นิทานเรื่อง ลูกหมูสามตัว

กาลครงั้ หนึ่งนานมาแลว้ มลี ูกหมูสามตวั เป็ นพนี่ ้องกนั พวกมนั ออกเดนิ ทาง เพอื่ จะหาทสี่ รา้ งบา้ นคนละ หลงั และเดนิ ทางมาถงึ ชายป่ าแห่ง หนึ่ง พวกมนั ตดั สนิ ใจจะสรา้ งบา้ น บรเิ วณนีใ้ กล ้ ๆ กนั และเดนิ ทางไปตลาด เพอื่ ซอื้ ของสรา้ งบา้ น

พใี่ หญ่ซอื้ ฟางไปสรา้ งบา้ นจะได้ ไม่เหนื่อยและไม่หนกั ดว้ ย พรี่ องซอื้ เศษไมไ้ ปสรา้ งบา้ น ตอกตะปูไม่กที่ กี เ็ สรจ็ แลว้ น้องเล็ก ซอื้ อฐิ มาสรา้ งบา้ น พี่ ใหญ่พรี่ องเหน็ หวั เราะและบอก วา่ ทาไมเจา้ โงอ่ ย่างนี้ กวา่ จะ แบกไป กวา่ จะสรา้ งบา้ นเสรจ็ ก็ใช ้ เวลานาน แตถ่ า้ เราใชอ้ ฐิ สรา้ งบา้ น มนั ก็จะแข็งแรงและ ทนทานกวา่ นะ พใ่ี ชฟ้ างกบั เศษไมจ้ ะไม่ ปลอดภยั นะพี่

และทงั้ 3 พนี่ อ้ งกแ็ บกของกลบั บา้ น พอถงึ ชายป่ าต่างคนกต็ ่างแยก ยา้ ยมาสรา้ งบา้ นของใครของมนั ลูกหมูตวั ทหี่ นึ่งสรา้ งบา้ น ดว้ ยฟาง ใชเ้ วลาไมน่ านนักก็เสรจ็ สว่ นลูกหมตู วั ทส่ี องสรา้ ง บา้ นดว้ ยเศษไม้ ใชเ้ วลาไมน่ านก็สรา้ งบา้ น เสรจ็ และทง้ั สองไปดนู อ้ งเล็ก สรา้ งบา้ น ซง่ึ ยงั ไม่เสรจ็ นอ้ งเล็กตอ้ งคอ่ ย ๆ กอ่ อฐิ ที ละกอ้ นทลี ะอนั กวา่ จะสรา้ ง เสรจ็ ก็อกี หลายวนั

ลกู หมูทงั้ สองจงึ ออกไปวง่ิ เล่นวา่ ยนา้ ส่วนนอ้ งเล็กก็ตงั้ หนา้ ตงั้ ตาสรา้ งบา้ นจนเสรจ็ ตกดกึ ทง้ั สามตวั ก็เขา้ นอนบา้ นใครบา้ นมนั จนกระทง่ั คนื หน่ึงมเี จา้ หมาป่ ามาซมุ่ ดู หวงั จะมาจบั ลกู หมทู งั้ 3 ตวั มาเป็ นอาหาร

และไปบา้ นลูกหมูทสี่ รา้ งบา้ น ดว้ ยฟาง พอมนั มาถงึ ประตู มนั ก็ พดู ขนึ้ วา่ ... เจา้ ลกู หมูนอ้ ยออกมาให ้ ขา้ กนิ ดกี วา่ นะ ไม่ฉันไมเ่ ปิ ดประตใู หแ้ ก หรอก ไป๊ ไปใหพ้ น้ นะ ไมเ่ ปิ ดไมเ่ ป็ นไร บา้ นฟางแบบนีข้ า้ เป่ าก็ พงั แลว้ แยแ่ ลว้ บา้ นฟางของฉัน พงั หมดแลว้ มามะมาใหพ้ ห่ี มาป่ ากนิ ดกี วา่

เจา้ ลูกหมูรบี วงิ่ ไปหานอ้ งรอง ทสี่ รา้ งบา้ นดว้ ยเศษไม้ และเจา้ หมาป่ ากม็ าเคาะที่ ประตู แลว้ บอกใหเ้ ปิ ด ถา้ ไมอ่ ยา่ งนั้น จะเป่ า บา้ นใหป้ ลวิ หมาป่ าก็ได ้ พงั บา้ นของลกู หมเู จา้ หมู ทง้ั สองรบี วง่ิ ไปบา้ นอฐิ ของนอ้ งเล็ก โดยทม่ี เี จา้ หมาป่ าวง่ิ มา ตดิ ๆ และเลา่ ใหน้ อ้ งเล็กฟังวา่ บา้ นทงั้ สองหลงั ถูกหมา ป่ าพงั ไปแลว้

เจา้ หมาป่ ากม็ าถงึ บา้ นนอ้ งเล็ก และเคาะประตู แลว้ พดู ขนึ้ วา่ .... เปิ ดใหข้ า้ เขา้ ไปกนิ เดย๋ี วนี้ นะ ไม่เปิ ดจะพงั บา้ นอกี หลงั นะ นอ้ งเล็กตะโกนบอก กลบั ไปเจา้ หมาป่ า เจา้ ไม่มที างพงั บา้ นหลงั นี้ ไดห้ รอก เดย๋ี วจะเป่ าใหบ้ า้ นพงั ไป เลย หมาป่ ารวบรวมลมเป่ า แตบ่ า้ นก็ไม่ยอมพงั ไดข้ า้ จะกระโดดกระแทก ใหบ้ า้ นพงั ไปเลย

1 2 3 โอย๊ ใครกไ็ ดช้ ว่ ยหมาป่ า ดว้ ย เจา้ หมาป่ ากระโดด กระแทกกบั ประตบู า้ นอฐิ อย่างแรง แตด่ ว้ ยความทเ่ี ป็ นบา้ น แข็งแรงมาก มนั จงึ เจ็บจนเป็ นลมสลบ ไป สว่ นเจา้ หมูทงั้ สามตวั ต่างก็ ปลอดภยั ในบา้ นอฐิ ของนอ้ งเล็ก และใชช้ วี ติ อย่างมคี วามสุข ตลอดไป

เรอื่ งนีส้ อนใหร้ วู ้ า่ นิทานเรอื่ งลกู หมู สามตวั สอนใหร้ วู ้ ่า : \"การเกยี จครา้ น ไม่ไดท้ าใหเ้ ราสบาย ไดจ้ รงิ แตจ่ ะนาทุกข ์ ภยั มาสตู่ น“ และการตระหนักถงึ ภยั ทคี่ าดไม่ถงึ นาย กรวชิ ญ ์จนั ทด์ า