เทพารักษ์กับคนตัดไม้

ผ้แู ตง่ : อสี ป

กาลครัง้ หน่ึงมีชายคนหนงึ่ กา้ ลงั ตดั ต้นไมร้ ิมแม่น้าวนั หนึง่ เขาบังเอิญท้าขวานหลน่ ลงไปในแมน่ ้า เขาร้่าไหก้ ับการสญู เสยี ไม่รู้จะท้าอย่างไรดี เพราะถ้าไมม่ ีขวานเขาก็เล้ยี ง ตัวเองไมไ่ ด้

ทนั ใดนน้ั ก็มเี ทพารกั ษ์ปรากฏตวั ขนึ้ จากน้า และแสดงขวานทองค้าเงางามใหเ้ ขาดู เทพารักษ์ ถาม “นค่ี อื ขวานของคณุ ใช่ไหม” ชายคนนน้ั ตอบวา่ “ไม่…ไมใ่ ชข่ องฉัน มันดีเกนิ ไป”

จากนั้นเทพารักษ์ก็ยื่นขวานเงินใหเ้ ขาดูและถามว่า “หรอื วา่ ขวานเงนิ น้ี” ชาย “ไม่ ของฉันไม่สวยขนาดน้นั ” เทพารกั ษ์ “อันนใ้ี ช่ไหม” เทพารกั ษ์ถาม พรอ้ มแสดงขวานท่ีสกปรกและทรุดโทรม

ชายตัดไมก้ ด็ ใี จมาก ท่ีได้ขวานของตนคนื เทพารักษ์ชน่ื ชมความซ่อื สัตวข์ องเขา จงึ มอบขวานทองค้าและขวานเงนิ ให้ด้วย

เพือ่ นของชายตัดไม้ รู้เรือ่ งน้กี น็ ึกอิจฉาอยากได้บ้าง จึงไปยงั รมิ บงึ และแกล้งท้า ขวานหลดุ มือตกน้า เม่ือเทพารกั ษป์ รากฏกายข้ึนและงมขวานทองค้าขึ้นมาให้ ชายผู้นกี้ ็ รีบตอบว่าเปน็ ขวานของตน เทพารักษ์เหน็ ว่าเขาเปน็ คนโป้ปดโลภมาก จงึ หายตวั ไปทนั ที เพ่อื นของชายตัดไมจ้ งึ ไม่ได้แมแ้ ตข่ วานของตนคนื

คตสิ อนใจ เร่ือง เทพารักษ์กบั คนตัดไม้ พระเจา้ จะดตี อ่ คุณ ถา้ คุณเปน็ คนซ่ือสตั ย์ แต่พระองคจ์ ะลงโทษคุณถา้ คณุ เป็นคนโกหก หากคุณเป็นคนโลภและโกหก คณุ จะสูญเสยี ส่ิงท่คี ุณมไี ป