เพื่อนรักผจญภัย

ณ บ้านแห่งหน่ึงหลังหบุ เขามสี องพ่นี ้องอาศัยอย่ใู นบ้าน เขาทงั้ สองรักกนั มาก คอยช่วยเหลอื และห่วงใยซ่งึ กันและกนั

หนเู กลียดพวก เป็นอะไรไปนิดา เพ่ือนๆ เขาไม่ ทาไมทาหน้า ยอมเลน่ ตามทหี่ นู โกรธใครจ๊ะ บอก 555 เอางพี ้ จ่ี ะ เลา่ 3 เพือ่ นรัก ผจญภยั ให้ฟัง

กาลครัง้ หนง่ึ นานมาแล้วมีสามเพ่ือนรักอาศยั อย่ใู นป่า ถงึ แม้พวกเขาจะมีการเป็นอยทู่ ีต่ ่างกนั แตพ่ วกเขาก็ รัก และชว่ ยเหลือซงึ่ กนั และกนั

ฉนั คิดวา่ เธอไมค่ วร กฉ็ นั คดิ ว่าฉนั กิน กินดอกไม้จนหมดนะ ได้แต่ดอกไม้ใบ ชาเขียวเพราะคนอนื่ หญ้านีน่ ่า จะไมไ่ ด้กิน เฮอ่ อออ

ฉนั คิดวา่ เธอไมค่ วรเดนิ ฉนั เดินเองได้น่า ไปไหนคนเดยี วนะเธอยิ่ง นา้ หวานเธอไม่ มองไมค่ ่อยเห็นนะ ดกุ ต้องเป็นห่วง ดยุ เธอควรทาตามทฉ่ี นั สง่ั

วนั หนึง่ ดกุ ดยุ ได้หายตวั ไป นา้ หวานและชาเขยี วออกตามหาดกุ ดยุ ไปทวั่ พวกเขากงั วลว่าดกุ ดยุ จะเป็นอนั ตราย หาจนทวั่ ป่าก็ไมพ่ บวนั แล้ววนั เลา่ นา้ หวานโทษตวั เองวา่ เจ้ากี่เจ้าการเพื่อนๆจนเกินไป โอ้ ความผดิ โอ้ มนั ไมใ่ ชค่ วามผดิ ฉนั เอง เธอหรอกเพ่ือนรัก เรา รีบออกไปตามหาดกุ ดยุ กนั เถอะ

ทงั้ สองเริ่มออกหานอกบริเวณทเ่ี คยอาศยั ชาเขียวและนา้ หวานไมพ่ กั หยดุ หย่อนท่จี ะออกตามหาเพ่ือนรักของพวกเขา ไกลแสนไกลแค่ ไหนพวกเขาต้องพบดกุ ดยุ เพอ่ื นรักให้ได้

ฉนั วา่ เราไปถามฝงู ปลานนั้ กนั เถอะวา่ เหน็ ดกุ ดยุ ไหม วนั เวลาผา่ นไปสามวนั ชาเขยี วและนา้ หวานกม็ าถงึ ชาดหาดสขี าว ธรรมชาตชิ ดช่นื และนา่ อศั จรรย์สาหรับพวกเขาเป็นอยา่ งมาก

อยา่ พงึ่ รีบไปเจ้าปลา อ๋อเห็นสิ เขาผ่าน พวกฉนั จะมาถามหา มาถามทางฉนั เพอ่ื นรักของพวกเรา เหมือนกนั เขา เดินไปทาง น้นู นะ นายเห็นบ้างไหม เขาชื่อดกุ ดยุ และก็ เป็นหอยทาก มตี า ข้างเดียว ขอบใจ มาก

ยงั ไมเ่ ห็นดกุ ดยุ เลย เป็น เมอื่ ถามทางเจ้าปลาน้อยบอกว่าดกุ ดยุ เดินไปทางทศิ ตะวนั ตกของทะเล ความผดิ ฉนั จริง ๆด้วย ชาเขยี วและนา้ หวาน พากนั ออกตามดดุ ยุ ตอ่ ไป พวกเขาเดินทางมาจนถงึ ถ้าฉนั ไมท่ าให้เขา ป่าของอีกฝ่ัง ท่ีอดุ มสมบรู ณ์มาก ลาบากใจป่านนเี ้ขาคง ไม่ทงิ ้ พวกเราไป ฉนั ไม่เคย คิดทงิ ้ พวก เธอนะ

ดกุ ดยุ ดใี จจงั ทเี่ จอเธอ ฉนั ฉนั ผิดเองเพอื่ นรัก ฉนั ไม่เคยคดิ วา่ ที่ ขอโทษ ฉนั ผดิ ไปแล้วที่ฉนั เธอทาไปนนั้ เพราะเป็นห่วงฉนั ตอน คอยแตส่ ง่ั ให้เธอทาตามที่ แรกฉนั กะว่าจะออกมาดีกว่า พวก ฉนั ต้องการ แต่ทีท่ าไปฉนั เธอจะได้ไมต่ ้องคอยดแู ลฉนั แต่ ตอนนฉี ้ นั รู้แล้ววา่ เพ่ือนมีค่าเสมอไม่ เป็นห่วงเธอนะ วา่ ยามทกุ ข์ ยามสขุ ขอบใจพวกเธอ มาก

ทงั้ สามตวั กพ็ ากนั กับบ้าน และพวกเขาก็รักกันมากขึน้ ทวคี ณู นา้ หวานไม่เคยส่งั ให้ เพ่ือนๆ ทาอย่างท่ีใจต้องการ แต่เขาให้เพ่ือนมีสิทธแิ สดงความคิดเหน็ และตดั สนิ เลือกร ร่วมกนั ตงั้ แต่บดั นัน้ พวกเขาก็ใช้ชีวติ ร่วมกันอย่างมคี วามสุข

เห็นไหมจ๊ะวา่ การที่เราเอาตวั เอง เป็นใหญ่ เราก็อาจจะเสยี เพือ่ น ไปได้เลยนะนดิ า หนคู วรให้เพอ่ื น ได้ตดั สินร่วมกบั หนดู ้วย และหนู กบั เพอ่ื นๆ ก็จะรักกนั ตลอดไป จริงด้วยค่ะ หนเู ป็นคนผิด เอง ต่อไปนหี ้ นจู ะไม่บงั คบั เพ่ือนอกี แล้ว และจะให้ เพอ่ื นๆมสี ทิ ธิในการ ตดั สนิ ใจคะ่

คตสิ อนใจ การเป็ นเพ่อื นกนั ควรให้เพ่ือนได้มีส่วนร่วมในการเลือกเดนิ ทางเดนิ ชีวติ ของตนเอง อย่าเอาตวั เองเป็ นใหญ่ รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา และความเป็ นเพ่อื นนีจ้ ะอยู่กับเราสืบ ต่อไป