นิทาน เร่อื ง มดน้อยแทนคณุ
ณ.ป่ าใหญ่แห่งหนึ่งเป็ นป่ าทอ่ี ุดมสมบูณย์มาก มีท้งั ผลไม้ท่ีออกผลท้งั ปี ลาธารคลอง หนองบงึ มคี รบถ้วน ขณะน้ันเอง มลี งิ แม่ลูกอ่อนกาลงั ห้อยโหนต้นไม้ หากนิ
ขณะทล่ี งิ แม่ลูกอ่อนกาลงั หากนิ อยู่น้ัน บังเอญิ สายตาได้สะดุดเข้ากบั อะไรอย่างหน่ึง
เจ้าส่ิงน้ันกาลงั ตะเกยี กตะกายว่ายนา้ อยู่ในบึงใหญ่ เพื่อพยายามเอาชีวติ รอด..เจ้ามดตัวน้อยๆนั่นเอง
ลงิ แม่ลูกอ่อนรู้สึกสงสารเป็ นยง่ิ นัก ทมี่ ดน้อยพยายามว่ายนา้ เข้าฝ่ัง แต่ไปได้ทลี ะนิด และเร่ิมอ่อนแรง
จงึ หาวธิ ีช่วยมดน้อยด้วยการ หากง่ิ ไม้ยาวๆ ย่ืนลงไปในนา้ เพื่อให้มดน้อยเกาะขนึ้ มา
ในทส่ี ุดมดน้อยกพ็ ยายามเกาะขนึ้ มาจนได้ จงึ ได้รอดจากความตาย
เจ้ามดขอบอกขอบใจลงิ แม่ลูกอ่อนเป็ นหนักหนา และสัญญาว่าจะไม่ลืมบุญคุณคร้ังนีเ้ ลย
วนั ต่อมา ลงิ แม่ลูกอ่อนกอ็ อกมาหากนิ ทตี่ ้นไม้ต้นเดมิ อกี เพราะมผี ลมากมาย ในขณะทก่ี าลงั กนิ ผลไม้อยู่น้ัน...
กเ็ ผอญิ มนี ายพรานคนหน่ึงกาลงั มองหาสัตว์ที่กาลงั จะล่า ได้เข้ามาถงึ บริเวณน้ัน ลงิ แม่ลูกอ่อนยงั ไม่เห็นนายพราน แต่นายพรานได้เห็นลงิ แม่ลูกอ่อนแล้ว นายพรานจงึ ..
จงึ ซุ่มอยู่หลงั พ่มุ ไม้ หวงั จะยงิ แม่ลงิ เพ่ือเอาลูกลงิ ไปขาย
ในขณะท่ีนายพรานกาลงั จะลน่ั ไกปื น มดน้อยทล่ี งิ แม่ลูกอ่อนเคยช่วยไว้ ได้เห็นเหตุการณ์โดยตลอด
จงึ ไต่ขนึ้ ไปกดั ตามลาตัวของนายพราน กดั ตรงโน้น กดั ตรงนี้ กดั ๆๆๆ กดั เท่าท่จี ะทาได้
นายพรานสะดุง้ โหยง และสร้างความเจบ็ ปวดใหย้ ง่ิ นกั ท้งั ปวดร้อนปวดแสบ กระโดดโลดเตน้ ร้องลน่ั จนลิงแม่ลูก อ่อนรู้ตวั วา่ มีอนั ตราย จึงรีบหนีไป
วนั น้ันนายพรานไม่ได้อะไรกลบั บ้านเลย เขาต้องกลบั ไปบ้านด้วยความผิดหวงั
ส่วนทางด้านเจ้ามดน้อย กส็ ามารถหลบหลกี เงื้อมมือนายพรานมาได้ และดใี จมคี วามสุขมากทไี่ ด้ช่วยผู้มพี ระคุณ รอดชีวติ ไปได้อย่างหวุดหวดิ นิทานเร่ืองนีอ้ ยากจะบอกว่า \"บุญคุณต้องทดแทน แค้นไม่จาเป็ นต้องชาระ น้องๆ อย่าลืมนะว่า เวรย่อม ระงับด้วยการไม่จองเวรนะ\"
Search
Read the Text Version
- 1 - 16
Pages: