๓๘ บทสวดมนต์ ไตรสรณคมน์ พุทธัง สะระณงั คัจฉามิ ธมั มัง สะระณงั คัจฉามิ สังฆัง สะระณงั คจั ฉามิ ข้าพเจ้าขอถอื เอาพระพทุ ธเจา้ เปน็ ท่พี ึ่งทร่ี ะลึก ขา้ พเจา้ ขอถอื เอาพระธรรมเป็นที่พึ่งทีร่ ะลึก ขา้ พเจ้าขอถือเอาพระสงฆเ์ ปน็ ทีพ่ งึ่ ท่ีระลกึ ทตุ ยิ ัมปิพทุ ธัง สะระณงั คจั ฉามิ ทตุ ยิ ัมปธิ ัมมงั สะระณงั คจั ฉามิ ทตุ ิยมั ปิสังฆงั สะระณังคจั ฉามิ แม้ครงั้ ทสี่ อง ขา้ พเจา้ ขอถอื เอาพระพทุ ธเจ้าเป็นท่ีพ่ึงทร่ี ะลึก แม้คร้ังทส่ี อง ข้าพเจา้ ขอถอื เอาพระธรรมเป็นท่ีพ่งึ ทร่ี ะลึก แม้ครั้งทสี่ อง ขา้ พเจ้าขอถอื เอาพระสงฆเ์ ปน็ ทพี่ ึ่งทีร่ ะลกึ ตติยมั ปิพทุ ธัง สะระณงั คัจฉามิ ตติยัมปิธัมมงั สะระณงั คจั ฉามิ ตตยิ มั ปิสังฆงั สะระณงั คจั ฉามิ แมค้ รั้งทส่ี าม ขา้ พเจา้ ขอถอื เอาพระพทุ ธเจ้าเปน็ ทพ่ี งึ่ ท่ีระลกึ แม้ครั้งท่ีสาม ขา้ พเจา้ ขอถือเอาพระธรรมเปน็ ท่ีพ่ึงท่ีระลึก แม้ครงั้ ทีส่ าม ข้าพเจ้าขอถอื เอาพระสงฆเ์ ปน็ ทพ่ี ง่ึ ที่ระลึก
๓๙ บทสวดมนต์ พระพทุ ธคุณ องค์ใดพระสัมพุทธ สุวสิ ทุ ธสนั ดาน ตัดมูลกเิ ลศมาร บ่ มิหม่นมหิ มองมวั หนึ่งในพระทัยท่าน ก็เบกิ บานคอื ดอกบัว ราคี บ่ พันพวั สุวคนธกำจร องคใ์ ดประกอบด้วย พระกรณุ าดังสาคร โปรดหมู่ประชากร มละโอฆะกันดาร ช้ีทางบรรเทาทกุ ข์ และช้ีสุขเกษมสานต์ ช้ที างพระนฤพาน อันพน้ โศกวิโยคภยั พร้อมเบ็ญจพิธจกั - ษจุ รสั วิมลไส เหน็ เหตุท่ีใกลไ้ กล ก็เจนจบประจักษ์จริง กำจดั น้ำใจหยาบ สันดานบาปแหง่ ชายหญงิ สัตวโ์ ลกได้พงึ่ พิง มละบาปบำเพญ็ บุญ ขา้ ขอประณตนอ้ ม ศริ ะเกลา้ บังคมคณุ สมั พทุ ธการุญ- ญภาพน้ันนิรนั ดรฯ (กราบ) บทสวดมนต์ พระธรรมคณุ สวฺ ากฺขาโต ภควตา ธมโฺ ม สนฺทิฏฐฺ ิโก อกาลิโก เอหปิ สฺสิโก โอปนยิโก ปจจฺ ตตฺ ํ เวทติ พฺโพ วิญญฺ หู ีติ - อา่ น สะหวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทฏิ ฐฺ โิ ก อะกาลโิ ก เอหปิ สั สิโก โอปะนะยิโก ปัจจตั ตัง เวทิตัพโพ วิญญหู ีติ - แปล พระธรรม เปน็ สงิ่ ท่พี ระผ้มู ีพระภาคเจา้ ได้ตรัสไวด้ แี ลว้ เปน็ สงิ่ ทีผ่ ูศ้ ึกษาและปฏบิ ตั ิ พงึ เห็นได้ดว้ ยตนเอง เป็นส่ิงทป่ี ฏิบตั ไิ ด้และใหผ้ ลได้ไม่จำกดั กาล เป็นสิ่งทีค่ วรกลา่ วกะผ้อู น่ื ว่า ท่านจงมาดเู ถิด เปน็ สิ่งท่คี วรนอ้ มเข้ามาใส่ตวั เปน็ สงิ่ ท่ีผรู้ ู้ก็รู้ไดเ้ ฉพาะตน
๔๐ บทสวดมนต์ พระสงั ฆคุณ สุปฏิปนโฺ น ภควโต สาวกสงโฺ ฆ อชุ ปุ ฏปิ นฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ ญายปฏปิ นฺโน ภควโต สาวกสงโฺ ฆ สามีจิปฏปิ นโฺ น ภควโต สาวกสงโฺ ฆ ยททิ ํจตตฺ าริ ปรุ สิ ยคุ านิ อฏฺฐ ปุรสิ ปุคฺคลา เอสภควโต สาวกสงโฺ ฆอาหุเนยโฺ ย ปาหเุ นยฺโย ทกฺขเิ ณยฺโย อญฺชลีกรณีโย อนตุ ตฺ รํปญุ ฺญกฺเขตตฺ ํโลกสฺสาติ - อ่าน สปุ ะฏปิ ันโน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ อุชุปะฏิปนั โน ภะคะวะโตสาวะกะสังโฆ ญายะปะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ สามีจปิ ะฏิปนั โน ภะคะวะโตสาวะกะสังโฆ ยะททิ งั จัตตาริ ปุริสะยคุ านิ อฏั ฐะ ปรุ ิสะปุคคะลา เอสะภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆอาหุเนยโย ปาหเุ นยโย ทักขเิ ณยโย อญั ชะลีกะระณีโย อนตุ ตะรัง ปญุ ญักเขตตัง โลกสั สาติ - แปล สงฆส์ าวกของพระผู้มีพระภาคเจา้ ปฏิบัติดแี ล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจา้ ปฏิบัตติ รงแลว้ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจา้ ปฏิบัตเิ พ่อื รธู้ รรมเปน็ เครอ่ื งออกจากทุกข์แล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจา้ ปฏบิ ตั ิสมควรแล้ว ไดแ้ กบ่ คุ คลเหล่านี้ คอื คูแ่ หง่ บรุ ุษ ๔ คู่ นับเรยี งตวั บรุ ุษได้ ๘ บุรุษ นน้ั แหละสงฆส์ าวกของพระผมู้ ีพระภาคเจ้า เป็นผู้ควรแกส่ กั การะท่เี ขานำมาบชู า เป็นผู้ควรแกส่ กั การะทีเ่ ขาจดั ไวต้ ้อนรบั เป็นผูค้ วรรับทกั ษณิ าทาน เป็นผู้ทบี่ ุคคลท่ัวไปควรทำอญั ชลี เปน็ เนอื้ นาบญุ ของโลกไม่มเี นื้อนาบญุ อนื่ ยิง่ กว่า
๔๑ บทแผเ่ มตตาให้แกต่ วั เราเอง อะหังสขุ ิโต โหมิ (ขอใหข้ า้ พเจ้ามีความสขุ ) อะหงั นทิ ทุกโขโหมิ (ขอให้ขา้ พเจา้ ปราศจากความทุกข)์ อะหงั อะเวโร โหมิ (ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากเวร) อะหงั อพั ยาปชั โฌโหมิ (ขอให้ขา้ พเจา้ ปราศจากอุปสรรคอนั ตรายท้ังปวง) สขุ ี อัตตานังปะรหิ ะราม(ิ ขอใหข้ ้าพเจ้าจงมคี วามสุขกายสุขใจรักษากายวาจาใจให้พันจากความทกุ ข์ ภัยท้ังปวงเถดิ ) บทแผ่เมตตาท่ัวไป สพั เพ สัตตา สตั ว์ท้งั หลายท่ีเป็นเพ่อื นทุกขเ์ กดิ แก่เจ็บตายด้วยกันทัง้ หมดท้ังส้นิ อะเวราโหนตจุ งเปน็ สขุ เป็นสขุ เถดิ อยา่ ไดม้ ีเวรแก่กันและกนั เลย อพั ยาปชั ฌาโหนตุ จงเปน็ สุขเป็นสุขเถิดอยา่ ได้เบียดเบยี นซ่ึงกนั และกันเลย อะนีฆาโหนตุจงเป็นสุขเปน็ สขุ เถดิ อยา่ ได้มีความทุกขก์ ายทกุ ข์ใจเลย สุขี อัตตานงั ปะรหิ ะรันตุ จงมีแต่ความสุขกายสขุ ใจรักษาตนใหพ้ ้นจากทกุ ขภ์ ัยทั้งสน้ิ เถดิ
๔๒ เพลง จำขนึ้ ใจ ศิลปนิ คำร้อง สุรักษ์ สขุ เสวี อัลบ้มั ทำนอง/เรยี บเรยี ง เศกพล อุ่นสำราญ ฉนั รู้สึกโชคดีทไ่ี ด้เกดิ มา สวมเคร่อื งแบบสมญาข้าราชการ และไดท้ ำภาระหนา้ ทีส่ ำคญั รบั ใชง้ านเพื่อพ่อหลวงแหง่ ไทย * สานประโยชน์ของชาติและปวงประชา เหมือนคำสตั ยส์ ัญญาทมี่ อบเอาไว้ ดว้ ยหลกั การเลศิ ลำ้ หลักธรรมค้ำใจ ภาคภมู ใิ นเกยี รตยิ ศศักดศ์ิ รี ** จะเดนิ ตามรอยเท้าของพ่อด้วยความตงั้ ใจ จะเตมิ เตม็ ความหมายขา้ ราชการท่ดี ี มอบชวี ิตทมุ่ เทให้แผ่นดนิ นี้ ทำความดเี พื่อชาตไิ ทย *** สูงที่สุดของชีวติ คนหนึง่ คน ตอ้ งพิสูจน์วา่ ตนไดท้ ำอะไร ด้วยสัจจะท่ฉี ันปฏิญาณให้ไป ฉันภมู ิใจที่ทำตามไดจ้ รงิ (ทดแทนคณุ ใหพ้ ่อหลวงและแผ่นดิน) ยึดมัน่ หวั ใจ ในหลกั เที่ยงธรรม รับใช้ประชาชน ทกุ คนเท่าเทียมกนั ม่นั คงความดตี ลอดไป ซ้ำ * และ ** และ ***
Search
