โฉมงามกับเจ้าชายอสูร

กาลคร้ังหนึ่ง มพี อ่ ค้าผู้ร่ารวยอาศยั อยู่ในเมืองกบั ลูกสาวสามคน วนั หน่งึ พ่อค้าผู้ม่ังมีผู้น้ันได้สูญเสียทรัพยห์ ลวงใหญ่ท่ีเขามไี ปกับเรือ สินค้า ทำให้เขากับลูก ๆ ทั้งสามต้องย้ายไปอาศัยอยู่แถบชนบท หลังจากอยกู่ บั ความลำบากมาเปน็ ปี ๆ พอ่ ค้าก็ได้รบั ขา่ วดีว่าเรือสินค้า ท่เี ขาเคยส่งออกขายในอดตี ได้กลบั เข้ามาสู่ท่าเรือ ดงั นนั้ เขาจงึ ตัดสินใจจะไปดูในเมืองวา่ เรือน้ียังมีอะไรเหลือให้เขาและลูกอยู่ กอ่ นที่เขาจะเดนิ ทางไปในเมือง เขาได้ถามลูก ๆ ว่าอยากได้ ของขวญั อะไรเมื่อเขากลบั มาบ้าง ลกู สาวคนโตน้ันอยากได้ชดุ สวยงาม คนทส่ี องขอสร้อยคอไข่มกุ แต่ลูกสาวคนทสี่ ามทม่ี ชี ือ่ วา่ “เบลล์” ซ่งึ เปน็ ลูกสาวคนเลก็ ทท่ี ้ังสวยและออ่ นหวานท่ีสดุ กลา่ ววา่ “หนูอยากได้กุหลาบ สักดอกหนงึ่ จากพอ่ ค่ะ”



เมือ่ พ่อค้าจดั การเร่อื งธรุ กิจเสรจ็ เรยี บร้อย เขากต็ รงกลบั บ้าน ระหวา่ งทางน้ัน เขาเจอกับพายุลูกใหญ่กรรโชกแรง แม้แตม่ ้าของเขากแ็ ทบจะทรงตัวไมไ่ ด้ ดว้ ยความ หนาวเหนบ็ และอ่อนเพลยี พอ่ ค้าเรม่ิ ส้ินหวังทจี่ ะกลับถงึ บา้ นให้ทันกอ่ นฟ้ามืด แตท่ ันใด นั้นเองเขาก็สังเกตเห็นแสงไฟสอ่ งสวา่ งจากกลางป่า และเม่อื เพ็งสายตาดดู ี ๆ เขาก็ พบว่าแสงนั้นมาจากปราสาทหลังงามน่นั เอง หวังว่าจะทน่ี ั่นจะพอมีที่พกั ให้สำหรับคืนน้ีนะ” เขาพดู กับตวั เอง และเมื่อถึงประตู ปราสาท เขากพ็ บว่ามนั เปดิ ออกอยา่ งงา่ ยดาย เขาตะโกนร้องเรยี ก แตก่ ็ไมม่ ีใครมา ต้อนรับเขา เขาจงึ รวบรวมความกล้าเข้าไปด้านในปราสาท ระหว่างทีพ่ ยายามส่งเสียง เรยี กเจ้าของปราสาทอยนู่ นั้ เขากพ็ บว่าบนโตะ๊ ใหญก่ ลางโถงเตม็ ไปดว้ ยอาหารและ เครื่องดืม่ พร้อมเสิรฟ์ ในเมื่อไม่มคี นมา พ่อค้าท่หี วิ โหยก็อดใจไม่ไหวที่จะลงมือรบั ประทาน มอื้ คา่ แสนอร่อยเหลา่ น้ันจนอิม่ หลังจากน้ัน เขาก็ขน้ึ บนั ไดไปยังช้ันบน ทางเดินท่ียาวเหยยี ดนำไปส่หู ้องพกั ทม่ี เี ตา ผิงพร้อมไฟอันอบอนุ่ คืนน้ีดกึ มากแล้ว และพอ่ ค้ากต็ ้องการพกั ผอ่ น เขาจงึ ล้มตัวลง นอนบนเตียงและหลบั ไปอย่างรวดเรว็ เม่อื ตื่นข้ึนมาตอนเช้า เขากพ็ บว่ามใี ครบางคนนำ แก้วกาแฟมาวางไว้ทโ่ี ต๊ะข้างเตียง หลงั จากรบั ประทานมือเช้าเรียบร้อยแล้ว เขากร็ ีบลง ไปชั้นลา่ งเพือ่ ขอบคณุ เจ้าของปราสาท แตก่ ลบั พบเพยี งความว่างเปล่า ไมม่ ีใครอยู่เลย เขามุง่ หน้าออกไปยงั สวนทผ่ี ูกม้าเอาไว้ ทันใดน้ันเองเขาก็สะดดุ ตาเขา้ กับพ่มุ ดอกกหุ ลาบ ในสวน พ่อค้าจำคำสญั ญาท่มี อบไว้กับเบลล์ได้ดี เขาจงึ ก้มลงจะเด็ดดอกกุหลาบ พริบตาเดียวก็ปรากฏรา่ งของอสรู ตวั ใหญ่ ขนปกคลมุ รงุ รงั สวมเสื้อผ้าอาภรณง์ ดงาม แตด่ วงตาท่ดี ุร้ายท้ังสองจ้องมาหาเขา พรอ้ มคำรามด้วยความโกรธ “ข้าทั้งให้ท่ีพกั และ อาหารกับเจ้า แตค่ ำขอบคณุ ที่ข้าได้รบั คอื การทเ่ี จ้าจะขโมยดอกไม้โปรดของข้าไปอีกง้ัน เหรอ ตายเสยี เถอะ !” ด้วยความกลวั สุดขดี พอ่ ค้าทรดุ ตัวลงและคุกเขา่ อ้อนวอนอสูร ทนั ที



“ให้อภยั ขา้ เถอะ อย่าฆ่าขา้ เลย ข้าทำผิดไปแล้วจรงิ ๆ ข้าแคจ่ ะนำดอกกหุ ลาบดอก น้ีไปฝากลกู สาวตนเทา่ นน้ั เอง” อสูรได้ยนิ ดังน้ันกล็ ดกรงเลบ็ ลง พร้อมบอกวา่ “ขา้ จะไว้ ชวี ติ เจ้า แตม่ ีขอ้ แม้อยา่ งหนึ่ง ให้นำตวั ลกู สาวมาแทน หากทำได้ขา้ กจ็ ะปลอ่ ยเจ้าไป” เมื่อ พ่อค้าไดย้ ินเช่นนน้ั จึงตอบตกลง เมื่อไปถงึ บ้าน พอ่ ค้ากเ็ ลา่ เหตกุ ารณ์ทั้งหมดให้ลูก ๆ ฟัง ดว้ ยความรกั ทเี่ บลล์มีต่อ พ่อของเธอ เธอก็ยนิ ดีท่ีจะกลับไปยังปราสาทในทันที “อย่ากังวลเลยคะ่ พอ่ เราจะตอ้ ง รกั ษาสัญญาและชว่ ยชวี ติ พ่อไว้ให้ได้ พาหนูไปยงั ปราสาทเถอะ หนจู ะอยู่ทนี่ ่ันเอง” พ่อค้า รู้สกึ เศรา้ เสยี ใจอยา่ งท่ีสุด แต่กจ็ ำยอมเดนิ ทางไปสง่ ลูกสาว อสรู แปลกใจมากทหี่ ญิงสาวยอมเสียสละเพอ่ื ครอบครัว ในตอนแรกที่พบกัน เบลล์ รู้สึกหวาดกลัวกับหนา้ ตาและทา่ ทางทีด่ ดู ุร้ายของอสรู แตเ่ ธอกลับพบว่าอสรู ไมไ่ ดท้ ำรา้ ย เธอแตอ่ ย่างใด ซ้ายงั จดั ห้องหรหู ราให้เธอพักในปราสาทอกี ดว้ ย ในขณะที่เธอนัง่ ปกั ผา้ อยู่หน้าเตาผิง อสรู กค็ อยจับตาดอู ยใู่ กล้ ๆ กอ่ นท่ีท้ังคูจ่ ะเรมิ่ ต้นพดู คยุ กันอย่างถกู คอ ซงึ่ ทำให้เบลลป์ ระหลาดใจ แต่ก็แอบประทับใจกบั ความออ่ นโยนทข่ี ดั กับหน้าตาของอสรู เธอ ยงั ได้รับรถู้ งึ ความอบอนุ่ ใจดี และเปน็ ครงั้ แรกท่เี บลลไ์ ด้เห็นสายตาทเ่ี ศร้าหมองของเขา



นับตั้งวันน้ันเบลล์ไม่หวาดกลัวเจ้าอสูรอีกต่อไป เธอร่วมโต๊ะ อาหารกับอสูรทุกวัน จากน้ันก็ไปเดินเล่นในสวนด้วยกัน อ่านหนังสือ ด้วยกัน เต้นรำด้วยกัน ท้ังสองใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข วันหน่ึง ในขณะที่กำลังเต้นรำกันอยู่น้ัน เจ้าชายอสรู ถามเบลล์ว่า “เธอจะใช้ชีวิต อยู่ท่ีน่ีในฐานะภรรยาของข้าได้หรือไม่” เบลล์ตกใจเล็กน้อย พร้อมน่ิง คิดถึงการแต่งงานกับชายผู้มีรูปร่างหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว เธอ ยังคงให้คำตอบไม่ได้ เพราะคงจะคิดถึงพ่อและที่บ้านมาก เจ้าชายอสูร มองเธออย่างปวดร้าว แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของหญิงสาวดี เขาจึง มอบกระจกวิเศษให้กับเบลล์ เมื่อเบลล์มองท่ีกระจกจะเห็นครอบครัว ของเธอท่อี ยู่ไกลออกไป เพือ่ ให้เธอไมร่ ู้สกึ เหงาและเดยี วดาย



วนั หนึ่ง เบลลส์ ่องกระจกวเิ ศษดแู ละพบวา่ พ่อของเธอล้มปว่ ย หนกั มาก เธอจึงขออนญุ าตเจ้าชายอสูรเพือ่ กลบั ไปดแู ลพ่อ ก่อนทจี่ ะ สายเกนิ ไป แตอ่ สูรส่ายหน้า “ถ้าเธอกลบั บ้านไปกค็ งจะไมก่ ลบั มาท่ี ปราสาทแหง่ นี้อกี ” แตใ่ นทส่ี ดุ เขากก็ ลับคำ “แต่ถ้าเธอสัญญาว่าจะ กลับมาที่นภ่ี ายใน 7 วัน ข้าจะยอมให้เธอกลบั มาเยยี่ มครอบครัวของ เธอ” เบลลร์ ับคำสัญญาทันที แทจ้ รงิ แล้ว พอ่ ค้าล้มป่วยลงเพราะความตรอมใจ และคดิ ว่า อสรู ขงั เธอไว้เป็นนักโทษ เมือ่ สองพ่อลูกได้พบกนั อีกคร้ังและเหน็ วา่ เบลลย์ ังอยดู่ มี ีสขุ อาการปว่ ยของพอ่ ก็เรม่ิ ทเุ ลาลง เบลล์เลา่ ให้พอ่ ฟัง วา่ อสรู ดแู ลเธออย่างดแี ละอ่อนโยนกว่าทค่ี ดิ มาก อีกท้ังชีวิตในปราสาท ก็สุขสบาย เมื่อพอ่ ของเธอเร่มิ ลุกข้ึนจากเตยี งได้ เบลลก์ ไ็ มท่ นั ได้สงั เกต ว่าวันเวลาผา่ นไปครบ 7 วันแล้ว



คืนหนึ่ง เบลล์ฝนั ร้ายถึงอสูร เธอเหน็ ว่าเขากำลงั จะตายและร้อง เรยี กเธอด้วยความเศร้าสร้อย “กลับมาหาข้าเถอะ” ฝนั น้ันย้าเตือนให้ เธอนึกถงึ คำสญั ญาทีใ่ ห้ไว้กบั เขา ทนั ทที ่ีเธอตื่นข้ึนก็รีบขึ้นไปบนหลังม้า พร้อมออกจากบ้านมงุ่ ไปยงั ปราสาททนั ที เมือ่ เธอมาถงึ ปราสาท เธอรีบวิง่ ข้ึนบนั ไดและร้องเรยี กเจ้าชาย อสรู แต่ไร้เสยี งตอบกลบั หวั ใจของเธอแทบสลาย เบลล์วงิ่ เข้าไปยัง สวนดอกไม้และพบร่างของอสรู นอนแน่นงิ่ อยู่บนพนื้ ดวงตาปดิ สนทิ เบลลป์ ระคองร่างนั้นไว้ในอ้อมกอด พร้อมกระซบิ บอกว่า “ได้โปรดอย่า ตาย ฉันกลับมาแล้ว และจะแตง่ งานกบั คณุ ” สิ้นเสียงของหญิงสาว ปาฏหิ ารยิ ์ก็เกดิ ข้ึน อสรู ร้ายได้กลายร่างเปลย่ี นเปน็ เจ้าชายรูปงาม



“ข้ารอคอยเวลาน้ีมายาวนานเหลือเกิน” เจ้าชายพูดกับเบลล์ “ข้า ทกุ ข์ทนในความเงยี บงนั และไมอ่ าจบอกใครให้ล่วงรู้ถงึ ความลับนไ้ี ด้ ว่า ข้าถูกคำสาปเปลย่ี นให้เปน็ สัตว์ร้าย แต่เมื่อใดที่พบกับหญงิ สาวท่ี ยอมรับในตัวข้าได้และรักข้าจากข้างในจติ ใจ คำสาปน้ันก็จะหายไปและ ทำให้ข้ากลบั มาเปน็ คนดังเดิม” งานแตง่ งานของเบลล์กบั เจ้าชายจดั ขนึ้ อย่างเรยี บงา่ ยและอบอุ่น หลังจากนั้นไมน่ าน แลว้ ท้ังคกู่ ไ็ ด้ใชช้ วี ติ อยรู่ ว่ มกนั อย่างมคี วามสขุ ตลอดไป