อย่าลืมฉัน

รอ ทานรัก หยบิ เอาถว้ ยกะลามาวางคู่ แอบมองดูยาจกผูอ้ กหกั นง่ั หน้าด้านมอซอ...ขอทานรัก อย่างส้นิ ศกั ด์สิ ลดหมดเชงิ ชาย เคยผยองมองสาวราวขนม เพียงแค่เจอรกั ขมไม่สมหมาย กเ็ จบ็ ปวดรวดร้าวราวเจยี นตาย ตโี พยตพี ายร�่ำ ไรใจพิการ ราวคนทุกข์ระทมซมซานหนัก ขอเศษรกั เมตตามาสมาน นงั่ คอตกรอหญิงมาทง้ิ ทาน ไม่ร้จู ะรอนานถึงปานใด - 51 -

ถ้านั่งรอทรมานผ่านคนื นี้ ยังมมิ สี ักหญงิ ทิ้งรักให้ ถงึ พรงุ่ นี้ถา้ เขาปว่ ยชว่ ยอย่างไร จะมีใครไหนมาเอ้อื อาทร อยากจะมรี กั เหลือไว้เผ่อื แผ่ สมานแผลฤดีทข่ี าดก่อน หรอื ควรจะเยยี วยาอยา่ งถาวร คดิ สมมตุ ไิ มห่ ยุดหย่อน...แลว้ ถอนใจ มองกะลาทวี่ างยังวา่ งเปล่า มมิ ีเงาคนผา่ นทานรกั ใคร่ จึงมิอาจรกั ษาเยยี วยาใด มริ ู้ใครมอซอ...หรือพอกนั ............................................ - 52 -

\"หทั ยากะลาเปล่าเหงารอรัก คอยคนทักรกั ทานร่วมสานฝนั ชายมอซอรอรีชว่ั ชีวัน แบง่ รกั ปนั คนเหงาเฝา้ กะลา\"* * ประพันธ์โดยคณุ ประหยดั พนั ธะศรี - 53 -

รักหลอกกับดอกจาน แลท่งุ ทองหมองไหม้ฤทัยหวน่ั ภาพความฝนั ลบเลอื นเลือ่ นสลาย วบู ลมแล้งรอ้ นผ่าวรา้ วเจียนตาย สดุ เสียดายสายสวาททคี่ ลาดแคลว้ แดงดอกจานบานแยม้ ดังแตม้ แต่ง ต้องลมแลง้ ริกรว้ิ เปน็ ทิวแถว รอยสลักรักเกดิ ครง้ั เพริศแพรว ไม่เหลือแล้วสุขสม...ใตร้ ่มจาน วหิ คน้อยคอยไซ้ลมิ้ ไล้รส บุปผาสดหมดงามแห่งความหวาน ไปอีกดอกดม่ื ด่�ำ จนส�ำ ราญ แลว้ กพ็ านผกผินบนิ ลบั ไกล - 54 -

โอ้ เจา้ จานดอกแดงเสียแรงรกั มาสญู ศักดิ์เสยี นวลควรไฉน เฝ้ารกั เฝ้าถนอมดั่งจอมใจ วิหคไยไดช้ ม...คนขมทรวง เขาคงลิ้มรสหวานด่ังจานดอก ดว้ ยการหลอกคนที่พหี่ ว่ งหวง แลว้ ทอดท้ิงดุจจานผา่ นนกลวง อยากจะทวงมาถนอม...พร้อมอภัย เกบ็ ดอกจานตอกย�้ำ พรำ่�พนิ จิ ด้วยความคิดรันทดมิสดใส ดอกจะสวยเบง่ บานสกั ปานใด มซิ ง้ึ ใจเหมอื นทีเ่ คยมเี ธอ ประพนั ธ์โดย...คณุ ประหยัด พนั ธะศรี - 55 -

สวยดอกจาน ดุจดงั ทองธรรมชาตพิ ิลาสล้ำ� บุปผชาตทิ องค�ำ ประจำ�ถนิ่ ชดเชยความขาดแคลนบนแผ่นดิน ดอกไมป้ นิ่ พิภพสยบแล้ง ดัง่ เทพผปู้ ระเสริฐเลอเลศิ ศิลป์ เป็นมาลนิ อินทรามาแตม้ แตง่ ประจงทามาลีสีสม้ แดง ให้บานแกรง่ แขง่ แดดแผดรอ้ นรมุ ใบขาดนำ้�ทิง้ ตน้ จนเวง้ิ วา่ ง ต้นจงึ สร้างดอกเด่นเปน็ พวงพมุ่ กลบี สม้ แดงแต่งจดั ไดร้ ดั กุม บานเป็นกลุ่มเปน็ ชอ่ ล่อภมร - 56 -

ดงั จะเกลอ่ื นเลือนรอ้ นให้ผ่อนแผ่ว คืนผ่องแผว้ ช่ืนบานเช่นกาลกอ่ น ดจุ ดอกไมไ้ ดช้ ่วยอำ�นวยพร ใหอ้ สิ านผ่านตอนร้อนราวไฟ แดงดอกจานบานแม้นแทนความหวงั เป็นพลังชีวันปลุกขวัญใหม่ มปิ ล่อยคน-แผ่นดินส้นิ อาลัย แต่งแตม้ ใจอสิ านหวานละมนุ เธอคงจำ�ดอกจาน*อสี านสวย วันที่เราอยดู่ ว้ ยชว่ ยกนั ว่นุ เกบ็ กลีบจานมาสลัก \"ฉันรักคุณ\" ตาอบอุ่นมองสบแล้วหลบตา - 57 -

สวยดอกจานหวานล�ำ้ จ�ำ ไดไ้ หม เธอหา่ งไกลดอกจานนานนกั หนา เคยหรือไม่ใจถวลิ ถิน่ ท้องนา คนคอยทา่ ตาหม่น...ใต้ต้นจาน * ดอกไม้ประจ�ำ จังหวัดอดุ รธานี - 58 -

เศษดอกโสน ดอกโสน*บานแยม้ แซมทงุ่ กว้าง หลุดลอยควา้ งกลางบึงลอยถึงไหน โสนเอยดอกน้อยเจ้าลอยไกล พร้อมหวั ใจดวงหนึ่งร�ำ พึงครวญ เคยประดบั ริมคลองคะนองรัก กลับถูกผลกั รักช�ำ้ สดุ ก�ำ สรวล เคยนยิ มชมทงุ่ ฟุง้ อบอวล กลับแปรปรวนเหนิ ห่างรกั หมางเมิน ไมม่ ใี ครแลเหลียวดเู ปลี่ยวนัก โสนน้อยน่ารักดูชกั เขิน มิยอมมองสบตากม้ หนา้ เดิน ชา่ งนานเน่ินวนั หนงึ่ ราวถงึ ปี - 59 -

จะหาใครท่ไี หนมใี จรกั กับซากหกั ในมโนโสนนี่ หลงคำ�หวานบานแย้มแกล้มวจี สมฤดีจรจากด้วยยากจน โสนอยา่ ร่ำ�ร้องให้หมองเศร้า เขาชมเจา้ นอกนดั คราขัดสน แล้วท้ิงเจา้ เฝา้ ถน่ิ ไม่ยินยล เก็บกมลซื่อสัตย์เทยี มทัดทรวง ดอกโสนบานแย้มแกมขยาด บุปผชาติอย่าหม่นมีคนหวง ถนอมช่อหอ่ กลิน่ ถวลิ ควง รกั มิลวงหว่ งบา้ ง...ชายข้างบงึ *ดอกไมป้ ระจำ�จังหวดั พระนครศรอี ยุธยา ประพนั ธโ์ ดย...คุณประหยัด พนั ธะศรี - 60 -

ดอกโสนโสภา เปน็ ชอ่ ช้อยหอ้ ยอรา่ มยามฝนชกุ สีเหลอื งสุกปลุกท่งุ ร่งุ กระจา่ ง แถวขอบบึงซึ่งชน้ื ยนื ริมบาง บานสลา้ งสวยงามยามบ่าย-เย็น ชายขา้ งบึงซงึ่ หมายจะไดล้ ม้ิ จึงยืนย้ิมมองมาหลายคราเหน็ แต่เฝ้ามองนานเนิ่นเกินจ�ำ เปน็ เลยวนั เพญ็ สองคร้งั ยงั เพลนิ มอง ลมหนาวโชยโบยโสน...โงมไิ ด้ ฝากเมล็ดไว้กับดนิ วิญญาณล่อง ชายข้างบึงซงึ่ ยงั หวังเคียงครอง จงึ ร่�ำ ร้องว่าโสนแสนโง่งม - 61 -

เขาคดิ วา่ โสนโง.่ ..ทงิ้ ถน่ิ ตามภุมรินถิน่ อื่น...จึงขนื่ ขม โวยวายว่าโสนดอกถูกหลอกชม ทง้ั ทบั ถมร่ำ�ไรเสียใหญโ่ ต พอฝนใหม่อาบลานดอกบานแฉ่ง เขายงั แสรง้ สงั เวช...เศษโสน เอย่ ค�ำ ปลอบชอบกล...คนมโน กล่อมหัวใจโซโซโสนนอ้ ย เพราะรกั ชายข้างบงึ จงึ คนื กลับ โสนยังถกู สบั เสียยับยอ่ ย เพราะรักคนซ่ือบื้อทด่ี ้อื คอย โสนลอยกไ็ ม่หลง...ลงริมบึง - 62 -

หามิได้บอกรักไม่ คนื แขไขใสนวลชวนเคลียเคลา้ แต่หัวใจแสนเศรา้ เฝา้ ก�ำ สรวล เหมอ่ มองเมียงแมกไมม้ มี ากมวล จิตรัญจวนหวนหอมยามดอมดม ดจุ หวั ใจใหลหลงในดงดัก กระหายรักวกั ด่ืมจนลืมขม ราวภมรออ่ นโลกลมื โศกตรม ลม้ิ อารมณช์ มชื่นลืมคนื วัน ดงดอก \"รกั \" ดักคนฉงนนกั จิตประจักษร์ ักทุกข์และสุขสนั ต์ พิษรักรุมสมุ ทรวงราวบว่ งทัณฑ์ จึง่ เงียบงันงดปากบอกฝากรัก - 63 -

ด่ังมานพรบเร้าคอยเฝา้ เอย่ ยากเฉลยเผยคำ�จึงชำ�้ หนัก เอ่ยเบาเบาเราสองคงต้องพกั เผอ่ื ใครจกั แอบฟงั เส่อื มขลังค�ำ แสงจันทรน์ วลชวนปลมื้ ลืมเศรา้ สรอ้ ย จ่ึงเรียงรอ้ ยถอ้ ยถกอกถลำ� \"หามไิ ดบ้ อกรักไม\"่ ปากไวอำ� แท้แตง่ คำ�ล่อหลอกบอก \"รกั \" เธอ ประพนั ธ์โดย...คุณประหยดั พนั ธะศรี - 64 -

แกล้งหลอกแท้บอกรัก เม่อื ฉนั เขียนกลอนบน่ คนชอบหลอก ทีเ่ พียรบอกรักฉันทุกวนั วี่ อยากให้เขา \"บอกเลกิ รัก\" ฉันสักที เธอได้มคี วามเหน็ เปน็ แนวนำ� ว่าบอกรักพรำ่�เพรื่อเชื่อมไิ ด้ รักมใิ ชพ่ ิสจู น์ด้วยพดู พร�ำ่ รกั อยู่ในวญิ ญาณการกระท�ำ มใิ หฉ้ ันถลำ�เช่อื ค�ำ ใคร คืนน้ีดรู าวเธอละเมอฝัน คนื แสงจันทร์สนี วลชวนหลงใหล เอ่ยเบาเบาเราสองต้องเข้าใจ จงอย่าเอย่ คำ�ใดเดี๋ยวใครยิน - 65 -

ฉันเชอื่ เธอทกุ ครั้งจงึ น่ังเฉย เธอกลับเอย่ วลที เ่ี หม่หมน่ิ \"หามไิ ดบ้ อกรกั ไม\"่ ไยเล่นลนิ้ กลา่ วค�ำ ดน้ิ ลน้ิ หลอกเพอ่ื บอกรกั ฉนั ได้ฟังทง้ั งงทั้งสงสัย เพราะค�ำ ใครสอนสงั่ ยงั ตระหนัก แตใ่ นความรู้สกึ แอบทึกทัก ยากจะผลักรกั เธอบอกใหอ้ อกไป \"สอนฉนั เองแท้แทม้ าแต่ต้น วา่ ถ้าคนบอกรกั มักมิใช่ เพราะสง่ิ ทเ่ี ขาบอกมักหลอกไง ? แลว้ ท�ำ ไมเธอบอก....หรือหลอกเอง\" - 66 -

รักลวงหน่วงเวลา วนั เวลาลว่ งไปเหมอื นไรค้ า่ กับค�ำ วา่ รัก รัก จนหนักอก เกบ็ มาคดิ เชา้ ค�่ำ เจียนช้�ำ ฟก ปลงไม่ตกหมกไหมห้ ทัยตรม คนละสดุ ขอบฟา้ ภูผากัน้ เฝ้าใฝฝ่ นั ค่�ำ คนื คิดข่นื ขม อยากอยู่ใกล้เชยชิดได้พศิ ชม ฟงั คารมฉอเลาะเพราะจบั ใจ จงึ เป็นคนเหมอ่ ลอยคอยชะเงอ้ บางทีเพอ้ รำ�พนั จิตหว่ันไหว เพราะต้องฤทธพ์ิ ษิ รักปักทรวงใน ดงั คนไข้หอ่ เหย่ี วรอเยยี วยา - 67 -

เม่อื ประตูแห่งกาลเปิดม่านรกั จงึ ประจกั ษใ์ นกลคนมุสา หลอกให้รกั ข้างเดียวเปลีย่ วอุรา เวทนาดวงจติ ที่ผิดทาง สญู เวลาเสียเปลา่ ไมเ่ ข้าท่า กับมารยาพลิกแพลงท่แี สร้งสรา้ ง ชา่ งแนบเนยี นเสยี จริงองิ อ�ำ พราง รกั อับปางสิน้ ซากมอิ ยากยล เสยี ดายคนื วนั วารถูกผลาญพร่า วนั เวลาลว่ งลับลวงสบั สน พายุรักหกั หายคลายกมล ขอตงั้ ต้นใช้ค่า...เวลาทอง ประพนั ธโ์ ดย...คุณประหยัด พนั ธะศรี - 68 -

รักหลอกนอกเวลา มเิ คยทอ้ ทางไกลด้วยใจเชอ่ื รกั อยูเ่ หนือม่านฟา้ กว้างกวา่ กว้าง เชอ่ื วา่ ความรักแทม้ แิ พท้ าง ส่งิ กดี ขวางทางขาดมอิ าจทาน ไกลกันสุดขอบฟ้าภูผากั้น ความใฝฝ่ นั ดั้นด้นเดินพน้ ผ่าน ฝ่าหว้ งน้ำ�ขา้ มเมฆเสกวิมาน ดว้ ยรกั หวานกานทก์ ลอนออ้ นรำ�พนั ห้วงเวลาทผี่ ่านนับนานเนิ่น นนั้ บังเอญิ หลงใหลรกั ในฝัน คิดวา่ คอื รกั แทใ้ หแ้ ก่กนั จึงผูกพนั ดนั ด้อื ถือสจั จา - 69 -

เมอ่ื ความลับท่ีซ่อนถอนสลัก จึงประจกั ษ์ในกลคนมสุ า เปน็ เพยี งรักหลอกหลอกนอกเวลา ในวิวาหส์ ุขสนั ต์อนั แสนกล ทกุ ทุกยามความเช่ือย่อมเหนอื ฟา้ ใจที่มีศรัทธาอาจฝา่ ฝน ตกอยู่ในห้วงรักมกั ดิน้ รน หลงคำ�คน โงง่ ั่งไม่ฟังใคร ความรู้สกึ ที่ทุ่มไมค่ ุ้มค่า เสยี เวลาเปลา่ ปลี.้ ..น่เี รือ่ งใหญ่ เวลาอันเนนิ่ นานทผ่ี า่ นไป คอื วนั วยั ไม่มีวนั ...จะผนั คืน - 70 -

กรงนกแก้ว บินลับไปเสียแล้วนกแกว้ พี่ ปล่อยใหก้ รงฤดีพีเ่ งยี บเหงา คงไมห่ วนกลับกรงหลงลำ�เนา เสยี งดุเหว่าดจุ เย้ยคู่เชยจร สาลิกาแกว้ ใจไยพลัดถิ่น เคยถวลิ กรงชายมาถา่ ยถอน เสียแรงรกั ถนอมใจให้เป็นคอน กลับตัดรอนไปลับมกิ ลับมา กรงนกแกว้ แคลว้ คลาดนิราศนก กรงหวั อกชลนยั น์ไหลทว่ มหน้า แตว่ ันพรากจากนชุ สดุ โสภา นับเวลากรงเก่ายิ่งเศร้าตรม - 71 -

เฝ้าทบทวนความหลังครง้ั เคยสขุ เจ้าเคยปลุกปลอบใจไร้ข่นื ขม ด้วยจริตจริยาน่าชื่นชม โอ้ ตากลมลมไหนพาไหวเอน จงึ่ ลมื อ้อมอกชายเดยี วดายยง่ิ ขาดท่พี ิงเซโซไร้โลเ่ ขน ใหอ้ กชายตายซากดจุ กากเดน เหมือนประเคนใหแ้ ร้งมาแยง่ กนิ กรงหวั ใจกรงนไ้ี มม่ ีคา่ สาลกิ าแก้วใจไม่ถวลิ จะปิดกรงอีกหนไมย่ ลยิน เลกิ หลงล้ินเจ้าแลว้ ...นกแกว้ เอย ประพนั ธ์โดย...คณุ ประหยดั พันธะศรี - 72 -

วาสนานกแก้ว ใครกันหนอคลอเคลา้ เยน็ -เช้าถงึ สอนค�ำ ซึง่ นกน้อยมคิ ่อยประสา ใหพ้ ูดคำ�ส�ำ คัญทกุ วันมา จนนกเริ่มเคลมิ้ คา่ คำ�วา่ \"รกั \" พอนกพดู ได้คล่องท่องได้แม่น อยากตอบแทนแมน้ ผรู้ ู้ตระหนัก คนทเ่ี คยสอนส่งั อยากฟังนัก ไยจึงผลักนกออกไปนอกกรง หัวใจนกอกหักเขาผลกั ไส สดุ อาลยั ใจกระจุยเปน็ ผุยผง นกจะอยอู่ ยา่ งไรในไพรพง เคยเกาะคอนนอนกรงคงซมซาน - 73 -

นกจะพูดค�ำ อื่นได.้ ..มใิ ชแ่ น่ คงพูดแต่คำ�เคยเอ่ยส่ือสาร มิอาจจำ�คำ�แทนแมแ้ สนนาน จำ�แต่รกั ดกั ดานทีผ่ า่ นมา วันนี้เขาเปน็ ต่อหนอนกแก้ว คงไมแ่ คล้วกรงใจปิดใสห่ นา้ รักเคยเปน็ มธรุ พจนห์ มดราคา วาสนาของนกกต็ กตาม บินไปเถดิ เตลิดพลาดอาจปีกหกั แต่รูจ้ กั โลกกว้างห่างคนหยาม จงมงุ่ ม่ันฟนั ฝ่าพยายาม หากอยากถามข่าวกรง...จงหกั ใจ - 74 -

- 75 -

ฝากอะไรในบางฝนั แทนของกำ�นัลวันเธออ่าน มีบางอะไรในกลอนกานท์ ผสานผสมอารมณ์กลอน - 76 -

เพรงพากย์ เมื่อเพรงพากยส์ ญู สตั ย์ตระบัดส้ิน เพยี งลมล้นิ เลศลวงพรางบ่วงขึง เข้าฟน่ั เกลียวกระหวัดผูกมดั ตรึง ใจดวงหน่งึ แทบแตกลงแหลกลาญ ถ้อยความค�ำ สาบานฝากผา่ นฟ้า สิน้ คุณคา่ ความนัยดัง่ ไฟผลาญ อีกสญั ญาสจั จะบรรพกาล คราพ้นวารปรักป่นลอยปนลม เพียงรอยเศร้าแอบอำ�ในส�ำ นกึ ทกุ ร้สู ึกเตน้ ตน่ื ดว้ ยขน่ื ขม ยามยอ้ นยลเพรงพากยท์ ฝี่ ากปม แสนระทมดวงมานทกุ วารวัน - 77 -

ส้นิ ดวงสูรย์เบิกบทแสงสดใส อาบทรวงในเปล่ยี วคว้างกลางวสนั ต์ ม่านหมน่ เทาโอบคลุมดงั่ กมุ กนั ให้อนนั ตกาลหมน่ ทุกหนทาง จักมิโทษพรหมแถนแม้แสนทุกข์ ถงึ เจบ็ รกุ ใจกายมิหายหา่ ง เถิดเมือ่ รกั ยอ่ ยยบั จนอับปาง ยอมอ้างวา้ งกลางโลกอันโศกตรม เม่ือสิน้ วาสน์ปราศช่วงของบว่ งรกั จำ�ตอ้ งหักหวานชื่นแม้ขื่นขม ด้วยเพรงพากยป์ รักป่นลอยปนลม ค่าเคยชมยามชืน่ กข็ น่ื ชัง - 78 -

เมื่อเพรงพากยส์ ญู สตั ย์ตระบัดสิ้น ตราบดา่ วดิ้นกายซบลงกลบฝงั สัตย์สญั ญาทัง้ หลายทพ่ี ่ายพัง มฝิ นื รงั้ พจนพ์ ากยใ์ หบ้ ากทรวง ประพนั ธ์โดย...บินเดี่ยวหม่ืนล้ี กวีซอี ๊วิ - 79 -

วังเวงพากย์ เม่อื หวั ใจออกปากฝากค�ำ พดู ก็ใช้สตู รใส่น�ำ้ ตาลหวานปกติ เรอื่ งเลศเล่ห์เพทุบายใชช่ �ำ นิ มตี �ำ หนิก็เพยี งพูดด้วยสตู รรัก แต่ค�ำ พูดหวานหวานเมอ่ื กาลก่อน ถูกบั่นทอนดว้ ยกาลเผาผลาญหนัก จนสญั ญาอย่ยู ากล�ำ บากนัก อิงตามหลกั \"ความเป็นไปในโลกา\" ส่งิ ท่ีเคยจริงจงั เมอื่ ครัง้ กอ่ น ผ่านบทตอนมากมายทลายค่า มิใช่จะหาเหตุเจตนา ทุกสจั จา\"เวลาปลดหมดสตั ย์จริง\" - 80 -

ถ้าหากคิดถือโกรธควรโทษฟ้า ที่ตั้งหนา้ เปล่ียนปลุกแปลงทกุ สงิ่ มิคงที่ คงทาง อย่างตติ ิง ใชเ่ พราะหญงิ มริ ักษาสจั จาเลย ถา้ ทำ�ไดม้ ีใครไม่รกั ษา แตว่ าจามสี ูตรการพดู เฉลย จะไม่มใี ครย้�ำ ค�ำ ทเี่ คย มแี ตเ่ อ่ยจริงจรงิ เพ่อื สง่ิ ใด อนั ค�ำ พดู สตู รมี \"พูดด\"ี เถิด พูดแลว้ เกิดประโยชน์ เวน้ โทษใหญ่ พูดแล้วชวี ติ ตนต้องพ้นภัย คนทั่วไปก็ใช้สตู รบางพดู ดี - 81 -

บางค�ำ พดู มคิ วรจะดว่ นพดู ลิ้นการทตู สำ�คญั บางวันที่ จงั หวะเกดิ เปิดสตู รพูดทนั ที หากไมม่ ปี ระโยชน์...ไม่พดู กนั เมื่อเพรงพากยล์ ากยาวก็รา้ วขาด เป็นส่ิงซงึ่ ธรรมชาตอิ าจเสกสรร ให้หมุนตามเวลามาทุกวัน คำ�เคยมั่น จึงหันเห...ตามเวลา - 82 -

ซากฝัน...วันเพ้อ เมือ่ เปน็ เพียงภาพฝันอนั ไรห้ ลกั ไยทกึ ทกั หักหาญด้วยการฝนั ยงั มิมใี ดจริงสกั ส่งิ อัน กลบั ร�ำ พนั ร�ำ พงึ กง่ึ ประจาน สัญญาลมสัญญาแลง้ ที่แต่งฝาก เพยี งสัญญาลมปากฝากค�ำ หวาน ยงั มไิ ดเ้ ห็นประจักษ์สักวิมาน ยงั มมิ ีแม้ฐานวมิ านลอย เจบ็ ดว้ ยเหตอุ ันใดใครควรเจบ็ ใครแนมเหน็บสารพัดกดั ไม่ปลอ่ ย ใครกนั แน่ใจดำ�ใครสำ�ออย กลา่ วเรียงรอ้ ยถอ้ ยเหน็บเหมือนเจ็บจรงิ - 83 -

จงึ จงใจทิม่ แทงกลั่นแกลง้ โหด เหมอื นลงโทษรนุ แรงแทงใจหญงิ รีบกลา่ วคำ�ต�ำ หนบิ ่นติติง ว่าถูกทง้ิ ถูกขวา้ งไดอ้ ยา่ งไร \"ตดั ความรักลมลมที่คมปาก คงมยิ ากแค่ตวัดก็ตดั ได้ มติ อ้ งพ่ึงคมค่าศาสตราใด หกั อาลยั เลือนเลอื นก็เหมอื นกัน\" กค็ ิดเองเออเองบรรเลงหวัง จะสร้างรังร่วมอยู่เปน็ ค่ขู วญั วาดความปรารถนาสารพัน แบบเพ้อฝนั ไรห้ ลัก...รกั ฤาพัง - 84 -

ยังมไิ ด้ขน้ึ รปู ให้วบู วาบ ตดิ ระนาบอยเู่ ลยมเิ คยต้งั ยงั อย่บู นปนเลอะฝนุ่ เกรอะกรงั อย่าใช้คำ�ว่า \"พัง\" ยงั มิควร อันมาลหี รือรงุ้ ในทงุ่ เพอ้ แมเ้ ลิศเลอมากมากยากสงวน เพียงอากาศเล่นแงล่ มแปรปรวน ภาพฝนั ส่วนทฝี่ นั ...พลันลบเลอื น - 85 -

- 86 -

ดาราหลบเงา ดาวดวงน้อยดอ้ ยแสง...จะแข่งโสม เปน็ เพียงโคมกะพรบิ แสงรบิ หรี่ เจียมจนแทบแอบซมุ่ มมุ ราตรี แต่หวงั ดใี ห้เธอเสมอมา ไม่เคยพอ้ ท้อเลย...แม้เคยเห็น ดวงจันทรเ์ พ็ญเดน่ เลอเสนอหน้า ยามท่เี ธอกบั จนั ทรพ์ นั ธนา ดวงดารามืดดับ...ใจยับเยนิ อยมู่ ืดมืดยืดยาวมุมหาวหว้ ง หวั ใจดาวราวรว่ งหว้ งหาวเหิน อยู่กบั ความอดทนจนนานเกิน วาสนา ชะตาเมนิ เดินหนดี าว - 87 -

จนยอมรับกบั ชะตา ณ ครานั้น คราพ่ายฝนั อันเจบ็ และเหนบ็ หนาว ยอมพ่ายแพ้แก่จันทร์อนั สกาว ความเจบ็ ปวดรวดร้าว...ดาวชาชนิ ยิ่งส้ินหวงั หลงั เธอละเมอหา ดวงจนั ทราสกุ ใสหวั ใจหิน ซ่ึงมใิ ส่ใจคนบนพนื้ ดนิ เพราะถวลิ เทวัญในช้นั ฟ้า ย่งิ เจบ็ ปวดรวดร้าวมากเทา่ ไหน ยิ่งเขา้ ใจดาวขาด...วาสนา หวั ใจดาวเจียนขาด...ปาดน้ำ�ตา โอ้ดาราหลบเงา...เขาไม่มอง - 88 -

คนอ่อนแอ อันชวี ิตคนเปน็ ยามเห็นเมฆ ซงึ่ อาจเสกฝนดพุ ายุถลม่ อาจจะตอ้ งเงยหน้าหาเง่อื นปม พินจิ ทศิ ทางลม งมคำ�นวณ จะต้องเตรยี มรับมอื หรือว่งิ หนี หากยืนโตโ้ อกาสมีสักกีส่ ่วน เมฆกอ่ ตัวแนวด่งิ ย่งิ แปรปรวน เกดิ กระบวนฟา้ ผา่ มาแน่นอน จะยนื ให้ฝนคลั่งหลงั่ รดหัว หรือสมควรจะกลวั หัวหดกอ่ น ถ้าหากยงั เปน็ ผูร้ ้สู งั วร อาจรีบถอนท้งั ตวั และหัวใจ - 89 -

แตฉ่ นั ยนื กม้ หน้าร้องว่าเจ็บ แม้หนาวเหน็บเต็มทีห่ าหนีไม่ ก็เหมอื นยา่ งสามขุมลงหลุมภัย ซงึ่ มนี ัยเจตนาฆา่ ตวั ตาย แตแ่ กลง้ ทิ้งเรอ่ื งราวไว้กล่าวหา ราวถูกฆา่ ซ่อนนัยจนใจสลาย ตวั มกิ ลา้ ยอมรบั เพราะอบั อาย แท้เป็นฝา่ ยออ่ นแอแพ้ตนเอง มิกล้าตัดใจหนีไปทีอ่ ่ืน ยงั ยอมยืนฝืนทนคนขม่ เหง มิยอมตดั พันธะท่กี ะเตง อยอู่ ยา่ งเกรงและกลวั ....ชัว่ นิรนั ดร์ - 90 -

ปลอบ ออกมายนื ใจแขวนแหงนคอตัง้ มา่ นเมฆยังบงั ตาฟา้ มดื หมน่ อาทิตยาซาแสงแต่งเบอื้ งบน จึงทำ�เลเมทินิดลสีหมน่ มวั ลมกรรโชกโยกไผ่ไหวเอนลู่ คนยืนดูคูคลองหนองสลัว เห็นฟา้ แลบแปลบไฟตกใจกลัว กายสนั่ รวั ชัว่ ฟา้ ผา่ เปรย้ี ง!ดงั เสยี งสายฟา้ ผ่าเปรย้ี งเพียงพิฆาต ดจุ รักถกู ตดั ขาดจนพลาดหวงั ความพันผูกถูกตดั ท้งิ อยา่ งจริงจงั สายฝนหล่งั ในอกตกท่วมใจ - 91 -

ยินเสยี งคนหม่นหมองร้องกลางฝน ชา่ งน่าแปลกพิกลคนหม่ ไห้ เดยี๋ วโดนฟา้ ผา่ เปรย้ี งเสี่ยงท�ำ ไม เข้าขา้ งในเถิดพ.่ี ..มเี พอ่ื นรอ้ ง พอเห็นเขาร�ำ่ ไหเ้ ราหายเศรา้ พอกนั ทงี ีเ่ ง่าเศร้าหมน่ หมอง ฝนจากฟา้ ซาแลว้ แถวคคู ลอง นำ้�ตานองตอ่ ไปทำ�ไมกัน เพดานฟา้ จา้ แจ่มแอรม่ เร่อื มิหลงเหลอื นิยามความโศกศลั ย์ ฝนในอกตกไดใ้ ชน่ ริ ันดร์ ต้องมีวันสน้ิ สายสลายเลอื น - 92 -

คิวปิด-ไซคี มีข้อคิด อา่ นไซคี-คิวปิดแลว้ คิดต่อ เพื่อหาข้อควรเชอื่ จากเนอื้ เรือ่ ง การไดฟ้ ังไดย้ นิ ใชส่ ้ินเปลือง อาจประเทอื งความคิดไร้พษิ ใด เมือ่ มนษุ ย์ยังมชี วี ติ อยู่ ความอยากรอู้ ยากเห็นเป็นวิสยั แตอ่ ยากรอู้ ยากเหน็ นน้ั เปน็ ภยั ถา้ หากไม่รู้กะหรอื ประมาณ การเป็นคู่อยู่ครองของชายหญงิ ซ่งึ ความจรงิ สขุ ลำ้�ชน่ื ฉ�่ำ หวาน ความเช่อื ใจเช่อื ม่ันช่วยบนั ดาล ค่แู ต่งงานราบรน่ื อย่ยู นื ยาว - 93 -

ชวี ติ คู่ ไซคี ไมม่ สี ุข ต้องทนทกุ ข์ปวดเจ็บและเหนบ็ หนาว เพราะอยากรสู้ ่งิ ซ่ึงไมถ่ งึ คราว เธอจงึ ก้าวสู่เหวแหง่ เปลวไฟ ความผิดขัน้ อุกกฤษฏช์ ีวิตคู่ มิอาจอย่ถู ้าเชอ่ื มน่ั กนั มิได้ เมื่อถึงคราวคิวปดิ เธอผดิ ใจ จึงหนีไป ไซคี ถึงทตี าม ถงึ สุดแสนทรมานซมซานหา แมต้ อ้ งลยุ ธาราฝ่าพงหนาม ยอมแม้เสีย่ งชีวาพยายาม ไมม่ คี วามย่อท้อ...ขออภัย - 94 -

เพราะคิวปิดยงั รกั สลักจิต จึงมิคิดเคืองโกรธยกโทษให้ กลับเป็นคูช่ วี นั กนั ตอ่ ไป ความจรงิ ใจนน้ั มอบตา่ งตอบแทน การประคองชีวติ คู่ให้อยรู่ อด ต้องตาบอดหหู นวกบวกหนกั แน่น ถ้ารเู้ ห็นเป็นตน้ ตอกอ่ คลอนแคลน แม้สดุ แสนลำ�บาก...อยา่ อยากรู้ - 95 -

ฝันดับ เธอฝากกลอนอ่อนหวานหวา่ นใยฝัน เหมอื นหมายมัน่ วนั อยูเ่ ปน็ คู่สอง วา่ รักม่นั พนั เกลียวหวังเกย่ี วดอง เปน็ คู่ครองสุขสันตใ์ นวนั จริง ดว้ ยรกั ล้นจนหกั รักมิหาย จงึ มาดหมายผลักดนั ฝันทุกสง่ิ เพ่อื วนั ทช่ี ดิ แนบอกแอบอิง ร่วมตัง้ หลักพกั พิงเออ้ื องิ กัน และจุดปลายหมายปองของความรกั จะแนน่ หนกั ปกั ลงดำ�รงมั่น แมพ้ ายุดบุ ้าจะฝ่าฟนั ถึงฟา้ ล่นั เปร้ยี งปร้างไมห่ ่างกาย - 96 -

เมื่อแสงทองสอ่ งจ้าฟา้ สวา่ ง วันเคียงข้างอย่างฝันน้นั เฉดิ ฉาย ฟา้ หลงั ฝนพน้ พันอนั ตราย ท่ีจดุ ปลายน้นั ไมเ่ กอ้ เธอยนื ยัน ดุจคารมบ่มหัวใจจนใหลหลง จงึ พะวงวาดหวังดังเพ้อฝัน หวังจะพ่ึงความรักเธอผลกั ดัน เดินสู่วันอันอยเู่ ปน็ คเู่ คยี ง แต่จุดหมายปลายทางยงั หา่ งนกั และจดุ พกั ตรงกลางมที างเบ่ยี ง แมจ้ ุดปลายหมายมนั่ วันร่วมเรียง แตพ่ อฟา้ ผา่ เปร้ียง ! เธอเล่ยี งเดนิ - 97 -

หลงั พายดุ โุ ถมโหมพน้ ผา่ น เราซมซานหาเธออยา่ งเกอ้ เขนิ หาเท่าไรไมเ่ จอ...เธอไกลเกนิ ใจยับเยนิ เดนิ กลบั ....ฝนั ดบั แลว้ ! - 98 -

บูชาน้ำ�ใจ นงั่ อ่านบทรจนา*น�ำ้ ตาไหล สะเทือนใจเกนิ ห้ามหกั ความเศร้า อน้ั อารมณ์โศกศัลย์จนสนั่ เทา แตม่ อื เรา \"มตี ำ�หน\"ิ ค่ามพิ อ มอิ าจเอามอื เปรอะไปเลอะมิตร จะยงิ่ ผิดซำ�้ ซากจากเคยก่อ มือนี้มิควรใคร ใสใ่ จพะนอ แม้ใชน้ ำ้�หมดบอ่ มพิ อลา้ ง ปลอ่ ยเอาไวต้ รงนนั้ กบั ฝนั เกา่ เพื่อใหเ้ ราช�ำ ระและสะสาง อาจจะนานปานกปั ซับรอยจาง หรอื หมดทางล้างสะอาดในชาติน้ี - 99 -

ขอเพียงเธอยังผุดผาดสะอาดเอี่ยม แคม่ าเย่ียมมาเยือน อยา่ งเพื่อน พี่ โดยตัง้ ใจหรือบังเอญิ กเ็ กนิ ดี แม้ใจมรี อยประทับกร็ บั รู้ และซาบซ้งึ จึงตอบดว้ ย\"ขอบคุณ\" เทา่ ทท่ี นุ ความเช่อื ยังเหลอื อยู่ ด้วยรู้สกึ นกึ ตรองของวิญญู \"ขอยกย่องเชิดชูและบูชา\" - 100 -