กลุ่มชาติพันธุ์จ้วง

壮族

กลุ่มชนชาตพิ นั ธ์ุจ้วง กลุ่มชาติพนั ธุจ์ ว้ งถือเป็นชนกลุ่มนอ้ ยท่ีใหญ่ที่สุดในประเทศจีน มีประชากรประมาณ 18ลา้ นคน ส่วนใหญ่อาศยั อยใู่ นดินแดนปกครองตนเองกวางสีจว้ ง และบางส่วนในหยนุ หนาน กวางตุง้กยุ้ โจว หูหนาน และเวยี ดนามเหนือ ชาวจว้ งเช่ือวา่ สืบเช้ือสายมาจากชาว ไป่ เยว่ หรือชาวเยว่ ร้อยเผา่ในอดีต ภาษาจว้ งจดั อยใู่ นกลุ่มภาษา ไท กระได

ประวัตคิ วามเป็ นมา ชาวจว้ งมีความเป็นมาค่อนขา้ งชดั เจน นบั ยอ้ นไปไดไ้ ม่ต่าํ 5,000 ปี นอกจากในถ่ินที่อยู่จะพบหลกั ฐานทางโบราณคดีมากมาย เช่น ภาพเขียนโบราณท่ีผาลาย กลองสมั ฤทธ์ิท่ีเรียกวา่ กลองมโหระทึก ในปี พ.ศ. 2536 ยงั ขดุ พบซากมนุษยย์ คุ หินเก่าดว้ ยท่ีมีอายปุ ระมาณ 50,000 ปี มีโครงกระดูกคลา้ ยกบั ชาวจว้ งในปัจจุบนั ดว้ ย ท้งั ในบนั ทึกประวตั ิศาสตร์จีน กม็ ีคนชื่อ ซีโอว และหล้วั เยว่ถวายเครื่องบรรณาการใหร้ าชวงศโ์ จวต้งั แต่ราว 3,000 ปี ก่อน แสดงวา่ จว้ งเป็นกลุ่มชนที่มีรัฐ และกษตั ริยแ์ ลว้ ก่อนยคุ จ๋ินซีฮ่องเต้ ช่ือคนซีโอว และหล้วั เยว่ ค่อยๆหายไปจากประวตั ิศาสตร์จีน เพราะจีนเปลี่ยนชื่อเรียกกลุ่มคนเหล่าน้ีไปเรื่อยๆ เมื่อถึงสมยั อู่หู บรรพบุรุษของชาวจว้ งถูกเรียกวา่ \"หลี่\"สมยั สามกก๊ กถ็ ูกเรียกวา่ \"เหลียว\" สมยั ราชวงศจ์ ิ้น กเ็ รียกท้งั หล่ี และเหลียว

การแบ่งกลุ่มชาวจ้วง ปัจจุบนั ชาวจว้ งจะแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ ไดส้ องกลุ่มดว้ ยกนั คือ กลุ่มจว้ งเหนือ และจว้ งใต้ จว้ งเหนืออยทู่ ี่เหนือของเขตปกครองตนเองกวางสีจว้ ง เป็นกลุ่มที่ใหญ่ ส่วนจว้ งใตอ้ ยทู่ างใตเ้ ป็นกลุ่มเลก็ กวา่ ชาวจว้ งที่อยบู่ นเขาเรียกวา่ ชาวจว้ งเส้ือดาํ ซ่ึงกระจายอยใู่ นอาํ เภอน่าโพม ประมาณ 6หมื่นคน ชาวจว้ งเส้ือดาํ เห็นวา่ สีดาํ เป็นสีที่สวยงาม สีดาํ จึงกลายเป็นสญั ลกั ษณ์ของชนชาติ การแต่งกาย

หมู่บ้านวฒั นธรรมชนเผ่าชาวจ้วง

ภาษา ภาษาจว้ งแบ่งเป็นกลุ่มหลกั ไดส้ องสาํ เนียงคือ ภาษาจว้ งเหนือ และจว้ งใตด้ ว้ ยปัจจยั ทางภูมิศาสตร์และประวตั ิศาสตร์ ทาํ ใหเ้ สียงและคาํ ศพั ทข์ องภาษาจว้ งในแต่ละทอ้ งที่ มีความแตกต่างกนั นอกจากสาํ เนียงหลกั สองสาํ เนียงแลว้ ยงั มีสาํ เนียงทอ้ งถ่ินอีก 13 สาํ เนียง แมว้ า่ ภาษาจว้ งจะจดั อยใู่ นกลุ่มภาษาไท-กะได แต่ไดร้ ับอิทธิพลอยา่ งสูงจากภาษาจีนถิ่นตะวนั ตกเฉียงใต้ ชาวจว้ งเองซ่ึงอยตู่ ่างพ้ืนท่ีกนั มกั ใชภ้ าษาจีนกลาง หรือจีนกวางตุง้ เป็นภาษากลางเพอื่ สื่อสารกนั ระหวา่ งกลุ่มการศกึ ษาภาคบงั คบั ของชาวจว้ งในเขตปกครองตนเอง กวา่ งซีเป็นแบบสองภาษา คือ จีนกลาง และจว้ ง โดยมุ่งเนน้ การอ่านออกเขียนไดใ้ นภาษาจว้ งข้นั ตน้ เท่าน้นัตัวอย่างความแตกต่างของภาษาจ้วงเหนือ และจ้วงใต้จ้วงเหนือ จ้วงใต้ ภาษาไทย ปอ ปอ พอ่ แม่ แม่ แม่ หร่าน หรู่ง บา้ นเรือน หวา่ ย หวา่ ย ควาย ด๊าด ตูด๊ ร้อนตงั๋ หง่อน ทาหวนั ตะวนั ฟ้า บ๋นฟ้า ฟ้า

วฒั นธรรม ความเชื่อ ศาสนา ชาวจว้ งไม่มีศาสนาหรือองคก์ รทางศาสนาท่ีจดั ต้งั เป็นเอกภาพ ส่ิงที่ชาวจว้ งนบั ถือจึงเป็นสภาวะ \"ก่ึงบุพกาล\" ท่ีสาํ คญั คือ ความเชื่อเรื่องเทพเจา้ จาํ นวนหลายองค,์ ลทั ธิเต๋า, ไสยศาสตร์และลทั ธิซือกง (ลทั ธิที่ดดั แปลงโดยชาวจว้ ง) ลทั ธิซือกง เป็นลทั ธิท่ีเกิดข้ึนจากจารีตของชาวจว้ งเอง และมีระเบียบของบงั คบั ที่ค่อนขา้ งมนั่ คง แตไ่ ม่มีองคก์ รหรือศาลเจา้ ที่เป็นเอกภาพ หน่วยจดั ต้งั ของลทั ธิดงั กล่าวเป็นกลุ่มกระจายเป็นหน่วยยอ่ ยๆ เรียกวา่ ซือถาน แต่ละถานจะมีอาจารยผ์ ปู้ กครองถานเป็นผคู้ วบคุมการไหว้และการประกอบพิธีต่างๆ ผทู้ ี่เขา้ รับนบั ถือซือกงตอ้ งผา่ นการไหวค้ รูและรับศลี ท่องคมั ภีร์ ซือกงหดั ราํ และศลิ ปะกายกรรมคร่ึงปี ข้ึนไป เม่ือสาํ เร็จกจ็ ะเป็นซือกงอยา่ งเป็นทางการ มีสถานท่ีชุมนุมเรียกวา่ หอซือ มีบา้ นเฉพาะและมีนาใหเ้ ช่า ซ่ึงเงินค่าเช่านาท่ีไดจ้ ะนาํ มาใชจ้ ่ายของหอซือ ในลทั ธิจะมีเทพเจา้ ใหญ่ๆ 36 องค์ เทพเจา้ นอ้ ย 72 องค์ แต่ทางปฏิบตั ิจะมีมากกวา่ 200 องค์ เทพสาํ คญั คือพระไตรสรณคมน,์ พระตรีภพนาถ, พระภูมิเจา้ ท่ี นอกจากน้ียงั ยมื เทพจากลทั ธิเต๋าคือ เทพซานชิงและเล่าจื๊อ ส่วนศาสนาพทุ ธคือ พระศากยมุนี, พระโพธิสตั วก์ วนอิม, พระอรหนั ต์ และเทพพ้ืนเมืองทวั่ ไป เป็นตน้ คมั ภีร์ทางลทั ธิมีกวา่ 120 เล่ม บา้ งเป็นนิทานวรี บุรุษ บา้ งเป็นกลอนธรรมจริยา บา้ งเป็นเพลงรัก ส่วนมากเป็นเพลงพ้นื เมืองที่เขียนดว้ ยอกั ษรจว้ งเก่า ปัจจุบนั แมว้ า่ จะมีศาสนาอื่นเผยแผเ่ ขา้ มาในเขตชาวจว้ งบา้ ง แต่กไ็ ม่ไดม้ ีผลมากมายนกัชาวจว้ งไดน้ าํ หลกั การบางอยา่ งของทุกศาสนามาผสมผสานกบั ลทั ธิเต๋า ไสยศาสตร์ และลทั ธิซือกงดงั น้นั ในเขตชาวจว้ งจึงไม่ค่อยปรากฎศาสนสถานเท่าใด