ดอกไม้ประจำจังหวัดของไทย

ดอกไม้ประจำจงั หวัดในประเทศไทย โดย เพชรณำ บริพันธ์ โรงเรียนสภำรำชนิ ี จงั หวดั ตรัง

คำนำ

สำรบญั

ดอกไม้ประจำจังหวัด ภำคเหนือ

ดอกไม้ประจำจังหวัด เชียงรำย ชอ่ื ดอกพวงแสด พวงแสด (ชื่อวิทยาศาสตร์: Pyrostegia venusta) เป็นพืช ในวงศ์ Bignoniaceae มีช่ือสามัญอื่น ๆ คือ Orange trumpet, Flame flower, Fire-cracker vine พวงแสด พวงแสดเครือ มีถ่ิน กาเนดิ ในบราซลิ แต่ปัจจบุ ันเปน็ ท่นี ิยมในสวนต้นไมท้ ่วั โลก ลกั ษณะท่วั ไป ไม้เถาเล้ือย เนื้ออ่อน อายุหลายปี ใช้มือพันเล้ือยพัน กิ่งก้านเป็นเหลี่ยม ใบเป็นใบประกอบ เรียงสลับ มีใบย่อย 9 ใบ ในใบย่อยบางชุดใบกลางจะ เปลยี่ นเปน็ มือพนั ใบย่อย รูปไข่ กวา้ ง 2-3 เซนติเมตร ยาว 4-5 เซนตเิ มตร ปลาย ใบแหลม โคนใบมน ขอบใบเรียบ ดอกสีส้ม ออกเป็นช่อแบบช่อกระจุกแยกแขนง ตามซอกใบใกล้ปลายก่ิง ช่อละ 10-30 รูปเข็ม โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็น หลอดยาว 3-6 เซนติเมตร ปลายแยก 5 กลีบ รูปแถบยาว และม้วนงอไปด้านหลัง มีขนละเอียด ดอกบานเต็มที่กว้าง 1.5-2 เซนติเมตร ออกดอกช่วงเดือนธันวาคม ถึงมกราคม ผลแห้งแตก เป็นฝักยาว 15-20 เซนติเมตร เมล็ดกว้างประมาณ 1 เซนตเิ มตร ยาวประมาณ 3.5 เซนติเมตร

ดอกไม้ประจำจังหวัด เชียงใหม่ ชอื่ ดอกทองกวาว ทองกวาว, ทอง หรอื ทองธรรมชาติ เป็นไมย้ ืนตน้ ขนาดกลาง ในวงศ์ถ่ัว มีถิ่นกาเนิดในเอเชียใต้ จากประเทศปากีสถาน, อินเดีย, บงั กลาเทศ, เนปาล, ศรลี ังกา, พม่า, ไทย, ลาว, กัมพูชา, เวียดนาม , ม า เ ล เ ซี ย แ ล ะ ท า ง ต ะ วั น ต ก ข อ ง อิ น โ ด นี เ ซี ย [ 1 ] ลักษณะทั่วไป ต้นไม้ ไมย้ ืนตน้ ขนาดกลาง สงู 5–15 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพมุ่ กลม ทึบ ลาต้นแตกก่ิงต่าคดงอ เปลือกนอกสีเทาถึงสีเทาคล้าค่อนข้างเรียบหรือแตก เป็นร่องตื้น ๆ เปลือกในสีแดง สับเปลือกทิ้งไว้จะมีน้ายางใส ๆ ไหลออกมาท้ิงไว้ สักพกั จะกลายเปน็ สแี ดง ใบ ใบประกอบแบบขนนก ปลายคี่ เรียงเวียนสลับ ใบย่อยมี 3 ใบ เรียงตรงข้าม ใบย่อยท่ีปลายเป็นรูปมนเกือบกลม ใบย่อยด้านข้างรูปไข่เบี้ยว กว้าง 8-15 ซม. ยาว 9-17 ซม. ปลายใบมน โคนใบสอบ แผ่นใบหนา หลังใบเกลี้ยง ท้องใบมีขน สาก เส้นแขนงใบข้างละ 5-7 เสน้ กา้ นใบยอ่ ยยาว 3-5 มม.

ดอกไม้ประจำจงั หวัด น่ำน ชอื่ ดกเส้ียวดกขาว เส้ียวดอกขาว[1] (ช่ือวิทยาศาสตร์: Bauhinia variegata) เป็นพืชมีดอกชนิดหน่ึงในวงศ์ถั่ว (Fabaceae) เป็นพืชพ้ืนเมืองใน เอเชีย แพร่กระจายในจีนไปจนถึงปากสี ถานและอินเดยี พนั ธ์ุ candida ในเมอื งไฮเดอราบาด ประเทศอนิ เดยี เป็นไม้ยืนต้น สูงถึง 10-12 เมตร ใบยาว 10-20 เซนติเมตร และ กวา้ ง กลม เปน็ สองซกี แบบใบชงโค ดอกสีชมพูออ่ นหรือสีขาว เส้น ผ่านศูนย์กลาง 8-12 เซนติเมตร มี 5 กลีบ ผลยาว มีหลายเมล็ด เป็นพืชที่นิยมใช้ในการจัดสวน และใช้ดึงดูดนกฮัมมิงเบิร์ด เช่น Sapphire-spangled Emerald (Amazilia lactea), Glittering-bellied Emerald (Chlorostilbon lucidus) หรือ White-throated Hummingbird (Leucochloris albicollis) ใหเ้ ขา้ มาในสวน[2] แต่ในบางบริเวณ อาจกลายเป็นพชื รกุ รานได้

ดอกไม้ประจำจังหวัด พะเยำ ช่ือดอกสารภี สารภี เปน็ ไม้ดอกยืนตน้ พบในประเทศไทย ลาว เวียดนาม และกัมพชู า เป็นพันธุ์ไม้พระราชทานเพอ่ื ปลกู เป็นมงคลจังหวดั พะเยา สารภียงั มชี ่ือพื้นเมืองอื่นอกี ดังน้ี : ทรพี (จันทบรุ )ี สร้อยพี (ใต)้ สาหละปี (เชียงใหม่, เหนือ ลักษณะทวั่ ไป เปน็ ไม้ยืนต้นสูง 10 – 15 เมตร ไมผ่ ลดั ใบ เรือนยอดเป็นพ่มุ ทึบ ใบเป็นใบ เด่ียวเรียงตรงข้าม รูปไข่กลับแกมขอบขนาน เส้นแขนงใบไม่ชัดเจน แต่เส้นใบ ยอ่ ยแบบรา่ งแหเห็นชดั ทง้ั สองข้าง เนื้อไม้มีสีน้าตาลแกมแดง ใบสีเขียว หนา แข็ง เป็นมัน มียางขาว เปลือกสีเทาดา แตกล่อนเป็นสะเก็ดตลอดลาต้น ดอกสีขาวอม เหลือง ออกดอกเป็นกระจุกตามกง่ิ สีขาว กลิ่นหอม ร่วงง่าย มีเกสรเพศผู้สีเหลือง ผลรูปกระสวย ยาวประมาณ 2.5 เซนติเมตร เม่ือสุกสีเหลือง มีเน้ือสีเหลืองหรือสี แสดหุ้มเมล็ด รับประทานได้ ออกดอก มกราคม - มีนาคม เป็นผล กุมภาพันธ์ - เมษายน

ดอกไม้ประจำจังหวัด แพร่ ช่อื ดอกยมหิน ยมหิน เป็นต้นไม้ประจาจังหวัดแพร่ที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระราชทานเพื่อปลูกเป็น ต้นไม้ประจาจังหวัด ต้นยมหินมีความสูง 15-25 เมตร เปลือกมีสีน้าตาลถึง น้าตาลดา เพื่อลาตน้ มอี ายเุ พ่ิมขึน้ เปลือกในสีแดงออกน้าตาลชมพู แก่นไม้มสี ี เหลืองเข้มถึงน้าตาลแดง ชื่อวิทยาศาสตร์ Chukrasia velutina Wight & Arn. เป็นพชื ในวงศ์ MELIACEAE ชื่อสามัญ Almond-wood, Chickrassy Chittagong-wood. ลักษณะทว่ั ไป จะเป็นแบบขนนกปลายคี่ ยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร ใบแก่จะมี รูปร่างใบแบบรูปไข่ หรือรูปขอบขนาน ฐานใบกลมหรือมน ปลายใบแหลม ผล ของต้นยมหิน เป็นแบบผลแห้งมีเปลือกแข็งสีน้าตาลมีรูปทรงแบบไข่ ขนากยาว ประมาณ 2.5-50 เซนติเมตร เมล็ดของต้นยมหิน มีลักษณะเป็นแผ่นบาง ๆ สี น้าตาล มีความยาวเป็นสองเท่าของความกว้าง ในแต่ละช่วงของผลจะมีเมล็ดอยู่ ประมาณ 60-100 เมล็ด

Saparachinee Trang School www.spa.ac.th