กระดาษโน้ต

สรปุ เน้ือหาภาษาไทย І หนา้ ๑ คำนำม คื อ คำท่ี ใช้ เรียกช่ื อ คน สั ตว์ ส่ ิ งของ สถำนที่ ท่ี เป็นรูปธรรมและนำมธรรม แบ่งออกเป็น ๕ ชนิ ด ดั งน้ี ๑. คำนำมสำมั ญ (สำมำนยำนำม) แมว สุ นั ข ปลำ บ้ำน โรงเรียน โรงพยำบำล คำนำมเรียกช่ื อ คน สั ตว์ โต๊ ะ เก้ ำอี้ ส่ ิ งของ สถำนที่ แบบทั่ วไป ๒. คำนำมวิ สำมั ญ (วิ สำมำนยำนำม) คำนำมเรียกช่ื อ คน สั ตว์ เจ้ ำแต้ ม เจ้ ำดำ ส่ ิ งของ สถำนที่ แบบเฉพำะเจำะจง บ้ำนเรือนไทย โรงเรียนสตรี โรงพยำบำลธั ญบุรี โต๊ ะไม้ เก้ ำอ้ี นั กเรียน ๓. คำนำมลั กษณะ (ลั กษณนำม) สุ นั ข ๒ ตั ว แมว ๑ ตั ว บ้ำนเรือนไทย ๑ หลั ง คำนำมทำหน้ ำที่ ประกอบ โรงเรียน ๒ โรง นำมอ่ื น เพ่ื อแสดง โต๊ ะไม้ ๑ ตั ว เก้ ำอี้ ๑๐ ตั ว รู ปลั กษณะ ให้ ชั ดเจน ฝู งนกพิ รำบ โขลงช้ ำง ๔. คำนำมหมวดหมู่ (สมุ หนำม) หมู่ บ้ำนสร้ำงฟ้ำ คณะกรรมกำรนั กเรียน คำนำมทำหน้ ำท่ี แสดง หมวดหมู่ ของคำนำมสำมั ญ และคำนำมวิ สำมั ญ ๕. คำนำมแสดงอำกำร (อำกำรนำม) คำนำม่ ซึ งเกิ ดจำกคำกริยำ ควำมรัก ควำมสวย ควำมดี ควำมชั่ ว ควำมจริง หรือคำวิ เศษณ์ ที่ มี คำ กำรเดิ น กำรว่ ิ ง กำรกิ น “กำร” หรือ “ควำม” คำนำม ทำหน้ ำท่ี ประธำนและกรรมในประโยค สรุปเน้อื หา โดย ครูกติ ศิ ักดิ์ สขุ วโรดม (ครโู อ)

สรปุ เนอื้ หาภาษาไทย І หนา้ ๒ คำสรรพนำม คื อ คำท่ี ใช้ แทนช่ื อ คน สั ตว์ ส่ ิ งของ สถำนที่ ท่ี เป็นรู ปธรรมและนำมธรรม แบ่งออกเป็น ๖ ชนิ ด ดั งน้ี บุรุ ษสรรพนำม สรรพนำมที่ ใช้ แทนช่ื อผู้ พู ด ผู้ ฟั ง และ ผู้ ท่ี กล่ ำวถึ ง - บุรุ ษท่ี ๑ ผู้ พู ด ฉั น ผม ข้ ำพเจ้ ำ - บุรุ ษท่ี ๒ ผู้ ฟัง ท่ ำน เธอ ใต้ เท้ ำ - บุรุ ษที่ ๓ ผู้ ท่ี กล่ ำวถึ ง เขำ ใคร มั น ผู้ ใด ประพั นธสรรพนำม สรรพนำมท่ี ใช้ แทนนำมหรือแทนสรรพนำม ที่ อยู่ ติ ดต่ อกั นข้ ำงหน้ ำ “ผู้ ท่ี ่ ซึ ง อั น ดั ง ผู้ ท่ี ผู้่ ซึ ง” - คนที่ เป็นครู ต้ องมี ควำมอดทน - บุคคลดั งจะกล่ ำวต่ อไปน้ี เป็นผู้ เยำว์ วิ ภำคสรรพนำม สรรพนำมท่ี ใช้ แทนนำมหรือแทนสรรพนำม ที่ แยกออกเป็นแต่ ละคน แค่ ละส่ ิ ง และแต่ ละพวก “บ้ำง ต่ ำง กั น” - นั กกี ฬำ ต่ ำง ทำหน้ ำท่ี ของตน - นั กเรียนบ้ำงเรียน บ้ำงค้ นหนั งสื อ - นั กมวยชกกั น, พ่ี น้ องสู งเท่ ำกั น นิ ยมสรรพนำม (นิ – ยะ – มะ) สรรพนำมที่ ใช้ แทนนำมหรือข้ อควำมท่ี กล่ ำว และเป็นสรรพนำมช้ี เฉพำะบ่งควำมชั ดเจน “นี่ นั่ น โน่ น น้ี นั้ น โน้ น” - น้ี คื อหนั งสื อที่ ฉั นชอบ - โน้ นคื อเขำภู กระดึ ง สรุปเนอ้ื หา โดย ครูกติ ศิ กั ดิ์ สุขวโรดม (ครูโอ)

สรปุ เน้ือหาภาษาไทย І หน้า ๓ อนิ ยมสรรพนำม (อะ – นิ – ยะ – มะ) สรรพนำมท่ี ใช้ แทนนำมทั่ ว ๆ ไป ไม่ ชี้ เฉพำะเจำะจง “ใคร อะไร ไหน ผู้ ใด อ่ื น ชำวไหน” - ใครจะมำกั บฉั นก็ ได้ - ไหน ๆ ฉั นก็ อยู่ ได้ ปฤจฉำสรรพนำม สรรพนำมท่ี ใช้ แทนนำมแต่ มี เน้ื อควำม เป็ นคำถำม “ใคร อะไร ไหน ผู้ ใด อ่ื น ชำวไหน” - เม่ื อเช้ ำนี้ ใครมำหำฉั น - ไหนคื อบ้ำนของท่ ำน หน้ ำที่ ของสรรพนำม สรรพนำมใช้ แทนคำนำมหรือสรรพนำม สรปุ เนอื้ หา โดย ครูกิตศิ ักด์ิ สขุ วโรดม (ครโู อ)

สรปุ เนอ้ื หาภาษาไทย І หน้า ๔ คำกริยำ (กริ – ยำ, กะ – ริ ยำ) คื อ คำท่ี แสดงอำกำรของคำนำมหรื อสรรพนำม หรือแสดงกำรกระทำของประธำน แบ่งออกเป็น ๕ ชนิ ด สกรรมกริ ยำ คื อ กริ ยำที่ ต้ องกำรกรรมมำรั บจึ งจะให้ ควำมสมบูรณ์ ครบถ้ วน - คนครัว หุง ข้ ำว - พ่ อค้ ำ ขำย ของ อกรรมกริ ยำ คื อ กริยำท่ี มี ควำมหมำยครบถ้ วน ในตั วเองโดยไม่ ต้ องมี กรรมมำรับ - นั กเรียน เดิ น ท่ี ถนน - นก บิน ในอำกำศ วิ กตรรถกริยำ คื อ กริยำท่ี มี ควำมหมำยครบถ้ วน ในตั วเองโดยไม่ ต้ องมี กรรมมำรับ - นั กเรียน เดิ น ท่ี ถนน - นก บิน ในอำกำศ กริ ยำนุ เครำะห์ คื อ กริยำท่ี มี ควำมหมำยครบถ้ วน ในตั วเองโดยไม่ ต้ องมี กรรมมำรับ - นั กเรียน เดิ น ที่ ถนน - นก บิน ในอำกำศ สรปุ เนอ้ื หา โดย ครูกิตศิ ักดิ์ สุขวโรดม (ครูโอ)