วันอัฏฐมีบูชา

วันอฏั ฐมบี ชู า กศน.ตำบลหนองนำ้ ส้ม สงั กัด กศน.อำเภออุทัย จงั หวดั พระนครศรอี ยธุ ยา

วนั อฏั ฐมีบูชา วนั ถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระ ตรงกบั วนั แรม ๘ คำ่ แหง่ เดอื นวสิ าขะ (เดอื น ๖) เนื่องด้วยอัฏฐมีคือวันแรม ๘ ค่ำ แห่งเดือนวิสาขะ (เดือน ๖) เป็นวันที่ถือกันว่าตรงกับวันถวายพระเพลิง พระพุทธสรีระ เมื่อถึงวันนี้แล้ว พุทธศาสนิกชนบางส่วน ผู้มีความเคารพในพระพุทธองค์ มักนิยมประกอบพิธีบูชา ณ ปชู นยี สถานน้นั ๆ วนั นจ้ี ึงเรยี กวา่ \"วันอัฏฐมีบชู า\" ประวตั ิความเปน็ มา เมอ่ื พระพทุ ธเจา้ เสด็จปรนิ ิพพานแล้ว ๘ วัน มัลลกษตั ริย์แห่งนครกุสินารา พร้อมด้วยประชาชน และพระสงฆ์อันมี พระมหากัสสปเถระเป็นประธาน ได้พร้อมกันกระทำการถวายพระเพลิงพุทธสรีระ ณ มกุฏพันธนเจดีแห่งกรุงกุสินารา วันนั้นเป็นวันหนึ่งที่ชาวพุทธต้องมีความสังเวชสลดใจ และวิปโยคโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่ง เพราะการสูญเสียแห่งพระพุทธ สรีระ เมื่อวันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๖ ซึ่งนิยมเรียกกันว่าวันอัฏฐมีนั้นเวียนมาบรรจบแต่ละปี พุทธศาสนิกชนบางส่วน โดยเฉพาะพระสงฆแ์ ละอุบาสกอบุ าสกิ าแหง่ วัดนนั้ ๆ ได้พรอ้ มกันประกอบพธิ บี ูชาขึน้ เปน็ การเฉพาะภายในวัด เช่นที่ปฏิบัติ กันอย่ใู นวดั มหาธาตุยุวราชรงั สฤษฏ์ิ เปน็ ต้น แต่จะปฏบิ ัติกันมาแตเ่ มอ่ื ใด ไม่พบหลักฐาน ปัจจบุ ันน้ีก็ยังถือปฏบิ ตั กิ นั อยู่

ความสำคญั โดยที่วันอัฏฐมี คือ วันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๖ เป็นวันทีม่ เี หตุการณ์สำคัญทางพระพทุ ธศาสนา ถือเป็นวันทีต่ รงกบั วันที่ตรงกับวันถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระเป็นวันที่ชาวพุทธต้องวิปโยค และสูญเสียพระบรมสรีระแห่ง องคพ์ ระบรมศาสดา ซ่ึงเปน็ ที่เคารพสักการะอยา่ งสูงย่ิง และเปน็ วันควรแสดงธรรมสังเวชและระลึกถึงพระพุทธคุณให้สำเร็จ เป็นพุทธานุสสติภาวนามยั กศุ ล พธิ ีอฏั ฐมบี ชู า การประกอบพิธีอัฏฐมีบูชานั้นนิยมทำกันในตอนค่ำและปฏิบัติอย่างเดียวกันกับประกอบพิธีวิสาขบูชา ต่างแต่คำบชู าเท่านนั้ คำถวายดอกไม้ธปู เทยี นในวันอัฏฐมบี ชู า ยะมัมหะ โข มะยัง, ภะคะวันตัง สะระณัง คะตา, โย โน ภะคะวา สัตถา, ยัสสะ จะ มะยัง, ภะคะวะโต ธัมมัง โรเจมะ, อะโหสิ โข โส ภะคะวา, มัชฌิเมสุ ชะนะปะเทสุ, อะริยะเกสุ มะนุสเสสุ อุปปันโน, ขัตติโย ชาติยา, โคตะโม โคตเตนะ, สักยะปุตโต สักยะกุลา ปัพพะชิโต, สะเทวะเก โลเก สะมาระเก สะพรัหมะเก, สัสสะมะณะพราหมะณิยา ปะชายะ สะเทวะมะนุสสายะ, อะนุตตะรัง สัมมาสัมโพธิง อะภิสัมพุทโธ, นิสสังสะยัง โข โส ภะคะวา, อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ, วิชชาจะระณะสัมปันโน, สุคะโต โลกะวิทู, อนุตตะโร ปุริสทัมมะสาระถิ, สัตถา เทวะมะนุสสานัง, พุทโธ ภะคะวา สวากขาโต โข ปะนะ, เตนะ ภะคะวา ธัมโม, สันทิฏฐิโก, อะกาลิโก, เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก, ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ. สุปะฏิปันโน โข ปะนัสสะ, ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ, อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา, เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, อาหุเนยโย, ปาหุเนยโย, ทักขิเนยโย อัญชลีกะระณีโย. อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสะ. อะยัง โข ปะนะ ถูโป(ปฏิมา) ตัง ภะคะวันตัง อุททิสสะ กโต (อุททิสสิ กตา) ยาวะเทวะ ทัสสะเนนะ, ตัง ภะคะวันตัง อะนุสสะริตวา, ปะสาทะสังเวคะปะฏิลาภายะ, มะยัง โข เอตะระหิ, อิมัง วิสาขะ ปุณณะมิโตปะรัง อัฏฐะมีกาลัง, ตัสสะ ภะคะวะโต สรีรัชฌาปะนะกาละสัมมะตัง ปัตวา, อิมัง ฐานัง สัมปัตตา, อิเม ทัณฑะทีปะธูปะ-, ปุปผาทิสักกาเร คะเหตวา, อัตตะโน กายัง สักการุปะธานัง กะริตวา, ตัสสะ ภะคะวะโต ยะถาภุจเจ คุเณ อะนุสสะรันตา, อิมัง ถูปัง(ปะฏิมาฆะรัง) ติกขัตตุง ปะทักขิณัง กะริสสามะ, ยะถาคะหิเตหิ สักกาเรหิ ปชู งั กรุ ุมานา. สาธุ โน ภันเต ภะคะวา, สุจิระปะรินิพพุโตปิ, ญาตัพเพหิ คุเณหิ, อะตีตารัมมะณะตายะ ปัญญายะมาโน, อเิ ม อัมเหหิ คะหเิ ต, สกั กาเร ปะฏิคคัณหาตุ, อัมหากัง, ฑีฆะรตั ตัง, หติ ายะ, สุขายะ.