ราพันเซล

ฟ หยาดแสงอาทิตยห์ ยาดหน่ึงตกลงสู่พ้ืนโลก และงอกงามข้ึนเป็นดอกไมเ้ รืองแสงประกอบดว้ ยสรรพคุณเยยี วยา ความป่ วยเจบ็ หญิงชรานางหน่ึงช่ือวา่ \"กอเธล\" พบเจอเขา้ จึงใชด้ อกไมน้ ้นั เพื่อคงความเยาวว์ ยั ดุจหญิงสาวของ ตนเองโดยวธิ ีร้องเพลงมนตร์แก่ดอกไมน้ ้นั วา่ \"บปุ ผาเรืองแสงส่อง เปล่งฤทธาของเจา้ ช่วยยอ้ นวนั ใหเ้ รา คืนส่ิงที่ เคยได้ ครองนางนาสุ่มมาครอบดอกไมน้ ้นั เพอื่ เก็บไวใ้ ชแ้ ตผ่ เู้ ดียว

หลายร้อยปี ผา่ นไป เกิดมีอาณาจกั รข้ึนบริเวณน้นั ราชินีอนั เป็นท่ีรักแห่งอาณาจกั รดงั กลา่ วประชวรขณะใกล้ ใหป้ ระสูติกาล ทหารและพลเมอื งช่วยกนั คน้ หาวธิ ีแกไ้ ข และพบดอกไมน้ ้นั เขา้ โดยบงั เอิญ ราชินีทรงไดร้ ับการรักษา และมีประสูติกาลแก่ธิดาพระนามวา่ \"ราพนั เซล\" ผมู้ ีเกศางามดงั ทอง และบดั น้ี เกศาของพระธิดากลายเป็นแหลง่ สรรพคุณวเิ ศษของดอกไมน้ ้นั แทน

ในคืนน้นั กอเธลลกั พาพระธิดาไปซ่อนไวใ้ นหอคอยสูงกลางป่ า แลว้ เล้ียงดูประดุจบตุ รในอุทร เพอ่ื ใชผ้ มของ ราพนั เซลช่วยใหต้ นเองคงความเยาวว์ ยั ตอ่ ไป นางทราบดีวา่ ถา้ ตดั ผมของราพนั เซลออก ผมน้นั จะเสื่อมสรรพคุณ และเปล่ียนจากสีทองเป็นสีน้าตาลทนั ที ดงั น้นั นางจึงปลอ่ ยใหเ้ กศาของราพนั เซลยาวโดยมิไดต้ ดั เลย และมิให้ ราพนั เซลออกนอกหอคอยเลย ท้งั น้ี ทกุ ๆ ปี

ในวนั คลา้ ยวนั ประสูติราพนั เซล พระราชาและราษฎรของพระองคจ์ ะปล่อยโคมลอยนบั แสนดวงข้ึนสู่ฟ้า พวกเขา หวงั วา่ โคมลอยจะนาพาพระธิดาของพวกเขากลบั มาอีกคร้ัง ในวนั ก่อนวนั คลา้ ยวนั ประสูติปี ที่สิบแปดของราพนั เซล เธอขอใหก้ อเธลอนุญาตใหเ้ ธอออกไปดูโคมลอยนอกหอคอย แตก่ อเธลไม่อนุญาต และใหส้ าเหตุวา่ \"โลกภายนอกมี แต่ภยนั ตรายและความชว่ั \"

ฟ ขณะเดียวกนั กลุ่มโจรกลุ่มหน่ึง นาโดย ฟลิน ไรเดอร์ ชายหนุ่มรูปงาม ไดข้ โมยศิราภรณ์ของเจา้ หญิงผหู้ ายสาบสูญ น้นั ไปจากพระราชวงั ระหวา่ งที่เหลา่ องครักษไ์ ล่ตามกลุ่มโจรอยา่ งตดิ พนั น้นั แมก็ ซิมสั มา้ ของหวั หนา้ องครักษ์ คลาดจากกล่มุ โดยไม่มีผขู้ ี่ มา้ แมก็ ซิมสั จึงออกตามลา่ ฟลินเอง ในเวลาน้นั ฟลินหลอกเอาศิราภรณ์ไปจากเพ่ือนร่วม กลมุ่ แลว้ หนีข้ึนไปซ่อนตวั ที่หอคอยของราพนั เซลซ่ึงเขาพบโดยบงั เอิญแตเ่ ขาถกู ราพนั เซลฟาดดว้ ยกระทะจนสลบ ไป เธอซ่อนเขาไวใ้ นตเู้ ส้ือผา้ ของเธอ แลว้ ริบศิราภรณ์ไว้

เมื่อกอเธลกลบั มา ราพนั เซลขอใหน้ างไปเกบ็ เปลือกหอยมาใหเ้ ป็นของขวญั วนั เกิดเพื่อนามาทาสีระบายภาพ กอเธลยอมใชเ้ วลาเดินทางสามวนั ไปเอาของขวญั มาให้

ระหวา่ งน้นั ราพนั เซลตกลงกบั ฟลินวา่ ถา้ อยากไดศ้ ิราภรณ์คืน ใหพ้ าเธอออกไปนอกหอคอยเพื่อไปชมดูเหล่า โคมลอยท่ีเธอเขา้ ใจวา่ เป็น \"หมดู่ าว\" ซ่ึงปรากฏข้ึนทุก ๆ วนั คลา้ ยวนั เกิดของเธอ ฟลินพยายามใหร้ าพนั เซลเลิก เดินทางแลว้ กลบั หอคอยไปเสีย โดยพาเธอไปคา้ งแรมท่ีร้านลกู เป็ดหน่อมแนม้ (Snuggly Duckling Parlor) ท่ีเตม็ ไปดว้ ยคนเถ่ือนชาวไวกิง ทวา่ ชาวไวกิงกลบั เอน็ ดูราพนั เซลและราพนั เซลแนะนาใหพ้ วกเขาทา ความฝันของตนใหส้ าเร็จเหมือนท่ีเธอกาลงั จะไปดูโคมลอยท่ีฝันหามานาน

ระหวา่ งเดินทาง กอเธลพบมา้ แมก็ ซิมสั ที่ไม่มีคนข่ี และเกิดกงั วลข้ึนมาวา่ อาจมีคนไปพบราพนั เซล จึงรีบกลีบไป ยงั หอคอย แตพ่ บวา่ ราพนั เซลไมอ่ ยแู่ ลว้

ขณะน้นั เหลา่ องครักษม์ าถึงร้านลกู เป็ดหน่อมแนม้ เพื่อจบั กมุ ฟลิน แต่ชาวไวกิงช่วยฟลินและราพนั เซลหนีไปได้ การไลล่ ่ายตุ ิลงเมื่อมา้ แมก็ ซิมสั ทาใหเ้ ข่ือนแตก และฟลินกบั ราพนั เซลติดอยใู่ นถ้าน้าทว่ มไร้ทางออก เม่ือคิดวา่ ตน กาลงั ใกลค้ วามตาย เขาสารภาพวา่ อนั ท่ีจริงตนเองชื่อ ยจู ีน ฟิ ตซเ์ ฮอร์เบิร์ต ส่วนราพนั เซลกส็ ารภาพวา่ เธอมีเส้นผม วิเศษที่เรืองแสงไดเ้ วลาที่เธอร้องเพลงมนต์ ทนั ใด ผมของเธอกเ็ รืองแสงข้ึนและช้ีทางออกใหแ้ ก่คนท้งั สอง ท้งั คูจ่ ึง ออกจากถ้าปิ ดตายน้นั ไดแ้ ละราพนั เซลไดใ้ ชผ้ มของเธอเยยี วยาบาดแพลของยจู ีน

เชา้ วนั ตอ่ มา มา้ แมก็ ซิมสั พบยจู ีน แต่ไดก้ ลายเป็นเพอื่ นกบั ราพนั เซลไป และยอมร่วมทางไปกบั คนท้งั สองเพ่ือกลบั อาณาจกั รแลว้ พาราพนั เซลไปดูโคมลอย คืนน้นั ยจู ีนพาราพนั เซลลอ่ งเรือไปกลางอา่ วหนา้ พระราชวงั เพอ่ื ชมดูโคม ลอยอยา่ งใกล้ ๆ ณ ทนี่ ้นั ราพนั เซลคืนศิราภรณ์ใหเ้ ขา แต่เขากล่าววา่ เขาไม่ตอ้ งการมนั อีกตอ่ ไปแลว้ เมื่อเขาไดพ้ บ เธอ

เขาสงั เกตเห็นเพอ่ื นโจรของเขาที่เขาทิ้งมา เขาจึงละราพนั เซลไปพบเพอ่ื นเพอ่ื ยกศิราภรณ์ให้วา่ เพอื่ นโจรจบั เขา มดั ติดกบั เรือแลว้ ใหแ้ ลน่ เขา้ ไปในทา่ ของพระราชวงั พวกเขาบอกแกร่ าพนั เซลวา่ ยจู ีนทรยศความรู้สึกของเธอ โดยชิงศิราภรณ์จากไปแลว้ และพวกเขาจะจบั เธอเพอื่ เอาผมเธอไปขายเสียเด๋ียวน้ี แต่กอเธลช่วยราพนั เซลไวไ้ ด้ และพาเธอกลบั หอคอย

ท้งั หมดน้ีเป็นแผนการของกอเธล วนั น้นั ยจู ีนถกู จบั และถกู พพิ ากษาประหารชีวติ ดว้ ยการแขวนคอ มา้ แมก็ ซิมสั จึง นาพาชาวไวกิงท่ีร้านลกู เป็ดหน่อมแนม้ มาช่วยยจู ีน และไปช่วยราพนั เซลที่หอคอย ราพนั เซลคิดทบทวนเร่ืองราว ตา่ ง ๆ ท่ีไดพ้ บขณะเดินทางไปดูดูโคมลอย เธอจึงทราบวา่ เธอคือเจา้ หญิงที่หายไปจากอาณาจกั ร และเธอพยายาม หลบหนี กอเธอจึงจบั เธอไว้

เมื่อยจู ีนมาถงึ หอคอย กอเธลแทงเขาจากขา้ งหลงั แลว้ กลา่ ววา่ นางจะพาราพนั เซลหนีไปอยทู่ ี่อื่นแลว้ แตร่ าพนั เซล ขอใหเ้ ธอใหใ้ ชผ้ มรักษายจู ีนก่อน เธอจะยอมเป็นของกอเธลตลอดไป ก่อนราพนั เซลจะไดช้ ่วยเยยี วยายจู ีน ยจู ีนควา้ เศษกระจกมาตดั ผมของราพนั เซลเสียจนส้ัน เสน้ ผมของราพนั เซลจึงเปล่ียนเป็นสีน้าตาลเขม้ และสูญเสียสรรพคุณ ไป

กอเธลบนั ดาลโทสะเป็นอนั มาก และร่างกายนางกเ็ ปลี่ยนกลบั สู่ความชราอยา่ งรวดเร็ว จนนางมิอาจยอมรับเงาของ ตนในกระจกได้ นางใชผ้ า้ คลุมปิ ดหนา้ ตนเองไว้ ดว้ ยความโกรธและต่ืนตกใจ นางวงิ่ พลา่ นจนลม้ คะมาพงุ่ ออกจาก หนา้ ตา่ งหอคอยด่ิงลงสู่พ้ืนเบ้ืองลา่ ง ร่างกายของนางกร็ ่วงโรยข้ึนเร่ือย ๆ ก่อนนางจะปะทะกบั พ้ืนแลว้ ป่ นเป็นเถา้ กระดูกไป

ยจู ีนค่อย ๆ ตายลงในออ้ มแขนของราพนั เซล ดว้ ยความเสียใจ ราพนั เซลร้องไหแ้ ละร้องเพลงมนต์ หยาดน้าตาของ เธอหยดลงบนแกม้ ของยจู ีน และยงั ใหเ้ ขาฟ้ืนจากความตายอีกคร้ัง ท้งั สองกอดและจูบกนั แลว้ พากนั กลบั อาณาจกั ร พระหทยั ของราชาและราชินีน้นั ทน้ ไปดว้ ย