กระต่ายกับเต่า

ณ ป่ าใหญ่แห่งหน่ึง มีกระต่ายตวั หน่ึงมนั่ ใจในความเร็วของฝี เทา้ ตวั เองมาก

และมกั พดู โมโ้ ออ้ วดวา่ ไม่มีใคร เทียบเทียมได้ จนวนั หน่ึง เจา้ กระต่าย ไดพ้ บกบั เต่าท่ีกาลงั เดินตว้ มเต้ียมผา่ น มา เม่ือเห็นดงั น้นั เจา้ กระต่ายก็ หวั เราะ

และพดู ลอ้ เลียนวา่ \"น่ีเจา้ เต่า มวั แต่ เดินอืดอาดอยา่ งน้ี แลว้ เมื่อไรจะถึง บา้ นกนั ล่ะเน่ีย ต่อใหเ้ จา้ เดินนาหนา้ ไปก่อนคร่ึงวนั ขา้ ยงั ตามเจา้ ทนั เลย\"

เจา้ เต่าไดย้ นิ ดงั น้นั กเ็ กิดอาการไม่ พอใจ เลยพดู ตอบกลบั ไปวา่ \"ถึงขา้ จะเดินชา้ แต่ขา้ กก็ ลบั ถึงบา้ นทุกวนั ถา้ อยา่ งง้นั เรามาลองว่ิงแขง่ กนั ม้ยั ล่ะ แลว้ ขา้ จะเอาชนะเจา้ ใหด้ ู\"

กระตา่ ยเหน็ วา่ เจ้าเตา่ ท้าแขง่ อยา่ งนนั้ ก็ตอบ ตกลง พร้อมกบั พดู ไปอยา่ งขา ๆ วา่ \"ฮา่ ฮา่ ฮ่า โถ... เจ้าเตา่ เชื่องช้าอย่างเจ้าน่ะเหรอ จะ มาชนะกระตา่ ยที่รวดเร็วอย่างข้าได้ ไม่มีทาง หรอก\"

เมื่อถึงวนั แขง่ ขนั เจ้ากระตา่ ยได้ว่ิงออกจาก จดุ เริ่มต้นไปด้วยความเร็วเตม็ ฝีเท้า แซง หน้าเจ้าเตา่ ไปไกล

และเม่ือหนั หลงั กลบั ไปดกู ็ไม่เหน็ แม้แตเ่ งา ของเจ้าเตา่ เลยคิดวา่ คงอีกนานกวา่ เจ้า เตา่ จะเดินมาถงึ จงึ นกึ ในใจวา่ \"งนั้ ข้าของีบ เอาแรงสกั หน่อยดีกวา่ ยงั ไงก็ชนะอยแู่ ล้ว\" แล้วไมน่ านเจ้ากระตา่ ยก็เผลอหลบั ไป

สว่ นเจ้าเตา่ ก็ยงั คงเดินต้วมเตีย้ ม ๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยย่อท้อ เดนิ มาเร่ือย ๆ จนเกือบจะถึงเส้นชยั ด้านกระต่ายที่ นอนอย่แู ถวนนั้ ก็สะด้งุ ตน่ื ขนึ ้ เห็น รอยเท้าเตา่ ท่ีพืน้ ก็รีบว่ิงตามไป แตก่ ็ไม่ ทนั เสยี แล้ว เพราะเมื่อเจ้ากระตา่ ยวง่ิ มาถึงเส้นชยั ก็พบวา่ เจ้าเตา่ ที่ตวั เองเคย สบประมาทไว้นนั้ ได้เดินเข้าเส้นชยั เป็น ผ้ชู นะในการแขง่ ขนั ครััง้ นี ้

เหตกุ ารณ์นีท้ าให้เจ้ากระตา่ ยรู้สกึ เสียใจมากท่ีต้องมาพา่ ยแพ้ให้กบั เจ้า เตา่ เพียงเพราะความประมาทของ ตวั เองนนั่ เอง...