วิวาห์รักลวง

1 วิวาห์รักลวง Cover ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

2 วิวาห์รักลวง : หน้าลิขสิทธ์ิ ววิ าห์รักลวง ประพนั ธ์โดย : เรดอเี ดน E-book เมษายน 2563 ราคาปก : 99 บาท สงวนลิขสิทธ์ิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธ์ิ พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้คดั ลอง ทาซา้ ดัดแปลงหรือสแกนเนือ้ หาส่ วนหน่ึงส่วนใดหรือทัง้ หมดในหนังสือ เล่มนี้ เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็ นลายลักษณ์อกั ษรจากผู้ประพันธ์แล้วเท่านั้น วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

3 บทท่ี 1 โชคชะตา งานเลยี ้ งเลก็ ๆอย่างท่เี จ้าสาวต้องการถกู เนรมิตขนึ ้ ในบริเวณบ้านพกั ตาก อากาศท่ีตงั้ อย่รู ิมทะเลของครอบครวั เทวราช ลมเย็นสบายจากคล่นื ทะเลส่งให้บรรยากาศภายในงานเลยี ้ งเปี่ ยมไปด้วย ความโรแมนตกิ ดวงไฟเล็กๆถกู ประดบั ประดาคอยให้ความสว่าง โต๊ะเก้าอคี ้ ลมุ โทนสขี าวเรียบง่ายพร้อมดอกไม้สสี นั สดใสส่งกลิ่นหอมฟ้ งุ ทวั่ งานสง่ ให้งาน แต่งงานในค่าคนื นเี ้ป็ นงานแต่งงานท่ีแสนจะอบอ่นุ และอบอวลไปด้วยความรกั อนิรทุ ธ์เฝ้ ามองความสขุ ของเพือ่ นรกั อย่างอ่มิ เอมใจ ดใี จทเ่ี ป็ นส่วนหนงึ่ ใน วนั สาคญั ของเพ่ือนรกั “รุตกูขอบใจมากนะทเ่ี ป็ นธรุ ะเตรียมงานให้วนั นี”้ เหมราชขอบคณุ เพ่อื น จากใจแม้เขาจะไมม่ ีเพื่อนแท้ในแวดวงธรุ กิจเขาก็ไม่สนใจนกั เพราะเขามีไอ้หมอรตุ คนนเี ้ป็ นเพอื่ นรักเพอ่ื นแท้เพยี งเทา่ นกี ้ ็พอแล้ว “อมื ...กดู ีใจกับมงึ ด้วยจากนกี ้ ็ดแู ลน้องผึง้ ให้ดๆี อย่าทาให้เสียใจอีกละ่ ถ้า ประวตั ศิ าสตร์ซา้ รอยระวงั จะเอากลบั คืนมาอย่างเดมิ ไมไ่ ด้” “กไู มม่ ที างเล่นกบั ความร้สู ึกของคนที่กูรักอกี แน่ๆ เขด็ จนตาย” วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

4 “ไมน่ า่ เชื่อวา่ คนนสิ ยั เสยี อย่างมึงจะถกู ปราบจนเปลี่ยนแปลงตวั เองได้” อนิรุทธ์อมยิม้ นกึ ถึงวนั ท่มี นั ลากตวั สาวเจ้าออกจากโรงแรมตอ่ หน้าต่อตาเขา ซา้ ยังทาเสยี งเข้มสง่ ตาเขียวประกาศความเป็ นเจ้าของได้ดี “ได้เวลาเข้าหอแล้วกูขอตวั ก่อน ตามสบายเลยนะมึง” เหมนั ต์ตหี น้าขรึม ก่อนขอตวั จากเพื่อนรักร้ดู ีวา่ อกี คนคดิ เรื่องอะไรอย่ใู นใจ แตช่ ่างเถอะเร่ืองมนั ผ่าน มานานแล้วเขาและมนั คงไมเ่ ก็บมาให้ขนุ่ ใจกนั อีก กวา่ งานเลยี ้ งจะเลกิ ก็กินเวลาไปเกือบคอ่ นคืนตงั้ แต่เรียนจบและได้ทางาน ท่โี รงพยาบาลของบ้านตวั เองนบั ว่านเี ้ป็ นครงั้ แรกทีเ่ ขามโี อกาสได้มาพกั ผ่อน เขา ตงั้ ใจไว้แล้ววา่ ร่งุ เช้าจะต้องได้เหน็ แสงแรกสกั ครงั้ ร่างหนาสงู ใหญ่เดนิ กลบั บ้านพกั ทเ่ี ขาจองไว้ เขาไม่ได้พกั ทบี่ ้านพกั ส่วนตวั ของเพอื่ นแต่เลือกที่จะพกั รีสอร์ต ทีอ่ ย่ขู ้างกัน สดุ สปั ดาห์นจี ้ ึงเป็ นวนั พกั ผ่อนหลงั จากท่ีกางานหนกั มานาน หากแต่ นยั น์ตาคมกบั เหลือบไปเหน็ อะไรบางอย่าง เขาเห็นแผ่นหลงั บางของหญิงสาว ปริศนาเดินลงทะเลอย่างไมม่ ที ที า่ หวาดกลวั แสงจนั ทร์กระทบเกลยี วคล่นื ท่ซี ดั สาดท้องทะเลตอนนที ้ งั้ มดื และนา่ กลวั อนิรทุ ธ์มน่ั ใจว่าหญิงสาวคนนนั้ คงไมไ่ ด้ตงั้ ใจมาเลน่ นา้ เป็ นแน่ ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

5 “น่ีคณุ หยดุ ! จะทาอะไรน่ะ ขนึ ้ มาเดียวนนี ้ ะ” เขาตะโกนสดุ เสยี งด้วยความ ตกตะลงึ แขง่ กับเสยี งคลนื่ ทะเล หากแต่เธอคนนนั้ กลบั ไมม่ ที ที า่ จะหยดุ เดิน จนร่าง บางนนั้ จมหายไปต่อหน้าตอ่ ตา อนิรทุ ธ์รีบวง่ิ ลงไปในทะเลกว้างเขาดาผุดดาวา่ ยแข่งกบั เกลียวคลื่นไมน่ าน ก็พบร่างบาง เขารวบรวมแรงเฮือกสดุ ท้ายว่ายพาร่างบางทน่ี อนแนน่ ิ่งขนึ ้ ฝั่ง ก่อน จะอาศยั วชิ าชีพท่เี รียนมาป๊ัมหวั ใจและผายปอดหญิงสาวจนฟืน้ ขนึ ้ มา “ไหวหรือเปลา่ ผมจะพาคณุ ไปตรวจร่างกายท่ีโรงพยาบาลอีกที” เสียงท้มุ ถามด้วยความหว่ งใย ไมบ่ ่อยนกั ทจ่ี ะพบเจอเหตชุ วนระทกึ ใจเชน่ นี ้ แม้จะชว่ ย คนไข้ท่ีเฉียดตายให้หายมาแล้วหลายตอ่ หลายราย “มะ...ไมเ่ ป็ นอะไร ฉนั ไม่เป็ นอะไรแล้ว” นา้ เสียงแหบพร่าตอบไม่แม้แต่จะ มองหน้าเขาก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่นกึ อายชายตรงหน้า “คณุ ไม่น่าชว่ ย ฉนั ไว้เลย” อนิรุทธ์ตดั สนิ ใจนง่ั ลงข้างหญิงสาวเขาไม่ใจดาพอจะทงิ ้ เธอไว้ลาพงั “ทาไมล่ะ คณุ มีปัญหาอะไรงนั้ เหรอ? พอจะเล่าให้ผมฟังได้หรือเปล่า เผื่อ ผมจะช่วยอะไรคณุ ได้” นา้ เสยี งเขาเรียบเร่ือยพร้อมทงั้ ส่งยิม้ อย่างเป็ นมติ รให้ ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

6 “ไมม่ ใี ครชว่ ยฉนั ได้หรอกค่ะ” นา้ เสียงเจือสะอนื ้ ตอบกลบั “ถ้าคณุ ใช้อารมณ์มากกว่าสติผลของมนั มแี ตเ่ สียกบั เสีย คณุ ลองทบทวนดู ให้ดแี น่ใจแล้วใชห่ รือเปล่าจะไมม่ ีใครเสียใจกับการจากไปของคณุ โดยเฉพาะคนท่ี ให้กาเนดิ ชีวิตของคณุ มา ชวี ิตเรามคี ่าอย่าไปยึดตดิ อะไรนกั เลยอกี อยากชวี ติ ยังมี วนั พร่งุ นใี ้ ห้เริ่มต้นเสมอนะ” นา้ เสียงท้มุ ต่าเอย่ ตกั เตือน สายตาคมกริบมองออกไป ยงั ท้องทะเลกว้างท่ีมีดวงจนั ทร์กลมโตเปล่งแสงนวลงามตา ป่ิ นมกุ รบั ฟังเขาเงียบๆ คาพดู นน่ั มอี านภุ าพสนั่ คลอนใจได้จริงๆ สมอง น้อยๆ ของเธอตอนนสี ้ บั สนปนเปกนั ไปหมดหากแต่เธอก็ยังรบั ฟังพร้อมทบทวนส่ิง ทเี่ ขาพดู ออกมา ‘จริงอย่างที่เขาพดู ยังมพี ร่งุ นใี ้ ห้เธอได้เร่ิมต้นใหมเ่ สมอ หากเธอ เป็ นอะไรไปแมข่ องเธอจะอย่อู ย่างไร’ “คณุ มองดทู ะเลซิ เห็นหรือเปลา่ ว่าทะเลสีดาแต่พอร่งุ เช้าทะเลจะกลบั มา เป็ นสีฟ้ าครามดงั เดิม ก็เปรียบเหมอื นชวี ิตคนเรานน่ั แหละมขี นึ ้ ก็มีลง” “ฉนั เข้าใจแล้วคะ่ ขอบคณุ นะคะทีช่ ว่ ยชวี ิตและเตือนสติฉนั ไว้” “ถ้าเขาใจแล้วก็ลกุ ขนึ ้ สิคณุ ดึกมากแล้วกลบั ไปอาบนา้ เปลยี่ นเสอื ้ ผ้าเถอะ เด๋ยี วจะไม่สบายเอา” วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

7 “คณุ กลบั ไปเถอะค่ะ ฉนั ขออย่ตู รงนอี ้ ีกสกั พกั ” ดวงตาค่งู ามสะท้อนความ เจบ็ ปวดออกมา อนิรทุ ธ์อดกลวั เธอจะคิดสนั้ อกี ไมไ่ ด้ “ถ้าคณุ จะคดิ ฆ่าตวั ตายด้วยการเดินลงทะเลอกี ละก็...ผมขอให้คณุ เลกิ คิด ซะ ถ้าคณุ ไมต่ ้องการชีวิตของคณุ แล้ว…ผมขอจะได้หรือเปล่า” เขาเอ่ยด้วย นา้ เสยี งจริงจงั ทนั ทีที่เสยี งท้มุ เงียบลงความเงียบงันกลบั เข้ามาแทนท่ี ป่ิ นมกุ บอกไม่ถูกวา่ ร้สู กึ อย่างไร แตจ่ ะให้เธอยกชวี ิตให้คนแปลกหน้าเธอเองคงทาไมไ่ ด้ “ว่ายังไง...ชีวติ คณุ ผมขอได้หรือเปลา่ ” เขาถอนหายใจวนั นเี ้หนื่อยมาทงั้ วนั อยากจะกลบั ไปพกั ผ่อนเตม็ ทีแล้ว “ถ้าฉนั ยกให้...คณุ จะทายงั ไงกับชีวิตฉัน” นยั น์ตาแวววาวระคนตกใจปะทะ กบั ทา่ ทีจริงจงั จงั ของเขา “คณุ ทาอะไรได้บ้างละ่ ” เขาถามกลบั สีหน้าจริงจงั “ฉนั ...ฉันถนดั ทาขนมหวาน” “คณุ ขายขนมงนั้ เหรอ” ววิ าหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

8 “ใช่ค่ะ” “คณุ ก็มอี าชพี น่ีน่า แล้วทาไมถึง...” อนริ ุทธ์ขมวดคิว้ ด้วยความสงสยั ก่อน จะพลงั้ ปากถามออกไปหากแตย่ ังยงั้ ไว้ได้ทนั “ทาไมฉันถึงคดิ สนั้ น่ะเหรอคะ” นยั น์ตาหมน่ เศร้ามองเขา อนริ ทุ ธ์เห็นอย่าง นนั้ แล้วต้องถอนหายใจออกมาเป็ นครงั้ ทีส่ องไมอ่ ยากรือ้ ฟืน้ ให้เธอต้องเจ็บปวด “คณุ พกั ทีไ่ หน ผมจะไปส่ง” เขาตดั บท “คอื ฉันไมไ่ ด้อย่แู ถวนนี ้ ่ะค่ะ ตงั้ ใจวา่ จะค้างกับเพอ่ื นแตต่ อนนโี ้ ทรศพั ท์ฉัน พงั ไปแล้ว...” ป่ิ นมกุ มสี หี น้าลาบากใจ นกึ ตาหนิในการกระทาทสี่ นิ ้ คิดของตวั เอง “เอาอย่างงี ้ ระหว่างทีค่ ณุ ยงั ไมร่ ้จู ะไปท่ีไหนมาพกั กับผมก่อนได้นะ” แม้เขา จะไมร่ ้วู ่าเธอเป็ นใคร มเี ร่ืองอะไรเกิดขนึ ้ แตเ่ ขาร้วู ่าเธอคงมีความทกุ ข์ใจมาก ถ้าไม่ ถึงท่ีสดุ จริงๆ คนเราคงไม่มีใครอยากคดิ สนั้ “ขอบคณุ ค่ะ” ป่ิ นมกุ ตดั สินใจเดินตามเชายแปลกหน้าไปเงียบๆ อย่างไมค่ ิดระวงั ตวั เธอ ใช้ความร้สู ึกตดั สนิ ใจอกี ครงั้ คราวนเี ้ธอมน่ั ใจวา่ เขาเป็ นคนดี ต่างกบั ผ้ชู ายอกี คนที่ วิวาห์รักลวง / เรดอีเดน

9 เธอคิดมาตลอดวา่ เขามอบความรักให้เธอด้วยความจริงใจ ทว่ารกั แรกของเธอ กลบั ถกู ทาลายจนป่ นปี ้ ทงั้ สองใช้เวลาเดินไม่ถึงสบิ นาทกี ็มาถึงรีสอร์ตที่อนริ ุทธ์พกั “เออ่ ...ฉนั ไม่มเี สอื ้ ผ้าตดิ ตวั มาเลยค่ะ” เธอบอกเสยี งแผ่วนึกเกรงใจเขานกั “อมื ...เอายังไงดี คณุ รอผมแป๊ บนงึ นะ เด๋ียวผมไปถามแมบ่ ้านให้” พดู จบ ร่างหนาก็เดนิ หายลบั ไป เขาหายไปไม่นานก็กลบั มาพร้อมกบั เสอื ้ ผ้าชดุ ใหมท่ ่ียังมี ป้ ายราคาตดิ อย่ยู ื่นให้เธอ “ขอบคณุ นะคะ” ปิ่ นมกุ รับมาถือไว้ก่อนจะเดนิ เข้าไปในห้องนา้ ชาระ ร่างกายเธอใช้เวลาสว่ นตวั ไม่นานนกั ด้วยร้ดู ีว่าตวั เขาเองยงั เปี ยกอยู่และก็ต้องการ อาบนา้ เช่นเดยี วกับเธอ ปิ่ นมกุ เดนิ ออกจากห้องนา้ ด้วยท่าทางเกร็งๆ เม่อื คดิ ทบทวนเรื่องราวทีผ่ ่าน เข้ามานบั วา่ ยงั โชคดีอย่มู ากที่ยังมีชีวติ อยู่บนโลกใบนีน้ ึกขอบคณุ ชายหนมุ่ นกั ท่ี เตือนสติเธอ “คณุ คะ..คณุ ไปอาบนา้ เถอะคะ่ ” “คณุ อย่าพง่ึ นอนนะ ผมขออาบนา้ เด๋ียวเดียวแล้วจะขอคยุ อะไรด้วยหน่อย” วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

10 “ค่ะ” ป่ิ นมกุ รอไม่นานชายหนมุ่ ก็เดนิ ออกมาจากห้องนา้ ในสภาพทเ่ี รียบร้อยไม่ ตา่ งจากเธอ “เราไปนง่ั คยุ กนั ทีร่ ะเบียงห้องเถอะ ไม่มยี ุงหรอก” เขาบอกพร้อมเดนิ นาเธอ ไปยังระเบียงบ้านพกั โชคดที ่ีรีสอร์ตท่ีเขาพกั เป็ นรีสอร์ตบ้านหลงั สไตล์บูตกิ มีหนึง่ ห้องนอน หนึง่ ห้องรับแขก และระเบียงหน้าห้องไว้ชน่ื ชมเกลยี วคล่ืนและแสงตะวนั ยามเช้า เมอ่ื ทงั้ คเู่ ดินออกมาจนถึงระเบียงอนริ ุทธ์นง่ั ลงก่อนตามด้วยหญิงสาวนงั่ ลง อีกฝั่งของโต๊ะ “คืนนคี ้ ณุ พกั ที่น่ีไปก่อนแล้วกนั ผมให้คณุ นอนในห้อง ส่วนตวั ผมจะนอน ตรงห้องรับแขก” “คณุ เข้าไปนอนในห้องเถอะค่ะ” เธอปฏิเสธแคน่ กี ้ ็เกรงใจเขามากแล้ว “คณุ นอนในห้องนอนนะ่ ดีแล้ว” เขาเอย่ ยิม้ ๆ กบั ทา่ ทางเกรงอกเกรงใจของ เธอ เขาเว้นจงั หวะช้อนตามองเธอก่อนพดู ต่อ “ในห้องสามารถล็อกกลอนประตไู ด้” วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

11 “เออ่ ...ฉนั ขอบคณุ มากนะคะ ทงั้ ท่ีเราไม่ได้ร้จู กั กนั เลยแตค่ ณุ กลบั ชว่ ยฉัน ไว้ซา้ ยงั ให้ที่พกั ฉนั อีก” “ไมเ่ ป็ นไรหรอก ผมชอบชว่ ยเหลือคนน่ะ” เขาบอกจากใจไมอ่ ย่างนนั้ คงไม่ เลอื กเรียนหมอ “คณุ เป็ นหมอหรือคะถึงได้ชอบชว่ ยคน” ปิ่ นมกุ ยิม้ กว้างให้เขาด้วยไมค่ ิดว่า เขาจะเป็ นหมอจริง ใบหน้าคมเข้มกับร่างกายสงู ใหญ่ตา่ งจากภาพหมอทเ่ี ธอเคย เจอทลี่ ้วนแตผ่ ิวขาวใส่แว่นตาหนาเตอะ “คณุ ชอ่ื อะไร” อนริ ทุ ธ์ไมต่ อบเขาเลือกจะถามเร่ืองอน่ื แทน “ฉนั ชอื่ ปิ่ น ปิ่ นมกุ ค่ะ” “ผมอนิรุทธ์ เรียกรุตเฉยๆก็ได้” “ยินดีทีไ่ ด้ร้จู กั นะคะคณุ รตุ ฉนั ขอรบกวนคณุ คนื นคี ้ นื เดียวเช้าเม่อื ไหร่ฉัน จะกลบั ไปในทข่ี องฉันคะ่ ” “คณุ จะกลบั ยังไง” ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

12 “ฉนั มีเพ่อื นสนิทอย่ทู ่ปี ราณบรุ ี ยงั ไงฉันจะลองติดต่อให้เพอื่ นมารับ” ปิ่ นมกุ คลย่ี ิม้ ให้ชายหนมุ่ “คณุ สนใจทางานกบั ผมหรือเปลา่ ” จ่ๆู เขาก็โพล่งขนึ ้ ตกใจตวั เองไมน่ ้อย เมอ่ื หวั ใจเขาเต้นแรงใปกับรอยยิม้ ทีป่ ระดบั บนใบหน้าหวานปนเศร้านนั้ “งานด้านไหนค่ะ ฉันไม่มีความสามารถหรอกคะ่ ” เธอปฏิเสธอ้อมๆ “คณุ ชอบทาอาหารเหรอ” เขาถามขนึ ้ เมอื่ นึกได้ว่าเธอพดู ว่าถนดั ทาขนม หวาน “ใชค่ ะ่ ฉันขายขนมหวานจาพวกขนมไทยนะ่ ค่ะ” “อ๋อ...อย่างนนี ้ ี่เองคณุ ถึงไมส่ นใจไปทางานกับผม” เขาพดู อย่างทใ่ี จคดิ “ต้องขอโทษคณุ รตุ ด้วยจริงๆนะคะ แตถ่ ้าหากคณุ มเี ร่ืองอะไรให้ฉนั ชว่ ยฉนั ยินดชี ว่ ยคณุ นะคะ” เธอบอกพร้อมส่งรอยยิม้ พิมพใ์ จให้เขา อนิรุทธ์มองภาพนนั้ ราวกับถูกสะกด เธอไมใ่ ช้คนสวยหากแต่เมื่อได้พิศกลบั ละสายตาไปไม่ได้ “คณุ พดู แล้วนะว่าจะชว่ ยผม ถ้าถึงเวลามเี รื่องให้ช่วยห้ามเปล่ียนใจนะ” เขายิม้ กร่ิมตามประสาหน่มุ อารมณ์ดี “คะ่ ..ฉันไมล่ มื แน่นอน” วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

13 “คณุ บอกว่าบ้านคณุ ไมไ่ ด้อยู่แถวนเี ้หรอ?” เขาถามเผื่อวนั หน่ึงมเี รื่องให้เธอ ช่วยจะได้ตามตวั ได้ถูก “เปลา่ หรอกคะ่ บ้านฉนั อย่เู มืองนนท์นะ่ ” “อ้าว..แล้วคณุ มาทาอะไรที่หวั หนิ ” “ฉันมาตอกยา้ ความจริงบางอย่างน่ะคะ่ ” นา้ เสียงเธอหมน่ เศร้าลงอย่าง ถนดั อนิรทุ ธ์ร้ไู ด้ทนั ทวี า่ หญิงสาวตรงหน้าคงมปี ัญหาเรื่องหวั ใจ “ความจริงนน่ั คือต้นเหตทุ ที่ าให้คณุ คดิ สนั้ ?” “ค่ะ มนั เป็ นแคอ่ ารมณ์ชวั่ วบู ตอนนฉี ้ นั ตดั ใจได้แล้วค่ะ” “ผมดใี จด้วยนะ” “ขอบคณุ มากนะคะ คณุ ทาให้ฉนั สบายใจขนึ ้ เยอะเลย” ป่ิ นมกุ สดู ลม หายใจเข้าปอด ในความโชคร้ายยงั มีความโชคดอี ย่บู ้างนบั แตน่ ตี ้ อ่ ไปเธอจะไม่ใช้ อารมณ์ในการแก้ ปั ญหาอีก ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

14 บทท่ี 2 ใครอีกคน เสียงคล่ืนกระทบฟังกับแสงตะวนั ทเ่ี จิดจ้า จติ ใจท่ขี นุ่ มวั ของปิ่ นมกุ ถูกกลบ กลนื ไปกับเกลยี วคลนื่ นส่ี ินะทเี่ ขาเรียกว่าธรรมชาตบิ าบัด “คณุ ตน่ื เช้าจงั ” เขาทกั เมื่อเหน็ เธอยืนดพู ระอาทติ ย์ขนึ ้ อย่ทู ี่ชายหาด “ฉนั มาให้ธรรมชาตชิ ว่ ยบาบัดนะ่ ค่ะ” เธอสง่ ยิม้ ให้เขา อนริ ุทธ์นบั ว่าเป็ นคน ดีคนหนง่ึ นอกจากเขาจะชว่ ยชวี ิตเธอแล้วเขายังเป็ นธุระจดั การจนเธอสามารถ ติดตอ่ เพื่อนสนิทได้ เธอจงึ จดั เขาเข้ามาอย่ใู นรายชือ่ เพ่อื นท่ีแสนดีอกี คน “คณุ จะกลบั บ้านเลยเหรอ ถ้าไม่ตดิ ธรุ ะอะไรรอกลบั พร้อมผมวนั พร่งุ นมี ้ ยั้ ” เขาเว้นช่วงให้เธอตดั สนิ ใจก่อนพดู ต่อ “ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วผมวา่ คณุ อย่พู กั ผ่อนต่อ เถอะ” “คณุ กลวั ว่าถ้าฉันกลบั ไปอย่คู นเดียวแล้วจะคดิ สนั้ อกี ใช่หรือเปล่าคะ” ปิ่ น มกุ ถามเขาอย่างร้ทู นั “เปล่า เปลา่ ” อนิรุทธ์ยกมือขนึ ้ ปฏิเสธพลั วนั “ฉนั ไมไ่ ด้วา่ อะไรสกั หน่อย ดีใจซะอกี ทมี่ ีคนเป็ นหว่ ง” ป่ิ นมกุ อมยิม้ กบั ทา่ ทางของเขา ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

15 “คณุ น่ีนะ...” อนิรทุ ธ์สา่ ยหน้าระอา ไม่คิดเซ้าซอี ้ ะไรเธออีก หากคนเรามี วาสนาตอ่ กันสกั วนั คงจะได้กลบั มาพบกัน “เพือ่ นฉันมารับแล้ว ขอบคณุ มากนะคะ” ปิ่ นมกุ คลีย่ ิม้ ให้ชายหนมุ่ “ครับ” เขามองรอยยิม้ นนั้ ราวกับถูกสะกดก่อนจะเผลอคลย่ี ิม้ ตามคน ตรงหน้า ป่ิ นมกุ ก้มหน้างดุ ก็ตอนนใี ้ บหน้านวลเริ่มขนึ ้ ริว้ แดงๆให้ได้เหน็ ก่อนจะปัด ความคิดฟ้ งุ ซา่ นออกไปเอย่ ลาชายหน่มุ “ฉันจะไมล่ ืมมิตรภาพระหวา่ งเรา” ป่ิ นมกุ โบกมอื ลาเขาก่อนจะรีบหมนุ ตวั เดินไปขนึ ้ รถที่กิตตยิ าเพ่อื นสนทิ คนเดยี วขบั มารบั หกเดอื นต่อมา หกเดอื นเตม็ ท่ีอนิรุทธ์กลบั มากทางานหนกั หลงั จากกลบั จากการพกั ร้อน และงานแตง่ เพือ่ นรกั ตวั เขาเองยังไมม่ ีเวลาสว่ นตวั เลย จนมารดาโทรมาต่อวา่ ชดุ ใหญ่ท่เี ขาไมย่ อมไปตามนดั เมือ่ คา่ วานนี ้ ‘แกจะทาให้แม่โดนถอนหงอก’ ‘แมค่ รับผมงานย่งุ จริงๆ มีเคสดว่ นต้องผ่าตดั ขอโทษแม่ด้วยนะครับ’ ววิ าหร์ ักลวง / เรดอีเดน

16 ‘แกไม่ต้องมาขอโทษแม่ คนทแี่ กควรขอโทษคือหนอู ิน!’ เสียงของแม่ยงั ดงั ก้องหนู นั้ เป็ นสาเหตใุ ห้วนั นีเ้ขาต้องกลบั บ้านไม่เช่นนนั้ คง โดนทา่ นตดั แมต่ ดั ลกู แนๆ่ “หายหน้าหายตาไปเลยนะ ฉันนกึ วา่ ฉันไมม่ ีลกู แล้วซะอีก” นางอดประชด บุตรชายคนเดยี วไมไ่ ด้ “นี่แม่ยงั เคอื งผมอยู่อีกเหรอครับ” เขาถามหย่ังเชงิ เมือ่ เหน็ ใบหน้างองา้ ของ ผ้ใู ห้กาเนิดก็ร้แู ล้ววา่ คาตอบคืออะไร “ผมเคยบอกแม่แล้วไงว่าเลกิ จบั ค่ใู ห้ผมได้ แล้ว” เสียงท้มุ อ่อนลงพร้อมถอนหายใจ “ถ้าแม่ไม่จบั ค่ใู ห้แกแล้วเมอ่ื ไหร่แกจะเป็ นฝ่ังเป็ นฝาแบบคนอ่ืนเขาสกั ที อายุอานามไมใ่ ช่น้อยๆแล้ว” นางถอนใจ “แม่ครบั คขู่ องผม ผมขอเลือกเองนะครับ” “แล้วเมอื่ ไหร่แกจะเลือกได้ แกดตู าเหมเพอื่ นรกั แกซิรายนนั้ ยังเป็ นฝ่ังเป็ น ฝาไปแล้ว แล้วแกจะมามวั หวงตวั ไปทาไม” “ก็ผมยังไมเ่ จอคนท่ใี ชน่ ่ีครบั ” ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

17 “แล้วเมอ่ื ไหร่จะเจอ แม่ให้เวลาแกหนึง่ เดือนถ้าไม่ยอมมีเมียเป็ นตวั เป็ นตน ก็เตรียมตวั เป็ นเจ้าบ่าวของหนอู ินได้เลยและถ้าแกยังดอื ้ แม่จะตดั แกออกจากกอง มรดกคอยด”ู นางยื่นคาขาดอย่างคนเอาแตใ่ จ “โถ้แม่!...มนั ไมไ่ ด้หาง่ายๆนะครบั ” “ผ้หู ญิงมเี ยอะแยะทาไมจะหาไมไ่ ด้ เว้นเสยี แตว่ ่าแกจะไม่ชอบผ้หู ญิง” นาง มองบตุ รชายอย่างจบั ผิด “ไปกันใหญ่แล้ว...ผมไมไ่ ด้เป็ นแบบนนั้ สกั หน่อย” “ถ้าแกไมช่ อบผ้ชู ายแล้วทาไมแม่ไมเ่ คยเหน็ แกมีแฟนเลย” นางจ้อง บุตรชายเขม็ง “ผมยังไมเ่ จอคนถูกใจไง” อนริ ทุ ธ์กลอกตาไมน่ กึ วา่ แม่จะมีจินตนาการ บรรเจิดได้ถึงเพียงนี ้ “หนอู ินทอุ รหลานสาวป้ าดาริกาแกคิดวา่ ไง” “ผมจะไปคดิ วา่ ไงได้ไง เคยเจอกนั ครงั้ สดุ ท้ายก็สบิ กวา่ ปี ก่อนน้นู ” “นนั้ ไงแม่ถึงนดั ให้แกมาเจอน้องจะได้ร้วู า่ ถกู ใจหรือเปล่า” ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

18 “ถ้าแม่หมายถึงเร่ืองหน้าตาน้องอนิ ก็สวยดี สวยแบบสาวสมยั ใหม่” เขานึก ไปถึงใบหน้ารูปไขก่ ับบคุ ลิกทป่ี ราดเปรียวของหญิงสาวท่ไี ด้เหน็ ผ่านโซเซียวมเี ดยี “แกไม่ชอบคนสวยเหรอ? วนั นนั้ ถึงเบีย้ วนดั ” “เปลา่ ครับ” “ฉนั ถามหนอ่ ย หนอู นิ ไม่ดีตรงไหนแกถึงไม่มาตามนดั ในวนั นนั้ ” “ไมใ่ ชว่ ่าน้องอนิ ไมด่ ี แตผ่ มบอกแมไ่ ปแล้วว่าติดผ่าตดั ด่วนไง” คณุ อรทยั ปรายตามองบตุ รชายคนเดยี วเช่ือคร่ึงไม่เช่ือครึ่ง จริงอย่บู ตุ รชาย นางเป็ นหมอแต่ตงั้ แต่อนิรทุ ธ์เข้ามารับตาแหน่งผ้บู ริการของโรงพยาบาลซงึ่ เป็ น กิจการของครอบครวั เขาก็ทางานด้านฝ่ายบริหารเป็ นหลกั น้อยครงั้ ท่ีลกู ชายนาง จะลงมอื ผ่าตดั ด้วยตวั เอง “แม่ทาหน้าเหมอื นไม่เช่ือผม..” เขาตดั พ้อมารดา “ชา่ งมนั เถอะไหนๆ วนั นแี ้ กก็มาแล้วหลงั อาหารเย็นช่วยไปส่งหนอู นิ ท่ีบ้าน ด้วยแล้วกัน” วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

19 “แม่นดั เขามาท่บี ้านวนั นเี ้หรอ!” อนิรทุ ธ์เสียงสงู ไม่คดิ ว่าจะโดนมารดาซ้อน แผน “ใช่ แล้วแกจะเสียงดงั ใส่แมท่ าไม” นางเอด็ ตดิ จะราคาญในความเล่นตวั ของบตุ รชาย หกโมงเย็น บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงหวั เราะของมารดาเขาและ อนิ ทอุ ร ทงั้ สองคยุ กันอย่างออกรสด้วยเร่ืองสพั เพเหระและเร่ืองรสนยิ มความชอบ อนิ ทอุ รเป็ นคนสวยชนิดที่ใครเห็นเป็ นต้องมองเหลียวหลงั ซา้ ยงั เป็ นคนชา่ ง พดู ชา่ งเจรจา หญิงสาวสามารถสร้างเสยี งหวั เราะและรอยยิม้ ให้กับคนรอบข้างได้ อย่างดี ทาให้เขาไมไ่ ด้ร้สู กึ อดึ อดั อย่างที่คดิ ไว้ซา้ หญิงสาวเองก็ไม่มีทีท่าพึงใจในตวั เขาบางทีเธออาจจะไมร่ ้เู ห็นเร่ืองการคลมุ ถงุ ชน “หนอู ินอิ่มแล้วใช่มยั้ ลกู ” “ค่ะ” วิวาห์รักลวง / เรดอีเดน

20 “รุตพาน้องไปนงั่ ทหี่ ้องรบั แขกส”ิ นางเปิ ดทางให้ชายหญิงได้มีโอกาสทา ความร้จู กั กนั และลกู ชายก็ไม่ทาให้นางผิดหวงั เขาเดนิ นาหญิงสาวไปยัง ห้องรบั แขกของบ้านอย่างไมอ่ ดิ ออด อินทอุ รยิม้ กว้างเพียงเหน็ หน้าคมเข้มหล่อเหลาของพ่ีรุตเธอก็ตดั สินใจได้ใน เสยี ้ ววินาทีว่าจะคว้าตาแหน่งภรรยาเขามาให้ได้! “พร่ี ุตอดึ อดั หรือเปลา่ คะ” อนิ ทอุ รแสร้งถาม “อ๋อ...ไม่เลยครับ” เขาชะงกั ไปนิดพลางคดิ ในใจ ‘นเี่ ขาเผลอทาพฤติกรรม อะไรไมด่ ไี ปหรือเปลา่ ?’ “แนน่ ะคะ แตอ่ นิ แอบสงั เกตเห็นพีร่ ุตถอนหายใจบ่อยๆ” “พท่ี าให้น้องอนิ ร้สู กึ ไม่ดีหรือเปลา่ ?” ควิ ้ หนาของเขาขมวดแทบเป็ นปม “เปลา่ เลยคะ่ เป็ นอินเสยี อีกทท่ี าให้พี่รตุ ร้สู ึกไมด่ ี” สหี น้าและนา้ เสียงของ เธอหม่นลง ทวา่ กลบั ลอบยิม้ ในใจอย่างซ่อนเล่ห์พร้อมทงั้ บอกกับตวั เองอย่ใู นใจ ‘เธอจะไม่มที างปลอ่ ยผ้ชู ายคนนใี ้ ห้หลดุ มอื ไปเด็ดขาด’ วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

21 อนริ ุทธ์ยิม้ อ่อนเอ็นดทู า่ ทีเกรงอกเกรงใจหนกั หนาของหญิงสาวไม่น้อย จริง อย่ทู ่ีเขาไม่ชอบวธิ ีการจบั ค่ขู องมารดา แต่เขาเองก็ไม่ได้นึกรังเกียจหญิงสาว ตรงหน้าเลยสกั นดิ “น้องอินอย่าคิดมากเลย ช่วงนพี ้ ง่ี านย่งุ น่ะถ้าจะเครียดก็คงเป็ นเร่ืองงาน” “พร่ี ุตมีคนร้ใู จหรือยงั คะ” “อะไรนะครบั ! น้องอินถามพีว่ า่ ยงั ไงนะ” อนิรุทธ์เกือบสาลกั กบั คาถามที่ไม่ อ้อมค้อมของเธอ “เอ่อ..อินถามวา่ พ่รี ตุ มคี นรักหรือยังนะ่ ค่ะ” “พนี่ ะเหรอยงั โสดอย่เู ลยครับ” “จริงเหรอคะท่พี รี่ ตุ ยงั โสด ไม่นา่ เชอื่ เลยนะคะ” อนิ ทอุ รนยั น์ตาเป็ นประกาย อนิรุทธ์ทนั เห็นเข้าพอดจี งึ เร่ิมตงิดใจกับคาถามของสาวเจ้าจงึ เปลีย่ นหวั ข้อสนทนา ทไี่ มใ่ ช่เรื่องสว่ นตวั ของเขาเอง “น้องอนิ คดิ ไว้หรือยงั จะเร่ิมงานเลยหรือพกั ผ่อนก่อน” ววิ าห์รักลวง / เรดอีเดน

22 “คดิ วา่ จะเริ่มงานเลยคะ่ ” อนิ ทอุ รช้อนตามองชายหนมุ่ ก่อนตดั สนิ ใจพดู บางอย่าง “ถ้าอินจะขอไปทางานเป็ นเลขาพร่ี ตุ พ่รี ตุ จะว่ายงั ไงคะ” อนิรทุ ธ์ชะงักไปคิดไมถ่ ึงว่าหญิงสาวตรงหน้าจะรกุ เขาขนาดนเี ้ห็นท่เี รื่องที่ เข้าใจวา่ เธอไม่รู้เหน็ กบั การคลมุ ถุงชนต้องทบทวนใหมเ่ สียแล้ว “พเ่ี ป็ นหมอ ไมจ่ าเป็ นต้องมเี ลขาหรอกครับ” อนริ ุทธ์ยิม้ อย่างรกั ษามารยาท “แต่คณุ ป้ าอนญุ าตแล้วนะคะให้อนิ ไปช่วยงานพี่รุต” อนิ ทอุ รไม่ยอมแพ้ เธอ นึกถูกใจพร่ี ุตเสยี แล้ว และอะไรทีเ่ ธอต้องการไม่มีทางที่เธอจะปลอ่ ยให้หลดุ มือไป “คณุ แมบ่ อกน้องอนิ อย่างนนั้ เหรอครบั ” อนริ ทุ ธ์เลกิ ควิ ้ ขนึ ้ เล็กน้อย อินทอุ ร เห็นชายหน่มุ มองมาคล้ายไมเ่ ชือ่ เธอจงึ มองหาตวั ช่วยประจวบเหมาะกับคณุ อรทยั เดนิ เข้ามาพอดี “ใชค่ ะ่ นนั้ ไงคณุ ป้ ามาพอดเี ลย” “คยุ อะไรกนั อย่เู หรอลกู ” นางถามอย่างเอ็นดหู ลานสาวเพ่อื นสนิท “คอื อนิ กาลงั ขอไปทางานกับพร่ี ุตค่ะป้ าอิน” “ว่าไงละ่ รตุ ให้น้องไปทางานด้วยได้หรือเปลา่ ” ววิ าหร์ ักลวง / เรดอีเดน

23 “ไปทางานที่โรงพยาบาลน่ะได้ครับ แต่ถ้าจะมาเป็ นเลขาของผมเห็นทีจะ ไม่ได้” “ทาไมล่ะ?” “แมก่ ็ร้วู ่าผมเป็ นหมอรกั ษาคนไข้นะครับถ้าผมจะหาผ้ชู ว่ ยจริงๆคนๆนนั้ ต้องเป็ นพยาบาล ไมใ่ ช่จบการตลาดแบบน้องอิน” เขาตอบอย่างตดั รอนไมค่ ิดจะ นาปัญหามาให้ตวั เองต้องปวดหวั “งนั้ แม่ให้น้องทาการตลาดให้โรงพยาบาลเรานะ” นางใช้สายตาบังคบั ให้ บตุ รชายยอม “เออ่ ...ป้ าอินคะถ้าพร่ี ตุ ไมส่ ะดวกก็ไมเ่ ป็ นไรคะ่ ” อนิ ทอุ รเสียงอ่อนยอมแพ้ ที่เธอยอมไปทางานเพราะอยากใกล้ชิดชายหนมุ่ หากต้องทางานแล้วไมไ่ ด้เหน็ หน้า เธอขอเลือกไม่ทาเสียดกี ว่า “ป้ าตามใจหนอู นิ นะลกู ” นางบอกเสยี งออ่ นโยนก่อนจะหนั มาทาเสียงแขง็ ใสบ่ ุตรชายตวั ดี “สว่ นแกอย่ามาเสยี ใจทีหลงั แล้วกนั ” อนริ ทุ ธ์ได้แตส่ ่ายหน้าให้กบั ความเอาแตใ่ จของมารดาหากคนที่จะมาเป็ น คชู่ ีวิตเขาเป็ นเหมอื นท่านอีกคนเหน็ ทคี งหาความสงบสขุ ให้ชีวติ ไม่ได้ ววิ าหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

24 “สองท่มุ กว่าแล้วรตุ ขบั รถไปสง่ น้องด้วยนะ” นางหนั มาสงั่ ลกู ชายเมื่อเห็น ว่าสมควรแกเวลาท่หี ญิงสาวต้องกลบั บ้านแล้ว “ครบั ” เขาตอบรบั อย่างเสียมิได้ อนริ ุทธ์เปิ ดเพลงทาลายความเงียบในห้องโดยสารด้วยไมร่ ้จู ะชวนอินทอุ ร สนทนาเร่ืองอะไรดี ฝั่งหญิงสาวทน่ี ง่ั มาข้างกันก็ไมม่ คี าพดู ใดหลดุ ออกมาจากปาก สวยจนเม่ือินถของเขาขบั มาถึงบ้านของอนิ ทอุ ร เขาจอดเลยี บไปกับรัว้ บ้านก่อนจะ ปิ ดไฟหน้ารถ รอให้คนในบ้านมาเปิ ดประตรู ัว้ ให้หญิงสาว “อินขอบคณุ พีร่ ุตมากนะคะทม่ี าสง่ ” “ไมเ่ ป็ นไรครับ” “พี่รตุ ลงไปทานอะไรในบ้านก่อนมยั้ คะ” “ไม่ดกี วา่ ครบั ” อนริ ทุ ธ์ยิม้ ออ่ นให้หญิงสาว ร่างบางของอินทอุ รคอ่ ยๆ ก้าวเท้าลงจากรถอย่างอ้อยองิ่ ก่อนจะปิ ดประตู แล้วลงจากรถอย่างช้าๆ อนริ ทุ ธ์มองตามหญิงสาวจนเมือ่ เธอเดินหายลบั เข้าไปใน ตวั บ้านแล้วเขาจึงบึ่งรถกลบั ทีพ่ กั ของตวั เอง ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

25 อินทอุ รเดนิ เข้ามาในตวั บ้านพบว่าป้ าสะใภ้ยงั อย่ทู ี่ห้องรับแขก สองเท้าจงึ คอ่ ยๆ เยือ้ งย่างเข้าไปหาญาตผิ ู้ใหญ่ทเ่ี ธอรักและรกั เธอนิ าวกับลกู แท้ๆ “เป็ นยงั ไงบ้างอนิ หมอรตุ ถูกใจหลานป้ าหรือเปล่า” “ถกู ใจค่ะ แตอ่ นิ วา่ พีร่ ุตคงไมไ่ ด้คิดอะไรกับอินมากไปกว่าน้อง” อนิ ทอุ รนง่ั ลงบนโซฟาข้างป้ าสะใภ้ “ทาไมคดิ อย่างนนั้ ละ่ ลกู ” “ก็วนั นอี ้ ินลองหย่ังเชงิ ขอไปทางานกบั พ่รี ตุ ยงั ถกู ปฏิเสธออกมาตรงๆเลย คะ่ วนั นอี ้ ินเลยขอถอยทพั ออกมาก่อน” “แสดงว่ายงั ไมย่ อมแพ้ใช้มยั้ ” “จนกว่าพีร่ ตุ จะมเี จ้าสาวเป็ นตวั เป็ นตนอินถึงจะยอมถอยค่ะ” “ดมี ากหลานป้ า” นางยกมอื ขนึ ้ มาลบู ศรี ษะทยุ ของหลานสาวด้วยความ เอน็ ดู พลาดจากเหมนั ตไ์ ปก็อนิรทุ ธ์นแี ้ หละท่ีนางวางใจจะฝากดวงใจดวงนขี ้ อง นางให้ดแู ล ววิ าหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

26 บทท่ี 3 ฟ้ าลิขิต ท้องถนนในคา่ คนื นชี ้ ่างเงียบเหงานกั ชายหนมุ่ ขบั รถม่งุ หน้าออกจาก เมืองกรุงฯ ตงั้ ใจวา่ คืนนจี ้ ะไปนอนพกั ผ่อนทคี่ อนโดริมแม่นา้ เจ้าพะยาทีน่ นทบรุ ี ขบั รถไปอีกไม่ก่ีแยกก็จะถึงท่พี กั ของเขาอย่แู ล้วแตส่ ายตาเขากลบั เหลือบไปเหน็ หญิง สาวร่างบางทดี่ คู ้นุ ตายืนอยู่ตรงป้ ายรถเมล์โดยมชี ายคนหน่งึ ยือ้ ยดุ เธออยู่ เขา ชะลอความเร็วทวา่ ยงั ไมท่ นั ท่ีจะได้เขาไปจอดเทียบป้ ายรถเมล์เพอื่ จะได้เพ่งมอง เธอให้ชดั กลบั มีบางอย่างวิ่งตดั หน้ารถเขาเสียก่อน “เฮ้ย...” อนริ ุทธ์อทุ านพร้อมกบั เหยียบเบรกจนมิด เอย๊ี ด!! เสยี งล้อบดเบียด ถนนดงั ลนั่ ‘ชนมยั้ วะ’ อนิรุทธ์พมึ พากบั ตวั เองก่อนตดั สนิ ใจลงจากรถไปดคู นเจบ็ “คณุ เป็ นอะไรมากไหมครับ” “มะ..ไมค่ ะ่ ขอโทษนะคะฉันข้ามถนนไม่ดรู ถเอง” ปิ่ นมกุ เงยหน้าตอบชาย หน่มุ อย่างลแุ ก่โทษ เธออาศยั จงั หวะทีภ่ ีมพลเผลอสะบัดแขนของเขาออกจาก ข้อมือเล็กของเธออย่างแรงด้วยความรังเกียจก่อนจะว่ิงไปอกี ฟากหนงึ่ ของถนนจน เกิดเรื่องเกิดราวขนึ ้ “ป่ิ นมกุ !” ววิ าหร์ ักลวง / เรดอีเดน

27 “คณุ รุต!” ปิ่ นมกุ เบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึงไม่นึกวา่ จะได้เจอเขาอกี ครงั้ ใน สถานการณ์ชวนอดึ อดั เชน่ นี ้ อนริ ุทธ์มองตรงไปยังหญิงสาวร่างเล็กบอบบาง ใบหน้ารูปไขเ่ กลยี ้ งเกลา วนั นปี ้ ิ่ นมกุ อย่ใู นชดุ เสอื ้ ยืดสีขาวกับกางเกงขาสนั้ หวั เขาที่โผลพ่ ้นจากกางเกงขา สนั้ นนั้ มีเลือดซึมออกมา คงเพราะแรงกระแทกเมอ่ื คร่ทู าให้เธอล้ม “เจ็บมากหรือเปลา่ ?” ใบหน้าเขาเครียดขรึมถามเธอเสยี งเรียบพร้อมทงั้ ก้ม ลงไปพยุงคนเจ็บให้ลกุ ขนึ ้ ยืน ดวงตาคมหลบุ มองตรงแผลเล่ือนขนึ ้ ประสานสายตา กบั หญิงสาว เห็นเธอส่ายหน้าเร็วรวั “ไม่ค่ะ ฉนั ต้องขอโทษอีกครงั้ นะคะทขี่ ้ามถนนไมร่ ะวงั ” เธอบอกสีหน้า จริงจงั เป็ นเพราะต้องการหนีจากภีมพลทาให้เธอไม่ทนั ระวงั รถทีข่ บั มา “ป่ิ น!...เป็ นยังไงบ้าง” ภีมพลถามร้อนใจทนั ทที ี่เดินตามมาทนั ทว่าป่ิ นมกุ ไมต่ อบ อนิรทุ ธ์สงั เกตเห็นสหี น้าลาบากใจของเธอพอจะเดาได้ว่าชายคนนเี ้ป็ นใคร จงึ เป็ นฝ่ายพดู ขนึ ้ “ปิ่ นไมเ่ ป็ นอะไรแล้วครบั ” อนริ ุทธ์ลอบสารวจชายตรงหน้าขณะท่ตี วั เขาเอง เดินมายืนเคียงข้างหญิงสาว วิวาห์รักลวง / เรดอีเดน

28 “พภี่ ีมป่ิ นขอร้องอย่ามาย่งุ กับป่ิ นอกี ตอนนใี ้ จปิ่ นไมเ่ หมือนเดมิ แล้ว” “ปิ่ นพดู แบบนหี ้ มายความว่ายงั ไง” ภีมพลชกั สหี น้าใสห่ ญิงสาว “ผ้ชู ายคนนเี ้ป็ นสามขี องปิ่ น!” “ไมจ่ ริง! พไี่ ม่เช่ือ” ภีมพลมองเขม็งมาท่ีหญิงสาว นยั นต์ าวาวโรจน์บอกให้ เธอร้วู า่ เขากาลงั โกรธทเ่ี ธอโกหกเขา “พีจ่ ะเชอื่ หรือไมม่ นั ก็เร่ืองของพี่ แต่อย่ามาย่งุ กบั ปิ่ นอีกก็พอ ป่ิ นไมอ่ ยากทา ให้คณุ รตุ ไมส่ บายใจ” ปิ่ นมกุ ถอนหายใจหลงั พดู จบพร้อมกบั เลอื กเดนิ ไปคล้อง แขนอนิรทุ ธ์ให้เขาพาเดินหนอี อกไปจากตรงนนั้ เพื่อยตุ เิ รื่องทกุ อย่างลง ปล่อยให้ ภีมพลยืนตะลึงงนั กบั สิ่งท่ีได้เห็นและรบั รู้เพยี งลาพงั อนริ ุทธ์ตามนา้ เขายอมเดนิ เคยี งข้างหญิงสาวก่อนจะพาเธอเขาไปนง่ั ในรถ สว่ นตวั ของเขาที่มอี ปุ กรณ์ปฐมพยาบาลอยู่ เขาทาแผลให้เธออย่างชานาญก่อนจะ พาเธอขบั รถออกไปจากทต่ี รงนนั้ ภายในห้องโดยสารรถยนต์เงียบกริบไม่มีเสยี งใดเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน ปิ่ นมกุ ชาเลืองตามองร่างสงู ทกี่ าลงั ขบั รถอย่บู ่อยครงั้ “คณุ รตุ คะ คณุ จะพาฉันไปไหน” ววิ าหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

29 อนิรทุ ธ์เหลยี วมองมาที่คนเรียกเพียงนิด ก่อนหนั กลบั ไปสนใจท้องถนน เบือ้ งหน้าตนอีกครงั้ “ผ้ชู ายคนนนั้ คนรักคณุ เหรอ” เขาไม่ตอบคาถามหากแตเ่ ลอื กท่จี ะตงั้ คาถามกับเธอแทน “คะ?” “ผมถามว่าผ้ชู ายคนนนั้ คอื คนรักของคณุ หรือเปลา่ ” “เขาไม่ใช่คนรักฉันหรอกคะ่ ” “ถ้ าไม่ใช้แล้วทาไมเขาถึง...” “เขาเป็ นคนทฉ่ี ันเคยรัก” เธอเน้น “ดี อย่างน้อยผมจะได้ไมพ่ รากคนรักของใครมา” “คะ?” “ก็คณุ บอกเขาวา่ ผมเป็ นสามคี ณุ ไม่ใชเ่ หรอ” อนริ ุทธ์ยิม้ ยียวนให้กบั ตาแหน่งทเ่ี ธอมอบให้ วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

30 “เอ่อ...เรื่องนนั้ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะท่ีพดู ออกไปโดยพลการเลยพลอย ทาให้คณุ ลาบากใจ” “ไมเ่ ป็ นไร ว่าแต่ทาไมคณุ ถึงปฏิเสธเขาล่ะแตย่ งั ไมต่ ้องตอบคาถามผม หรอกตอนนผี ้ มหิวจะแย่ คณุ ชว่ ยไปนงั่ ทานอาหารเป็ นเพือ่ นผมจะได้มยั้ ” “ได้คะ่ ” อนิรทุ ธ์ใช้เวลาไมน่ านก็ขบั รถมาถึงร้านข้าวต้มโต้ร่งุ ริมทางแหง่ หน่งึ ท่เี ป็ น สถานท่ีประจาที่อย่ไู ม่ไกลจากที่พกั ของเขานกั “คณุ หมอรับอะไรดีคะวนั นี”้ เสียงเจอื ้ ยแจ้วจากแมค่ ้าสาวถามลกู ค้าประจา อนิรุทธ์จดั การสง่ั อาหารอย่างชานาญไมล่ ืมทจี่ ะสงั่ เผื่อคนตรงหน้าด้วย “วนั นีค้ ณุ หมอพาแฟนมาด้วยน่ารกั จงั เลยค่ะ” แมค่ ้าสาวยิม้ กร่ิมล้อเลยี น หมอหนมุ่ เพราะไม่เคยเห็นเขาควงผ้หู ญิงคนไหนมาทานอาหารตามลาพงั เลย อนริ ทุ ธ์ยิม้ ให้แมค่ ้าสาวไมต่ อบรับหรือปฏิเสธ “คณุ เป็ นหมอ?” คล้อยหลงั แม่ค้าสาวปิ่ นมกุ จงึ ถามขนึ ้ อีกครงั้ “ใช.่ ..” เขาตอบพร้อมเลกิ ควิ ้ ขนึ ้ เพ่ือรอฟังว่าเธอจะถามอะไรเขาอกี หรือ เปลา่ หากแตก่ ็ไมม่ ีคาพดู ใดเออื ้ นเอ่ยออกมา จึงเป็ นเขาทเ่ี ลอื กตงั้ คาถามแทน ววิ าหร์ ักลวง / เรดอีเดน

31 “ผ้ชู ายคนนนั้ เป็ นใครกัน...ใชแ่ ฟนคณุ หรือเปล่า” อนริ ุทธ์ถามอีกครงั้ ก่อน จะได้ยินหญิงสาวตรงหน้าถอนหายใจ รอไม่นานเธอก็พรั่งพรูเร่ืองราวให้เขารบั รู้ “ผ้ชู ายคนนนั้ ชื่อภีมพลเราคบกนั มาได้ปี กว่าโดยท่ีฉนั ไมเ่ คยร้เู ลยว่าเขามี ค่หู มนั้ อย่แู ล้ว จนกระทง่ั เพื่อนสนิทของฉนั ไปเห็นเขาลองชดุ แตง่ งานเธอสืบจนรู้ สถานท่ีและวนั งานจนแน่ใจจงึ ส่งข้อมลู มาให้ฉัน” “คณุ เลยตามไปงานแตง่ เขา” “ใช่คะ่ ฉันตดั สินใจไปดใู ห้เหน็ กับตาแตไ่ มไ่ ด้เข้าไปในงานหรอกนะคะ วนั นนั้ ฉนั ยอมรบั วา่ ช็อกกับความจริงทไ่ี ด้รับร้เู ลยค่ะ จนพานทาให้ตดั สินใจทาอะไร โง่ๆลงไป” ปิ่ นมกุ บอกเขาเรียบเร่ือยเวลาครึ่งปี ชว่ ยเยียวยาบาดแผลในใจเธอจน เกือบจะหายดี “ผ้ชู ายคนนนั้ แต่งงานแล้วแตย่ งั ตามตอแยคณุ อย่งู นั้ เหรอ” “ค่ะ” “แย่จงั เลยนะ แตไ่ มเ่ ป็ นไรผมจะชว่ ยคณุ เอง” “ชว่ ยยงั ไงคะ?” วิวาห์รักลวง / เรดอเี ดน

32 “ชว่ ยเป็ นสามีจริงๆให้คณุ น่ะสิ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ” เธอจ้องหน้าของเขาตาไม่กะพริบ ผ้ชู ายคนนจี ้ ากที่เธอได้ ร้จู กั เขาเป็ นคนอบอนุ่ ดไู ปก็น่าจะเป็ นคชู่ วี ิตทด่ี ี ทวา่ เธอจะมอบคร่ึงหน่งึ ของชวี ติ ไว้ ในมือชายหน่มุ ท่เี คยเจอหน้ากนั เพียงสองครงั้ ได้จริงๆนะ่ หรือ เมอ่ื เหน็ เธอลงั เลเขา จงึ พดู ขนึ ้ “ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก คณุ เองยังไม่มีใครส่วนผมก็ยังไมม่ ีใครถ้าเราลอง มาคบกันก็ไมเ่ สยี หาย” “คณุ รุตอย่าล้อฉนั เล่นเลยค่ะ” “ผมเปล่าล้อเลน่ และคณุ ห้ามปฏิเสธนะ คณุ จาได้หรือเปลา่ วา่ เคยยกชวี ิต คณุ ให้ผมแล้ว” อนริ ทุ ธ์มดั มือชกหญิงสาว มองเหน็ แสงสว่างท่ีปลายอโุ มงคม์ ารดา จะได้เลกิ จบั คใู่ ห้เขาเสยี ที “คณุ รุต...” เธอเรียกเขาเสียงออ่ น “ว่าไง..” เขาเลิกควิ ้ มองเธอ “แตเ่ ราไม่ได้รักกนั นะคะ” ววิ าห์รักลวง / เรดอเี ดน

33 “วนั นไี ้ ม่รักแตไ่ ม่แนพ่ ร่งุ นีค้ ณุ อาจจะรกั ผม” เขาพึมพากบั ตวั เอง ทว่าเธอ ได้ยินอย่างชดั เจน “คณุ นพี ้ ดู ง่ายดนี ะคะ” “เราสองคนโตแล้วนะคณุ ย่อมคาดหวงั ถึงความรักท่ีมีอย่จู ริง และร้ดู ีวา่ สง่ิ ที่ ใจของเราต้องการคอื อะไร” “...” ป่ิ นมกุ ไม่ได้ตอบรบั เธอมองใบหน้าคมของคนตรงหน้าอย่างค้นหา “ผมไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน...คือว่าเร่ืองท่ีผมจะบอกต่อไปนีห้ ากคณุ ได้ฟัง แล้วอาจจะคดิ ว่ามนั นา้ เนา่ แต่ผมอยากให้ร้วู า่ มนั คือเร่ืองจริง” หญิงสาวพยกั หน้า รับร้เู ขาจงึ เอ่ยตอ่ “คือ...คณุ แมอ่ ยากให้ผมมีครอบครวั ทา่ นเลยมกั จบั ค่ใู ห้ผมอย่เู สมอ ลา่ สดุ ทา่ นย่ืนคาขาดให้ผมแตง่ งานกับหลานสาวเพื่อน” “คณุ อยากให้ฉันช่วย?” “ใช.่ ..คณุ พอจะช่วยผมได้หรือเปล่า” ววิ าห์รักลวง / เรดอีเดน

34 “ได้ซิ ถือวา่ ฉนั ตอบแทนทคี่ ณุ ชว่ ยฉันไว้” ป่ิ นมกุ ตอบอย่างมีนา้ ใจ ไหนๆเขา ก็เคยชว่ ยเธอมาหลายครงั้ แค่แกล้งแสดงเป็ นคนรกั ตบตามารดาเขาคงไม่ใช่เรื่อง หนกั หนาอะไร “ขอบคณุ ครับ” “เอ่อ...วา่ แตฉ่ ันต้องช่วยคณุ ยังไงบ้างคะ?” “คณุ สะดวกมยั้ ถ้าต้องย้ายไปอย่กู บั ผมในฐานะภรรยา” “เอ๊ะ...ทาไม่ฉันต้องย้ายไปอย่กู บั คณุ ด้วยคะ” ปิ่ นมกุ ลงั เล ถึงเขาจะเคย ชว่ ยเธอไว้ถึงสองครงั้ สองคราแต่หากให้เธอต้องขนข้าวของไปอย่กู ับเขาตวั เธอเอง อดทจ่ี ะกระอกั กระอ่วนใจไมไ่ ด้ อนริ ทุ ธ์เห็นท่าทีของหญิงสาวไม่แปลกใจนกั ทเี่ ธอจะคดิ หนกั จึงเร่งเร้าเอา คาตอบด้วยเกรงวา่ สาวเจ้าจะเปลีย่ นใจ “ว่ายังไงคณุ ...” “เออ่ ...ฉันขอเวลาคดิ สกั หนอ่ ยได้หรือเปล่าคะ” “ได้สิ...ผมให้เวลาคณุ สองวนั แล้วผมจะมาเอาคาตอบ” ววิ าหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

35 ป่ิ นมกุ ลอบถอนหายใจอย่างน้อยเขายังเข้าใจเธอบ้าง “อาหารมาแล้วคณุ ทานด้วยกันสิ” เขาชวน “ฉันทานมาแล้ว” “ไหนๆ เราก็จะตกลงปลงใจกันแล้วถ้าผมจะขอทาความร้จู กั คณุ ให้มากขนึ ้ จะได้หรือเปล่า..” เขาทึกทกั ทงั้ ท่ยี ังตกั อาหารทานอยู่ ปิ่ นมกุ มองภาพตรงหน้า อย่างประหลาดใจหากแตก่ ็ตอบเขา “ได้คะ่ ” “ผมให้คณุ เร่ิมถามก่อน” “งนั้ คณุ ชว่ ยแนะนาตวั เองให้ฉนั ฟังคร่าวๆได้หรือเปล่า” อนริ ทุ ธ์มองหน้า หวานพร้อมขมวดคิว้ ป่ิ นมกุ จึงขยายความ “เช่นชอ่ื อาชพี อายุ” “ผมช่อื น.พ.อนิรทุ ธ์ ทรัพย์สกุล อาชีพหมอ อายุ 34 ...ตาคณุ แล้ว” “ฉนั ช่ือป่ิ นมกุ แสงทวศี ิลป์ เป็ นแมค่ ้าขนมหวาน อายุ 26 ค่ะ” “จริงซคิ ณุ ขายขนมหวาน คณุ มหี น้าร้านหรือเปลา่ ” วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

36 “มีคะ่ ฉนั เปิ ดร้านที่บ้านและรบั ทาตามออร์เดอร์ทล่ี กู ค้าสง่ั คะ่ ” “ขายดมี ยั้ เหน็ ทผี มคงต้องเหมาไปให้สาวๆทโี่ รงพยาบาลชิมบ้างแล้ว” “ก็พอเลยี ้ งดตู วั เองได้ค่ะ” “คณุ พดู ยงั กบั อย่ตู วั คนเดียว” “ฉนั อย่กู ับแมส่ องคนค่ะ” “เหมอื นผมเลย พอ่ ผมเสียไปนานแล้ว” “ฉันเสยี ใจด้วยนะคะ” “ครับ” อนริ ทุ ธ์มองดนู าฬิกาข้อมอื เหน็ ว่าเวลาล่วงเลยไปดกึ มากแล้วจึงลง มือทานอาหารตรงหน้าต่อทนั ทีท่บี ทสนทนาจบลง เม่อื ทานอาหารเสร็จแล้วเขา จดั การชาระเงินก่อนพาหญิงสาวออกจากร้านตงั้ ใจจะไปส่งเธอ “บ้านคณุ อย่ทู ี่ไหน เดยี๋ วผมไปสง่ ” “ฉนั กลบั เองได้ค่ะ แถวนถี ้ ิ่นฉนั ” “ไม่เอาผมพาคณุ มาก็ต้องพาคณุ กลบั ซิ” วิวาหร์ ักลวง / เรดอเี ดน

37 ป่ิ นมกุ ยิม้ ออ่ นให้คนตรงหน้าก่อนยอมบอกทางให้เขาไปสง่ ไมน่ านรถเก๋ง คนั งามก็มาถึงบ้านหลงั เลก็ ท่ีเธอพกั อาศยั กับมารดาก่อนลงจากรถอนิรุทธ์ไมพ่ ลาด ที่จะขอเบอร์โทรไว้ติดตอ่ เธอ “ปิ่ นอย่าพ่ึงไป” เขาเรียกเธอไว้ “มีอะไรหรือคะ หรือว่าฉันลืมของไว้” ปิ่ นมกุ เลิกควิ ้ ถาม “ผมอยากจะขอเบอร์คณุ ไว้น่ะ” “เบอร์ฉัน?” “อมื ...เอาไว้โทรมาถามคาตอบ” เขาเฉลยพร้อมรอยยิม้ ท่แี สนจะเจ้าเล่หน์ กั ในสายตาป่ิ นมกุ ทว่าเธอก็ยอมแลกเบอร์โทรกับเขาก่อนจะยืนมองจนรถของเขา ขบั ออกไปจนลบั ตา ววิ าหร์ ักลวง / เรดอีเดน