เจ้าชายน้อย

51ดอกไมป ระดับทงั้ สนิ้ \" \"แนน อน….\" \"เชน เดยี วกบั นา้ํ นํ้าซงึ่ เธอใหฉนั ด่มื ก็เหมือนกบั ดนตรี ท้ังน้ีเพราะตองชักรอก ตองใชเ ชอื ก….เธอจําไดไ หม มนั แสนจะช่ืนใจ\" \"แนนอน…\" \"ในตอนกลางคืน เธอจะมองดูดวงดาว บา นฉันเลก็ เกินกวา ท่ีจะช้ีใหเธอไดเห็นวามนั อยูทีใ่ ด ก็ดอี ยหู รอกทีม่ นั เปน เชน นน้ั เพราะวา สําหรบั เธอดวงดาวของฉนั กเ็ ปน ดาวดวงหน่ึงในบรรดาดาวทัง้ หลาย ดังนั้นเธอจะชอบดูดาวทกุ ดวง….มนั จะเปนเพ่อื นของเธอ ะนั ฉจะใหของขวัญ เ ธอ….\" เขาหวั เราะอกี \"อา…เดก็ นอ ยเอย ฉนั ชอบเสียงหวั เราะนี้\" \"นัน่ อืะคของขวญั ของฉัน ะเชน เดยี วกับสาํ หรบั นํา้ \" \"เธอหมายความวาอยางไร\" \"คนเรามีดวงดาวซง่ึ ไมเหมอื นกัน สําหรบับุคคลท่เี ปนนกัเดินทาง ดวงดาวก็จะเปน ผูนําทาง สําหับผอู ื่นมนั เปน เพียง ง วางจดุ เล็ก ๆเทานั้นสาํ หรับบรรดานักปราชญ ดวงดาวนั้นกอ หเกดิ ปญ หาสาํ หรับนกั ธรุ กิจของฉันมนั กเ็ ปน เสมอื ทองคํา ทวา ดวงดาวทกุ ดวงน้ันเงยี บ สวนเธอ เธอจะมดี วงดาวซง่ึ ยงั ไมเคยมใี ครมีเหมือ ….\" \"เธอหมายความวา กระไร\" \"ขณะที่เธอมองดฟู า ตอ กลางคื เพราะเหตุท่ีฉันอาศยั อยูใ นดาวดวงหน่ึง ในบรรดาดาวทง้ั หลาย เนอื่ จากฉันกําลังหวั เราะอยบู นดาวดวงใดดวงหนึ่ง ฉะนนั้ จึงดปู ระหนง่ึ วาดาวทกุ ดวงกาํ ลงั หวั เราะดวย เธอกจ็ ะมีดวงดาวท่หี วั เราะได\" แลวเขากห็ วั เราะอีก

52 \"และเม่อื เธอ หายเศราแลว (คน มักจะปลอบตนเองได เสมอ) เธอจะยินดีท่ี ไดมารูจักฉัน เธอจะ เปนเพ่ือนของฉัน ตลอดไป เธอจะอยาก หวั เราะกับฉนั และบาง ทีเธอจะเปดหนา ตาง อยางนี้เพื่อความสุข นนั้ … และเพ่ือน ๆ ของ เธอจะประหลาดใจท่ี เหน็ เธอหวั เราะพลาง มองดทู องฟา เธอก็ บอกกับพวกเขาไดว า \"จริง ๆนะ ดวงดาวเหลา นี้ทาํ ให ฉันหวั เราะเสมอ แหละ…\" และพวกเขา กจ็ ะคิดวาเธอเปน บา ฉันเลน ตลกกบั เธอ อยางสกปรกทีเดยี ว นะ….\" และเขากห็ ัวเราะอีก \"ก็เหมือนกบั วาแทนที่จะมอบดวงดาวใหก ับเธอ ฉนั ไดใ หล กูพรวนที่หวั เราะไดแกเ ธอ….\" แลวเขากห็ วั เราะอกี ตอ มาเขากลบั เครงขรมึ\"คนื นี้…เธอรูไหม…อยามานะ\" \"ฉนั จะไมจ ากเธอไป\" \"ฉนั คงมที า ทางเจ็บปวด…ฉันคงมที า ทางจะตาย มนั เปนอยางนั้นเองแหละ อยา มาดเู ลย…อยามาลําบากเลย\" \"ฉันจะไมย อมจากเธอไป….\" แตเ ขามที า ทางเปน กังวล \"ท่ีฉันบอกเธอนี่…ทั้งน้ีก็เพราะงู เธอตอ งไมใ หมันกัดเธอนะ งูพวกนั้นใจรา ยนัก มนั อาจจะกัดเอาเพราะสนกุ ก็ได… \" \"ฉันจะไมจากเธอไป\" เขามีทา ทางมนั่ อกมั่นใจอะไรสกั อยาง\"จรงิ ซี มันไมม พี ิษท่จี ะกดั อกี เปนครั้งทีส่ อง\" คืนน้ันฉนั ไมเห็นตอนเขาออกเดนิ ทาง เขาหายตวั ไปโดยปราศจากสุม เสยี ง เมอื่ ฉนั ตามเขาไปทัน เขากาํ ลงั เดนิ ดุม ๆ อยา งรวดเร็ว

53เขาทกั ฉันแตเพยี งวา \"อา…เธอเองรึ\" แลว เขากจ็ บั มอื ฉนั ทา ทางเปน ทกุ ขอ ยู \"เธอคดิ ผดิ เธอจะเปน ทกุ ข เพราะฉนั คงมีทา ทางตาย ซ่งึ อนั ท่ีจริงมิใชค วามจรงิ ….\" ฉนั น่ิงเงยี บ \"เธอเขาใจไหม มันไกลเกินไป เธอไมสามารถแบกรา งท่หี นักนี้ไปดวยได มันหนักเกินไป\" ฉันคงนิ่งเฉย \"มันก็เหมือนกับเปลอื กเกา ๆ ทเี่ ราทงิ้ ไมใชเร่ืองนาเศรา ท้ิงเปลือกเกา ๆ น่ี\" ฉนั ยังคงน่ิงเงียบ เขาคงรูสึกทอใจ แตยังคงพยายาม \"เธอรูส กึ ไหมวา จะดที เี ดยี ว ฉันเองจะมองดูดวงดาว ดาวทุกดวงจะเปนเชนบอนํา้ ท่ีมรี อกเกา ขน้ึ สนมิ ดาวทกุ ดวงจะดูประหนง่ึ เช้ือเชิญใหฉ ันดมื่ ….\" ฉันนิง่ เงียบ \"คงจะสนุกทเี ดยี ว เธอกจ็ ะมลี ูกพรวนหารอ ยลานลูก ฉนั กจ็ ะมีบอน้ําถงึ หารอยลา นเชนกัน….\" และเขาเองก็นิง่ เงียบ เพราะวา เขากําลงั รองไห \"ตรงนน้ั แหละ ใหฉ ันเดนิ ไปคนเดียวเถิด…..\" แลว เขากน็ ง่ั ลงเพราะความกลัว เขากลา ววา \"เธอรไู หม…ดอกไมของฉัน ฉนั รบั ผิดชอบเขา และเขาชางออ นแอเสยี นกี่ ระไร และเขาชางไรเดียงสา เขามหี นามเล็ก ๆ ๔ หนามดว ยกนั ไวปองกันตวั จากภัยทง้ั หลาย….\" ฉนั เองก็น่งั ลงเพราะไมส ามารถจะยนื ตอไปได เขากลา ว \"นน่ั ไง…แคน้ีเอง…\"

54 เขาลงั เลอยูบาง แลวเขาก็กลับยนื ข้นึ มาใหม กาวไปขางหนาสวนฉันไมสามารถกระดกุ กระดกิ มแี สงแวบสะทอ นสเี หลอื ง ๆ ใกลข อเทาของเขา เขายืนนิ่งอยคู รูหน่ึง เขาไมร อ งเลย แลวคอ ย ๆ ลมเหมอื นตนไมลมโดยไมไดกอ เสยี งแมแตเล็กนอยเพราะเปน พ้ืนทราย ๒๗ และ ขณะนี้ลวงมาหกปเ ขา น่ีแลว..ฉันยงั ไมเคยเลาเร่ืองนมี้ ากอนเลย เพือ่ น ๆ พากันดีใจที่เห็นฉันมีชวี ิตรอดกลบั มา ฉันออกเศรา ๆ แตฉันบอกกบั เขาวา \"เปนเพราะฉันเหนือ่ ยเทา น้นั เอง….\" ตอนน้ฉี ันคอ ยหายโศกเศราบางแลว คอื วา …ยังไมหายเศราทีเดียวนกั แตฉนั ทราบดีวาเขากลบั ไปยงั โลกของเขา เพราะวา เชา วันรงุ ข้นึฉันไมพบรางของเขา รางน้ันก็ไมหนักเกินไปนักหรอก…และฉันชอบฟงเสยี งดวงดาวยามคํา่ คนื มนั เหมอื นลูกพรวนหา รอยลา นลกู …. แลว กม็ สี ิง่ ประหลาดเกิดข้ึน ปลอกปากซึ่งฉันวาดใหเจา ชายนอยน้นั ฉนั ลมื วาดสายหนงั ใหดวย เขาจงึ ไมสามารถผกู แกะของเขาได ฉนั จงึสงสัยวา \"อะไรจะเกดิ ขน้ึ ท่บี นดาวดวงนน้ั บางทแี กะอาจจะไปกนิ ดอกไมเสยี กไ็ ด…\"

55 บางทีฉันก็คิดวา \"เปน ไปไมไ ด เจา ชายนอยใชค รอบแกวคลมุ ดอกไมของเขาไวทกุ คืน และเขาก็เฝา ดูแกะของเขาเปนอยา งดี…\" ดงั นนั้ ฉันก็รูส กึ เปน สขุ และดาวทกุ ดวงกห็ ัวเราะคอ ย ๆ กับฉนั … บางทีฉันก็ราํ พงึ บอกกบั ตัวเองวา \"บางครงั้ เราก็ข้ีหลงข้ลี มื กันเหมอื นกัน ถาเย็นวนั หนึ่ง เขาลืมครอบแกว หรือ เจาแกะยองออกมาไดในตอนกลางคืน เปนเสร็จแน..\" ลกูพรวนกด็ เู หมือนจะรา่ํ ไหกนั ท่วั หนา….. นแี่ หละคอื ความลับอันยง่ิ ใหญ คณุ ซ่งึ รกั เจาชายนอ ยเชน กนั กบัฉนั ทกุ สิ่งในจักรวาลจะดูเหมือนกันไปหมด ถา หากวามีทีใ่ ดที่หนึง่ ซึง่ เราไมร ูแนว าหนใดน้นั มีแกะตัวหนึ่งซึ่งเราไมท ราบวา มนั ไดกินดอกกุหลาบเขา ไปหรือเปลา…. จงมองดูทอ งฟา จงถามตวั คุณเอง เจาแกะกินดอกไมไปหรอืเปลา นะ ? … แลวคณุ จะเหน็ วา ทกุ สิ่งทกุ อยางเปลี่ยนไปหมด… และจะไมมผี ูใ หญคนใดเลยทจี่ ะเขาใจวาส่งิ นั้นมคี วามสําคญัเพียงไร… สาํ หรับฉนั ภาพน้เี ปน ภาพทง่ี ามท่ีสดุ และเศราทีส่ ดุ ในโลกทเี่ ปนภาพเดียวกับภาพหนากอน แตฉันวาดมันซํ้าอกี เพอ่ื ช้ใี หค ณุ เห็นวา ทนี่ เ่ี องซงึ่ เจาชายนอยไดปรากฏบนโลกเรา และไดห ายไป จงมองภาพน้อี ยางตั้งอกต้ังใจ เพอ่ื จะไดแ นใจวา จะไดจําภาพนีไ้ ด ถา หากวันหนง่ึ คุณมีโอกาสเดนิ ทางไปในแอฟรกิ า ใน

56ทะเลทราย และถา บงั เอญิ คณุ มีโอกาสผานไปทางน้นั ฉนั ขอรองคณุอยารบี รอนไป รอสกั ครูหน่ึงตรงจดุ ใตด วงดาวน้ัน ถาหากมเี ด็กเล็ก ๆ คนหน่งึ มาทักคณุ ถา เขาหวั เราะ ถา เขามีผมทอง ถาเขาไมตอบคําถามของคณุ เวลาคณุ ถาม คุณจะเดาไดท นั ทีวา เขาคือใคร ไดโ ปรดกรณุ าชวยสงขา วถึงฉันดวนวา เขากลบั มาแลว อยาปลอ ยใหฉันเศราโศกตอ ไปอีกเลย