์ \"ขา้ ชา่ งโงอ่ ะไรเช่นนี้\" มันเอ่ยข้นึ \"นขี่ ้าด้นิ รนเพือ่ จะคว้าพวงองุ่นเปรย้ี วๆ ท่ีไม่คมุ่ คา่ พอจะ ไขว่ควา้ มาหรอกหรอื น\"่ี แล้วมันก็เดินจากไปด้วยท่าทเี หยียดหยาม :: นิทานเรื่องน้สี อนให้รู้ว่า :: คนมากมายพรอ้ มจะเสแสรง้ ดูถูกเหยียดหยามตอ่ ส่งิ ทไ่ี กลเกินเอ้ือม ที่มา : กลั ยาณมิตร เพื่อแทส้ าหรับคุณ (นิทานอสี ป)

ชดุ การอา น “อา นเพื่อชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอา น ๒๖ การเขยี นของนักเรียนในระดบั ชนั้ ประถมศึกษา โรงเรียนบางบัว(เพง ต้ังตรงจิตรวิทยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เร่อื ง สุนัขจอมเกเร ผแู้ ตง่ : อีสป สุนขั จอมเกเรตวั หน่ึงชอบวิง่ ไปกัดชาวบา้ นเวลาเขาเผลอ เจา้ ของจงึ นากระพรวนมาแขวนคอ มันไว้ เพ่ือใหค้ นไดย้ นิ เวลามันว่ิงเข้าไปใกล้ แต่เจ้าสุนขั คิดวา่ เขาให้มนั เป็นของขวญั มนั จงึ วิง่ ทาเสียง กรงุ๊ กรง๊ิ อวดไปทั่วตลาด สุนัขชราตวั หนงึ่ เห็นมนั วิง่ เชน่ นั้นจึงถามมันว่า \"ทาไมเจ้าถึงวิ่งสน่ั กระพรวนไปท่ัวเช่นนี้ละ่ \" มนั ตอบกลบั ไปวา่ \"เพอ่ื ให้ทุกคนได้ยนิ เสยี งอันไพเราะของมนั ยงั ไงละ่ \" สุนขั ชราหวั เราะในความโง่ของมัน \"เจ้าเข้าใจผดิ แลว้ ล่ะเจ้าหมาน้อย ไมม่ ใี ครช่นื ชมเจา้ หรอก คนที่ไดย้ นิ เสยี งกระพรวนของเจ้า มีแตจ่ ะวง่ิ หนกี นั ทั้งนั้น เพราะเขากลวั ว่าเจา้ จะไปทาร้ายเขาต่างหาก\" :: นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รูว้ ่า :: คนโง่มกั ภมู ใิ จกับชอ่ื เสยี งในทางทไ่ี ม่ดีของตนเอง ท่มี า : กลั ยาณมิตร เพือ่ แทส้ าหรับคณุ (นิทานอสี ป)

ชุดการอา น “อานเพอื่ ชวี ติ ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน ๒๗ การเขยี นของนักเรยี นในระดบั ช้นั ประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพงต้ังตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรื่อง หมาป่าหลงกลลา ผูแ้ ตง่ : อสี ป ลากนิ หญา้ อยใู่ นทุ่งหญ้าที่เขียวขจี สายตากเ็ หลอื บเห็นหมาปา่ ตวั หนึ่งเข้ามาหามนั \"มันไมไ่ ด้มาดีแน่\" ลาพูด แลว้ จึงแกล้งทาเป็นเจบ็ ขา เม่อื หมาป่าเหน็ กถ็ ามว่า \"ขาเจา้ เป็นอะไรทาไมจงึ เดินขาไมเ่ สมอกนั \" ลากต็ อบวา่ \"ข้าโดนหนามตาเทา้ กอ่ นท่ีขา้ จะมากินหญา้ ที่นี่\" ลาคิดใช้อบุ ายหลอกล่อใหห้ มาป่าหลงกลมนั วา่ \"เจ้าชว่ ยดเู ท้าทเ่ี จ็บให้ข้าหน่อย เพราะมนั เจ็บ เหลือเกนิ \" หมาป่าพยายามหาหนามท่จี าเท้าของลา ลาได้โอกาสกใ็ ช้ขาอกี ข้างหน่ึงเตะหมาปา่ อยา่ ง สดุ กาลงั ทาใหฟ้ ันมันล่วงหมดปาก และมันก็ราพึงราพันกบั ตวั เองว่า พ่อสอนใหม้ นั ฆ่าสตั ว์ แตไ่ มไ่ ด้สอนใหม้ นั รักษาสัตว์ :: นิทานเร่ืองนี้สอนใหร้ ูว้ า่ :: ความหวังดีของเราอาจกลับมาทารา้ ยเราเอง ท่มี า : กัลยาณมติ ร เพ่อื แทส้ าหรบั คณุ (นิทานอสี ป)

ชุดการอา น “อา นเพอ่ื ชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกปญหาการอาน ๒๘ การเขยี นของนักเรียนในระดับช้ันประถมศึกษา โรงเรียนบางบวั (เพง ตั้งตรงจติ รวิทยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เรื่อง ชาวประมง ผู้แต่ง : อีสป กลางท้องทะเลยามเย็น มีชาวประมงจับปลาโดยวิธีลากอวน ถึงกลางทะเลก็ลากอวนลง ทะเล ปลอ่ ยสักครกู่ ล็ ากอวนดู รูส้ กึ ว่าอวนหนัก เขาคิดวา่ ได้ปลาและคงเป็นปลาตัวใหญ่ ชาวประมงคนหนึ่งจงึ พดู กับเพ่ือนวา่ \"วันน้พี วกเราคงไดป้ ลาเยอะ เพราะอวนหนกั มาก เรามาฉลองกันกอ่ นเถอะ\" ครน้ั ต่อมากล็ ากอวนขนึ้ เรอื กพ็ บวา่ มปี ลาอยู่ 3-4 ตัว พวกเขาตา่ งเศรา้ โศกเสยี ใจย่งิ นัก ชาวประมงอกี คนได้พดู ออกมาวา่ \"หยุดเศร้าเสียใจเถอะเพ่ือน เพราะว่าร้องไห้คร่าควรญไปปลาก็ไม่ติดอวนมาหรอก ข้าว่า ความทุกขม์ นั กป็ ะปนไปกับความสุข โอกาสหนา้ เราค่อยกลับมาแก้มอื กันใหมไ่ ด้\" :: นิทานเรอ่ื งน้สี อนใหร้ ้วู า่ :: อย่าได้คาดหวังอะไรมากเกินไป เพราะมนั อาจไมเ่ ปน็ อยา่ งทหี่ วงั กไ็ ด้ ทม่ี า : กัลยาณมิตร เพื่อแทส้ าหรับคุณ (นิทานอสี ป)

ชดุ การอา น “อานเพ่อื ชีวติ ชุดท่ี ๓” โครงการ แกป ญ หาการอาน ๒๙ การเขยี นของนกั เรยี นในระดับชั้นประถมศึกษา โรงเรยี นบางบัว(เพง ตัง้ ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปก ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรื่อง เรอ่ื ง กบ 2 ตัว ผูแ้ ต่ง : อีสป ณ ป่าใหญ่แห่งหน่ึง มีกบ 2 ตัว เป็นเพื่อนบ้านกัน กบตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในบึงท่ีมีน้าเต็ม กบท้ังหลายชื่นชอบบึงท่ีมีลักษณะนี้มาก เพราะอุดมสมบูรณ์น่าอยู่ ส่วนกบอีกตัวอยู่ไกลออกไป จากบงึ ทน่ี ั่นมเี พียงแอ่งน้าจากน้าฝนที่ตกลงมาอยู่ในรอยเกวยี นที่เหยยี บไว้เท่าน้ัน กบตวั ที่ 2 ใช้ด่มื ดับกระหายไดเ้ ลก็ ๆ น้อยๆ พอประทงั ชวี ติ กบอาศยั อยู่ในบงึ จงึ ชกั ชวนกบที่อยู่ในห้วยมาอยดู่ ว้ ยกัน \"นเี่ จ้ามาอยู่กับขา้ เถอะ ตรงทที่ ีเ่ จ้าอยูม่ นั ไม่สะดวกสบายเหมอื นกับข้าเลย ท่ีนี่เต็มไปดว้ ย ความอุดมสมบูรณ\"์ \"ไมเ่ ป็นไร ขา้ ชินกบั สถานท่ีทขี่ ้าเคยอยแู่ ลว้ \" กบทีอ่ ยใู่ นบึงพยายามชักชวน แตก่ ็ไม่เปน็ ผลสาเร็จ จนวันตอ่ มากบที่อาศยั อย่ใู นรอยเกวียน ที่มนี ้าขงั อยู่ ก็ถกู ลอ้ เกวียนทีแ่ ลน่ มาทับจนถงึ แกค่ วามตาย :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ วู้ า่ :: อย่าเป็นคนอวดดี จงฟังคาแนะนาของคนอืน่ และนามาปรับใชใ้ นชีวติ ประจาวนั ที่มา : กัลยาณมติ ร เพอ่ื แทส้ าหรบั คุณ (นิทานอสี ป)

๓๐ ชุดการอา น “อานเพ่ือชวี ติ ชุดที่ ๓” โครงการ แกปญหาการอาน การเขียนของนักเรียนในระดบั ช้ันประถมศกึ ษา โรงเรยี นบางบวั (เพง ต้ังตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปการศึกษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง คนเดนิ ทางกับต้นไม้ ผู้แต่ง : อีสป ชายสองคนร่วมเดนิ ทางไปด้วยกัน พอกลางวันแสงแดดเรมิ่ รอ้ นแรง ทาใหช้ ายสองคนไดห้ ยดุ พัก อาศัยร่มเงาของต้นไม้ ด้วยความที่อ่อนแรงและบวกกับเป็นตอนพักกลางวัน ชายคนที่หนึ่งจึงได้เคล้ิม หลับไป ขณะนน้ั ชายอีกคนร้องข้ึนว่า \"ตน้ ไม้ต้นนี้ไม่ไดม้ ีประโยชน์เอาเสียเลย ไม่มีผลออกมาให้ข้าได้เกบ็ กินยามหิว ไรป้ ระโยชน์จรงิ \" ทันใดนัน้ ตน้ ไมโ้ มโหจงึ พดู สวนกลบั ไปว่า \"เจ้ามันช่างเนรคุณยง่ิ นัก แลว้ ทเี่ จ้ามาหลบรม่ เงา นอนพกั ผ่อนอย่างเย็นสบาย ก็มิใช่ประโยชน์ ของขา้ เลยหรอื ไง\" :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้ร้วู า่ :: คนอกตัญญู ตามดื บอด มกั มองไมเ่ หน็ ประโยชนผ์ ้มู พี ระคุณ ท่ีมา : กัลยาณมิตร เพ่อื แท้สาหรบั คุณ (นิทานอสี ป)

๓๑ ชุดการอา น “อา นเพื่อชีวติ ชุดท่ี ๓” โครงการ แกปญ หาการอาน การเขยี นของนักเรียนในระดบั ชั้นประถมศึกษา โรเรียนบางบวั (เพง ตัง้ ตรงจิตรวทิ ยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง หญิงตาบอด (แรงบนั ดาลใจ : การเปลี่ยนแปลง) มีหญงิ สาวตาบอดคนหน่งึ ผูร้ ู้สกึ เกลยี ดตวั เองทต่ี าบอด แต่คนที่เธอไมเ่ คยเกลยี ดคือแฟนหนมุ่ ของเธอเองที่คอยดแู ลเธออยู่เสมอ เธอบอกว่าเมื่อไรท่ีเธอมองเห็นข้นึ มา เธอจะแตง่ งานกับเขา วนั หน่ึงมคี นบริจาคตาคู่หนง่ึ ใหก้ ับเธอ เธอสามารถมองเหน็ แล้ว แฟนหน่มุ จงึ ได้ทวงถามเธอ “ตอนน้คี ณุ มองเห็นแลว้ คุณจะ แต่งงานกับผมไหม?” หญิงสาวคนนนั้ รูส้ ึกชอ๊ คทีพ่ บวา่ แฟนฟนุม่ ของตวั เองก็ตาบอดเหมอื นกนั จึงไดป้ ฏิเสธท่ีจะแตง่ งานกับเขาไป แฟนหน่มุ จงึ ต้องเดิน จากไปทงั้ นา้ ตาโดยท้ิงจดหมายเอาไว้ให้เธอ ข้อความในน้ันมอี ยวู่ ่า.. “ดูแลตาของฉันใหด้ ีดว้ ยนะ..ทร่ี ัก” ข้อคิด : เมือ่ สถานการณ์เปล่ียนไป จิตใจของคนกเ็ ปล่ยี นตาม ทีม่ า : ปลุกพลงั เปลีย่ นไทย

ชุดการอา น “อา นเพ่ือชวี ิต ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกปญหาการอาน ๓๒ การเขยี นของนกั เรยี นในระดับช้ันประถมศกึ ษา โรเรยี นบางบัว(เพงตั้งตรงจติ รวิทยาคาร) ปการศึกษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง ฝูงกบ (แรงบนั ดาลใจ : การใหก้ าลงั ใจ) กบฝูงหนง่ึ ท่องเทย่ี วไปในปา่ แต่แล้ว 2 ตัวในพวกมนั ตกลงไปในหลมุ ลกึ เมอ่ื ตวั อืน่ ๆ ไดม้ ามงุ ดรู อบๆ หลมุ และเหน็ วา่ ลกึ มากแค่ ไหน พวกมันก็ได้บอกกบตัวที่ตกลงไปในหลมุ ว่าหมดหวงั แลว้ ท่ีจะรอดข้ึนมา กบท้งั สองกไ็ ม่สนใจกับค้าพดู ของกบตัวอืน่ และพวกมนั พยายามที่จะกระโดดขน้ึ จากหลมุ อย่างไรก็ตาม กบกลุ่มท่อี ยดู่ า้ นบน หลมุ ก็ได้แต่บอกให้พวกมันยอมแพซ้ ะ จนในทีส่ ดุ กบตวั หนง่ึ ก็เรม่ิ ถอดใจและตรอมใจตาย แตม่ ีกบอกี ตัวทพ่ี ยามกระโดดอยา่ งไม่ลดละ ฝงู กบกไ็ ดแ้ ตบ่ อกใหย้ อมแพ้ไป เหมือนเคย อยา่ ดิน้ รนใหเ้ จ็บปวดเลย ยงั ไงกค็ งไมร่ อด แต่กบตัวนัน้ ก็พยายามอย่างไม่ลดละจนมันกระโดดออกมาได้ กไ็ มว่ ายยงั โดนกบตวั อนื่ ถามมันว่าแกไม่ได้ยินทพี่ วกเราพูดเหรอ ? กบตวั ที่รอดออกมาไดต้ อบไปวา่ มันหูอ้อื มันเขา้ ใจมาตลอดวา่ ฝูงกบกา้ ลงั ให้กา้ ลงั ใจมันอยู่ ขอ้ คิด : ค้าพูดของเรามีผลกระทบตอ่ ชีวติ คนอ่นื คิดสักหนอ่ ยกอ่ นทีจ่ ะพูดมันออกจากปาก เพราะมันอาจชว่ ยชวี ิตคนหรือฆา่ คน กไ็ ด้ ที่มา : ปลุกพลงั เปลี่ยนไทย

ชดุ การอา น “อา นเพอ่ื ชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอาน ๓๓ การเขียนของนักเรยี นในระดบั ช้ันประถมศกึ ษา โรเรยี นบางบวั (เพง ตงั้ ตรงจติ รวิทยาคาร) ปก ารศึกษา ๒๕๖๔ เร่อื ง อปุ สรรคทเ่ี กดิ ขึ้นระหวา่ งเสน้ ทางของเรา (แรงบันดาลใจ : โอกาส) มพี ระราชาองค์หนึ่งไดแ้ อบวางกอ้ นหนิ ไว้ทีบ่ นถนน แลว้ เขาก็หลบไปแอบดูวา่ ใครจะย้ายมนั ออกไปบา้ ง มีพ่อค้าและขา้ ราช บริพานก็ไดด้ รู อบๆ แตไ่ ม่ทา้ อะไร ผู้คนต่างพากันกร่นดา่ ว่าท้าไมพระราชาไม่มาทา้ ใหถ้ นนสญั จรไปมาไดต้ ามปกติ แต่คนทีบ่ น่ ก็ไม่ได้มาช่วยยา้ ยหินออกไป ตอ่ มามีชาวสวนคนหนึ่งแบกผักมาเต็มหลังผ่านมาเจอกอ้ นหิน เขาวางสัมภาระไว้ข้างๆ และเข้าไปเข็นก้อนหนิ ออกจากเสน้ ทาง ปรากฏวา่ มถี งุ เงินวางอยู่ใต้ก้อนหิน เมือ่ เขาเปดิ ออกจึงพบว่ามเี หรยี ญทองจ้านวนมากและจดหมายจากพระราชาอยใู่ นถงุ นั้น ใน จดหมายเขียนว่า “ทองพวกน้ีมไี ว้ให้สา้ หรับผู้ทยี่ ้ายหนิ ออกจากถนน” ขอ้ คิด : อปุ สรรคทกุ อยา่ งท่เี จอในชวี ติ ลว้ นเปน็ โอกาสใหเ้ ราได้ลองแกไ้ ขมนั ส้าหรับคนขเี้ กยี จก็จะได้แตบ่ ่น ไม่มที างท่ีจะมีหัวใจ แห่งความเอือ้ อาทรและพบเจอส่ิงดีๆ ทีจ่ ะผา่ นเข้ามา ทม่ี า : ปลุกพลงั เปล่ียนไทย

๓๔ ชุดการอา น “อานเพ่ือชีวิต ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกปญหาการอา น การเขียนของนกั เรยี นในระดบั ชนั้ ประถมศกึ ษา โรเรียนบางบวั (เพง ต้งั ตรงจติ รวิทยาคาร) ปการศึกษา ๒๕๖๔ เร่ือง ผีเสื้อ (แรงบนั ดาลใจ : การต่อส)ู้ ชายคนหน่งึ พบรงั ไหมของผีเสื้อ เขาเฝ้ามองรังไหมนน้ั ทุกวัน จนกระทงั่ วนั หนงึ่ รงั นน้ั กเ็ ผยรอยแตกใหเ้ หน็ เขานง่ั ดูผเี ส้ือเปน็ เวลาหลายชว่ั โมง ขณะทต่ี ัวผีเสอ้ื พยายามฝนื พาร่างกายตวั เองให้ลอดผ่านรูเลก็ ๆ ออกมา อยู่ๆ ทกุ อยา่ งกลบั หยุดชะงัก ดเู หมอื นว่าผีเสอ้ื นัน้ จะติดคาอยู่ทีร่ นู ั้น ดังนัน้ เขาจงึ ตัดสนิ ใจที่จะชว่ ยผเี สอ้ื เขาหยิบกรรไกรและตัดไหมบางสว่ นออก จากนนั้ ผีเสื้อก็หลุดออกมาได้อย่างงา่ ยดาย ถงึ แม้ว่ารา่ งกายบางส่วนจะดูเหมอื นมอี าการบวมอกั เสบและมีปกี ทลี่ ีบเลก็ ชายคนนั้นไม่ได้คดิ อะไรมากและเฝ้ารอปีกผเี สอื้ ขยายออก แต่มันกลับไม่เป็นอยา่ งน้นั กลายเปน็ วา่ ผเี ส้ือตัวน้ันต้องใช้เวลาท่ีเหลอื ทั้งชวี ติ ในการทค่ี ลานไปมา ต่อหนา้ เขา ถึงแมว้ า่ มนุษย์จะมีจิตใจทโี่ อบออ้ มอารีย์ แต่เขาก็ยงั ไมเ่ ข้าใจกฏธรรมชาติของการลอกเยอ่ื ของตวั ดักแดใ้ นผเี สอื้ ท่ีการบีบตวั ผ่าน รูเล็กๆ คอื การรดี ให้เมอื กออกจากร่างของผเี สื้อและทา้ ให้ปกี ขยายออกเพ่อื บนิ ออกไปได้ ขอ้ คดิ : อปุ สรรคของชีวติ มีไว้เพอื่ พฒั นาความแขง็ แกร่งของตวั เรา หากไม่มีอปุ สรรค เราจะไมส่ ามารถเติบโตอย่างแข็งแรงได้ ดังน้นั นี่เป็นสิ่งสา้ คญั ท่ีเราตอ้ งรับมือกับความทา้ ทายดว้ ยตวั ของเราเอง และอย่ารอความช่วยเหลือจากผอู้ ืน่ ทีม่ า : ปลกุ พลังเปลย่ี นไทย

ชดุ การอา น “อานเพอ่ื ชีวิต ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกปญ หาการอาน ๓๕ การเขยี นของนักเรยี นในระดับชน้ั ประถมศึกษา โรเรียนบางบัว(เพงต้งั ตรง จติ รวิทยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอื่ ง อาชีพครู ท่มี า : สื่อจติ วทิ ยาการแนะแนว-ครูณัฏฐ์

๓๖ ชดุ การอา น “อา นเพ่อื ชวี ิต ชุดท่ี ๓” โครงการ แกปญหาการอา น การเขียนของนักเรียนในระดับชนั้ ประถมศกึ ษา โรเรียนบางบวั (เพง ตงั้ ตรงจติ รวทิ ยาคาร) ปก ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เร่อื ง อาชพี เภสชั กร ที่มา : สอื่ จติ วทิ ยาการแนะแนว-ครูณัฏฐ์

ชดุ การอา น “อานเพ่อื ชีวิต ชดุ ท่ี ๓” โครงการ แกป ญหาการอา น ๓๗ การเขียนของนักเรยี นในระดบั ช้ันประถมศกึ ษา โรเรยี นบางบวั (เพง ต้ังตรงจิตรวิทยาคาร) ปก ารศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอื่ ง อาชีพพยาบาล ที่มา : สอื่ จิตวทิ ยาการแนะแนว-ครูณฏั ฐ์

๓๘ ชดุ การอา น “อา นเพอ่ื ชวี ติ ชดุ ที่ ๓” โครงการ แกป ญหาการอา น การเขยี นของนักเรียนในระดับชัน้ ประถมศกึ ษา โรเรียนบางบัว(เพง ตั้งตรง จิตรวิทยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรอ่ื ง อาชีพตารวจ ท่มี า : ส่อื จติ วทิ ยาการแนะแนว-ครูณัฏฐ์

๓๙ ชดุ การอา น ๓ ชดุ ที่ ” โครงการ แกปญหาการอา น การเขียนของนักเรยี นในระดบั ชั้นประถมศึกษา โรเรียนบางบัว(เพงตงั้ ตรงจติ รวิทยาคาร) ปการศึกษา ๒๕๖๔ เรือ่ ง อาชพี ทหาร ท่ีมา : ส่ือจติ วิทยาการแนะแนว-ครูณัฏฐ์

๔๐ ชุดการอาน “อา นเพอ่ื ชวี ติ ชุดท่ี ๓” โครงการ แกปญ หาการอา น การเขียนของนกั เรยี นในระดับช้ันประถมศึกษา โรเรยี นบางบวั (เพง ตง้ั ตรงจติ รวิทยาคาร) ปการศกึ ษา ๒๕๖๔ เรื่อง อาชพี หมอ ทีม่ า : สอ่ื จติ วทิ ยาการแนะแนว-ครณู ฏั ฐ์