อาหารอวกาศ

อาหารอวกาศ ศู น ย์ วิ ท ย า ศ า ส ต ร์ เ พื่ อ ก า ร ศึ ก ษ า พิ ษ ณุ โ ล ก

อาหารอวกาศ ความเป็นมา นบั จากจอห์น เกลน นักบินอวกาศคนแรกของสหรัฐฯ ท่ีเดินทางไปกับจรวดในภารกิจอวกาศมาจนถึงเหล่านักบินอวกาศบนสถานีอวกาศนานาชาติใน ทุกวันนี้ งานคน้ คว้าวจิ ยั ด้านโภชนาการสาหรบั โครงการอวกาศพัฒนามาจนถงึ จุดท่ีนักบินอวกาศมีอาหารที่มีรสชาติถูกปาก บรรจุในหีบห่อท่ีสะดวกใน การรบั ประทาน เพ่ือทาความเข้าใจเก่ียวกับกระบวนการของการเตรียมอาหารอวกาศ เราต้องนึกย้อนไปถึงนักสารวจในยุคอดีตท่ีต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ ขณะเดิ น ทางไกลท้ังทางบกและทางทะเล ไม่ว่าจะเป็นการบรรทุกอาหารให้มีปริมาณเพียงพอแก่ความต้องการ อาหารต้องพร้อมที่จะรับประทานได้อยู่เสมอ ตลอดการเดินทาง และมีสารอาหารที่เป็นประโยชน์และเพียงพอแก่ความต้องการของร่างกาย เพื่อหลีกเล่ียงภาวะการขาดวิตามิน เช่น โรค ลักปิดลักเปดิ (เลือดออกตามไรฟัน) ที่เกดิ จากการได้รับวติ ามินซีไม่เพียงพอ ในต้นยุคประวัติศาสตร์ มนุษย์ค้นพบเทคนิคการถนอมอาหารด้วยการทาให้แห้งและเก็บในภาชนะที่แห้งและเย็น การขจัดน้าออกจากอาหาร ทาโดย การแล่เนื้อ ปลา และผลไม้บางชนิดออกเป็นแผ่นบางแล้วนาไปผ่ึงแดด นอกจากนี้ก็มีการถนอมอาหารโดยการดองด้วยการคลุกกับเกลือหรือแช่ใน น้าเกลอื เปน็ ต้น เทคนคิ วธิ ีการถนอมอาหารพฒั นาตอ่ มาเปน็ การเก็บอาหารในภาชนะปดิ สนทิ การพาสเจอร์ไรส์ (ใช้ความรอ้ นทาใหจ้ ุลนิ ทรีย์ไม่สามารถดารงชีวิตอยู่ได้) และการบรรจุลงในกระป๋อง ทาใหป้ ัจจุบันมอี าหารหลายชนดิ ท่ีสามารถเก็บไวไ้ ดเ้ ปน็ เวลานาน เทคโนโลยลี ่าสดุ ในการถนอมอาหาร คือ การแชเ่ ย็น และ การแชแ่ ขง็ อยา่ งฉับพลัน (quick-freezing) ซ่งึ ทาให้สามารถคงสภาพของรสชาตแิ ละสารอาหารอยู่ได้

เ จม ส์ ว อ ส ส์ นักบินอ วกา ศท่ี เป็นวิศวกร เที่ ยวบินบนสถา นีอวกา ศนา นา ชา ติ ถ่ายภ าพกับแ อ ปเ ปิลสอ งผ ลที่ ลอยอ ยู่กล า งอ า กา ศใ นโม ดูล ซีเวส ดา ขอ ง สถา นีอวกา ศ เ ม่ื อ วันที่ 2 2 มี นาคม 2 5 4 4 ( ภาพจาก N AS A)

อ าหาร อ วกาศที่ใ ช้ ใ นโคร งกา ร เ มอร์ คิวรี เม่ือปี ค. ศ. 1 9 6 2 มี ท้ั ง ท่ี บร ร จุ ในหลอ ดแล ะเป็นก้อนพอดี คา ห่ อ หุ้ ม ด้ วยพล า สติ ก ( ภ า พจ า ก N AS A)

โครงการเมอร์คิวรี โครงการเมอร์คิวรีเป็นโครงการทดสอบการบินในยุคแรกของโครงการอวกาศ การข้ึนบินแต่ละคร้ังใช้เวลาไม่นาน อาจเพียงไม่กี่นาทีจนถึงไม่เกิ นหนึ่งวัน ภารกิจที่สั้นเช่นน้ีจึงไม่จาเป็นต้องมีการเตรียมอาหารสาหรับทุกๆ มื้อ อย่างไรก็ดี นักบินในโครงการเมอร์คิวรีได้กลายเป็นหนูทดลองใ นการทดสอบ สรีรวิทยาการกนิ ของมนุษย์ในสภาพแวดล้อมทม่ี ีความโนม้ ถ่วงต่า เชน่ การเคยี้ ว การด่มื การกลืนอาหารท้งั อาหารปกตแิ ละอาหารเหลว อาหารสาหรับนกั บนิ อวกาศในยุคแรก เปน็ อาหารแห้งกง่ึ สาเรจ็ รูป และอาหารก่ึงเหลวที่บรรจุในหลอดทาจากอะลูมิเนียมคล้ายหลอดยาสีฟัน ภายในหลอด มกี ารฉาบวัสดุพิเศษ ปอ้ งกนั การก่อตวั ของแกส๊ ไฮโดรเจนซึ่งเปน็ ปฏิกริ ยิ าระหวา่ งผิวโลหะกับอาหารทมี่ ีฤทธ์ิเป็นกรด เช่น น้าแอปเปลิ หลอดอะลูมิเนยี มท่ใี ช้ ในยุคแรกมักมีน้าหนักมากกว่าอาหารท่ีบรรจุอยู่ภายใน ต่อมาจึงมีการพัฒนาเป็นหลอดพลาสติกน้าหนักเบา จะว่าไปแล้วนักบินอวกาศไม่ค่อยพิสมัยกับ อาหารแบบนนี้ กั เพราะสว่ นมากมีรสชาตไิ มน่ ่ารับประทาน และยุ่งยากในการเตมิ นา้ ให้กับอาหารแห้งก่ึงสาเร็จรปู ในช่วงปลายของโครงการ เร่ิมมีการผลิตและทดสอบอาหารท่ีทาให้แห้งและอัดเป็นก้อน มีลักษณะเป็นช้ินสี่เหล่ียมพอดีคา ไม่ต้องกัดหรือหั่ นขณะ รับประทาน อาหารจะน่ิมลงโดยการเค้ียวในปาก (ไม่ต้องผสมน้าก่อนรับประทาน) ยิ่งไปกว่านั้น อาหารก้อนยังถูกฉาบด้วยวุ้นเพ่ือไม่ให้แตกเป็นชิ้นๆ ป้องกันไม่ให้มีชิ้นส่วนของอาหารหลุดลอยออกไป ซ่ึงอาจเข้าไปอุดตันในอุปกรณ์ต่างๆ บนยาน หรือแม้กระท่ังเป็นอันตรายกับนักบินได้หากเผลอสูดผ่าน จมูกเขา้ ไปในปอด สว่ นภาชนะบรรจุเปน็ แผน่ ฟลิ ม์ พลาสติกห่อหุม้ ด้วยระบบสญุ ญากาศ นอกจากใช้บรรจุอาหารแลว้ ยังช่วยปอ้ งกนั ความช้ืน รักษากล่ินและ รสชาติ รวมทั้งถนอมอาหารใหอ้ ยู่ไดน้ าน

อาคารยุคของโครงการเมอร์คิวรี

โครงการเจมินี อาหารอวกาศมีการพัฒนารูปแบบไปมากในโครงการเจมินี ทั้งในแง่ความหลากหลายของอาหารและบรรจุภัณฑ์ มีกระบวนการขจัดน้าออกจาก อาหาร ทาให้อาหารอวกาศในยุคน้นั มีลักษณะใกล้เคียงกบั อาหารสด ทงั้ สีและรสชาติ เช่น น้าองุ่น น้าส้ม น้าแอปเปิล ขนมปังป้ิง ช็อกโกแลต ซุปไก่ เนอื้ ต๋นุ ข้าว ไก่งวงและน้าเกรวี เป็นตน้ การขจัดน้าออกจากอาหารเป็นกระบวนการตามธรรมชาติที่สามารถเกิดข้ึนเองได้สาหรับคนในประเทศเขตร้อน แต่ในประเทศท่ีมีอากาศหนาวเย็น ต้องอาศัยกระบวนการที่เรียกว่า การทาแห้งเยือกแข็ง (freeze drying) เทคนิคนี้ถูกนามาใช้ในโครงการอวกาศ เร่ิมจากการแล่อาหารให้เป็นชิ้น บางๆ หนั่ เปน็ ก้อนเลก็ ๆ หรอื ละลายให้เปน็ ของเหลว เพ่อื ย่นระยะเวลาในการปรุง จากน้ันอาหารท่ปี รุงเสร็จจะผ่านการแช่แข็งอย่างฉับพลัน อาหาร ทไี่ ด้จะถูกวางบนถาดแลว้ ใส่ในหอ้ งสญุ ญากาศทีม่ กี ารลดความดันอากาศลง มีการเพิ่มอณุ หภมู ิดว้ ยแผ่นความร้อน ภายใตภ้ าวะความดนั ต่าและอุณหภมู ิสงู ผลึกนา้ แขง็ ในอาหารทผ่ี ่านการแช่แขง็ มาก่อนหนา้ นจ้ี ะระเหยเปน็ ไอนา้ ไอน้าท่ีได้จะกลับเป็นผลึกน้าแข็งอีก ครัง้ บนแผ่นความเย็น เนอ่ื งจากมเี พยี งนา้ เท่านั้นทอ่ี อกมาจากอาหาร อาหารแชแ่ ข็งทไ่ี ดจ้ ะยงั คงมไี ขมันและรสชาตเิ ชน่ เดมิ โดยเนื้อของอาหารจะมีรู พรนุ ขนาดเลก็ (ทีเ่ ดิมเป็นที่อย่ขู องน้า) สามารถดูดซมึ น้าท่นี กั บินจะฉีดเขา้ ไปผสมก่อนรับประทานในอวกาศ อาหารอวกาศท่ีผ่านขน้ั ตอนการทาแห้งเยือกแขง็ มปี ระโยชน์ คอื ชว่ ยลดน้าหนกั บรรทกุ ของอาหารลงเน่อื งจากน้าถกู ขจดั ออกไป ทาให้อาหารมีอายุ ยาวนานข้ึน และสามารถเก็บไว้ในอุณหภูมิห้อง นอกจากนี้ยังมีรสชาติและลักษณะภายนอกละม้ายคล้ายคลึงกับอาหารสด เม่ือการบินในอวกาศใช้ เวลานานข้ึน สิ่งที่นาซาต้องคานึงถึงอีกอย่าง คือ สารอาหารที่นักบินควรจะได้รับ นักบินแต่ละคนจะได้รับอาหารประมาณ 0.58 กิโลกรัมต่อวัน มี การวางแผนเมนอู าหารลว่ งหนา้ โดยเมนูจะวนมาซ้าเดิมทกุ ๆ 4 วัน

โครงการอะพอลโล โครงการอะพอลโลใช้รปู แบบการบรรจุอาหารอวกาศในภาชนะแบบเดยี วกบั โครงการเจมินี แต่มีความหลากหลายของชนิดอาหารให้นักบินอวกาศมี โอกาสได้เลือกรับประทานมากขึ้น อาหารก่ึงสาเร็จรูป (ท่ีต้องเติมน้าก่อนรับประทาน) บรรจุในถุงพลาสติกอัดความดัน ก่อนรับประทานต้องเติม น้าอุ่นด้วยกระบอกฉีดผ่านช่องที่ก้นถงุ เมอ่ื อาหารไดร้ บั นา้ ปากถุงจะเปิดออก รับประทานโดยการใช้ช้อนตัก อาหารท่ีมีลักษณะก่ึงเหลวจะติดอยู่กับ ชอ้ น เวลาทานใหค้ วามรสู้ ึกคลา้ ยกบั รบั ประทานอาหารบนพืน้ โลก บรรจุภัณฑ์สาหรับอาหารอวกาศแบบใหม่ท่ีนามาใช้ในโครงการอะพอลโลเป็นถุงอาหารท่ีไม่ต้องเติมน้าอย่างแต่ก่อน เพราะมีน้าบรรจุอยู่แล้ว แบ่งเป็น 2 แบบ อย่างแรกเป็นถุงพลาสติกหมุ้ ดว้ ยแผน่ อะลูมิเนียม อย่างท่สี องเป็นอาหารกระป๋องคล้ายกับที่เราคุ้นเคยในปัจจุบัน (เทคโนโลยีหลาย อย่างในชีวิตประจาวันของเรา มีต้นกาเนิดจากโครงการอวกาศ) ข้อเสียของอาหารกระป๋อง คือ กระป๋องเปล่ามีน้าหนักมากกว่าอาหารที่บรรจุอยู่ ภายในถงึ 4 เทา่ รูปแบบการบรรจุอาหารแบบใหม่น้ีทาให้นักบินของโครงการอะพอลโลสามารถเห็นและได้กลิ่นอาหาร รวมท้ังใช้ช้อนในการรับประทานอาหารใน อวกาศได้เปน็ ครงั้ แรก ซึง่ ก็ทาใหน้ ักบินอวกาศมคี วามสขุ กับการรับประทานมากกว่าแตก่ อ่ นท่ีต้องดดู กินจากหลอดบรรจุอาหาร ภารกิจของโครงการอะพอลโลท่ีส่งนักบินอวกาศไปดวงจันทร์ นับเป็นความท้าทายอย่างมากในการออกแบบอาหารอวกาศ บรรจุภัณฑ์แบบท่ีใช้ใน โครงการเมอร์คิวรีถูกนามาใช้ใหม่เพ่ือเป็นระบบอาหารสารอง มีเคร่ืองดื่มและอาหารหลายชนิดท่ีนักบินในยุคน้ันสามารถรับประทานในอวกาศไ ด้ เชน่ กาแฟ เนอ้ื หมอู บ คอร์นเฟล็กซ์ ไข่เจยี ว ขนมปงั กรอบ แซนดว์ ชิ ขนมพุดด้งิ สลดั ทนู า่ เนยผสมถ่วั ลิสงบด เนอ้ื ววั ตุน๋ ในน้ามนั สปาเกตตี และไส้ กรอก

โครงการสกายแล็บ สกายแล็บเป็นสถานอี วกาศแห่งแรกของสหรฐั ฯ สถานีนา้ หนกั 75 ตัน อยใู่ นวงโคจรรอบโลกระหว่างปี 1973-1979 มนี กั บนิ ไปเยอื น 3 ครั้ง ในช่วงปี 1973-1974 มคี วามเสยี หายเกดิ ขนึ้ กับแผงกันสะเกด็ ดาวและแผงเซลล์สรุ ิยะขณะสง่ ยาน ทาใหน้ กั บินชุดแรกต้องข้ึนไปซอ่ มสถานใี นเดือนพฤษภาคม 1973 นักบินชดุ สุดทา้ ยกลับสโู่ ลกเมือ่ วันที่ 8 กมุ ภาพันธ์ 1974 โดยสถานีอวกาศสกายแล็บค่อยๆ ด่งิ ลงจนตกส่บู รรยากาศโลกในวันที่ 11 กรกฎาคม 1979 การรับประทานอาหารบนสถานีอวกาศสกายแล็บแตกต่างจากการรับประทานอาหารบนยานอวกาศในโครงการอ่ืนๆ ก่อนหน้านี้อย่างส้ินเชิง เนอ่ื งจากสกายแล็บเป็นสถานอี วกาศทีม่ ตี ูเ้ ย็น มเี คร่ืองแช่แข็ง ถาดอนุ่ อาหาร และโต๊ะ เวลาพกั รบั ประทานอาหารบนสกายแล็บจงึ ให้ความรู้สึกคล้าย กับการรับประทานอาหารท่ีบ้าน เมื่อเทียบกันแล้วความแตกต่างที่เด่นชัดท่ีสุดระหว่างการทานอาหารบนสถานีอวกาศสกาย แล็บกับท่ีบ้าน คือ สภาพแวดล้อมท่มี คี วามโน้มถว่ งตา่ เสบยี งอาหารบนสถานอี วกาศสกายแลบ็ ออกแบบไว้สาหรับนักบินอวกาศ 3 คน ในภารกิจที่ยาวนานประมาณ 112 วัน เมนูอาหารออกแบบสาหรับ นักบนิ แต่ละคนโดยเฉพาะ โดยมกี ารคานวณความต้องการสารอาหารของแต่ละคนซ่งึ ข้ึนอยู่กบั อายุ น้าหนกั ตัว และกิจกรรมที่ทาบนยาน อาหารบนสถานีอวกาศสกายแล็บบรรจุในภาชนะที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ ก่อนรับประทานนักบินต้องนาอาหารไปอุ่นบนถาดอุ่นอาหาร แต่ละม้ือ ประกอบดว้ ยอาหารหลายชนดิ เชน่ เน้อื หมู พริก มันฝร่งั สเต๊ก หนอ่ ไม้ฝร่งั รวมท้ังไอศกรมี

ถ า ด ใ ส่ อ า ห า ร แ บ บ เ ดี ย ว กั บ ที่ ใ ช้ บ น ส ถ า นี อ ว ก า ศ ส ก า ย แ ล็ บ (ภาพจาก NASA)

โครงการอะพอลโล-โซยุซ โครงการอะพอลโล-โซยุซเป็นโครงการร่วมกันเป็นครั้งแรกระหว่างสหรัฐฯ และโซเวียต มีการเช่ือมต่อเข้าด้วยกันระหว่างยานอวกาศของ 2 ชาติใน วงโคจรรอบโลก เกิดขึ้นในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1975 ระหว่างยานอะพอลโล 18 กับยานโซยุซ 9 และเป็นเท่ียวบินสุดท้ายของยานอวกาศใน โครงการอะพอลโล (อะพอลโลลาสดุ ท้ายท่ไี ปลงดวงจันทร์ คอื อะพอลโล 17) ยานอะพอลโลของสหรัฐฯ มนี กั บิน 3 คน ขณะทย่ี านโซยุซของโซเวียตมีนักบิน 2 คน ยานทั้งสองขึ้นจากพ้ืนโลกในวันที่ 15 กรกฎาคม เข้าเช่ือมต่อ กันในวันที่ 17 กรกฎาคม โดย ทอม แสตฟฟอร์ด และ อะเลคซี เลโอนอฟ นักบินจากสองชาติ จับมือกันกลางอวกาศเป็นครั้งแรก ยานทั้งสองลา เช่ือมต่อกันนานเกือบ 2 วัน มีการแลกเปลี่ยนธงชาติและของที่ระลึก รับประทานอาหารร่วมกัน และทากิจกรรมอ่ืนๆ ร่วมกันหลายอย่าง ก่อนจะ แยกจากกนั ในวนั ที่ 19 กรกฎาคม อาหารอวกาศในโครงการนเ้ี ป็นอาหารแบบเดยี วกบั ท่ใี ช้ในโครงการอะพอลโลและสกายแล็บ อาหารอวกาศของรสั เซยี เปน็ อาหารกระปอ๋ งและอาหาร ท่ีใส่ในหลอดอะลูมิเนียม ยานของแต่ละชาติมีเครื่องอุ่นอาหารขนาดเล็ก เมนูอาหารจัดไว้เฉพาะสาหรับนักบินแต่ละคน โดยทั่วไปแต่ละม้ือ ประกอบด้วยเนอ้ื สตั ว์ ขนมปงั เนยแขง็ ซุป ผลไมแ้ ห้ง ถัว่ กาแฟ และขนมเคก้

โครงการกระสวยอวกาศ กระสวยอวกาศขององคก์ ารนาซาหรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่าระบบขนส่งอวกาศ (Space Transportation System - STS) เป็นยานอวกาศที่ มมี นุษย์ควบคุมโครงการแรกของโลกที่สามารถนาบางส่วนของยานกลับมาใช้งานใหม่ได้ สามารถบรรทุกสัมภาระที่มีขนาดใหญ่และน้าหนักมากข้ึน ไปในวงโคจรรอบโลก ภารกิจสาคัญท่ผี า่ นมา เช่น การกู้ดาวเทียมท่ีหมดอายุกลับมายังโลก การรับ-ส่งนักบินอวกาศบนสถานีอวกาศนานาชาติ และ ภารกิจซอ่ มบารุงกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮบั เบลิ รวมทั้งการทดลองตา่ งๆ ในอวกาศ โครงการกระสวยอวกาศเริ่มต้นขึ้นในปลายยุค 1960 และมีบทบาทสาคัญในภารกิจอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุมตลอดมา กระสวยลาแรกท่ีใช้ทดสอบ การบินและการร่อนลงจอดในโครงการนี้มีชือ่ วา่ คอนสตทิ วิ ชัน (Constitution)ซง่ึ ตอ่ มาเปล่ยี นช่ือเป็นกระสวยอวกาศเอ็นเตอรไ์ พรสต์ ามคาเรียกร้อง ของบรรดาแฟนภาพยนต์ซรี ีส์สตารเ์ ทร็ก (Star Trek) นกั บินอวกาศแตล่ ะคนสามารถเลือกหรอื ออกแบบมอ้ื อาหารได้เอง ขณะเดยี วกนั ก็ต้องอยใู่ นความดแู ลของผู้เช่ียวชาญดา้ นโภชนาการเพ่ือให้แน่ใจว่า ทุกคนได้รบั สารอาหารทเ่ี หมาะสมและเพียงพอแกค่ วามตอ้ งการของร่างกาย อาหารแตล่ ะมื้อบนกระสวยอวกาศจะมีการตระเตรียมภายในห้องครัว มี ท่อนา้ และเตาอบ ท่อน้าสามารถจ่ายน้าร้อน น้าอนุ่ และนา้ เยน็ สาหรบั เติมน้าใหก้ ับอาหารกง่ึ สาเร็จรูปที่ผ่านการอบแหง้ มาจากพ้นื โลก เตาอบที่ใช้บนกระสวยอวกาศเปน็ เตาอบที่อาศัยกระบวนการพาความร้อน อาหารม้ือหนึ่งสาหรับนักบิน 4 คน จะใช้เวลาในการเตรียมเพียง 5 นาที แตห่ ากตอ้ งมีการอุ่นอาหารอาจใช้เวลา 20-30 นาที ถาดใส่อาหารจะทาหน้าท่ีเปน็ จานอาหารไปในตัว เวลารับประทานนักบินจะใช้เข็มขัดผูกติดกับ ที่นง่ั เครอ่ื งมอื ที่ใชก้ ็เหมอื นกบั การรบั ประทานอาหารบนโลก คือ มดี ช้อน และสอ้ ม แตท่ ่ีขาดไมไ่ ด้คอื กรรไกร! สาหรบั ตัดปากถุงบรรจอุ าหารนัน่ เอง

ริชาร์ด เซียร์ฟอสส์ ผู้บังคับการ ง่วนอยู่กับการจัดถุงบรรจุอาหารใน กระสวยอวกาศโคลัมเบีย เม่ือวันท่ี 18 เมษายน 1998 (ภาพจาก NASA)

สถานีอวกาศนานาชาติ สถานีอวกาศนานาชาติกาเนิดขึ้นหลังจากความสาเรจ็ ของสถานอี วกาศสกายแลบ็ ของสหรฐั ฯ และสถานอี วกาศมีรข์ องรัสเซยี เป็น โครงการรว่ มกนั ระหวา่ งแคนาดา ยุโรป ญ่ีปุ่น รัสเซีย และสหรฐั ฯ นับจากเดอื นพฤศจิกายน ค.ศ. 2000 จนถงึ ปจั จุบัน มนี กั บนิ อวกาศ สลับสบั เปลีย่ นกนั ข้นึ ไปประจาการอยู่บนสถานคี ราวหน่งึ อย่างนอ้ ย 2 คน สว่ นใหญ่เปน็ นักบนิ อเมริกนั และรัสเซยี บางคราวก็มีนกั บิน จากชาตอิ ่นื ๆ รวมทง้ั นักทอ่ งเทย่ี วอกี 2 คน ปัจจบุ นั สถานีอวกาศยังสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์ อุบัติเหตุท่ีเกิดกับกระสวยอวกาศโคลมั เบียทาใหแ้ ทบทกุ อย่างหยดุ ชะงักลง โมดลู ส่วน อื่นๆ ทตี่ ้องนาขึน้ ไปเช่อื มตอ่ ล้วนมนี ้าหนักมาก ขณะนี้สถานีอวกาศนานาชาตโิ คจรอยู่ที่ระดบั ความสูง 355-367 กโิ ลเมตร วนรอบโลก ครบหนึ่งรอบในเวลาประมาณ 92 นาที มีน้าหนกั รวมทง้ั สถานี 187 ตนั กระสวยอากาศใช้เซลลเ์ ชื้อเพลงิ ให้พลงั งานไฟฟ้าโดยมนี ้าเป็นผลพลอยได้ ซึง่ นาไปใช้ในอาหารและเคร่ืองดื่มสาหรบั นักบินอวกาศ แต่ บนสถานีอวกาศนานาชาติ พลังงานไฟฟ้าสร้างขนึ้ จากแผงเซลลส์ รุ ิยะ จงึ ไม่มนี า้ เกิดขน้ึ จากกระบวนการนี้ นา้ บนสถานอี วกาศ นานาชาติผ่านกระบวนการรไี ซเคิลจากหลายแหล่งแตไ่ มเ่ พยี งพอสาหรับในมาใช้ในอาหาร ดงั นนั้ อาหารท่ีใชบ้ นสถานีอวกาศจึงเปน็ อาหารแชแ่ ข็ง หรอื อาหารท่ีผ่านกระบวนการคงอุณหภูมิมาแล้ว คอื ผา่ นกระบวนการทางความร้อน นามาบรรจุกระป๋อง และเกบ็ ท่ี อุณหภมู ิห้อง ไม่จาเปน็ ต้องใช้น้าผสมกอ่ นบรโิ ภค • อ้างองิ ขอ้ มูลจาก - http://thaiastro.nectec.or.th/library/article/219/

ภาพรวมอาหารอวกาศในยุคต่างๆ และการกินอาหารของนักบินอวกาศบนยานอวกาศ







THANK YOU