ครูแนน ล่าสุดดดด

หนังสือรวบรวมบทประพันธ์ จดั ทำโดย นำงสำวรฐั ทิกำ หมื่นอำจ ๖๒๐๖๕๑๐๐๑๑ รำยวิชำกำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ คำนำ หนงั สือรอ้ ยกรองเล่มนีจ้ ดั ทำขนึ้ เพ่ือรวบรวมผลงำนกำรเขียนรอ้ ย กรองเชิงสรำ้ งสรรคข์ องนกั ศึกษำ ซ่ึงประกอบดว้ ยกำพย์ กลอน ฉันท์ โคลงและรำ่ ย ทงั้ งำนเด่ยี วและงำนกลมุ่ ท่ีแตง่ รว่ มกนั กบั สมำชิกในหอ้ ง ผู้เขียนหวังว่ำหนังสือรอ้ ยกรองเล่มนี้มีประโยชน์แก่ผู้ท่ีสนใจ ศกึ ษำ หำกท่ำนมีขอ้ สงสยั หรอื รัฐทกิ ำ หมนื่ อำจ ผู้จัดทำ

กำรอำ่ นและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ กำรแต่งกำพย์ยำนี ๑๑ หน้ำท่ี ๑ กำพยย์ ำนี ๑๑ ฉนั ชอบดอกไมห้ อม ฉนั ชอบดอมดมดอกไม้ ฉนั ชอบดอกไมใ้ หญ่ ฉนั ชอบใจดอกไมง้ ำม ฉนั รกั อำหำรไทย ฉนั รกั ในสสี นั ชำม กำพยฉ์ บัง ๑๖ ฉนั รกั ผลมะขำม ฉนั รกั ควำมเอำใจใส่ ฉนั เกลยี ดกล่นิ ควนั บหุ ร่ี รูว้ ่ำไมด่ ี ก็ยงั สบู กนั ไมค่ ิด มนั พรำกชีวิต กำพยส์ ุรำงคนำงค์ ๒๘ ฉนั กลวั ตดิ โรคโควิด วนั นีว้ นั พระ ทงั้ หญิงชำยก็ไมเ่ วน้ เตรยี มสรรี ะ สง่ำทำบญุ เขำ้ วดั ตกั บำตร พระธำตคุ ำ้ จนุ ใจไมห่ มกมนุ่ เสรมิ ดวงวนั ดี วนั หนำ้ ตรุษจีน กินเจถือศีล ผิดชอบช่วั ดี มีสติปัญญำ รกั ษำชีวี ใชด้ ว้ ยวิธี สวดแผเ่ มตตำ

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ หน้ำที่ ๒ กำพยย์ ำนี ๑๑ ดำวเอย๋ ดำวกระจำย มีมำกมำยในทอ้ งทงุ่ คณุ ป่แู ละคณุ ลงุ ตำ่ งก็พำปลกู หลำกหลำย ดำวนีท้ ่กี ลำ่ วมำ มนี ำมวำ่ ดำวกระจำย กล่ินนนั้ มคี วำมคลำ้ ย ดงั ควำมหอมของแกม้ นำง ( ประพนั ธโ์ ดย รฐั ทิกำ หม่นื อำจ)

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ ดชี ่ัว อยทู่ ต่ี ััวรรำ หนำ้ ที่ ๓ กำรเลือกคบเพ่อื น ควรเตอื นสติ อยำ่ รบี เร่มิ ริ วำ่ เป็นเพ่อื นรกั พดู ดีเป็นศรแี ก่ปำก พดู มำกเพ่อื นจะกลำ่ วดกั วำ่ เธอควรจะหยดุ พกั ควรจกั คิดกอ่ นพดู ไป คนเรำก่อนจะพดู ส่งิ นนั้ ควรหม่นั คิดดีคดิ ตรองไตร่ อำจมผี คู้ นไมช่ อบใจ คิดใครร่ ะวงั กำรพดู จำ ดงั สำนวนปลำหมอตำยเพรำะปำก นนั้ เกิดจำกวำจำท่กี ลำ่ วหนำ ถำ้ พดู ดเี ปรยี บเหมอื นเพชรแพรวมำ สอ่ งเขำ้ ตำมณีมีในตวั เกิดเป็นคนตอ้ งเก็บหอมรอมรบิ ไว้ อยำ่ ทำใหญ่เท่ยี วสำรำญพำกนั ช่วั และอยำ่ หลงกินสรุ ำพำเมำมวั ตอ้ งปรบั ตวั เก็บเงินใหม้ ำกกนั นำ

กำรอำ่ นและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ หน้ำที่ ๔ กลอนดอกสร้อย โคเอย๋ โควดิ พรำกชีวติ และทรพั ยส์ นิ ใหเ้ สยี หำย ตดิ ตอ่ เรว็ จรงิ แทแ้ พรก่ ระจำย ทงั้ หญิงชำยควรปอ้ งกนั ทกุ เวลำ หม่นั ลำ้ งมอื พกเจลลไ์ ปทกุ แหง่ โควดิ แฝงอยรู่ อบตวั ตอ้ งผวำ เพ่อื ควำมรอดปลอดภยั ในทกุ ครำ ตอ้ งฟันฝ่ำโรคโควิดดว้ ยกนั เอย ประพนั ธโ์ ดยนำงสำวรัฐทกิ ำ หม่ืนอำจ

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๕ โคลงสี่สุภำพ ประชำชนร่ำรอ้ ง ทกุ ขใ์ จ คำพอ่ หลวงสอนไป อยำ่ ทอ้ พอเพยี งด่งั คำสอน ของพอ่ จงอยำ่ คดิ ตดั พอ้ เร่อื งรำ้ ยเลอื นหำย (ประพนั ธโ์ ดย รัฐทกิ ำ หม่ืนอำจ)

กำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๖ นี่ล่ะหนออาชีพครู เป็นนกั ศึกษาครู ดูนกั เรียนค่าเชา้ คอยสง่ั สอนและเฝ้า บ่มช้ีนกั เรียน พากเพียรสอนหนงั สือ ลงมือทาไม่ทอ้ เรียกชื่อถามทุกขอ้ เพื่อใหท้ ราบกนั เอย ประพนั ธ์โดยรัฐทิกา หมื่นอาจ

กำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ หน้ำที่ ๗ นิทำนร่ำยโบรำณ รรื่อง รำชสีหก์ ับหนู รำชสีหห์ น่ึงตวั มวั นอนอย่ำงหลบั ใหล อย่ใู นป่ ำอันกวำ้ ง ขำ้ ง ขำ้ งหินกอ้ นโต มนั โมโหเพรำะหนู สเู จำ้ บงั อำจพล่ำม ซมุ่ ซ่ำมมำโดนตวั หนูเลยกลวั ควำมตำย แลว้ ฟูมฟำยออกมำ เอ่ยวำจำออ้ นวอน ยุยอน รำชสีห์ วิถีเอำตวั รอด เป็นยอดดีเสียนกั หนูทักปล่อยเรำนะ เรำจะ ตอบแทนท่ำน ในย่ำนนีส้ กั วนั เมตตำกันเสียเถิด รำชสีหเ์ กิดควำมคิด เจำ้ เลก็ นิดกระเดียว ปีนเกลียวจะชว่ ยขำ้ แต่เจำ้ อำ้ ปำกขอ ฉอเลำะน่ำ เมตตำ เลยนำพำปล่อยเจำ้ ไม่เศรำ้ แลว้ สินะ จงไปซะใหไ้ ว เป็นไงอีก ไม่นำน รำชสีหพ์ ำลติดบ่วง อย่ำห่วงเลยหนพู ดู พรอ้ มรูดกัดบ่วงเชือก เรำเลอื กชว่ ยทำ่ นนะ ท่ำนรอดชะตำกรรม เรำทำไดเ้ ห็นมยั้ โดยใชร้ ำ่ ง จ๋ิวนี้ จำกเรอ่ื งชีข้ อ้ คิด ว่ำชีวิตคนเรำ ตำ่ งมีเชำวป์ ัญญำ มีเมตตำกนั ไว้ อย่ำไซรค้ ิดประเมิน เชิญตดั สินผคู้ น จำกชนชนั้ รูปลกั ษณ์ เด๋ียวชกั จะ คดิ ผิด กนั นำ (ประพนั ธโ์ ดยณัฐภทั รและรัฐทกิ ำ)

กำรอ่ำนและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตรแ์ ละศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ สำวสตัลู หน้ำที่ ๘ เป็นหญิงในดินแดน สตลู แสนจะสวยงำม นอ้ งแนนน่นั คอื นำม ฉลำดเกง่ และสวยปัง เรยี นครูภำษำไทย และพดู ไดเ้ พรำะน่ำฟัง เพ่อื นบอกนำ่ รกั จงั ละสำยตำมิไดเ้ ลย (สำลินีฉันท์ ๑๑ : ประพนั ธโ์ ดยรัฐทกิ ำ หม่ืนอำจ)

กำรอำ่ นและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรำ้ งสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ กลอนรปล่ำ หนำ้ ที่ มองไปบนทอ้ งฟำ้ ยำมค่ำคืน ๙ ดนู ่นั สิ ดวงจนั ทรก์ ำลงั สอ่ งแสง แลดแู ลว้ ฉนั คิดถงึ เธอ คิดถงึ วนั ท่เี รำยงั คบกนั แตต่ อนนีไ้ มไ่ ดอ้ ยใู่ นสถำนะนนั้ แลว้ ป่ำนนีเ้ ธอจะเป็นอยำ่ งไรบำ้ ง ฉนั ไมส่ ำมำรถเดำได้ แตฉ่ นั อยำกฝำกดวงจนั ทรไ์ ปบอกเธอวำ่ คดิ ถงึ เธอทกุ วนั นะ (รม่ือตัอนนั้น : รฐั ทิกำ หม่นื อำจ)

กำรอ่ำนและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ คณะศึกษำศำสตร์และศิลปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ หนำ้ ที่ ๑๐