นกเขากับนกอินทรีย์

นกเขากับนกอินทรีย์

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว… ในวันอากาศแจ่มใส ณ ป่าสนแห่งหนึ่ง มี นกเขาและเพื่อน ๆ มากมายบินมาเกาะที่ขอนไม้ใหญขอนหนึ่ง พวกมัน กำลังหาแมลงตัวเล็กกินเป็นอาหาร และมีนกเขา ตัวหนึ่งเอยขึ้นว่า “พวก เราเห็น เจ้านกอินทรีย์ตัวใหญ่ที่มันบินมาจิกกินเพื่อน ของเราไปวันก่อน ไหม ถ้าฉันมีโอกาสได้เป็น นกอินทรีย์ตัวใหญ่ ฉันก็จะจับพวกสัตว์ป่ากินให้ อิ่มไปเลย”

ได้ยินดังนั้นพวกเพื่อนๆนกเขาต่างไม่ชื่นชอบและไม่ พอใจเป็นอย่างมาก เพราะนกอินทรีย์เป็นนกที่ดุร้ายชอบ ทำร้ายสัตว์ที่ด้อยกว่า และพวกเพื่อน ๆ ต่างก็พากันบิน หนีจากไป

อยู่มาวันหนึ่ง เจ้านกอินทรีย์ได้บินผ่านมาทางเดิม เจ้านกเขามองไปเห็น มันจึงแอบเฝ้ามองดูกริยา และการกระทำของเจ้านกอินทรีย์ มันพยายาม เลียนแบบนกอินทรีย์ ทันใดนั้น ขนของเจ้านกอินทรีย์ได้ร่วงหล่นลงมาที่ พื้น เจ้านกเขารีบบินไปจิกเอามา แล้วมันก็พยายาม เอาขนของนกอินทรีย์ มาปักตามปีกของมัน มันรู้สึกภาคภูมิใจที่มันสามารถเป็นนกอินทรีย์ได้

เจ้านกเขานึกสนุก จึงคิดจะลองแกล้งเพื่อนๆ มันบิน เข้าไปใกล้เพื่อนของมัน แล้วบินอย่าง นกอินทรีย์พุ่ง เข้าหาเพื่อน พวกเพื่อน ๆ พากันตกใจกลัว นึกว่าเป็น นกอินทรีย์จริงๆ นกเหล่านั้น พากันบินหนีตายอย่างไม่ คิดชีวิต ส่วนเจ้านกเขาที่ได้แกล้งเพื่อน มันนั่งหัวเราะ อย่างมีความสุข ที่เห็นเพื่อน ๆ หลงเชื่อว่า มันเป็นนก อินทรีย์จริง ๆ

เจ้านกเขาที่แกล้งเพื่อน มันต้องยืนอยู่ที่ขอนไม้ตัว เดียว เพราะพวกเพื่อนๆ ต่างพากันบินหนีไปหมด ช่วงที่มันกำลังมีความสุขที่ได้แกล้งเพื่อนๆ ให้ตกใจ กลัว ช่วงนั้นเองที่ทำให้มันไม่ได้ทันระวังตัว และทันใด นั้นเอง เจ้านกอินทรีย์ตัวจริงเสียงจริง ก็บินมาจิกกิน มันเป็นอาหาร อย่างสบาย โดยไม่ต้องบินวนหา ให้ ยาก

นิทานอีสปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า - ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว - จงพอใจในสิ่งที่ตนมี - ความประมาทนำมาซึ่งความหายนะ