กลุ่มที่  5.  อารยธรรมตะวันตก

1. ประวัติศาสตรส์ มัยโบราณ (3,500 ปีกอ่ นคริสตศ์ กั ราช – ค.ศ. 476) เริม่ เกิดข้นึ เป็นครั้งแรกบริเวณดินแดนเมโสโปเตเมยี แถบลมุ่ แมน่ ้า ไทกริส-ยเู ฟรทีสและดนิ แดนอียปิ ตแ์ ถบลมุ่ แมน่ า้ ไนล์ท่ชี าวเมโสโปเตเมียและ ชาวอยี ิปตร์ ู้จักประดิษฐ์ตัวอักษรได้เม่อื 3,500 ปีกอ่ นคริสต์-ศกั ราช จากนน้ั อิทธพิ ลของความเจรญิ ของสองอารยธรรมกไ็ ด้แพร่หลายไปยงั ทางใต้ของ ยโุ รปสเู่ กาะครีต ต่อมาชาวกรกี ไดร้ บั เอาความเจริญจากเกาะครีตและความ เจริญของอียิปต์มาสร้างสมเปน็ อารยกธรรมกรีกขน้ึ และเม่อื ชาวโรมนั ใน แหลมอิตาลียึดครองกรีกได้ ชาวโรมันก็น้าอารยธรรมกรีกกลับไปยงั โรมและ สรา้ งสมอารยธรรมโรมนั ข้ึน ต่อมาเมอื่ ชาวโรมันสถาปนาจกั รวรรดิโรมัน พรอ้ มกับขยายอาณาเขตของตนไปอย่างกว้างขวาง อารยธรรมโรมนั จึงแพร่ ขยายออกไป จนกระทง่ั จักรวรรดโิ รมันล่มสลายลงเม่อื พวกอนารยชนเผ่า เยอรมนั เขา้ ยดึ กรงุ โรมไดใ้ น ค.ศ. 476 ประวตั ิศาสตรส์ มัยโบราณของชาติ ตะวนั ตกจึงสิน้ สดุ ลง

2. ประวตั ศิ าสตรส์ มยั กลาง (ค.ศ. 476-ค.ศ. 1453)เริ่มตัง้ แตก่ ารสนิ้ สดุ ของจกั รวรรดิโรมนั ตะวนั ตกใน ค.ศ. 476 เมอื่ ถูกพวกอนารยชนเยอรมนั เผ่าวิสิ กอธ (VISIGOTH) โจมตี ซึง่ เหตุการณน์ ีถ้ ือเปน็ จุดสนิ้ สดุ ของจักรวรรดิโรมนั ตะวันตก เมอ่ื จักรวรรดิโรมันตะวันตกลม่ สลายลง สภาพทว่ั ไปของกรงุ โรมเตม็ ไป ดว้ ยความวนุ่ วาย การเมือง เศรษฐกิจ และสงั คมอ่อนแอ ประชาชนอดอยาก ขาด ทพ่ี ง่ึ มีปัญหาเรอื่ งโจรผ้รู ้าย เนอ่ื งจากชว่ งเวลานี้ยโุ รปตะวนั ตกไมม่ จี ักรวรรดิท่ี ย่ิงใหญ่ปกครองดงั เช่นจักรวรรดิโรมัน นอกจากนี้ยังถูกพวกอนารยชนเผา่ ตา่ งๆเข้า มารุกรานจึงสง่ ผลใหอ้ ารยธรรมกรกี และโรมนั อนั เจริญร่งุ เรืองในยุโรปตะวนั ตกได้ หยดุ ชะงกั ลง นักประวัติศาสตร์สมยั กอ่ นจงึ เรยี กชว่ งสมยั น้ีอีกชอ่ื หน่ึงว่า ยุคมืด (DARK AGES) หลงั จากน้ันศนู ยก์ ลางของอา้ นาจยุโรปไดย้ า้ ยไปอยทู่ ีเ่ มืองไบ แซนติอุม(BYZANTIUM)ซึ่งอยใู่ นประเทศตุรกปี ัจจบุ ันโดยจกั รพรรดคิ อนสแตนตนิ (CONSTANTION) เป็นผสู้ ถาปนาจักรวรรดิแหง่ ใหมท่ ม่ี ีความเจริญร่งุ เรอื งซึง่ ตอ่ มาเป็นทีร่ จู้ กั กนั ในชื่อ คอนสแตนตโิ นเปิล (CONSTANTINOPLE)ตามชื่อของ จักรพรรดคิ อนสแตนติน

3. ประวตั ิศาสตรส์ มัยใหม่ (ค.ศ. 1453-1945)ประวตั ิศาสตร์ตะวนั ตก สมัยใหม่ถอื วา่ เร่มิ ตน้ ใน ค.ศ. 1453 เปน็ ปที ช่ี นเผา่ เติร์กโจมตีและสามารถยดึ กรงุ คอนสแตนติโนเปลิ ได้ เป็นผลใหศ้ นู ยก์ ลางความเจรญิ รงุ่ เรืองกลบั มาอยใู่ นยุโรป ตะวันตกอีกครง้ั ในระหวา่ งนใี้ นยโุ รปตะวนั ตกเองกา้ ลังมคี วามเจริญกา้ วหนา้ ทางดา้ นความคิดและศิลปวิทยาการตา่ งๆ จากพฒั นาการของการฟน้ื ฟศู ิลป วิทยาการที่ด้าเนนิ มา ยุโรปจงึ กลบั มารุ่งเรืองอกี คร้งั ในครัง้ นไ้ี ด้มกี ารส้ารวจและ ขยายดนิ แดนออกไปกว้างไกลจนเกดิ เปน็ ยคุ ลา่ อาณานคิ ม ซงึ่ ตอ่ มานา้ ไปสู่ความ ขัดแย้งระหว่างประเทศ กลายเปน็ สงครามใหญท่ เี่ รียกกันวา่ สงครามโลกถึงสอง ครง้ั ภายในเวลาห่างกันเพยี ง 20 ปีในช่วงเวลาเกือบห้ารอ้ ยปขี องประวัตศิ าสตร์ สมยั ใหม่มเี หตกุ ารณส์ ้าคญั เกดิ ข้นึ มากมายทีโ่ ดดเดน่ และมีผลกระทบยาวไกล ต่อเนื่องมาจนถงึ โลกปจั จุบนั ไดแ้ ก่ การสา้ รวจทางทะเล การปฏิวตั ทิ าง วิทยาศาสตร์ การปฏวิ ตั ิอตุ สาหกรรม การกา้ เนิดแนวคิดทางการเมอื งใหม่ (เสรี นิยม ชาตินยิ ม และประชาธปิ ไตย) การขยายดนิ แดนหรอื การล่าอาณานคิ ม (จกั รวรรดนิ ยิ ม) และสงครามโลกสองครัง้ เหตุการณ์ส้าคญั ๆ หลายประการใน ชว่ งเวลาของประวตั ิศาสตรโ์ ลกสมยั ใหม่ ไดส้ ่งผลสืบเนอ่ื งต่อพัฒนาการของ ประวัติศาสตรโ์ ลกสมัยปจั จบุ นั อย่างมากมาย

4. ประวัติศาสตรส์ มัยปัจจบุ ัน (ค.ศ. 1945-ปจั จุบนั ) หรือเรียกกันว่า ประวตั ิศาสตรร์ ่วมสมยั เร่ิมตัง้ แตส่ งครามโลกครง้ั ที่ 2 สิ้นสดุ ลง ซง่ึ มผี ลกระทบอยา่ งรนุ แรงทว่ั โลกและ ก่อใหเ้ กิดการเปลี่ยนแปลงทงั้ ทางดา้ นเศรษฐกจิ สงั คม การเมืองการปกครองของสงั คมโลกในปจั จุบนั โดยช่วงประวัตศิ าสตรส์ มยั ปจั จุบนั มีเหตกุ ารณ์ ดังนี้ 4.1.สมัยสงครามเยน็ (ค.ศ. 1945-1991)เม่อื สงครามโลกครง้ั ท่ี 2 ส้ินสุดลงไดเ้ กิดการขัดแยง้ ทางดา้ น อดุ มการณท์ างการเมืองของสองอภิมหาอา้ นาจ คือ สหรัฐอเมรกิ าผูน้ า้ ค่ายประชาธปิ ไตยและสหภาพโซ เวยี ตผ้นู า้ ค่ายคอมมวิ นสิ ต์ เพอ่ื แข่งขนั เกยี่ วกับลัทธิความเชื่อทางการเมืองและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ โดยไมไ่ ดท้ า้ สงครามเหมอื นสงครามโลกท่ีผ่านมา แตใ่ ช้วิธกี ารโฆษณาชวนเชอ่ื เป็นหลกั ในการหาพนั ธมิตร และประเทศใตอ้ ทิ ธิพล ประเทศเลก็ ๆ จึงจา้ เปน็ ต้องเข้าขา้ งและรบั การสนับสนนุ จากฝา่ ยใดฝา่ ยหนึ่ง สงครามเยน็ สิ้นสุดลงเมอื่ ผนู้ า้ ประเทศสหภาพโซเวยี ตได้ปรบั นโยบายการเมอื งทงั้ ภายในและภายนอก ประเทศท่ีเน้นการรว่ มมอื กับนานาประเทศในการแก้ปัญหาตา่ งๆ และปฏริ ูปประเทศให้เปน็ ประชาธปิ ไตย มากข้นึ 4.2.สมยั โลกาภวิ ตั น์ ต้ังแตช่ ว่ งครง้ั หลงั ของครสิ ตศ์ ตวรรษท่ี 20 เป็นชว่ งเวลาท่โี ลกมีความเจริญกา้ วหน้า ทางด้านวทิ ยาศาสตรแ์ ละเทคโนโลยี รวมท้งั วทิ ยาการแขนงตา่ งๆ ทา้ ให้สภาพความเปน็ อยู่ของมนุษย์ โดยทั่วไปเจริญข้ึน มนุษยส์ ามารถเดินทางไปสา้ รวจอวกาศและดาวเคราะห์ดวงอ่ืนๆ ร้จู ักประดิษฐ์คดิ ค้น เครอื่ งมือทีท่ า้ ใหส้ ะดวกสบาย ความเจรญิ ทางดา้ นการแพทยท์ า้ ให้มนุษยม์ ีชวี ติ ยนื ยาวและมีคณุ ภาพ การคมนาคมขนสง่ ขา้ มทวีปเป็นไปอยา่ งรวดเรว็ หรือการสื่อสารขอ้ มลู แพร่หลายทสี่ ือ่ ภาพและเสียงโดย ผา่ นทางดาวเทยี ม อนิ เทอรเ์ นต็ โทรศัพท์มือถอื อยา่ งรวดเรว็ ภายในเวลาไม่กวี่ ินาที

นาย ก้องภพ ทองเทศ เลขที่7 นาย อภิธาร เซยี วสรุ ตั น์ เลขท1ี่ 1 นาย เดชาวตั แก้วประเพณี เลขท่ี 12 นาย ธนกร บญุ ปะสทิ ธิ์ เลขที่24 นาย ภบู ดนิ ทร์ เซี่ยงใช่ เลขท่ี 28