นิทานอีสป

ชายตัดไมค้ นหนึงทาํ ขวานหลดุ มอื ตกลงไปในบึง

เขานังโศกเศร้าอยู่รมิ ฝงด้วยความ เสยี ดาย เทพารกั ษส์ งสารจงึ ปรากฏกายขึนและชว่ ยงมขวาน คนื ให้ ชายตดั ไมค้ นหนึงทาํ ขวานหลุดมือตกลง ไปในบงึ เขานังโศกเศร้าอยูร่ มฝงด้วย ความเสยี ดาย เทพารักษส์ งสารจงึ ปรากฏ กายขนึ และช่วยงมขวานคืนให้

ครังแรก เทพารักษ์งมเอาขวานทองคํา ขึนมา

ชายตดั ไมป้ ฏเิ สธวา่ \"ขวาน เล่มนไี มใ่ ชข่ องข้าพเจ้าหรอก\"

ครังทสี อง เทพารักษง์ มขวาน เงินขนึ มาให้ ชายตดั ไม้ก็ปฏเิ สธ อีก

ครังสดุ ท้าย เทพาลักษ์นาํ ขวานเหล็กเกา่ ครํา คร่ามาให้ ชายตดั ไม้กด็ ใี จมาก ทีไดข้ วานของ ตนคนื เทพารักษ์ชนื ชมความซอื สตั วข์ องเขา จึงมอบขวานทองคาํ และขวานเงนิ ให้ด้วย

เพอื นของชายตัดไม้ รู้เรองนกี ็นึกอจิ ฉา อยากได้บ้าง จงึ ไปยงั รมบึงและแกล้งทาํ ขวานหลดุ มอื ตกนํา เมือเทพารักษป์ รากฏ กายขนึ และงมขวานทองคําขึนมา

ชายผ้นู กี ร็ ีบตอบวา่ เปนขวานของตน เทพารักษเ์ หน็ วา่ เขาเปนคนโปปดโลภ มาก จึงหายตัวไปทนั ที เพอื นของชายตดั ไม้จึงไมไ่ ด้แม้แต่ขวานของตนคืน

นทิ านเรองนสี อนใหร้ ู้วา่ : ผ้มู ีความสตั ย์ ยอ่ มไดร้ ับ ผลดีตอบแทน