องครักโลมรัก

นางมองข้ามแววตาอยากฆ่าคนของเขา สองมือเคล่ือนไหวลูบไล้อย่างหยอกเย้าไป บนแผงอกของอกี ฝา่ ย เสอ้ื ผา้ บนกายหานอเ่ี ทยี นเดมิ กบ็ างเบา แคถ่ กู นางกระชากเบาๆ ทศั นยี ภาพ ก็พลนั ปรากฏข้ึนมา แคก่ ๆๆ ไมพ่ ดู ไมไ่ ดว้ า่ บรุ ษุ ผนู้ ม้ี รี ปู รา่ งดยี ง่ิ ดกู ลา้ มเนอ้ื แขง็ แกรง่ นี้ เอวนี้ ทอ่ นขานี้ ทวั่ กาย ต้งั แต่บนจรดล่างไม่มีไขมนั สว่ นเกนิ เลยสักกระผกี นางเชยชมเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขาอย่างเปิดเผยโจ่งแจ้งเพียงนี้ และแววตาเหิมเกริม ของนางก็ท�ำใหส้ หี นา้ ของหานอเี่ ทยี นครึ้มทะมนึ จนน่าสะพรงึ กลวั มือของนางส�ำรวจเนิบช้าจากหน้าอกของเขาลงมาด้านล่าง ตอนที่จวนเจียนจะสัมผัส พื้นท่สี ามเหลีย่ มนน้ั เขากเ็ อย่ ปากขึน้ อยา่ งเยน็ ชา \"ทางท่ีดีเจ้าอย่าแตะต้องมัน หากเจ้าแตะต้องแล้ว นอกเสียจากข้าตาย มิเช่นน้ันข้าจะต้อง ตัดน้ิวเจ้าออกมาทีละนิ้ว ตัดเน้ือเจ้าออกมาทีละชิ้นอย่างแน่นอน แต่เจ้าวางใจ ข้าจะเหลือดวงตา ของเจ้า ระวังไม่ให้เจ้าตายลงไป ให้เจ้าสติแจ่มชัด มองดูข้าใช้มีดเฉือนแก่นกายของเจ้าท้ิงกับ ตาตนเอง ยัดใส่ปากเจา้ ใหเ้ จา้ ลมิ้ รสชาตขิ องตนเอง\"

มากกว่ารัก องครักษ์โลมรัก โมเ่ หยยี น เขียน เกาลดั เดอื นสบิ สอง แปล 《戲冤家》莫顏 (Mo Yan) 著 Copyright © 2018 Treetype Publishing Co., Ltd. Thai translation copyright © 2020 Jamsai Publishing Co., Ltd. Thai edition arranged through Pelican Media Agency Ltd., Taiwan All Rights reserved สงวนลิขสิทธ์ิตามพระราชบญั ญัตลิ ขิ สทิ ธ์ิ พ.ศ. 2537 เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนงั สือ ISBN 978-616-06-2557-4 ภาพประกอบ 樹蔭 จดั พิมพ์โดย บรษิ ัท แจ่มใส พบั ลชิ ชิ่ง จ�ำ กดั 285/33 ถนนจรญั สนทิ วงศ์ แขวงบางขุนศรี เขตบางกอกนอ้ ย กรุงเทพฯ 10700 โทรศัพท์ 0-2840-4800 โทรสาร 0-2840-4801 อีเมล [email protected] เวบ็ ไซต์ www.jamsai.com จดั จ�ำ หน่ายท่ัวประเทศโดย บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซน็ เตอร์ จ�ำ กดั 108 หม่ทู ี่ 2 ถนนบางกรวย-จงถนอม ต�ำ บลมหาสวสั ดิ์ อ�ำ เภอบางกรวย จ.นนทบรุ ี 11130 โทรศพั ท์ 0-2423-9999 โทรสาร 0-2449-9561-3 เวบ็ ไซต์ www.naiin.com

คำ�นำ� ผลงานของท่านโม่เหยียนในคร้ังน้มี ีความเกย่ี วเน่อื งกับชุด 'ข่าวลอื ในยุทธภพ' ซงึ่ มี 'บญั ชาปราบโฉมงาม' และ 'โฉมงามสองหนา้ ' ออกไปในปี 2019 คะ่ โดยในเรอ่ื ง 'องครักษ์โลมรัก' และ 'เร้ารักองครักษ์' จะเป็นเรื่องราวของผู้คุมกฎทั้งส่ีแห่ง หุบเขาหม่ืนบุปผา ต้องอ่านเรียงกันโดยเร่ิมจากองครักษ์โลมรัก และตามด้วย เรา้ รกั องครักษ์นะคะ สำ� หรบั เรอ่ื ง 'องครกั ษโ์ ลมรกั ' ในมอื ของทา่ นนกั อา่ นน้ี จะเปน็ เรอ่ื งของ 'อหู ล'ี ผู้คมุ กฎจ้งิ จอก และ 'อหู ลนั ' ผูค้ มุ กฎงู โดยทงั้ สองไดร้ ับภารกจิ มาสืบหาโจรราคะ ทแ่ี อบอ้างช่อื หบุ เขาหม่นื บปุ ผาทำ� ชว่ั ทวา่ ภารกจิ นไ้ี มง่ า่ ยเลย เมอ่ื ผคู้ มุ กฎทง้ั สองตอ้ งไปพวั พนั กบั สองพนี่ อ้ งสกลุ หานเขา้ อูหลันปลอมตัวเป็นนางคณิกาเลื่องช่ือคอยคุ้มครองความปลอดภัย 'หานเส่ียวเจา' แมน่ างนอ้ ยทห่ี นอี อกจากบา้ น ทง้ั ยงั ตอ้ งอยกู่ บั นางทง้ั วนั ทงั้ คนื กายสมั ผสั กายใกลช้ ดิ ทางอหู ลกี ็ปลอมเป็นบุรุษ ไปสร้างความแค้นอนั น่าอดสลู ว่ งเกนิ 'หานอเ่ี ทยี น' เปน็ แคน้ ชนดิ ทไ่ี มพ่ บตวั คนไมเ่ ลกิ รา ทง้ั ทนี่ างมองวา่ เปน็ เพยี งการชว่ ยขจดั 'ธาตไุ ฟ เขา้ แทรก' ให้เขาด้วย 'สองมือ' แท้ๆ มารว่ มลนุ้ กนั คะ่ วา่ สดุ ทา้ ยภารกจิ ตามหาโจรราคะของผคู้ มุ กฎทง้ั สองจะสำ� เรจ็ หรอื ไม่ แลว้ การพิทกั ษแ์ มน่ างคนงามจะปิดบงั ความลบั ที่อหู ลันเป็นบรุ ษุ ไปไดต้ ลอด หรอื เปลา่ รวมถงึ แคน้ ทอี่ หู ลไี ปสรา้ งเอาไว้ นางจะเอาตวั รอดเชน่ ไร เชญิ ทา่ นนกั อา่ น พลิกหน้าตอ่ ไปได้เลยคะ่ ดว้ ยไมตรจี ติ ส�ำนกั พิมพแ์ จ่มใส



แนะนำ�ตัวละคร ✱ อหู ล ี ผคู้ มุ กฎจง้ิ จอกแหง่ หบุ เขาหมนื่ บปุ ผา เปน็ คนยดื ไดง้ อได้ ปรบั ตวั เกง่ ไมอ่ นิ งั ขงั ขอบกบั เรอ่ื งใด ชอบเยา้ แหยค่ น เชี่ยวชาญการใชไ้ หมเงนิ ✱ อหู ลนั ผู้คุมกฎงูแห่งหุบเขาหมื่นบุปผา เป็นบุรุษที่มีรูปโฉม งดงามค่อนไปทางสตรี ปลอมตัวเป็นสตรี ซ่อนตัว อยู่ในหอโคมเขียว ใช้ชื่อว่า 'หลันเอ๋อร์' เช่ียวชาญ การคาดเดาจิตใจบุรุษ ✱ หานอเี่ ทยี น คุณชายใหญ่จวนอัครเสนาบดี วรยุทธ์ล�้ำเลิศ ฝ่ามือ มพี ลังวัตรรนุ แรงดุดนั เปน็ คนมีแค้นตอ้ งชำ� ระ ✱ หานเสีย่ วเจา นอ้ งสาวของหานอเ่ี ทยี น มรี ูปโฉมงดงาม เปน็ คณุ หนู นิสัยซุกซน หนีออกจากบา้ นมาตามหา 'พ่เี ว่ย' ✱ เวย่ ไห่ บรุ ษุ รปู งามสดใสเปดิ เผยคนหนงึ่ ผใู้ จบญุ ชอ่ื เสยี งโดง่ ดงั ของเมืองจีเ้ ฉิง เคยมอบของแทนใจให้หานเสย่ี วเจา ✱ จือ่ ฉนิ บ่าวของเว่ยไห่ จงรักภักดีกับผู้เป็นนายอย่างมาก รษิ ยาหญงิ สาวทเี่ วย่ ไห่ใหค้ วามสำ� คัญ



โม่เหยียน 1 ในอากาศมีกลิน่ อายโหดเหยี้ มโชยมา... อูหลีที่อยู่ในความมืดพลันตื่นตัว ก่อนพลิกตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว มุ่งตรงไปที่ข้างหน้าต่าง ดวงเนตรงามยวนตาประดุจแมวน้อยคู่นั้น เปลยี่ นเปน็ เฉยี บคม จบั จอ้ งผิวทะเลสาบด�ำสนทิ ไมว่ างตา ความสามารถในการมองเห็นในที่มืดของนางล�้ำเลิศย่ิง ค�่ำคืนนี้ ไร้ดวงจันทร์ มีเพียงแสงดาวประปราย แต่นางยังคงสัมผัสได้ถึงเงาร่าง ลบั ๆ ลอ่ ๆ บนผวิ นำ�้ ท่กี ำ� ลังเข้าประชดิ เรือสนิ ค้าล�ำน้ีอยา่ งเงยี บๆ โจรลมุ่ น�ำ้ ?! อหู ลหี รตี่ าดู เรอื ลำ� นเี้ ปน็ เรอื กงึ่ โดยสาร ชน้ั บนเปน็ หอ้ งพกั ชนั้ ลา่ ง เป็นท่ีบรรทุกสินค้าซ่ึงถือเป็นพื้นที่ส่วนตัวท่ีอยู่ในครอบครองของพ่อค้า โดยบรรทุกสินค้ามีค่าท่ีขนมาจากทางใต้จนเต็มพ้ืนท่ี ปกติทางน้�ำสายนี้ จะมเี รอื ของทางการคอยตรวจตราคมุ้ กนั ทวา่ โจรลมุ่ นำ้� เหลา่ นกี้ ลบั ขวญั กลา้ 7

องครักษ์โลมรัก ฉวยจงั หวะในยามวกิ าลออกมาปลน้ สินคา้ อหู ลไี มร่ งั้ รออกี ตอ่ ไป นางออกจากหอ้ งเกบ็ สนิ คา้ คลำ� ทางขนึ้ ไปบน ดาดฟา้ เรอื โดยไรส้ มุ้ เสยี ง พรอ้ มถอื โอกาสขโมยธนจู ากยามเฝา้ เวรกลางคนื มาดว้ ย นางจับลูกธนูข้ึนวางบนคันธนู ชุบน�้ำมันท่ีปลายลูกธนู จากน้ัน จดุ ไฟเลง็ เปา้ หมายใหต้ รงแลว้ ยงิ ลกู ธนอู อกไป การเคลอื่ นไหวตดิ ตอ่ กนั นี้ ไหลล่นื ประหนง่ึ เมฆาคล้อยสายน้�ำไหล เสร็จสน้ิ ในชวั่ อึดใจ แสงไฟสวา่ งจา้ เสน้ หนง่ึ กรดี วาดเปน็ เสน้ โคง้ ขนึ้ กลางผนื ฟา้ ในยามราตรี ลูกธนูยิงถูกใบเรือของเรือเล็กล�ำหน่ึงท่ีลอยอยู่ในทะเลสาบ ไฟลุกพึ่บ กลายเปน็ กองใหญข่ น้ึ ในพรบิ ตา ไมเ่ พยี งสอ่ งสวา่ งทวั่ ทงั้ สที่ ศิ แตย่ งั เผา โจรลมุ่ นำ้� ทอี่ ยบู่ นเรอื เลก็ อกี ดว้ ย แสงไฟกบั เสยี งรอ้ งตระหนกไดเ้ ปดิ โปงการเคลอ่ื นไหวของโจรลมุ่ นำ้� จนหมดสนิ้ แลว้ ทำ� ใหย้ ามเฝา้ เวรกลางคนื บนดาดฟา้ เรอื สนิ คา้ เหลอื บไปเหน็ ระหวา่ งทตี่ น่ื ตกใจกไ็ ดห้ ยบิ ไมเ้ คาะขน้ึ ออกแรงตฆี อ้ งเตอื นภยั อยา่ งรบี รอ้ น สง่ ผลใหค้ นทก่ี ำ� ลงั นอนหลบั สนทิ ผดุ ลกุ ตน่ื กนั หมดทง้ั ลำ� อหู ลบี รรลเุ ปา้ หมายแลว้ จงึ อำ� พรางตวั รอเคลอ่ื นไหวตามสถานการณ์ นางเงยหนา้ ขน้ึ ไปเหน็ ดอกไมไ้ ฟสสี นั งามตาระเบดิ ขน้ึ กลางทอ้ งฟา้ นน่ั เปน็ สญั ญาณขอความชว่ ยเหลอื จากเรอื ทางการ โจรลุ่มน�้ำถูกเปิดเผยร่องรอยจึงไม่หลบซ่อนอีกต่อไป ภายใต้ เสียงส่ังการ คบไฟถูกจุดติดทั้งหมด บนผิวน�้ำมีดวงไฟถูกจุดข้ึนมา นับไม่ถว้ น เปิดฉากการฆา่ คนปลน้ สินค้า อูหลีคาดเดาอย่างคร่าวๆ ได้ว่าโจรลุ่มน้�ำกลุ่มนี้มีมากถึงร้อยคน 8

โม่เหยียน แมบ้ นเรอื จะมผี คู้ มุ้ กนั แตก่ เ็ ปน็ คนนอ้ ยสคู้ นมาก หากเรอื ทางการมาชว่ ย ไม่ทนั เวลา คนื น้ีเกรงว่าคงมลี างรา้ ยมากกว่าดี \"มารดามันเถิด!\" นางสบถเสียงต่�ำค�ำหนึ่ง อีกสามวันก็จะถึง เมอื งจเ้ี ฉงิ แลว้ เวลาเชน่ นกี้ ลบั เจอโจรลมุ่ นำ้� ทำ� เสยี เรอ่ื ง ตอ่ ใหน้ างดำ� นำ้� ได้ แต่กต็ ้องปวดใจกบั ผา้ เนอ้ื ดีทงั้ ชุดน้ี นางกม้ หนา้ ลบู ชดุ ใหมบ่ นตวั อดทอดถอนใจไมไ่ ด้ \"นขี่ า้ จา่ ยไปตง้ั รอ้ ยตำ� ลงึ เชียวนะ\" เสยี งเขน่ ฆา่ ดงั ขนึ้ รอบดา้ น บนเรอื ก�ำลงั ชลุ มนุ วนุ่ วาย เสยี งรอ้ งไห้ ของสตรีและเด็กดังผสานกับเสียงตะโกนของลูกเรือ ลูกธนูติดไฟ ลอยสวนกันไปมาบนทอ้ งฟา้ ส่องสวา่ งคืนแหง่ การเขน่ ฆา่ นี้ อูหลีประเมินสถานการณ์ตรงหน้า โจรลุ่มน้�ำมีจ�ำนวนไม่น้อย ไมเ่ หมาะทจี่ ะรง้ั อยนู่ าน ดทู า่ แผนการวนั นม้ี เี พยี งแยง่ เรอื เลก็ จากโจรลมุ่ นำ�้ แล้วหนไี ปเท่านน้ั \"คุณหนู พวกเราจะทำ� อย่างไรดเี จ้าคะ\" \"เร่ืองด�ำเนินมาถึงข้ันนี้แล้ว มีเพียงคิดหาวิธีแย่งเรือเล็กจาก โจรลุ่มน้�ำสกั ล�ำเพอ่ื หลบหน\"ี อูหลีตะลึงงัน นางมองตามเสียงไป ด้านล่างของหลังคาห้องพัก ทน่ี างซอ่ นตวั อยมู่ คี นสองคนกำ� ลงั พดู คยุ กนั คนหนง่ึ แตง่ กายเปน็ บณั ฑติ อกี คนแตง่ กายเปน็ องครกั ษ์ แมเ้ ปน็ อาภรณข์ องบรุ ษุ ทวา่ นำ้� เสยี งกลบั เปน็ หญงิ สาวผูห้ น่ึง \"คุณหนู พวกเราจะชงิ เรือมาไดอ้ ย่างไรเจา้ คะ\" เชวี่ยสีถ่ ามขึน้ หานเสี่ยวเจาชี้ไปยังโจรลุ่มน�้ำที่ถูกฆ่าอยู่บนดาดฟ้าเรือไม่ไกล 9

องครักษ์โลมรัก เอ่ยด้วยน�้ำเสียงเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ \"พวกเราถอดชุดคนตาย ปลอมตัว เป็นโจรลุ่มน้�ำไปปะปนอยู่ภายใน อย่างไรเสียท้องฟ้ามืดปานนี้ พวกมัน มองเหน็ เราไมช่ ดั หรอก\" อหู ลเี ลิกค้วิ ขนึ้ โอะ๊ ! ความคิดน้ีไมเ่ ลวเลยทเี ดียว \"รา่ งกายคณุ หนมู คี า่ ดจุ ทองพนั ชง่ั จะสวมเสอ้ื ผา้ คนตายไดอ้ ยา่ งไร เจ้าคะ\" เชว่ยี ส่สี น่ั ศีรษะอย่างรีบรอ้ น เวลาเช่นน้ี ไหนเลยจะมีทางเลือกให้เจ้าเลือกกันเล่า อูหลีได้ยิน กร็ ู้สึกขบขันโดยแท้ หานเส่ียวเจาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง \"ในเวลาเช่นนี้ยังจะเลือกอะไร อกี คดิ หาทางเอาชวี ติ รอดกอ่ น อยา่ ไดต้ กอยใู่ นกำ� มอื ของโจรลมุ่ นำ�้ จงึ จะ ส�ำคญั ทส่ี ดุ \" อูหลีพยักหน้า รู้สึกว่าแม่นางผู้น้ีแลดูอ่อนแอไม่อาจทนรับแรงลม แตเ่ มอื่ ประสบเหตกุ ลบั มคี วามคดิ ความอา่ น อดทจ่ี ะเกดิ ความรสู้ กึ ดขี นึ้ มา ไม่ได้ \"บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ บ่าวจะทำ� ตามคุณหนทู ุกอยา่ ง\" ด้วยเหตุนี้นายบ่าวสองคนจึงร่วมแรงกันลากศพบนพื้นไปยังท่ีมืด แลว้ เริ่มลงมือถอดชุดออกจากศพ อหู ลมี องฉากนอี้ ยา่ งนกึ สนกุ นางออกจากหบุ เขาหนนี้ เดมิ ทรี บั คำ� สงั่ ประมขุ หบุ เขาใหไ้ ปรวมตวั กบั อหู ลนั ทเี่ มอื งจเ้ี ฉงิ เพอื่ ปฏบิ ตั ภิ ารกจิ จบั คน จงึ ไดม้ าขนึ้ เรอื ลำ� นี้ แตก่ ลบั คาดไมถ่ งึ วา่ จะมาเจอโจรลมุ่ นำ้� ปลน้ เรอื เดมิ ที นางคดิ จะจากไป ทวา่ จๆู่ กลบั เกดิ ความอยากรอู้ ยากเหน็ ตอ่ นายบา่ วสตรี ปลอมเปน็ บรุ ษุ คนู่ ขี้ น้ึ มา จงึ ตดั สนิ ใจรอดกู อ่ นแลว้ คอ่ ยวา่ กนั อกี ที 10

โม่เหยียน ขณะที่หานเสี่ยวเจาและสาวใช้เชวี่ยสี่ก�ำลังวุ่นกับการถอดเสื้อผ้า คนตายกไ็ มท่ นั ระวงั ตวั ใหด้ วี า่ ไมไ่ กลกนั นน้ั จะมโี จรลมุ่ นำ้� คนหนง่ึ ถอื ดาบ เล่มเข่อื งคบื คลานมาหาพวกนางอยา่ งเงียบเชียบ ในระยะหา่ งสบิ กา้ ว จๆู่ รา่ งของโจรลมุ่ นำ้� ผนู้ น้ั กแ็ ขง็ ทอื่ กอ่ นทร่ี า่ งนนั้ จะหงายหลงั ลม้ ลงตรงหนา้ พวกนาง อหู ลจี บั เขาไวไ้ ดท้ นั และวางลงบนพนื้ อยา่ งไร้สุ้มเสยี ง ภายใตแ้ สงไฟ หากมใิ ชเ่ พราะเสน้ ไหมในมอื นางมเี ลอื ดหยด กย็ ากทจ่ี ะ ใหผ้ อู้ นื่ มองเหน็ ไดอ้ ยา่ งชดั เจนวา่ อาวธุ ของนางคอื ไหมสเี งนิ ทเี่ ลก็ ยง่ิ เสน้ หนง่ึ หลงั จากจดั การคนรบกวนอยา่ งไรส้ มุ้ เสยี ง อหู ลกี จ็ บั ตาดพู วกนางตอ่ ราวกบั เมอ่ื ครเู่ ปน็ เพยี งลำ� นำ� คน่ั เวลาทไ่ี มส่ ำ� คญั บทหนงึ่ เทา่ นน้ั เม่ือหานเส่ียวเจากับเชวี่ยส่ีเปล่ียนเส้ือผ้าเสร็จแล้วก็ลอบลัดเลาะ ไปยงั ทา้ ยเรอื อหู ลตี ามไปเงยี บๆ เชน่ กนั ตลอดทางยงั แอบชว่ ยพวกนาง จดั การโจรลุ่มนำ�้ ไปไดอ้ ีกสองคน นายบ่าวสองคนหลบซ้ายหลีกขวาไปถึงท้ายเรือ หานเส่ียวเจา หันไปเอ่ยกับเชวี่ยส่ี \"เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะกระโดดลงไป\" กล่าวไปก็ ท�ำทา่ จะปนี ข้นึ ไปบนราวกัน้ เรือ เชวี่ยสี่จับมือคุณหนูของนางทันทีพลันกล่าว \"ไม่เจ้าค่ะคุณหนู บา่ วดำ� น�ำ้ เปน็ ใหบ้ ่าวไปดลู าดเลาก่อนเถอะเจ้าค่ะ\" \"ความสามารถดำ� นำ้� ของเจา้ ขา้ เองกเ็ ปน็ คนสอน แนน่ อนวา่ ใหข้ า้ ไป จะดกี วา่ \" \"บา่ วมีแรงมาก งานชงิ เรือเชน่ นใี้ หบ้ ่าวไปเถอะเจา้ ค่ะ\" ทงั้ สองแยง่ กนั ไปมา ตา่ งฝา่ ยตา่ งไมย่ อมกนั มองออกวา่ นายบา่ วคนู่ ้ี 11

องครักษ์โลมรัก มนี ำ้� จติ นำ�้ ใจตอ่ กนั ยามเผชญิ หนา้ กบั ชว่ งเวลาตดั สนิ เปน็ ตายยงั คงคำ� นงึ ถงึ อกี ฝา่ ยกอ่ น นบั วา่ หาไดย้ ากยง่ิ อหู ลอี ยากบอกพวกนางวา่ ไมต่ อ้ งแยง่ กนั เพราะไมว่ า่ ผใู้ ดกระโดด ลงไปกไ็ มร่ อดแน่ ทงั้ สองยนื กรานไมย่ อมกนั สดุ ทา้ ยหานเสยี่ วเจาจงึ เปลยี่ นไปบอกวา่ \"มสิ เู้ อาอยา่ งนี้ พวกเรากระโดดลงไปพรอ้ มกนั เถดิ \" เชวีย่ สพ่ี ยักหนา้ ทนั ควนั \"เจ้าค่ะ บ่าวจะไปพร้อมกบั คณุ หนู\" เชวย่ี สป่ี ระคองหานเสยี่ วเจา ขณะทก่ี ำ� ลงั ปนี ขนึ้ ราวกน้ั เรอื ไหนเลย จะคาดคดิ หานเสย่ี วเจาฉวยโอกาสตอนทเี่ ชวย่ี สไี่ มท่ นั ระวงั จๆู่ กผ็ ลกั นาง ออกแลว้ กระโดดลงไปโดยไมล่ งั เลแมแ้ ตน่ อ้ ย \"คุณหน!ู \" เชวี่ยสีส่ ง่ เสยี งรอ้ งออกมาด้วยความตื่นตระหนก เวลาเดียวกับที่หานเส่ียวเจากระโดดลงไป อูหลีท่ีหมอบอยู่บน หลงั คาหอ้ งพกั กส็ ะบดั ไหมเงนิ ในมอื ออกไปเชน่ กนั ไหมเงนิ นเี้ ปน็ ทงั้ อาวธุ สังหารคนและยังเป็นเครื่องมือช่วยคนได้เช่นกัน เส้นไหมเปรียบเสมือน ตาขา่ ย โอบเอวหานเสยี่ วเจาดงึ ขน้ึ มาดา้ นบน อหู ลยี น่ื สองมอื ออกไปรบั หญิงสาวร่างน้อยเข้ามาในออ้ มแขนอย่างนมุ่ นวล \"คนงาม กระโดดลงไปจะตายเอาไดน้ ะ\" เสยี งนมุ่ มเี สนห่ ใ์ สกระจา่ ง แฝงดว้ ยเสยี งหวั เราะเบาๆ อนั นา่ หลงใหล ประดจุ เสยี งพณิ ดงั แวว่ ในราตรี มืดมดิ กำ� ลงั สน่ั คลอนกน้ บ้ึงของใจคนอย่างแผว่ เบา จๆู่ กพ็ บกบั หญงิ สาวแปลกหนา้ ผนู้ ้ี หานเสย่ี วเจาทโ่ี ดนอมุ้ อยใู่ นอก พลนั ตะลงึ งนั นงิ่ อง้ึ มองอกี ฝา่ ย ขณะทอ่ี หู ลใี นตอนนเี้ องกม็ องเหน็ ใบหนา้ ฝา่ ยตรงข้ามได้ชัดเจนแล้ว ในใจคิดว่าช่างเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาสะสวย 12

โม่เหยียน โดยแท้ ต่อให้ปลอมเป็นบุรุษก็ยังปิดบังความจริงที่ว่าแม่นางผู้นี้เป็น โฉมสะคราญไว้ไมไ่ ด้ หานเส่ียวเจามองอีกฝา่ ยอย่างตกตะลึง หญิงสาวที่อุ้มนางอยู่ มีใบหน้าเปย่ี มเสน่ห์ ยามดวงตาหงส์คู่งามชายมองนางอย่างแย้มย้ิม คล้ายกับจะดึงดูดจิตวิญญาณของนางได้ อูหลีปล่อยหานเสี่ยวเจาลง ช้ีไปยังด้านล่างพลางเอ่ยกับคนงาม \"โจรลมุ่ นำ้� ดา้ นลา่ งถอื หอกไว้ ยามเหน็ คนกจ็ ะแทง หากเจา้ กระโดดลงไป จรงิ จะถกู แทงเปน็ โพรงเอาได\"้ หานเสี่ยวเจาหลุดจากภวงั ค์ นางกับเชวยี่ สีม่ องตามทิศทอ่ี หู ลชี ้ไี ป ภายใตแ้ สงไฟประเดยี๋ วสวา่ งประเดย๋ี วมดื คราแรกยงั มองไมช่ ดั แตร่ ออยู่ อีกครู่หนึ่งก็มองเห็นผิวทะเลสาบที่อาบย้อมไปด้วยสีเลือดทั้งผืน ทุกที่ เตม็ ไปดว้ ยศพลอยอยู่ ประจวบเหมาะทพี่ วกนางมองเหน็ โจรลมุ่ นำ้� คนหนง่ึ ใชห้ อกยาวในมอื แทงทะลชุ ายหนมุ่ ผา่ นนำ้� ชายผนู้ นั้ สหี นา้ บดิ เบย้ี วดว้ ยความเจบ็ ปวดทรมาน เหลา่ โจรลมุ่ นำ้� ทอ่ี ยขู่ า้ งๆ คนแทงแผดเสยี งหวั เราะลนั่ ภาพอนั โหดเหยี้ ม อำ� มหติ นน้ั ชวนใหค้ นเหน็ ตอ้ งอกสน่ั ขวญั ผวา หานเสี่ยวเจากับเชว่ียสี่ต่างสูดหายใจเฮือกอย่างเสียขวัญ สีหน้า หวาดกลัว อหู ลเี หน็ วา่ ทงั้ สองตา่ งกเ็ ขา้ ใจเรอื่ งราวดแี ลว้ นางพลนั หวั เราะรว่ น กลา่ ววา่ \"ไมอ่ ยากตายกต็ ามขา้ มาเถดิ \" พอทงิ้ ประโยคนไี้ ว้ นางกห็ มนุ ตวั ออกเดนิ ทนั ที หานเส่ียวเจากับเชวี่ยสี่นิ่งอ้ึงไปทั้งคู่ ก่อนจะได้สติกลับคืนมา 13

องครักษ์โลมรัก รีบตามนางไปโดยไมก่ ลา่ วอะไรแม้สักค�ำ อูหลีเห็นพวกนางตามมาก็พลนั ย้ิมพราย แม้การพาคนอีกสองคนหนีตายไปด้วยกันออกจะยากเย็นอยู่บ้าง แต่ยังคงไม่เกินความสามารถของนาง ยิ่งไปกว่าน้ันหากให้นางเห็น โฉมสะคราญตกยากโดยไมช่ ว่ ยเหลอื นางยงั หกั ใจไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ จงึ พาเดนิ ทาง ไปด้วยกนั เสยี เลย ระหว่างทางนางยังจัดการโจรลุ่มน้�ำไปอีกสามคน ล้วนปลิดชีพ ในกระบวนทา่ เดยี ว รวดเรว็ ฉบั ไวไมช่ กั ชา้ ทง้ั ทเ่ี ปน็ การสง่ คนไปพบพญายม แตเ่ มอื่ นางเปน็ ผกู้ ระทำ� กแ็ ฝงดว้ ยความสงา่ งามทเ่ี กนิ กวา่ จะกลา่ วออกมาได้ ทง้ั สองคนเหน็ ฝมี อื ลำ�้ เลศิ ปานนข้ี องอหู ลี ตา่ งมสี หี นา้ ตกตะลงึ แม้ หวาดกลัวแต่ไม่มีการร�่ำไห้หรือร้องตกใจเสียงหลง เพียงคอยตามนาง ไปตดิ ๆ ทำ� ให้อหู ลพี อใจอย่างมาก และยง่ิ ยนิ ดีชว่ ยเหลือพวกนาง อหู ลนี ำ� พวกนางมาตรงหนา้ ถงั ไมเ้ ปลา่ เปดิ ฝาออกกอ่ นสง่ั คนขา้ งหลงั ทงั้ สอง \"เขา้ ไปหลบ\" ถังไม้นี้เพียงพอจะบรรจุหญิงสาวบอบบางสองคน หานเสี่ยวเจา ไมพ่ ดู พรำ่� ทำ� เพลงพลนั แทรกตวั เขา้ ไปในถงั ไมอ้ ยา่ งเชอื่ ฟงั จากนนั้ เชวย่ี สี่ กแ็ ทรกตัวตามเขา้ ไป \"อยู่ข้างในก่อน รอข้ามาหาพวกเจ้า อีกประเดี๋ยวจะโคลงเคลงอยู่ สกั หนอ่ ย จำ� ไว้ ไมว่ า่ เกดิ อะไรขน้ึ อยา่ ไดส้ ง่ เสยี ง เขา้ ใจหรอื ไม\"่ อหู ลกี ำ� ชบั ดว้ ยสหี น้าขงึ ขัง ทงั้ สองรีบพยกั หน้า นางวา่ อะไร ท้งั สองกว็ ่าตามนนั้ อหู ลพี อใจในความรว่ มมอื ของพวกนางอยา่ งยงิ่ ไมพ่ ดู ใหม้ ากความ 14

โม่เหยียน อีก รีบปิดฝาถังไม้ ด้านในถังไม้พลันตกสู่ความมืดมิดถึงข้ันท่ีเอื้อมมือ ออกไปก็ยังมองไมเ่ ห็นนิว้ ทงั้ หา้ ได้ยินเพียงเสียงหายใจของทง้ั สองคน เชวย่ี สพ่ี ดู เสยี งคอ่ ย \"คณุ หนู นางขงั พวกเราไวใ้ นถงั ไม้ จะไมส่ นใจ พวกเราแลว้ ใช่หรือไม่\" \"เมอื่ ครนู่ นี้ างชว่ ยพวกเราไว้ ยอ่ มไมอ่ าจไมส่ นใจไยดพี วกเรา อกี ทง้ั เจา้ คดิ ดู ดว้ ยฝมี อื ของนาง หากตอ้ งการทำ� รา้ ยพวกเราจรงิ กง็ า่ ยดายมาก เพยี งดาบเดยี วกป็ ลดิ ชวี ติ นอ้ ยๆ ของพวกเราไดแ้ ลว้ ไยตอ้ งพาพวกเราหนี ให้ยงุ่ ยากวุ่นวายปานนดี้ ้วยเล่า\" เชวย่ี สรี่ สู้ กึ วา่ คณุ หนพู ดู มเี หตผุ ล จงึ รบั คำ� เสยี งเบา \"บา่ วเชอ่ื คณุ หนู เจ้าค่ะ\" ท้ังสองคนนั่งรออย่างเงียบเชียบอยู่ในถังไม้ ไม่ทันไรก็สัมผัสได้ว่า ถังไม้ก�ำลังเคลื่อนท่ี ฉับพลันหลังจากการหมุนโคลงและสั่นอย่างรุนแรง ระลอกหนงึ่ กต็ ามมาดว้ ยความรสู้ กึ ดง่ิ ลงกะทนั หนั ทำ� ใหห้ วั ใจของพวกนาง บีบรัดทรมาน กระนั้นยังไม่ทันหอบหายใจพัก ถังไม้ก็สั่นข้ึนลงรุนแรง อกี ระลอก จวนเจยี นจะสะเทอื นใหอ้ วยั วะหา้ กลน่ั หกกรอง* ของพวกนาง แยกออกจากกนั แล้ว เคราะห์ดีท่ีถังไม้น้ียัดร่างของพวกนางไว้ได้สองคน เม่ือทั้งสอง กอดกันแน่น การชนปะทะของร่างกายจึงไม่มาก กลับเป็นเสียงตะโกน เข่นฆ่าด้านนอกท่ีชวนให้อกสั่นขวัญหายประหน่ึงดังอยู่ข้างหู จวบจน เสยี งเข่นฆา่ นนั้ ค่อยๆ ไกลหา่ งออกไป * อวยั วะหา้ กลน่ั หกกรอง หรอื หา้ ตนั หกกลวง เปน็ คำ� เรยี กรวมอวยั วะภายในตามตำ� ราแพทยแ์ ผนจนี หา้ กลนั่ ได้แก่ ตับ หัวใจ ม้าม ปอด ไต ท�ำหน้าท่ีผลิตสร้าง กลั่นฟอก และหล่อเล้ียง ส่วนหกกรอง ได้แก่ ถุงน�้ำดี ลำ� ไสเ้ ล็ก กระเพาะอาหาร ลำ� ไสใ้ หญ่ กระเพาะปัสสาวะ และทอ่ ลำ� เลียง (ซานเจยี ว) ท�ำหนา้ ที่ยอ่ ย ดดู ซึม และเกบ็ สะสม 15

องครักษ์โลมรัก พวกนางยงั คงอยนู่ ง่ิ ไมข่ ยบั ทา่ มกลางความมดื ไดย้ นิ เพยี งเสยี งหายใจ และเสยี งหวั ใจเตน้ ของกนั และกนั ผ่านไปเนิ่นนานเพียงไรนั้นก็สุดจะรู้ จู่ๆ ถังไม้ก็ถูกคนเคาะทีหนึ่ง ท้งั สองตกใจกอดกนั กลมอีกคร้งั กระทั่งลมหายใจยังหยดุ น่งิ พรบิ ตาทฝ่ี าของถงั ไมเ้ ปดิ ขน้ึ หานเสยี่ วเจาปราดมองไปเหน็ ใบหนา้ ของจอมยทุ ธห์ ญงิ สองตาเปลง่ ประกายดว้ ยความตนื่ เตน้ ระคนดใี จ พรอ้ มกบั เผยรอยยิ้มออกมา อูหลีกวาดตามองใบหน้าเล็กตรงหน้าพลันย้อนคิดถึงตอนวัยเด็ก นางเกบ็ จงิ้ จอกนอ้ ยแรกเกดิ ตวั หนง่ึ ไดบ้ นเขา เลยี้ งอาหารไมก่ ว่ี นั จง้ิ จอกนอ้ ย ตัวนั้นก็เห็นนางเป็นแม่ ตามติดนางท้ังวัน หากนางออกไปข้างนอก สองสามวัน หลังจากกลับมาแล้วจิ้งจอกน้อยจะใช้สีหน้าน้ีจ้องมองนาง ชวนใหน้ างรสู้ กึ เอน็ ดยู ง่ิ นกั \"เอาล่ะ ออกมาได้แลว้ \" อหู ลียน่ื มอื ไปดึงทัง้ คู่ออกมาทลี ะคน พาข้นึ บนเรอื เล็กท่ีนางชงิ มา คงเป็นเพราะอยู่ในถังไม้ท่ีโคลงเคลงจนเวียนหัว ท้ังตอนข้ึนเรือ พนื้ กย็ งั ไมม่ นั่ คง ขาของหานเสยี่ วเจาจงึ สะดดุ ทหี นง่ึ โชคยงั ดที อี่ หู ลตี าเรว็ มือไวเข้าไปโอบหานเส่ยี วเจาไดท้ นั ท่วงที หานเสี่ยวเจาเอ่ยเสียงอ่อนอย่างซาบซึ้ง \"ขอบคุณ\" จากน้ันนางก็ รบี นงั่ ให้ดี แลว้ จับมือกบั เชวี่ยสีเ่ พอื่ ป้องกนั ไม่ให้พวกตนตกนำ้� หลงั หานเสย่ี วเจานง่ั มน่ั คงแลว้ กเ็ รม่ิ กวาดตามองรอบดา้ น เหน็ ถงั ไม้ ลอยอยจู่ ำ� นวนมากบนผวิ ทะเลสาบ และพบวา่ เรอื ลำ� เลก็ ทนี่ างนง่ั อยตู่ อนนี้ หา่ งจากเรอื สนิ คา้ ลำ� ใหญน่ นั้ ไกลมากแลว้ 16

โม่เหยียน นางพลันกระจ่างแจ้งในใจ ที่แท้จอมยุทธ์หญิงก็ให้นางกับเชวี่ยส่ี ซอ่ นตวั ในถงั ไม้ จากนน้ั โยนลงจากเรอื พรอ้ มถงั ไมอ้ น่ื ๆ ซงึ่ ปะปนอยใู่ นนำ�้ มากมาย อีกท้ังอาภรณ์บนตัวจอมยุทธ์หญิงก็เปียกชื้น จึงกระจ่างชัดว่า หลงั จากหญงิ สาวโยนถงั ไมล้ งนำ้� แลว้ กก็ ระโดดตามลงมา ชงิ เรอื เลก็ ลำ� หนงึ่ ได้ กม็ ารบั พวกนาง จอมยทุ ธห์ ญงิ ชา่ งกระทำ� การไดป้ ราดเปรยี วงดงามยง่ิ นกั อูหลีพายเรือไประยะหนึ่ง ในท่ีสุดก็เข้าเทียบบริเวณน�้ำต้ืน นาง กระโดดลงไปเออื้ มมอื ลากเรอื เลก็ มาจนถงึ รมิ ฝง่ั เมอ่ื พาพวกนางขน้ึ ฝง่ั แลว้ จึงไดส้ งั่ การทั้งควู่ า่ \"รอขา้ อยนู่ ี่ อย่าไดไ้ ปไหนตามใจ เข้าใจหรอื ไม่\" ท้งั สองคนพยกั หน้าทนั ที อูหลีส�ำทับเสร็จก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปราวสองเค่อ* นางก็รุดกลับมา ในมือมชี ุดหญงิ ชาวบา้ นเพม่ิ มาสองชุด นางกวาดตามองรอบทศิ กลบั ไมเ่ หน็ เงาทงั้ สองคน ในใจอดบบี รดั ไมไ่ ด้ ทนั ใดนน้ั กไ็ ดย้ นิ เสยี งกรอบแกรบแวว่ มาจากพงหญา้ ใกลๆ้ หนั ไปมอง กเ็ หน็ ด้านหลังพงหญา้ มใี บหนา้ ของคนสองคนโผล่ออกมา ดวงตาสองคู่ ก�ำลังเพ่งมองนางพลางกลอกตาเร็ว ซึ่งก็คือนายบ่าวท้ังสองท่ีนางก�ำลัง ตามหาอยู่ อหู ลโี ลง่ ใจเปลาะหน่งึ กวักมือเรียกพวกนาง \"ข้าเอง ออกมาเถดิ \" หานเส่ียวเจากับเชวี่ยสี่ประคองกันเดินออกจากพงหญ้า รีบร้อน เดนิ มาทางอูหลกี อ่ นร้องดใี จ \"จอมยุทธห์ ญงิ !\" \"ถอดชุดของโจรลุ่มน�้ำออก เปล่ียนเป็นชุดน้ี\" อูหลียัดเสื้อผ้าในมือ ให้พวกนาง * เคอ่ เปน็ หน่วยนับเวลาของจีนที่มีมาตั้งแต่ในสมยั โบราณ เทยี บเวลาประมาณ 15 นาที 17

องครักษ์โลมรัก ทัง้ สองคนไม่กลา่ วค�ำ พลนั ถอดเสื้อผา้ บนตัวอย่างวา่ ง่าย อูหลีเลิกค้ิว เดิมคิดว่าหญิงสาวสองคนน้ีเปล่ียนเส้ือผ้าข้างนอก จะชักช้ายืดยาดเสียอีก คิดไม่ถึงพวกนางกลับคล่องแคล่ว ไม่อิดออด แมแ้ ตน่ ดิ เดยี ว ชวนใหอ้ หู ลรี สู้ กึ วา่ การตดั สนิ ใจชว่ ยพวกนางนนั้ เปน็ สง่ิ ที่ ถูกต้อง อูหลีจุดกลักไฟ เผาชุดของโจรลุ่มน้�ำเสีย จากนั้นจึงพาพวกนาง ไปหาเรือนของชาวบ้านสกั แหง่ เพอ่ื พกั ค้างคืน เรือนชาวบ้านหลังนี้เป็นของแม่ม่ายกับลูกชายวัยเก้าปี อูหลี ใหเ้ งนิ สำ� รดิ กบั ทา่ นปา้ ไปหนง่ึ พวง แลว้ ขอชดุ สะอาดมาใหห้ านเสยี่ วเจากบั เชวย่ี สส่ี องชดุ เพอื่ ใหพ้ วกนางสวมหลงั อาบนำ้� เสรจ็ พรอ้ มกบั กนิ อาหารรอ้ นๆ รองทอ้ ง ทา่ นปา้ ไดเ้ งนิ สำ� รดิ กป็ ลาบปลม้ื อยา่ งยงิ่ เหน็ คนทง้ั สามลว้ นเปน็ สตรี จงึ คอ่ ยวางใจยกหอ้ งใหญท่ สี่ ดุ ใหพ้ วกนางนอน สว่ นนางกพ็ าลกู ชายไปนอน อกี หอ้ งหนง่ึ อหู ลใี ชน้ ำ้� รอ้ นอาบนำ้� จดั การตนเองอยา่ งงา่ ยๆ แลว้ เดนิ ออกมาจาก หลงั ฉากกน้ั หานเสี่ยวเจากับเชวี่ยส่ีทั้งสองคนต่างตะลึงงัน เพราะยามนี้ รา่ งกายอูหลไี ม่มผี า้ คลมุ เลยสกั ชนิ้ ต่อให้เป็นหญิงสาวดุจเดียวกัน หานเส่ียวเจาก็ยังคงหน้าแดงและ ทำ� ตวั ไมถ่ กู อยบู่ า้ ง สว่ นเชวย่ี สที่ ป่ี รนนบิ ตั คิ ณุ หนมู าตง้ั แตเ่ ลก็ ยอ่ มคนุ้ เคย กับการมองร่างกายเปลือยเปล่าของสตรี กระน้ันการได้เห็นหญิงสาว 18

โม่เหยียน เปดิ หนา้ อกอยา่ งโจง่ แจง้ เปดิ เผยเชน่ นก้ี ย็ งั ทำ� ใหเ้ บกิ ตากวา้ งจบั จอ้ งอหู ลี อย่างตน่ื ตะลึง อูหลีเติบโตในหุบเขาหมื่นบุปผาต้ังแต่เล็ก นางวิ่งอยู่ในปา่ เขา ตั้งแต่เด็ก ยามพบบ่อน�้ำแร่บนภูเขาก็ล้วนถอดเส้ือผ้าจนหมด แล้ว กระโดดลงไปเล่นน�้ำกับบรรดาพี่สาวน้องสาวทันที จึงท�ำตามอ�ำเภอใจ จนเคยชนิ มาตง้ั แต่ต้น นางรปู รา่ งดมี าก อวบอดั ไดส้ ดั สว่ น ทซี่ ง่ึ ควรอวบอม่ิ กอ็ วบอมิ่ ทซ่ี งึ่ ควรบอบบางอรชรกบ็ อบบางอรชร เมอื่ เหน็ สหี นา้ แดงระเรอื่ ของพวกนาง คลา้ ยเขนิ อายกไ็ มร่ สู้ กึ ตดิ ใจ เพยี งชายตามองพวกนางพลางยม้ิ กรมุ้ กรมิ่ หานเสย่ี วเจาเหลอื บเหน็ ชดุ เปยี กทพ่ี าดอยบู่ นฉากบงั ตา ทนั ใดนนั้ กไ็ ดส้ ติ นางเอย่ อยา่ งละอายใจ \"ดที จ่ี อมยทุ ธห์ ญงิ ชว่ ยพวกเรา ยงั ลำ� บาก ท�ำใหท้ ่านชดุ เปียก เชว่ียสไ่ี ปขอยืมชุดจากท่านป้ามาชดุ หนึง่ \" \"ไมต่ อ้ ง ชดุ สะอาดของทา่ นปา้ สวมบนตวั พวกเจา้ สองคนหมดแลว้ ขา้ ใชน้ แ่ี กข้ ดั ไปกอ่ นกพ็ อ\" อหู ลพี ดู จบกห็ ยบิ ผา้ ผนื หนง่ึ ขนึ้ มาหอ่ ตวั ผกู ปม เผยไหล่และขาท้ังสองขา้ ง แม้ปกปิดหนา้ อกและสว่ นลา่ งแลว้ แต่ยังคง ยากทจี่ ะปกปดิ ประกายวสนั ตอ์ นั เยา้ ยวน โดยเฉพาะสองจดุ ตรงทรวงอก ทม่ี องเหน็ แจม่ ชดั ยงิ่ นกั เผยเรอื นรา่ งงามดงึ ดดู ใจ เปย่ี มเสนห่ เ์ หลอื แสน หานเสยี่ วเจาพลนั ตระหนกั ได้ ทแี่ ทจ้ อมยทุ ธห์ ญงิ เอาเสอื้ ผา้ สะอาด ทีม่ อี ย่เู พยี งสองชุดให้นางกับเชว่ียส่ีสวมแลว้ จึงย่งิ ละอายใจ \"ลำ� บากจอมยทุ ธห์ ญิงแล้ว\" อูหลีโบกมือไปมา พูดอย่างไม่ใส่ใจนัก \"เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไมจ่ ำ� เป็นต้องเรียกขา้ วา่ จอมยทุ ธห์ ญิง ขา้ ชอื่ อหู ลี พวกเจา้ เล่า?\" 19

องครักษ์โลมรัก \"ขา้ ชอ่ื หานเสย่ี วเจา นางเป็นสาวใช้ของขา้ ชื่อเชวีย่ ส\"ี่ \"หลังจากน้ีพวกเจ้ามีแผนการอย่างไร\" อูหลีน่ังเอกเขนก มือหน่ึง เท้าคาง ท่าทางเกียจคร้าน ในความงามลออเจ็ดส่วนมีความห้าวหาญ อยู่สามสว่ น นางเพียงถามไปสง่ เดช แตห่ านเสย่ี วเจากลบั ตอบอยา่ งจรงิ จงั ย่งิ \"พวกเราคิดจะไปเมืองจ้ีเฉิง\" หากไม่เจอโจรลุ่มน้�ำเข้า เรือสินค้า ท่พี วกนางนง่ั ก็จะถงึ เมอื งจ้ีเฉงิ ในอีกสามวันใหห้ ลงั แน่นอนว่าอูหลีรู้ว่าพวกนางต้องการที่จะไปเมืองจี้เฉิงถึงได้นั่งเรือ ลำ� เดยี วกนั แตท่ นี่ างถามกเ็ พอ่ื จะไดร้ ถู้ งึ เปา้ หมายในการไปเมอื งจเี้ ฉงิ ของ พวกนาง \"พวกเจ้าจะไปท�ำอะไรท่ีเมืองจ้ีเฉงิ หรือ\" หานเสี่ยวเจาลงั เลช่ัวครู่จงึ เอย่ ตอบ \"ไปหาคน\" \"เยย่ี มญาติ?\" หานเสย่ี วเจามไิ ดเ้ อย่ คำ� เพยี งพยกั หนา้ เบาๆ นางกม้ หนา้ มมุ ปาก ยกยมิ้ ขนึ้ โดยไม่ร้ตู วั รอยยิ้มน้ีถกู อูหลีจบั สังเกตไดอ้ ย่างรวดเรว็ \"อยา่ บอกนะว่าเจา้ ต้องการไปหาคนทเ่ี จา้ ต้องใจ!\" หานเส่ยี วเจานงิ่ อ้ึงไป ใบหนา้ แดงเรอื่ \"ไมใ่ ช่...\" อูหลีส่ายหน้า \"กระทั่งโป้ปดยังไม่เป็น การแสดงออกของเจ้า ขายความคิดเจ้าออกมาแลว้ \" หานเส่ียวเจาอับจนค�ำพูดชั่วขณะ ถูกคนอ่านใจออกเช่นนี้ย่อม ท�ำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง กระนั้นกลับคาดไม่ถึงว่าอีกฝา่ ยจะกล่าวถ้อยค�ำ น่าตกใจออกมาอกี 20

โม่เหยียน \"ท่ีแท้เจ้าหนีออกจากบา้ นมาเพราะบรุ ษุ ผหู้ นึง่ นเ่ี อง\" เมื่อได้ฟังวาจานี้แล้ว หานเส่ียวเจาพลันตะลึงงันราวกับไม่รู้ว่า ควรทำ� เชน่ ไรดี ทา่ มกลางแววตาเจอื รอยยม้ิ ของอกี ฝา่ ย ดวงหนา้ ของนาง กแ็ ดงปลง่ั ด่งั โลหิต เรยี กวา่ ไมท่ นั บงั คบั ก็สารภาพออกมาเอง นกี่ ค็ ือ 'หญิงลุ่มหลงในรักเดินทางไกลพนั ล*ี้ มาพบชายในดวงใจ' ตามที่นักเล่านิทานในตลาดหรือนิยายรักเอ่ยถึง เมื่ออูหลีซักถาม จนกระจ่างชดั ก็ไมส่ งสยั ใคร่รอู้ ีก อา้ ปากหาวอยา่ งเกยี จครา้ น \"รแู้ ลว้ ขา้ ไปสง่ พวกเจา้ พบชายคนรกั ทเ่ี มอื งจเ้ี ฉงิ กแ็ ลว้ กนั ! รบี นอนเถดิ นอนอมิ่ ดตี อ่ การเดนิ ทางพรงุ่ น\"ี้ นางไมถ่ ามมากความอกี เพยี งปรบั ทา่ ทาง แลว้ กเ็ อนตวั ลงนอน หลบั ตาเขา้ สหู่ ว้ งนทิ ราในทนั ที ทั้งสองยังคงตะลึงอยู่ตรงนั้น เม่ือเห็นจอมยุทธ์หญิงนอนแล้ว หลังสบตากันวูบหนง่ึ กเ็ อนกายลงนอนอยา่ งเงยี บๆ หลังจากท่ีหานเส่ียวเจาหลับไปแล้ว อูหลีพลันลืมตาข้ึน นาง ลกุ ขน้ึ นงั่ อยา่ งเงยี บเชยี บ มองสำ� รวจดวงหนา้ งดงามไรร้ าคนี โี้ ดยละเอยี ด อดสา่ ยหน้าไปมาไม่ได้ ดูรูปโฉมน้ีต่อให้ปลอมเป็นบุรุษก็ง่ายท่ีจะถูกเปิดโปงฐานะสตรี เคราะหด์ ที มี่ าเจอนาง มเิ ชน่ นนั้ หญงิ สาวงามพรงิ้ ดจุ บปุ ผาดงั่ หยกงามผนู้ ้ี คงตกอยใู่ นมอื โจรลมุ่ นำ�้ หากไมถ่ กู จบั ไปเปน็ ฮหู ยนิ กองโจรกค็ งถกู ขายแก่ หอโคมเขียว ดจู ากกริ ยิ าทา่ ทางและเสอื้ ผา้ ของแมน่ างผนู้ กี้ ร็ ไู้ ดว้ า่ มาจากตระกลู มง่ั มี หญงิ สาวเลอื กทจี่ ะไมอ่ ยอู่ ยา่ งสขุ สบายในหอ้ งหอ กลบั ยอมเสย่ี งอนั ตราย * ล้ี (หล)ี่ หมายถงึ หนว่ ยมาตราวดั ของจนี เทา่ กบั ความยาว 15 อนิ่ เทยี บไดก้ บั ระยะทางประมาณ 500 เมตร 21

องครักษ์โลมรัก แอบหนอี อกจากบา้ นดว้ ยตนเอง เวลานอ้ี หู ลปี ระหลาดใจ ไมร่ ้วู า่ บรุ ษุ ทที่ ำ� ให้ คุณหนูตระกูลใหญ่ผู้หน่ึงท้ิงความหรูหราสูงส่งเดินทางไกลจากบ้านมา จะเปน็ คนเชน่ ไรกนั เมอ่ื คดิ ถงึ ตรงนอี้ หู ลกี ห็ ยกั รมิ ฝปี ากยมิ้ นางกบั หานเสย่ี วเจาแคพ่ บกนั โดยบังเอิญเท่านั้น ช่วยเหลือพวกนางเป็นเพียงความคิดช่ัววูบขณะหนึ่ง อีกทั้งแม่นางผู้น้ีนางเห็นแล้วรู้สึกเจริญตายิ่ง อย่างไรเสียก็ทางเดียวกัน นางพาพวกนางไปเมอื งจเ้ี ฉงิ กแ็ ลว้ กนั ! อหู ลีหลับตาลง บิดข้เี กียจทหี นึง่ แลว้ หลบั ฝันถึงโจวกง* หลังผ่านการต่อสู้ทางน้�ำมาหน่ึงคืน โจรลุ่มน้�ำท่ีแต่เดิมคิดว่า การปลน้ เรอื เทย่ี วนจี้ ะไดร้ ำ�่ รวยมหาศาล ไหนเลยจะรตู้ กั๊ แตนจอ้ งจบั จกั จน่ั นกขมนิ้ อยดู่ า้ นหลงั ** พวกเขาเพงิ่ ปลน้ เรอื สนิ คา้ สำ� เรจ็ เรอื ทางการกล็ อ้ ม เข้ามาทันที บรรดาโจรลุ่มน้�ำท่ีรอดชีวิตแต่ละคนหากไม่คุกเข่าก็นอนราบ ด้านหลังมีหอกยาวจ่ออยู่ พวกเขาที่เดิมก�ำเริบถือดี บัดนี้ไม่หลงเหลือ ทา่ ทยี โสโอหงั อีก แตล่ ะคนกลายเป็นกอ้ นเนอื้ รอเชอื ดอยูบ่ นเขยี ง เหล่าทหารตรวจสอบจ�ำนวนคนทีละคน งมศพท่ีลอยอยู่บน ผวิ ทะเลสาบ นำ�้ ในทะเลสาบถกู เลอื ดสดยอ้ มเปน็ สแี ดง ยามทอดสายตา มองไปชา่ งนา่ ประหวน่ั พรน่ั พรงึ ยง่ิ * โจวกง เปน็ นกั ปกครองในสมยั โบราณทข่ี ง่ จอื่ (ขงจอื๊ ) เคารพเลอื่ มใสและหวงั ใหบ้ า้ นเมอื งเปน็ ดงั เชน่ ทโี่ จวกง วางรูปแบบไว้ จึงเป็นบุคคลท่ีข่งจื่อฝันถึงบ่อยๆ เป็นท่ีมาของค�ำเปรียบเปรยการหลับฝันก็คือการไปพบเจอ โจวกง คลา้ ยกบั ที่คนไทยมกั เปรียบวา่ ไปเขา้ เฝา้ พระอินทร์ ** ตกั๊ แตนจอ้ งจบั จกั จน่ั นกขมน้ิ อยดู่ า้ นหลงั หมายถงึ กระทำ� การโดยมองแตป่ ระโยชนต์ รงหนา้ ไมค่ ดิ เผอื่ ให้ รอบด้าน ไมค่ ำ� นงึ ถงึ อันตรายทอี่ าจซ่มุ ซ่อนอยู่ขา้ งหลัง 22

โม่เหยียน คนทรี่ อดชวี ติ จากเรอื สนิ คา้ รวมตวั อยอู่ กี ที่ แมไ้ ดร้ บั ความชว่ ยเหลอื ทว่าผ่านความตื่นกลัวมาหนึ่งคืน แต่ละคนจึงมีใบหน้าซีดเผือด สองตา ไร้ประกาย หานอี่เทียนนั่งยองๆ อยู่บนดาดฟ้าเรือ ก�ำลังมองประเมินอาภรณ์ บนพน้ื สองชดุ อยา่ งละเอยี ด ชดุ นแ้ี มเ้ ปน็ ชดุ บรุ ษุ ทวา่ รปู ทรงชดุ กลบั เปน็ ชุดส�ำหรบั คนผอมบางท่มี คี วามสูงเทียบเท่าสตรีท่ัวไป \"คุณชายใหญ่ ชุดท้ังสองน้ีคือชุดของคุณหนูกับเชว่ียส่ีตอนข้ึนเรือ ขอรับ\" หานอู่คนสนิทใช้เสียงท่ีได้ยินเพียงแค่สองคนรายงาน คนของ พวกเขาตรวจสอบรอบรศั มรี อ้ ยลแี้ ลว้ ไมพ่ บรอ่ งรอยของคณุ หนกู บั เชวยี่ ส่ี พบเพียงอาภรณ์สองชดุ นเี้ ทา่ นน้ั หานอเี่ ทยี นตรกึ ตรอง เสอื้ ผา้ สมบรู ณห์ มดจด ไร้ร่องรอยฉกี กระชาก แสดงวา่ สมคั รใจถอดออกเอง เสอื้ ผา้ ไรร้ อยคราบเลอื ด แสดงวา่ ไมไ่ ดร้ บั การกดข่ีทรมาน ท่ีประจวบเหมาะคือด้านข้างเส้ือผ้ายังมีศพโจรลุ่มน้�ำ อกี สองศพ เสื้อผ้าบนตัวถกู ถอดออกไป เหน็ ชดั ยงิ่ วา่ พวกนางเปลย่ี นไปสวมชดุ ของโจรลมุ่ นำ้� หมายปลอมตวั อำ� พรางปอ้ งกนั เขา หานอี่เทียนขมวดค้ิวแน่น ตลอดทางมานี้เขาพาคนสนิทและ ก�ำลังคนไล่ตามเบาะแสมาจนถึงท่ีนี่ น่าเสียดายที่ช้าไปเพียงก้าวหน่ึง จึงไดต้ ามหาน้องสาวกับสาวใชไ้ มพ่ บ หาพบเพยี งเสือ้ ผ้า เขาลกุ ขนึ้ ตรวจสอบโดยรอบอยา่ งละเอยี ดตอ่ เดนิ ไประยะเจด็ กา้ ว ทน่ี น่ั มศี พโจรลมุ่ นำ้� อกี ศพหนงึ่ ศพนวี้ ธิ ตี ายดปู ระหลาดยงิ่ ไมใ่ ชแ่ ผลจาก คมดาบ และหาได้เป็นรอยแทงจากหอก บาดแผลถึงแก่ชีวิตของผู้ตาย 23

องครักษ์โลมรัก อยู่ท่ลี �ำคอ เขายอ่ ตวั ลง ตรวจดรู อยเลอื ดบนลำ� คอผตู้ ายอยา่ งถถี่ ว้ น รอยแผล แนวนอนแตก่ ลบั ไมข่ าดสะบนั้ วธิ กี ารฆา่ คนพรรคน์ เี้ ดด็ ขาดหมดจดสดุ แสน ตายเรว็ ...ซำ้� ยงั ไรส้ มุ้ เสยี ง หานอี่เทียนหร่ีดวงตาเหย่ียวอันเฉียบคมมองรอยตัดท่ีเฉียงข้ึนบน แสดงว่าผู้สังหารลงมือจากด้านหลัง หากมิใช่ร่างกายสูงใหญ่เป็นพิเศษ ยามน้ันตวั จะต้องอยู่บนที่สงู เป็นแน่ เขาเงยหน้าข้ึน ชายตามองหลังคาห้องพักด้านข้างพลันลุกข้ึนยืน กอ่ นสะกดิ ปลายเทา้ ทะยานรา่ งไปดา้ นบนอยา่ งงา่ ยดาย จากนน้ั จงึ พบวา่ จากมมุ นไ้ี มเ่ พยี งสะดวกแกก่ ารลอบโจมตี ยงั มองเหน็ ศพทโ่ี ดนถอดเสอื้ ผา้ ทง้ั สองศพไดอ้ ีกดว้ ย ค้ิวของหานอ่ีเทียนท่ีเดิมทีคลายออกแล้วขมวดเข้าหากันอีกครั้ง ใบหน้าคมคายเปล่ียนเป็นถมึงทึง มีคนยืนมองน้องสาวเขาถอดเส้ือผ้า จากทนี่ ่ี คนผนู้ อี้ าจบงั เกดิ จติ อกศุ ล เมอื่ คดิ ถงึ ตรงนที้ วั่ รา่ งเขากแ็ ผไ่ อสงั หาร เข้มขน้ หานอเ่ี ทยี นสำ� รวจทเ่ี ดมิ อยา่ งละเอยี ด สดุ ทา้ ยสายตากจ็ บั อยทู่ จี่ ดุ หนงึ่ กอ่ นยนื่ มอื ไปหยบิ ผมเสน้ หนงึ่ บนพนื้ เสน้ ผมเลก็ ยาว ความยาวประมาณ หกชนุ่ * เขาลว้ งผา้ เชด็ หนา้ ออกมา เกบ็ ผมเส้นนไ้ี ว้ในสาบเสื้อ \"คณุ ชายใหญ่ ทา่ นนายอำ� เภอมาแลว้ ขอรบั \" หานลว่ิ คนสนทิ อกี คนหนง่ึ เขา้ มารายงานดว้ ยเสยี งคอ่ ย * ชนุ่ เปน็ หนว่ ยมาตราวดั ของจนี สมยั โบราณ เทยี บความยาวประมาณ 1 นวิ้ ระยะ 10 ชนุ่ เปน็ 1 ฉอ่ื (เชยี ะ) 24

โม่เหยียน หานอ่ีเทียนเหลียวหลังไปมองก็เห็นใต้เท้าจางเดินมาหาเขาพร้อม ผู้บัญชาการโจว \"คณุ ชายหาน\" ใตเ้ ทา้ จางประสานมอื ทกั ทายเขาอยา่ งกระตอื รอื รน้ ผบู้ ัญชาการโจวที่อยู่ดา้ นข้างกม็ ีรอยยิ้มประจบเชน่ กัน หานอเี่ ทียนหันไปทางทง้ั คู่ ก่อนพยักหนา้ ใหท้ ้งั สองคน \"ทา่ นทงั้ สองลำ� บากแลว้ โจรลมุ่ นำ้� กลมุ่ นเี้ ปน็ ภยั มาเนน่ิ นาน บดั นี้ กวาดล้างจนหมดส้ิน เป็นความดีความชอบใหญ่หลวงเร่ืองหนึ่งโดยแท้ ขอแสดงความยนิ ดกี ับใตเ้ ท้าจางและผ้บู ญั ชาการโจวลว่ งหน้าดว้ ย\" \"มิกล้า ก�ำจัดทุกข์เพื่อราษฎรถือเป็นหน้าที่ของนายอ�ำเภอ คร้ังนี้ จับกุมโจรลุ่มน�้ำกลุ่มนี้ได้ในคราวเดียว ทั้งหมดก็ด้วยอาศัยอุบายท่ี ผบู้ ญั ชาการโจวเสนอ ลอ่ ใหโ้ จรลมุ่ นำ้� มาตดิ กบั ถงึ ไดป้ ราบปรามราบคาบ เช่นน\"้ี ผู้บัญชาการโจวได้ยินก็รีบร้อนยกมือประสานเอ่ยอย่างถ่อมตัว \"มกิ ลา้ เรอ่ื งนส้ี ำ� เรจ็ ไดเ้ ปน็ เพราะใตเ้ ทา้ จางปราดเปรอ่ื ง สวรรคม์ ตี า เปน็ บญุ วาสนาของราษฎร\" หานอี่เทียนย้ิมน้อยๆ พลันเอ่ยขึ้น \"พวกข้าประจวบเหมาะผ่านมา ยังท่ีแห่งน้ีจึงเข้ามาดู หลังกลับเมืองหลวงแล้วข้าจะรายงานต่อท่านพ่อ ใตเ้ ทา้ จางกบั ผบู้ ญั ชาการโจวมคี วามดคี วามชอบในการกวาดลา้ งโจรลมุ่ นำ้� ยอ่ มตอ้ งไดย้ นิ ถงึ พระกรรณฝา่ บาท ฝา่ บาทจะตอ้ งทรงตกรางวลั อยา่ งงาม เป็นแน่\" ท้ังสองได้ฟังก็พลันประสานมือโค้งกายเอ่ยมิกล้าเป็นพัลวัน ทว่า ใบหนา้ กลบั เตม็ ไปด้วยรอยย้ิม 25

องครักษ์โลมรัก หานอ่ีเทียนพูดคุยพอเป็นพิธีกับพวกเขาสองสามประโยคและ ไม่พูดมากความ จากนั้นควบม้าอย่างปราดเปรียว พาก�ำลังคนของตน จากไป ทันทที หี่ ันหลังใหพ้ วกเขา สหี นา้ หานอ่เี ทียนก็ขรึมลง \"หานอ\"ู่ \"ขอรับ คณุ ชายใหญ่\" หานอบู่ งั คบั ม้ามาใกล้ ขานรับเสียงต่�ำ \"ส่งคนไปหาหลักฐานท่ีใต้เท้าจางกับผู้บัญชาการโจวสมคบกับ โจรลุ่มนำ�้ แล้วรีบสง่ มา้ เรว็ ไปหาท่านพ่อทเ่ี มอื งหลวง\" \"ผนู้ อ้ ยรบั บัญชา\" หานอ่ีเทียนสีหน้าเยียบเย็น โจรลุ่มน้�ำปล้นเรือสินค้าคร้ังน้ี ผู้บงการเบ้ืองหลังท่ีวางแผนร่วมกันกับหัวหน้าโจรลุ่มน�้ำก็คือใต้เท้าจาง โดยมีผู้บัญชาการโจวเป็นคนกลาง เขาได้ข่าวนี้มาโดยบังเอิญตอนที่ คนของเขาตามหานอ้ งสาว หากมใิ ชเ่ พราะขนุ นางกนิ สนิ บนเหลา่ น้ี โจรลมุ่ นำ้� จะปลน้ เรอื สนิ คา้ ทางสายน�ำ้ นไ้ี ด้อยา่ งไร ใตเ้ ทา้ จางเปน็ คนของอนั ออ๋ ง หากไมม่ อี นั ออ๋ งหนนุ หลงั ใตเ้ ทา้ จาง ทเี่ ปน็ เพียงนายอำ� เภอเล็กๆ คนหนึ่งจะกล้ากระท�ำเชน่ นีไ้ ดอ้ ยา่ งไร นอ้ งสาวเปน็ ตายยงั ไมแ่ นช่ ดั หากมเี รอ่ื งไมค่ าดฝนั เขาจะฝงั คนพวกนี้ ลงไปพรอ้ มกนั อยา่ งแนน่ อน \"หานลว่ิ \" คนสนิทอีกคนหน่งึ บงั คบั ม้าข้นึ หน้ามาทันที \"ขอรบั คุณชายใหญ่\" \"สง่ คำ� สงั่ ลงไป ไปตรวจสอบรมิ ตลง่ิ วา่ มเี รอื เลก็ ตอ้ งสงสยั เขา้ ฝง่ั หรอื ไม\"่ 26

โม่เหยียน \"รับบัญชาขอรับ\" หานล่วิ กระทุง้ ทอ้ งม้า พลันหันมา้ ไปจัดการทนั ที ทั่วร่างหานอี่เทียนมีกล่ินอายเหี้ยมโหด เขาสาบานกับตนเองว่า ไมว่ า่ คนทลี่ กั พาตวั นอ้ งสาวไปคอื ผใู้ ด หากกลา้ แตะตอ้ งเจาเออ๋ รแ์ มเ้ พยี ง ปลายเลบ็ เขาจะใหค้ นผู้นั้นต้องตายท้ังเปน็ อย่างแนน่ อน 27