นิทานอีสป

นิทานอสี ป เร่ือง ราชสหี ์กบั หนู

กาลครัง้ หนึ่ง ณ ผนื ป่าอันกว้างใหญ่ ขณะราชสหี ์ผเู้ ป็น ราชาแหง่ สตั ว์ทั้งหลายกาลงั นอนหลบั อยา่ ง เปน็ สขุ จู่ ๆ ก็มีหนตู วั นอ้ ย ไต่ข้นึ มาปีนปา่ ยบนหลงั จนราชสหี ร์ ้สู กึ ตวั ต่นื ก่อนใชอ้ งุ้ เทา้ ใหญ่ ตะครุบหนูนอ้ ยตัวน้ัน หวงั จะขยา้ กินดว้ ยความโมโหเพราะถูกขดั จงั หวะการพกั ผ่อน

แต่ยังไม่ทันจะอา้ ปากกวา้ งดีกม็ ีเสียงอ้อนวอนเล็ก ๆ จากเจา้ หนูดังขนึ้ มาวา่ \"ได้โปรดให้อภยั ข้าสกั คร้งั เถิดทา่ นเจ้าป่า ข้าขอสาบานวา่ ข้าไม่ไดต้ ง้ั ใจลว่ งเกินท่านเลยแม้แตน่ ้อย หากคราวนีท้ ่านมีเมตตาปล่อย ตัวข้าไปข้าจะไมล่ มื บญุ คุณของท่านขา้ จะตอบแทนทา่ นอยา่ งแนน่ อน ข้าสัญญา\"

ทนั ทีทีไ่ ด้ยนิ ราชสีหเ์ จ้าป่าก็หวั เราะลน่ั แล้วตอบกลับไปว่า \"เจา้ เปน็ เพยี งหนูตวั เลก็ แค่น้ี จะมปี ญั ญาทา อะไรตอบแทนขา้ ทีเ่ ป็นถงึ ราชาผู้ย่งิ ใหญ่ได้ แตเ่ อาเถอะ เห็นแกม่ ุกตลกของเจา้ ที่ทาให้ขา้ หวั เราะได้ ครั้งนีข้ ้าจะปล่อยเจา้ ไปก็แลว้ กัน\" แมจ้ ะเต็มไปด้วยคาดูถกู แต่เจา้ หนนู ้อยก็ตอบรับอยา่ งนอบน้อมและ จรงิ ใจ \"ขอบคณุ ทา่ นเจา้ ป่าผเู้ มตตา ขา้ จะไม่ลืมบุญคุณครั้งนีเ้ ลย\"

หลายวันผา่ นไป ขณะราชสีหก์ าลังออกล่าหาอาหารกด็ นั พลาดท่าไปตดิ กับดักนายพรานเข้า ตอ่ ให้ดน้ิ แรงแค่ไหนก็ด้ินไม่หลุดทาได้แต่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างสิน้ หวัง โชคท่ีดเี จ้าหนไู ด้ยินเขา้ จึงรบี ว่ิงตาม เสียงนนั้ ไปแล้วรีบลงมือช่วยเหลือราชสีห์ทนั ที เจา้ หนใู ชฟ้ นั เลก็ ๆ ของมนั กัดบว่ งกับดกั ทลี ะเสน้ อยา่ ง ตั้งใจจนราชสหี ร์ ้สู ึกผิดท่ีเคยพูดดูถกู อกี ฝา่ ยไว้สารพดั

เมอื่ บว่ งเส้นสดุ ทา้ ยขาดและราชสีห์รอดเป็นอิสระอกี ครง้ั จึงพดู กับเจ้าหนวู ่า \"ขอบคุณเจ้ามากทช่ี ว่ ยข้า เอาไว้ และข้าขอโทษด้วยที่เคยพดู ไมด่ ีกบั เจา้ ในวันนั้น\" เจา้ หนยู ิม้ รับคาขอบคุณนั้นอย่างยนิ ดแี ลว้ ตอบ กลบั ไปว่า \"ข้าไม่เคยถือโทษโกรธเลยทา่ นเจา้ ป่า และขา้ ดีใจย่งิ กวา่ ทไ่ี ด้ตอบแทนท่านอย่างท่ีสัญญาไว\"้ เมื่อตา่ งคนตา่ งเขา้ ใจ ไมถ่ ือโทษโกรธกัน หลงั จากนั้นราชสหี ก์ ับเจ้าหนกู ็กลายเป็นเพื่อนท่ีดตี ่อกนั ไม่ เคยดถู กู ว่าร้ายกัน คอยชว่ ยเหลือซงึ่ กันและกัน และใช้ชีวิตดว้ ยกันในป่ากว้างร่วมกบั สตั ว์อ่ืน ๆ อย่าง มคี วามสุขเรอ่ื ยไป...

นทิ านเร่อื งนี้สอนใหร้ ู้วา่ : อยา่ ตดั สินคนอ่ืนจากรูปลักษณ์ภายนอก อย่าคดิ วา่ คนที่มีฐานะดอ้ ยกวา่ จะไม่สามารถทา อะไรทีย่ งิ่ ใหญไ่ ด้ เพราะคนท่มี ีรูปร่างเลก็ ก็ไม่ไดห้ มายความวา่ จะต้องตา่ ต้อยหรืออ่อนแอ ใน ขณะเดียวกนั คนที่มีรูปรา่ งใหญโ่ ตกไ็ มไ่ ดห้ มายความว่าจะเก่งกาจหรอื แขง็ แกรง่ มากกว่าคนอ่ืน เหมอื นกับราชสหี ์ในนทิ านทีม่ ีอานาจและทรงพลงั เปน็ ถึงราชาผูค้ ุ้มครองสัตว์ปา่ แต่ก็สามารถ ผดิ พลาดจนตอ้ งใหห้ นตู ัวเล็ก ๆ มาชว่ ย ดังน้ันเราจึงควรปฏบิ ตั ติ ัวดีกบั คนอื่น กตญั ญตู ่อผูม้ พี ระคุณ ชว่ ยเหลือเก้อื กลู กัน หากมีปัญหาก็ควรทาความเขา้ ใจ รู้จกั ขอโทษใหอ้ ภัยต่อกนั แลว้ วนั หนง่ึ เราจะ ได้รบั แต่ส่ิงดี ๆ ทั้งความรูส้ กึ ดี ๆ และมติ รภาพดี ๆ ตอบแทนกลับมาอยา่ งแน่นอน

ผู้จดั ทา นางสาวภัทราภรณ์ พุทธรักษา 61181010038