หลักการอ่านในภาษาไทย

ห ลั ก ก า ร อ่ า น ใ น ภาษาไทย ค รู ผู้ ส อ น น า ง ส า ว ธั ญ ญ า ภ ร ณ์ ม ะ โ น รั ต น์ โ ร ง เ รี ย น ศ รี สุ ข วิ ท ย า

๑. การอ่านตัว ร ล - ตอ้ งอา่ นตวั ร และ ล ใหถ้ กู ตอ้ ง ไมอ่ า่ น ร เป็น ล หรอื ล เป็น ร เพราะถา้ อา่ นผดิ กจ็ ะทาใหค้ วามหมายผิดไป เช่น ถนนลาดยาง ก๋วยเต๋ียวราดหนา้ เขาลอดบว่ ง เขารอดชีวิต เธอเป็นโรครา้ ย โลกนีช้ ่างโหดรา้ ยกบั เธอ

๒. การอ่านคาควบกลา้ คาควบกลา้ ( อกั ษรควบ ) หมายถงึ พยญั ชนะสองตวั เขียนเรยี งกนั อยตู่ น้ พยางค์ และใชส้ ระเดยี วกนั เวลาอา่ นออกเสียงกลา้ เป็นพยางคเ์ ดียวกนั เสียงวรรณยกุ ตข์ องพยางคน์ นั้ จะผนั เป็นไปตามเสียงพยญั ชนะตวั หนา้ คอื เสยี งพยญั ชนะตน้ ก ข ค ต ป ผ พ ท่ีเขียนควบพยญั ชนะ ร ล ว ออกเสยี งควบกลา้ กนั อา่ นได้ ๒ แบบ คอื

๑. อ่านอย่างอักษรควบแท้ คือ อ่านออกเสียงพยัญชนะ ตัวต้นและพยัญชนะตัวตามควบพรอ้ มกัน เช่น - ควบกับ ร ไดแ้ ก่ กร เช่น กรอง กรดี กราย โกรธ ขร เชน่ ขรวั ขรุขระ ขรมึ คร เช่น ครอบ ครอง ครา้ ม โครม ครู ตร เช่น ตรอง ตรี ตริ ตรงึ ตรวจ ปร เช่น เปรม ปราชญ์ ประปราย ปรุง แปรง่ พร เช่น พรวน เพราะ พรงิ้ พราย

- ควบกับ ล ได้แก่ กล เชน่ กลา้ กลนื กลม กลอง เกลา เกลียว ขล เชน่ ขลาด เขลา ขลงั โขลก โขลน คล เช่น คลอ้ ย คลอง คลงั คลา้ ไคลคลา ปล เช่น เปลง่ ปล่งั ปลอด ปลอบ ปลืม้ ผล เช่น เผลอ ผลบุ โผล่ เผล่ พล เช่น พลอง แพลง พลอย เพล่ยี งพลา้

- ควบกับ ว ได้แก่ กวาง แกวง่ กวาด เกวียน กวกั ไกว กว เช่น ขวาง ขวา ขวนขวาย ขวกั ไขว่ ขว เช่น ความ ควา้ ควา้ น ควกั ควนั คว เชน่

๒. อ่านอย่างอักษรควบไม่แท้ คือ อ่านออกเสียงเฉพาะ พยัญชนะตัวต้นเพียงตัวเดียว ไม่ออกเสียงตัวควบ หรือ บางตัวก็ ออกเสียงเปล่ียนไปเป็ นเสียงพยัญชนะตัว อ่ืน เช่น อ่านออกเสียงเฉพาะพยัญชนะตัวต้น ไม่ออกเสียง ควบ เช่น จรงิ อา่ นวา่ จิง เศรา้ อา่ นวา่ เสา้ สรง อา่ นวา่ สง สระ อา่ นวา่ สะ

- อา่ นออกเสียงเปล่ยี นไปเป็นเสยี งตวั อ่ืน ไดแ้ ก่ พยญั ชนะควบ “ทร” ออก เสียง เป็น “ซ” เช่น ทรวด อา่ นวา่ ซวด ทรง อา่ นวา่ ซง ทรพั ย์ อา่ นวา่ ซบั ทราย อา่ นวา่ ซาย ทราบ อา่ นวา่ ซาบ อินทรี อา่ นวา่ อิน - ทรี

คาควบ “ทร” ท่ีออกสยั งเป็น “ซ”แตง่ เป็นคาประพนั ธเ์ พ่ือใหง้ า่ ยตอ่ การจา ดงั นี้ ทรวดทรงทราบทรามทราย ทรุดโทรมหมายนกอนิ ทรี มทั รีอนิ ทรียม์ ี เทรดิ นนทรพี ุทราเทรา ทรวงไทรทรัพยแ์ ทรกวดั โทรมมนัสฉะเชิงเทรา ตวั “ทร” เหล่านีเ้ รา ออกสาเนียงเป็ นเสียง “ซ” หมายเหตุ “ทร” บางคาอา่ นอกเสยี งอยา่ งคาควบแท้ เชน่ จนั ทรา อนิ ทรา นทิ รา ฯลฯ

หลักการอ่านออกเสียงอักษรนา ๑. ถา้ \"อ\" และ \"ห\" นาอกั ษรเด่ียว ไมอ่ อกเสยี ง \"อ\" และ \"ห\" แตเ่ สียงวรรณยกุ ตท์ ่ีออกนนั้ ตอ้ งออก เสียงเหมือนเสยี งวรรณยกุ ตข์ องตวั หนา้ ท่ีเป็นตวั นา เช่น - อ นา ย อยู่ อยา่ ง อยาก อยา่ - ห นา ย หยด หยิม เหยาะ หยาม - ห นา ง แหงน หงาย เหงา หงอน - ห นา ญ ใหญ่ หญา้ หญิง

- ห นา น หนี หนู หนา หนอ่ ย - ห นา ม หมู หมา ใหม่ หมอง - ห นา ย หยอง หยอย หยกั หยดุ - ห นา ร หรา หรอก หรอื หรู - ห นา ล หลอก หลบั หลดุ หลบ - ห นา ว หวา่ น หวี หวา่ ไหว

๒. ถา้ อักษรสูงนาอักษรต่าเดย่ี ว ตอ้ งออกเสยี งวรรณยกุ ตข์ องพยญั ชนะ ตวั หลงั ใหม้ ีเสยี งสงู ตามอกั ษรนา เหมือนกบั มี “ห” นาหนา้ คาหลงั เชน่ ผนัง ออกเสียงวา่ ผะ - หนงั แผนก ออกเสยี งวา่ ผะ - แหนก สงบ ออกเสียงว่า สะ - หงบ สงวน ออกเสียงวา่ สะ - หงวน

๓. ถา้ อักษรกลางนาอกั ษรตา่ เดย่ี ว ตอ้ งออกเสียงวรรณยกุ ตข์ องพยญั ชนะตวั หลงั ตามเสียงอกั ษรกลางท่ีนา คือ ตวั นามีเสียงวรรณยกุ ตอ์ ย่างไร พยญั ชนะตวั หลงั ท่ีถกู นาก็จะมเี สยี งวรรณยกุ ตอ์ ยา่ งเดยี วกนั คือ เหมือนเอา “ห” นาคาหลงั เช่น ตลบ ออกเสียงวา่ ตะ - หลบ ตลาด ออกเสียงวา่ ตะ - หลาด ปรอท ออกเสยี งวา่ ปะ - หรอด อนึ่ง ออกเสยี งวา่ อะ - หนง่ึ จริต ออกเสียงวา่ จะ - หรดิ ผลิต ออกเสยี งวา่ ผะ - หลิด ถวลิ ออกเสียงวา่ ถะ - หวิน สมัย ออกเสียงวา่ สะ - หมยั

๔. ถา้ อักษรสูงนาอักษรตา่ คู่หรอื อักษรกลาง ใหอ้ อกเสยี งวรรณยกุ ตข์ อง พยญั ชนะตวั หลงั ตามเสยี งวรรณยกุ ตข์ องตวั มนั เอง ไมต่ อ้ งผนั ไปตามเสียง อกั ษรสงู เช่น สบง ออกเสยี งวา่ สะ - บง สบาย ออกเสียงวา่ สะ - บาย ขจาย ออกเสยี งว่า ขะ - จาย ขจร ออกเสยี งวา่ ขะ - จอน

๕. ถา้ อกั ษรต่าเป็นอกั ษรนา ใหอ้ า่ นออกเสียงวรรณยกุ ตพ์ ยญั ชนะตวั หลงั ตามเสยี งวรรณยกุ ตข์ องตวั มนั เอง เชน่ รหสั ออกเสยี งวา่ ระ - หดั รโห ออกเสยี งวา่ ระ - โห ชบา ออกเสียงวา่ ชะ - บา ชนกั ออกเสียงวา่ ชะ - นกั

แตท่ งั้ นีก้ ็มีขอ้ ยกเวน้ บางคาท่ีไมอ่ อกเสียงตามกฎเกณฑท์ ่ีกลา่ วมา เชน่ อศั วนิ ออกเสยี งว่า อดั -สะ-วนิ ไมใ่ ช่ อดั -สะ-หวนิ กฤษณะ ออกเสียงวา่ กรดิ -สะ-นะ ไมใ่ ช่ กรดิ - สะ-หนะ สมรรถภาพ ออกเสียงวา่ สะ-มดั -ถะ-พาบ ไมใ่ ช่ สะ-หมดั -ถะ-พาบ วษิ ณุ ออกเสียงว่า วิด-สะ-นุ ไมใ่ ช่ วิด-สะ-หนุ