อีกครั้งกับคำว่ารัก

24 ผิดใช่ไหมทีไ่ ปรักเขำ ถาม...ผดิ ใช่ไหมทไี่ ปรักเขา... ตอบ...ถ้าความรักเป็นสิง่ ผดิ คนบนโลกนก้ี ค็ งไมม่ ีใครถูก เพียงแต่ว่า...รกั แลว้ ทาอะไรต่อไปตา่ งหากละ น่นั ละจะทาใหเ้ หน็ ว่าทาถูกหรือว่าผิด รู้ว่าเขามเี จา้ ของแต่กย็ งั ไปเกยี่ วข้อง หรือทารา้ ยท้ัง ๆ ท่ีรัก ความรกั เปน็ เพียงความรสู้ กึ เปน็ ต้นซ่ึงจะต่อไปส่พู ฤติกรรม ที่ยงั ไม่แนว่ า่ จะดีหรือร้าย ถ้ามสี ตกิ ็จะพิจารณาดีดีกอ่ นทา แตถ่ า้ ไรส้ ติคดิ ไม่ดกี จ็ ะมีแผนชว่ั ๆ ตามมา ถา้ เขาไม่รกั เราตอบ ก็ชา่ งเขาเถอะเพราะยงั ไงเรากเ็ ดนิ ตอ่ ไปได้ รอใหเ้ ขาเลิกกบั แฟน หรอื จะใหเ้ ขาหยา่ กับภรรยา ก็สดุ แล้วแต่ ซึ่งมันก็ไม่แนว่ ่า เขาเลิกกนั แล้วเราจะมีสทิ ธ์ิ เพราะความคดิ ของคนมนั เปล่ยี นเสมอ เขาอาจจะเจอคนท่ดี ีกวา่ หรือรวู้ ่าอย่คู นเดียวดีกว่าปญั หาน้อย ~ 51 ~

อย่ารอเพยี งเพราะอยากแสดงให้เขาเห็นว่า...เรารกั จริง.... เพราะเปน็ การรอที่ไรจ้ ุดสิ้นสุด และมันอาจจะจบลงด้วยบทสรุปทไี่ มป่ รารถนานัก แต่ถ้าจะรอเพราะรักจริง ๆ .... กจ็ งเข้มแข็งและมนั่ คง เม่อื เผชญิ กับสภาวะทห่ี วั ใจอ่อนลา้ กับเวลาทเ่ี นน่ิ นานผสานกบั วี่แววทีไ่ ร้ส้นิ แสง เหมอื นมองดูขอบฟ้า แต่หาจุดบรรจบจรงิ ๆ ของฟ้ากับแผ่นดินนั้นอยู่ต้องไหน ไมต่ า่ งอะไรกับเราท่ีรอกบั เขาทรี่ กั คนอ่ืนอย่างสดุ ใจ แล้วใจเรากต็ อ้ งทกุ ขส์ ดุ ๆ ฉะนนั้ แล้วหน้าที่ของคนรอ คือ รักอย่างอดทน เรยี กว่ารักทรหด รอผดิ ไหม?...ไมผ่ ดิ หรอก แค่อยากจะเตอื นไวว้ า่ ...อย่ารอคนผดิ .... คดิ ถงึ คนท่รี ักมากกว่าคนที่ให้รอ..แล้วไมร่ วู้ า่ เมอื่ ไหร.่ .. รอไหวก็รอไป..รอไม่ไหวก็อย่าหลอกเขาวา่ ..รออย่.ู .เด้อ... ~ 52 ~

25 อยำ่ ไปหำคนผิด บางทนี ะ...ชวี ติ คกู่ อ็ ยา่ ไปหาคนผดิ เพราะไม่มใี ครจะถูกท้ังหมดหรอก ถูกบ้างผิดบ้าง...ถา้ ไม่เลวร้ายเกนิ ไปกใ็ หอ้ ภัยกันเถอะ ถ้าคิดจะอยู่ด้วยกนั ตอ่ นะ... เพราะถ้าคดิ วา่ จะเลกิ ก็ไม่ตอ้ งหาเหตผุ ลหรอื ขอ้ อา้ งอะไรมาก ...ยงิ่ มากยงิ่ เจ็บ... ชวี ิตค่คู ือการเลือกที่จะอยู่ด้วยกัน... ซึ่งจะต้อง...หาวธิ ที กุ อยา่ งทจ่ี ะรักษามนั ไว้ดว้ ยกนั ... ถ้าอีกฝ่ายจ้องจบั ผิด... และอีกฝา่ ยก็คิดแตจ่ ะนอ้ ยใจ...มนั จะรอดได้ยังไง กลบั ไปคยุ กนั ใหม่ให้ดี ๆ ว่า ยงั อยากจะอยู่ดว้ ยกนั ไหม? ถ้ายงั รักกนั อยแู่ ละอยากให้ชีวิตคยู่ นื ยาว อย่ามัวแต่วา่ กันผิดเหมอื นรฐั บาลกับฝา่ ยคา้ น เพราะเอาเข้าจรงิ ๆ มันก็ผิดด้วยกันทัง้ ค.ู่ .. เราจะมองคนรักด้วยสายตาจับผิด หรือมองแล้วคดิ ว่าเขามีจดุ บกพรอ่ งตรงไหน..? ถา้ อย่างนี้ไม่มที าง ไปได้ไกล แตถ่ ้าดแู ล้วว่ามันไปดว้ ยกันไม่ได.้ .. ~ 53 ~

กข็ อให้จบถงึ จะเจบ็ แต่ก็ไม่เรื้อรงั จบความขดั แย้ง...แล้วมองไปในอนาคตท่ดี กี ว่า.. วนั นอ้ี าจไม่ค่อยดีแตพ่ รุ่งนีต้ ้องดีกว่า แนะได้แค่นแ้ี หละ..ทเ่ี หลอื กเ็ จรจากนั เอง.. ~ 54 ~

แคร่ องเท้ำ ชวี ิตคอื การก้าวไป... แม้ว่าจะหยุดนงั่ พกั ...แตก่ เ็ พ่ือจะเกบ็ แรงไวก้ ้าวต่อ อ่านหนงั สอื ..ใหไ้ ด้คู่มือเพื่อก้าวหนา้ ...ในก้าวที่เดนิ ไปขา้ งหน้า จะได้ไมเ่ ป็นคนเดินเปลอื ยเทา้ ... เพราะผ่าเทา้ อนั บางนมุ่ ..ไม่อาจต้านทานหนามและเศษแก้วได้ การท่เี รามีความรู้ ความสามารถ ทักษะทางสงั คม ความอ่อนนอ้ มถ่อมตน จงึ เปน็ เหมือนคนได้ใสร่ องเท้า จะก้าวไปทางไหน.. ก็ไมเ่ กรงกลัว...มัน่ ใจ..แม้ถอดวางไว.้ .. วนั นน้ี ั่งมองรองเท้าท่ีซื้อมาใหม่...พลันนน้ั ก็นกึ ถึงเพลง... \"มองแค่รองเทา้ กร็ วู้ า่ เราตา่ งกัน\" ไม่นา่ เช่อื ว่า..รองเท้าเป็นสัญลักษณ์แบ่งแยกชนชั้นได้ดว้ ย... พอถอดแล้ว...ก็เทา้ เปล่าเหมอื นกัน...ใครมนั จะใส่รองเทา้ ตลอดเวลา ~ 55 ~

ยศ ตาแหนง่ ความรวย จน สวย หล่อ เกง่ โง่ ล้มเหลว สาเรจ็ ทัง้ หมดน้ัน..ไม่เคยยงั่ ยืนหรือแนน่ อน... วนั น้อี าจมรี องเท้าใหม่...แตไ่ ม่นานมนั กจ็ ะเก่า ขาดหรืออาจจะหายไป ฉะนั้นแลว้ ...อยา่ ไปอะไรกบั มันมากเกิน.. แค่เดินไปอยา่ งมีสติกบั รองเท้าคูน่ ี้ มคี วามสขุ กบั ชวี ิต ... ณ ตอนน.้ี .. ถ้าสะดุดหรือลม้ ...อาจไมใ่ ช่ความผดิ ของเรา... แต่เปน็ รองเทา้ ไม่ดี ก็ไมใ่ ชว่ ่าจะถอดทงิ้ ทนั ที ...กแ็ คต่ ง้ั หลกั ดี ๆ แลว้ ก็เดินต่อ... รองเทา้ เปล่ียนใหมไ่ ด้...ขอแค่มีเท้าไวเ้ ปลย่ี น... เป้าหมายก็เปลยี่ นใหม่ได้...ขอแค่ยงั เหลือลมหายใจ... เปา้ หมายอยู่ท่ีไหนก็ยงั พอมีโอกาสไปถึง... ~ 56 ~

อยา่ กลัวการเปลยี่ นแปลง แตจ่ งกลา้ ท่จี ะเผชญิ กับมันอย่างระมดั ระวงั ~ 57 ~

มิไรร้ ัก รักประโลมจิต ชชู วี ิตใหช้ มุ่ ชืน่ เบกิ บานท้ังวันคืน แตเ่ ม่ือต่นื ลืมฝนั อันรักลวง กลับมาอยู่ดใู จตน อยา่ สับสนจนหน่ายหน่วง รกั แค่ความร้สู กึ เป็นบางชว่ ง ลองฝึกถ่วงใหส้ มดจุ คุณและเธอ จะอยู่ดว้ ยกัน หรือแคว่ ันทฉ่ี ันเผลอ กต็ ้องค้นใจตนให้เจอ รกั เสมอแมเ้ ธอจะกลายไปแค่ในฝัน รักอกี หลายรปู แบบ รักอิงแอบหวงั แนบชิดกนั รกั สงั สรรค์เพ่ือนดมี ีทุกวนั อกี อยา่ งนัน้ รักแม่พอ่ และกผ็ องญาติ ~ 58 ~

จะรกั อะไรกต็ ามที แต่ใจนี้ต้องรักใหฉ้ ลาด เรียนรดู้ ูใจตนฝึกฝนอยา่ ขาด เพราะรักมิอาจอยู่ได้หาก...ไรร้ ู้ รักอาจหมดไป แตใ่ จรูก้ ย็ งั อยู่ แม้ชวี ติ นจี้ ะไรค้ ู่ แต่กูก็รูว้ า่ จะอยู่อย่างไร...มไิ ร้รกั ... ~ 59 ~