ครูแนน (1)

หนังสือรวบรวมบทประพันธ์ จดั ทำโดย นำงสำวรฐั ทิกำ หมื่นอำจ ๖๒๐๖๕๑๐๐๑๑ รำยวิชำกำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่

กำรอำ่ นและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ กำรแต่งกำพย์ยำนี ๑๑ หน้าที่ ๑ เร่ืองฉันชอบ ฉนั ชอบดอกไมห้ อม ฉนั ชอบดอมดมดอกไม้ ฉนั ชอบดอกไมใ้ หญ่ ฉนั ชอบใจดอกไมง้ าม ฉนั รกั อาหารไทย ฉนั รกั ในสีสนั ชาม ฉนั รกั ผลมะขาม ฉนั รกั ความเอาใจใส่

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้าที่ ๒ กาพยย์ านี ๑๑ ดาวเอย๋ ดาวกระจาย มีมากมายในทอ้ งทงุ่ คณุ ป่แู ละคณุ ลงุ ตา่ งกพ็ าปลกู หลากหลาย ดาวนีท้ ่กี ลา่ วมา มีนามวา่ ดาวกระจาย กล่ินนนั้ มีความคลา้ ย ดงั ความหอมของแกม้ นาง ( ประพนั ธโ์ ดย รฐั ทิกา หม่นื อาจ)

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ ดชี ่ัว อยทู่ ต่ี ััวเรา หนำ้ ที่ ๓ การเลือกคบเพ่อื น ควรเตอื นสติ อยา่ รบี เร่มิ ริ วา่ เป็นเพ่อื นรกั พดู ดีเป็นศรแี ก่ปาก พดู มากเพ่อื นจะกลา่ วดกั วา่ เธอควรจะหยดุ พกั ควรจกั คิดกอ่ นพดู ไป คนเราก่อนจะพดู ส่งิ นนั้ ควรหม่นั คิดดีคดิ ตรองไตร่ อาจมผี คู้ นไมช่ อบใจ คิดใครร่ ะวงั การพดู จา ดงั สานวนปลาหมอตายเพราะปาก นนั้ เกิดจากวาจาท่กี ลา่ วหนา ถา้ พดู ดเี ปรยี บเหมอื นเพชรแพรวมา สอ่ งเขา้ ตามณีมีในตวั เกิดเป็นคนตอ้ งเก็บหอมรอมรบิ ไว้ อยา่ ทาใหญ่เท่ยี วสาราญพากนั ช่วั และอยา่ หลงกินสรุ าพาเมามวั ตอ้ งปรบั ตวั เก็บเงินใหม้ ากกนั นา

กำรอำ่ นและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ หน้ำที่ ๔ กลอนดอกสร้อย โคเอย๋ โควดิ พรากชีวติ และทรพั ยส์ นิ ใหเ้ สยี หาย ตดิ ตอ่ เรว็ จรงิ แทแ้ พรก่ ระจาย ทงั้ หญิงชายควรปอ้ งกนั ทกุ เวลา หม่นั ลา้ งมอื พกเจลลไ์ ปทกุ แหง่ โควดิ แฝงอยรู่ อบตวั ตอ้ งผวา เพ่อื ความรอดปลอดภยั ในทกุ ครา ตอ้ งฟันฝ่าโรคโควิดดว้ ยกนั เอย ประพนั ธโ์ ดยนางสาวรัฐทกิ า หม่ืนอาจ

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๕ โคลงสี่สุภาพ ประชาชนร่ารอ้ ง ทกุ ขใ์ จ คาพอ่ หลวงสอนไป อยา่ ทอ้ พอเพยี งด่งั คาสอน ของพอ่ จงอยา่ คดิ ตดั พอ้ เร่อื งรา้ ยเลอื นหาย (ประพนั ธโ์ ดย รัฐทกิ า หม่ืนอาจ)

กำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๖ นี่ล่ะหนออาชีพครู เป็นนกั ศึกษาครู ดูนกั เรียนค่าเชา้ คอยสง่ั สอนและเฝ้า บ่มช้ีนกั เรียน พากเพียรสอนหนงั สือ ลงมือทาไม่ทอ้ เรียกชื่อถามทุกขอ้ เพื่อใหท้ ราบกนั เอย ประพนั ธ์โดยรัฐทิกา หมื่นอาจ

กำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๗ นิทานร่ายโบราณ เรื่อง ราชสีหก์ ับหนู ราชสีหห์ น่ึงตวั มวั นอนอย่างหลบั ใหล อย่ใู นป่ าอันกวา้ ง ขา้ ง ขา้ งหินกอ้ นโต มนั โมโหเพราะหนู สเู จา้ บงั อาจพล่าม ซมุ่ ซ่ามมาโดนตวั หนูเลยกลวั ความตาย แลว้ ฟูมฟายออกมา เอ่ยวาจาออ้ นวอน ยุยอน ราชสีห์ วิถีเอาตวั รอด เป็นยอดดีเสียนกั หนูทักปล่อยเรานะ เราจะ ตอบแทนท่าน ในย่านนีส้ กั วนั เมตตากันเสียเถิด ราชสีหเ์ กิดความคิด เจา้ เลก็ นิดกระเดียว ปีนเกลียวจะชว่ ยขา้ แต่เจา้ อา้ ปากขอ ฉอเลาะน่า เมตตา เลยนาพาปล่อยเจา้ ไม่เศรา้ แลว้ สินะ จงไปซะใหไ้ ว เป็นไงอีก ไม่นาน ราชสีหพ์ าลติดบ่วง อย่าห่วงเลยหนพู ดู พรอ้ มรูดกัดบ่วงเชือก เราเลอื กชว่ ยทา่ นนะ ท่านรอดชะตากรรม เราทาไดเ้ ห็นมยั้ โดยใชร้ า่ ง จ๋ิวนี้ จากเรอ่ื งชีข้ อ้ คิด ว่าชีวิตคนเรา ตา่ งมีเชาวป์ ัญญา มีเมตตากนั ไว้ อย่าไซรค้ ิดประเมิน เชิญตดั สินผคู้ น จากชนชนั้ รูปลกั ษณ์ เด๋ียวชกั จะ คดิ ผิด กนั นา (ประพนั ธโ์ ดยณัฐภทั รและรัฐทกิ า)

กำรอ่ำนและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ สาวสตัลู หน้ำที่ ๘ เป็นหญิงในดินแดน สตลู แสนจะสวยงาม นอ้ งแนนน่นั คอื นาม ฉลาดเกง่ และสวยปัง เรยี นครูภาษาไทย และพดู ไดเ้ พราะน่าฟัง เพ่อื นบอกนา่ รกั จงั ละสายตามิไดเ้ ลย (สาลินีฉันท์ ๑๑ : ประพนั ธโ์ ดยรัฐทกิ า หม่ืนอาจ)

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ กลอนเปล่า หนำ้ ที่ มองไปบนทอ้ งฟา้ ยามค่าคืน ๙ ดนู ่นั สิ ดวงจนั ทรก์ าลงั สอ่ งแสง แลดแู ลว้ ฉนั คิดถงึ เธอ คิดถงึ วนั ท่เี รายงั คบกนั แตต่ อนนีไ้ มไ่ ดอ้ ยใู่ นสถานะนนั้ แลว้ ป่านนีเ้ ธอจะเป็นอยา่ งไรบา้ ง ฉนั ไมส่ ามารถเดาได้ แตฉ่ นั อยากฝากดวงจนั ทรไ์ ปบอกเธอวา่ คดิ ถงึ เธอทกุ วนั นะ (เม่ือตัอนนั้น : รฐั ทิกา หม่นื อาจ)