นิทาน เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ

นิทาน เร่ือง หมาป่ ากบั ลูกแกะ

• กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีหมาป่ าตวั หน่ึง มนั เดินผา่ นหนองน้าเลก็ ๆ • ใกลท้ ่ีอยอู่ าศยั ของมนั มนั เหลือบไปเห็นเจา้ ลูกแกะตวั หน่ึงกาลงั กินน้าอยา่ ง มีความสุขในขณะน้นั มนั รู้สึกหิวพอดี จึงคิดวางแผนจบั ลูกแกะกินเป็น อาหารแต่วา่ มนั ไม่อยากจะถูกตราหนา้ วา่ เป็นหมาป่ าที่อนั ธพาล ดุร้าย จึงยงั ไม่ฆ่าลูกแกะตวั น้นั ทนั ที

• เจา้ หมาป่าเดนิ เขา้ ไปหาลกู แกะท่ีกาลงั กินนา้ อยู่ แลว้ พดู วา่ “อะไรกนั น่ี เจา้ ลกู แกะเกเร เจา้ กลา้ ดอี ยา่ งไร จงึ ทาใหน้ า้ ขนุ่ เป็นโคลนจน ขา้ กินไมไ่ ด”้ ลกู แกะตอบกลบั มาอยา่ งใสซ่ือวา่ “ฉนั เสียใจ แตฉ่ นั คดิ วา่ ฉนั ไมส่ ามารถทาใหน้ า้ นนั้ ขนุ่ จนทา่ นกินไมไ่ ด้ เพราะฉนั อยปู่ ลายนา้ จะไปทาใหน้ า้ ขนุ่ จนถึงท่ีท่ีทา่ นยืนอยไู่ ดอ้ ยา่ งไร”

• หมาป่าตงั้ ใจจะหาเร่ืองกบั ลกู แกะใหไ้ ดจ้ งึ พดู วา่ “บางทีมนั ก็อาจจะเป็นได้ แตเ่ ม่ือหกเดือนกอ่ น เจา้ คนพาล เจา้ ไดด้ า่ ขา้ ลบั หลงั ” ลกู แกะตอบ “มนั จะเป็นไปไดอ้ ยา่ งไร ในเม่ือตอนนนั้ ฉนั ยงั ไมเ่ กิด” • หมาป่าพดู อยา่ งโมโห “อะไรกนั เจา้ ชา่ งไมม่ ีความละอาย ครอบครวั ของ เจา้ เกลียดครอบครวั ของขา้ ถา้ ไมใ่ ชเ่ จา้ เป็นคนดา่ ก็คงเป็นพอ่ ของเจา้ ” พอสนิ้ คาพดู ของหมาป่า มนั ก็กระโจนเขา้ ใสล่ กู แกะ แลว้ ฉีกเนือ้ กินโดย ทนั ที