เด็กสาวผมทอง กับครอบครัวหมี 3 ตัว

กาลครง้ั หนง่ึ มเี ดก็ สาวผมทอง เธอนามวา่ “ตุ๊กตา”

วนั หนง่ึ ตกุ๊ ตาไดเ้ ดนิ เขา้ ไปในปา่ ลกึ และพบวา่ มบี า้ นอยหู่ ลงั หนง่ึ ซง่ึ ไมไ่ ดล้ อ็ คประตไู ว้ เธอจงึ เขา้ ไปขา้ งในบา้ นหลงั นนั้ แตก่ ลบั พบวา่ ไมม่ ใี ครอยใู่ นนน้ั เลย

ตกุ๊ ตาไดเ้ หน็ วา่ มถี ว้ ยขา้ วตม้ อยู่ 3 ถว้ ย วางอยบู่ นโตะ๊ เธอเหน็ เชน่ นนั้ เธอจงึ รสู้ กึ หวิ มาก ทนั ใดนน้ั เอง เธอจงึ เดนิ ดถู ว้ ยขา้ วตม้ แตล่ ะถว้ ย ทว่ี างอยบู่ นโตะ๊ และพดู วา่ “ขา้ วตม้ ถว้ ยนม้ี นั รอ้ นเกนิ ไปสาหรบั ฉนั ” “สว่ น ขา้ วตม้ ถว้ ยนกี้ เ็ ยน็ เกนิ ไป” “โอ!้ ขา้ วตม้ ถว้ ยนแี้ หละทเี่ หมาะกบั ฉนั ” พอเธอพดู จบ เธอกก็ นิ ขา้ วตม้ ทงั้ 3 ถว้ ย จนอม่ิ

ตกุ๊ ตารสู้ กึ เหนอื่ ย เธอจงึ เดนิ ไปทเ่ี กา้ อ้ี เพอื่ ทจ่ี ะไดน้ ง่ั พกั เธอเหน็ เกา้ อี้ 3 ตัว เธอจงึ เดนิ ดแู ตล่ ะตวั และพดู วา่ “เกา้ อต้ี วั นม้ี นั ใหญเ่ กนิ ไปสาหรบั ฉนั ” “เกา้ อตี้ ัวนก้ี ใ็ หญเ่ กนิ ไปสาหรบั ฉนั เหมอื นกนั ” “โอ!้ นสี่ ิ เกา้ อต้ี วั ทเ่ี หมาะกบั ฉนั มากทส่ี ดุ ” แตพ่ อนง่ั ลงเกา้ อมี้ นั กลบั หกั

เธอจงึ เปลยี่ นใจเดนิ ขน้ึ ไปชน้ั 2 และพบกบั เตยี งทง้ั 3 เธอกเ็ ดนิ ดอู กี เชน่ เคย และพดู วา่ “เตยี งนแี้ ขง็ เกนิ ไป ฉนั นอนไมไ่ ด”้ “สว่ นเตยี งนมี้ นั กน็ มุ่ เกนิ ไปสาหรบั ฉนั ” “โอ!้ นส่ี ิ เตยี งทเี่ หมาะกบั ฉนั มากทสี่ ดุ ”

ทนั ใดนน้ั เอง ครอบครวั หมที งั้ 3 ตวั กก็ ลบั มาถงึ บา้ นและพบวา่ ขา้ วตม้ นนั้ หายไป พอ่ หมจี งึ พดู วา่ “มคี นมากนิ ขา้ วตม้ ของพอ่ ” แมห่ มจี งึ พดู วา่ “มคี นมากนิ ขา้ วตม้ ของแม่” ลกู หมจี งึ พดู วา่ “มคี นมากนิ ขา้ วตม้ ของหนู และมนั กเ็ กลยี้ งเลย”

หมที ง้ั สามตวั เดนิ มาดทู เี่ กา้ อี้ พอ่ หมจี งึ พดู วา่ “มคี นมานง่ั บนเกา้ อข้ี องพอ่ ” แมห่ มจี งึ พดู วา่ “มคี นมานงั่ บนเกา้ อขี้ องแม”่ ลกู หมจี งึ พดู วา่ “มคี นมานงั่ บนเกา้ อข้ี องหนู และเขากท็ ามนั หกั !”

สดุ ทา้ ย หมที ง้ั 3 ตัว จงึ เดนิ ขนึ้ ไปบนชนั้ 2 และพบวา่ มหี ญงิ สาวผมทองนอนอยู่ นน่ั กค็ อื ตกุ๊ ตา พอ่ จงึ พดู วา่ “มคี นมานอนบนเตยี งของพอ่ ” แมจ่ งึ พดู วา่ “มคี นมานอนบนเตยี งของแม”่ ลกู จงึ พดู วา่ “มคี นมานอนบนเตยี งของหนู และเธอกย็ งั หลบั อยตู่ รงนน้ั !”

ตกุ๊ ตาสะดงุ้ ตนื่ ขน้ึ มา และตกใจ เมอื่ พบกบั ครอบครวั หมที งั้ 3 ตวั และเธอกร็ อ้ งตะโกนวา่ “ชว่ ยดว้ ย!” จากนน้ั เธอกว็ งิ่ ลงไปชนั้ ลา่ ง และวง่ิ กลบั ออกจากปา่ ไป และไมม่ วี นั หวนกลบั คนื มาอกี เลย