นิทานลูกหมูๆ

กาลครงั้ หนง่ึ นานมาแลว้ มีลกู หมสู ามตวั เป็นพ่ีนอ้ งกนั อาศยั อยกู่ บั แม่หมนู นบา้ นหลงั เลก็ แม่หมู : ลูกๆท่ีรัก ไดเ้ วลาที่พวกหนูจะตอ้ งออกไปเผชิญกบั โลกกวา้ งแลว้ จงเร่ิมตน้ ชีวติ ใหม่แลว้ นะ แต่อยา่ ลืมนะ ไม่วา่ พวกหนูจะทาอะไร จงทาสิ่งนน่ั ใหด้ ีที่สุด น้ีคือวธิ ีเดียวท่ีดีท่ีสุดในการอยรู่ อด

ถึงเวลาที่พวกเขาจะตอ้ งออกจากบา้ น แลว้ เริ่มตน้ ชีวติ ใหม่ดว้ ยการเรียนรู้ดว้ ยตนเอง ท้งั ๆที่รู้สึกเ้ร้านอ้ ยๆ และตื่นเตน้ หน่อยๆ ลูกหมูท้งั สามตวั กบ็ อกลาแม่หมู และออกดินทาง

หลงั จากนนั้ พวกเขากเ็ จอพืน้ ท่ีท่ีสามารถสรา้ งบา้ นอยดู่ ้้

พวกมนั ต้ั สินนจจะสรา้ งบา้ นบรเิ วณนีน้ กล้ ๆ กนั ลกู หมทู งั้ สามตวั จะสรา้ งบา้ นดมเ่ หมือนกนั ลกู หมตู วั เลก็ สรา้ งบา้ น้ว้ ยาาง ลกู หมตู วั กลางสรา้ งบา้ น้ว้ ยดม้ ลกู หมตู วั โตสรา้ งบา้ น้ว้ ยอิฐ

ลูกหมูตวั สุดทอ้ งมุ่งมน่ั ท่ีจะสร้างบา้ นดว้ ยฟาง เขาคิดวา่ น้ีเป็นวธิ ีทง่ี ่ายที่สุดสาหรับการสร้างบา้ น เขาจะไดม้ ีเวลาเหลือมากมายไปเล่นสนุก เขาไดส้ ร้างบา้ นดว้ ยฟางเสร็จภายในวนั เดียว แต่บ้านของลกู หมูสองคนนีก้ ไ็ ม่ได้มคี วามคงทน ลกู หมูตวั กลาง ไดส้ ร้างบา้ นจากไม้ ท่ีเขาไปหามาบา้ นของลูกหมูตวั กลางได้ ใชเ้ วลาในการสร้างบา้ นเป็นเวลาสามวนั บา้ นหลงั น้ีดูมีความมนั่ คงมากกวา่ บา้ นท่ีทาดว้ ยฟางนิดหน่อย

ในขณะท่ีลูกหมูสองตวั กาลงั มีความสุขในบา้ นหลงั ใหม่ ลูกหมูตวั โตกท็ างานตลอดเวลา เพราะเขาไดส้ ร้างบา้ นดว้ ยอิฐและหิน เขาอยากไดบ้ า้ นท่ีมีความคงทน และปลอดภยั จากเจา้ หมาป่ า แต่ลูกหมูตวั อ่ืนคิดวา่ ความพยายามของเขาน้นั มนั ไร้ประโยชน์พวกเขาจึงสนุกกนั ฆ่าเวลาไปวนั ๆ

วนั ต่อมา หมาป่ าผโู้ หยหิวกเ็ ขา้ มาใกลบ้ า้ นพวกเขา ก่อนอ่ืนหมาป่ าไดเ้ ดินเขา้ มายนื อยทู่ ่ีบา้ นท่ีใชฟ้ างในการทาบา้ นในขณะท่ีลูกหมูตวั สุดทอ้ งได้ พกั ผอ่ นอยู่ หมาป่ าไดเ้ คาะประตูเรียก เพอ่ื หวงั ที่จะกินเจา้ ลูกหมู “เปิ ดประตูใหเ้ ขา้ ไป ไม่อยา่ งน้นั ฉนั จะข่คู ารามและเป่ าบา้ นใหก้ ระจุย” ไม่ฉนั ไม่เปิ ดประตูใหแ้ กหรอก ไป๊ ไปใหพ้ น้ นะ หมาป่ าจึงเป่ าลมใส่บา้ นของลูกหมูตวั สุดทอ้ งจนพงั ลูกหมูตวั สุดทอ้ งกไ็ ดว้ งิ่ หนีไปยงั บา้ นลูก หมูตวั กลางที่ทาดว้ ยไม้

สกั พกั หน่ึง หมาป่าก็เขา้ มาท่ีบา้ นดมข้ องลกู หมตู วั ท่ีสอง แลว้ ตะโกนเขา้ ดปขา้ งนน “ เปิ้ประตนู หฉ้ นั เขา้ ดป ดมอ่ ยา่ งน่นั ฉนั จะข่คู าราม และเป่าบา้ นกระจยุ ” แกพงั บา้ นฉนั ดมด่ ้ห้ รอก บา้ นฉนั แขง็ แรงพอ หมาป่าจงึ ขคู่ ารามและเป่าบา้ นจนพงั ลกู หมทู งั้ สองตวั กว็ ่งิ ท่ีบา้ นของลกู หมตู วั โต

สกั พกั หน่งึ หมาป่าผหู้ ิวโหยกม็ าถงึ บา้ นลกู หมตู วั ท่ีสาม ท่ีสรา้ งบา้ นจากอฐิ และหนิ แลว้ ตะโกนนสล่ กู หมสู ามตวั หมาป่าพู้ “ เปิ้ประตนู หฉ้ นั เขา้ ดป ดมอ่ ยา่ งน่นั ฉนั จะข่คู ารามและเป่าบา้ นกระจยุ ” ลกู หมตู วั โตพู้ “ อยา่ คิ้แมแ้ ตจ่ ะลอง เจา้ หมาป่าดวรา้ ย แกท้ าอะดรพวกขา้ ดมด่ ้ห้ รอก ”

หมาป่าโกรธมาก เขาด้ค้ ารามและเป่าลมนสบ่ า้ น แตก่ ็ดมม่ ีอะดรเกิ้ขนึ้ เขาทาลายบา้ นหลงั นี้ ดมด่ ้้ เขาพยายามแลว้ พยายามอีกแตก่ ด็ มส่ ามารถขยบั อฐิ ด้ส้ กั กอ้ นเ้ียว

นนท่ีสุ้ ้ว้ ยความเหน่ือยลา้ ของเจา้ หมาป่า หมาป่าจงึ ต้ั สินนจลองนชว้ ธิ ีอ่ืน

หมาป่าด้เ้ หน็ ปลอ่ งดาบนหลงั เลยปีนขนึ้ ดป เม่ือลกู หมเู รม่ิ เหน็ เจา้ หมาป่ากาลงั ปีนขนึ้ มาทางปลอ่ งดา ลกู หมจู งึ รบี จุ้ ดาเตาผงิ นตป้ ลอ่ งดาแลว้ วา่ งถงั นา้ นบนหญ่บนเตาดา เม่ือหมาป่าโรยตวั ลงมาก็ด้ต้ กลงดปนนถงั นา้ เ้ือน ทนั ท่ี หมาป่าก็ด้ต้ ะโกนขอความชว่ ยเหลอื “ชว่ ย้ว้ ย ช่วย้ว้ ย ช่วย้ว้ ย”

เม่ือลกู หมทู งั้ สามตวั ปลอ้ภยั จาก เจา้ หมาป่า พวกเขากน็ ชช้ ีวิตอยา่ งมีความสขุ และลกู หมตู วั เลก็ และลกู หมตู วั กลาง ก็ดมเ่ คย ขีเ้ กียจอีกเลยพวกเขาทางานหนกั เหมือนพ่ีของ เขาและนชช้ ีวติ อยา่ งปลอ้ภยั และมีความสขุ

นางสาวอริยา เดเระมะ 6006810046 สาขาการประถม้ึกษา หอ้ ง 2