หนูน้อยหมวกแดง

กาลครง้ั หนง่ึ ณ หมู่บา้ นทแ่ี สนอบอุน่ มีเด็กหญงิ หน้าตาน่ารักนง่ั เลน่ ดคู ุณแมท่ าอาหาร อยู่ในครวั เพอ่ื นบ้านทุกคนต่างพากนั เรยี กเธอวา่ \"หนูนอ้ ยหมวกแดง\" ตามสขี องหมวกที่เธอใส่ เป็นประจา และวันนี้เธอก็ไดร้ ับคาสงั่ จากคณุ แม่ ให้นาอาหารและขนมไปเย่ียมคุณยายซ่งึ อาศยั อยใู่ นหมบู่ ้านขา้ ง ๆ \"เอาตะกรา้ นไี้ ปสง่ ใหถ้ งึ มอื คณุ ยายนะจะ๊ แลว้ กร็ บี ไปรบี กลบั อยา่ ไปเทย่ี วเลน่ เถลไถลทไี่ หนไกล อยา่ พดู คยุ กบั คนแปลกหนา้ ดว้ ยละ่ เขา้ ใจไหม ?\" คณุ แม่คนสวยกาชับด้วยความเปน็ ห่วง ลกู สาว ตวั นอ้ ยก็ตอบรบั และสญั ญา แล้วออกจากบ้านไปอยา่ งร่าเริง

ระหว่างทางไปบ้านคุณยาย บังเอิญมีหมาป่าเจา้ เลห่ เ์ ดินมาพบกับหนูน้อยหมวกแดง จึงเขา้ ไป ทักทายหวงั จบั เดก็ หญิงทาเปน็ อาหารมื้อเย็น \"สวสั ดจี ะ้ สาวนอ้ ย มาทาอะไรในปา่ ตรงนค้ี นเดยี วเหรอจะ๊ ?\" \"หนกู าลงั ไปเยยี่ มคณุ ยายทหี่ มบู่ า้ นใกล้ ๆ นเ้ี องคะ่ \" หนูน้อยหมวกแดงตอบอยา่ งเป็นมิตร แต่ กลบั ทาใหเ้ จ้าหมาปา่ คดิ อุบายหลอกลอ่ หวังจบั คณุ ยายของเธอมาเปน็ เหยื่อดว้ ยอีกคน \"แตว่ า่ สาวนอ้ ย.. เอาตะกรา้ เลก็ ๆ ไปแคน่ ี้ คณุ ยายเสยี ใจแยเ่ ลย ฉนั วา่ เราไปเกบ็ ดอกไมส้ วย ๆ มาเปน็ ของขวญั เพมิ่ กนั เถอะ\" หมาป่าชกั ชวนให้หนนู ้อยหมวกแดงออกนอกเส้นทาง มันจะได้ รีบตรงไปจบั คณุ ยายกนิ กอ่ น แล้วดกั รอหนูน้อยหมวกแดงทบ่ี ้านนั้นเลย

โชคไมด่ ีที่หนูนอ้ ยหมวกแดงหลงเชื่อคาชวน แลว้ หนั ไปเก็บดอกไม้ และเดนิ เลน่ อย่าง เพลดิ เพลนิ จนลมื ทงั้ เวลา ท้ังคาตกั เตือนของคณุ แมไ่ ปหมดสนิ้ กระทั่งเจ้าหมาป่าเดินทางไปถึง หมู่บ้านขา้ ง ๆ แลว้ จับตวั คุณยายซอ่ นเอาไว้ในตู้ ก่อนนาเสอื้ ผา้ มาใส่ เพ่ือปลอมตวั เป็นคุณยาย นอนปว่ ยอยู่บนเตียง รอให้หนนู อ้ ยหมวกแดงมาถึงแล้วจับกินท้ังยายทง้ั หลานพร้อมกนั ทีเดยี ว เม่อื หนนู อ้ ยหมวกแดงรตู้ ัวว่าทาผดิ คาสัง่ คณุ แม่ กร็ บี วง่ิ ไปหาคุณยายทบ่ี า้ นทนั ที แต่กลบั พบว่า คุณยายของเธอนั้นมีท่าทางและหน้าตาแปลกประหลาดไปจากเดิม \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายตอ้ งนอนคลมุ โปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนูนอ้ ยถามดว้ ยความสงสยั \"ยายเปน็ ไขไ้ มส่ บาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่าดัดเสียงตอบ \"คณุ ยายคะ ทาไมเสยี งของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูน้อยถามอีกครั้ง \"ยายเจ็บคอ ไอหนกั มาก เสยี งเลยเพย้ี นไปหนอ่ ยจะ้ หลาน\" หมาปา่ ตอบพร้อมแกลง้ ทา เปน็ ไอค่อกแค่ก ทาให้หนนู อ้ ยหมวกแดงสังเกตเหน็ เขยี้ วแหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายถงึ มเี ขย้ี วยาวขนาดนนั้ ละ่ คะ ?\" หนูนอ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ ค่อย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเร่มิ รสู้ กึ ไมป่ ลอดภยั

\"กเ็ พราะยายมเี ขยี้ วไวจ้ บั หลานกนิ ไงละ่ เจา้ หนนู อ้ ย !!\" คราวน้ีหมาปา่ ไมแ่ สร้งทาตัวใจดอี กี ตอ่ ไป พร้อมกระโจนมาตะครบุ ตวั หนูนอ้ ยหมวกแดงอย่างเกร้ยี วกราด แตโ่ ชคดที ี่เสยี งกรด๊ี ของ หนูนอ้ ยดังไปถงึ นายพรานหนุ่มสองคนท่ีผา่ นมาพอดี ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปนื ดงั ขึ้นสามนดั พร้อมกบั รา่ งของหมาปา่ ดิน้ รนอย่างเจบ็ ปวด นายพรานหนมุ่ บกุ เข้ามาช่วยชีวติ หนูนอ้ ยหมวกแดง และพาคุณยายออกจากต้เู สื้อผ้าไดอ้ ย่าง ปลอดภัย หนนู อ้ ยหมวกแดงสารภาพความผดิ และขอโทษคุณยายทีต่ ัวเองเถลไถลจนไดร้ บั อนั ตรายกันทั้งคู่ \"ยายไมโ่ กรธอะไรหรอกจะ้ แคห่ นไู มเ่ ปน็ อะไรกพ็ อแลว้ แตต่ อ้ งสญั ญากบั ยายกอ่ นนะวา่ จะไม่ เชอ่ื ฟงั คนแปลกหนา้ ไมเ่ ลน่ ซนจนลมื เวลาแบบคราวนอี้ กี \" หนูน้อยหมวกแดงพยกั หนา้ รับคา พอ คณุ ยายเหน็ ดังนนั้ กย็ ิม้ รับ แล้วเล้ยี งอาหารมอื้ อรอ่ ยใหน้ ายพรานแทนคาขอบคุณ ก่อนท้งั สองจะพาหนูนอ้ ยหมวกแดงกลับสอู่ ้อมกอดของคุณแมท่ ีบ่ า้ นโดยสวัสดภิ าพ..