ตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ 6206510121

สายฝนกบั ใครบางคน รวมบทร้อยกรองและบทกวจี ากรายวชิ าการอ่านและการเขยี นร้อย กรองเชิงสร้างสรรค์ พมิ พ์คร้ังแรก 2564 บรรณาธิการที่ปรึกษา พิชญา สุวรรณโน บรรณาธิการ ตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ ปก/รูปเล่ม/ประกอบ ตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ พสิ ูจน์อกั ษร ฟาตีมะห์ อาแวบือซา ซานีรา ดอเลาะ นุสอามาลี เหยบ็ หนุด เรียบเรียงโดย ตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ สาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่



ถ้อยแถลงบรรณาธิการ รวมบทกวีและบทร้อยกรอง สายฝนกบั ใครบางคน ในรายวิชา 600- 203 การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ มีวตั ถุประสงคเ์ พ่ือเป็น แนวทางในการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ สาหรับใชป้ ระโยชน์ในการ เรียนการสอนวิชาภาษาไทย เน้ือหาในเล่มประกอบดว้ ยบทกวี 2 ตอน ตอนที่ 1 เป็ นงานเขียนที่ สร้างสรรคโ์ ดยผเู้ ขียน จานวน 8 เร่ือง ตอนที่ 2 เป็ นงานเขียนท่ีสร้างสรรค์ ร่วมกบั กลุ่มเพอื่ นจานวน 4 เร่ือง ขา้ พเจา้ ขอขอบคุณ อาจารยพ์ ิชญา สุวรรณโน และขอขอบคุณผูท้ ี่มี ส่วนเกี่ยวขอ้ งในการสร้างสรรคห์ นงั สือเล่มน้ี ขา้ พเจา้ หวงั ว่าหนงั สือรวม บทกวีเล่มน้ีจะเป็นแนวทางในการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรคส์ าหรับผทู้ ่ี สนใจและรักในศิลปะการเขียนร้อยกรองสืบไป ตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ 16 พฤศจิกายน 2564

สารบญั หนา้ ตอนที่ 1 บทกวขี องฉัน 1 สกั วนั กผ็ า่ นไป 2 เพียงฝัน 4 เช้ือโควิด 5 รัชกาลท่ี 9 ทรงห่วงใยชนชาวไทย 6 ทาใหด้ ีที่สุด 7 ความเป็ นฉนั 8 สายฝนกบั ใครบางคน 9 หวั ใจ 12 ตอนที่ 2 บทกวรี ่วมสร้างสรรค์ 13 ฉนั ชอบ ฉนั รัก 14 ฉนั เกลียด ฉนั กลวั 15 วนั น้ี วนั หนา้ ราชสีห์กบั หนู

ตอนที่ 1 บทกวีของฉนั

1 สักวนั กผ็ ่านไป (ภาพถ่ายจากสถานท่ีจริง โดยตแู วฮาดยี ะห์ โตะรายอ) ตะวนั ใกลล้ บั ฟ้า ทอ้ งนภาเร่ิมเปลี่ยนสี ความเหนื่อยที่ฉนั มี ในวนั น้ีไดผ้ อ่ นคลาย ตะวนั ส่องสวา่ ง คอ่ ยเลือนลางและจางหาย เหมือนปัญหามากมาย จะผา่ นไดใ้ นสกั วนั (กาพยย์ านี 11)

2 เพยี งฝัน (ภาพทะเลสมิหลา โดยตูแวฮาดยี ะห์ โตะรายอ) ทะเลสีคราม สวยงามสดใส เห็นแลว้ สุขใจ อยากไปกบั เธอ ไม่รู้เธออยทู่ ่ีไหน หวั ใจฉนั ยงั พร่าเพอ้ ก่อนนอนคิดถึงแต่เธอ ละเมอจนนอนหลบั ไป เธอมาพบกนั ยามราตรี คืนน้ีดวงดาวสวา่ งไสว เธอน้นั สวมสูทสีแดงไวน์ เนคไทสีขาวดูเขา้ กนั

3 เสียงดนตรีบรรเลงข้ึนเบาเบา บนสาเภาประดบั แสงสีสนั ฉนั และเธอจบั มือเดินคู่กนั สองเราน้นั เตน้ ราใตแ้ สงจนั ทร์ คลื่นทะเลซดั ถึงฝั่งปลุกใหต้ ื่น เรื่องเมื่อคืนมนั เป็นเพยี งแคค่ วามฝัน เราสองคนไม่อาจไดม้ าพบกนั พราะเธอน้นั จากไปไกลไม่ยอ้ นคืน (กลอนสี่ กลอนหก กลอดเจด็ กลอนแปด กลอนเกา้ )

4 เชื้อโควดิ สกั วาวา่ ดว้ ยเรื่องเช้ือโควดิ เป็นยาพษิ ทาลายคนทวั่ โลก พรากผคู้ นมากมายทาใหโ้ ศก ตายดว้ ยโรคระบาดน่าเวทนา อยา่ ลืมใส่หนา้ กากออกจากบา้ น หลีกเลี่ยงงานท่ีมีคนแน่นหนา พบผคู้ นแปลกหนา้ อยา่ วาจา ไม่รู้วา่ มีเช้ือหรือเปลา่ เอย (กลอนสกั วา)

5 รัชกาลท่ี 9 ทรงห่วงใยชนชาวไทย (ภาพจาก http://km.rdpb.go.th/Project/View/8588) พระองคท์ รงใฝ่ รู้ สมนุ ไพร ปลกู ป่ าสวนพชื ไป ทว่ั หลา้ ทรงเป็ นห่วงชาวไทย เตม็ เปี่ ยม บารนี ทรงงานหนกั คูฟ่ ้า พน่ี อ้ งชาวไทย (โคลงส่ีสุภาพ)

6 ทาให้ดที ส่ี ุด (ภาพโดยตแู วฮาดียะห์ โตะรายอ) ก่อ งานการก่อแลว้ ใหเ้ สร็จ นาเพ่ือน แล้ว สักวนั สาเร็จ แน่แท้ ต้อง มุ่งมนั่ ใจเดด็ ฟันฝ่ า เพ่ือนเอย สาน ต่ออยา่ ยอมแพ้ ภาคหนา้ สุขสบาย (โคลงกระทู)้

7 ความเป็ นฉัน (ภาพโดยตแู วฮาดียะห์ โตะรายอ) สิบเอด็ กุมภา สองหา้ ส่ีสาม เวลาสองยาม แม่น้นั คลอดมา หลายปี ผา่ นไป เติบใหญ่แลว้ หนา เดียร์ฮาดีญ่า น่ีคือช่ือฉนั อยสู่ ามจงั หวดั คือปัตตานี หนา้ ตากด็ ี แถมชอบแบ่งปัน เป็ นคนฝักใฝ่ ต้งั ใจมุ่งมน่ั ฉนั มีความฝัน คือเป็ นคนรวย (วิชชุมมาลาฉนั ท)์

สายฝนกบั ใครบางคน 8 (กลอนเปล่า) สายฝน พดั ใหใ้ ครบางคน เขา้ มาในชีวิตแลว้ เป็นความรู้สึก ความรัก ความทรงจา ท่ีแสนดี เนิ่นนาน........ สายฝนจากไป พร้อมกบั เงาของใครบางคน

9 หัวใจ (กลอนวรรณรูป)

บทกวใี นวรรณรูป 10 เราต่างคนกเ็ คยเจอกบั ความผหิ วงั (กลอนเปล่า) ทาชีวิตเราแทบพงั ดบั ฝันสลาย แมว้ า่ วนั น้ีเราลม้ แทบยนื ไม่ได้ แต่อยา่ งนอ้ ยเหลือหวั ใจที่เตน้ อยู่

ตอนท่ี 2 บทกวีรว่ มสรา้ งสรรค์

12 ฉนั ชอบดูละคร ฉันชอบฉันรัก ฉนั ชอบไปซ้ือของ ฉนั รักแมวสีเทา ฉนั ชอบสอนการบา้ นนอ้ ง ฉนั รักความเป็นไทย ฉนั ชอบทองรูปเรือใบ ฉนั รักเขาหมดท้งั ใจ ฉนั รักใครฉนั รักจริง ( กาพยย์ านี 11)

13 เกลยี ดฉันกลวั ฉนั เกลียดความรักจอมปลอม แต่ฉนั กย็ อม เพราะรักเขาหมดหวั ใจ ฉนั กลวั วา่ เขาเปลี่ยนไป เพราะเราห่างไกล ทาไดเ้ พยี งแค่ห่วงใย (กาพยฉ์ บงั 16)

14 วนั นี้ วนั หน้า วนั น้ีเจอเธอ อยากจะขอเบอร์ ไวค้ ุยดว้ ยกนั อยากจะโทรหา อยากเจอทุกวนั เกบ็ เอาไปฝัน รอวนั เจอเธอ (กาพยส์ ุรางคนางค์ 28) วนั หนา้ ไม่มา เธอบอกขอลา สารพดั มายา ใหฉ้ นั รอเกอ้ วนั ท่ีไม่พบ ฉนั ไดแ้ ต่เพอ้ ก่อนนอนละเมอ แลว้ หลบั ฝันไป (กาพยส์ ุรางคนางค์ 32) (ประพนั ธโ์ ดย ฟาตีมะห์ อาแวบือซา, ซานีรา ดอเลาะ, นุสอามาลี เหยบ็ หนุด และตูแวฮาดียะห์ โตะรายอ)

15 ราชสีห์กบั หนู (ภาพจาก https://www.sanook.com/campus/1402223/) ราชสีห์ตวั หน่ึง พ่ึงพาอาศยั ป่ า ล่าสัตวเ์ ป็นอาหาร ทานอยา่ งสบาย ใจ เผลอหลบั ใหลชว่ั ยาม หนูรูปงามเดินมา วิ่งข้ึนขาถึงหวั ไต่ตามตวั ถึงมือ ไม่รู้คือเจา้ ป่ า ต่ืนข้ึนน่าตกใจ อุง้ เทา้ ไปจบั หนู ดูดว้ ยความ โมโห หนูร้องโฮเพราะกลวั โดนจบั ตวั จนได้ ออ้ นวอนไวช้ ีวิต หนู ไม่คิดดูหมิ่น เจา้ ถิ่นอย่างท่านดี ราชสีห์เขา้ ใจ จึงปล่อยไปทนั ที หนูดีใจร้องไห้ ท่านไวช้ ีวิตขา้ วนั หนา้ จะตอบแทน ยกแขนโบกมือลา มาวนั น้ีเจา้ ป่ า โดนไล่ล่าจากพราน ทรมานยิ่งนัก โดนกบั ดกั ตวั ขา้ อา้ ปากร้องคาราม เสียงกอ้ งตามป่ าเขา เอาใหด้ งั สะเทือน ย้าเตือนใหม้ าดู เจา้ หนูไดย้ นิ เสียง เพยี งไม่ก่ีอึดใจ รีบว่ิงไปทนั ที โชคดีแคต่ ิดบว่ ง

16 ไม่ตอ้ งห่วงช่วยได้ หนูใชฟ้ ันแทะเชือก เลือกใชว้ ิธีกดั เชือกท่ีมดั หลดุ ออก เจา้ ป่ าบอกขอบใจ ไม่เป็ นไรหนูว่า หนูรู้ค่าบุญคุณ จะเก้ือหนุน ทุกเม่ือ เพือ่ ตอบแทนความดี ราชสีห์ร้องทกั เป็นเพ่ือนรักตลอด เลยนา (ประพนั ธ์ โดยตแู วฮาดียะห์ โตะรายอ และ นางสาวนาเดีย สาดีน) (ร่ายโบราณ)

17 นิทานอสี ป เรื่อง ราชสีห์กบั หนู ราชสีห์ตวั หน่ึงเอนกายหลบั ใหลอยใู่ นป่ าทึบ หวั อนั ใหญ่โตของมนั วางอยบู่ นหวั อุง้ เทา้ หนูนอ้ ยข้ีกลวั บงั เอิญวงิ่ มาบนตวั ของมนั โดยไม่ได้ ต้งั ใจ ดว้ ยความกลวั และร้อนรนที่จะรีบหนีไปใหพ้ น้ เจา้ หนูกลบั แล่นปรูด ไปบนจมูกราชสีห์ ราชสีห์งีบหลบั อยดู่ ีๆ คร้ันถูกรบกวนมนั จึงตะปบอุง้ เทา้ อนั ใหญโ่ ตลงไปบนเจา้ สตั วต์ วั นอ้ ยดว้ ยความฉุนโกรธหวงั จะฆ่าหนูใหต้ าย \"ปล่อยขา้ ไปเถิด\" เจา้ หนูผนู้ ่าสงสารขอร้อง \"กรุณาปล่อยขา้ ไป แลว้ สกั วนั หน่ึงขา้ จะตอบแทนเจา้ อยา่ งแน่นอน\" ราชสีห์รู้สึกขบขนั ยงิ่ นกั เม่ือ คิดวา่ เจา้ หนูจะมาช่วยอะไรมนั ได้ แต่มนั เป็นสตั วท์ ่ีมีเมตตาจึงปล่อยเจา้ หนู ไปในท่ีสุด อีกไม่ก่ีวนั ต่อมา ขณะกาลงั ซุ่มล่าเหยอื่ อยใู่ นป่ า ราชสีห์กต็ ิดบ่วงของ นายพราน มนั ไม่อาจหลุดเป็นอิสระบ่วงของนายพรานไดจ้ ึงคารามเสียงดงั กอ้ งป่ าดว้ ยความโกรธแคน้ เจา้ หนูจาเสียงน้นั ไดจ้ ึงรีบวงิ่ มาเจา้ ป่ ากาลงั ดิ้น รนอยใู่ นตาข่าย มนั รีบวิ่งตรงไปท่ีเชือกเสน้ ใหญ่เส้นหน่ึงซ่ึงรัดราชสีห์ เอาไวก้ ่อนจะกดั แทะเชือกจนขาด ในที่สุดราชสีห์กเ็ ป็นอิสระ เม่ือราชสีห์ หลุดออกมาจากบ่วงกบั ดกั นายพรานไดแ้ ลว้ มนั กก็ ล่าวขอบคุณเจา้ หนูวา่ \"ขา้ ตอ้ งขอบคุณเจา้ จริงๆ เจา้ หนู ที่เจา้ รักษาสญั ญาและกลบั มาช่วยขา้ ขา้ ขอ ขอบใจเจา้ จริงๆ\" \"ทา่ นหวั เราะตอนที่ขา้ บอกวา่ จะตอบแทนท่าน\" เจา้ หนู

18 กล่าว \"บดั น้ีท่านคงเห็นแลว้ วา่ แมแ้ ต่หนูกช็ ่วยราชสีห์ได\"้ หลงั จากน้นั ราชสีห์กบั หนู กก็ ลายเป็นเพอ่ื นสนิทและคอยช่วยเหลือกนั ทุกคร้ังเมื่ออีก ฝ่ ายมีปัญหาและตอ้ งการความช่วยเหลือ นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วา่ : อยา่ ดูถูกคนที่ต่าตอ้ ยกวา่ ตน, ผทู้ ่ีช่วยเหลือผอู้ ่ืน ยอ่ มไดร้ ับการช่วยเหลือ เป็ นการตอบแทน

ประวตั ิผแู้ ต่ง นางสาวตแู วฮาดยี ะห์ โตะรายอ 15/5 หมู่ 2 ตาบลตะลโุ บะ อาเภอเมือง จงั หวดั ปัตตานี 94000 การศึกษา สาขาภาษาไทย ชนั้ ปี ที่ 3 คณะศึกษาศาสตรแ์ ละศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่

รอ้ ยกรองแตง่ งา่ ย แค่ไมห่ นา่ ยที่จะฝึ กฝน