เจ้าชายกบ

นิทานเรือง เจ้าชายกบ กาลครังหนึงนานมาแลว้ มเี จา้ หญิงองคห์ นึงชอบเลน่ โยนลกู บอลเพียงลาํ พงั ในปราสาท วนั หนึงเธอโยนลกู บอลขึนไปแต่รับพลาด ลูกบอลกระเด็นตกลงไปในสระนาํ

เจา้ หญงิ เสียพระทยั มากทรงตรัสวา่ ถา้ ผใู้ ดเกบ็ ลกู บอลมาคืนไดจ้ ะตอบแทนใหด้ ว้ ยสิงทีมี ค่าทีสุด เจา้ กบนอ้ ยตวั หนึงไดย้ นิ กเ็ ขา้ ไปอาสา “ถ้าหม่อมฉนั รับอาสาเอาลกู บอลทอง ขึนมาให้ เจ้าหญงิ จะต้องรับหม่อมฉันไว้เป็ นเพือนสนิท ให้นงั ค่โู ต๊ะเสวย และนอนเคยี ง กบั เจ้าหญิงได้ไหม” ดว้ ยความอยากไดล้ ูกบอลทองคืน เจา้ หญิงจึงรับปากตอบตกลงทนั ที เสร็จแลว้ เจา้ กบนอ้ ยก็รีบดาํ ลงไปในนาํ สักพกั ใหญ่ ก็โผล่ขึนมา ปากคาบลูกบอลทองส่ง ใหเ้ จา้ หญงิ เจา้ หญิงรับลกู บอลทองแลว้ กเ็ ดินจากไป

พอตกถงึ เวลาเยน็ ขณะเจา้ หญิงนงั อยทู่ ีโตะ๊ เสวย ร่วมกบั พระราชาและพระราชินี ทนั ใด นนั กม็ ีเสียงดงั กึกๆ มาหยดุ ทีหนา้ ประตู แลว้ กม็ ีเสียงเคาะทีประตู เรียกชือเจา้ หญิง แต่เจา้ หญงิ ทรงนิงเฉย เสียงทีหนา้ ประตดู งั ขึนอกี “เจ้าหญิงโปรดเปิ ดประตูรับหม่อมฉัน ด้วย” เจา้ หญงิ ทรงเดินไปเปิ ดประตู เห็นกบตวั ทีพบในสวน เจา้ หญิงจึงทาํ เฉยแลว้ ปิ ด ประตู แลว้ กลบั ไปนงั โต๊ะ พระราชาทรงฉงนพระทยั มาก รบั สังถามเจา้ หญิงวา่ มีอะไรที หนา้ ประตู ยงั ไม่ทนั ทีเจา้ หญงิ จะตอบวา่ อยา่ งไร กม็ ีเสียงเคาะประตอู กี และมีเสียงพูด วา่ “โปรดเปิ ดประตรู ับหม่อมฉันด้วย เจ้าหญิงสัญญาว่าจะรับหม่อมฉันไว้เป็ นเพือน สนิท หม่อมฉันมาถงึ แล้ว โปรดเปิ ดประตรู ับหม่อมฉันด้วย”

พระราชาและพระราชินีไดย้ นิ ดงั นนั กไ็ ต่ถามเรืองราวทีเกิดขึน เจา้ หญงิ ทรงเล่าเรืองราว ทงั หมดใหฟ้ ัง และกลา่ ววา่ “ลูกไม่คดิ ว่ากบจะทิงสระขึนมาอย่บู นบกได้ จึงได้ให้ สัญญา” พระราชาพูดวา่ “ถ้าลกู ได้สัญญาไว้เช่นนันแล้ว กต็ ้องทําตามสัญญา จงไปเปิ ด ประตูรับกบเข้ามา” เจา้ หญิงทรงทาํ ตามคาํ สัง ฝ่ายกบเมือเขา้ มาในห้องไดแ้ ลว้ ก็กระโดด ขึนนงั บนเกา้ อี นงั คูก่ บั เจา้ หญงิ กินอาหารในจานอยา่ งเอร็ดอร่อย เมือกบกินอาหารเสร็จแลว้ ก็พูดขึนวา่ “ง่วงนอนจริง คราวนีเจ้าหญิงจะต้องพาหม่อมฉัน ขึนไปนอนบนเตยี งด้วยละ” เจา้ หญงิ ทรงเสียพระทยั มาก ถึงกบั รอ้ งไหอ้ อกมาดว้ ยเสียง อนั ดงั พระราชาไดร้ บั สงั วา่ “ลูกได้ให้สัญญาไว้อย่างนัน จะต้องทําตามสัญญา จงพากบ ขึนไปนอนบนเตยี งของลกู เดียวนี” เจา้ หญงิ ไดพ้ ากบขึนไปขา้ งบน เมือเขา้ ไปในหอ้ ง เจา้ หญงิ ทาํ ทา่ จะโยนกบไปทีมมุ หอ้ ง แต่กบร้องขึนว่า “เจ้าหญิงต้องทําตามสัญญา” พดู แลว้ กบกก็ ระโดนขึนไปนอนบนเตยี งของเจา้ หญงิ เจา้ หญิงรู้สึกรังเกยี จมาก

กบพดู อกี วา่ “ถ้าเจ้าหญิงไม่ยอมให้หม่อมฉันนอนบนเตียง หม่อมฉันจะไปกราบทูลให้ พระราชาทรงทราบว่า เจ้าหญงิ ไม่ทําตามสัญญา” เจา้ หญิงไดย้ ินดงั นนั ทรงโกรธมาก จบั กบเหวียงไปมมุ หอ้ ง กบกเ็ ลยตอ้ งลงไปหงายทอ้ งนอนแผส่ องสลงึ สลบแน่นิงอยตู่ รงนนั ในทนั ทีทนั ใด….. เจา้ หญงิ เมือเห็นกบนอนสลบแน่นิงไม่ไหวติงเขา้ ดงั นนั ก็ตกพระทยั เป็นอยา่ งมาก ทรงตรงเขา้ ไปทีใกล้ ๆ แลว้ เอือมพระหัตถไ์ ปแตะตามร่างกายของมนั แลว้ ยงิ เจา้ หญงิ ไม่เห็นวา่ มนั หายใจ และขยบั เขยือนเขา้ ให้อยา่ งนนั … เจา้ หญิงจึงไดส้ าํ นึกผิดวา่ นีเราคงจะทาํ โหดร้ายกบั มนั มากเกินไปเสียแลว้ …” ฉันขอโทษ…ฉันไม่ได้ตังใจ…อย่า เพงิ ตายนะ…ได้โปรดลกุ ขึนมาเถดิ เจ้ากบน้อยเอ๋ย… “ พดู จบนาํ ตาอนั ใสสะอาดจากดวง พระเนตรของพระองคก์ ็เอ่อลน้ ร่วงหลน่ ลงไปสัมผสั เอาเขา้ กบั ร่างของเจา้ กบ ทนั ใดนนั เอง ก็เกิดสิงมหศั จรรย์ กบทีมีรูปร่างน่าเกลียดไดก้ ลายเป็นเจา้ ชายหนุ่มรูปงาม เจา้ ชายทรงเล่าใหเ้ จา้ หญงิ ฟังวา่ “หม่อมฉันคือเจ้าชายทีถูกแม่มดสาปให้กลายเป็ นกบ และสิงทีจะถอนคาํ สาปได้กม็ ีแต่หยาดนําตาอนั บริสุทธิและมีเมตตาของพระองค์เท่านัน พระเจ้าข้า” มีแตเ่ จา้ หญิงองคเ์ ดียวเทา่ นนั ทีจะแกค้ าํ สาปได้ พระราชาและพระราชินีทรงดีพระทยั มาก ทรงทราบเรืองทีเกิดขึน ทงั สองพระองคท์ รงจดั พธิ ีแตง่ งานใหแ้ ก่เจา้ ชายและเจา้ หญงิ อยา่ งใหญ่โตมโหฬาร ในพิธีแตง่ งานมีชาวเมอื งเป็น จาํ นวนมาก พากนั โห่ร้องแสดงความยนิ ดี ใหแ้ ก่เจา้ ชายและเจา้ หญิงดว้ ยความพงึ พอใจดี ใจเป็นอยา่ งมาก

คติสอนใจทีเหมาะกบั นิทานเรืองนีมีอยู่ทีว่า... คนเราควรคดิ ก่อนพดู และสญั ญา เพราะหลงั จากนนั แลว้ เราจะตกเป็นทาสของมนั เพราะ ถา้ เราไมท่ าํ ตามคาํ พูดและสญั ญานนั แลว้ เรากจ็ ะกลายเป็นคนทีตระบดั สตั ยอ์ ยา่ งไร ทาํ นองนนั