おへんじください。 เร่ือง เคียว ยามาวากิ ภาพ อากิระ โอดะกิริ แปล หน่ึงฤทัย ปราดเปรียว คุโระก�ำลงั เขยี นบางอยา่ งละ
“น่ี คุโระกำ� ลงั เขยี นอะไรอยหู่ รอื ” พอโทระถาม คุโระกต็ อบวา่ “เขยี นจดหมายน่ะสิ”
“เขียนหาใครหรอื ” “เขียนถงึ ชามุท่เี พ่ิงย้ายบา้ นไปนะ่ ” “เขยี นว่าอะไรจ๊ะ” “เขยี นวา่ ช่วยตอบจดหมายฉบับนี้ด้วยนะ จากคุโระ” “ออ้ ”
โทระเดินตามคโุ ระไปจนถึงต้ไู ปรษณยี ์ พอหยอ่ นจดหมายผา่ นชอ่ งปบุ๊ กไ็ ดย้ ินเสยี งหลน่ ดังปุ! ตามมา
“คโุ ระ จดหมายในตนู้ จี้ ะไปถงึ ชามุจรงิ ๆ หรือ” “จริงส ิ เดย๋ี วรถไปรษณยี จ์ ะมาเกบ็ จดหมายจากตู้ไปท่ีทำ� การไปรษณยี ์ แลว้ คณุ บุรษุ ไปรษณยี ก์ ็จะขม่ี อเตอรไ์ ซค์ไปสง่ จดหมาย ให้ท่ีบา้ นของชามอุ ยา่ งไรล่ะ จากนนั้ จดหมายท่ชี ามุเขยี นตอบ ก็จะสง่ กลับมาที่บ้านของฉัน” “ฮ้า”
เชา้ วนั รุ่งข้นึ โทระก็รีบวิง่ ฉิวไปเปิดดูตจู้ ดหมายทบี่ ้านของคุโระทันที แนน่ อนว่าคุโระกอ็ ยู่ตรงนนั้ ด้วย “คโุ ระ มจี ดหมายตอบกลับมาหรือยงั ” “ยงั จะ้ ” “ทำ� ไมล่ะ” ไดย้ ินคำ� ถามของโทระ คโุ ระกห็ ัวเราะ “เพ่ิงส่งไปเมื่อวานนี้เอง ยงั ไม่ถงึ หรอก” แต่แลว้ ...
เช้าวันต่อมา เช้าวันถดั ไป “คุโระ ไมเ่ หน็ มจี ดหมาย “น่ี คุโระ มีแต่ใบปลิวโฆษณาละ ตอบกลบั มาเลย” ไม่เห็นมจี ดหมายตอบกลับเลยนะ” “อมื ” “อือ...”
และเช้าของวันถัดจากน้ัน จดหมายกย็ ังไมม่ าสง่ คโุ ระทำ� หนา้ ผดิ หวัง โทระจงึ ถามว่า “นี่ คุโระ ทำ� ไมตอ้ งต้งั ตารอจดหมายขนาดน้ีล่ะ” “แลว้ โทระไมเ่ คยตง้ั ตารออะไรบา้ งเลยหรอื ” “ไมร่ ูส้ ิ กฉ็ นั ไม่เคยเขียนจดหมาย แถมไม่เคยไดร้ บั จดหมายจากใครน่”ี
Search
Read the Text Version
- 1 - 9
Pages:
