การใช้นาฏยศัพท์ทางการแสดงละคร

วิชา นาฏศิลป์ไทย การใช้นาฏยศัพท์ทางการแสดงละคร By.ครู เพลง

นาฏยศัพท์ หมายถึง ศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่ใช้ในการฝึกหัด เพื่อใช้ในการแสดงโขน ละคร เป็นคำที่ใช้ในวงการนาฏศิลป์ ไทยสามารถสื่อความหมายกันได้ทุกฝ่ายในการแสดงต่างๆ

ประเภทของนาฏยศัพท์ นาฏยศัพท์ แบ่งออกได้เป็น 3 ประเภท คือ

1. นามศัพท์ หมายถึง ศัพท์ที่เรียกชื่อท่ารำหรือชื่อท่าที่บอกอาการ การกระทำของผู้นั้น เช่น วง จีบ สลัดมือ ม้วนมือ กรายมือ ฉายมือ ปาดมือ กระทบ กระดก ยกเท้า ก้าวเท้า ประเท้า ตบเท้า กระทุ้ง จรดเท้า แตะเท้า ซอยเท้า ขยั่นเท้า ฉายเท้า สะดุดเท้า รวมเท้า โย้ตัว ตีไหล่ กล่อมไหล่ เป็นต้น

2. กิริยาศัพท์ หมายถึง ศัพท์ที่ใช้เรียกในการปฏิบัติ บอกอาการกิริยา แบ่งออกได้ดังนี้ 2 . 1 ศั พ ท์ เ ส ริ ม ห ม า ย ถึ ง ศั พ ท์ ที่ ใ ช้ เ รี ย ก เ พื่ อ ป รั บ ป รุ ง ท่ า ที ใ ห้ ถู ก ต้ อ ง ส ว ย ง า ม เ ช่ น กั น ว ง ล ด ว ง ส่ ง มื อ ดึ ง มื อ หั ก ข้ อ ห ล บ ศ อ ก เ ปิ ด ค า ง ก ด ค า ง ท ร ง ตั ว ตึ ง ไ ห ล่ ก ด ไ ห ล่ ดึ ง เ อ ว ก ด เ ก ลี ย ว ข้ า ง ห ล บ เ ข่ า ถี บ เ ข่ า แ ข็ ง ข า เ ปิ ด ส้ น ชั ก ส้ น

2 . 2 ศั พ ท์ เ สื่ อ ม ห ม า ย ถึ ง ศั พ ท์ ที่ ใ ช้ เ รี ย ก ชื่ อ ท่ า รำ ห รื อ ท่ ว ง ที ข อ ง ผู้ รำ ที่ ไ ม่ ถู ก ต้ อ ง ต า ม ม า ต ร ฐ า น เ พื่ อ ใ ห้ ผู้ รำ รู้ ตั ว แ ล ะ แ ก้ ไ ข ท่ า ที ข อ ง ต น ใ ห้ ดี เ ช่ น ว ง ล้ า ว ง ค ว่ำ ว ง เ ห ยี ย ด ว ง หั ก ว ง ล้ น ค า ง ไ ก่ เ ก ร็ ง ค อ ท รุ ด ตั ว ข ย่ ม ตั ว เ ห ลี่ ย ม ล้ า รำ แ อ้ รำ ล น รำ เ ลื้ อ ย รำ ล้ำ จั ง ห ว ะ รำ ห น่ ว ง จั ง ห ว ะ

3.นาฏยศั พท์เบ็ดเตล็ด หมายถึง ศัพท์ต่างๆที่ใช้เรียก ภ า ษ า น า ฏ ศิ ล ป์ น อ ก เ ห นื อ จ า ก น า ม ศั พ ท์ แ ล ะ กิ ริย า ศั พ ท์ เช่น จีบยาว จีบสั้น ลักคอ เดินมือ เอียงทางขวา คืนตัว