งานประวัติ

หลกั ฐานทางประวัตศิ าสตร์ จัดทำโดย ด.ช.ฐกร จิรชูสกลุ ม.2/1 เลขที่ 11

หลักฐำนทำงประวัติศำสตร์ หลักฐานทางประวัติศาสตร์ คอื รอ่ งรอยการกระทาของมนษุ ยใ์ นอดีตที่ยงั หลงเหลอื อย่ใู นปัจจบุ ัน เราใช้ หลักฐานทางประวตั ศิ าสตรเ์ พอ่ื การสืบค้นความจรงิ ข้อเทจ็ จรงิ ของเรอื่ งราวและเหตกุ ารณ์ท่ีเกิดข้นึ แก่ สงั คมมนุษยใ์ นอดีต ถา้ ไมม่ ีหลักฐานทางประวตั ศิ าสตรก์ ารศกึ ษาทางประวัตศิ าสตรก์ ็จะทาไม่ได้

หลกั ฐำนทำงประวัตศิ ำสตร์ จำแนกได้ 2 ลกั ษณะ คือ วดั กษตั ราธิราชวรวิหาร 1. พจิ ารณาตามคณุ ค่าและความสาคญั ของหลกั ฐาน แบ่งออกไดเ้ ป็น - หลกั ฐานช้นั ต้นหรอื หลกั ฐานปฐมภูมิ - หลักฐานช้นั รองหรอื หลกั ฐานทตุ ยิ ภูมิ หนังสือพิมพ์

หลกั ฐำนทำงประวตั ิศำสตร์ จำแนกได้ 2 ลกั ษณะ คือ 2. พิจารณาตามยคุ สมัยทางประวัติศาสตรแ์ บ่งออกเป็น - หลักฐานลายลักษณ์อกั ษร - หลกั ฐานทไ่ี ม่เป็นลายลกั ษณ์อกั ษร เคร่อื งปั้นดนิ เผา

สงิ่ ทเ่ี กิดในยุคอยุธยา จดหมายเหตุลาลูแบร์ “จดหมายเหตุ ลา ลแู บร์ ราชอาณาจกั รสยาม” ฉบบั นี้ มองซเิ ออร์ เดอ ลาลูแบร์ เอกอัครราชทูตฝร่ังเศส ประพนั ธข์ น้ึ ในราวปี พ.ศ. 2231 “ลาลแู บร์” ไดพ้ รรณนาถงึ กรงุ ศรอี ยธุ ยาไว้อย่างกวา้ งขวาง มีขอ้ ความเป็น ประโยชนช์ ดั เจน ทง้ั ด้านเศรษฐกิจ การกินอยู่ การแต่งงาน ขนบธรรมเนยี มประเพณตี า่ งๆ ตลอดจนเรอื่ งราว ท่ัวๆ ไป ทั้งยงั ได้วพิ ากษว์ ิจารณไ์ ปถงึ การเมอื งการปกครองในสมยั สมเดจ็ พระนารายณไ์ ว้ มากมาย...เรยี บเรยี งไว้ เป็นหมวดหมชู่ ัดเจน พรอ้ มภาพประกอบสวยงาม เหมาะอยา่ งยง่ิ สาหรบั ผทู้ กี่ าลังศึกษาเกีย่ วกบั ประวัติศาสตรใ์ น สมยั กรงุ ศรีอยธุ ยา

สง่ิ ทีเ่ กิดในยุคอยุธยา วัดพระศรสี รรเพชญ์ หรอื วดั พระศรีสรรเพชญ เป็นอดีตวดั หลวงประจาพระราชวังโบราณ อยุธยา ตัง้ อย่ทู ่ตี าบลประตชู ยั อาเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวดั พระนครศรอี ยุธยา ทางทศิ เหนือของวหิ ารพระ มงคลบพติ รในเขตอทุ ยานประวตั ศิ าสตรพ์ ระนครศรอี ยุธยาสรา้ งช้นึ ราวปี พ.ศ. 1991 โดยสมเด็จพระ บรมไตรโลกนาถ

สงิ่ ทเี่ กิดในยุคอยธุ ยา พงศำวดำรกรุงศรอี ยุธยำ พระรำชพงศำวดำรกรงุ ศรีอยุธยำ ฉบบั พระจักรพรรดพิ งศ์ (จำด) เปน็ พงศาวดารสยามสมยั อาณาจกั รอยธุ ยา เนือ้ หาเรมิ่ ต้งั แตแ่ รกสถาปนากรุงศรอี ยุธยาจนถงึ ปลายรัชสมยั พระเจา้ ทา้ ยสระต้นฉบบั เปน็ ใบลานรวม 17 ผกู เนอ้ื หาส่วนใหญค่ ลา้ ยกบั พระราชพงศาวดารกรงุ ศรอี ยธุ ยาฉบับอื่น ๆ ทีช่ าระในสมยั รัตนโกสินทรต์ อนต้น

สงิ่ ทเ่ี กดิ ในยุคอยธุ ยา สถำปตั ยกรรมย่อมมุ ไมส้ ิบสอง ในทางสถาปตั ยกรรม การย่อมมุ หรือการแตกมุม แต่เดิมมักทากับเสาไม้ ฐาน หรอื แท่นไม้ ชา่ ง จงึ เรยี กวิธีการนว้ี ่ายอ่ มมุ ไม้ บางทกี เ็ รยี ก ยอ่ มมุ ไม้ ต่อมาก็เรยี กการยอ่ มุมของอาคารสถาปัตยกรรมไทยท่ีเปน็ อาคาร เคร่อื งกอ่ เสาที่ กอ่ ด้วยอิฐ โดยมคี าวา่ ไม้อย่ดู ้วย เชน่ การยอ่ มมุ ของเจดยี ท์ ีม่ ีสบิ สองมุม หรอื ย่ีสิบมมุ วา่ เจดีย์ยอ่ มุมไม้สบิ สอง หรือเจดีย์ย่อมมุ ไม้ ยีส่ บิ สว่ นเสามีทง้ั ยอ่ ไม้แปด และย่อไม้สิบสอง เจดีย์พระศรสี รุ ิโยทยั

แหล่งที่มา 1. https://www.silpa-mag.com/culture/article_38673 2. https://th.wikipedia.org/wiki