ขุมทรัพย์จากคุณยาย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย วิธีใช้ ๑. ทำใจหยุดนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ นึกถึงคุณยาย ขณะอ่านทำความรู้สึก เสมือนท่านพูดกับเรา ๒. เปิดอ่านขุมทรัพย์จากคุณยายทุกวัน ครั้งละ ๑ หน้าเช้า/เย็น ๓. จดจำให้ขึ้นใจแล้วน้อมนำขุมทรัพย์ที่ได้ ไปใช้ในชีวิตประจำวัน

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑ สทู้ กุ อยา่ ง ยายดู แกป้ ญั หา ไมถ่ อย เวลาจะชว่ ยเหลอื ใคร เราตอ้ งมองดตู วั เรากอ่ น แลว้ ดตู วั เขาวา่ เราชว่ ยเขาไหวไหม ถา้ ไมไ่ หว กว็ างอเุ บกขา ถา้ เตอื นเขาแลว้ ไมเ่ ชอ่ื กต็ อ้ งคดิ วา่ แลว้ แตบ่ ญุ แลว้ แตก่ รรมทเ่ี ขาทำมา ถา้ เรารบั อะไรมา เรากต็ อ้ งตง้ั ใจทำใหด้ ที ส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒ เพราะรกั บญุ ทย่ี ายบอกบญุ เพราะยายรกั บญุ บญุ คอื ความดี จะทำใหย้ ายพน้ ทกุ ข์ ยายอยากไดบ้ ญุ เพราะภพชาตติ อ่ ไปยายตอ้ งเกดิ อกี ทเ่ี ขายากจน เพราะเขาไมท่ ำทาน บอกบญุ เขา เขากไ็ ดบ้ ญุ เรากไ็ ดบ้ ญุ ไปกนั เปน็ หมคู่ ณะ ไมต่ อ้ งนง่ั จอ๋ งอยคู่ นเดยี ว ภพชาตติ อ่ ไปจะไดพ้ บกนั อกี ไมต่ อ้ งเจอคนพาล พบแตค่ นมบี ญุ ดว้ ยกนั กจ็ ะไมเ่ ดอื ดรอ้ น...

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓ มบี ญุ สำเรจ็ ทกุ อยา่ ง มบี ญุ สำเรจ็ ทกุ อยา่ ง ชาตนิ ย้ี ายกลวั อยอู่ ยา่ งเดยี ว กลวั วา่ จะไดบ้ ญุ นอ้ ย บญุ จะแพค้ นอน่ื เขา เพราะวา่ ถา้ เรามบี ญุ มากแลว้ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งทป่ี รารถนากส็ ำเรจ็ ทจ่ี ะทำกส็ ำเรจ็ ทกุ ๆ อยา่ ง ใครมาขวางไมไ่ ด้ดว้ ยอำนาจบญุ เพราะฉะนน้ั การมบี ญุ มากเปน็ สง่ิ ทด่ี ที ส่ี ดุ จะทำสง่ิ ใดกท็ ำไดท้ กุ ๆ อยา่ ง แลว้ กส็ ำเรจ็ ทกุ อยา่ งดว้ ย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔ อยา่ ประมาทในวยั เราแกแ่ ลว้ นะ ใหค้ ดิ ถงึ ความแกต่ ลอดเวลา ถา้ ยงั ทะนงวา่ เปน็ หนมุ่ เปน็ สาวอยู่ กจ็ ะทำใหห้ ลงตกนรกไดง้ า่ ยๆ เอาบญุ ละเอยี ดใหม้ ากกวา่ บญุ หยาบ เพราะบญุ ละเอยี ดทำใหห้ ลดุ จากกเิ ลส

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๕ พจิ ารณาตนเองกอ่ นนอน ใหพ้ จิ ารณาธรรมะใหล้ ะเอยี ดกอ่ น แลว้ คอ่ ยนอน เรม่ิ ตน้ จากดกู ารกระทำของตวั เราเอง ทกุ อยา่ งตง้ั แตเ่ ชา้ จรดเยน็ ดวู า่ เราทำบญุ มากนอ้ ยแคไ่ หน ทำกรรมอะไรไวบ้ า้ ง แลว้ ตง้ั ใจใหด้ ี เวรกรรมตา่ งๆ พยายามละเสยี อยา่ ใหต้ ดิ ตวั เราไปแมช้ ว่ั คนื เดยี วกต็ าม พจิ ารณาละไปเรอ่ื ยๆ แลว้ คดิ ปรบั ปรงุ ทำแตค่ วามดตี ลอดไป ทำอยา่ งนท้ี กุ ๆ วนั

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๖ อย่าคิดไปเอง เวลาทำอะไรพลาด อยา่ คดิ นำไปกอ่ น เพราะวา่ เมอ่ื คดิ นำไปแลว้ มารจะเขา้ แทรกผงั ใหเ้ ราคดิ ไดเ้ ปน็ เรอ่ื งเปน็ ราวทนั ที ยง่ิ คดิ ยง่ิ มผี ลเสยี แกต่ วั เราเอง ถา้ คดิ อยา่ งนแ้ี ลว้ ใจจะตก มารจะแทรกผงั สำเรจ็ ใสท่ นั ที ทำใหเ้ รอ่ื งทย่ี งั ไมม่ อี ะไร กลบั กลายเปน็ เรอ่ื งรา้ ยทนั ที ยง่ิ คดิ จะยง่ิ เสยี ฉะนน้ั เมอ่ื เกดิ เรอ่ื ง ใหเ้ ราทำใจหยดุ ทศ่ี นู ยก์ ลางกายอยา่ งเดยี ว

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๗ ชวี ติ ตอ้ งพจิ ารณา เมอ่ื มเี หตกุ ารณอ์ ะไรเกดิ ขน้ึ กบั ตวั เรา ตอ้ งเอาธรรมะขน้ึ มาพจิ ารณาเสมอ วา่ เปน็ อยา่ งไร ? ... อยา่ ใหเ้ ราหลงเพลดิ เพลนิ ไปตามกเิ ลส เดย๋ี วเราจะเปน็ เหยอ่ื ของกเิ ลสเปลา่ ๆ ตอ้ งพยายามตรกึ อยใู่ นธรรมะตลอดเวลา ปญั ญาทเ่ี กดิ จากการนง่ั ธรรมะ จะชว่ ยใหเ้ รารใู้ นสง่ิ ทถ่ี กู ตอ้ งมากทส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๘ รบี โกย รบี พาย รบี โกยรบี พาย ตลาดจะวายสายบวั จะเนา่ เราตอ้ งรบี โกยรบี พายนะ ใครจะพรอ่ งกช็ า่ งเขา แตส่ ำหรบั เราเองตอ้ งใหส้ มบรู ณ์ ภพชาตสิ ดุ ทา้ ยแลว้ ตอ้ งเอาแตส่ ง่ิ ทด่ี ๆี ตดิ ตวั ไป ไปควา้ ธงชยั ของชวี ติ ใหไ้ ด้ ทจ่ี ะใหถ้ อยหลงั กลบั ไมม่ อี กี แลว้ มแี ตร่ ดุ หนา้ ไปเรอ่ื ยๆ ...

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๙ ทำอยา่ งไร ไดอ้ ยา่ งนน้ั คนเราจะหนสี ง่ิ ทต่ี นเองทำไวไ้ มไ่ ด้ จะวง่ิ หนบี ญุ กห็ นไี มพ่ น้ จะวง่ิ หนบี าป กห็ นไี มพ่ น้ เพราะทง้ั บญุ และบาป ตดิ ทศ่ี นู ยก์ ลางกายของเรา จะหนอี ยา่ งไร กห็ นไี มพ่ น้ แนน่ อน ใครสง่ั สมอยา่ งไร กไ็ ดผ้ ลอยา่ งนน้ั สรา้ งความดี สรา้ งกศุ ล กไ็ ดบ้ ญุ ไดค้ วามสขุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๐ บรสิ ทุ ธม์ิ าก ไดบ้ ญุ มาก ผทู้ จ่ี ะนง่ั ธรรมะไดเ้ หน็ ชดั ใส ตอ้ งเปน็ ผปู้ ระพฤตพิ รหมจรรย์ ตอ้ งมคี วามบรสิ ทุ ธ์ิกาย วาจา ใจมากๆ ไมม่ หี ว่ งกงั วล ใจไมเ่ ศรา้ หมอง ไมเ่ อาเรอ่ื งใครทง้ั นน้ั เอาแตบ่ ญุ เราตอ้ งชว่ ยตวั เอง ไมต่ อ้ งใหใ้ ครมาเอาใจ ใหย้ ดึ บญุ เปน็ ใหญ่ ทำใจใหส้ ะอาดบรสิ ทุ ธ์ิ สรา้ งความดไี ปเรอ่ื ยๆ บญุ ของเราทไ่ี ด้ จะเปน็ บญุ ทใ่ี สสะอาดบรสิ ทุ ธ์ิ ไมม่ กี เิ ลสเจอื ปน และบญุ ไมห่ กไมห่ ลน่

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๑ ใจสะอาด จงึ ไดใ้ กลย้ าย ผทู้ จ่ี ะสรา้ งบารมไี ปกบั ยาย หรอื ไปเกดิ รว่ มกนั สรา้ งบารมรี ว่ มกนั ไปไดต้ ลอด จะตอ้ งเปน็ ผมู้ ใี จสะอาด คอื จะทำอะไรกต็ าม กต็ ง้ั ใจเอาบญุ จรงิ ๆ ทำเอาบญุ อยา่ งเดยี ว คนใจสะอาดเทา่ นน้ั จงึ จะอยใู่ กลย้ ายได้ ถา้ ใจสกปรกกอ็ ยดู่ ว้ ยกนั ไมไ่ ด้ เหมอื นนำ้ อยรู่ วมกบั นำ้ มนั ไมไ่ ด้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๒ สนั โดษ พวกเราอยา่ ไดท้ ะเยอทะยาน อยา่ โลภมาก ใหม้ คี วามสนั โดษ มกั นอ้ ย ความโลภ ทำใหเ้ ปน็ คนไมซ่ อ่ื พยายามรกั ษาใจใหส้ ะอาด บรสิ ทุ ธม์ิ ากๆ ถา้ เปน็ บญุ ของเราแลว้ ตอ้ งไดม้ าเอง ไมต่ อ้ งคดิ ทะเยอทะยาน ถา้ โลภแบบดๆี ไมเ่ ปน็ ไร โลภสรา้ งความดี ไมเ่ ปน็ ไร ใหส้ นั โดษ มกั นอ้ ย ใหร้ จู้ กั ใชข้ อง

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๓ ยอม...เพื่อให้ทุกคนได้บุญ ยายเปน็ คนยอมคนนะ อยทู่ ไ่ี หนกล็ ดทฏิ ฐิ ออ่ นนอ้ มถอ่ มตนเสมอ เราตอ้ งยอมทกุ ๆ คน เพอ่ื ทำความดขี องเรา เราตอ้ งอดทน งอ้ เขาทกุ อยา่ ง งอ้ เพอ่ื ใหเ้ ขาสามคั คกี นั รกั กนั จะไดท้ ำความดกี นั ได้ พอเรายอมได้ งานทกุ อยา่ งกส็ ำเรจ็ สดุ ทา้ ยกไ็ ดบ้ ญุ กนั ทกุ คน

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๔ การคบคน การเลอื กคบคนนน้ั ตอ้ งเลอื กคน บางคนคบไดน้ อกรว้ั บางคนคบในบา้ นได้ คนไมด่ ีไมค่ วรคบ เพราะเราอาจตดิ เชอ้ื เอาได้ ตอนแรกเรากเ็ หน็ วา่ ไมด่ ี แตต่ อ่ ๆ ไป เมอ่ื เขาพดู กรอกหเู ราบอ่ ยๆ เขา้ เรากจ็ ะเหน็ วา่ ดี

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๕ ธรรมะเทา่ นน้ั ทช่ี ว่ ยเราได้ “ทว่ั แสนโกฏจิ กั รวาล อนนั ตจกั รวาล ไมม่ ใี ครชว่ ยเราใหพ้ น้ ทกุ ขไ์ ดห้ รอก นอกจากธรรมะเทา่ นน้ั ” “เกาะธรรมะใหแ้ นน่ ๆ นะ” “แคเ่ หน็ แสงสวา่ งเพยี งแวบเดยี ว บญุ กม็ ากมายมหาศาล ไมย่ ากหรอกทจ่ี ะไดธ้ รรมะ ถา้ รกั ธรรมะจรงิ ไมต่ อ้ งไปนกึ ถงึ คนอน่ื ใหน้ กึ แคต่ วั เอง เพราะวา่ ไมม่ ใี ครชว่ ยเราได”้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๖ อยา่ แตง่ งานนะ อยา่ ไปแตง่ งานนะหลาน ตอ้ งมานง่ั รบั ใชล้ กู ผวั ไมม่ เี วลาของตวั เอง ขนาดยายอยคู่ นเดยี ว ยงั ตอ้ งยงุ่ ขนาดน้ี ยายตอ้ งเดนิ ไปดคู นงาน ไมด่ กู ไ็ มไ่ ด้ กลวั ไมไ่ ดง้ าน กเ็ ลยตอ้ งดู ตอ้ งแบกไวท้ ง้ั คน ทง้ั วดั คนทด่ี กี ด็ ไี ป ถา้ คนเลว เรากต็ อ้ งเหนอ่ื ย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๗ แกแ่ ลว้ นะ ใหพ้ จิ ารณาวา่ “เราแกไ่ ปทกุ วนั แลว้ นะ อยา่ นกึ วา่ ยงั เปน็ หนมุ่ เปน็ สาวอย”ู่ ยายนกึ วา่ ยายแกต่ ง้ั แตย่ ายยงั เปน็ สาว ทำใหย้ ายเรง่ สรา้ งบารมี

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๘ เตรียมใจ ยายอธษิ ฐานวา่ “แมจ้ ะเปน็ โรคหนกั หนาเพยี งใดกต็ าม ขออยา่ ใหห้ มอปดิ บงั เลย ขอใหห้ มอบอกใหร้ หู้ มด จะไดเ้ ตรยี มตวั เตรยี มใจได”้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๑๙ มาเอาบญุ ใหต้ ามนอ้ งๆ มาเอาบญุ กนั นะ สงสาร กลวั วา่ เขาจะตกนรก ตามเขามาเอาบญุ กนั เถอะ จะไดม้ โี อกาสไปสวรรค์ ไปนพิ พานได้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๐ สำเรจ็ ดว้ ยบญุ จะทำอะไรตา่ งๆ ใหน้ กึ ถงึ บญุ ใหอ้ ยใู่ นบญุ ถา้ เรามบี ญุ สง่ิ นน้ั กจ็ ะสำเรจ็ ไดด้ ว้ ยบญุ เรามบี ญุ เปน็ ทพ่ี ง่ึ ใหน้ กึ ถงึ บญุ ใหม้ ากๆ ทกุ อยา่ งจะสำเรจ็

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๑ เอาตวั เองใหร้ อดกอ่ น ตวั เรากเ็ หมอื นลกู ไก่ ยงั ไมส่ ามารถพน้ ปากเหยย่ี ว ปากกาไปไดห้ รอก พยายามเอาตวั เองใหร้ อดกอ่ น แลว้ จงึ คดิ ไปชกั ชวนคนอน่ื และเปน็ หว่ งคนอน่ื

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๒ หนา้ ทท่ี ส่ี ำคญั ทส่ี ดุ ในชวี ติ ของเราตอ้ งมคี วามเพยี ร ทจ่ี ะนง่ั ธรรมะใหย้ ง่ิ ๆ ขน้ึ ไป สมยั กอ่ น ยายยงั ไมเ่ หน็ กพ็ ยายามนกึ ทง้ั เดนิ และนง่ั พอทำไปๆ ใจกห็ ยดุ เขา้ ถงึ ธรรมะได้ การเขา้ ถงึ ธรรมะนแ่ี หละ เปน็ หนา้ ทท่ี ส่ี ำคญั ทส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๓ สง่ิ ทไ่ี มด่ ี ใหพ้ ยายามเลกิ ทำ พวกเราจำคำพดู ของยายไวใ้ หด้ นี ะ อะไรทม่ี นั ไมด่ นี ะ่ ใหพ้ ยายามเลกิ ทำซะ ชาตนิ เ้ี ราเลกิ ทำได้ เรากจ็ ะไมม่ ไี อท้ ม่ี นั ไมด่ ี ไมด่ พี ยายามเลกิ ทำนะ ถา้ ใครไมท่ ำ ชาตหิ นา้ ยายระลกึ ชาตไิ ด้ จะไปดวู า่ นๆ่ี ไอเ้ จา้ นน่ี ะ ยายสอนใหม้ นั เลกิ ทำไมด่ ี มนั ไมเ่ ลกิ มนั ถงึ ไดเ้ ปน็ อยา่ งน้ี

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๔ ทง้ั อด ทง้ั ทน ใหอ้ ด ใหท้ น ใหอ้ ดทน อยา่ ไปสรา้ งกรรมเพม่ิ ขน้ึ อกี เรากต็ อ้ งเจบ็ อกี ไมร่ จู้ กั จบสน้ิ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๕ ปจั จบุ นั สำคญั ทส่ี ดุ ตวั เราเองจะโงห่ รอื ฉลาด ไมร่ หู้ นงั สอื จะยากดมี จี นอะไร กช็ า่ งมนั เถดิ ในเมอ่ื เราเกดิ มาแลว้ คดิ แตว่ า่ เกดิ มาแลว้ มหี นา้ ทจ่ี ะตอ้ งทำความดใี หม้ ากๆ ภพชาตติ อ่ ไปเบอ้ื งหนา้ จะไดแ้ ตข่ องดๆี ของไมด่ อี ยา่ ไดร้ จู้ กั เลย คดิ แตว่ า่ ปจั จบุ นั จะทำดี เพอ่ื อนาคตจะไดข้ องดๆี เรอ่ื ยไป อดตี ผา่ นมาแลว้ ไมเ่ คยเกบ็ มาคดิ เลย คดิ แตว่ า่ ปจั จบุ นั จะตอ้ งทำใหด้ ที ส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๖ วธิ แี กท้ กุ ข์ เวลามที กุ ขใ์ หส้ วดมนตเ์ ยอะๆ นง่ั ภาวนา “สมั มา อะระหงั ” ใหม้ ากๆ ไมม่ ใี ครชว่ ยเราไดเ้ ทา่ กบั ตวั เราเอง

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๗ จรงิ ตวั เดยี ว...สำเรจ็ คนเราจะทำอะไรก็ตาม ขอให้ทำให้จริง ดูแต่ยาย ความรู้ก็ไม่มี ปริญญาก็ไม่ได้ มีแต่จริงอย่างเดียว ยายยังสร้างวัดได้ แล้วยายก็พิจารณาดูว่า ที่เขาทำกันไม่ได้ ไม่สำเร็จ เพราะทำไม่จริง เจออะไรนิด อะไรหน่อย ก็ไม่สู้แล้ว ทั้งๆ ที่เขาจบ ปริญญาสูงๆ ... แล้วยายก็มองไปใน อนาคตวา่ คนเราถา้ ชาตนิ ไ้ี มจ่ รงิ ชาตติ อ่ ไป กล็ ม้ เหลวเอาดอี ะไรไมไ่ ด้ ฉะนน้ั เวลาจะ ทำอะไร กท็ ำใหจ้ รงิ ตง้ั แตช่ าตนิ ้ี

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๘ คณุ คา่ ของเงนิ การใชเ้ งนิ ตอ้ งรจู้ กั คณุ คา่ ของเงนิ ไมใ่ ชจ้ า่ ยอยา่ งสรุ ยุ่ สรุ า่ ย ไมเ่ ปน็ คนใจใหญใ่ จโตไมร่ จู้ กั เกบ็ อยา่ งนต้ี อ้ งเปน็ ขข้ี า้ ของเงนิ ไปตลอดชวี ติ ตอ้ งรจู้ กั คำนงึ ถงึ เวลาหาเงนิ บา้ งวา่ กวา่ จะไดม้ านน้ั เหนอ่ื ยยากแคไ่ หน ...จะใชเ้ งนิ ตอ้ งดอู ยา่ งยาย ใชใ้ หค้ มุ้ คา่ เงนิ ทย่ี ายหามาใหใ้ ช้ ตอ้ งใชอ้ ยา่ ง มปี ระโยชนม์ ากทส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๒๙ ยายรกั ความสะอาด ยายเรม่ิ ตน้ จากไมม่ อี ะไร แตย่ ายรกั ความสะอาด รกั สะอาดมาตง้ั แตไ่ หนแตไ่ ร ยายรบจนกระทง่ั ทน่ี ส่ี ะอาด ทำใหค้ นศรทั ธาเลอ่ื มใส ทำใหท้ น่ี เ่ี ปน็ หลกั ชยั เปน็ ทป่ี ฏบิ ตั ธิ รรมได้ ฉะนน้ั อยา่ ทง้ิ เรอ่ื งความสะอาด ทย่ี ายพยายามรบมานะ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๐ เราเปน็ อยา่ งไรบรวิ ารเปน็ อยา่ งนน้ั เวลาทำงาน เราตอ้ งทำแบบจรงิ ๆ จงั ๆ อยา่ เหยาะแหยะ ถา้ เราทำงานแบบเหยาะแหยะ เรากจ็ ะมบี รวิ าร มลี กู นอ้ ง ทเ่ี หยาะแหยะเหมอื นเรา เวลาเราใชข้ อง กต็ อ้ งรจู้ กั ใช้ ถา้ เราไมร่ จู้ กั ใช้ เรากจ็ ะไดบ้ รวิ าร ทไ่ี มร่ จู้ กั ใชข้ อง ไมร่ กั ษาของ เวลาเราตายไป เรากจ็ ะเจอบรวิ ารอยา่ งนน้ั เราเปน็ อยา่ งไรบรวิ ารเรากจ็ ะเปน็ อยา่ งนน้ั

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๑ พดู ดๆี อยา่ ไปดา่ อยา่ ไปวา่ เขา คณุ ยายสอนใหพ้ ดู กบั นอ้ งๆ ทม่ี าชว่ ยงานวดั วา่ “พวกเราตอ้ งรจู้ กั พดู พดู กบั เขาดี ๆ อยา่ ไปดา่ อยา่ ไปวา่ เขา คอ่ ยๆ พดู คอ่ ยๆ ตกั เตอื น เขาจะฟงั เรา จะเคารพและเกรงใจเรา จะมาชว่ ยเราตลอดไป แตถ่ า้ เราพดู กบั เขาไมด่ ี ไปดา่ ไปวา่ เขา เขากจ็ ะกลวั และไมก่ ลา้ มาชว่ ยงานอกี งานเรากเ็ สยี เขากไ็ มไ่ ดบ้ ญุ ”

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๒ เอาหมคู่ ณะ ยายเปน็ คนเอาหมคู่ ณะ เราตอ้ งทำตวั ใหเ้ ขา้ กบั ทกุ คน ไปไหนจะวางตวั เบง่ ขา้ กแ็ น่ จะไมม่ หี มคู่ ณะ เวลาเกดิ เหตกุ ารณอ์ ะไรขน้ึ กจ็ ะไมม่ ใี ครชว่ ย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๓ มนษุ ยส์ มั พนั ธ์ เราตอ้ งเขา้ กบั คนใหไ้ ด้ เขาไมพ่ ดู ดว้ ย เรากพ็ ดู กบั เขา เดย๋ี วเขากพ็ ดู กบั เราเอง พวกทห่ี ยง่ิ คดิ กนั วา่ พวกขา้ กแ็ น่ กกู แ็ น่ พวกนอ้ี ยคู่ นละมมุ โลกเลย เราตอ้ งเขา้ กบั คนใหไ้ ด้ ทกุ ชน้ั ทกุ คน เวลาเจบ็ ไขไ้ ดป้ ว่ ย จะไดพ้ ง่ึ พาอาศยั เขาได้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๔ เกิดเป็นคนต้องสู้ เกดิ เปน็ คนมนั ตอ้ งสู้สดู้ ว้ ยการทำความดี อยทู่ ไ่ี หนกต็ ายเหมอื นกนั สกู้ ต็ าย ไมส่ กู้ ต็ าย จะตายเมอ่ื ไหรก่ ไ็ มร่ ู้ เราตอ้ งสู้ไมส่ บายเมอ่ื ไรแลว้ ถงึ นอน ยายสมู้ าตลอด ตอนสรา้ งวดั จนเปน็ โรคขาดอาหาร เรายงั แขง็ แรงอยู่ ตอ้ งสู้ มอี ะไรกท็ ำไป อยา่ ขเ้ี กยี จ ไมไ่ หวเมอ่ื ไร แลว้ ถงึ นอน

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๕ อยา่ ยอ่ ทอ้ เกดิ เปน็ คน อยา่ ยอ่ ทอ้ จะทำอะไรกร็ บี ๆ ทำ เดย๋ี วแกม่ าจะทำไมไ่ หว ยายเปน็ คนขยนั ทำนนู่ ทำน่ี ทำทว่ั ทง้ั วดั พกั นดิ ๆ หนอ่ ยๆ พวกเรานะ ทำอะไรนดิ ๆ หนอ่ ยๆ กพ็ กั แลว้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๖ สรา้ งบารมใี หด้ ี ตอ้ งตดิ ธรรมะ ชวี ติ นเ้ี กดิ มาสรา้ งบารมี ตอ้ งพยายามทำความดใี หเ้ ตม็ ท่ี ถา้ ตอ้ งการจะสรา้ งบารมใี หไ้ ดด้ จี รงิ ๆ ตอ้ งตดิ ธรรมะ อยา่ ตดิ บคุ คล แลว้ จะสรา้ งบารมไี ปไดต้ ลอด จะนำความเจรญิ มาสตู่ วั เองและหมคู่ ณะดว้ ย ใหม้ สี ตสิ อนตวั เองอยเู่ สมอ ถา้ ตดิ บคุ คลแลว้ จะสรา้ งบารมไี ปไมไ่ ดต้ ลอด จะเดอื ดรอ้ นในภายหลงั ทง้ั ตวั เองและหมคู่ ณะดว้ ย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๗ ทำความดีให้สุดชีวิต เมอ่ื เราเขา้ วดั กม็ งุ่ หวงั อยา่ งเดยี ว คอื เพอ่ื มาสรา้ งความดใี หม้ ากๆ มาเอาบญุ นน่ั เอง มาเพอ่ื ทจ่ี ะทำประโยชนใ์ หแ้ กต่ วั เองแทๆ้ ฉะนน้ั ตอ้ งตง้ั ใจทเี ดยี ววา่ เราจะตอ้ งทำความดใี หส้ ดุ ชวี ติ เพราะวา่ เราไดเ้ สยี สละเวลา สละโอกาส ทมุ่ เททกุ อยา่ งมาแลว้ กใ็ หต้ กั ตวงบญุ กศุ ลใหเ้ ตม็ ท่ี

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๘ อดทนและปรบั ปรงุ ใครจะวา่ อะไรกอ็ ดทน พยายามปรบั ปรงุ แกไ้ ขตนเองใหด้ ี ดอู ยา่ งยาย พยายามตรวจ ตรา แก้ไขตัวเองให้เหมาะกับเหตุการณ์ ให้สร้างบารมีได้สะดวกที่สุด ภพชาตินี้ เราตอ้ งพยายามอดทน ปรบั ปรงุ แกไ้ ขใหด้ ี ให้มีแต่สิ่งที่ดีๆ ติดตัวไป ถ้าภพชาตินี้ แก้ไขได้ ภพชาติต่อๆ ไป ก็มีแต่ที่ดีๆ ตลอดไป แต่ถ้าแก้ไขไม่ได้ ก็ต้องติดไป แกภ้ พชาตติ อ่ ไป อยา่ งนไ้ี มด่ ี เพราะฉะนน้ั ตอ้ งแกไ้ ขปรบั ปรงุ ตวั เองใหด้ ที ส่ี ดุ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๓๙ อยา่ ปลอ่ ยเวลาใหเ้ ปลา่ ประโยชน์ ชวี ติ ของคนเรา มแี ตร่ อ่ ยหรอลงไปทกุ วนั รบี ทำความดใี หม้ ากๆ อยา่ ปลอ่ ยเวลาใหเ้ ปลา่ ประโยชน์ เสยี ดายเวลาทผ่ี า่ นไป เพราะมนั ทำใหช้ วี ติ ของเรา พลอยรอ่ ยหรอไปดว้ ย

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๐ เวลาไมค่ อยใคร พวกทข่ี เ้ี กยี จ พวกนม้ี นั ไมม่ ปี ญั ญาคดิ ตน่ื ขน้ึ มา ตอ้ งคดิ ซวิ า่ เดย๋ี วกว็ นั เดย๋ี วกเ็ ดอื น ...เวลาผา่ นไปไมร่ อ อยากทำความดอี ะไรใหร้ บี ทำ ใหท้ ำแตค่ วามดี ทำบญุ กโ็ กยบญุ เอาบญุ ไป ทำบาปกแ็ บกบาปไป

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๑ แบกบญุ แบกบาป ใครทำกรรมไว้ กแ็ บกเอาไปเองนน่ั แหละ ใครทำบญุ กแ็ บกบญุ ไป ใครทำบาป กแ็ บกบาปไป ใครทำอะไรกบั เรา เขากแ็ บกเอาไปเอง ใครเขาวา่ เจบ็ ๆ แสบๆ เราอยา่ ไปถอื เขา อยา่ ไปโกรธเขา อโหสกิ รรมใหเ้ ขาซะ มนั กห็ มดเรอ่ื ง ใหห้ มดเวรหมดกรรมกนั ไปตง้ั แตภ่ พชาตนิ ้ี จะไดห้ มดสน้ิ กนั ไป

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๒ มองการณไ์ กล ยายมองการณไ์ กล คนเราตายแลว้ เอาอะไรไปไมไ่ ด้ เอาไปไดแ้ ตบ่ ญุ กบั บาป ตายไปกเ็ อาอะไรไปไมไ่ ด้ ใหเ้ ราทำแตค่ วามดี สะสมเอาไวเ้ ยอะๆ ใครเขาจะวา่ อยา่ งไรใหเ้ ฉยๆ ใครจะวา่ อยา่ งไรกช็ า่ ง มนั จะรตู้ อนตาย คนเราตายแลว้ ตอ้ งเกดิ ใหม่ ตายแลว้ ไมส่ ญู ใครเขาจะวา่ อะไรกช็ า่ ง เราเฉยๆ อยา่ ไปทะเลาะกบั เขา ไมม่ ปี ระโยชน์

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๓ มองตวั เอง เพราะโลกคอื ตวั เรา มองไปในตวั เรา กจ็ ะเหน็ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งชดั เจน แตท่ างโลกไมเ่ ปน็ อยา่ งนน้ั มวั แตม่ องคนอน่ื ใหเ้ ขา้ ใจคนอน่ื มองแลว้ กร็ อ้ นใจ เหน็ แลว้ กไ็ มเ่ ขา้ ใจ อยากเขา้ ใจคนอน่ื แตล่ มื มองตวั เอง อยา่ งนท้ี ำไปเทา่ ไรกไ็ มเ่ ขา้ ใจ สำหรบั ยาย มองแตต่ วั เองใหเ้ ขา้ ใจกอ่ น กจ็ ะเขา้ ใจคนอน่ื ไดห้ มด

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๔ สวดมนตแ์ ละนง่ั ธรรมะ โบราณทา่ นวา่ “สวดมนตเ์ ปน็ ยาทา ภาวนาเปน็ ยากนิ ” ถา้ ทง้ั กนิ ทง้ั ทา โรคกห็ ายเรว็ ขน้ึ คนเรามที กุ ขก์ เ็ หมอื นกบั มโี รค เราตอ้ งแนะนำเขาไป คนทม่ี ปี ญั หาหนกั ๆ กต็ อ้ งพยายามใหเ้ ขาทง้ั สวดมนต์ และนง่ั ธรรมะ เขาจะไดม้ บี ญุ ชว่ ยตวั เองได้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๕ ความอยาก ทำใหท้ กุ ข์ ทเ่ี ขาเปน็ ทกุ ขก์ นั อยทู่ กุ วนั น้ี เพราะเขามแี ตค่ วามอยาก ความอยากนแ่ี หละทำใหท้ กุ ข์ อยากสวยกท็ กุ ข์อยากรวยกท็ กุ ข์ อยากเดน่ อยากดงั กท็ กุ ข์ เพราะยายไมม่ คี วามอยากในสง่ิ เหลา่ น้ี จงึ ไมม่ ที กุ ข์ยายมคี วามสนั โดษของยาย ตดิ ตวั อยา่ งนม้ี านานแลว้

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๖ สง่ั สมความดี คนเราเกดิ มาแลว้ ตอ้ งสรา้ งความดี ยายสง่ั สมความดไี วท้ ลี ะเลก็ ละนอ้ ย ทำไปเรอ่ื ยๆ อยา่ งสมำ่ เสมอ ไมมคี วามอยากเดน่ อยากดงั เขา้ มาเจอื ปน เมอ่ื สง่ั สมความดนี านเขา้ ความดมี ากขน้ึ ผลของความดกี ป็ รากฏ ไดช้ น่ื ชมกบั ความดที ท่ี ำไว้ ความดที ส่ี ง่ั สมไวน้ ้ีไมม่ ใี ครจะปดิ บงั ได้ ไมอ่ ยากดงั กด็ งั เอง...

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๗ ธรรมะเปน็ ทพ่ี ง่ึ ยายมองไปตลอดหมด กเ็ หน็ ชดั วา่ ในโลก ในธาตุ ในธรรมทง้ั หมดน้ี ไมม่ ใี ครเลยท่ี จะช่วยยายได้ ยกเว้นยายจะช่วยตัวเอง เทา่ นน้ั ยายจงึ พยายามชว่ ยตวั เองมาตลอด ทกุ ขข์ องเราใครเขาจะชว่ ยได้ คดิ หาทาง ชว่ ยตวั เองอยเู่ สมอ หวงั เอาตวั เองเปน็ ทพ่ี ง่ึ หวงั พง่ึ ธรรมะในตวั เอง ทเ่ี อาตวั รอดมาได้ ทกุ อยา่ ง เพราะยายมธี รรมะเปน็ ทพ่ี ง่ึ

ขุมทรัพย์จากคุณยาย ๔๘ ธรรมะเปน็ เรอ่ื งสำคญั การนง่ั ธรรมะเปน็ เรอ่ื งสำคญั ทส่ี ดุ ในชวี ติ เราตอ้ งคดิ อยเู่ สมอวา่ ตอ้ งเขา้ ถงึ ธรรมะใหไ้ ด้ เพราะเปน็ เรอ่ื งทส่ี ำคญั จรงิ ๆ เราตอ้ งหมน่ั นกึ ถงึ บอ่ ยๆ ทกุ ๆ เวลา ไมว่ า่ เราจะเดนิ ขบั รถ หรอื ทำอะไรกต็ าม เมอ่ื มเี วลา กใ็ หน้ กึ ถงึ ใหม้ ากๆ เหมอื นอยา่ งยาย เมอ่ื ยงั ไมเ่ หน็ ธรรมะ กพ็ ยายามนง่ั ขยนั นง่ั จนเหน็ ธรรมะ