PreRead มากินด้วยกันนะ

まるごとたべたい。 เร่ือง    เคียว  ยามาวากิ  ภาพ    อากิระ  โอดะกิริ แปล    หนึ่งฤทัย  ปราดเปรียว

โทระเดนิ ไปร้องเพลงไป อา  หิวจงั   หวิ จงั เลย อยากกินปลาซาบะ  อยากกนิ ปลาอาจิ ได้กินปลาตวั เล็กจว๋ิ สกั ตัวกย็ ังดี  แตม่ อี ย่างหน่งึ ทอ่ี ยากกนิ มากทสี่ ุด เนอื้ ทม่ี ชี ้ันไขมันแน่นเอี๊ยด  ช้นิ โต  เบคะ... “เอะ๊ !” จ ู่ ๆ โทระก็หยดุ เดนิ



“น่นั มัน  บะ...บะ...เบคอนน!่ี ” ชิ้นเบ้อเริ่มเทมิ่ แถมยงั มชี นั้ ไขมันแน่นเอี๊ยดอกี ต่างหาก “เย้!” โทระเกบ็ เบคอนขนึ้ มาพลางปดั เศษดนิ ท้งิ



“โอ้โฮ  นา่ กนิ จัง!” แตว่ า่ ... “เวลาทเ่ี ก็บของไดเ้ นี่ย  ตอ้ งเอาไปสง่ ให้ป้อมต�ำรวจใชไ่ หมนะ  เฮอ้ ” โทระดมกล่ินเบคอนฟุดฟิด ๆ แล้วหนั หลงั เดินไปอีกทาง



“คุณตำ� รวจ  ผมเก็บเบคอนได้น่ะครับ  ดูสิ  ช้ินเบอ้ เริม่ เลย!” “ขอบคุณมากนะโทระ”  คุณตำ� รวจพูด “ยงั ไม่ไดแ้ อบชมิ สกั คำ� ด้วย”  “เธอทำ� ดมี าก ๆ เลยละ” “ฉนั ไปกอ่ นนะ”  โทระบอกลาเบคอน  คณุ ต�ำรวจเหน็ อย่างนั้นกย็ ม้ิ แล้วพูดวา่ “ถ้าเจ้าของไมม่ ารับ  จะถือว่าเบคอนชิน้ น้เี ปน็ ของโทระนะ วนั พรุ่งนีต้ อนกลางวนั กล็ องแวะมาดูส”ิ “ฮ้า  จริงหรอื ครบั !”  โทระตาลกุ วาว