นิทานลูกหมู3ตัว

กาลครง้ั หนึ่งนานมาแลว้ มลี กู หมูสามตวั เป็ นพนี่ อ้ งกนั พวกมนั ออกเดนิ ทางเพอื่ จะหาทสี่ รา้ งบา้ นคนละหลงั และเดนิ ทางมาถงึ ชายป่ าแห่งหนึ่ง พวกมนั ตดั สนิ ใจจะสรา้ งบา้ น บรเิ วณนีใ้ กล ้ ๆ กนั และเดนิ ทางไปตลาดเพอื่ ซอื้ ของสรา้ งบา้ น พใี่ หญ่ซอื้ ฟางไปสรา้ งบา้ นจะไดไ้ ม่เหนื่อยและไม่หนักดว้ ย พรี่ องซอื้ เศษไมไ้ ปสรา้ งบา้ นตอกตะปูไมก่ ที่ กี เ็ สรจ็ แลว้ นอ้ งเล็ก ซอื้ อฐิ มาสรา้ งบา้ น พใี่ หญพ่ รี่ องเห็นหวั เราะและบอกว่า ทาไมเจา้ โงอ่ ย่างนี้ กว่าจะแบกไป กว่าจะสรา้ งบา้ นเสรจ็ ก็ใชเ้ วลานาน แตถ่ า้ เราใชอ้ ฐิ สรา้ งบา้ น มนั ก็จะแข็งแรงและทนทานกวา่ นะ พใี่ ชฟ้ างกบั เศษไมจ้ ะไมป่ ลอดภยั นะพี่

และทงั้ 3 พนี่ อ้ งก็แบกของกลบั บา้ น พอถงึ ชายป่ าตา่ งคนก็ตา่ งแยก ยา้ ยมาสรา้ งบา้ นของใครของมนั ลกู หมูตวั ทหี่ นึ่งสรา้ งบา้ นดว้ ยฟางใชเ้ วลาไม่นานนักกเ็ สรจ็ สว่ นลกู หมตู วั ทสี่ องสรา้ งบา้ นดว้ ยเศษไมใ้ ชเ้ วลาไม่นานกส็ รา้ งบา้ นเสร็ จ และทง้ั สองไปดนู อ้ งเล็กสรา้ งบา้ นซงึ่ ยงั ไม่เสรจ็ นอ้ งเล็กตอ้ งค่อย ๆ กอ่ อฐิ ทลี ะกอ้ นทลี ะอนั กว่าจะสรา้ งเสรจ็ กอ็ กี หลายวนั เพราะอยากไดบ้ า้ นทแี่ ข็งแรงและปลอดภยั นอ้ งเล็กจงึ ไม่เชอื่ พี่ ๆ ทง้ั สอง ทบี่ อกใหเ้ ปลยี่ นมาใชฟ้ างกบั เศษไม้ ลกู หมูทง้ั สองจงึ ออกไปวงิ่ เลน่ วา่ ยน้า ส่วนนอ้ งเล็กกต็ งั้ หนา้ ตงั้ ตาสรา้ งบา้ นจนเสรจ็ ตกดกึ ทงั้ สามตวั ก็เขา้ นอนบา้ นใครบา้ นมนั จนกระทง่ั คนื หนึ่งมเี จา้ หมาป่ ามาซมุ่ ดู หวงั จะมาจบั ลกู หมูทงั้ 3 ตวั มาเป็ นอาหาร

และไปบา้ นลกู หมูทสี่ รา้ งบา้ นดว้ ยฟางกอ่ น พอมนั มาถงึ ประตู มนั กพ็ ดู ขนึ้ ว่า ... เจา้ ลกู หมนู อ้ ยออกมาใหข้ า้ กนิ ดกี วา่ นะ ไม่ฉันไมเ่ ปิ ดประตใู หแ้ กหรอก ไป๊ ไปใหพ้ น้ นะ ไมเ่ ปิ ดไม่เป็ นไร บา้ นฟางแบบนีข้ า้ เป่ ากพ็ งั แลว้ แย่แลว้ บา้ นฟางของฉันพงั หมดแลว้ มามะมาใหพ้ หี่ มาป่ ากนิ ดกี วา่ เจา้ ลกู หมูรบี วงิ่ ไปหานอ้ งรองทสี่ รา้ งบา้ นดว้ ยเศษไม้ และเจา้ หมาป่ ากม็ าเคาะทปี่ ระตูแลว้ บอกใหเ้ ปิ ด ลกู หมบู อก ...ไมม่ ที างขา้ ไมย่ อมเปิ ดประตู ใหห้ มาป่ าใจรา้ ยเด็ดขาด ... อ๋อเหรอ บา้ นไมท้ ไี่ ม่แข็งแรงแบบนี้

แค่ขา้ กระโดดกระแทกประตสู องที มนั กพ็ งั แลว้ ล่ะเอาล่ะนะ 1 2 3 แลว้ เจา้ หมาป่ าก็พงั ประตเู ขา้ มาได ้ เจา้ หมทู งั้ สองรบี วงิ่ ไปบา้ นอฐิ ของนอ้ งเล็ก โดยทมี่ เี จา้ หมาป่ าวงิ่ มาตดิ ๆ และเล่าใหน้ อ้ งเล็กฟังว่าบา้ นทงั้ สองหลงั ถกู หมาป่ าพงั ไปแลว้ เจา้ หมาป่ าก็มาถงึ บา้ นนอ้ งเล็ก และเคาะประตแู ลว้ พูดขนึ้ วา่ .... เปิ ดใหข้ า้ เขา้ ไปกนิ เดย๋ี วนีน้ ะไม่เปิ ดจะพงั บา้ นอกี หลงั นะ นอ้ งเล็กตะโกนบอก กลบั ไปเจา้ หมาป่ า เจา้ ไม่มที างพงั บา้ นหลงั นีไ้ ดห้ รอก เดย๋ี วจะเป่ าใหบ้ า้ นพงั ไปเลย หมาป่ ารวบรวมลมเป่ า แต่บา้ นก็ไม่ยอมพงั ไดข้ า้ จะกระโดดกระแทกใหบ้ า้ นพงั ไปเลย 1 2 3 โอย๊ ใครกไ็ ดช้ ว่ ยหมาป่ าดว้ ย เจา้ หมาป่ ากระโดดกระแทกกบั ประตูบา้ นอฐิ อยา่ งแรง แตด่ ว้ ยความทเี่ ป็ นบา้ นแข็งแรงมาก มนั จงึ เจ็บจนเป็ นลมสลบไป ส่วนเจา้ หมูทง้ั สามตวั ตา่ งก็ปลอดภยั ในบา้ นอฐิ ของนอ้ งเล็ก

รงุ่ เชา้ พวกมนั ทง้ั สามตวั ก็ไปตลาดเพอื่ ซอื้ อฐิ มาสรา้ งบา้ น นิทานเรอื่ งลูกหมูสามตวั สอนใหร้ ูว้ า่ “การเกยี จครา้ นไม่ไดท้ าใหเ้ ราสบายไดจ้ รงิ ...แตจ่ ะนาทุกขภ์ ยั มาสตู่ น เราจงึ ควรอยา่ งยงิ่ ทจี่ ะขยนั หม่นั เพยี ร ...” ขอขอบคณุ ขอ้ มลู : นิทานกอ่ นนอน