ความตายออกแบบได้

How  to  Die ความตายออกแบบได้ ก า ร อ่ า น คื อ ร า ก ฐ า น ท่ี สํ า คั ญ

ผลงานเลม่ อนื่  ๆ ของณฐั พบธรรม ท่จี ดั พิมพโ์ ดยสำนกั พมิ พอ์ มรนิ ทร์และสำนกั พมิ พอ์ มรินทรธ์ รรมะ ถา้ ร.ู้ ..(ก)ู ...ทำไปนานแลว้ ได.้ ..ถา้ ใจถงึ ทำด ี ๒๔  ชว่ั โมง บญุ ใหญพ่ ลิกชวี ิต ทำบุญใหญ ่ ไปอนิ เดยี ท่องนรก  เที่ยวสวรรค์ นี่หรอื เมืองพทุ ธ ถ้าร.ู้ ..(กู)...ไม่ทำ บรรลุธรรมได ้ ไม่ติดรปู แบบ พระพทุ ธเจา้ ไมไ่ ด้มีแคห่ นง่ึ อาบตั ิในพระไตรปฎิ ก หลุมพรางของชาวพทุ ธ

How  to  Die  ความตายออกแบบได้ V ณฐั พบธรรม เขียน สํ า นั ก พิ ม พ์ อ ม ริ น ท ร์ ธ ร ร ม ะ ก รุ ง เ ท พ ม ห า น ค ร

How  to  Die  ความตายออกแบบได ้ ในเครอื บริษทั อมรนิ ทร์พริน้ ติ้งแอนด์พับลชิ ชิ่ง  จำกดั   (มหาชน)  ๓๗๘  ถนนชยั พฤกษ์  (บรมราชชนนี)  เขตตล่งิ ชัน  กรุงเทพฯ  ๑๐๑๗๐  โทรศพั ท ์ ๐-๒๔๒๒-๙๙๙๙  ต่อ  ๔๙๖๔,  ๔๙๖๙  โทรสาร  ๐-๒๔๓๔-๓๕๕๕,  ๐-๒๔๓๔ - ๓๗๗๗,  ๐-๒๔๓๕-๕๑๑๑  E-mail:  [email protected] สงวนลขิ สิทธห์ิ นงั สอื เล่มนต้ี ามพระราชบัญญตั  ิ (ฉบับเพิม่ เตมิ )  พ.ศ. ๒๕๕๘ หา้ มคัดลอกเนอ้ื หา  ภาพประกอบ  รวมทง้ั ดัดแปลงเปน็ แถบบนั ทกึ เสียง  ตลบั วีดทิ ศั น์ หรอื เผยแพรด่ ว้ ยรปู แบบและวิธีการอนื่ ใดกอ่ นไดร้ ับอนญุ าต เลขมาตรฐานสากลประจำหนงั สอื   978-616-18-1795-4 พมิ พค์ ร้ังแรก  กมุ ภาพันธ์  ๒๕๖๐ ข้อมูลทางบรรณานกุ รมของศูนย์ข้อมูลอมรินทร์ ณัฐพบธรรม  ธนนั ทเ์ มธากรณ.์ How  to  die  ความตายออกแบบได้  /  ณัฐพบธรรม:  เขียน.—  กรุงเทพฯ:  อมรินทร์ธรรมะ  อมรินทร์พร้ินต้ิงแอนดพ์ ับลิชชิง่ ,  2560. (12)  220  หนา้ . 1.  ธรรมะ  (พทุ ธศาสนา).   2.  ความตาย -- แงศ่ าสนา -- พทุ ธศาสนา.   3.  ความเชอื่   (ศาสนา).  4.  เหตุการณ์ความเปล่ียนแปลงในชีวิต.   5.  การดำเนินชีวิต.   I.  ช่ือเร่ือง.   X  ณัฐพบธรรม.  X  ประสบการณช์ วี ติ . 294.344  ณ6ฮ6 DDC  294.344 ISBN  978-616-18-1795-4 เจ้าของ  ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา  บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง  จำกัด  (มหาชน) กรรมการผู้จัดการใหญ่  ระริน  อุทกะพันธุ์  ปัญจรุ่งโรจน์  •  บรรณาธิการที่ปรึกษา  เมตตา  อุทกะพันธุ์ กรรมการผู้จัดการ  อุษณีย์  วิรัตกพันธ์  •  ที่ปรึกษาสายงานหนังสือเล่ม  องอาจ  จิระอร รองบรรณาธิการอำนวยการ  จตุพล  บุญพรัด  •  ผู้จัดการฝ่ายวางแผนและกลยุทธ์การขาย  ปนัดดา  สุทธิโก บรรณาธิการบริหาร  ใจรัตน์  สมบัติพิบูลย์  •  บรรณาธิการสำนักพิมพ์  ภัทรภร  นิลเศรษฐี บรรณาธิการ  ภัทรภร  นิลเศรษฐี  •  เลขานุการ  สุกัญญา  จันทวงศ์ ผู้จัดการฝ่ายศิลปกรรม  พีระพงศ์  โพสินธุ์  •  ศิลปกรรม  ชินวัชร  ยศศิริพันธุ์ ผู้อำนวยการฝ่ายจัดการสำนักพิมพ์  ชัชฎา  พรหมเลิศ  •  ผู้ตรวจทานต้นฉบับ  สุภาวดี  สุขสมัย พิสูจน์อักษร  ส่องนภา  ภักตร์วิลัย  •  คอมพิวเตอร์  ทองเพียร  วรรณทอง ผู้จัดการฝ่ายประสานงานสำนักพิมพ์  อมราลักษณ์  เชยกลิ่น  ประสานงานสำนักพิมพ์  อภิฌาณ์  ลีภัทรพณิชย์  •  ประสานงานการผลิต  บรม  คมเวช เจ้าหน้าที่การตลาดและสื่อสารแบรนด์  กุลพัฒนี  บัวละออ  •  เว็บเอดิเตอร์  สุนันทา  แซ่เฮง แยกสีและพิมพ์ที่ สายธุรกิจโรงพิมพ์  บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง  จำกัด  (มหาชน) ๓๗๖  ถนนชัยพฤกษ์  (บรมราชชนนี)  เขตตลิ่งชัน  กรุงเทพฯ  ๑๐๑๗๐ โทรศัพท์  ๐-๒๔๒๒-๙๐๐๐,  ๐-๒๘๘๒-๑๐๑๐  โทรสาร  ๐-๒๔๓๓-๒๗๔๒,  ๐-๒๔๓๔-๑๓๘๕ จัดจำหน่ายโดย  บริษัทอมรินทร์บุ๊คเซ็นเตอร์  จำกัด  ๑๐๘  หมู่ที่  ๒  ถนนบางกรวย - จงถนอม  ตำบลมหาสวัสดิ์  อำเภอบางกรวย  จังหวัดนนทบุรี  ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์  ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙  โทรสาร  ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒,  ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐ - ๖ Homepage:  http://www.naiin.com ราคา  ๑๙๕  บาท

คำอุทิศ ข้าพเจ้าขออุทิศบุญทั้งหมดที่ได้จากการเขียนหนังสือเล่มนี้แด่ คุณพ่อวิเชียร  แดนไกวัลกาญจนา ที่ทำให้หนังสือเล่มนี้เกิดขึ้น V

สVารบญั คำนำสำนกั พิมพ ์ (๗) คำนำผ้เู ขียน (๙) ปฐมบท ๑ ปว่ ยต้องหาย ๑๕ ตายต้องไปด ี ๖๕ ร่างกายทกุ ข์  แตไ่ ม่ทุกข์ ๘๙ พิธกี รรมหลงั ความตาย ๑๓๗ ปจั ฉมิ บท ๒๐๓ ประวตั ิผู้เขยี น ๒๑๖

คำนำVสำนักพมิ พ์ เรื่อง เกิด  แก่  เจ็บ  ตาย เป็นเร่ืองท่ีทุกคนหลีกหนีไม่พ้น  แต่ก็ไม่ค่อยมีใครคิดล่วงหน้าว่าเราจะแก่  เราจะเจ็บ  หรือเรา จะตายเม่ือไหร่  เป็นเพราะไม่มีใครที่รู้สึกยินดีในความแก่  ความ เจ็บป่วย  และความตาย  จะมีก็แต่ตอนเกิดเท่านั้นที่คนมักแสดง ความยินดี  และยังยินดีเรื่อยไปทุก ๆ ปี  เมื่อครบรอบวันคล้าย วันเกิด  ๕  รอบ  ๗  รอบ  ก็ยังแสดงความยินดีกันอยู่  เพียงแต่ จุดมุ่งหมายอาจเปล่ียนไปเป็นการแสดงความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่  และอวยพรใหอ้ ายยุ นื นานนนั่ เอง  ซงึ่ ถา้ อายยุ นื แลว้ รา่ งกายแขง็ แรง  ไมเ่ จ็บป่วยก็ดไี ป  แต่อย่าลืมว่าความแกม่ กั มาพร้อมกับความเส่ือม ของร่างกาย  นำมาซึ่งความเจ็บและความตายในที่สุด หนังสือ  How  to  Die  ความตายออกแบบได้  เล่าถึง ประสบการณ์ตรงของครอบครัวผู้เขียน  ที่ต้องเผชิญกับภาวะ วิกฤตความเจ็บป่วยและความสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักไป  ซ่ึง แต่ละเหตุการณ์ต้องใช้สติและเหตุผลในการตัดสินใจเพ่ือให้ ข้ามผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากไปได้  การรักษาตัวใน โรงพยาบาลและการจัดงานศพของพ่อทำให้คุณณัฐพบธรรม ได้ข้อคิด  และเกิดแรงบันดาลใจในการเขียนหนังสือเล่มน้ี  เพ่ือชี้ ให้เห็นถึงข้อดีข้อเสีย  รวมถึงมีคำแนะนำดี ๆ ที่มีประโยชน์มาฝาก

ให้ผู้อ่านได้ความรู้และรับไปพิจารณาดูว่า  เมื่อถึงเวลาที่เราต้อง เผชิญกับเหตุการณ์ในลักษณะนี้บ้าง  เราพร้อมท่ีจะรับมือหรือยัง  เพื่อความไม่ประมาทในการใช้ชีวิต  และเพื่อโอกาสที่ดีกว่า สำนักพิมพ์อมรินทรธ์ รรมะ กุมภาพันธ์  ๒๕๖๐

คำVนำผู้เขยี น ถ้าถามว่า  มีใครบ้างท่ีอยากป่วย  หรืออยากจะตาย  หรือ อยากให้คนที่เรารักป่วยหรือตาย  เช่ือได้ว่าถ้าเลือกได้คงไม่มีใคร อยากให้เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นกับตัวเอง ในขณะเดียวกัน  เชื่อได้ว่าคนจำนวนมากคิดและหวังว่า เรื่องดังกล่าวจะไม่เกิดขึ้นกับตน  และไม่อยากจะคิดหรือไม่พูดถึง เร่อื งแบบนีเ้ พราะถือวา่ เปน็ เรอื่ งอวมงคล การพยายามหลอกตัวเองหรือพยายามปฏิเสธความจริง แบบน้ันไม่เป็นผลดีต่อตัวเราเลย  เพราะทำให้เราไม่สนใจ  ไม่ พยายามค้นคว้า  ศึกษา  และเตรียมตัวสำหรับสถานการณ์ท่ีเรา ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้  ทำให้เราไม่มีความรู้เก่ียวกับเร่ืองการ เจบ็ ปว่ ยและความตายสกั เท่าไหร่ เม่ือไม่มีความรู้ความเข้าใจ  ในวันที่เราหรือคนที่เรารัก เผชิญหน้ากับการเจ็บป่วยหรือความตาย  คนส่วนใหญ่ก็มักจะ ตกใจและขาดสติสัมปชัญญะจนทำอะไรไม่ถูก  ทำให้เสียเวลา  พลังงาน  และทรัพยากรไปกับสิ่งที่ไม่สามารถช่วยผู้ป่วยหรือผู้ที่ มีโอกาสเสียชีวิตได้  ทำให้ผู้ป่วยหลายคนเสียชีวิตและไม่ได้ ไปสุคติ

ในสถานการณ์เดียวกัน  สิ่งท่ีเกิดขึ้นจะเป็นไปในทางตรง กันข้าม  หากเราศึกษา  เตรียมตัว  และฝึกฝนวิธีปฏิบัติตนใน แนวทางที่ถูกต้องตามหลักการท่ีพระพุทธเจ้าทรงสอน  เราจะรู้ว่า ควรทำอะไร  เราจะมีสติมากข้ึน  และทำส่ิงที่ควรทำได้ดีข้ึน  ผู้ป่วยอาจรอดชีวิต  ผู้เสียชีวิตอาจได้ไปสู่สุคติ  ด้วยผลลัพธ์ที่แตกต่างกันขนาดน้ี  เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า  การมีความเข้าใจเร่ืองการเจ็บป่วยและความตายย่อมเป็นส่ิงท่ีเรา ควรต้องรู้  และเป็นเร่ืองที่เราจะรู้สึกเสียดายย้อนหลังที่ไม่ได้ เรยี นรู้ตั้งแต่เนนิ่  ๆ ถา้ วนั นต้ี วั คณุ หรอื คนทคี่ ณุ รกั กำลงั เจบ็ ปว่ ยหรอื ใกลเ้ สยี ชวี ติ   ผมหวังว่าความรู้ท่ีอ้างอิงจากพระไตรปิฎกที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้ จะช่วยให้คุณสามารถทำในส่ิงที่ดีที่สุดเพ่ือให้มีความสุขมากข้ึน หรือหายป่วย  หรือเพิ่มโอกาสให้คนใกล้เสียชีวิตไปสู่สุคติ  ถ้าวันน้ีตัวคุณและคนรอบข้างยังมีความสุขดี  ก็คงไม่มีใคร อยากให้การเจ็บป่วยและความตายเข้ามาใกล้  ผมขอเอาใจช่วย ให้เป็นแบบน้ันให้นานที่สุด  แต่เราทุกคนต่างก็รู้อยู่ลึก ๆ ในใจว่า  ในโลกแห่งความเป็นจริง  ความเจ็บป่วยและความตายเป็นเร่ือง ที่จะต้องเกิดขึ้นกับตัวเราและคนที่เรารักสักวันหนึ่ง

ฉะนั้น  ไม่ว่าวันน้ีเราและคนรอบข้างจะแข็งแรงดีและ ห่างไกลจากความตายหรือไม่  มันย่อมเป็นเรื่องดีกว่าท่ีเราจะรู้ และเข้าใจเร่ืองแบบนี้เอาไว้ก่อน  และรู้ให้มากที่สุด  เพราะจะทำให้ เราเตรียมตัวได้พร้อมกว่าและรับมือได้ดีกว่าเมื่อวันนั้นมาถึง  เปรียบเหมือนการที่เรารู้ว่าจะต้องมืดแน่ ๆ  การพกไฟฉาย ติดตัวเอาไว้เลยย่อมดีกว่ารอให้มืดแล้วค่อยไปหาไฟฉาย  ซ่ึงก็ ไม่รู้ว่าจะเจอไหม  เจอแล้วจะใช้ได้ทันการไหม  เห็นด้วยไหมครับ ณัฐพบธรรม [email protected] www.nutpobtum.com www.facebook.com/pobtumbook



ปVฐมบท

V ผมเกิดมาในครอบครัวคนจีนที่ยึดถือการไม่พูดเรื่อง “ไม่เป็น มงคล”  โดยเฉพาะเร่ือง “ความเจ็บป่วย” หรือ “ความตาย” ของเรา หรือของใครก็ตาม  แม้แต่การพูดถึงโอกาสเกิดสิ่งดังกล่าวในมุมของ การระวังหรอื ไมป่ ระมาท  ก็เปน็ สงิ่ ทไ่ี ม่ค่อยพูดกัน  ผมจึงเติบโตมาโดยท่ีไม่กล้าพูดและแทบไม่เคยนึกถึงเร่ือง ความเจ็บป่วยและความตายของตนเองและคนรอบข้างเลย  และ ผมเชื่อว่าคนจำนวนไม่น้อยก็คงเป็นแบบเดียวกัน  นั่นทำให้เรื่อง ความเจ็บป่วยดูเหมือนเป็นเรื่องไกลตัว  และความตายเป็นเหมือน กลอ่ งปรศิ นานา่ กลวั ซง่ึ เราไม่ควรไปแตะตอ้ งมนั   ทำไมถงึ ไมพ่ ูดถึง คำถามดังกล่าวเป็นคำถามที่น่าสนใจ  และเช่ือว่าน่าจะเป็น คำถามท่ีเด็ก ๆ บางคนถามด้วยความสงสัยเวลาพ่อแม่ดุเด็กท่ีพูดถึง เร่ืองความเจ็บความตาย  ซ่ึงพ่อแม่ส่วนใหญ่ก็คงพยายามจบการ How  to  Die  ความตายออกแบบได้ 2

สนทนาด้วยการบอกว่า  มันเป็นเร่ืองไม่มงคลบ้าง  เป็นเร่ืองท่ีใคร ๆ  เขาไม่พูดกันบ้าง  การตอบแบบน้ันทำให้เกิดการสืบทอดธรรมเนียม- ปฏิบัติท่ีจะไม่พูดถึงเร่ืองเหล่าน้ีต่อ ๆ ไป  ทำให้แทบจะไม่เหลือใคร หนั กลับมาต้งั คำถามหรอื หาคำตอบของคำถามดังกลา่ ว ถ้าจะให้สันนิษฐานว่าทำไมคนส่วนใหญ่ถึงไม่กล้าพูด  ผม คิดว่าความจริงทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่ามีโอกาสเจ็บป่วย  และวันหน่ึง จะต้องตายแน่ ๆ  แต่การเจ็บป่วยและความตายดูเหมือนเป็นส่ิง น่ากลัวและเลวร้ายสำหรับหลาย ๆ คน  เพราะความเจ็บป่วยมัน หมายถึงการมีสุขภาพที่ไม่แข็งแรงและมีความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน  ส่วนความตายหมายถึงการจบชีวิต  การสูญส้ิน  การพลัดพรากจาก ทุกส่ิงที่มีอยู่ในปัจจุบันและจะมีในอนาคต  รวมไปถึงความเจ็บปวด ทางใจเวลาคนทเี่ รารกั หรอื ตวั เราเองตอ้ งตาย ด้วยเหตุดังกล่าว  พอนึกถึงความเจ็บป่วยหรือความตายของ ตัวเองหรือคนอื่น  เราจะรู้สึกกลัว  หดหู่  หวาดผวา  และทำใจไม่ได้ ที่จะต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดหรือการพลัดพราก  ประกอบ กั บ ค ว า ม ก ลั ว ท่ี เ กิ ด จ า ก   “ ค ว า ม ไ ม่ รู้ ”   ว่ า ข ณ ะ ต า ย จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร  ตายแล้วจะเป็นอย่างไร  ทำให้ไม่อยากนึกถึงและปฏิเสธที่จะพูดถึง  แล้วพยายามกลบเกลื่อนความกลัวดังกล่าวด้วยการปลอบใจตัวเอง ว่า  อีกนานบ้าง  ไกลตัวบ้าง  อัปมงคลที่จะพูดถึงเร่ืองไม่ดีซึ่งยัง มาไม่ถึงบา้ ง  เมื่อไม่พูดถึงก็จะไม่เคยคิดถึงและไม่เคยศึกษาหรือหาความรู้ เพิ่มเติม  ทำให้ไม่รู้จัก  ไม่เข้าใจ  เม่ือไม่เข้าใจก็จะยิ่งกลัวมากข้ึน ณัฐพบธรรม 3

ไปอีก  ยิ่งผลักดันให้หลายคนปฏิเสธท่ีจะนึกถึง  แล้วเลือกใช้ชีวิต แบบเพลิดเพลินและทำเป็นหลงลืมว่าวันหนึ่งเราก็เจ็บป่วยได้  วันหนึ่งเราก็ตายได้  ในขณะเดียวกัน  คงจะมีคนอีกส่วนหนึ่งที่ไม่คิดถึงความ เจ็บป่วยและความตายเพราะกลัวความจริงที่ว่า  พฤติกรรมที่ทำหรือ เคยทำจะส่งผลให้เจ็บป่วยเร็วหรือตายเร็ว  และคงมีคนอีกส่วนหน่ึง ที่ไม่กล้านึกถึงเพราะทำบาปทำกรรมเอาไว้มาก  จึงไม่อยากนึกถึง วันที่บาปแสดงผลเมื่อความเจ็บป่วยหรือความตายมาถึง แบบนด้ี หี รือ  ถ้าถามเรื่องความรู้เก่ียวกับส่ิงที่เรียนมาหรือถามเกี่ยวกับ อาชีพการงานท่ีทำอยู่  เราก็คงจะพูดอธิบายได้เป็นอย่างดี  หรือ ถามถึงรถท่ีอยากได้  บ้านท่ีปรารถนา  สถานท่ีเที่ยวท่ีอยากไป  หลายคนคงมีคำตอบในใจ  และหลายคนได้วางแผนเกี่ยวกับ สิ่งเหล่านี้เอาไว้เรียบร้อยแล้ว  แต่พอถามเกี่ยวกับความเจ็บป่วยและความตาย  รวมถึงวิธี รับมือในวันที่ต้องเผชิญหน้ากับมัน  ก็คงเหลือไม่กี่คนท่ีตอบได้ เป็นฉาก ๆ  หรืออธิบายถึงแผนที่วางเอาไว้ได้อย่างละเอียด คำถามก็คือ  เรื่องเรียน  เรื่องงาน  เร่ืองเที่ยว  เรายังรู้เรื่อง  ยังวางแผนล่วงหน้า  แต่เรากลับไม่มีความรู้เกี่ยวกับเร่ืองท่ีควรทำ ยามเจ็บป่วยหรือใกล้ตาย  จะดีหรือถ้าความตายมาเยือนโดยที่เรา How  to  Die  ความตายออกแบบได้ 4

ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ  ไม่มีโอกาสแก้ไขอะไรเลย  เราประมาท ในสิ่งที่ต้องพบเจออย่างแน่นอน  เป็นเร่ืองท่ีถูกต้องหรือเปล่า  ถ้า เราเอาแต่สะสมช่ือเสียง  เงินทอง  เพ่ือนฝูง  ญาติพี่น้อง  รถยนต์  บ้าน  สถานท่ีท่องเท่ียว  แต่ตัวเราหรือคนท่ีเรารักต้องตายโดยขาด การเตรียมตัวให้ไปดี  ตายด้วยความทรมานและไปทุคติคือไปเกิด ในภพภูมิเบื้องต่ำ  มันจะเสียเวลา  เสียโอกาสในชีวิตหรือไม่ การตายในจนิ ตนาการ การที่คนส่วนใหญ่แทบไม่เคยคิดหรือพูดเรื่องความเจ็บป่วย และความตายเลย  คงเพราะเป็นเร่ืองยากท่ีจะมีใครคิดถึงรูปแบบ การตายของตนเองและคนที่เรารัก  แต่ถ้าจะให้คิดจริง ๆ ว่าเราหรือ คนท่ีเรารักตายตอนอายุเท่าไหร่  ตายแบบไหน  เชื่อได้ว่าหลายคน คงคิดถึงภาพการนอนตายบนเตียงอย่างสงบขณะอายุ  ๘๐ - ๙๐  ปี  ท่ามกลางลูกหลานและคนแวดล้อม  หลายคนอาจคิดว่า  ขอ นอนหลับแล้วตายไปเลย  จะได้ไม่ทรมานและไม่รู้สึกกลัว อย่างไรก็ตาม  ไม่ว่าเราจะคิดอย่างไรหรือแม้แต่เราจะไม่คิด  ก็คงไม่สำคัญเท่าความจริงท่ีเกิดขึ้น  ตามสถิติคนไทยเสียชีวิตกัน ตอนอายุเท่าไหร่และเสียชีวิตแบบไหนกันบ้าง  ลองมาดูกันว่า ใกล้เคียงกับที่หลายคนคาดหวังเอาไว้หรือไม่ ณัฐพบธรรม 5

อายุ  (ป)ี อตั ราการตายรายกล่มุ อายุ ของประชากรประเทศไทย ๐ - ๔ ๒๕๕๗ ๕ - ๙ (ตอ่   ๑,๐๐๐  คน) ๘.๘ ๑๐ - ๑๔ ๐.๓ ๑๕ - ๑๙ ๒๕๕๓ ๒๕๕๔ ๒๕๕๕ ๒๕๕๖ ๐ - ๔ ๒๐ - ๒๔ ๙.๘ ๙.๐ ๙.๐ ๘.๗ ๑.๐ ๒๕ - ๒๙ ๐ - ๔ ๐ - ๔ ๐ - ๔ ๐ - ๔ ๑.๑ ๓๐ - ๓๔ ๐.๕ ๐.๕ ๐.๕ ๐ - ๔ ๑.๔ ๓๕ - ๓๙ ๑.๑ ๑.๐ ๑.๑ ๑.๐ ๑.๘ ๔๐ - ๔๔ ๑.๓ ๑.๒ ๑.๒ ๑.๑ ๒.๕ ๔๕ - ๔๙ ๑.๕ ๑.๕ ๑.๔ ๑.๔ ๓.๔ ๕๐ - ๕๔ ๒.๐ ๒.๐ ๑.๙ ๑.๙ ๔.๕ ๕๕ - ๕๙ ๒.๗ ๒.๖ ๒.๖ ๒.๕ ๖.๑ ๖๐ - ๖๔ ๓.๔ ๓.๓ ๓.๔ ๓.๔ ๘.๖ ๖๕ - ๖๙ ๔.๖ ๔.๖ ๔.๕ ๔.๕ ๑๒.๑ มากกวา่   ๗๐ ๖.๒ ๖.๓ ๖.๓ ๖.๒ ๑๘.๑ ๙.๐ ๘.๖ ๘.๔ ๘.๕ ๕๑.๘ ๑๓.๓ ๑๓.๐ ๑๒.๖ ๑๒.๔ ๒๐.๑ ๑๙.๖ ๑๙.๐ ๑๘.๕ ๕๖.๙ ๕๕.๘ ๕๓.๙ ๕๒.๓ ท่มี า  :  สำนกั นโยบายและยุทธศาสตร์  กระทรวงสาธารณสขุ How  to  Die  ความตายออกแบบได้ 6

จากตารางนี้จะเห็นได้ว่า  คนไทยราวครึ่งหน่ึงเสียชีวิตหลังอายุ  ๗๐  ปี  ซึ่งข้อมูลน้ีคงทำให้หลายคนเบาใจขึ้น  เนื่องจากคนไทยราว คร่ึงหนึ่งเสียชีวิตในวัยชรา  แต่เราก็ไม่สามารถมองข้ามความจริงอีก ด้านหน่ึงว่า  คนไทยเกือบ  ๕๐  เปอร์เซ็นต์เสียชีวิตก่อนอายุ  ๗๐  ปี โดยมีการตายเกิดขึ้นทุกช่วงอายุ  และมีอัตราการตายเพิ่มสูงข้ึน ตามอายุที่มากขึ้น  หากไม่นับการตายในช่วงอายุต่ำกว่า  ๕  ปี จากตารางดังกล่าวสรุปได้ว่า  ราวคร่ึงหน่ึงของคนไทย  (รวม ตัวเราและคนท่ีเรารู้จัก)  จะค่อย ๆ ทยอยตายก่อนอายุ  ๗๐  ปี  โดยท่ีแต่ละคนอาจจะตายตอนอายุเท่าไหร่ก็ได้  และย่ิงอายุมากขึ้น ก็ย่ิงมีโอกาสตายสูงขึ้น  ส่วนอีกคร่ึงหน่ึงจะตายหลังอายุ  ๗๐  ปี  ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองจะตายก่อนหรือหลังอายุ  ๗๐  ปี ณัฐพบธรรม 7