16-nr Kantlijn

Van de redactieAblasserdammersin het buitenlandNieuw in deze editie van de Kantlijn zijn de verhalen van Alblasserdammers die de landsgrenzen over zijn ge-gaan. Riens Gort vertelt over zijn bijzondere verblijf bij een Japans gezin, een groep mensen uit Alblasserdame.o. hebben zich afgelopen zomer ingezet in Zambia en stichting Samanatha zet zich in voor een meisjeshuisin India. Maar er zijn ook Alblasserdammers die hun eigen landsgrens over moesten en in ons dorp terechtkwamen, bij Wereldvrouwen ontmoeten zij elkaar en leggen zij nieuwe contacten.In het interview met dokter Zuijderhoudt en dokter den Hartog lezen we over de ‘klik’ die zij voelen en hoezij het vak van huisarts invullen. Verder in deze editie hebben wij het verhaal van de oude schoenmaker. Hijkwam tijdens de ‘Dag van de ouderen’ bij de Kantlijn langs en vertelde zijn verhaal. De oude schoenmakerwas nog lang niet uitverteld en daarom heeft Cees nog ‘Een bakkie’ gedaan.Op 13 november a.s. vindt het jaarlijkse captainsdiner, georganiseerd door de SWA, weer plaats. Vrijwilligersworden tijdens deze avond flink in de watten gelegd door de raadsleden en leden van de jeugdgemeenteraadvan ons Damdorp. Maar er zijn ook prijzen te winnen, zoals de ‘waarderingsprijs’, ‘vrijwilliger van het jaar’ en‘vrijwilliger van de toekomst’. Vind jij dat iemand uit jouw omgeving of je (sport)vereniging of stichting meemoet dingen naar deze extra waardering? Stuur dan een briefje naar de Stichting Welzijn Alblasserdam of mailze met een mooie motivatie! Ook voor de Kantlijnrubriek ‘In het zonnetje’ kan je het hele jaar door vrijwilligersaanmelden. Zo geef je een keer extra waardering aan je (mede) vrijwilliger(s) en geef je direct ook aandachtaan jullie vereniging, stichting of project.Weer een magazine vol afwisseling en mooie verhalen van toen en nu.Veel leesplezier! hartelijke groet, De redactie MetDe coverfoto is gemaakt door: de Kantlijn 1

ColofonDe KantlijnDe Kantlijn is een onderdeel vanen wordt uitgegeven en gedrukt door:Offsetdrukkerij Haveka BV, AlblasserdamRedactieE-mail: [email protected]: www.dekantlijn.nlTelefoon: 078 888 04 42Postbus 40, 2950 AA AlblasserdamAdvertentieacquisitieVoor meer informatie of een afspraak,E-mail: [email protected]: 078 888 04 42Aanbod inhoudHeeft u zelf een verhaal te vertellen, eenbijzonder beroep, nieuws of tips en aan-vullingen? E-mail: [email protected] en fotografenDe Kantlijn werkt momenteel alleen metvrijwilligers, wilt u ook iets bijdragen:Bent u goed in schrijven en vindt u hetleuk om voor de Kantlijn interviews af tenemen en om te zetten naar een artikel?Of vindt u het leuk om te fotograferen voorde Kantlijn als aanvulling op artikelen?Meld u dan aan bij de redactie.MetamorfoseMeedoen aan de metamorfose kan vanaf18 jaar en is kostenloos voor de kandidaat.Ook een keer meedoen? Stuur uwgegevens samen met duidelijke foto,adresgegeven en kledingmaten naar:E-mail: [email protected]: Postbus 40, 2950 AA AlblasserdamVerspreidingDe Kantlijn wordt gratis huis aan huisverspreid in de regio Alblasserdam doorde Reli Groep, Hardinxveld-Giessendam.Totale oplage ruim 9000 exemplaren.Niet ontvangen?De Kantlijn verschijnt elke maand, m.u.v.augustus, op vrijdag in de brievenbus.Heeft u de Kantlijn niet ontvangen, laathet de redactie of de Reli Groep weten.CopyrightDit magazine is met uiterste zorg samen-gesteld. Toch zijn er op grond van de hieraangeboden informatie geen rechten teontlenen. Niets uit deze uitgave magworden verveelvoudigd, opgeslagen ineen geautomatiseerd gegevensbestandof openbaar gemaakt, in enige vorm of openige wijze, hetzij elektronisch, mecha-nisch, door fotokopieën, opnamen of eni-ge andere manier, zonder voorafgaandeschriftelijke toestemming van de uitgever.Volg ons op: Facebook, Twitter en YouTube2 de Kantlijn

InhoudIn dit nummerPersoonlijk SWA04 ‘Die betrokken dorpsdokter van weleer 20 Maatschappelijke beursvloer zit diep in ons geworteld’ 21 Vrijwilligers helpen mee om van het12 ‘De Blokkerd’, mevrouw van den Dool Scheldeplein een prachtplein te maken28 Mooi en kort, als het leven van de 22 Dank aan het huidige bestuur, een warm kersenbloesem door Riens Gort welkom voor het nieuwe bestuur32 Onze inspirerende reis naar Zambia 23 Captainsdinner33 Terug in de schoolbanken, Richard Veen40 Metamorfose met Ria van der Wiel Verenigingen en stichtingenAlblasserdam 25 Stichting Samanatha: Geeft u de girls van India een toekomst?10 Unbend, 30 jaar jong 34 Lions d’Eglantier: Iedereen bedankt!16 Wereldvrouwen18 Kindcentrum De Schalm Ondernemend37 Evenementenkalender 09 De Kat in de WilgColumns en tips 26 Dieleman & Schipper: Vraagbaak en coach08 Belastingtips: Fiscaal partner?15 Jolanda: We mogen zijn wie we zijn!19 Mathilde: Elk kind is uniek ...31 Edgar: Verkeer(de) keuze35 Cees: Een bakkie doen met Marinus Herman van den Hoorn36 Majanka: Nederingheid de Kantlijn 3

Alblasserdammers aan het woord‘Die betrokken dorpsdoktervan weleer zit diep in ons geworteld’Zuijderhoudt & Den HartogHet zouden zomaar vader en zoon kunnen zijn.Nee, geen spoortje van uiterlijke gelijkenis. Weltwee zielsverwanten als het gaat om de es-sentie van het huisarts zijn. De samenwerkendedorpsdokters Zuijderhoudt en Den Hartog ver-tellen in een openhartig gesprek wat hen drijften wat zij van de toekomst verwachten.De karakteristieke dokterspraktijk van Zuijderhoudt wetse dorpsdokter. ‘Mijn voorganger was zo’n ty-aan de Kerkstraat in Alblasserdam is verlaten. Daar- pisch deftige dorpsdokter met hoge hoed. Hij wasvoor in de plaats heeft de praktijk een mooie plek in dé dokter. Een die er ook altijd voor zijn patiëntenhet gezondheidscentrum Dok 11 gekregen. En daar was. Dat deftige hoefde niet zo voor mij, dat hebdoet eigenlijk niets je denken aan een wachtkamer. ik ook direct afgeschaft. De betrokkenheid en hetDe ruimte is ingericht met prettige zitjes en een solistische werken was wel mijn ding. Nu ontdek iklandelijke eetkamertafel met stoelen. Een kleurrijke hoe leuk het kan zijn om samen te werken. Ik vindcanvas met typisch Alblasserdamse beelden hangt het geweldig om dat zo tegen mijn pensioen nog teaan de wand. Een warme huiselijke sfeer omgeeft je kunnen meemaken.’als je even moet wachten. En die ontspannen sfeerblijft als de dokter je roept. In mijn geval voor het Thuiskomeninterview met de Kantlijn. Twee artsen, de een opleeftijd, de ander jong, maar beiden stralen dezelfde Want, sinds begin 2014 werkt dokter Den Hartogbelangstelling uit. Zielsverwanten wat hun vak be- naast Zuijderhoudt. In hart en nieren een echte Al-treft. Het blijkt uit het hele gesprek. blasserwaarder, zoals hij zelf zegt. Geboren in Groot- Ammers, wonend in Sliedrecht en werkend in Al-Samen blasserdam. Hoe dat zo kwam? Den Hartog vertelt: ‘Tijdens mijn studie was het voor mij al snel duidelijkZe zijn nog niet zo heel lang samen. Ruim een jaar dat als ik de keuze voor huisarts zou maken, ik dannadat in 2013 dokter Zuijderhoudt zijn praktijk aan ook echt een typische dorpsdokter wilde zijn. Toende Kerkstraat verruilde voor Dok 11, deed Den Har- de gelegenheid kwam om mogelijk de praktijk vantog zijn intrede. Een jonge dokter die de praktijk van dokter Zuijderhoudt in Alblasserdam over te nemen,Zuijderhoudt zal voortzetten. In dezelfde lijn met de- ben ik daar direct op ingesprongen. Ik had al veelzelfde betrokkenheid, maar ook met nieuwe ideeën. over hem gehoord. Hij staat hoog aangeschreven bij‘Dat we volledig op een lijn zaten, merkte ik al na zijn patiënten en wordt gezien als een uiterst betrok-tien minuten toen ik hem voor de eerste keer sprak’, ken huisarts met een zeer grote kennis van het vak-vertelt Zuijderhoudt. ‘Er was direct die klik en het ge- gebied. Zoals hij is, zo voelde ik het ook. Zo’n artsvoel “dit is goed”. We hebben ook gelijk afspraken voor thuis wilde ik ook zijn. Mijn eerste bezoek engemaakt. Ik zei tegen hem: “Als we gaan samenwer- gesprek voelde ook als een soort thuiskomen. Weken, ben jij degene die mij gaat opvolgen en wordt matchen op alle vlakken: zelfde soort achtergronddit jouw praktijk.” En daar hebben we twee jaar de en opvoeding, visie op het vak en de manier vantijd voor genomen!’ werken.’ Zuijderhoudt vult daarop aan: ‘Die instel- ling van Den Hartog is overigens vrij uniek. Dat zieAl sinds 1976 werkt dokter Zuijderhoudt als zelf- je in de nieuwe generatie huisartsen niet veel meer.standig huisarts. Bijna onlosmakelijk verbonden met Die oprechte belangstelling en bezieling voor het vakAlblasserdam. Een begrip haast. Een echte, ouder- en de patiënt.’4 de Kantlijn

Den Hartog vervolgt: ‘Het was voor mij een heelbewuste keuze om in de Alblasserwaard te blijvenals huisarts. In verstedelijkte gebieden of in de stadkun je die rol van dorpsdokter veel minder makkelijkvervullen. Het leven zelf is daar over het algemeenvluchtiger. Maar hier kan dat nog zeker wel. Hetwordt ook gewaardeerd. Zelfs door de jongere ge-neratie. Ik merk dat zij van huis uit gewend zijn ombij een betrokken dokter op het spreekuur te komen.Een waar ze altijd terecht kunnen.’Respect Dokter J.W. (Jan) Zuijderhoudt (67)Die 24-uurs dorpsdokter die alle tijd voor je nam, als Geboren te Leidenhet moest elke dag opnieuw bij je op de stoep stond,was vroeger heel normaal. Dat is tegenwoordig veel In 1975 studeerde dokter Zuijderhoudt af inminder een vanzelfsprekendheid. Dokter Zuijderhoudt Groningen, volgde daarna de toen nog een-legt uit: ‘Daar zijn allerlei verklaringen voor te geven. jarige opleiding tot huisarts en ging aanslui-Bijvoorbeeld omdat veel artsen tegenwoordig part- tend werken bij een huisarts in Lutten (Ov).time in grotere verbanden werken. Het is dan veel Na een korte inwerkperiode nam Zuijder-moeilijker om die betrokkenheid staande te houden. houdt de huidige praktijk op 1 juni 1976 overDie patiënt komt in dat geval niet altijd meer op het van zijn voorganger. Behalve huisarts wasspreekuur van dezelfde arts. Meelevend zijn, naast je dokter Zuijderhoudt ook vele jaren werkzaammensen staan, met respect en aandacht voor ieders in de bedrijfsgeneeskunde bij een scheeps-identiteit. Daar draait het om. En dat is ook wat de werf, was hij adviseur en geneesheer bijpatiënt wil. Zo werk ik en zo ben ik. En zo is dokter Huize de Waard/Waardenburgh en arts opDen Hartog ook. We zijn oprecht geïnteresseerd in het consultatiebureau in Alblasserdam. Veelonze patiënten hun pijntjes en verhalen. Zodra er een jonge artsen zijn door hem opgeleid tot huis-geboortekaartje binnenkomt, zal ik ook altijd even arts. Daarnaast heeft de heer Zuijderhoudttijd vrijmaken voor een kraambezoek. Want wat is zich ingezet voor het Rode Kruis, als docenter nu mooier dan dat je na dit soort wonderlijke mo- EHBO op basisscholen en als medeoprichtermenten je gelukwensen kunt brengen. Een nieuwe en penningmeester van de Coöperatieve Huis-wereldburger begroeten. Dat zijn voor mij toch wel artsenvereniging West-Alblasserwaard engeluksmomenten. Wat dat betreft kijk ik ook met omstreken. Sinds enkele jaren mag Zuijder-zoveel warme gevoelens terug op de tijd dat ik op houdt zich ook Ridder in de Orde van Oranje-het consultatiebureau mijn aandeel had. Prachtige Nassau noemen.tijden. En geweldig dat je de kinderen die je toen alsconsultatiedokter zag, nu met hun eigen kinderen ophet spreekuur mag ontvangen.’Dienstbaar‘Dienstbaar zijn. Dat is er bij mij thuis in de opvoe-ding ingeramd. Dat zit in je wezen en loopt in al-les door. Op basis daarvan ben je bereid verder tegaan dan wellicht van je verwacht of verlangd wordt.Een voorbeeld daarvan is terminale begeleiding. Hethoeft niet, maar het is nooit in mij opgekomen omdat uit handen te geven. Er is een kwaliteit van levenwaar je als dokter een rol in hebt, maar ook van ster-ven. Juist ook in die laatste momenten wil ik naastmijn patiënt staan. Dat is zeker niet het makkelijksteonderdeel van je werk en je moet bereid zijn om van de Kantlijn 5

’s ochtends tot ’s avonds paraat te staan. Maar het ken en mensen tegemoet treden. Daarnaast speeltgeeft, hoe raar het misschien ook klinkt, de meeste ook het solistische karakter van de praktijk een grotevoldoening.’ rol. Ondanks het feit dat we binnen Dok 11 zijn ge-Den Hartog knikt bevestigend bij dit verhaal: ‘Zo zie huisvest. Het is fantastisch te weten dat je in gevalik het ook. Ook ik heb vanuit mijn protestants chris- van nood kan terugvallen op de andere artsen hiertelijke opvoeding die dienstbaarheid meegekregen binnen. Dat je eens even makkelijk kunt overleggen.en dat neem je dan toch mee in de manier van wer- Maar de kracht ligt in je eigen team. Dat is je basis voor de beste band met je patiënten.’ Lachend: ‘Daarin Dokter A.T. (Ton) den Hartog (28) ben ik ook alweer gelijkgestemd met dokter Zuijder- houdt. Maar ik neem ook wel weer mijn eigen dingen Geboren te Groot-Ammers mee. Gezien mijn studie en tijd op de kinderafdeling Na het afronden van zijn studie geneeskunde in het Albert Schweitzer, doe ik nog steeds graag wat en de opleiding tot huisarts heeft dokter Den concreets met mijn handen. Beetje chirurgie zoge- Hartog gewerkt op de kinderafdeling van het zegd. Dat vind ik erg leuk en maakt de praktijk breder. Albert Schweitzer ziekenhuis en aansluitend Daarnaast houd ik me bezig met IT en communica- werkzaam geweest als waarnemend huis- tiezaken. Dat is een beetje hobby van me. Ik probeer arts in Hardinxveld-Giessendam. Daarnaast is aan alle kanten de praktijk zo laagdrempelig mogelijk hij lid van “De Jonge Huisartsen”, voorzitter te houden. Digitalisering helpt daarbij. Daar tegen- van de netwerkorganisatie WAGRO – LHV – over staat je bereikbaarheid. Want oudere lezers van Zuid-Holland-Zuid en via de huisartsenpost de Kantlijn zullen het misschien nog wennen vinden Drechtsteden aandachtsfunctionaris Huiselijk om eerst keuzes te moeten maken alvorens de assi- Geweld en Kindermishandeling en lid van het stente te kunnen spreken. Ook de assistentes moesten Expertteam. wennen aan die nieuwe werkwijze. En het feit dat zij er nog een “baas” bij hebben. Jarenlang hebben6 de Kantlijn ze alleen met dokter Zuijderhoudt te maken gehad, waarvan één van de assistentes mij toevertrouwde hem zelfs als een soort vaderfiguur te zien. Nou, dat gaat bij mij natuurlijk niet werken’, besluit Den Har- tog lachend. Zuijderhoudt vult hem aan: ‘Nee, die vaderfiguur zal nog wat jaren duren, maar de men- sen herkennen wel in Den Hartog dezelfde belang- stelling, het luisterende oor en de oprechte manier van doen die ze van mij gewend zijn. Ik hoor hen ook zeggen: “Het is een nieuwe dokter Zuijderhoudt.” En dat is voor mij een geweldige manier om af te kunnen bouwen en mijn praktijk in goede handen te weten.’ ‘En dan te weten dat een patiënt op mijn spreekuur mij na afloop een hand gaf en zei: “Succes om Zuijderhoudt te kunnen vervangen!”, antwoordt Den Hartog daarop. ‘Maar het komt helemaal goed.’ Een groot gezin De praktijk bestaat nu bijna veertig jaar. Daar is Zuij- derhoudt zeer dankbaar voor. ‘Het voelt echt als familie. Eén groot gezin waar ik voor moet zorgen en waar ik mij ook verantwoordelijk voor voel. Dat vind ik ook nog eens heel erg leuk!’ Maar kun je dan nog wel zomaar over straat lopen, zonder staande te worden gehouden? ‘Op zich wel, maar ik zal niet zo snel boodschappen bij de Albert Heijn halen. Dat mag mijn echtgenote doen. Ik ontloop echt niemand,

maar even snel een boodschap gaat gewoon niet.Dan ben ik bij wijze van spreken een ochtend weg.Kijk, ik vind het prima om in hetzelfde dorp te wonenals waar mijn praktijk is. Maar je weet dat je wordtaangesproken waar je verschijnt en aan alle kantenwordt bekeken. Dat moet je voor lief nemen.’‘Wel of niet in Alblasserdam gaan wonen, was voor benadrukt dit ook: ‘Wat ik vroeger allemaal zelf deedmij zeker een gesprekspunt thuis’, vult Den Hartog met de hulp van een assistente, is tegenwoordig echtaan. ‘Het is niet meer per sé noodzakelijk. Sliedrecht niet meer mogelijk. Naast het pure vak zijn er zoveelis te allen tijde prima aan te rijden in urgente zaken. extra werkzaamheden bijgekomen. Alleen al de ad-Weekenddiensten heb je niet meer, want daar zijn ministratieve kant. Maar ik hoop van ganser hartede huisartsenposten voor. Ook in dat opzicht ben je dat die betrokken dorpsdokter wel behouden blijft.niet aan de plaats gebonden. Dan is de keuze om in Dat er in ons vak vastgehouden wordt aan de kern-Sliedrecht te blijven wonen voor mij niet zo moeilijk waarden. Voor mij mag er van alles veranderen,te maken. Je hele gezinsleven speelt zich af in de ge- maar niet het fundament van huisarts zijn.’meente waar je woont. Ik zou patiënten in de kerk,bij school, op de sportvelden en in de winkel tegen- ‘Voor ons dorpsdokters, en daar zijn er gelukkig nogkomen. Als de keuze er is, dan vind ik het voor ons aardig wat van, ligt er wel een belangrijke taak omals gezin prettiger om in een ander dorp te wonen. de inhoud van het vak, de kernwaarden, levend teMensen spreken je snel aan als ‘de dokter’, maar an- houden’, bevestigt Den Hartog. ‘In het oosten vandersom kan het ook wat ongemakkelijk voelen als ze het land en in stedelijke gebieden zie je momenteeljou opeens ergens tegenkomen.’ veel centra verschijnen waar een huisarts in dienst is. Een directie heeft het dagelijkse bestuur in handenGekke dingen en de huisarts ontvangt salaris. Dit soort constructies helpen de politiek en de zorgverzekeraars om zorg teIn zijn lange loopbaan als huisarts heeft dokter meten. Maar in ons vak is niet alles meetbaar. WantZuijderhoudt natuurlijk wel het een en ander mee- mevrouw A kan viermaal voor iets op het spreekuurgemaakt. Maar volgens eigen zeggen nooit echt komen en mevrouw B met exact hetzelfde probleemiets spectaculairs. ‘Natuurlijk gebeuren er wel eens wel tien keer. En waarom? Omdat mevrouw B datgekke dingen. Zo werd ik eens op zondagmorgen blijkbaar nodig heeft. Niet omdat ik haar liever tien-gebeld met de vraag of ik even naar een buurman dan viermaal in mijn praktijk zie. Daar moeten wij echtwilde gaan kijken. De beste man zou op de grond voor waken, dat de dokter voor thuis geen beroepliggen met de tv op het sneeuwbeeld. Toen ik ging wordt dat in grafieken en standaarden te vatten is.’kijken, kwam ik binnen in een volstrekt vervuild huis.Het vuilnis stond letterlijk tot het plafond. Het toi- Per 1 januari 2017 zal de praktijk volledig overgaanlet stonk met de deur dicht. Toen ik naar de patiënt naar Den Hartog. Hoe lang dokter Zuijderhoudtzijn benen wilde kijken, rolden de maden over mijn daarna nog actief blijft, valt nu nog niet te zeggen.handen. De man had een open been tot aan zijn Wel dat er een nieuwe dokter komt. Maar in feiteknie toe dat door de maden was schoongehouden. verandert er verder niets. Goed, het keuzemenu vanMaar over het algemeen gaat alles er in een dorp als de telefoon dan misschien. Of de mogelijkheid omAlblasserdam vrij rustig aan toe. per e-mail te communiceren. De praktijk zal mee- gaan met z’n tijd, maar de kernwaarden blijven be-Toekomst houden! ‘De dorpsdokter van weleer zit diep in ons geworteld. En daar zal niets aan veranderen.’Wat de toekomst brengt voor het vak huisarts valtmoeilijk te zeggen. De laatste jaren is er al veel ver- Tekst: Comm°pass, tekst & vormgeving, fotografie: Cees van der Walanderd. Avond- en weekenddiensten vallen nu onderde verantwoording van de huisartsenpost. Als huis- de Kantlijn 7arts had je de regie over heel veel zorgzaken. Tegen-woordig is het zaak dat je als een soort ondernemerde regie houdt over wat er met je patiënt gebeurtbij alle andere zorginstellingen. Dokter Zuijderhoudt

BelastingtipsFiscaal partner?Of je wel of geen partner hebt, weet je natuurlijk tract hebt, ben je ook automatisch fiscaal partner.zelf het beste. Maar of jij en je partner ook door Maar ook als je samenwoont en géén notarieel samen-de belastingdienst als partner worden aange- levingscontract hebt opgesteld, kan je elkaars fiscaalmerkt, is niet altijd even duidelijk. Het is belang- partner zijn en wel in de volgende situaties:rijk om te weten wanneer je fiscaal partner bent, Je staat samen op hetzelfde adres geregistreerd énwant het kan je veel belasting besparen, maar je voldoet aan een van de volgende voorwaarden:in sommige gevallen kan het nadelig uitpakken. • Je hebt samen een kind of • de ene partner heeft het kind van de andere part-Voordelen fiscaal partnerschap ner erkend ofAls je elkaars fiscaal partner bent kan dat voordelen • je staat aangemeld bij de pensioenregeling van jeopleveren bij de inkomstenbelasting. Bij bepaaldeinkomsten en aftrekposten mag je dan zelf bepalen partner ofwie welk bedrag aangeeft in de aangifte. Zo kan je • je bent samen eigenaar van de woning waar jullieervoor zorgen dat de aftrekposten van bijvoorbeeldde hypotheekrente of studiekosten in de hoogste ta- beiden in wonen ofrieven vallen. • bij jullie woont ook een minderjarig kind van eenNadelen fiscaal partnerschap van de partners. Dit is bijvoorbeeld het geval bij samengestelde gezinnen.Voor aftrekposten waarvoor een inkomensdrempel • je woont samen met je kind en jullie zijn allebeigeldt, kan het fiscaal partnerschap echter ook nadelig ouder dan 27 jaar.zijn. Bijvoorbeeld bij giften aan goede doelen. Het ge-zamenlijk inkomen is hoger, waardoor ook de drem- Kiezen voor fiscaal partnerschappel hoger wordt waarboven je giften mag aftrekken. Vanaf 2011 kun je niet meer zelf kiezen of je welGetrouwd? Fiscaal partner! of geen fiscaal partner wilt zijn. Als je aan een van bovenstaande voorwaarden voldoet, ben je automa-Als je getrouwd bent is het simpel, dan ben je altijd tisch elkaars fiscaal partner. Alleen als je een gedeel-fiscaal partner van elkaar. Maar wat, als je niet met te van het jaar fiscaal partner bent, kun je zelf kiezen.elkaar in het huwelijksbootje bent gestapt maar wel Dit speelt bijvoorbeeld bij samenwonen, overlijdensamenwoont? Als je samen op hetzelfde adres ge- en echtscheiding. In de volgende editie van de Kant-registreerd staat én een notarieel samenlevingscon- lijn vertel ik je daar meer over. Tekst: Ellen Stok, E.S. belastingadvies8 de Kantlijn

Ondernemendde Kat in de WilgRestaurant De Kat in de Wilg is gehuisvest ineen voormalige boerderij aan de Peperstraat 28in Oud-Alblas, die stamt uit 1830 en vanaf 1981is omgebouwd voor Horeca bestemming. Na degrondige renovatie gedurende een aantal jaren,is het gebouw eerst uitsluitend gebruikt als par-ty-boerderij voor feesten en partijen onder denaam De Kat in de Wilg.In april 2002 is het bedrijf overgenomen door het met Barry is hij er in geslaagd om een zeer goedeechtpaar Barry en Manuela Jumelet, die met hun naam op te bouwen met de kwaliteit van het etentwee kinderen in het woonhuis naast het restaurant en drinken in het restaurant. Behalve Toby werkenop hetzelfde terrein zijn gaan wonen. Zowel Barry als er nog ca. 30 full- en parttimers in de keuken en hetManuela hebben een horeca achtergrond/opleiding: restaurant, waaronder Marianne van der Vorm, Deb-Manuela werkte in diverse catering bedrijven en Barry bie van der Linden en Roos Overgaag, als gastvrou-als chef-kok in diverse gerenommeerde restaurants wen in de bediening. De menukaart van het restau-in de Dordtse regio. Direct na de overname werd het rant wisselt vier maal per jaar met de seizoenen mee,à la carte restaurant geopend op de begane grond terwijl op het terras een speciale terras / lunchkaartvan de oude boerderij, met een capaciteit van 35 aanwezig is.zitplaatsen. In de bovenzaal is een capaciteit van 90zitplaatsen en dus zeer geschikt voor grotere partij- Ondanks alle verbouwingen in het verleden is heten, bruiloften, diners en bijeenkomsten. Bij feesten gebouw meer dan 180 jaar oud en moet er veel on-en recepties, waarbij het aantal zitplaatsen wordt derhoud aan worden gepleegd. Barry en Manuelagereduceerd, passen er in de bovenzaal zelfs 175 besteden zelf veel tijd en energie aan noodzakelijkpersonen. Het gezellige terras heeft ook ca. 120 zit- onderhoud en gewenste aanpassingen. Dit seizoenplaatsen en is bij evenementen uit te breiden naar is er, met hulp van diverse kanten een geheel nieuwenaar 300 zitplaatsen. Het terras is de gehele zomer, overkapping geplaatst in de stijl van het hoofdge-natuurlijk weersafhankelijk, heel populair bij fietsers bouw, waardoor het terras nog aantrekkelijker isen wandelaars, maar ook aantrekkelijk voor mensen geworden dan het al was. Een bezoek aan de Katmet auto’s en motoren, door het grote parkeerterrein in de Wilg is dus zeker een aanrader. Kijk ook eensdat bij het restaurant hoort. op de mooie website www.katindewilg.nl, waar de openingstijden zijn te vinden en waar je ook directBehalve de gangbare diners, buffetten, high teas en kan reserveren en bovendien de evenementen zoalsde steeds populairder wordende Walking Diners voor Summerjazz en BBQ-feesten op worden vermeld.bruiloften en partijen, organiseren Barry en Manuelaook een aantal jaarlijks terugkerende evenementen, Restaurant De Kat in de Wilgzoals de Summerjazz met Live Jazz en popmuziek Peperstraat 28, 2969 AZ Oud-Alblas, 0184 692 770(vier maal per jaar), BBQ- en Bierfeesten (drie maalper jaar). In het voor- en najaar zijn er wijn- en spijs- info@katindewilg, www.katindewilg.nlavonden, een mosselweek en op beide kerstdageneen uitgebreid kerstdiner, waarvan één avond met Tekst: Peter Boermans, fotografie: Kat in de Wilglive muziek. Vanaf het eerste begin heeft Barry inge- zet op de uitstekende kwaliteit van het eten, met eenbijbehorende zeer goede prijs/kwaliteit verhouding.Al in mei 2003 is Toby van Eldijk aangetrokken alschef-kok en hij is nog steeds op deze positie. Samen de Kantlijn 9

Muzikaal jubileumUnbend, 30 jaar jong wel eens meenam. Die werd dan uiteraard verwend met een borreltje van Aart. Die man had het altijdHet begon in 1985 in een huiskamer in Groot- enorm naar zijn zin (ondanks de herrie die wij produ-Ammers met een groepje vrienden, die het leuk ceerden) en probeerde in een overmoedige bui eenvonden om gezellig wat muziek te maken. Nu in keer om op de mondharmonica te spelen. Nu had2015 bestaan zij als amateurband al 30 jaar en ouwe Theo behoorlijk versleten longen, dus hij werdspelen nog steeds met veel plezier hun muziek. al heel snel duizelig van de inspanning. Gelukkig had Theo junior dit zien aankomen en begeleide seniorConto weer snel naar z’n stoel en zei dan in vloeiend Rot- terdams: ‘Ga maar weer lekker zitten jochie.’ DolleHet samen muziek maken beviel zo goed, dat de huis- pret natuurlijk. Toen later drummer Jan Steehouwerkamer bij Dirk van Krimpen werd ingeruild voor een als ermee stopte, hebben we uiteindelijk Theo Buwaldaheuse oefenruimte ingerichte schuur, bij de schoon- bereid gevonden om te komen drummen.ouders van Geerhard Steenhuizen in Oud-Alblas. Deeerste bezetting bestond uit: Geerhard Steenhuizen Unbend(zang, gitaar, mondharmonica, wasbord, enz.), Dirkvan Krimpen (gitaar), Adrie van der Ent (gitaar en zang), In 1988 kwam er een abrupt einde aan de pret toenPiet Verhei (basgitaar), Adrie den Hartog (gitaar en Geerhard te kennen gaf ermee te stoppen. Ook Aartzang), Leo Groenendijk (drums) en Aart van Arkel besloot niet verder te gaan. Dat was natuurlijk paniek(voor de gezelligheid). Aart had zelf niets met muziek in de tent, maar na goed overleg werd besloten omte maken, maar had het prima naar zijn zin, zeker met de overige bandleden toch door te gaan. Detoen hij in de oefenruimte een eigen domein (bar) PA-geluidsinstallatie, welke van Geerhard was, werdkreeg. Geerhard werkte op de markt en had nogal overgenomen. We waren natuurlijk ook onze oefen-wat connecties. Waar het allemaal vandaan kwam ruimte kwijt, dus hier moest dringend een oplossingweten we niet, maar de oefenruimte werd omgeto- voor gezocht worden. Gelukkig konden we terechtverd tot een zeer gezellige huiskamer met stoelen, in een ruimte van ‘De Klok’ in Kinderdijk. Als nieuwebanken, koelkast, bar, flipperkast, enz. en soms werd zanger kwam Henk Kroeze. Er werd ook een nieuweer zelfs een (ondeugende) film op de witte wand ge- naam voor de band gezocht. Dit werd UNBEND,projecteerd. Het was gezelliger dan in de gemiddelde afgeleid van het Engelse werkwoord ‘to unbend’kroeg en er was bijna elke oefenavond wel visite. Het wat ‘je ontspannen’ betekent en tevens een leukeoefenen werd langzaam steeds serieuzer en de band woordspeling is. De eerste bezetting van Unbendmoest een naam krijgen, CONTO dus. bestond uit: Adrie van der Ent (gitaar en zang), Piet Verhei (basgitaar), Adrie den Hartog (gitaar en zang),Wisseling van bandleden Theo Krijgsman (gitaar), Theo Buwalda (drums), Henk Kroeze (zang) en Ruud Jonkergouw (geluids-Na een tijdje werd Jan Steehouwer de nieuwe drum- man). Het eerste optreden als Unbend vond plaatsmer en kwam Theo Krijgsman erbij als gitarist. Later, op 3 juni 1989 in ‘Taveerne Start’ in de Sporthal intoen we eraan toe waren om te gaan optreden, kwam Alblasserdam. Vele optredens volgden.Ruud Jonkergouw erbij voor geluid en techniek. Op-tredens waren o.a. in Concordia, Biggelmee (3x) en de Oefenruimteplaats Houten. Inmiddels was gitarist Dirk van Krim-pen ermee gestopt. Het was ook heel leuk als Theo Inmiddels was er opnieuw een probleem met de oe-Krijgsman op oefenavonden zijn vader (ouwe Theo) fenruimte, want ‘De Klok’ werd verbouwd tot Party10 de Kantlijn

Centrum. Hier konden we dus (tijdelijk) niet meer oe- ook na ruim 12 jaar en ook geluidsman Ruud Jonker-fenen en zijn toen noodgedwongen een beetje gaan gouw hield het voor gezien. Jos van Kan, die inmid-zwerven. Dit was het moment dat Adrie van der Ent dels als geluidsman bij de band zat, werd de nieuweermee stopte, gelukkig waren nog twee gitaristen zanger. Ferry Verhei (de zoon van Piet) werd de nieu-over. Uiteindelijk vonden we een vaste stek bij Arie we geluidsman. In 2006 stopte zanger Jos van KanMaasland in café ‘De Molenhoek’ in Nieuw-Lekker- en hebben we (na het houden van heuse audities)land. We oefenden beneden, maar boven was het café Konraad den Boef kunnen inlijven. Het leuke is datwaar ook regelmatig biljartwedstrijden werden ge- Konraad ons als jongeman in 1991 had zien optre-houden. De biljarters (die verloren) klaagden wel, den in ‘Concordia’ en toen al bedacht dat hij laterwant door de herrie van de band lagen de biljartbal- heel graag in een dergelijke band zou willen zingen.len te dansen. Toch ook een heel leuke en gezellige In 2014 besloot gitarist Marco na 15 jaar iets anderstijd op deze locatie. Toen ‘De Klok’ in 1992 gereed te gaan doen. Hij werd opgevolgd als gitarist doorwas, konden we daar weer terecht. Gelukkig kunnen Ferry Verhei, die al een paar jaar als geluidsman bijwe tot op heden nog steeds gebruik maken van deze de band zat. Sindsdien is er volop opgetreden o.a. alsoefenruimte, waarvoor we de diverse beheerders ui- voorprogramma voor Mooi Wark en Rowwen Hèze,teraard enorm dankbaar zijn. op Koningsdag op het Raadhuisplein, Blieck’s Point (Paardenmarkt), in Landvast (Havenfestival) en Klok-Optreden rock (met Innocent) staat gepland op 31 oktober a.s.Het optreden is gestaag doorgegaan, o.a. tijdens het Lange ademHavenfestival op het Raadhuisplein (met Power Play),in Concordia, Wipmolen (beat reünie met o.a. Harry Dat een amateurband als deze het zo lang volhoudtMuskee), De Klok (met Hudson) en in Molenaars- mag best bijzonder genoemd worden. Dat heeftgraaf (Oranjefeest met Harry Slinger). Het optreden misschien te maken met het feit dat er nog steedsin Kloosterburen in maart 1993 (bovenin Groningen 3 bandleden van het eerste uur (Piet, Aad en Theo)en de geboorteplaats van drummer Theo Buwalda) aanwezig zijn, maar zeker ook door de inbreng vanverdient wel een speciale vermelding. Bij aankomst de diverse nieuwkomers, welke allemaal hun positie-in de middag, werden we hartelijk ontvangen bij een ve invloed (gehad) hebben in de groei van de band.tante van Theo met soep en broodjes. Het optreden De muziekstijl is eigenlijk altijd overwegend rock ge-was in een soort dorpshuis. Normaal gesproken is weest, helemaal in het begin wat ‘softer’ dan tegen-er nooit iets te beleven op het platteland van Gro- woordig. Zonder het oudere werk (vanaf de sixties)ningen, maar wij hadden de ‘pech’ dat er die avond helemaal los te laten, is de band door de jaren heenergens in de buurt een optreden was van ‘Boney M’ ook steeds meer recentere nummers gaan brengen.(hun zoveelste poging tot een comeback), dus daar- Nog steeds voornamelijk rock met soms een uitstap-door was de opkomst bij ons niet overweldigend. je naar funk, blues, ska of hard rock. Het is voor onzeOndanks dat hebben we enorm veel lol gehad. Uiter- band heel tekenend dat door de jaren heen diverseaard waren de twee optredens tijdens het Haven- ex-bandleden nog regelmatig naar onze optredensfestival in ’96 en ’97 in het voorprogramma van Gol- komen. Op dit moment is UNBEND springlevend enden Earring ook mooie hoogtepunten. we hopen dat nog een poosje vol te houden!Komen en gaan Meer informatieIn 1999 besloot Theo Krijgsman na 12 jaar te stop- Website: www.unbend.nlpen en moest er een nieuwe gitarist komen. Dit werd Facebook: www.facebook.com/unbendcoverbandMarco van Blokland. In 2002 stopte Henk Kroeze Tekst: Adrie den Hartog, fotografie: Unbend de Kantlijn 11

Verhalen van vroeger‘De Blokkerd’De Blokkerd, zo werd de gemeenschap ge- Zwartbol aan en de zolder liep door. Vooraan wasnoemd waar Pieta van den Dool - te Hennepe de schuur van Wijnand Bas. In de Blokkerd konden(1938) opgroeide als enig kind. Veertien gezin- we heerlijk spelen. Touwtje springen, voetballen,nen dicht bijeen aan de Blokweer, op de plek busje buten, wegkruipertje, hoepelen, knikkeren,waar nu de Blokweerweg begint. Toen de huizen kaatseballen. We waren veel bij boer Henk Zwart-grotendeels werden afgebroken en het gezin ver- bol in de stal, een heel rustige en aardige man diehuisde, half jaren vijftig van de vorige eeuw, vond veel van kinderen kon hebben. We mochten met dede moeder van Pieta het erg wennen. ‘De gezel- bietenmachine bieten malen en hooi aan de koeienligheid is weg’, verzuchtte ze. ‘Het eerste huis geven, ook hooitrappen en verdelen. Met sinterklaaswaarin je begint, daarin laat je heel wat achter.’ kreeg ik hooi en een wortel voor in mijn klomp en moest dan hard zingen bij de schoorsteen. Er stond‘Ik heb een heerlijke jeugd gehad’, blikt mevrouw ook een oude auto in de schuur, we speelden danVan den Dool terug. ‘Al was het een tijd met veel busje, waarbij we oude buskaartjes in een sigaren-moeilijkheden. Oorlog, de angstige situaties die dat doosje gebruikten. Rechts achterin de schuur stondmet zich mee bracht, en armoede. Er woonden meer in een ander hok een paard van Zwartbol, Hannessie.jongens dan meisjes. Ik had altijd graag een grote Een van de jongens maakte ‘m op een dag los en ikbroer gehad, maar ja, dat is zo’n wens die niet kan ben nog nooit zo vlug de stal uit geweest, want hetuitkomen,’ vertelt Pieta die samen met haar man paard ging aan de haal, heel de Blokkerd uit. In dietwee zonen en een dochter kreeg. De stoep was jaren hoorden we ook verhalen van de grote men-kenmerkend voor haar jeugd. Bij regenachtig weer sen over de oorlog. Dat er bij de garage van Stamwas hij enorm modderig, mensen ploeterden met (waar nu Sloof schildersbedrijf is) een granaat wasoud schoeisel de stoep op en trokken boven wat fat- geplaatst die afging en een spelend jongetje dodelijksoenlijks aan. Van de stoep kon je heerlijk sleeën bijwintertijd, herinnert Pieta zich. ‘En in de zomer stonder de ijskar waar we genoten van de ijsjes van 5 cent.We woonden op Blokweer 13. De woningen wareneigendom van meneer Smit, ‘De lange Jan’ aan dekade. Mijn ouders betaalden hem per week 85 centhuur. Ons huis stond tegen de schuur van Henk12 de Kantlijn

trof. Ook over een brandende VI die overkwam en aan het Cortgene soms eens per week komen eten,vermoedelijk in Ridderkerk neerkwam. En het bom- mijn moeder had daar vroeger gewerkt tot oma ziekbarderen van de zuurstoffabriek in de Hogendijk…‘ werd. Ik mocht dan iets kiezen en deed met een van die broers een wedstrijd wie het meeste op kon. WePieta werd geboren in een woelige tijd. ‘In 1939 brak gingen hier en daar om eten vragen en kregen somsde mobilisatie uit, mijn ouders vluchtten, want het wat aardappelen. Mijn opa stierf van uitputting,bedrijf van Vroege met olie, teer en pek zou in brand honger en ouderdom, net voordat mijn vader terug-worden gestoken. Door het land vluchtten ze, waar- kwam uit Duitsland. Bijna alle mannen die tegelijkbij ik met kinderwagen en al in een greppel belandde waren afgevoerd waren terug, maar waarom mijn– mijn ouders vertelden dit later, ik herinner het me vader nog niet? Hij bleek met enkele anderen naarniet. Een paar jaar later mocht ik naar de kleuter- Denemarken te zijn gebracht om aan te sterken enschool, wat was ik trots en wat voelde ik me groot. kwam daarna in de Achterhoek terecht. Omdat hijHet schooltje was in het verenigingsgebouw bij de dezelfde naam had als een aantal NSB’ers, mocht hijGrote Kerk. Op een dag gingen we met de juffen pas weg toen alles goed was uitgezocht. Eindelijkwandelen, tot onderaan de brug, daar even spelen kwam mijn vader thuis! En ik mocht naar de groteen dan weer terug. Toen loeiden ineens de sirenes. school in de Kerkstraat, wat was ik blij. De eerste klasAlarm! Schuilen kon bij Van Krimpen (Het Wapen was aan de achterkant, want de voorzijde van hetvan Alblasserdam) en we hoorden de bommen val- gebouw was in de oorlog gebombardeerd. Bijzonderlen. Toen de sirenes het sein veilig gaven, konden we was een Sinterklaasfeest die eerste tijd: Sint had zijnterug naar het schooltje.’ schoenen op de lange reis verloren en had nu an- dere aan: die van de juf! Zwarte Piet ontbrak, maar er‘In dezelfde periode moesten mijn amandelen wor- werd toch wat van gemaakt. De tijd gaat door, maarden geknipt. Met de bus naar het Papendrechtse dit is zo’n herinnering die blijft ...’Veer, met de pont over, de hele Voorstraat uitlopenen dan naar het Diakonessenziekenhuis. Ik werd niet Tekst: Joke Veerman, fotografie: eigendom mevrouw Van den Doolweggemaakt maar kreeg een soort kap op, het stonkvreselijk en ik werd vastgebonden op een stoel. Ge-lukkig hadden mijn ouders me goed voorbereid ende zuster zei me dat ik het goed deed, dat was eenhele troost. Na een controle mocht ik weer mee naarhuis. Toen we uit de bus stapten, merkte ik dat ikineens niet meer kon praten, mijn keel werkte nietmeer mee. Thuis zetten mijn ouders het ledikantje,waar ik eigenlijk te groot voor was, in de huiskameren ik moest in mijn handen klappen als er iets was.Want mijn moeder ging in de schuur de was doenen er kwamen veel vliegtuigen over, dat was ang-stig. Op een gegeven moment ging er een heel laagover en ik zag soldaten door het weiland lopen. Veelalarm die dag, dat was naar, al besef je als kind nietgoed wat er gaande is.Mijn vader moest naar Duitsland, ik besefte dat daterg was, maar mijn moeder zei steeds: Het is noggeen morgen. Maar de dag kwam wel en hij ver-trok. Mijn moeder ging tijdelijk met mij naar een zusvan mijn vader. Ik werd zes maar mocht nog nietnaar school, dat vond mijn moeder teveel: mijn vaderweg en ook ik weg. Honger hadden we vaak. Mijnmoeder kon suikerbieten slecht verdragen. Gelukkigmochten we bij twee broers en een zus van Zwartbol de Kantlijn 13

14 de Kantlijn

We mogen zijn wie we zijn! JolandaMijn vriendinnen zullen wel opkijken als ze deze maand de ‘Kantlijn’ lezen, want Jolanda Verboomik ga ze in deze column maar eens in het zonnetje zetten. Ik heb heel lieve, leuke Gedragsspecialistvriendinnen. Soms spreken we elkaar in weken niet, maar zodra we elkaar sprekenof zien, hebben we het gezellig en lachen we wat af met elkaar. In de jaren dat we de Kantlijn 15met elkaar omgaan, hebben we al heel wat met elkaar beleefd. Leuke, maar ookminder leuke dingen en altijd zijn we er voor elkaar. Hoe komt het toch dat ik het zogoed kan vinden met deze meiden? In sommige opzichten lijken we op elkaar, maarin andere opzichten verschillen we enorm. Er is één ding wat onze vriendschap zobijzonder maakt; we mogen zijn wie we zijn! Als we bij elkaar zijn, hoeft geen vanons zich anders voor te doen dan dat zij is. We accepteren de leuke, maar ook deminder leuke kanten van elkaar. Dat voelt super goed!Precies zo werkt het bij onze jongeren. Jongeren zoeken vriendschap met anderejongeren waar zij zich super goed bij voelen. Zijn wij als ouders altijd blij met devriendschappen die onze kinderen aangaan? Nee, maar dan moeten we als ouderstoch eens gaan kijken wat de reden is dat ons kind juist deze vriendschap aangaat.Iets in de groep waar de jongere vriendschap mee zoekt, trekt ons kind aan. Is hetde kleding die de groep draagt, de muziek waar het naar luistert of misschien hetgedrag dat de groep vertoont? Iets in het kind is hetzelfde als de vrienden die hetkind kiest.Als een jongere gedragsproblemen vertoont, hoor ik mensen weleens zeggen datdeze jongere de verkeerde vrienden heeft. Blijkbaar komen de gedragsproblemendus door de vrienden. Misschien is het wel andersom. Jongeren met gedragspro-blemen kunnen moeilijk aansluiting vinden bij jongeren zonder gedragsproblemen.Zij zijn immers anders. In het bijzijn van deze jongeren kan de jongere met gedrags-problemen niet zichzelf zijn. Dat voelt niet goed, want iedereen wil toch zichzelfkunnen zijn? De jongere zoekt een groep die net als zij ‘anders’ is, zodat ze ietsgemeen hebben met elkaar en wél zichzelf kunnen zijn.Wat kunnen we als ouders dan doen alswe het gedrag dat de vriendengroep vanons kind laat zien niet zo fijn vinden? Erte-genin gaan en de vriendschap verbieden,zal er alleen maar voor zorgen dat ons kindjuist die vriendengroep zal opzoeken. Hetis handiger het ongewenste gedrag datwe bij de groep zien te benoemen en tevertellen waarom we dit gedrag niet goed-keuren. Het zou zo maar kunnen dat onskind dit gedrag ook niet fijn vindt, maarhet accepteert om bij de groep te horenwaar het zich fijn voelt. Als dat zo is, zalons kind vroeg of laat de vriendengroepverlaten. Tot die tijd zullen wij als oudersmoeten praten met ons kind en accepte-ren dat ons kind is wie het is!

PortretWereldvrouwenDe deur van De Postduif aan de Randweg staatuitnodigend open en binnen ruikt het naar kof-fie. Het is nog rustig maar aan het aantal kopjesop tafel is te zien dat er best wat mensen wordenverwacht. Judith Gardeslen komt naar me toe:’Welkom bij wereldvrouwen!’.Stichting Welzijn Alblasserdam organiseert om de kon ik weg met twee kinderen. Eind 1999 kwam iktwee weken een vrouwenochtend. Judith is degene in Nederland aan en ging ik van het ene asielzoekers-die de ochtenden opzet en leidt. Iedereen wordt door centrum naar het andere, elke 6 maanden een anderehaar hartelijk begroet en in zo’n gezellige en warme plek. Dat was een moeilijke periode, maar er wassfeer is het niet verwonderlijk dat de vrouwen zich vrede! Het maakte me niet uit waar ik woonde; hetsnel op hun gemak voelen. Het is een bont gezelschap, was hier veilig’. Ik vraag haar waarom deze vrouwen-verschillende accenten hoor ik door het Nederlands ochtend zo belangrijk voor haar is. Ghasoun: ’Ik benklinken. Judith stelt voor dat ik enkele vrouwen even erg blij met de contacten die ik hier heb met veelapart spreek om zo hun persoonlijke verhaal te horen. verschillende vrouwen. We kunnen elkaar op deze manier ook helpen.’‘Maar er was vrede!’ Gonnie Verboom komt bij me zitten. Vanaf het beginIets minder dan 15 jaar is Ghasoun Mohammed in is Gonnie bij de wereldvrouwen betrokken, nu an-Nederland. Ghasoun vertelt: ‘In 1991 was het oorlog derhalf jaar. Door de publiciteit is het kleine groepjein Irak, eerst met Iran daarna de inval van Amerika. steeds groter geworden. Enthousiast vertelt ze: ‘HetEerst is mijn man toen gevlucht en twee jaar later16 de Kantlijn

leuke van deze manier van ontmoeten is, dat er somszomaar iemand zit die dezelfde taal spreekt, daar-door wordt de drempel verlaagd! Er zijn ochtendendat we een thema hebben, maar daar komt dan nietsvan terecht, omdat we zo aan het praten zijn. Datzijn ook serieuze of zelfs intieme gesprekken. Bijvoor-beeld over seksualiteit, hoe gingen vrouwen daar inhun land mee om. Best belangrijk om te weten. Ookals er problemen zijn dan proberen we elkaar daarinte helpen. Het is ook heel gezellig en we hebben veellol met elkaar! Doordat vrouwen hier komen, ont-staan contacten en die maken veel verschil!’Heel belangrijkValnice Santos-Kik is Braziliaanse en getrouwd meteen Hollander. Via internet is het contact ontstaanen omdat een baan voor haar man niet voor ’t op-scheppen lag in Brazilie, besloot het stel in Neder-land te gaan wonen. Valnice heeft nog wat moeitemet de taal. Ze wil graag een baantje, maar daarvoormoet haar Nederlands beter worden. ‘Als de ochten-den van wereldvrouwen er niet meer zouden zijn,zullen veel vrouwen verdrietig zijn. Hier kunnen weonszelf zijn en ons verhaal aan elkaar kwijt. Ik heb zoweinig contacten en weet soms niet wat ik overdagmoet doen als de kinderen naar school zijn. Dit isvoor mij dus heel belangrijk.’Ruqiya Mohammed komt uit Somalië en woont al 18jaar in Nederland. Net voordat er oorlog uitbrak is zevertrokken, eerst met familie naar Italië, later is ze inNederland terecht gekomen. Ruqiya staat alleen voorde opvoeding van haar 3 jongens, maar ze zijn geluk-kig samen en ze redt zich goed. ‘Mijn ex-man was erhaast nooit, dan kan ik net zo goed alleen zijn en datheb ik hem gezegd’, vertelt ze stoer. ‘Ik heb er welom gehuild, maar toen ben ik met rechte schoudersalles gaan regelen.’GezichtDeze vrouwenochtenden zijn belangrijk. Ruqiya, iser helder over; ‘Ik heb weinig echte contacten inAlblasserdam. Hier ontmoet ik anderen die dat ookhebben en zo hebben we elkaar. De vrouwen leren,door de contacten met de Nederlandse vrouwen dieook langskomen, om de taal machtig te worden. Alsik de deur achter me dichttrek neem ik me voor: ditwas niet de laatste keer. Zulke contacten geven eengezicht aan de grote groep ‘buitenlanders’.Tekst: Lucia Hubregtse, fotografie: Cees van der Wal de Kantlijn 17

Alblasserdams onderwijsKindcentrum De SchalmEven voorstellen: Ik ben Tanja Laging, een gebo-ren en getogen Rotterdammer en heb jarenlangin het Rotterdamse basisonderwijs gewerkt.Twee jaar geleden heb ik de overstap gemaaktnaar het Alblasserdamse onderwijs en ben alsdirecteur gestart op basisschool De Schalm. Watvind ik het leuk om nieuwe mensen te ontmoe-ten en het dorpse leven te ervaren.Ik kende het dorp Alblasserdam wel, ik heb familie schooldagenmodel. Dat betekent dat de kinderenen vrienden in Nieuw-Lekkerland wonen, dus via de van maandag t/m vrijdag van 08.30 tot 14.00 uurbrug over de Noord, langs het dorp Alblasserdam op school zijn. Alle kinderen lunchen op school, in denaar Nieuw-Lekkerland. Maar werken in Alblasser- eigen klas bij de eigen leerkracht.dam vraagt wat tijd om de wegen en alle in- en outsvan het dorp te leren kennen. Ik was blij met het aan- Vreedzame Schoolbod van Ds. Jan Reijm, een vader van drie kinderenop De Schalm. Hij bood aan om op de fiets langs alle Dit schooljaar zijn we op De Schalm gestart met dekerken en gemeentes te gaan. Mooi om zo een beeld aanpak Vreedzame school. Met het programma vante krijgen van het kerkelijk leven in Alblasserdam. De Vreedzame School leren de kinderen om op een positieve manier met elkaar om te gaan. De kinderenKindcentra van PIT leren op een democratische manier beslissingen te nemen en een actieve bijdrage te leveren aan de sfeerDe Schalm hoort, samen met De Loopplank en De en de gang van zaken in de groep. Dit bevordert nietBoeg, bij PIT, voorheen Stichting PCOAZ. Sinds dins- alleen het plezier waarmee de kinderen naar schooldag 1 september 2015 is stichting PCOAZ gefuseerd gaan, maar zorgt ook voor een werkklimaat waarinmet stichting Kinderopvang Zwijndrecht en heeft een veel geleerd kan worden. De ouders informeren wenieuwe naam, PIT. Veel mensen vragen waar deze over de aanpak in de nieuwsbrieven en er volgt nogafkorting voor staat. PIT staat voor kracht, energie, een informatieavond. Samen met de ouders willenkarakter en de toekomst; ‘doen waarin je gelooft’. we werken aan een sociaal veilig klimaat op school,In de kindcentra van PIT kinderopvang & onderwijs zodat ieder kind zich kan ontwikkelen en tot lerenkunnen kinderen vanaf hun geboorte tot ze naar de komt. Het is niet alleen ouders informeren, het is ookmiddelbare school gaan spelen, spelend leren, leren op zoek gaan naar samenwerking en kunnen reke-en ontspannen. De Schalm biedt alleen naschoolse nen op de inzet van ouders. Ik vind het ontzettendopvang, deze wordt verzorgd door WASKO en heet leuk wanneer een vader aanbiedt om na schooltijdBSO De Sloep. Op kindcentrum De Loopplank kun- schaaklessen te gaan geven. Wat is het waardevolnen kinderen van 0 t/m 4 jaar opgevangen worden wanneer ouders helpen bij het organiseren van bij-in de kinderdagopvang of de peuterspeelzaal. We voorbeeld het sinterklaasfeest, maar ook kritisch meewerken nauw met elkaar samen, zodat ouders kun- willen denken in de medezeggenschapsraad. Waarde-nen kiezen welke school het beste bij hun kind past. vol om te investeren in de ouderparticipatie, het komt het leren en ontwikkelen van ieder kind ten goede.Het vijf-gelijke-schooldagenmodel Eigenlijk zie ik het ook terug in de Kantlijn, door enIk vind het waardevol om samen met de directeuren voor Alblasserdammers. Leuk en goed om het Alblas-van de Alblasserdamse scholen regelmatig in overleg serdamse leven met elkaar te delen. Laat duidelijkte zijn en te zoeken naar samenwerking en het maken zijn, ik voel mij steeds meer thuis in Alblasserdam.van goede afspraken. We voelen ons verantwoorde-lijk voor het ontwikkelen van goed onderwijs in Al- Tekst en fotografie: Tanja Laging, directeur De Schalmblasserdam. Samen met De Boeg en De Loopplankzijn we dit schooljaar gestart met het vijf-gelijke-18 de Kantlijn

Elk kind is uniek ... MathildeElk kind is uniek, wie kent hem niet, dat kleine zinnetje. Mooi toch? Zeker, maar de Kantlijn 19soms had ik een algemene handleiding echt handiger gevonden. Dezelfde bij heteerste, het tweede en het derde kind. Waarom? Dat zal ik proberen uit te leggen.Mijn middelste, mijn prachtige dochter, mijn Vlinder is uniek. Maar zij heeft eenstempeltje. In groep 3 werd ze gelabeld en ik dacht, als we weten wat het is, brengthet rust. Het bracht helaas extra twijfel.’Mevrouw u kunt er iets aan doen hè, er is medicatie voor.’ Die kwam binnen, wantdiep in mijn hart, vond (en vind) ik niets mis met Vlinder. Degene die het meeste lastvan de stempel zou moeten hebben, namelijk Vlinder, had geen last. De juf – het iseen heerlijk kind, maar ze telt de vogels buiten – had er geen last van. Voor anderekinderen is ze lief, soms te lief, ook geen last. Waarom dan medicatie? Voor mij?Voor betere schoolresultaten? Vanuit al die vragen volgden gesprekken met andereouders. Niet handig, want de meesten zijn of groot voor- of groot tegenstander vanmedicatie en dat voedde enkel mijn onzekerheid. Na lang wikken en wegen, heb-ben mijn Lief en ik de knoop doorgehakt, geen medicatie. Tot aan groep 8 kwamenechter bij elk rapport de vragen bij mij boven drijven: Doe ik het wel goed? Doe ikHAAR niet tekort om geen medicatie te geven? Is ZIJ gebaat bij betere schoolresul-taten? Slapeloosheid kreeg ik ervan en mensen in mijn omgeving werden horendolvan mijn onzekerheid.Vakantie 2015. Op een licht bewolkte dag gingen Vlinder en ik op de fiets naar hetdorp om boodschappen te halen. Op de heenweg zie ik haar de betonplaten vanhet fietspad tellen. Doordat ze afgeleid raakt van al het moois dat ze ziet, slingert zevan links naar rechts (dank voor de brede fietspaden). Daarna ‘paardrijden’ op haarfiets. Op dat moment breekt de zon tussen het bladerendek door en schijnt op haargezicht. ‘Mam, ik voel mij net een prinses, die op haar paard door het bos galop-peert.’ Heerlijk meid, zo wil ik mij ook wel voelen, denk ik en ik glimlach naar haar.In de winkel aangekomen, pak ik mijn lijstje en we beginnen de boodschappente pakken. Dan doet Vlinder ineens weer de grote verdwijntruc. Ik sta tegen haarte praten, draai mij om en ... niemand. Weer, ik word daar zo boos om! Met eengezicht als een donderwolk struin ik door de winkel op zoek naar mijn kind. Dankomt ze aangelopen met een brede lach op haar mond: ‘Mam er schoot mij iets tebinnen wat niet op uw lijstje staat, maar dat wel op is: de curry’. Ik ben niet boosmeer, maar glimlach en geef haar een kroel, ze heeft gelijk.Op de terugweg, fiets ik achter haar, ze neuriet en zingt, slingert nog steeds en afen toe telt ze de tegels van het fietspad. Al neuriënd draait zij zich om, kijkt mij aanen zegt: ‘Mam, ik ben zoooo gelukkig.’ Weer is daar de glimlach van mij, maar numet een paar vochtige ogen. ‘Ja lieverd, als je het niet gezegd had, had ik dat zoook wel geweten, want het spat van je af.’Dus soms, was een algemene handleiding handig geweest, gezorgd voor rust, min-der onzekerheden (bij moeders). Aan de andere kant, zoveel geluk in korte tijd,zoveel puurheid, had ik voor geen goud willen missen, zij komt er wel. Wij moestener alleen mee leren omgaan.

20 de Kantlijn

SWAVrijwilligers helpen meeom van Scheldeplein een prachtplein te maken Het College van B&W heeft het Scheldeplein aan- gewezen als een van de twee huiskamers van Alblasserdam. Om dat te realiseren krijgt het een opknapbeurt en is het de bedoeling dat het een grotere sociale functie in de wijk krijgt. Doel is om van het Scheldeplein een aantrekkelijk, ge- zellig en veilig plein te maken. Een prachtplein. Net als bij andere plannen betrekt het College ook bij het Scheldeplein graag de burgers bij het vormgeven van de inrichting en het bedenken van nieuwe acti- viteiten. Niet alleen om ideeën te leveren, maar ook om mee te helpen die te realiseren. Daarbij is de rol van vrijwilligers van wezenlijk belang. Vrijwilligers Mariska Kien leidt het Scheldepleinproject namens de Gemeente Alblasserdam. Ze is enthousiast over de samenwerking met ‘haar’ vrijwilligers: ‘Het geeft ons energie om te zien hoe deze mensen hun kwalitei- ten als vrijwilliger willen inzetten om samen van het Scheldeplein een prachtplein van en voor iedereen te maken.’ De vrijwilligers die op dit moment actief zijn voor het Scheldeplein zijn: Jacqueline van den Bergen, Alice Blokland, David Post en Carlo Lucas. Ze hebben alle vier hun eigen motivatie om als vrijwil- liger mee te werken. Jacqueline: ‘Ik doe graag iets terug voor de samenleving. Het liefst in mijn eigen leefgebied. Want dan is het zichtbaar voor mijn naas- te omgeving en profiteert die er ook van.’ David: ‘Ikvind het mooi om mensen en organisaties met elkaar te verbinden. En als dat samenkomt op het Scheldeplein,dan wordt dat ook door anderen gezien, waardoor die misschien ook hun steentje willen bijdragen.’ Alice: ‘Ikwoon op het Scheldeplein en heb ervaring met inrichting, planten en bestrating en kan dat ook in beeld bren-gen. Die vaardigheden heb ik aangeboden om er gezamenlijk een mooi plein van te maken.’ Carlo: ‘Als inwonervan de wijk Kinderdijk en voormalig bewoner van het Scheldeplein draag ik het een warm hart toe. Ik help graagmee om van het plein een schitterende openlucht huiskamer te maken waar veel leuke dingen gebeuren.’Meedenken of meedoen?Wilt u ook meedenken en meedoen om van het Scheldeplein een prachtplein te maken? Dan kunt u zich aan-melden bij Diana Verveer van de Gemeente Alblasserdam. Mail naar:[email protected] of bel naar14078. Ook via Facebookpagina ‘Scheldeplein Alblasserdam’ en op de website www.alblasserdam.nl kunt uop de hoogte blijven van de ontwikkelingen. de Kantlijn 21

SWADank aan het huidige bestuur,een warm welkom voor het nieuwe bestuurWaar een ‘dag op de hei’ toe kan leidenSluit ons aanbod nog aan op de veranderingen kwamen er regelmatig stukken voorbij van SWOA enbinnen zorg en welzijn? Waar liggen de behoef- BSR. Deze twee organisatie waren mij dus ook nietten van inwoners? Moeten er nieuwe diensten geheel onbekend. Ik voel me betrokken bij de Alblas-ontwikkeld worden? Het afgelopen jaar is hard serdamse samenleving en omdat de functie in eerstegewerkt aan een koersplan dat de komende instantie voor één jaar zou zijn wilde ik de uitdagingjaren als kompas zal dienen voor Stichting Wel- wel aangaan. Uiteindelijk heb ik het bijna vijf jaarzijn Alblasserdam (SWA). Met name ook het met veel plezier gedaan.bestuur van de SWA heeft een bewogen jaarachter de rug. In dit interview vertelt André Welke betekenis heeft welzijn voor u persoonlijk?Ruikes, tot voorheen voorzitter van het bestuur, Welzijn betekent voor mij simpel gezegd dat mensenover de fusie, de weg naar het koersplan en het het naar hun zin hebben. Dat de verbindingen in eenbesluit om een nieuw bestuur te werven. gemeente goed zijn, zodat iedereen betrokken kan blijven bij de samenleving. Dat vind ik ook leuk aanU bent aan de vooravond van de fusie (BSR, ROWA Alblasserdam. We zijn groot genoeg om dingen vooren SWOA) in 2011 als voorzitter in het bestuur van de elkaar te krijgen als de Paardenmarkt en het Haven-SWA gestapt. Lijkt me geen makkelijke opgave om festival, maar klein genoeg om naar elkaar om tevan drie organisaties één stichting te maken. Wat blijven kijken en diensten als bijvoorbeeld Graag Ge-gaf de doorslag om toch deze kar te gaan trekken? daan aan te bieden.In 2010 werd ik door toenmalig wethouder, AdCardon, gevraagd als bestuursvoorzitter van de SWA. Waarom is een stichting als de SWA belangrijk voorEr moest een onafhankelijk voorzitter komen in het Alblasserdam?bestuur, dat was voortgekomen uit de drie organi- Het belang en de meerwaarde van een welzijnsstich-saties. De ROWA kende ik al goed omdat ik, vanuit ting, in het eigen dorp, wordt eigenlijk pas zichtbaarde gemeenteraad, een aantal jaar ook in dat bestuur als je zelf iets overkomt waardoor er een hulpvraagheb gezeten. In 1992 kwam ik in de gemeenteraad ontstaat. Niet iedereen heeft een netwerk met men-van Alblasserdam en via de commissie samenleving sen die kunnen helpen als je bijvoorbeeld vervoer naar het ziekenhuis nodig hebt of als de zorg voor een partner te zwaar wordt. Maar ook als iemand kinderen heeft die ver weg wonen kan de SWA uit- komst bieden wanneer er ondersteuning nodig is bij de zelfredzaamheid. En juist op die zelfredzaamheid en het eigen netwerk wordt steeds vaker een beroep gedaan door de overheid. Samen met heel veel vrij- willigers maakt de SWA het, juist voor die mensen, mogelijk om mee te blijven doen in Alblasserdam. We mogen met zijn allen echt trots zijn op het grote aantal vrijwilligers die zich niet alleen voor de SWA, maar voor heel ons Damdorp, actief inzet. De afgelopen tijd is er gewerkt aan een koersplan. Vanwaar een koersplan? Door alle decentralisaties ben je als welzijnsstichting genoodzaakt om de eigen organisatie ook eens goed22 de Kantlijn

SWAonder de loep te leggen. Sluiten onze diensten nog werving van (nieuwe) bestuursleden op te pakken viawel aan op de behoeften van burgers? Moeten er een sollicitatieprocedure welke werd geleid door eennieuwe diensten komen? Hoe vinden we nieuwe en onafhankelijke selectiecommissie. Dit heeft geresul-jonge mantelzorgers? Waar willen we als stichting teerd in een samenstelling van twee bestaande ledenheen? In een maatschappij waarin we steeds langer en drie nieuwe leden.zelfstandig blijven wonen wordt de behoefte aan on-dersteuning ook groter. Het is belangrijk dat er dan Wat wilt u het nieuwe bestuur meegeven?een nog sterkere SWA is die als belangrijke samen- Blijf vooral goed op afstand besturen en laat de di-werkingspartner dienst doet voor de gemeente en recteur daarbij een klankbord zijn. Zet het netwerkenzorgorganisaties, maar vooral ook voor kwetsbare hoog op de agenda zodat de SWA een sterke sa-mensen in ons dorp. Het koersplan is ons kompas menwerkingspartner is en nog sterker wordt. Ik hebdie de juiste richting aangeeft binnen alle verande- altijd met veel plezier samengewerkt met zowel deringen. Er is intensief gesproken met de gemeente andere bestuursleden als de medewerkers. Het waswaar de stichting een heel goede relatie heeft, maar een leuke tijd en altijd was er wel iets te beleven.ook andere partners hebben met ons meegedacht. Over vijf jaar hoop ik dat de SWA nog meer als spin in het web is binnen Alblasserdam. Dat er goed wordtEén van de grote veranderingen, die is voortgeko- samengewerkt met ook de partners in DOK11. Mis-men uit het koersplan, is toch wel het besluit om te schien werkt de SWA dan wel vanuit ‘Dok12’. Daar-komen tot een nieuw bestuur. Waarom is daartoe mee zouden de lijnen tussen zorg en welzijn nog kor-besloten? ter en dus beter bereikbaar worden. Ik wens de SWATen opzichte van het aantal medewerkers was het daarbij veel succes!aantal bestuursleden nogal fors. We wilden graaggaan werken met een kleiner bestuur dat veel meerop afstand zou besturen. Een bestuur dat zich metde grote lijnen bezighoudt en een directeur die depraktijk draaiende houdt. Vandaar het besluit omover te gaan op een bestuur van maximaal vijf be-stuursleden. Dit besluit werd ook als moment geno-men door ieder bestuurslid om bij zichzelf ten radete gaan. Pas ik nog binnen de nieuwe bestuursstruc-tuur? Vind ik dit wellicht een mooie gelegenheid omhet stokje over te dragen? Professionaliteit behoorttot onze kernwaarden en daarom is gekozen om de de Kantlijn 23

24 de Kantlijn

Alblasserdamse stichtingGeeft u de girls van Indiaeen toekomst?Er is veel ongelijkheid in deze wereld. Waar de Nieuw projectene persoon baadt in de luxe, zijn er vele anderenin grote nood. Helaas is het de dagelijkse rea- Nu in 2015, is het volgende project gestart. De bouwliteit. Vier jaar geleden was Tonnie Krijger uit van een meisjeshuis voor 50 meisjes in de directeAlblasserdam voor zijn werkgever voor vier omgeving van het jongenshuis. Overtuigd en be-maanden samen met zijn gezin in India. Een moedigd dat God deze kinderen in India niet voorbijland waar ook zo´n schrijnend contrast is tus- gaat, willen wij een oproep doen aan u om te hel-sen arm en rijk en waar ieder individu probeert pen een tehuis voor 50 meisjes te realiseren en tete overleven in een harde wereld van armoede, voorzien in hun levensonderhoud. Veel meisjes wor-werkloosheid en weinig of geen toekomst. den verstoten en komen terecht in de seks-slavernij, worden als kind-slaaf gebruikt of leven op straat. DeTijdens dit verblijf is Tonnie Krijger in aanraking ge- nood is groot! Deze 50 meisjes zijn nog maar eenkomen met ds. Kumara, voorganger van de plaatse- fractie van de miljoenen meisjes die geen toekomstlijke christelijke gemeente in Hyderabad en voorzitter hebben, maar deze 50 krijgen zo een menswaardigvan de Carpe Diem Foundation (CDF), gevestigd in bestaan, maar bovenal horen zij van de Heere Jezus.Hyderabad in India. Deze stichting zet zich in voor Dat is de roeping van Ds. Kumara en zijn echtgenote.kinderen uit een arm milieu. Deze kinderen zijn wees Onder hun leiding kwam het jongenshuis tot stand.of komen uit zeer arme gezinnen. Door o.a. honger Hun opdracht is om ook een tehuis voor meisjes teen prostitutie, hebben deze kinderen geen kinderle- bouwen en daarvoor rekenen wij op uw gebed enven en ook geen toekomst. CDF zet zich in voor deze (financiële) steun. Helpt u ons met het bouwen vankinderen middels naschoolse programma’s en een een HOPE Home voor girls? Met Gods hulp zal hetjongenshuis genaamd ‘HOPE home’, waar vijftig jon- weer gelukken! HOPE Home for Girls is een projectgens een thuis, opleiding en een toekomst krijgen. wat ondersteund wordt door Stichting Samanatha.Stichting Samanatha Hoe kunt u helpen?Gegrepen door de enorme nood en thuis gekomen Vraag ons voor een presentatie over India & HOPEin Nederland, richtte Tonnie de Stichting Samanatha Home op bijvoorbeeld de club, school of vereniging.op. Er werd een actieplan opgezet: er moest geld Of organiseer een actie, wij denken graag mee. Ubij elkaar komen voor de bouw van een jongens- kunt HOPE Home ook rechtstreeks sponsoren doorhuis voor 50 jongens in de leeftijd van 5 tot 15 jaar. een periodieke of eenmalige storting op IBAN: NL 70Met behulp van giften, verkoop van allerlei spullen, RABO 0174 8494 43. ANBI geregistreerd.acties en andere inkomsten, werd alles ingezet om Wilt u meer informatie over Stichting Samanatha,te voorzien in de nodige financiën. In 2013 was het HOPE Home of het nieuwe meisjeshuis? Neem gerustbenodigde geld bij elkaar gebracht en kon de bouw contact met ons op. Stel niet uit tot morgen, wat ubeginnen, twee jaar eerder dan gepland. Onder de vandaag kunt doen! Telefoon: 078 - 693 22 52, e- mail:bezielende leiding van ds. Kumara en zijn vrouw wordt [email protected], internet: www.samanatha.orghet jongenshuis inmiddels bewoond door 50 jon-gens. Zij krijgen op deze manier een (christelijke) toe- Tekst: Wout den Hoed, fotografie: Stichting Samanathakomst geboden welke voorheen voor hen onbereik-baar was. In Europa en met nadruk in Nederland willen de Kantlijn 25we meer bekendheid geven aan de doelstellingen vanStichting Samanatha. Zodoende willen we meer men-sen betrekken bij de nood en bij dit mooie werk. Alleswat wij willen doen, doen wij biddend en in afhan-kelijkheid van God, in verwachting van Zijn zegen.

OndernemendVraagbaak en coachvoor ondernemersGeworteld zijn in de regio, korte lijnen, per-soonlijk contact. Bij Dieleman & Schipper, Ac-countants & Fiscalisten in Sliedrecht, kunnen deklanten gewoon even binnenstappen. Dat is dekracht van het kantoor aan de Merwestraat vanwaaruit fiscalist Jan Dieleman en de accoun-tants Pieter Schipper en Marcel Vat samen met7 personeelsleden opereren. Steeds meer on-dernemers weten het kantoor te vinden. Onder-nemers uit het midden- en kleinbedrijf kunnener terecht voor een grote verscheidenheid aandiensten: van administratie tot belastingaan-gifte, van juridische zaken tot bedrijfsadvies.Dieleman & Schipper heeft vier vestigingen, in Marcel Vat de scepter zwaait. Op 1 september j.l.Sliedrecht, Nijkerk, Yerseke en in Sint Jansteen. De hebben ze een kantoor overgenomen in Sint Jan-historie van het kantoor kenmerkt zich door groei. steen (Zeeuws Vlaanderen). Dieleman: ‘Van lieverleeJan Dieleman begon het bedrijf in 1992 in zijn toen- breidde het klantenbestand en het werk zich uit.malige woonplaats Alblasserdam samen met een Door overnames, door de autonome groei van decompagnon. Ze namen in 1996 een kantoor in Slie- bedrijven zelf, door nieuwe klanten via mond-tot-drecht over. In 1999 startte Dieleman in Kapelle mondreclame of via onze website.’waar hij naartoe was verhuisd. In 2001 verhuisde hetkantoor van Kapelle naar Yerseke, waar accountant Volgens de fiscalist zijn de vier vestigingen op dieDick Lokerse werkzaam is. Toen Marcel Vat in 2006 manier goed vertegenwoordigd in de regio. Dat isnaar Barneveld verhuisde, kon Dieleman & Schipper ook de bedrijfsfilosofie van Dieleman & Schipper. Inweer een klantenportefeuille overnemen en werd totaal tellen de vier kantoren vijftien personeelsle-het kantoor in Nijkerk gevestigd, waar accountant den. Ieder kantoor bedient zijn eigen klanten, maar26 de Kantlijn

Dieleman is op het gebied van fiscaal advies voor alle sen. Dieleman: ‘Onze insteek in dit dynamische veldvier de vestigingen actief. Sinds 2012/2013 is er een van vraagstukken op personeels- en financierings-aparte tak opgericht, Omega Salaris & Advies, spe- gebied is om er fris tegenaan te kijken.’ Maar ookciaal voor (online) salarisverwerking en personeels- bij bedrijfsoverdracht, overname of opvolging is hetvraagstukken. Omega Salaris & Advies werkt niet van belang om te weten waar de ondernemer reke-alleen voor Dieleman & Schipper, maar ook voor an- ning mee moet houden. Lang niet iedereen is daardere kantoren en middelgrote ondernemingen. op voorbereid. ‘De structuur is niet alleen voor de bedrijfsopvolger van belang, ook voor de voortgangDieleman en Schipper heeft het niet over klanten, van het bedrijf en de spreiding van risico’s.’ Ookmaar over relaties! De relaties zijn zeer divers. Dit op het gebied van erfbelasting op “een bedrijf metzijn middelgrote ondernemingen maar ook de star- waarde” adviseert het kantoor. Of het overdragentende ondernemer. Schipper: ‘De ene ondernemer van vermogen naar de kinderen, nu of later.wil “ontzorgd” worden. Een andere ondernemer wiljuist goed begeleid worden op financieel en organi- Dieleman & Schipper Accountants & Fiscalisten is opsatorisch gebied. Om met die informatie de bedrijfs- veel terreinen dan ook vraagbaak en coach voor devoering te optimaliseren én, indien nodig, tijdig bij ondernemers. Zullen we binnenkort een kop koffiete sturen. Weer een andere ondernemer wil vooral drinken voor een nadere kennismaking?zo weinig mogelijk belasting betalen of zijn accoun-tantskosten beperken.’ Ze stimuleren de onderne- Merwestraat 34a, 3360 AC Sliedrechtmers om hun administratie zelf te doen. Vat: ‘Op die telefoon 0184 41 00 81manier krijgen ze beter grip op hun zaak. Waar no-dig kunnen wij ze begeleiden.’ Ze hechten aan een e-mail: [email protected] relatie met de ondernemers. Periodiek www.dielemanenschipper.nlzitten ze rond de tafel. Bespreken de actuele standvan zaken, maar snijden ook onderwerpen aan waarde ondernemer – in de hectiek van alledag – niet zogauw bij stilstaat. Regelmatig stappen ze ook bij hunklanten binnen. ‘Dan proef je ook de sfeer. Het geefteen binding.’De fiscalist en de accountants proberen de onder-nemers – voor zover dat in hun vermogen ligt – tebehoeden voor risico’s, maar wijzen ze ook op kan- de Kantlijn 27

In het buitenlandMooi en kort, als het leven van de kersenbloesemIn dit verhaal laat de Kantlijn een ‘Alblasser-dammer in het buitenland’ aan het woord. Welezen van een bijzonder bezoek van Riens Gortaan Japan.Japan, een bezoekMijn kamer heeft schuifdeuren, ik slaap op een matjeop de grond en als ik door mijn raam naar buitenkijk zie ik de sakura, de bloeiende kersenboom. Hetis mijn werkelijkheid van dit moment, een werkelijk-heid die aanvoelt alsof ik in een film speel. Maar hetis de realiteit, ik ben in Japan. Een droom om hier eenkeer naar toe te gaan en ik ben er nu.Het huis van mijn gastechtpaar waar ik een aantal het verleden, is indrukwekkend op het vredesplein indagen mag verblijven, staat in een buitenwijk van Hiroshima. Met de kale witte monumenten op hetOsaka. Een paar uur geleden hebben mijn Japanse plein en de roze bomen aan de zijkant langs de rivier.vrienden mij op het station opgehaald. De Sinkansen, Wanneer ik in Kyoto over het filosofenpad wandelde snelle kogeltrein, zette me op de minuut nauw- voel ik het verleden. Het verhaal van de priester in dekeurig af op het Shin-Osaka station. De 552.6 km tempel over ‘after life’, dat zich achter het bruggetjevanuit Tokyo werd in exact 2 uur en 33 minuten in de tuin bevindt, zorgt ervoor dat je geen vragenoverbrugd, waarbij de trein een topsnelheid had van meer stelt. Het is nu genoeg om meer niet te weten.300 km p/uur. De deur van mijn wagon drie stoptprecies voor de voeten van mijn gastvrouw. Ik heb Japan, vriendelijkheideen rondreis van ruim twee weken door Japan meteen Nederlandse groep afgesloten en logeer nu een Het huis waar ik logeer staat in een buitenwijk metaantal dagen bij ‘echte’ Japanners in huis. praktisch allemaal laagbouw. De eerste ochtend staat er een fietstocht op het programma en we gaan opTradities en respect weg naar een optiekzaak in een buurtwinkelcentrum. Mijn gastvrouw vertelt wat mijn beroep is en ik be-Japan raakt me vanaf het moment dat ik er ben. Men antwoord de beleefdheidsbuiging met een respect-is er in geslaagd om traditionele waardes in te passen volle buiging terug. Het is voor mij na een paar wekenen invloed te geven in een moderne maatschappij. Japan, een gewoonte geworden die mij bevalt. Ik magHet respect voor de medemens en de natuur druipt de hele winkel zien, in alle kastjes en laatjes kijken enoveral vanaf. Tradities die zorgen voor een bewust- mag de vragen stellen die ik wil. Via mijn gastvrouw/zijn en aandacht, die de geest stuurt en ontspant tolk natuurlijk, verder dan ‘ohayo’, een goedemorgenen het respect en beleving in een alledaagse vorm kom ik niet.gieten. En dat alles zonder dat het overdreven over-komt. Ik had het geluk dat de sakura, de prachtige ’s Middags heeft mijn gastvrouw normaal Engelsebloei van de kersenbomen, in het zuiden begon waar les bij volwassenonderwijs en ze vraagt me of ik metik aankwam en met mijn reis mee naar het noorden haar mee wil en een gastles wil geven. Eigenlijk wasschoof. Tuinen en tempels, maar ook hele straten in ze er al vanuit gegaan dat ik het zou doen en hadde steden kleuren dan roze van de bloesem en waar haar docent en medecursisten gevraagd of het goedmogelijk viert men het met de familie op een zeiltje was. Een klas met acht gepensioneerde mensenonder de bomen. De sakura is het symbool van devergankelijke schoonheid in Japan. Het leven wordtbeschouwd als mooi en kort, een beetje zoals dekersenbloesem. Het contrast met die schoonheid en28 de Kantlijn

probeert anderhalf uur een gesprek met me te voeren.Het geeft de nodige hilariteit, er wordt veel voorge-zegd en bovendien vindt één van de deelnemers datik zelf een kraanvogel moet vouwen. Nadat ik aanhet eind van de les op het bord de grove vormen vanEuropa heb getekend en Nederland heb aangewe-zen, krijg ik van de klasgenoten een klein cadeautjemee. Voor mij was erbij zijn al een groot en onver-getelijk cadeau.’s Avonds staat een bezoek aan dochter en de klein- Liefde voor Japankinderen op het programma. Geweldig dat ik vooreen tweede maal een kijkje mag nemen in een Japans De combinatie van een rondreis met een groep methuis en huishouden. Wanneer we aanbellen hoor ik gids en daarna als afsluiter bij een gezin in huis is mijde kleinkinderen gillen van spanning, net zoals onze perfect bevallen. Mijn interesse voor Japan was er al,kinderen kunnen reageren als er op 5 december aan- nu is er de liefde.gebeld wordt. Voor kinderen van 4 en 5 jaar ben ik‘man from another planet’ en ik praat ook ‘vreemd’. Op het vliegveld van Osaka sluit ik aan in de rij omZe zullen er nog dagen op hun school over praten.Het huis van mijn gastechtpaar is traditioneel, er is mij in te checken voor de terugreis. Iedereen wachtzelfs nog een klein altaar om de voorouders te eren.De flat van de bijna 40-jarige dochter lijkt veel op de rustig op zijn beurt en langzaam schuif ik naar vo-moderne flats in Nederland. Het is boeiend om tezien hoe een Japans gezin draait. Anders dan bij ons, ren. ”Goedemorgen mijnheer, ik zag u in de rij staanmaar met hetzelfde resultaat. en heb de laatste ‘lange benenplek’ die ik nog hadDe tweede dag gaan we met de trein naar het cen-trum van Osaka. Vergeleken met andere wereldste- maar vast even voor u gereserveerd. U kunt dat welden en ook vergeleken met Nederland is de stadschoon en ondanks de grote hoeveelheid mensen gebruiken denk ik”, de dame achter de incheckba-betrekkelijk rustig. Je hoort hier bijna geen sirenes,auto’s claxonneren er amper en er ligt geen enkel lie glimlacht vriendelijk en tikt mijn gegevens in haarpapiertje op straat. computer. Japan, vriendelijkheid en respect tot de laatste minuten. Tekst en fotografie: Riens Gort de Kantlijn 29

Kent u ons Sportmik al? Kiest u Natuurlijk & (H)eerlijk?Wij laten u graag kennis maken met ons Sport- Het Natuurlijk en (H)eerlijk assortiment van Bakke-mik. Sportmik is een voedzaam en smaakvol rij ’t Stoepje is een authentiek broodassortiment,brood, met 75% minder koolhydraten dan een voor de consument die bewust kiest voor pure,tarwebrood. Ook is de Sportmik rijk aan eiwitten natuurzuivere en biologische producten. Dit heb-en vezels. Dit resulteert in een betere spijsverte- ben we vertaald in een assortiment met 5 onder-ring en snellere aanmaak van aminozuren. Kort- scheidende productgroepen:om: een mooi samenspel van gezond en lekker! • Lekker en (H)eerlijk • Biologisch • Desem • E-nummer vrij (zonder of met beperkte toevoeging) • NatuurzuiverWist u dat ... Bio Kamut Speltkoren• De Sportmik met een verlaagd koolhydraatge- Deze week laten we u graag kennis maken methalte past binnen verschillende diëten zoals het ons Bio Kamut Speltkoren. Kamut is een graan-Atkins dieet en Dr. Frank dieet. soort met een hoog eiwitgehalte en is rijk aan zink,• De Sportmik is vezelrijk! Het bevat 8,7 gram ve- magnesium en selenium!zels per 100 gram (bij een gemiddeld tarwebroodis dit 5 gram per 100 gram). Voedingsvezels zijnbelangrijk voor een goede darmwerking.• De Sportmik is eiwitrijk! Het bevat maar liefst25,8 gram eiwitten per 100 gram. Het brood pastperfect in een eiwitdieet (extra inname van eiwit-ten zorgen voor een eerder verzadigd gevoel).Reclame van de maand: 2 plakken Roomboter Amandel gevulde Speculaas + een zak Kruidnoten voor € 5,0030 de Kantlijn

Verkeer(de) keuze EdgarIk moest laatst voor een aantal afspraken kort achter elkaar in Utrecht zijn. Nu zou de Kantlijn 31ik op mijn (reeds omgebouwd naar elektrische) fiets kunnen gaan, maar zo sportiefben ik ook weer niet. Het openbaar vervoer zou ook een optie zijn, maar dan is hetaltijd weer afhankelijk of je het binnen een dag of twee redt om weer thuis te ko-men. Lente = overstekende koeien = minder treinen. Zomer = te heet voor het spoor= minder treinen. Herfst = blaadjes op de rails = minder treinen. Winter = sneeuw =en ja, je raadt het al: dat betekent minder treinen. Dus ik besloot om met de auto tegaan. Je kunt je (net als ik) soms verbazen over de meest uitzonderlijke gecreëerdeverkeerssituaties in ons pittoreske dorpje. Ik zal ze niet allemaal noemen (doe hettoch), maar we kennen de bijzondere hals-brekend-over-de-kop-fiets-oversteek-plaats-op-de-dam, de wie-o-wie-heeft-waar-wanneer-voorrang-kruispunt op de vanEesterensingel/Plantageweg of de eerst-moest-hij-weg-en-nu-is-hij-weer-terug-van-weg-geweest-zebrapad bij het Wilgenplein. Maar dit valt allemaal volledig inhet niet met wat ik aantrof in Utrecht.Wij hebben maar één exemplaar van hem staan, maar ik vermoed dat de uitvinder(mijnheer S. Toplicht) geboren is in die stad. Echt op elke hoek van de straat wordthij vereerd. Maar ook gerust ergens halverwege een straat zonder kruispunt kan jezomaar een paal van deze uitvinder tegenkomen. En de werking in Utrecht is ookerg fijn, daar gaat alles tegelijk op groen voor al het wegverkeer. Leuk als je afslaaten de scootmobiel rechts van je heeft blijkbaar voorrang. Mijn remmen zijn nognooit zo heet geweest. Als je dan richting de uitgang van de stad gaat – waar geeneinde aan lijkt te komen – vind je die stoplichten nog steeds. En alhoewel er aanhet begin van de weg duidelijk staat aangegeven dat je terecht komt in een groenegolf, zijn de stoplichten daar blijkbaar niet van op de hoogte. Het enige wat in debuurt kwam van die kleur, was mijn ergernis. Want ik ergerde me groen en geelaan die rode stoplichten.Ook het wegennet is ongeveer net zo logisch als opgeborgen oplaad- of koptele-foonsnoertjes. En dan vooral als je ze weer tevoorschijn haalt. Een grote kluwenmet knopen waar je niets van snapt. Ging je op de heenweg nog gewoon rechtdooren denk je dat het een tweebaansweg weg is, op de terugweg kan je zomaar dehalve stad doorgestuurd worden om dan via een achterlangs weggetje weer bijhetzelfde punt uit te komen, waarna je je weg moet vervolgen over een of anderzijpad, wat weer geschikt is voor fietsers, voetgangers én scootmobielen, terwijl erin het midden van de weg ineens een vierbaans weg voor het openbaar vervoer isverschenen? En zoals het een beetje stad beaamt moeten er uiteraard wegwerk-zaamheden plaatsvinden. Na mijn afspraak reed ik mijn parkeergarage uit (gratisparkeren in ons dorp, geloof me, wees er blij mee). Uiteraard is zo’n parkeergarageniet gelegen aan een drukke straat, maar ergens achter in een of ander smoezelignetwerk van kleine straatjes. Zodra ik eruit reed, zag ik dat er werkzaamhedenplaatsvonden en werd ik door de bekende gele bordjes de goede kant op gewezen.Blijkbaar had de betreffende ambtenaar een lollige dag, want serieus, ik zag vierkeer een geel bordje dat me naar rechts verwees. En ja, precies, dat is een rondje.Kortom, ik kon de stad eigenlijk niet meer verlaten. Nee, de logica van enkele ver-keerssituaties in ons dorp zijn soms ver te zoeken, maar in vergelijking met Utrechthebben wij het heel goed.

ReisverslagOnze inspirerende reis naar ZambiaAfgelopen augustus vertrok een groep mensenvanuit Alblasserdam, om voor een aantal we-ken naar Zambia in Afrika te gaan. Ze bezoch-ten daar een missiepost van de Family in ChristMission (FCMH). We lezen hier hun reisverslag.Onze groep bestaat uit 9 personen: Pieter Hartkoorn, Na een ‘heerlijke trip’ over de ‘geweldige wegen’ vanAdri Hartkoorn, Cornelis Hartkoorn, Wout Kleine, Zambia, is daar eindelijk de missiepost. Een omheindJasper Borsje, Tara Guldemond, Eline Molle, Corine primitief dorpje, waar wél meer voorzieningen zijnLeenheer en Anouk den Braanker. Op de heenreis dan in de rest van de omgeving van de missie. Zowas de groep gesplitst in een groep van 4, die een is er op de missie (bijna altijd) stromend water enweek eerder vertrok en een groep van 5 personen. elektriciteit. Wat ontzettend knap eigenlijk, dat ditVanwege het slechte weer heeft het eerste gedeelte allemaal is opgebouwd door de lokale bevolking envan de groep zo’n drie dagen over de reis gedaan, in met hulp uit Nederland.plaats van in anderhalve dag. Dit had te maken metde storm die in Nederland rondging, precies tijdens Na een nachtje slapen onder het genot van zoemen-het vertrek. Hierdoor moest de hele vlucht omge- de vliegen, tjerpende krekels en niesende muggen,boekt worden en hebben we een nacht in een hotel moesten we om 7 uur ’s morgens weer opstaan omin Frankfurt doorgebracht. De vlucht was lang maar naar de ‘Devotion’ te gaan. De Devotion vindt vanje leert elkaar wel goed kennen tijdens zo’n trip.ZambiaVoor degenen die er nog nooit geweest waren, ginger een geheel nieuwe wereld open. De traagheidvan het personeel op het vliegveld, de mensen die errondlopen en natuurlijk het landschap. Je ziet dat demensen zo anders zijn dan wij en dat zaken andersgeregeld worden. Zo gaat alles een stuk relaxter enlangzamer dan wat we in Nederland gewend zijn.32 de Kantlijn

maandag tot zaterdag plaats waarbij steeds één on-derwerp en één spreker heel de week centraal staat.Zingen en preken kunnen ze hier wel. Vooral dat zin-gen is nog wel een dingetje waar wij als Nederlan-ders een puntje aan kunnen zuigen.Activiteiten logica in het Afrikaanse voetbal. Ze schieten de bal overal heen en proberen vooral zelf te scoren en nietDe activiteiten die we daar gedaan hebben, waren samen met het team. We hebben ook nog twee keerverspreid over de verschillende leden van onze groep. een filmavond gehouden voor alle mensen die op enZo is Jasper bezig geweest met de gezondheidszorg rond de missie woonden. Hier kwam elke keer onge-en patiënten met een herseninfarct. Een voorbeeld veer 80 man op af.van zijn werk: hij heeft een oude man ontmoet welkeeen herseninfarct heeft gehad. Hij kon zich niet meer Naar de stadgoed bewegen. Na een paar oefeningen van Jasper,kon hij weer lopen en liet dit ook stralend aan de We zijn niet de hele tijd op de missie gebleven, maarandere mensen zien. ook in Mazabuka geweest. Dat is de stad die het dichtst bij de missie gelegen is, waar we de bood-Pieter en Cornelis zijn vooral bezig geweest om het schappen deden. Mazabuka ligt op ongeveer ander-dak van het ziekenhuis te renoveren samen met de half uur rijden van de missiepost. De dames uit deaannemer. Het sjouwen van balken, het klimmen op groep zijn hier meerdere keren, onder leiding vandaken en het timmeren en zagen ging ze goed af. Wout Kleine, geweest om de boodschappen te doen. De stad is vrij modern, iets wat je eigenlijk niet ver-Corine, Anouk en Tara hebben vooral geholpen in wacht als Europeaan. In de supermarkt is bijna allesde apotheek, het ziekenhuis en de aids kliniek. Naast te koop is en ook aan andere winkels geen gebrek.deze activiteiten, hebben ze zich ook ingezet voor de Omdat de stad een stukje rijden is, gaat er maar ééncomputerlessen. keer in de week een auto naartoe, die dan helemaal vol zit met mensen uit de omgeving, die ook naar deEline is voornamelijk bezig geweest in de kleuter- stad willen. De auto is dan ook echt volgestapeld,school. Door middel van les geven aan de kinderen er wordt geen ruimte onbenut gelaten. Hier zijn zevan de missiepost en de leeromgeving te verrijken dat niet anders gewend, maar comfortabel is anders.met kasten en nieuw materiaal. ToeristenWout en Adri zijn vooral met andere zaken beziggeweest zoals het management en de financiën. Als afsluiting van onze reis volgt een bezoek aanDaarnaast was er een plan om de missie groen te Livingstone. Dit is een toeristische stad die voorna-houden en dus moeten er nog meer bomen gepland melijk bekend staat om haar wereldberoemde Vic-worden. Adri is bezig geweest met dat plan en de toria Watervallen. Hier hebben we van onze tijd inuitwerking ervan. Zambia genoten door middel van een schitterende safari, verschillende boottochten, olifantenrit, eenPersoonlijk contact bezoek aan een CrocodileFarm, een bezoek aan de watervallen en zelfs een helikoptervlucht boven deNaast alle werkzaamheden hebben we ook veel ge- majestueuze Victoria Watervallen. Ik kan zeggen datpraat met de mensen die op de missie wonen. Spelle- dit een ervaring was die we niet snel zullen vergeten.tjes gedaan met de kinderen en de lokale activiteitenbekeken. Zo werd er net buiten de missie de voet- Tekst: Pieeter Hartkoorn, fotografie: FCMHbalwedstrijd van het jaar gehouden: De Wout Kleine Cup. Daar moesten wij natuurlijk wel bij aanwezigzijn, ook al hadden wij als blanken geen idee wieer tegen wie speelden en al helemaal niet voor wiewe moesten zijn. Grappig dat er zo’n feest omheenwordt gegeven en dat dan heel de bevolking uitlooptom de wedstrijd te zien. Overigens zit er totaal geen de Kantlijn 33

Lions voor de speeltuinIedereen ... Tijdens het Havenfestival hebben wij samen met de bedankt!!! Speeltuinvereniging Kinderdijk diverse activiteiten ge- organiseerd om geld in te zamelen voor het water- speeltoestel. Dankzij de inzet van de vrijwilligers, spon- soren en braderiebezoekers zijn wij trots om mee te kunnen delen dat wij genoeg geld hebben opgehaald om het watertoestel te kunnen kopen! BEDANKT! Voor de aanleg moet nog even doorgespaard wor- den, maar wij hebben er alle vertrouwen in dat dit ook snel gerealiseerd kan worden. Zwartbol Advocaten Verschoor Mode Sliedrecht Bo-AssFinanciele Diensten M&Z bouw Svenscar Maatschap M. Donkervoort Fysiotherapie & A.B.W. de Groot Fysiotherapie SNS bank SME services Rotterdam Prins auto Automobielbedrijf Wensveen Mensbeeld Van Kooten administratie DRV accountants & Adviseurs DeTandartsen Aukes Training & Advies Medifit Taxatiebureau Wim Advocaat Arbo2thepoint Named Renée Hassink Juwelier Bakkerij Van der Grijn Smart Cleaning Center De Portier ’t Kaasmes Party and More MAAT Fortune Factory Hema Snackbar Den DamBiedt meeovipaAddlebelFaascsMeebrwionoakaiorpdangdsi’nEpageavlaaknnktLieieornns De Kantlijn Bakkerij Van der Wegen Fotografie: Leo Bot Bakkerij De Heer Landvast Van der Rhee Playcity Barendrecht Vishandel Hoek Indole34 de Kantlijn

CeesEen bakkie doen met Marinus Herman van den HoornDeze week ga ik een bakkie doen bij de oude bugel, trombone en daarna nog bariton.’ Inmiddelsschoenmaker. Deze man is voor de oudere Al- woont Van den Hoorn al anderhalf jaar in De Alblas-blasserdammers een bekende. Jarenlang bestier- hof. ‘Ik zit hier prima, genoeg aanspraak, heb leukede hij een schoenmakerij aan de Klaproosstraat, buren, ik blijf op de hoogte van alles door de krantentotdat hij begin jaren 90 besloot te stoppen. Ik door te spitten en ik luister graag muziek.’ Zijn 3ga op de koffie bij: Marinus Herman Van den kinderen en 8 kleinkinderen komen regelmatig opHoorn, oftewel Rien. bezoek. Eén dochter woont in Lochem: ‘Das wel een eind weg hoor, maar toch kom ik er nog geregeld.Rien werd in 1937 in de Baanderstraat geboren. Vader Dan rij ik met m’n andere dochter mee.’ VerderVan den Hoorn was vanuit Putten op de Veluwe naar komt hij regelmatig op winkelcentrum Zuidplein, danAlblasserdam gekomen om hier het vak van schoen- drinkt hij een kopje koffie en geniet ervan om ondermaker uit te voeren. Dit, omdat er hier meer werk de mensen te zijn. Inmiddels loopt hij met eenwas. Als Rien 14 is, komt hij bij zijn vader in dienst rollator, die kan hij niet meer missen. ‘Gelukkig benals loopjongen. ‘Ik bracht de schoenen weg, haalde ik nog helder van geest, mensen zeggen wel eens, jijze op en deed van allerhande klusjes. Naar school weet nog veel joh.’gaan deed ik niet meer, ik wilde graag werken envan lieverlee leerde ik bij m’n vader het vak’. Zeker Rien van den Hoorn mag met genoegen op de tijd te-28 jaar werkte mijnheer Van den Hoorn samen met rug kijken. ‘Wel had ik graag wat anders willen doen;zijn vader, totdat laatst genoemde met pensioen ik had graag buschauffeur willen worden, maar datging. ‘Het werken met m’n vader ging prima hoor. is nooit gebeurd. Ik heb geen rijbewijs, want ik gingWe hadden wel eens woorden, want m’n vader was eerst met de fiets en bromfiets de spullen van m’nwel eens een beetje eigenwijs en ik nogal driftig, dus vader bezorgen en later hadden we d’r geen gelddat botste nog wel eens, maar we draaiden ons om, voor. Mijn zoon is het wel gaan doen, die rijdt op eengingen weer aan het werk en waren het weer ver- touringcar. Die ziet veel van de wereld en daar bengeten.’ Na het stoppen van zijn vader heeft Rien het ik wel eens jaloers op’, glimlacht Rien, ‘maar ach, ikbedrijf nog 13 jaar voortgezet. ‘Tot m’n 55ste, toen had het ook best.’ben ik met de vut gegaan, omdat de concurrentiete groot werd. Je kreeg de grote schoenenwinkels, Ook een bakkie met Cees?die verkochten schoenen nieuw voor de prijs waar-voor ik ze repareerde, en ja daar is niet tegenop te Wilt u ook graag een bakkie doen met Cees (voorwerken. Vroeger had je goeie schoenen, die gingen jong en oud) en heeft u leuke verhalen te vertellen?jaren mee, tegenwoordig doen ze er twee jaar mee Neem dan contact op met de Kantlijn en stuur bijen dan kopen ze nieuwe. M’n vader heeft nog mee- voorkeur een e-mail naar: [email protected] ofgemaakt dat ik stopte, die was toen 85. Hij zei: Rien tel. 078 888 04 42.het is jammer dat je stopt, maar je bent in ieder gevalniet failliet gegaan.’ In datzelfde jaar scheidde Van Tekst en fotografie: Cees van der Walder Hoorn van zijn vrouw. ‘We zijn in goed overleggestopt en we zijn goed uit elkaar gegaan.’ de Kantlijn 35Na zijn werkzame leven heeft Van den Hoorn nietsmeer gedaan. ‘Ik viel in zekere zin in een gat, ik hieldniet van tuinen, had geen grote hobby’s, fietste welveel, maar gelukkig kon ik muziek maken. Ik ben ja-ren lid geweest van Soli Deo Gloria. In 1948 werd iklid. Toen ik 56 jaar lid was, kreeg ik een oorkonde vanerelid, maar inmiddels ben ik donateur hoor, wantspelen gaat niet meer. Ik speelde van alles: trompet,

Majanka NederigheidMajanka Keijer In september had ik een inspirerende tweedaagse yogaworkshop van een Ameri-Yogadocente kaanse yogadocent. Aansluitend op de eerste dag vond er een diploma-uitreiking plaats. Waarvoor zult u denken? Het zit zo: in de yogavorm die ik beoefen, zijn er36 de Kantlijn examens. Dat is niet even een multiple choice examentje en dan klaar. Nee hoor, eerst doe je thuis het theorie-examen en dan mag je een dag praktijk doen voor een examencommissie. Zes mensen staan dan met pen en papier voor je neus te kijken hoe je 48 houdingen uitvoert. Uiteraard blijf je dan als examenkandidaat volkomen stoïcijns en ontspannen. Tenslotte doen we yoga. Na een korte pauze geef je dan ’s middags les aan een paar proefleerlingen. U begrijpt het: weer met die examencommissie met kritische blik en met een zaal vol mede examenkandidaten en proefleerlingen. Daarna mag je je een paar uur vermaken, verbijten of anders- zins, om dan na eindeloos uitstel (‘kom over een uur maar terug’), de uitslag te krijgen. Mijn vonnis luidde: geslaagd. Na drie jaar studie, om het weekend een dag of meer weg, heel veel oefenen, lezen en leren, is dat best een prettig vonnis kan ik u zeggen. U snapt het al: in september kreeg ik mijn diploma. Een mooi papier, dat moet gezegd worden, met mijn naam in keurig gekalligrafeerde letters. Na afloop van deze uitreiking wilde de Amerikaanse docent nog even wat zeggen. Buiten het feit dat hij zijn respect en waardering toonde voor ons geslaagden, zei hij het volgende (in het Amerikaans zoals u begrijpt ...): ‘In Japan krijgen diegenen die slagen voor hun aikido-examen (aikido: Japanse krijgskunst) een wc-borstel in hun handen gedrukt. Daarmee mogen ze de openbare toiletten in de stad schoon maken. Vraagt u zich af waarom dit zo is? Het is een lesje nederigheid. Om aan te geven dat we allemaal leerling zijn, geslaagd voor een examen of niet. Om te zeggen dat we trots en ego niet de boventoon moeten laten voeren, maar dat we moeten blijven oefenen met datgene waarmee we al bezig waren: zoeken naar balans, naar een stukje licht.’ Ik vond het een mooi verhaal. Een paar dagen later overpeinsde ik dit voorbeeld. Ik zocht ook de ware betekenis van het woord nederig op. De Dikke van Dale vertaalt dit met: bescheiden, deemoe- dig, gering. Nu durf ik best in alle bescheidenheid te zeggen dat ik een bescheiden persoon ben. Maar toch, mijn gedachten zijn lang niet altijd even bescheiden. Niet dat ik droom over meer geld, een groter huis, een mooiere auto en luxe vakanties. Daar denk ik nooit over na. Nee, ik heb het over oordelen over anderen. Het oor- delen maakt dat ik me beter voel dan de ander. Want is dat niet de reden dat we oordelen? Hoeven we ook niet stil te staan bij de oordelen die we hebben over onszelf. Maar er is niets nederigs aan dit soort oordelende gedachten. Sterker nog: het is respectloos; naar jezelf, naar de ander. We doen toch allemaal een poging om iets van onze levens te maken? Bescheiden of niet, een diploma gehaald of niet, we- tenschappelijk geschoold of VMBO-er, goede baan of huismoeder: we zijn allemaal op zoek naar balans, naar licht dat op onze donkere kanten schijnt en dat het leven een stukje aangenamer en eenvoudiger maakt. Hoe we daartoe komen of hoe en waar we dat licht vinden, we hebben er allemaal evenveel recht op. Dan past toch alleen maar nederigheid? Omdat niemand meer of minder is dan een ander. Omdat het voor iedereen hard werken is om een sprankje licht te vinden en het vervolgens te houden. Daarom dus: nederigheid. Dus doet u wat ik zojuist ook heb gedaan? Uw wc-borstel pakken ...

Evenementenkalendernovember 1 01 1 n1 o3n2 vo7 nvo n vo vDw aF wmgiwwaCsw.wgvacMwswiopaa.wtwmnotlabwi.iraetuwcssLiss.htsadnecistienesihnticndnaeinhvmDdpscgtoaaiepshwimsnnjectentteallilg2eraiunzw0vlrjbgie.az1skdwjl0no8teeenz0r.illai1g3pbozlju60seoibnu.vupjlar0a–&rpnal0nslasb2tvalslt82rlnbeao..eoklrst00ne.ads00drnsae1slsmr8–uAe.d.udlrna01ribdlm07ela..amnu0js.lu0esnrelunruidreatm de Kantlijn 37

Richard VeenTerug in de schoolbankenHoe haal je het beste uit het media-aanbod, hoe Mijn interview met Nico Haasbroekscheid je het kaf van het koren? Hoe leer je tus-sen de regels door te lezen, het nieuws kritisch Uit hoeveel lessen bestond de cursus? Nico: ‘Hette bekijken en te interpreteren? Met andere waren 6 avonden die bestonden uit de volgendewoorden: hoe word je mediawijs en wellicht onderwerpen: kennismaking, inleiding, besprekingje eigen journalist? Journalistiek veteraan Nico vragenlijst, het NOS Journaal, mediaverslaving, actiefHaasbroek (NOS Journaal en RTV Rijnmond) mediagebruik I, actief mediagebruik II, de straat op,heeft mij, Richard Veen, mee op reis genomen terugblik en evaluatie’. Nico zegt: ‘Hoe kun je in eenlangs de oude en nieuwe media en gestimuleerd tijd van informatie-overdosis berichten uit de mediaom de media af en toe met een korreltje zout te goed interpreteren? En hoe maak je zelf op een goe-nemen. Deze cursus was voor iedereen die ge- de manier gebruik van sociale media? Hoe haal je hetinteresseerd was in de media. Van passief naar beste uit het media-aanbod, hoe scheid je het kafactief mediagebruik in zes spannende lessen. van het koren? Hoe leer je tussen de regels door te lezen, het nieuws kritisch te bekijken en te interpre-Schrijven voor de Kantlijn teren? Met andere woorden: hoe word je mediawijs en wellicht je eigen journalist?’Zoals jullie inmiddels wel weten, draag ik graag ac-tief bij aan de inhoud van de Kantlijn met ideeën en Wat heeft Nico zoal gedaan qua werk? Eigenlijkschrijf ik ook graag zelf een stukje. Dit doe ik op mijn teveel om op te noemen, even een korte terugblik:manier en de redactie maakt hier dan altijd weer wat Na de Mulo belandt Haasbroek in 1966 bij de VPRO.moois van. Nu weet ik dat ik geen journalist ben, Daar werkt hij onder andere samen met zijn tweeling-geen schrijver en zeker geen columnist zoals mijn broer Jan Haasbroek. Haasbroek werkt als journalistbroer, maar ik wilde wel graag leren om hier beter voor verschillende programma’s waaronder het ac-in te worden. Dimphi werkt ook mee aan de Kantlijn tualiteitenprogramma VPRO-Vrijdag en Embargo.en toen ik haar vertelde dat ik wilde leren om betere Tussen 1977 en 1983 is hij correspondent voor deinterviews op papier te zetten, maar het lastig vond, VPRO en de VARA in Bonn en New York. In juni 1983ging ze het internet op. Toen ze de cursus media verlaat Haasbroek de VARA om de nieuwe hoofdre-wijsheid bij de Volksuniversiteit in Rotterdam vond, dacteur te worden bij de regionale omroep Radiomaakte ze mij gelijk enthousiast. Ze heeft ons samen Rijnmond in Rotterdam. In 1988 schopt hij het ookingeschreven en ik kreeg de curcus van haar cadeau, tot directeur van de lokale zender Stads TV Rotter-omdat ik mij altijd zoveel en enthousiast inzet als vrij- dam. Wanneer zijn broer Jan daar in 1995 hoofdre-williger in Alblasserdam bij diverse activiteiten. dacteur wordt, levert hun dit de bijnaam ‘Berlusconi’s aan de Maas’ op. Begin 1997 maakt Haasbroek deSamen hebben wij de lessen gevolgd en heb ik heel overstap naar het NOS Journaal, om daar als algemeenveel geleerd van de ervaring van Nico en zijn kijk op hoofdredacteur te gaan werken. De keuze valt voor-hoe nieuws gebracht wordt en wat de werkelijk- al op Haasbroek vanwege zijn onconventionele stijlheid is. Hoe je het beste vragen kan stellen en zelf je van leidinggeven, iets waar het journaal op dat mo-richting van een gesprek kan bepalen. Om de proef ment behoefte aan heeft. De eerste anderhalf jaarop de som te nemen of ik voldoende geleerd had, kan zijn aanpak rekenen op draagvlak. Onder zijn lei-mocht ik hem interviewen voor de Kantlijn en kreeg ding wordt ook besloten om de journaals ‘s nachtsik van hem, tijdens het gesprek en aan het einde, te herhalen. Dit zijn een paar van de belangrijkstenog wat extra tips mee. Met het bovenstaande stuk- gebeurtenissen.je heeft Dimphi mij op weg geholpen met hieronderhet interview zoals ik het gedaan heb. Spannend,maar ontzettend leuk om te doen. Het interview hebik gehouden in mijn studio bij RTV Ridderkerk waar ikook DJ ben. Nico heeft een radio verleden en dit leekmij dan ook erg gepast.38 de Kantlijn

Nico schrijft ook. Wat heb je tot nu uitgebracht? nDaaletaiKjrdavnoetprlhizjanoleeiskn!‘KLM-affaires, Journaaljaren over mijn tijd bij de NOSen mijn 3e boek was Nico`s Nieuws.’ Richard vraagt: Verhalen van vroegerBen je op dit moment iets aan het schrijven? ‘Ja en Verhalen van nuik kan je melden dat het over Rotterdam gaat, maar Van de verenigingwanneer deze klaar is, durf ik nog niet te zeggen. Over een stichtingHoe is Nico’s Nieuws ontaan? ‘Nico’s Nieuws is Iemand in het zonnetje zettenontstaan in 1970 in New York. Hier vandaan gingnieuws naar Nederland. Toen dacht ik: hé dat moet Wilt u wat vertellenomgekeerd ook kunnen en zo geschiedde.’In die tijd in de Kantlijn?heeft hij ook Nederlandse artiesten naar Amerika ge-haald o.a. Van Kooten & De Bie en het is nog steeds Mail het ons!een begrip. [email protected] veel mensen hebben een voorbeeld, jij ook? De redactie bepaalt de maand‘Jazeker Joris Luyendijk, ook schrijver en journalist en van plaatsing in overleg met uverslaggever vanuit het middenoosten. de Kantlijn 39Je bent nu met pensioen waar ben je nu mee be-zig? ‘Ik zit niet stil, ik maak het TV-progamma Rot-terdammers voor de omroep open Rotterdam. Hierinterview ik bekende en minder bekende Rotterdam-mers gewoon op het terras.’Je interviewt veel mensen. Kun je een paar be-kende personen noemen die je gehad hebt?‘Ik praat niet gaat over namen, maar Bill Gates waserg leuk om te doen en Prins Bernhard ook en ja, alsik alle namen noem dan wordt de lijst een boek vol.’Als laatste nog een boodschap voor de Alblas-serdammers? ‘Doe dingen die je leuk vindt, weesniet teleurgesteld als iets niet lukt en wees tevredenmet wat je wel heb bereikt. Hoe ouder je wordt, hoerealistischer. Je beseft dat hoe meer je weet, hoe wei-nig je weet. Besef ook de nietigheid van dit heelal.’Over de Kantlijndeelnemers zegt Nico dat hij het heelleuk vindt dat er in deze tijd nog mensen zijn, diezich vrijwillig inzetten voor zo’n blad als de Kantlijn.‘Jullie waren enthousiast en leergierig. Fijn om julliete leren kennen. Het was een prettig gesprek in destudio van RTV Ridderkerk met Richard.’Richard‘Bedankt Dimphi dat ik mocht deelnemen aan decursus en heel bijzonder dat ik dit gesprek met NicoHaasbroek mocht doen.Tekst: Richard Veen en Dimphi van Amen

de Metamorfose met Ria van der WielDe bijna 75-jarige geboren en getogen Alblasserdamse Ria van der Wiel werdopgegeven door haar zus. Een beetje tegen haar zin, vertelt ze als we onder hetgenot van een kopje koffie bij Smit-Mode kleding uitzoeken. ‘Maar ik laat me nietkennen en doe toch mee, ik zie wel wat er op mij afkomt’, zegt ze lachend! Haarstyling • Mevrouw van der Wiel krijgt een kortere coupe, maar bovenop wordt het wat langer gelaten. Op deze manier komt er meer volume in het haar. Haarstyliste Astrid stelt een natuurlijke haarkleur voor die dichtbij haar eigen kleur ligt. ‘Het is een haarverf die gemêleerd wordt met de eigen haarkleur. Je creëert daardoor een heel natuurlijke look en zorgt voor mooie glans. Ook uitgroei valt niet zo op bij deze kleuring’, legt Astrid uit. In Ria’s lok komen een paar wat lichtere plukjes voor een speels en jeugdig effect. Het haar wordt in model geföhnd en er wordt Keune Volume Powder in het haar gestrooid voor extra volume en stevigheid. Met een wax wordt het haar afgestyled en vanwege de buitenfotoshoot nog een stevige haarlak over de coupe! Make-up • Na het aanbrengen van de basiscreme camoufleert As- trid de oneffenheidjes en de wat rodere huid met camouflagecream met daaroverheen een poederfoundation. Astrid: ‘Een poeder dektmooier dan een vloeibare foundation op een wat rijpere huid.’ Een lichte, zachte blush op haar wangen enop haar ogen een mooie perzikkleurige oogschaduw, die goed past bij Ria’s warme en zachte uitstraling. Dewenkbrauwen worden in model gekamd en een beetje bijgetekend met eenwenkbrauwpotlood. Als finishing touch een koraalrodelipstick, die mooi kleurt bij de kleding. Alle producten zijn in dWjeei1lm8jeejtaoaaomrkooerfefonouskedeeeernr?van het hypoallergene merk Malu-Wilz en worden verkocht benin de salons van Cupido. Mail: 2re9d5a0ctAPieAo@sAtd:lebPkloaassntsbteluirjdsna.4nm0lFotografie • De vroege herfst heeft vaak nog prachtige Met een recente foto!dagen dus kiest Peter Lodder opnieuw voor een buiten-shoot. Dit keer nabij het Molenpad. ‘De molens zijn altijd eengewild object om te fotograferen, maar de natuur er omheenis ook prachtig voor een shoot!’ Ria spat van de foto’s af.Tekst: Anja de Jong, gastvrouw metamorfoseKapsel en visagie Fotografie KledingHaarstudio Cupido Peter Lodder Fotografie Smit Mode Dam 141, Alblasserdam Kleine Beer 44 Makadocenter 24Kleyburgplein 21, Nw-Lekkerland 2952 AS Alblasserdam 2951 EJ Alblasserdam078 6919624 / 0184 683611 078 6918086 / 06 34866133 078 6932349www.haarstudiocupido.nl www.peterlodderfotografie.nl www.smitmode.nl 40 de Kantlijn

het Resultaat Reactie • ‘Prachtig! Wat een ander mens! Wat mooi geknipt ook en de kleur vind ik ook mooi. Ik was al tevreden, maar nu nog meer! Mijn man herkende mij niet meer en moest wel erg wen- nen’, vertelt Ria lachend. ‘Ik had ’s avonds nog een uitje en daar was iedereen erg lovend, iedereen vond het prachtig. Ik vond het erg leuk om mee te doen, geen spijt van!’ Smit Mode • Jurk: Apanage, 139,90 - Leren jasje: Arma, 299,95 - Armband: Biba, 9,95.