งานคอม คำอุทาน เสร็จ

คำอทุ ำน

ควำมหมำยของคำอทุ ำน คำอุทำน คือ คำท่ีเปล่งออกมำเพ่ือแสดงอำรมณ์ หรือควำมรู้สึก ของผู้พูดอำจเปล่งเสียงออกมำในเวลำดีใจ เสียใจ ตกใจหรือ ประหลำดใจก็ได้ โดยมำกคำอุทำนจะไม่มีควำมหมำยตรงตำม ถ้อยคำแต่จะมีควำมหมำยทำงเน้นควำมรู้สึกและอำรมณ์ของผู้พูด เป็นสำคัญได้แก่คำว่ำ โธ่! ว้ำย! ไชโย! โอ้โฮ! ตำยจริง! ตำยละวำ! อนิจจงั ! พุทโธ!่ ออ้ ! เย!้ เฮย้ ! เป็นต้น

ผงั มโนทัศน์แสดงชนิดของคำอุทำน คำอทุ ำน คำอทุ ำนบอกอำกำร คำอุทำนเสรมิ บท .

คำอทุ ำนบอกอำกำร ใช้แสดงควำมรู้สึกต่ำงๆในกำรพูด ได้แก่คำว่ำ ซิ! โธ่! บ๊ะ! เหม่! แหม! อ๊ะ! อือ! อุบ๊ะ! เอ! เอ๊ะ! เอ๊ว! เอ้อเฮอ! โอ! โอย! โอย๊ ! ฮะ! ฮ้ำ! ฮ!ึ เฮ้! เฮ้ว! ไฮ!้ อ้ำ! โอ้! โอ้!ว่ำ! เปน็ ต้น

คำเหลำ่ น้ีใช้แสดงควำมรู้สึกตำ่ ง ๆ กนั คือ ทกั ทว้ ง ใชค้ ำวำ่ ไฮ!้ ฮ้ำ! ฯลฯ โล่งใจ ใชค้ ำวำ่ เฮอ! เฮอ้ ! ฯลฯ เจบ็ ปวด ใชค้ ำว่ำ อุย๊ ! โอย! โอ๊ย! ฯลฯ ประหมำ่ เกอ้ เขิน ใช้คำว่ำ เอ้อ! ออ้ ! ฯลฯ ชกั ชวน หรือเตอื น ใชค้ ำว่ำ นะ! น่ำ! น่ำนะ! ฯลฯ โกรธเคอื ง ใช้คำวำ่ เหม!่ ดดู ู๋! ชิชะ! ฯลฯ

คำเหลำ่ นใี้ ชแ้ สดงควำมรู้สึกตำ่ ง ๆ กนั คือ สงสัย หรอื ไตถ่ ำม ใช้คำว่ำ เอะ๊ ! หอื ! หำ! ฮะ! เหรอ! ฯลฯ รอ้ งเรียก หรือบอกให้ร้ตู ัว ใชค้ ำวำ่ เฮ้ย! แนะ่ ! นแ่ี นะ่ ! เฮ!้ โวย้ ! ฯลฯ ขุ่นเคอื ง อำฆำต ใชค้ ำว่ำ ฮม่ึ ! ดลี ะ! บ๊ะ! แล้วกัน! วะ! อุวะ! อบุ ๊ ฯลฯ ดถู กู เหยียดหยำม เยำะเย้ย ใชค้ ำวำ่ เชอะ! ชะ! หนอยแน!่ หนอย!เฮอ้ ! ฯลฯ เข้ำใจ หรือรบั รู้ ใช้คำวำ่ อ้อ! หือ้ ! เออ! เออนะ่ ! เอำละ! อ๋อ! จริง! เออวะ่ ! ฯลฯ สงสำร หรอื ปลอบโยน ใช้คำว่ำ โถ! โธ่! พุทโธ่! พุทโธ่เอย๊ ! อนจิ จำ! นอ้ งเอย๋ ! ฯลฯ

. ตัวอยำ่ งคำอุทำน และกำรใช้ ตกใจ ใช้คำว่ำ อยุ๊ ! วำ้ ย! แหม! ตำยจรงิ ! เชน่ แหม! นึกวำ่ ใครเสียอกี ประหลำดใจ ใช้คำวำ่ เอะ๊ ! หอื ! หำ! เชน่ หำ! วำ่ ยังไงนะ รบั รู้ เข้ำใจ ใชค้ ำว่ำ เออ! อ้อ! อ๋อ! เชน่ อ๋อ! เขำ้ ใจแล้ว

ตวั อย่ำงของคำอุทำนและกำรใช้ เจ็บปวด ใช้คำวำ่ โอ๊ย โอย เช่น โอ๊ย เจบ็ จงั สงสำร เห็นใจ ใชค้ ำวำ่ โธ่ อนิจจำ เชน่ โธ่ ไม่นำ่ ต้องมำรบั เครำะหเ์ ลย รอ้ งเรยี ก ใช้คำวำ่ เฮย้ เฮ้ น่ี เช่น เฮ้ย มำดูอะไรน่เี ร็ว โลง่ ใจ ใช้คำวำ่ เฮอ้ เฮอ เช่น เฮ้อ โล่งอกไปที

คำอุทำนเสริมบท เปน็ คำอุทำนที่ผู้พดู กล่ำวถอ้ ยคำเพิ่มเตมิ เสรมิ ขนึ้ โดยไม่ได้ ตั้งใจให้ มคี วำมหมำยแต่อย่ำงใด คำอทุ ำนเสริมบทนิยมนำมำ เติมข้ำงหน้ำ ต่อท้ำย หรอื แทรกตรงกลำงคำทพ่ี ดู เพือ่ เน้น ควำมหมำยของคำทจี่ ะพดู ให้ชัดเจนข้ึน

ตวั อย่ำงคำอทุ ำนเสรมิ บทและกำรใช้ มอื ไม้ เชน่ เด๋ียวนีม้ อื ไมฉ้ นั มันสน่ั ไปหมด ผมเผ้ำ เช่น ไปอยู่ท่ีไหนมำผมเผำ้ รงุ รงั จังเลย ตำรบั ตำรำ เชน่ เด็กสมยั นไ้ี มช่ อบอ่ำนตำรับตำรำเอำเสียเลย ได้ดิบไดด้ ี เช่น เดี๋ยวน้ีเขำได้ดิบไดด้ มี ีฐำนะแลว้ ถนนหนทำง เช่น เม่อื ก่อนถนนหนทำงยงั ไม่สะดวกสบำยนกั หนงั สอื หนงั หำ เชน่ หนงั สือหนังหำเดยี๋ วนี้รำคำแพงมำก

ตัวอยำ่ งคำอุทำนเสรมิ บทและกำรใช้ อำบน้ำอำบท่ำ เช่น เพิง่ กลบั มำอำบนำ้ อำบท่ำเสียก่อนก็แลว้ กนั ละคงละคร เชน่ พอตกเย็นก็มำนง่ั ดลู ะคงละครกันอกี แลว้ รถรำ เช่น เดยี๋ วนี้รถรำขวักไขว่ จะขำ้ มถนนต้องระวงั หำงงหำงำน เช่น เด๋ยี วนี้จะหำงงหำงำนดี ๆ กไ็ มใ่ ช่เรอ่ื งงำ่ ย กระดูกกระเด้ียว เช่น เดินชนกันอย่ำงนั้นกระดูกกระเดี้ยวหักหมด สัญญิงสญั ญำ เช่น เธอไม่ต้องมำสัญญงิ สัญญำอะไรกับฉันเลย

ถ้ำคำที่นำหน้ำมำเข้ำคู่กันนี้เนื้อควำมหมำยไปใน แนวเดียวกันก็ไม่ นับว่ำเป็นคำอุทำนเสริมบท เช่น ไมด่ ูไม่แล /ไม่หลับไมน่ อน /รอ้ งรำทำเพลง หมดเร่ืองหมดรำว/ หัวหลักหัวตอ/ วัดวำอำรำม ลดรำวำศอก/ เสอ้ื แสง /ปืนผำหน้ำไม้/ ผ้ำผ่อน / มือไม้ เปน็ ตน้ คำเหลำ่ น้ีเรยี กว่ำ คำซ้อน

วธิ ีใชค้ ำอทุ ำนเสรมิ บท ๑. คำอุทำนเสรมิ บท ใชเ้ พือ่ เสริมคำ อำจจะอยู่ขำ้ งหน้ำ ข้ำง หลงั หรือตรงกลำงก็ได้ เชน่ ลมื หูลมื ตำ/ โกหกพกลม/ สับประดี้สปี ระดน/ ลูกเตำ้ เหล่ำใคร /เหลำ้ ยำปลำป้ิง / สิงห์สำรำสัตว์ /พธิ ีรตี อง

วธิ ใี ชค้ ำอทุ ำนเสริมบท ๒. คำอทุ ำนเสรมิ บทที่ใช้เปน็ คำสร้อยในคำประพนั ธ์บำงชนดิ เรำเรียกว่ำ “คำสรอ้ ย” เช่น นำ แลนำ แฮ เฮย เอย อ้ำ โอว้ ำ่ ฤำ - เสียงลือเสียงเล่ำอ้ำง อนั ใด พี่เอย - เสรมิ ศลิ ปส์ ่งเกียรติก้อง กังวำน โลกแล - เช้ำครำ่ พร่ำส่ังสอน ไปอีก หน่อยรำ - บญุ เพรงพระหำกสรรค์ ศำสนร์ ุ่ง เรอื งแฮ เป็นต้น

หน้ำที่ของคำอุทำน ๑. ทำหน้ำท่ีแสดงควำมรสู้ กึ ของผูพ้ ดู เช่น - โธ่! เธอคงจะหนำวมำกละซิ - ตำยจรงิ ! ฉันลืมเอำกระเปำ๋ สตำงคม์ ำ - เอะ๊ ! ใครกันท่ีนำดอกไม้มำวำงไวท้ ีโ่ ต๊ะของฉนั

หนำ้ ท่ีของคำอุทำน ๒. ทำหน้ำทเี่ พิ่มนำ้ หนักของคำ ซงึ่ ได้แก่ คำอุทำนเสริมบท เชน่ - เม่อื ไรเธอจะหำงงหำงำนทำเสียที - เธอเห็นฉันเปน็ หัวหลักหัวตอหรอื อยำ่ งไร - ทำเสร็จเสียทีจะได้หมดเรอื่ งหมดรำวกันไป ๓. ทำหน้ำทป่ี ระกอบขอ้ ควำมในคำประพนั ธ์ เชน่ กอเอ๋ยกอไก่ / มดเอย๋ มดแดง / แมวเอ๋ยแมวเหมยี ว

Thank you