de Kantlijn - N. 14

de Kantlijn van de redactie •••••••••••••••••••••••••••••• ‘Meat the next generation’ Edities Uiterste Verschijning Op 1 januari 2020 bestaat Slagerij Bouter in Nieuw- NS 2019-2020 inleverdag Nw-Lekkerl/Streefk Lekkerland 60 jaar. Carla ging op bezoek bij de heren Bouter en tekende hun verhaal op. •••••••••••••••••••••••••••••• Maar er staat meer in deze Kantlijn. Bea toog naar KL december 27 nov 18 dec / 20 dec Streefkerk, waar zij in het dorpshuis een gesprek had met de organisatoren van de spinningmarathon KL januari 8 jan 29 jan / 31 jan ‘Streefkerk eindigt goed!’ KL februari 30 jan 27 feb / 29 feb Marjelle verzorgde de commercial story over BDCO, het bedrijf van Jan Brandt en Paul ging voor een KL maart 4 mrt 25 mrt / 27 mrt mooi verhaal naar Jaleco. Voor de rubriek ‘beroepsbabbel’ ging Chantal langs bij Nanette en vroeg haar alles over haar technische beroepskeuze. Eigenlijk weer teveel om op te noemen... wij wensen u veel leesplezier met deze goed gevulde Kantlijn. De coverfoto is gemaakt door Hartelijke groet, de redactie Wim Deelen colofon De Kantlijn Schrijvers en fotografen Metamorfose De Kantlijn is een vrijwilligersproject De Kantlijn werkt met vrijwilligers. De metamorfose is bedoeld voor vrou- ondersteund door Haveka | de grafische Wilt u als vrijwilliger ook iets bijdragen? wen van 18 jaar en ouder en is kosteloos partner, Alblasserdam. Stuur een e-mail naar de redactie. voor de kandidaat. Ook meedoen? Aan- melden kan via de website van de Kantlijn: Redactie Aanbod inhoud www.dekantlijn.nl/metamorfose/ E-mail: [email protected] Wilt u als lezer, ondernemer, vereniging of Website: www.dekantlijn.nl stichting uit de regio uw verhaal vertellen Copyright Telefoon: 078 888 04 42 of nieuws, tips of mededelingen delen? Dit magazine is met uiterste zorg samen- Laat het de redactie weten. gesteld. Toch zijn er op grond van de hier Oplage aangeboden informatie geen rechten te Uitgave Kantlijn Alblasserdam/Kinderdijk: Verspreiding ontlenen. Niets uit deze uitgave mag wor- 9200 exemplaren. De Kantlijn is gratis en wordt maandelijks, den verveelvoudigd, opgeslagen in een ge- Uitgave Kantlijn Nw-Lekkerland/Streefkerk: 11x per jaar m.u.v. augustus, huis aan huis automatiseerd gegevensbestand of open- 4400 exemplaren. verspreid door de Reli Groep, Hardinxveld- baar gemaakt, in enige vorm of op enige Giessendam. De Kantlijn niet ontvangen? wijze,hetzijelektronisch,mechanisch,door Adverteren Ga naar: www.dekantlijn.nl/bezorging/ fotokopieën, opnamen of op enige andere Voor meer informatie of een afspraak, manier, zonder voorafgaande schriftelijke mail naar: [email protected] Volg de Kantlijn ook op Facebook toestemming van de Kantlijn. de Kantlijn 1

coverinterview Carla Slagerij Bouter ‘Meat the next generation’ 60 jaar in Nieuw-Lekkerland Op 1 januari 2020 bestaat Slagerij Bouter in Vader zitten we hier en mogen we hier nog steeds Nieuw-Lekkerland 60 jaar. De eerste 20 jaar zitten’, zegt hij, ‘en daarvoor willen wij Hem danken. stond de vader van Henk Bouter, Henk senior, Daarnaast wil ik onze trouwe medewerkers bedan- aan het slagersblok. De slagerij was gevestigd ken, die tijdens al die jaren hebben meegewerkt aan aan de Lekdijk en later op het Kleyburgplein. de opbouw van de slagerij tot wat het nu is. In het Henk (junior) groeide daar op en hielp zijn vader bijzonder degenen die vele jaren aan één stuk hier- in de slagerij. Al op 21-jarige leeftijd nam Henk aan bijgedragen hebben. En niet in de laatste plaats het slagersmes van zijn vader over. Komende wil ik onze klanten bedanken, die gedurende deze 3 december is dat precies 40 jaar geleden. Met 60 jaren altijd in de winkel kwamen en nog steeds deze gedenkwaardige getallen vindt Henk het komen, want zonder hen kunnen wij niet.’ tijd dat ook hij het stokje overdraagt. Zonen Henk-Jan en Jitze zijn er klaar voor om naar de Hoe het begon gedachte van hun opa en de inzet en kracht van hun vader het bedrijf voort te zetten. ‘Mijn opa, Piet Bouter, had een slagerij in Streefkerk. Hij had drie zonen en één dochter. Die drie zonen Henk Bouter begint te vertellen dat hij vooral duide- zijn alle drie slager geworden. De ene zoon had een lijk wil maken dat het niet alleen zijn verdienste is dat slagerij in Nieuwpoort, de andere in Bleskensgraaf de slagerij zo’n goede plek heeft gevonden in Nieuw- en mijn vader, Henk senior, is later vanuit zijn ouder- Lekkerland. ‘Door de goedheid van onze Hemelse lijk huis naar Nieuw-Lekkerland vertrokken om daar zelfstandig verder te gaan. De slagerij in Streefkerk 2 de Kantlijn

is toen gesloten.’ De vader van Henk nam de slagerij past je ook aan aan het besteedbaar inkomen van van Tinus van der Beek aan de Lekdijk over. ‘Bijzon- de plaats waar je werkt.’ Henk is altijd gericht ge- der om te vertellen is, dat dat pand in 1930 was ge- weest op het de ontwikkelen van eigen producten. bouwd door Huig Bouter, een broer van mijn opa. In ‘Omdat het bedrijf eerder een filiaalbedrijf was ge- dat pand werd geslacht, worst gemaakt en er zat een weest van een bedrijf met een centrale worstmakerij, winkel bij. Dat was lang niet zo uitgebreid als dat we kon ik bij de start in Nieuw-Lekkerland zelf nog geen de winkel nu kennen’, zegt Henk, ‘in die tijd beston- worst maken. Maar om onderscheidend bezig te zijn, den producten als ‘vlugklaar’ nauwelijks.’ In 1973 startten we in 1981 met een eigen worstmakerij. Ik is de winkel verplaatst naar het Kleyburgplein. ‘Het ging voor een ‘eigen, eerlijk product’. We hebben aan was inmiddels een filiaalbedrijf geworden, want mijn veel keuringen meegedaan, voornamelijk voor een vader was een compagnonschap aangegaan met vakkundig oordeel over je zelfgemaakte producten. C. Ouwerkerk, de slager uit Streefkerk.’ Samen be- Op die manier blijf je jezelf voortdurend vernieuwen: heerden Ouwerkerk en Bouter een grossierderij voor wat kan en moet er beter? Dat was en is nog steeds de handel in rundvlees. ‘In de goeie tijd kochten ze de insteek.’ Als voorbeeld geeft Henk het maken zo’n 100 koeien per week in en dat vlees verhandel- van Gelderse worst, dat ze als één van de weinige den ze’, vertelt Henk. Het compagnonschap bevatte slagerijen nog steeds zelf maken. ‘Dat is een rauw daarnaast ook nog vijf slagerijen: in Molenaarsgraaf, product, waarvoor we in het begin 4 gram zout per in Bleskensgraaf, in Streefkerk en twee in Nieuw- kilo meer gebruikten dan nu. Het percentage spek is Lekkerland (Slagerij Bouter en Slagerij Middelweg). van 30% naar 20% gegaan. Dat hebben we gaande- ‘Uiteindelijk moest mijn vader wegens gezondheids- weg aangepast, vanwege de vraag naar minder zout redenen het werk binnen de grossierderij neerleggen. en minder vet in producten. Je bent dus voordurend Hij was toen 57 jaar.’ De slagerijen werden verkocht. bezig met de ontwikkeling van je producten, omdat Twee slagerijen werden door de zonen van Ouwer- de markt daarnaar vraagt. kerk overgenomen en twee door de zonen van Bouter. De slagerij in Molenaarsgraaf werd gesloten. ‘Mijn broer Piet kocht de slagerij in Bleskensgraaf en ik kocht op 3 december 1979 de zaak op het Kleyburg- plein in Nieuw-Lekkerland.’ Vol ideeën ‘Ik was pas 21 jaar, toen ik de slagerij overnam. Ik zat vol ideeën en wist dat het vooral om onderscheid en kwaliteit moest draaien. Daarnaast was het be- langrijk dat de prijs van de producten klopten. Je wilt de mensen bedienen met mooie producten, maar je Druk leven In 1983 zijn Henk en zijn vrouw Janneke terug ver- huisd naar het pand aan de Lekdijk om er te wonen. Maar ook met de bedoeling om weer zelf te kunnen slachten. ‘De slachtplaats was nog steeds intact daar. Zo konden we ons nog beter blijven onderscheiden de Kantlijn 3

en een constantere kwaliteit van onze producten Slagerij Bouter kan ze meepraten. ‘In de winkel van waarborgen’, zegt Henk. Het was een druk leven met Henks vader aan de Lekdijk kon je lang niet zoveel de slachterij erbij. ‘Op maandagmorgen gingen we verschillende vleessoorten kopen, wat hamlapjes en om 05.00 uur richting de Veemarkt in Leiden. Om speklapjes, verse worstjes. De toonbank was ook 07.00 uur ging de markt open, je kocht een rund en veel kleiner. De winkel van nu is echt een pracht- op de terugweg gingen we naar het abattoir in Dor- winkel en je wordt er ook heel leuk geholpen’, aldus drecht om zelf ons varkensvlees te selecteren. Onder- mevrouw Van Loon. tussen werd het rund door een veerijder bij de slacht- plaats aan de Lekdijk afgeleverd en om 13.00 uur Verbouwingen ging je het rund slachten dat we ’s morgens gekocht hadden.’ Door de strengere regelgeving rondom het Gedurende de afgelopen jaren is er veel veranderd slachten, kan er nu niet meer in eigen slachterij ge- en het was soms ook zwaar. ‘Wij hebben te maken slacht worden. ‘De veemarkt werd verleden tijd en gehad met drie verbouwingen en twee recessies. De we gingen op zoek naar een mester. Die hebben we eerste verbouwing van de winkel was in 1988. Toen gevonden in veehouder Jasper Meerkerk uit Nieuw- zijn we ook ‘Keurslager’ geworden, dat had alles met Lekkerland. Het vlees wordt nu geslacht in Meerkerk, onderscheid en kwaliteit te maken.’ Henk legt uit: ‘Om waarna wij het ophalen om het verder te verwerken binnen te komen bij deze club wordt je bedrijf hele- tot de mooie producten die in de winkel liggen.’ maal doorgelicht, van voor tot achter, zelfs je prul- lenbakken worden gecontroleerd. Je moet goede Slagerswinkel cijfers hebben en voldoen aan strenge eisen. Binnen de vereniging van Keurslagers werkt iedereen als zelf- En zo is de traditionele slagerij met eigen worstma- standig ondernemer. We verenigen ons in de reclame- kerij veranderd naar een slagerswinkel met grote di- uitingen en de kwaliteitsstandaard die we handhaven, versiteit aan producten. ‘Je kan wel zeggen dat we is heel erg hoog.’ Een aantal jaren later volgde een meer een ‘eetwinkel’ zijn geworden’, zegt Henk. ‘We tweede verbouwing voor Slagerij Bouter. ‘Toen heb- zijn nog steeds slager, maar er is zoveel meer, zoals ben we een stukje aangebouwd om de werkplaats koude en warme buffetten, borrelhapjes, compleet te vergroten.’ In 2015 vond de grootste verbouwing verzorgde barbecue en gourmet enz. De keuze, maar plaats, toen is de winkel naar de huidige locatie ver- ook de wens van de klant is veel breder geworden.’ plaatst. ‘Het Kleyburgplein stond al heel lang op de Wat een enorme vlucht heeft genomen zijn de ‘vlug- nominatie om verbouwd te worden, maar de plan- klaar’ producten. Henk: ‘Er is eerder in de Kantlijn nen waren zo rigoureus en niet passend bij de onder- geschreven over de slavink, het eerste ‘vlugklaar’ nemers en het dorp, dat het maar niet van de grond product. Als je nu ziet hoeveel producten we heb- kwam’, vertelt Henk. ‘Pas toen dhr. Verbrugge, een ben, die je in 10 tot 20 minuten op tafel hebt staan, gepensioneerde projectontwikkelaar uit het dorp, er- dat was vroeger ondenkbaar. ’ bij werd gevraagd om een nieuw plan uit te werken, Trouwe klanten Slagerij Bouter heeft een trouwe klantenkring op- gebouwd. ‘Onze klanten zijn belangrijk’, zegt Henk, ‘hun waardering betekent dat wij het goed doen. Eén van onze trouwe klanten is mevrouw Van Loon- Ouwerkerk (82), zij koopt al 59 jaar vlees bij Slagerij Bouter. ‘Ik ken de familie Bouter goed,’ vertelt ze. ‘Mijn vader was melkboer op Streefkerk en hij hielp de familie Bouter nog wel eens met slachten.’ Van- af dat het echtpaar Van Loon in Nieuw-Lekkerland kwam wonen, wordt het vlees bij Slagerij Bouter ge- kocht. ‘Dat is nu niet meer zo heel veel hoor, maar toen de kinderen nog thuis woonden wel.’ Lachend bekent ze: ‘Ik houd zelf eigenlijk helemaal niet zo erg van vlees, maar het ziet er goed en lekker uit in de winkel.’ Over de veranderingen en ontwikkeling van 4 de Kantlijn

kwam er schot in. Verbrugge ging in anderhalf jaar tijd met 35 partijen aan tafel en maakte met ieders instemming het plan voor dit winkelplein.’ Qua af- schrijving waren dat zware jaren. Alle winkeliers moesten een flinke veer laten, maar het resultaat mag er zijn, het Kleyburgplein sprankelt weer. Nieuwe generatie Bedrijf overnemen ‘Meat the next generation’, is de huidige slogan van Was het altijd al de bedoeling dat Henk-Jan en Jitze Slagerij Bouter. Een leuke woordspeling met een hel- de slagerij over zouden gaan nemen? ‘Niet dat we het dere boodschap. Vanaf 1 januari 2020 draagt Henk sámen zouden gaan doen, dat kwam pas later. Voor het stokje over aan zijn zoons Henk-Jan (33) en Jitze mij was het vanaf mijn geboorte zo’n beetje duidelijk (28), die voor dit gesprek aan zijn aangeschoven. De dat ik het over zou nemen.’ grapt Henk-Jan. Maar jongens nemen het bedrijf over en betalen hun vader wilde hij dat ook? Hij lacht: ‘Ik had net als m’n va- gedurende een aantal jaren af. Gaat Henk dan stop- der niet zo mijn best gedaan op school en dit kon ik pen met het slagersvak? ‘Nee’, zegt Henk, ‘ik word best wel redelijk.’ Jitze: ‘Mijn vader vond wel dat wij zzp’er en spring natuurlijk bij wanneer dat nodig is. naar de Slagersvakschool moesten, ondanks dat we Maar als zzp’er kunnen ook andere slagerijen me in- al veel van het slagersvak wisten.’ Henk-Jan vervolgt: huren.’ Henk is getrouwd met Janneke. Zij zijn de ‘Ik heb eerst nog bij twee andere slagerijen gewerkt. ouders van vier zoons en vijf dochters in de leeftijd Dat wilde m’n vader ook, zodat ik me breder kon van 18 tot 35 jaar, waarvan er nog vier thuis wonen. ontwikkelen. Vanaf mijn 21e zei mijn vader steeds: Ze zijn ook al opa en oma van – op dit moment – acht volgend jaar kan je het wel overnemen. Tja, ik ben kleinkinderen en nog twee op komst. ‘Misschien zijn nu 33, dus ik wacht al twaalf jaar.’ Is dit dan het het er al tien met het uitkomen van deze Kantlijn’, goede moment? ‘Ja, ik was er ook helemaal nog niet lacht Henk. Janneke heeft altijd meegewerkt in de klaar voor toen ik zo jong was en nu wel.’ En Jitze? slagerij, totdat de tweeling (4e en 5e kind) geboren ‘Henk-Jan vroeg drie jaar geleden: zie je het zitten werd. Daaruit volgt de vraag of Henk-Jan en Jitze om het samen te doen? Daar had ik helemaal niet ook altijd mee moesten werken. Henk-Jan reageert over nagedacht, ik had het prima naar mijn zin hier. direct: ‘Ik wel, vanaf 8 jaar hielp ik al mee. Dat was Maar ja, ik zag het wel zitten.’ Voor een dergelijke eigenlijk normaal bij ons, maar niet altijd even leuk. stap moeten ze wel goed samen kunnen werken. Soms als de telefoon ging, wist je al dat je vader bel- Beiden reageren laconiek: ‘We werken al tien jaar de en dat je aan de slag kon. Vanaf m’n 16e werkte samen en dat gaat goed, dus waarom niet.’ Henk- ik volledig mee.’ Jitze vult aan: ‘Dat waren niet al- Jan: ‘De taakverdeling is ook goed. We hebben ieder tijd de leukste klusjes, wij moesten als kind vooral onze eigen verantwoordelijkheid.’ Vader Henk was schoonmaken en bijvullen.’ De jongens lachen erom. het er niet meteen mee eens, maar Henk-Jan had ‘Maar,’ zegt Henk-Jan, ‘het voordeel was wel dat ik een goede reden om met zijn broer samen te willen rond de pubertijd altijd geld had, in tegenstelling tot werken. ‘Op vrij jonge leeftijd kreeg ik een burn-out. veel leeftijdgenoten.’ Op twee na, hebben alle kin- Toen realiseerde ik me dat het vrij eenzaam is om alle deren van Henk op zaterdag wel meegewerkt in de verantwoordelijkheid te dragen. Ik bedacht dat als ik slagerij. ‘Ja,’ zegt vader Henk, ‘want werken komt je om wat voor reden dan ook nog eens zou uitvallen, niet aanwaaien, dat moet je leren.‘ En lachend: ‘En dat er dan niemand was op wie ik terug zou kunnen als ze hier werkten, dan liepen ze tenminste niet op vallen. ‘Dat was voor mij de reden om Jitze te vragen de dijk te dweilen.’ De kinderen hebben niet allemaal voor het slagersvak gekozen. ‘Het zijn allemaal wel de Kantlijn 5 ‘doeners’ geworden, die goed terecht zijn gekomen’, zegt vader Henk met een glinstering van trots in zijn ogen. Het team van de slagerij bestaat op dit moment uit 14 mensen, inclusief parttimers. Dochter (en zus) Debora maakt hier ook deel van uit. Henk-Jan: ‘We kennen weinig verloop onder het personeel, één werkt hier al 25 jaar en een ander al 10 jaar.’

om samen het bedrijf voort te zetten.’ Henk-Jan en eerbetoon aan onze vader.’ Vader Henk is nederig Jitze vullen elkaar echt aan in de slagerij. ‘Jitze is veel en dankbaar voor wat hij heeft mogen bereiken en socialer. Hij richt zich op de winkel en de klanten, dat waarderen zijn zoons. ‘Onze vader heeft op dat kan hij heel erg goed. En ik voel me beter op m’n 21-jarige leeftijd zijn eigen bedrijf opgestart met een plaats achter de schermen.’ De mannen maken volle eigen worstmakerij. Hij is altijd voor kwaliteit gegaan. werkdagen, naast hun jonge gezinnen. Henk-Jan is Het is alleen maar mooi dat wij voort mogen zetten, getrouwd en heeft een dochter van 3 en een zoontje wat onze vader heeft opgebouwd.’ Jitze: ‘Wij zullen van 3 maanden. Jitze is ook getrouwd en vader van ook blijven staan voor kwaliteit en ons daarnaast twee jongens, één van 3 jaar en één van 5 weken blijven ontwikkelen.’ Henk-Jan en Jitze willen vooral oud. Of daar een toekomstige generatie voor Slagerij de klanten goed blijven bedienen en hopen dat ze Bouter tussen zit? Jitze: ‘Dat zien we wel, maar ze nog meer mensen kunnen overtuigen van hun mooie weten wel wat het slagersvak inhoudt. Mijn oudste producten. Jitze: ‘Vlees kopen in de supermarkt, komt vraagt elke dag: vergeet je m’n worst niet?’ vaak voort uit gemak. Maar het is niet goedkoper of zo. Onze prijzen zijn vergelijkbaar met die van de Veranderingen supermarkt, alleen zijn onze producten veel lekker- der!’ Gehakt is daar een goed voorbeeld van. ‘Wat je Blijft de bedrijfsnaam ‘H. Bouter, keurslager’ behou- in de supermarkt als ‘mager’ gehakt koopt, is bij ons den? ‘Ja, die blijft gewoon hetzelfde, als dank en ‘gewoon’ gehakt. Het vetpercentage van ons gehakt is veel lager en het is zeker van betere kwaliteit. Ons gehakt heeft bij de keuringen zelfs een 10 gescoord. Je proeft het gewoon!’ En daarmee proef je ook de gedrevenheid van Henk-Jan en Jitze Bouter. Bij het afscheid loopt Henk mee naar buiten. ‘Ik heb nog even navraag gedaan bij mijn broer, maar het blijkt dat mijn overgrootvader ook al slager was.’ We vieren dus het 60-jarig bestaan van Slagerij Bouter in Nieuw-Lekkerland, met een lange slagerstraditie in de familielijn. Henk tenslottte: ‘Als dank aan onze klanten, hebben we in januari diverse mooie aanbie- dingen, want zonder hen kunnen wij niet bestaan!’ Tekst: Carla Peters – Fotografie: Wim Deelen 6 de Kantlijn

evenementenkalender december ZATERDAG 30 NOVEMBER Kom gezellig naar de après-ski avond. Locatie: Dorpshuis Après-ski avond De Vijf Lelies. Organisatie: Partygroep Streefkerk. Volg voor meer informatie de Facebookpagina’s van de betrokkenen. MAANDAG 2 DECEMBER Verhaaltje van Sinterklaas Voor de jeugd en allerkleinsten: het Verhaaltje van Sinter- klaas. Organisatie: PJG Streefkerk. Locatie: Dorpshuis De ZATERDAG 7 DECEMBER Vijf Lelies. Zie: Facebook ‘PJG Entertainment Streefkerk’. Adventsconcert Deo Cantemus Adventsconcert met zang en samenzang door Chr. vrouwenkoor Deo Cantemus ZATERDAG 28 DECEMBER uit Kinderdijk, m.m.v. Musica-Sacra, o.l.v. Eef de Kwant. Aanvang: 20.00 uur. Spinningmarathon Streefkerk Toegang: gratis (collecte na afloop). Locatie: Rehobothkerk, Nw-Lekkerland. L.&N. Smit’s Stichting Spinningmarathon ‘Streefkerk eindigt goed!’. Organisatie: Bewonersoverleg Streefkerk. Locatie: Dorpshuis De Vijf Lelies. Tijd: 10.00-16.00 uur. Deelname MAANDAG t/m VRIJDAG €15,- fietsen per uur. Toeschouwers: gratis toegang. Zie: pag. 12. MAANDAG t/m ZATERDAG MAANDAG t/m ZATERDAG Locatie: ‘t Waellant, Ooievaar 10, 5 december Nw-Lekkerland. www.smitstichting.nl Verjaardag DINSDAG DINSDAG 1x per 14 dagen Bibliotheek 11.00 - 11.30 uur van Koffie uurtje 10.00 - 11.00 uur Sinterklaas WOENSDAG DONDERDAG Vrij biljarten elke ochtend en middag: DONDERDAG 1x per 14 dagen m.u.v. dinsdagochtend, zaterdagmiddag DONDERDAG 1e, 3e per maand Competitie biljarten 13.00 - 16.30 uur VRIJDAG Koersbal 9.30 - 11.00 uur maaaMiln(zneievalpdoaianogrui:nrdwareoe1dpevKaovodacretendineetek@ilnimaldjenvleeeekrndnaatdtnuetmlrsij)n.nl Beter bewegen 10.15 - 11.00 uur Kaarten 13.30 - 16.30 uur Geheugentraining 10.00 - 11.00 uur Bingo 14.00 - 16.00 uur Sjoelen 14.00 - 16.00 uur in eigen dorp Speeltuinvereniging de speeltuin is in de zomervakantie 16 dagdelen per Middelweg week open! Al deze dagdelen moet er een toezicht- houder in de speeltuin zijn. Zo ook bij de activiteiten. Opnieuw heeft Speeltuinvereniging Middelweg Alhoewel de speeltuin nu dicht is, gaat het werk ach- een prima speeltuinseizoen achter de rug. Er ter de schermen door. Het bestuur zou daarom de zijn heel veel kinderen komen spelen en ook komende maanden heel graag in contact komen met veel ouders kwamen gezellig mee. De georgani- nieuwe vrijwilligers, zodat er in april 2020 weer een seerde activiteiten trokken buitengewoon veel grote groep mensen klaarstaat om alle kinderen in kinderen en ook de jaarlijkse Midzomermarkt de speeltuin te kunnen verwelkomen! bracht een mooi bedrag op. Vrijwilligers gevraagd Oproep Wilt u zich aanmelden voor een functie binnen het Toch doet het bestuur van de speeltuinvereniging bestuur, om te helpen bij het onderhoud en/of de ac- een oproep aan de ouders van de jonge speeltuinbe- tiviteiten of om toezichthouder te worden? Mail ons: zoekers. Om de vereniging bloeiend te houden zijn er [email protected] namelijk echt meer vrijwilligers nodig! Ter illustratie: Tekst: Leah Meerkerk, secretaris Speeltuin Middelweg de Kantlijn 7

de Kat in deWilg KERSTDINER Wij serveren een heerlijk Kerstmenu op 1e en 2e Kerstdag. Inloop vanaf 18.00 uur, waarna we het menu serveren vanaf 18.30 uur. Op 2e Kerstdag is er Live muziek in Kerstsfeer. Kerstmenu: 4 gangen € 49,50 | 5 gangen € 59,50 | 6 gangen € 69,50 p.p. Wijnarrangement € 35,00 p.p. | Bob arrangement ook mogelijk. RESERVEER NU | WWW.KATINDEWILG.NL 8 de Kantlijn

column Sjanie Het boerenprotest Totaal onverwacht deed een politicus een uitspraak die de agrarische wereld in het hart raakte. ‘Halvering van de veestapel’, riep meneer De Groot van D66. En groot waren ook de krantenkoppen. Jesse Klaver deed er nog een schepje bovenop door te roepen dat de koeien de grootste vervuilers zijn. Dit alles om stikstof. Stikstof, een half jaar geleden had niemand het erover en nu is het volkomen crisis. Deze uitspraken waren de druppel die de emmer deed overlopen. Agrarisch Neder- land stond op als één geheel. U heeft het vast allemaal gezien, rijen trekkers, alle merken, alle kleuren, groot en klein samen naar Den Haag. Warm was het gevoel vanuit de samenleving, duimen gingen omhoog, claxons maakten duidelijk dat men erachter stond, profielfoto’s veranderden in #trotse boeren en we ontvingen zelfs persoonlijke steunbetuigingen. Minister Schouten sprak ferme taal: ‘Zolang ik mini- ster ben, komt er geen halvering van de veestapel.’ Enigszins gerustgesteld gingen de boeren naar huis. Op 4 oktober kwam het antwoord van politiek Den Haag. We gaan boeren saneren rondom natuurgebieden. In principe op vrijwillige basis, maar provincies mogen boeren dwingen. En zo viel alle hoop na drie dagen in duigen. Dit leidde ertoe dat ook mijn boer opstond en z’n trekker startte op 16 oktober. Om 05.10 uur reed hij samen met onze oudste zoon het erf af. Op weg naar de grote stad. Ik bleef achter om de koeien te melken, het jongvee te verzorgen en de andere kinders op tijd naar school te krijgen. De hele dag stond de telefoon rood- gloeiend, de meest gave filmpjes kwamen voorbij. Duizenden collega’s begroetten elkaar onderweg. Ik sloot ’s middags aan in Den Haag, de plaats waar platteland en stad samenkwamen. Beiden ‘culturen’ keken hun ogen uit. En ineens werd mij ook glashelder duidelijk waarom de relatie tussen de boer en voedsel zoek is geraakt. Voedsel, het is daar werkelijk overal, het ligt te grabbel of prachtig uitgestald. Star- bucks, Smullers, Burger King en La Place, allen hebben naast elkaar een bestaan. Urenlang kwamen de tractoren Den Haag binnen, toeterend, seinend en zwaaiend voelden de boeren zich welkom. Want de sfeer was echt prima. Politie en ME, ze waren de boeren goed gezind. Defensie had een opdracht en deed haar plicht, maar de praktijk wees uit dat ze ook achter het standpunt van de boeren stond. ‘Mam, weet u wat we onderweg meegemaakt hebben?’, begon onze oudste direct toen ik hem tegenkwam in Den Haag. ‘De soldaten gingen gewoon voor ons aan de kant!’ Er stond een afzetting op de A12. Tractoren stonden stil tegenover twee vrachtwagens van defensie, wat militairen en een handjevol politiemensen. Boeren hebben toen met deze mensen overlegd wat te doen. De militairen hebben hun vrachtwagens aan de kant gezet, zodat de boeren erdoor konden. Niet omdat ze bang waren, niet omdat ze bedreigd werden, maar omdat ze het gevoel van onze sector begrijpen. ‘Mam, de militairen zwaaiden zelfs en staken hun duim omhoog toen we doorreden!’ Dit gevoel van saamhorigheid maakt sterk. Om 20.30 uur hoorden we het vertrouwde geluid van de trekker weer en reed Tekst en fotografie: mijn boer het erf op. ‘Pap, moeten wij dan ook verhuizen nu de minister zegt dat Sjanie Eijkelenboom onze koeien slecht zijn voor het milieu?’ vroeg onze middelste aan tafel. ‘Nee hoor jongen, vast niet’, klonk het geruststellend uit vaders mond. Vanaf de andere kant de Kantlijn 9 van de tafel keek ik mijn boer aan, onze blikken kruisten elkaar en we beseften dat dit totaal onzeker is.

vereniging Christelijk gemengd koor Omnia Cum Deo Veel Alblasserwaarders houden van zingen, zo den diverse concertreizen gemaakt, o.a. naar Scar- blijkt uit de vele koren die de Alblasserwaard borough in Engeland. In Maastricht mocht het koor rijk is. Omnia Cum Deo (OCD) is er daar één de zondagochtenddienst in de Sint Janskerk opluiste- van, een koor met een lange staat van dienst. ren. Ook werd onder Stolks leiding meegewerkt aan Het koor heeft bij het naderen van de 100 jaar tv opnamen voor het programma ‘U zij de Glorie’. de ambitie om deze magische grens te passe- Tien jaar stond Omnia Cum Deo samen met de Credo ren met meer zangers dan de 54 personen die Singers uit Rotterdam in De Doelen, waar zij geza- Omnia nu telt. Vandaar dat uw verslaggeefster menlijk de jaarlijkse Kerstconcerten verzorgden. Tij- werd uitgenodigd om een repetitie bij te wonen dens de periode dat Stolk dirigent was, groeide het en zo enthousiast te schrijven, dat hun wens koor en kon in 1980 het 130ste lid genoteerd worden! kan worden vervuld. Andere tijden Het Christelijk gemengd koor Omnia Cum Deo werd op 9 maart 1922 opgericht door enkele enthousiaste Ook andere koren konden in die tijd rekenen op en- jongeren, waaronder onderwijzer J.S.W. de Jong, die thousiaste zangers en uit bestaande koren ontstonden tevens de eerste dirigent en voorzitter werd. Het eer- soms weer nieuwe zanggroepen. Naast de christe- ste ingestudeerde lied ‘God is liefde’ verwoordde de lijke koren kwamen er ook niet-religieuze zanggroe- basis van het nieuwe koor dat bij de start 60 leden pen bij, die meestal jong publiek trokken. Dit alles telde. Evenals andere koren en verenigingen kende maakte dat de ‘spoeling’ voor oudere koren – zowel Omnia in de loop der jaren haar ups en downs. Er in jaartal, als in de leeftijd van de deelnemers – dun- was zelfs een tijd dat er maar 20 leden waren, waar- ner werd en nog steeds wordt. Dat is dan weer te onder 4 mannen. Na verschillende dirigenten trad in merken aan een afnemend ledental, wat gelukkig 1966 de heer Jan Stolk aan. In 1970 vertrok Stolk tot twee keer toe (reden niet vermeld) om evenzoveel keer weer terug te keren. Blijkbaar was de laatste keer zijn keuze definitief, na 28 jaar de koorleider van Omnia te zijn geweest. Onder zijn leiding wer- 10 de Kantlijn

niet hard gaat, maar wel gestaag. Daarbij speelt de tijdsgeest, waarin mensen niet meer zo snel lid wor- den van iets, ook een rol. Men kiest er soms liever voor om incidenteel iets groepsgewijs te doen, zoals de vorming van een speciaal Kerstkoor. Dit en ande- re redenen maken dat oudere koren moeite moeten doen om het ledental te handhaven. ‘We willen groeien!’ De repetitie Het Christelijk gemengd koor Omnia Cum Deo wil Met veertien mannen, zeven bassen en zeven teno- echter niet alleen ‘handhaven’, maar heeft de am- ren, mag dit koor zich gelukkig prijzen. Het mannelijk bitie er voor het jubileumjaar in 2022 zan- geluid, geeft een mooi tegenwicht aan de gers bij te krijgen! ‘Wat zou het mooi zijn veertig vrouwen die ook in partijen ver- als we met een grote(re) groep enthousi- ‘Met deeld zijn. Dirigent Gerard van der Zijden, aste zangers die eeuwlijn kunnen passe- lijkt een streng, doch rechtvaardig leer- ren’, verwoordt de enthousiaste voorzitter meer zangers meester. Met drie koren onder zijn hoede J.P. van Ek de koorgevoelens. ‘Vandaar dat en zijn jarenlange ervaring, weet hij wat we u hebben uitgenodigd. We zijn een niet op naar het ‘vriendelijk sturen’ tot stand kan brengen. kerkelijk gebonden christelijk koor. We zin- Regelmatig zijn er interventies. Met duide- gen ook regelmatig in de kerken waar onze eeuwfeest!’ lijke woorden als: ‘liever hard fout, dan dat koorleden toe behoren.’ Aan de zijlijn ge- aarzelende’, moedigt hij de zangers aan zeten in de Ontmoetingskerk aan de Dorp- tot grotere prestaties. Ondanks zo nu en slaan, de plek waar wekelijks geoefend wordt, luister dan een opmerking als ‘dat klonk niet goed’ of ‘ik wil ik naar het enthousiaste gezang. De website vertelde jullie horen‘, blijft de sfeer ontspannen en reageren van klassieke, geestelijke en eenvoudige muziek, die de zangers daar goed op. Ik geniet van wat ik hoor vertolkt wordt in het Engels, Duits of Nederlands. Er en van het enthousiasme dat de zangers uitstralen. wordt druk geoefend voor het concert dat over en- kele dagen uitgevoerd gaat worden. Maar de focus Meer leeftijdgenoten ligt toch ook al op Kerst met stukken als ‘His name In de pauze hoor ik dat het oudste lid, de 84 jarige is excellent’, van componist Caleb Simper en ‘Hebe Hennie Hovestad, al 53 jaar lid is! Annelies Lodder is deine Augen’, van Mendelssohn. Dit zal tijdens de met haar 39 jaar het jongste lid en kan slechts bogen het concert in de Goudse Sint Janskerk ten gehore op anderhalf jaar Omnia-zangervaring. ‘Mijn ouders worden gebracht. Het klinkt bepaald niet eenvoudig. zijn enthousiaste leden en zij haalden mij over om erbij te komen met de woorden: ‘kom er ook op, dan kan je de gemiddelde leeftijd flink omlaag halen’. Ik besloot te kijken of het iets voor mij was en sindsdien ben ik even enthousiast als mijn ouders. Maar ik zou het wel leuk vinden om meer leeftijdgenoten erbij te hebben, dus maak er maar een enthousiast verhaal van.’ Waarvan acte! Onder het motto: ‘Een avond zingen is een avond uit’, oefent Omnia Cum Deo wekelijks op dinsdagavond van 19.45 tot 21.45 uur in de Ontmoetingskerk aan de Dorpslaan. Gewoon binnenstappen om te luiste- ren en mee te zingen, is de snelste manier om lid te worden. Op de website vindt u verdere informatie: www.omniacumdeo.nl. Tekst: Geri de Lange-Mes de Kantlijn 11 Fotografie: Chr. gemengd koor Omnia Cum Deo

goed doel Spinningmarathon Streefkerk! Op zaterdag 28 december a.s. vindt de tweede doel. Destijds was dat het Thomashuis, een woon- editie van de spinningmarathon in Streefkerk complex dat opvang verzorgt voor mensen met een plaats, onder de titel ‘Streefkerk eindigt goed!’. verstandelijke beperking. Die marathon werd zo’n De organisatie is in handen van: Arjan Bouter, succes, dat we het in 2019 weer wilden doen.’ De Jenneke Boel, Wilbert de Ridder, Sigrid van der datum 28 december is gekozen, omdat het een voet- Meijden, Rene Liefhebber, Marjolein Roose, balloze zaterdag is en heel veel mensen dan vrij zijn. Anja den Besten en Erika Lagendijk. In Dorps- Anja: ’Je bent een klein dorp, dus je probeert dat huis de De Vijf Lelies vertellen Anja, Jenneke en wel op een dag te doen dat de meeste mensen erbij Marjolein enthousiast over dit evenement. kunnen zijn.’ In een nieuwsbrief van het Bewoners- overleg werden de Streefkerkers onlangs opgeroe- Jenneke legt uit: ‘Als vertegenwoordigers van het pen om hun goede doelen aan te dragen voor de Bewonersoverleg proberen wij voor de Streefkerkers spinningmarathon in december. Ook kregen verschil- korte lijnen met de gemeente te onderhouden bij al- lende winkels en bedrijven uit de regio en verder een lerlei praktische zaken. Het zijn geen wereldschok- verzoek of ze ons wilden sponsoren. Marjolein: ‘We kende dingen, maar soms eenvoudige vragen, waar- hebben vijf goede doelen gevonden voor deze editie in wij proberen te bemiddelen. Het is dankbaar, leuk en daar wordt de opbrengst onder verdeeld.’ en interessant werk, je hoort net iets meer dan wat je in de krant leest. Als afsluiting van 2019 vonden we Minimarkt daarom ‘Streefkerk eindigt goed!’ een mooie slogan voor de spinningmarathon. Het evenement zal plaatsvinden in Dorpshuis De Vijf Lelies en dat is een bewuste keuze geweest. ‘We Vóór en dóór Streefkerkers kiezen er dit jaar voor om tegelijk een minimarkt te houden’, zegt Jenneke. ‘Vijftien tafels proberen we Anja vertelt over het ontstaan van dit sportieve evene- te verhuren voor € 15,00 per tafel voor de hele dag. ment. ‘Het idee kwam voort uit de spinningmarathon Bedrijven/verenigingen kunnen zich zo promoten of die om het jaar in Groot-Ammers ten behoeve van de men kan zelf spullen verkopen. Er is een leuke ver- landelijke actie van Het Glazen Huis wordt gehouden. loting en we laten een film zien die Entertainment- Vanuit het Bewonersoverleg hebben wij vervolgens groep PJG heeft gemaakt over Streefkerk. Die wordt in 2018 een eerste spinningmarathon georganiseerd, vertoond tijdens het fietsen. Zij verzorgen ook de met als idee, dat Streefkerkers voor andere Streef- muziek voor de vier spinninginstructeurs. Het Thomas- kerkers geld bij elkaar gingen fietsen voor een goed huis begint als eerste met de spinning om daarna figuurlijk het stokje door te geven.’ Er zijn voor die dag 35 fietsen beschikbaar gesteld door Sportcen- trum Olympia Groot-Ammers en WCA Sport Ameide. Sporten in spijkerbroek Anja wil nog wel iets benadrukken: ‘Uiteraard mag iedereen meedoen, van jong tot oud en niet alleen uit Streefkerk! De spinninginstructeurs komen ook uit 12 de Kantlijn

de verschillende dorpen van de gemeente Molenlan- Meedoen? den.’ Marjolein vult hierbij aan dat (sport)kleding ook niet echt belangrijk is. ‘Je hoeft echt niet persé in je Marjolein: ’Vorig jaar kwamen er op de dag zelf nog strakke trainingsoutfit te komen, een spijkerbroek met mensen bij, die nog niet ingeschreven waren. Dat kan sportschoenen is ook prima. Mensen denken soms dit jaar misschien ook, maar wij hebben 35 fietsen dat je speciaal getraind moet zijn, maar dat is niet zo. per uur beschikbaar en vol is vol!’ Iedereen is welkom Het gaat er niet om wie het hardst fietst, maar dat je om te komen sporten of anderen aan te moedigen. gezellig met elkaar sport voor het goede doel!’ De deuren staan open, EHBO is aanwezig en ook voor de inwendige mens wordt goed gezorgd.’ Aanmel- Hoe werkt het den kan per e-mail of telefonisch. Doe dit vóór 1 december a.s., want vol is echt vol! E-mail: streef- Anja legt uit: ‘Een fiets kost € 15,00 per uur. Je kunt [email protected], tel. 06 125 96 729. als bedrijf of vereniging een fiets huren tussen 10.00- 16.00 uur, dus bijvoorbeeld met zes mensen tegelijk Bijdragen één of meerdere uurtjes fietsen. Het is maar net hoe je het wilt inkleden.’ De lokale voetbalvereniging Wil je niet fietsen maar op een andere manier bijdra- pakte het vorig jaar helemaal slim aan: vier elftallen gen? Dat kan ook door: vervingen een uurtje voetbaltraining door spinning en • een financiële bijdrage te storten op: leverden zo een mooie bijdrage.‘ Anja vult aan: ‘Het NL84RABO0361767803 t.n.v. Spinning 2019 mooiste vond ik toen, dat iedereen meedeed: voetbal- • spullen ter beschikking te stellen voor loterij elftallen, zangkoren, kerkenraad, politici en mensen (worden persoonlijk opgehaald) van het Thomashuis. Iedereen kan fietsen en je kunt - een bijdrage te leveren voor de goodiebag de weerstand van de spinningfiets zo zwaar zetten die wordt uitgereikt aan elke deelnemer als je zelf wilt. Je bent dus zelf baas over de knop!’ - een tafel te huren op de minimarkt voor €15,00 Goede doelen 2019 Dus, wil je na de drukke kerst- dagen even sportief én voor een De opbrengst van de spinningmarathon op 28 de- goed doel bezig zijn? Kom dan cember aanstaande zal verdeeld worden onder de lekker meefietsen of gezellig een volgende goede doelen: kijkje nemen. Zaterdag 28 de- • Ontspanningscomité Bejaarden: 50-jarig jubileum cember tussen 10.00-16.00 uur • De Witte Tent: jaarlijkse tentweek in De Vijf Lelies te Streefkerk! • Speeltuinvereniging ‘De Franse Put’: speeltoestel • EHBO-vereniging: nieuw oefenmateriaal Tekst: Bea Frénay • Zorgboerderij ‘De Molenhoeve’: labyrintfiets Fotografie: Bewonersoverleg Streefkerk de Kantlijn 13

‘t kinderhoekie Sinterklaasknutsel Hallo allemaal! Het is alweer bijna december. Dat betekent dat er weer pepernoten ge- strooid kunnen worden! Ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om voor dit Kinderhoekie een Sinterklaasknutsel te maken. Nou ja, het is niet Sinterklaas, maar wel zijn trouwe paard Amerigo! Dit heb je nodig • wc rollen (3) • een rode stift • een zwarte stift • wit papier • lijm, schaar • grijze, witte of zwarte wol voor de manen en de staart (je kan natuurlijk ook een andere kleur kiezen) Werkwijze Groetjes van Melody Knip de wc rollen en plak er wit papier overheen. Op Invulling ’t Kinderhoekie door: Melody Veen uit Alblasserdam het plaatje staat hoe je het in elkaar kan zetten. Op Bron recept: www.ah.nl – Stockfotografie: 123rf.com het hoofd teken je het halster, de ogen en de neus- gaten. Plak de oortjes erop en knip de wol. Nu kun je de manen en de staart opplakken met lijm. Veel Plezier! Lijkt het jou leuk om deze pagina te vullen voor de Kantlijn? Wil je je zakgeld verhogen, ben jij tussen de 11 en 14 jaar en handig op de computer? Mail ons: [email protected] Zelfgemaakte kruidnootjes zijn vaak het lekkerst! Ingrediënten kleine balletjes van, leg ze op de bakplaat en druk ze een beetje plat. Bak ze in de oven in ca.15 min. gaar • 150 gram ongezouten boter of margarine en lichtbruin. Laat ze daarna helemaal afkoelen. • 125 gram donkere basterdsuiker • 250 gram zelfrijzend bakmeel Versiertips • 10 gram speculaaskruiden • 4 eetlepels halfvolle melk Bestrijk de kruidnootjes met chocoladeglazuur en versier ze met witte eetbare chocoladevormpjes. Of Bereidingswijze bestrijk ze met poedersuikerglazuur (zelf maken door poedersuiker en limonadesiroop te mengen) en ver- Verwarm de oven voor op 160 °C. Kneed de boter, sier met eetbare suikervormpjes. suiker, speculaaskruiden, zelfrijzend bakmeel en wat zout. Voeg lepel voor lepel de melk aan het beslag Bewaartip toe, zodat het een lekker soepel deeg wordt. Bekleed de bakplaat met bakpapier. Maak lange rollen van Je kunt de pepernoten drie dagen van tevoren berei- het deeg en snijd deze in gelijke stukjes. Vorm hier den. Bewaar ze in een afgesloten trommel. 14 de Kantlijn

column Bea Heimwee ‘Mijn jeugd is voorbij’, verzuchtte m’n jongste dochter laatst dramatisch, toen ze een officiële, aan haar gerichte envelop opende. ‘Ze hebben me gevonden.’ Ge- lukkig ken ik mijn pappenheimers zo onderhand wel, dus bij die laatste zin dacht ik niet gelijk aan verkeerde vriendjes waarvoor ze in mijn huis een foute zending partydrugs verstopt had. Welnee: ‘ze’ zijn de Belastingdienst, de zorgverzekeraars, het Ministerie van Onderwijs, de rijschoolhouders, enzovoorts. Mijn jongste dochter wordt bijna 18 jaar en dat weten ‘ze’. Griezelig vindt ze dat. En dan al die keuzes die binnenkort gemaakt moeten worden. ‘Was ik nog maar kind, dan hoefde ik daar nog niet aan te denken, want ik heb zo’n geweldige jeugd gehad!’ Zo’n spontane opmerking hoor je als ouder maar wat graag, natuurlijk. Dus, vissend naar nog meer complimentjes, vroeg ik haar wat zij er allemaal zo leuk aan vond. ‘Altijd buiten spelen, we hadden zo veel vrijheid!’ Stomverbaasd is ze, als ik vertel dat wij als ouders altijd wel een oogje in het zeil hielden zodra ze ‘alleen’ mocht op Het Pleintje. ‘Echt waar, mam? Daar heb ik nooit wat van gemerkt, ik dacht altijd dat we helemaal alleen buiten waren. Dat jullie voor de gezelligheid buiten thee dronken en kletsten.’ Ja, dank je de koekoek. Als er destijds al Whatsapp geweest zou zijn, dan was ik waarschijnlijk de eerste die meteen de groepsapp ‘Waar Is Mijn Kind?!’ aangemaakt zou hebben. En dan alle moeders uit de buurt had toegevoegd natuurlijk. Dat had me heel wat ongeruste fietsritjes of telefoontjes bespaard. Mijn dochter was nogal avontuurlijk aangelegd, zullen we maar zeggen. Gelukkig was er een vast groepje waar ze mee optrok, dus dat beperkte het zoekgebied aanzienlijk. Heel wat keren heb ik de wijk door gesjeesd, omdat ze weer uit mijn blikveld was verdwenen. Vaak kwam ik op mijn speurtocht ook andere moeders tegen, met de- zelfde stress in de ogen, om even later opgelucht adem te halen als ze ergens ge- woon in een boom zaten of verdwaalde kikkertjes hielpen oversteken. ‘Hoi mam!’ Wij kwamen vroeger (meestal) braaf naar huis als de lantarens aangingen of als je – in de zomertijd – de kerkklok vijf uur hoorde slaan. Als je niet op tijd binnen was, had je koud eten met als toetje een donderpreek van je ouders of de dreiging dat je een week niet meer naar buiten mocht. Mijn jongere broer was ook zo’n onder- zoekend type. Zodra hij kon lopen, deed mijn moeder hem voor zijn eigen veiligheid een lang touw om z’n middel, zodat hij niet bij de drukke kruising kon komen. Zo deden wij dat en niemand die daar moeilijk over deed. Ik help mijn dochter er even aan herinneren dat het ook wel eens slecht weer was. ‘Nou, dan speelden wij binnen of keken tv. Maar toen jij klein was, met maar twee tv-zenders en geen computer of internet ... dat moet echt saai geweest zijn!’ Grappig genoeg herinner ik me, net als zij, alleen maar die vrijheid van langdurende, zonnige zomerweken. Bruinbakken op het strandje aan de Lek of in zwembad Schoonenburgh. En als je ’s winters niets te doen had, verveelde je je inderdaad wel eens, vooral op regenachtige zondag- middagen. Internet, Youtube, Netflix, Instagram, het zijn net overvolle digitale snoep- winkels die 24/7 open zijn. Het was er toen gewoon niet, dus je moest zelf wat ver- zinnen. Dat stimuleerde je fantasie en maakte alles een stuk overzichtelijker. Aan het eind van mijn nostalgisch betoog stond dochterlief op en zuchtte eens diep. Tekst: Bea Frénay ‘Ik ga nog even naar Het Pleintje hoor mam.’ Conclusie: hangjongeren zijn gewoon Foto inzet: stockfoto 123rf pubers met heimwee, die nog even willen buiten spelen, net als vroeger. de Kantlijn 15

Kernoverleg Nieuw-Lekkerland Bewonersinitiatieven met kinderen, buurtbewoners en andere belangstel- lenden. Een nieuw stukje Lekkerland, waar met veel Je kunt een verschil maken! enthousiasme van gebruik gemaakt wordt. Wat u misschien (nog) niet wist, is dat dit project een initi- ‘Oost, west, thuis best’, luidt het spreekwoord. atief is geweest van het Kernoverleg Nieuw-Lekker- Je komt dat nog wel eens tegen als spreuk bij land. Vanaf het begin tot de daadwerkelijke opening iemand thuis of je hoort het iemand zeggen die en daarmee is het een project geworden van Lekker- voor langere tijd weg geweest is. Je eigen dorp, landers vóór Lekkerlanders. je eigen buurt, je eigen huis. Het voelt vertrouwd, toch? Hoe vertrouwd ook en hoe fijn uw buurt Trapveld Vletstraat ook is, meestal is er wel iets wat beter kan. Een leuker speelpleintje voor de kinderen, die ge- Initiatieven komen niet alleen vanuit het kernoverleg vaarlijke verkeerssituatie zou eindelijk eens op- of volwassenen. Wat te denken van het trapveld aan gelost moeten worden of wat meer groen in de de Vletstraat. Een aantal jongens was het beu om al wijk zou ook wel prettig zijn. Met bewoners- na een klein buitje regen op een modderig veld te initiatieven kunt u zelf aan de slag om uw buurt moeten voetballen. En wat te denken van de ouders beter te maken en wij als Kernoverleg Nieuw- die maar weer moesten zien hoe de kleren schoon te Lekkerland helpen u daar graag bij. krijgen. Een nieuw veld met werkende drainage of misschien wel een kunstgrasveld zou geweldig zijn. Speelpark Hoge Boezem De jongens besloten om in actie te komen en gingen Bij de gedachte aan bewonersinitiatieven gaan mijn op zoek naar medestanders. Met onder de arm flink (Edwin de Baat) gedachten al snel een paar jaar terug wat handtekeningen op papier klopten ze aan bij de in de tijd. We schrijven donderdag 14 april 2016. Na gemeente met de simpele vraag: ‘Kunnen wij een een jarenlange voorbereiding met ups en downs, het nieuw en beter trapveld krijgen?’ Het kostte wel wat nodige doorzettingsvermogen en inzet van vrije uren, overleg en wat voorbereiding, maar uiteindelijk ligt is het moment dan eindelijk daar. Het vernieuwde er met steun van de gemeente en het Kernoverleg Speelpark Hoge Boezem wordt vandaag officieel ge- Nieuw-Lekkerland een mooi trapveld voor de jeugd. opend. Als de kinderen van de basisscholen meehel- De kinderen kunnen, zelfs tijdens een forse regenbui, pen met het aanbrengen van de beplanting is het nog weer naar hartenlust voetballen. bewolkt en fris, maar gaandeweg wordt het steeds zonniger. In de middag staat de officiële opening op Een initiatief om twee keer bij stil te staan het programma en het is inmiddels een stralende dag geworden. Na het weghalen van de bouwhekken Een ander en meer recent initiatief dat bij mij naar stroomt het vernieuwde Speelpark Hoge Boezem vol boven komt, is Mission Belle. Op de grens van Nieuw- Lekkerland en Streefkerk is op zaterdag 29 september 16 de Kantlijn

Kernoverleg Nieuw-Lekkerland 2018, onder grote belangstelling, een gedenkteken Nieuwe initiatieven onthuld voor de bemanning van een bommenwerper die 75 jaar geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog Het Kernoverleg Nieuw-Lekkerland heeft de leef- neerstortte. Deze bemanningsleden zijn met hun baarheid van ons dorp hoog in het vaandel en is vliegtuig tijdens een missie neergestort, terwijl zij dus steeds op zoek naar nieuwe mogelijkheden om vochten voor onze vrijheid. Op initiatief van een aan- ons dorp een stuk mooier te maken. Voor de nabije tal Lekkerlanders is een gedenkteken ontworpen en toekomst hebben wij alweer een aantal concrete gerealiseerd. De uitvoerende stichting is daarbij ge- initiatieven op het oog om Nieuw-Lekkerland weer holpen door sponsoren, lokale middenstand en over- wat mooier en aantrekkelijker te maken. We lichten heden. Hiermee heeft Nieuw-Lekkerland een gedenk- alvast een tipje van de sluier op met de volgende teken met een internationale uitstraling en een ver- steekwoorden: Lekdijk, ons dorp, onze polder. In een rijking voor ons dorp. Dat dit initiatief niet onopge- volgende editie meer hierover. merkt is gebleven, blijkt uit het winnen van de Dorps- krachtprijs 2019 van de Zuid-Hollandse Vereniging Zelf een initiatief? van Kleine Kernen. Heeft u zelf een idee of initiatief om ons dorp of uw Niet altijd zichtbaar, maar wel van waarde buurt aantrekkelijker of veiliger te maken? Schroom niet om contact met ons te zoeken (kernoverleg_ Zo maar drie initiatieven die zo bij mij naar boven [email protected]), want wij helpen u graag komen, maar er zijn er veel meer die het noemen verder. Voor kleinschalige initiatieven heeft het Kern- waard zijn. Als ik al die initiatieven zou moeten be- overleg Nieuw-Lekkerland een eigen jaarlijks budget noemen, dan wordt deze editie van de Kantlijn wel om uw initiatief van de grond te krijgen of mogelijk erg dik en zou ik zomaar een ander goed initiatief te maken. Initiatieven met een wat grotere omvang kunnen vergeten. Ik weet namelijk dat er in ons dorp zijn ook welkom. In die gevallen helpen wij u graag legio bewonersinitiatieven zijn geweest of nog steeds om uw initiatief voor het voetlicht van de gemeente lopen. Al die initiatieven hebben één ding gemeen: te krijgen om zo in aanmerking te kunnen komen ons dorp, onze buurt of onze straat een stukje mooi- voor een financiële bijdrage uit de algemene pot er en leefbaarder te maken. Ik weet alleen ook dat voor bewonersinitiatieven. De gemeente Molenlan- niet al deze initiatieven even zichtbaar of in het oog den heeft namelijk jaarlijks een budget beschikbaar springend zijn, maar daardoor zeker niet van min- voor omvangrijkere bewonersinitiatieven. Het zou der waarde. Laat ik dus van de gelegenheid gebruik- toch jammer zijn als we beschikbaar budget niet zou- maken om al die Lekkerlanders te bedanken voor den gebruiken om samen ons dorp weer een stukje hun bijdrage aan de leefbaarheid van ons dorp, onze mooier en beter maken. buurt of onze straat. Tekst en fotografie: Edwin de Baat, Kernoverleg Nieuw-Lekkerland de Kantlijn 17

Tekst: Eric deLonghi column deLonghi Foto inzet: stockfoto 123rf The best a man can get… 18 de Kantlijn In de week van mijn brommerleeftijd-verjaardag ging de bel. Een pakketje voor mij! Het was in de tijd dat er nog weinig onderbetaalde postbezorgers met PostNL busjes door het land scheurden en een pakje krijgen, was nog best bijzonder. De firma Gillette bleek de gulle gever en verzender te zijn. Alhoewel mijn baard zich meer ín mijn keel (met zo nu en dan nog een hoge vocale uitschieter), dan óp mijn keel bevond, besloot ik toch maar aan mijn inwijding van jongen naar man te beginnen door mijn perzikhuidje te ontdoen van een beginnende begroeiing. Met een rode schaal met warm water – waar normaal gesproken beslag in zat – en een rechthoekige spiegel uit de keuken, zette ik mij neder aan de keukentafel. Dat viel nog niet mee! Mijn perzikhuidje kon de ultrascherpe mesjes niet aan en al spoedig ontstond er een ware veldslag die Waterloo overtrof. Na een scheerapparaat van een lampenfabrikant uit Eindhoven ook onge- schikt te hebben bevonden, heb ik uiteindelijk mijn scheerheil gevonden bij een Engelse mesjesfabrikant met twee zwaardjes in het logo. Mijn favoriete blauwe snoeimes is inmiddels zo verouderd, dat ik stad, land en internet afstruin om er nog aan te komen, maar het lukt deze nostalgische, starre man nog steeds met verve! Ik kan natuurlijk ook mijn baard laten staan! In de vakantie laat ik hem wel eens groeien en uit de directe omgeving kreeg ik onverwacht positieve reacties. Alleen, mijn vrouw vindt het zo prikken! En ikzelf eigenlijk ook. Maar ook daar is een oplossing voor: ik ken een man met een enorme rode baard (en twee oorbellen) en die gebruikt wasverzachter! Ik heb mogen voelen en het was aandoenlijk als een jonge puppy! Alles komt een keer terug of het nu hoornen brillen, strakke scheidingen of heup- broeken zijn. Ik weet nog dat mijn vrouw en ik tien jaar geleden tegen elkaar zeiden: ‘Let maar op, straks komt de baard weer in de mode.’ Dat was in een tijd dat alleen wiskundeleraren, raketgeleerden en groene hippies uit een woongemeenschap een lange onverzorgde baard meedroegen. En kijk nu: werkelijk bijna alle mannen van een jaar of dertig – ongeacht welk beroep – dragen een baard. Zelfs advocaten in driedelig pak “trimmen” er op los. In barbiershops (voor vrouwen verboden) worden modegevoelige types in de watten gelegd met een glas whisky, terwijl getatoeëerde ‘ferme jongens, stoere knapen’ van Schorem een stoere Alaska houthakkersbaard modelleren, met op de achtergrond gierende gitaarmuziek. De baarden moeten wel geformeerd worden volgens een bepaald malletje: vader Abraham, Raspoetin en Chriet Titulaer worden niet toegelaten in ‘da club’. Omdat ik voor wil blijven op de heersende modetrends, overwoog ik een Freddie Mercury snorretje. Dat is tenslotte ook alweer even geleden. Op veel LTS-1980-foto’s siert een beginnende beharing de technische bovenlip van opgeschoten jongens, in combinatie met een leren jack, terwijl in de hoek nog net de groene Zündapp brommer zichtbaar is. Maar helaas, zoals gewoonlijk met trends, ben ik meer aanha- ker dan trendsetter. Lopend in de Witte de Withstraat in Rotterdam, waar strakke, hoogopgeleide bleekneuzen te dure frappuccino’s en craft beer drinken, ontwaar ik vele, vele beginnende snorren aan de horizon. Dan maar weer wachten op de volgende trend. Hopelijk ben ik dan de eerste!

koken met Rode kool Koolgerechten horen bij de herfst en de winter. (1zwh52oiaa1e04ant2gtrlBdsitsegjeOdejpheerzereBeaeOpoatmtlergeiulDleualeeotueSvtcppbenpoosCelndeealicaHel’lualsAsrAdwuovsoPageevduz’oPenseiikrkejkEngeaedkNnarelozLseoaIoalJoldSi(fezTiReJ(Eoo:ltqijeufk-esftoo)frt)koolzaadolie) Heerlijke stamppotten en ovengerechten. Maar wist u dat je met rode kool ook een heerlijke salade kunt maken? De laatste tijd wordt er in culinaire kringen nogal vaak over ‘fermenteren’ geschreven. Fermentatie is het proces waardoor voedingsmiddelen langer bewaard kunnen blijven zonder voedingswaarde te verliezen. Dat kan door middel van gisten, schimmels of bac- teriën. Goede voorbeelden hiervan zijn brood, bier, wijn en yoghurt. Fermenteren met zout is ook een proces waarvan we al heel lang gebruik maken. Denk maar aan zuurkool. Uit de Koreaanse keuken kennen we ‘kimchi’, een gerecht dat door fermenta- tie ontstaat en in bepaalde kringen erg in de mode is. Leuk om te maken voor de liefhebber, en best wel lekker om als bijgerecht te eten. Maar het kan ook simpeler Rode koolsalade Snijd een kool in zeer dunne reepjes en kneed hem • Doe de rode kool in een mooie schaal en meng het met wat zout goed door (1 gram zout op 100 gram met de olie en azijn, het venkelzaad en de suiker. kool). Laat het een paar uur staan in een vergiet, liefst met iets zwaars erop. Spoel de gesneden kool • Snijd de avocado in blokjes en de kaas in stukjes en vervolgens heel, maar dan ook héél goed af, laat verdeel dit door de salade. het uitlekken en dep het droog. De kool is dan een stuk zachter en uitermate geschikt voor een heerlijke • Meng er tenslotte de dragon en de rucola door. herfstige salade. • Serveer met citroen mayonaise: meng mayonaise met uitgeperste citroen en wat mosterd door el- kaar. Voilà! Een heerlijk gerecht, voor een feestje of zomaar op een doordeweekse dag, met stevig bruin brood, ge- bakken aardappelen of bruine rijst. Tip Het is overigens ook heerlijk om grove stukken rode kool met olie in te smeren en op de bakplaat te leg- gen. Wat zout en kruiden toevoegen. Op 175º roos- teren op de bakplaat. Ik heb onlangs, naar aanleiding van een recept uit de Trouw, ‘kruidenzout’ gemaakt. Gewoon verse kruiden (de harde stelen wel verwijde- ren) bedekken met grof zeezout en in een weckpot twee weken laten staan. Daarna malen in de keuken- machine. Lekker voor over de rode kool. Eet smakelijk! Linda Wiffers Tekst en afbeeldingen: Linda Wiffers, 123rf de Kantlijn 19

commercial story Grensverleggend en duurzaam Een bevlogen man, vol passie voor alles waar locatie, ik maak een bouwprogramma en vraag: geef zijn bedrijf voor staat. Maak kennis met Jan C. me een half jaar extra voorbereidingstijd en dan heb Brand, eigenaar van BDCO. je een veelvoud van de opbrengst. Een deskundige bouwdirectie met gevoel en kennis voor duurzame Een periode van 40 jaar in het architectenvak heeft maatregelen verdient zichzelf ruimschoots terug bin- hij achter zich gelaten. Vorig jaar januari kwam het nen het traject van voorbereiding en bouw.’ moment dat Jan Brand een stap terug deed en ‘zijn kindje’, Brand BBA Architecten, overdroeg aan zijn Duurzaam neef. ‘Het is mijn neef zeker toevertrouwd, het be- drijf is in goede handen’, zegt Jan. ‘Mijn vier zoons Het streven is om Nederland in 2050 aardgasvrij te hebben een andere weg gekozen. Mijn derde zoon laten zijn, om de extreme klimaatverandering en op- was werkzaam in de architectuur. Maar nu zijn drie warming van de aarde tegen te gaan. Of het nu zoons momenteel bouw gerelateerd actief en één nieuwbouw, een renovatie of revitalisatie is: BDCO zoon is werkzaam in de beveiliging.’ Jan bleef aan doet alles aardgasvrij. Jan is al jaren een groot voor- de zijlijn werken in zijn voormalig bedrijf, maar dit stander van duurzaam ontwikkelen en bouwen. Een bleek lastig aangezien hij jarenlang zelf aan het roer karakterverandering noemt hij het. ‘Dertig, veertig had gestaan en nu een andere rol kreeg. Jan bouwde jaar geleden was ik al met isolatie bezig.’ Lachend: af en besloot om in augustus 2018 alles los te laten ‘Metselaars waren niet blij met me. Ik wilde name- en een nieuwe weg in te slaan. Want stilzitten... dat lijk steenwol tussen de muren, maar daar kregen ze past niet bij hem. jeuk van.’ Duurzaam investeren is dan ook het aller- belangrijkste speerpunt en de missie van zijn bedrijf. Een nieuw kindje: BDCO ‘Wanneer je besluit om te gaan voor duurzaam, is dit nogal een beslissing. Je gaat van het aardgas af en Jan: ‘Ik viel best in een gat. Ik wilde creatief zijn en je gaat écht duurzaam werken. Ik heb dan ook zeker weer iets voor mezelf hebben.’ Hij grapt: ‘En ik bewondering voor de opdrachtgever, die gaat hier mocht van mijn vrouw in augustus weer verder met namelijk veel tijd en inspanning en dus geld in steken.’ een nieuw kindje, dus ik brandde los! Het leuke van Jan is voor ‘maakbare’ duurzaamheid en gebruikt naar dit werk als bouwdirectie is dat ik onder de mensen eigen zeggen graag ‘het boeren nuchtere verstand’. ben én gewaardeerd wordt.’ De ideeën voor zijn ‘Ik laat me niet op hol jagen door anderen. Gewoon nieuwe bedrijf ontwikkelden zich tijdens zijn vakan- nuchter blijven, maar wel scherp op de huidige en tie in Italië. ‘Prachtig land, mooie mensen, visuele nog veel meer op de toekomstige mogelijkheden. prikkels: een goede inspiratie.’ De B staat uiteraard Dan komen we er wel.’ Jan zoekt erg naar een balans voor Brand, in het logo geplaatst in spiegelbeeld. ‘De in het duurzaam bouwen. ‘Ik denk ook na over de toe- B van Brand staat een beetje dwars, maar dat is ‘hij’ komst. Als een heel dak vol gaat met zonnepanelen, helemaal niet hoor, eigenlijk is die man best plooi- wat doen we hiermee over over pakweg 20 jaar? Kie- baar’, zegt Jan over zichzelf. De overige letters staan zen we dan hiervoor of juist voor een andere manier voor Duurzame Concept Ontwikkeling: van een duur- van duurzaam bouwen? Alles draait om de balans.’ zaam concept tot aan een duurzame uitvoering. ‘Je Eén van de duurzame alternatieven die Jan graag ziet, hebt een locatie, een opdrachtgever, een ambitie- zijn de daken met Sedum, vetplantjes. ‘Dan vragen niveau en er moet zoveel ton uitkomen. Als je dan mensen: hoe moet ik dat dan maaien? Nou, je hoeft naar een projectontwikkelaar stapt, gaat die alleen er geen geit of een konijn op te jagen, je hoeft er niets voor de winst. BDCO doet het anders. Ik kijk naar de aan te doen, als je maar de juiste vetplanten neemt.’ 20 de Kantlijn

Projecten ‘Een práchtig symposium met gewéldige sprekers, o.a. Sander Ros van het bureau Roos-Ros architec- Zijn allereerste opdrachtgever vorig jaar – waar Jan ten, die niet showde met zijn projecten, maar ons vol trots over praat – was Jan Kees Boer Transport. meenam op ‘de reis naar morgen’. Als je dit gemist Daar waar het ontwerp van de bouw nog gemaakt is hebt, dan heb je écht wat gemist. Op dit symposium in zijn periode bij Brand BBA, mag Jan nu als bouw- keken we niet naar 2020-2030, maar durfden we al directie managen en begeleiden en zorg dragen voor te kijken naar 2050, want er gaat van alles gebeuren.’ het toezicht op de uitvoering van het bouwwerk. Alle Daarnaast is Jan actief lid van verschillende onder- ondernemers die werken aan dit project komen uit nemersverenigingen en als ambassadeur van Werk- het dorp. ‘Dit was voor Jan Kees Boer een uitgangs- gevers Drechtsteden en commissielid ruimtelijk ont- punt en het is gelukt!’, vertelt Jan trots. ‘Er zitten hier wikkeling. ‘Netwerken is belangrijk en ook wel mijn gewoon kanjers in de omgeving waar we het moeten ding’, aldus Jan. ‘En leuke projecten, is leuke mensen halen. Daar hoeven echt we de Lek niet voor over: ontmoeten. Het onderhouden van de juiste contac- duurzaam en allemaal hier.’ Het mooiste project waar ten is een vereiste. Bouwen doe je samen en kennis Jan op dit moment mee bezig is, is de nieuwbouw moeten we delen, omdat de gebruiker zijn profijt kan van ZorgBoerderij Eben-Haëzer in Nieuw-Lekkerland, hebben in tastbare en maakbare duurzaamheid. Dan natuurlijk ook aardgasvrij. Quasi serieus zegt hij: ‘Ja, wordt het interessant!’ ik help iedereen heel spontaan van zijn aardgaspro- bleem af.’ Ook andere opdrachtgevers van vroeger Fotograferen komen weer terug bij Jan: ‘Mijn allereerste opdracht- gever van 40 jaar geleden mag ik nu weer begelei- In zijn vrije tijd mag Jan graag wild fotograferen. den in de bouw. Ik vind het zo leuk dat zo iemand je Zo staat er regelmatig een hert voor zijn lens. ‘En weer weet te vinden.’ Hij is trots op het vertrouwen ik heb vorige week nog een duik in de zee gedaan. dat zijn opdrachtgevers hem geven. ‘Als ze zeggen: Ik zei tegen mijn vrouw: dat houd ik tot december Jan, jij regelt dit? Dat is leuk, dan is het niet erg om vol, dat vind ik wel een uitdaging.’ De uitdaging past een keer laat thuis te komen.’ bij Jan, grensverleggend bezig zijn, nieuwe dingen ontdekken en uitzetten, maar wel gecontroleerd en Meer tijd uittrekken beheersbaar. En ... natuurlijk duurzaam! Jan is niet van het doordenderen. ‘In de bouw zie je vaak dat er harde deadlines zijn voor architect en aannemer, waarbij het een prestige is om die dead- line te halen. Maar met welke averij, welke butsen en tegen welke kosten? Het gaat ten koste van kwaliteit en duurzaamheid. Neem eens zes weken de tijd voor de definitieve ontwerpfase, in plaats van twee tot drie weken. Dan is alles helder en klaar voordat je gaat be- ginnen en voorkom je een hoop faalkosten.’ Vanuit BCDO bekijkt Jan alles rustig, overlegt en bouwt al- tijd binnen het budget en met een groen label, uiter- aard met een winstoogmerk. Hij levert maatwerk: per project wordt de juiste aannemer, architect en de juiste installateur gezocht. ‘Ik maak me wel eens zorgen over de snelheid in de bouw. Trek voor alle partijen wat meer tijd uit, hieraan ga je verdienen. Ze zijn me uiteindelijk altijd dankbaar voor dit advies.’ Stichting Blauwzaam Tekst: Marjelle Kooijman – Fotografie: Wim Deelen Jan sloot zich graag aan als bestuurslid van Stich- BDCO heeft (nog) geen website ting BlauwZaam, mede om daar de kar van ‘het Wil je contact? Dan kun je nieuwe bouwen’ te gaan trekken. Hij organiseerde mailen: [email protected] op 31 oktober jl., een symposium over dit onder- bellen: 06 513 601 83 werp, een dag waarop hij zelf de dagvoorzitter was. de Kantlijn 21

winkeliersvereniging Escada Bloemen en Sfeer Al twintig jaar is Escada, de bloemen- en deco- een derde keer niet meer.’ De bloemen komen daar- ratiewinkel aan het Kleyburgplein een begrip in om ook elke dag vers binnen. Caroline is ook aan- Nieuw-Lekkerland. Caroline Koolmees, de trot- gesloten bij Fleurop; een organisatie waar veel bloe- se eigenaresse van de winkel, is onvermoeibaar menwinkels bij aangesloten zijn, o.a. voor bestellin- wat de winkel betreft. Ruim zes dagen per week gen die online geplaatst worden via Fleurop. Verder staat ze in de winkel, inclusief de vrijdagavond. probeert Caroline haar assortiment te onderscheiden van de andere ondernemers in de bloemenindustrie. Caroline gaat ook nog eens zelf op weg voor de in- ‘Zodat niet iedereen met hetzelfde voor het raam zit’, koop van haar bloemen. Op de vraag of ze nog an- zegt Caroline. Daarom struint ze zelf de beurzen af dere hobby’s heeft, is het antwoord dan ook een en stelt ze haar eigen boeketten en kransen samen. duidelijke ‘nee’. De liefde voor bloemen zit in de fa- Ook heeft ze als enige ondernemer in de regio een milie. De man van Caroline heeft in de export van de samenwerkingsverband met WoodWick, een bekend bloemenindustrie gewerkt. Hoewel Caroline eerst als kaarsenmerk. doktersassistente werkzaam was in Nieuw-Lekker- land, had ze altijd de wens om een onderneming op Vaste klanten te starten. Toen er een pand vrijkwam aan het Kley- burgplein was de knoop dan ook snel doorgehakt. Het grootste deel van de Nieuw-Lekkerlanders die ‘Als je het nu niet doet, doe je het misschien nooit bij haar over de vloer komen, zijn echter de vaste meer’, zei haar man. En dat was het begin van de klanten. Die komen elke week voor een bloemetje winkel die nu al twintig jaar draait. of voor iets in de woonkamer. Nieuwe klanten zijn uiteraard altijd welkom, zeker nu de kerst in aan- Kwaliteit en vers tocht is. Naast de bekende Fleurop-bonnen kun- nen klanten namelijk ook terecht met VVV-bonnen, Waar komen de mensen dan steeds op af? ‘Het be- bloemencadeau- en huis-en-tuin bonnen. Verder is kende,’ zegt Caroline eerlijk, ‘maar ik verkoop ook Escada ook te vinden op de Kerstmarkt in Kinderdijk. kwaliteit. Dat is belangrijk, want als mijn bloemen niet bevallen, komen mensen één keer, twee keer, maar Tekst en fotografie: Anne-Geer Kluit 22 de Kantlijn

beroepsbabbel Nanette Damsteegt ben ik vier uur bezig geweest. Maar als het digitale ontwerp eenmaal af is, doet de snijder zijn werk, on- Techniek en creativiteit geacht hoeveel exemplaren ik wil maken.’ Ik vind het knap, het moet namelijk allemaal maar precies pas- 3D tekeningen maken, machines tekenen en sen wanneer je het in elkaar zet. Bij Nanette thuis tref verbeteren, ontwerpen en lasersnijden. Klinkt ik allerlei handgemaakte voorwerpen, zo ook een ontzettend technisch toch? Dat is het ook! En theedoos, een klok en een lamp. Allemaal zelf ont- deze woorden passen bij Nanette Damsteegt worpen en gesneden. (22) uit Nieuw-Lekkerland. Nanette is net klaar met de opleiding Industrieel Product Ontwer- Mannenwereld pen. Een studie die je naar mijn idee niet vaak Nanette geeft zelf aan dat het klopt dat er gezegd voorbij hoort komen. Hoe ze daarop gekomen wordt dat dit een mannenwereld is. ‘Bij mij op het is? En wat dat te maken heeft met haar hobby? werk ben ik één van de vijf vrouwen, waarvan de Daar was ik ook benieuwd naar! enige op de tekenkamer’. Dagelijks houdt ze zich be- zig met het verbeteren van machines voor de auto- Overal zie je het, de promotie om meer vrouwen rich- matisering in de kas- en tuinbouw. Dit doet ze door ting de technische sector te krijgen. Nanette heeft machines te ontwerpen, te verbeteren en klantspeci- heel bewust gekozen voor deze opleiding. ‘Ik wilde fiek aan te passen. Veelal door bestaande tekeningen iets doen, waarbij mijn interesses voor techniek en en ontwerpen aan te passen en te verbeteren. Toch creativiteit samenkwamen. Dat vond ik terug in deze vindt ze het allesbehalve erg om met zoveel mannen opleiding.’ Tijdens de opleiding trok Nanettes inte- samen te werken. ‘Het is vaak kort maar krachtig en resse meer richting de techniek, dan richting de zelf zit ik zo ook wel een beetje in elkaar. Niet te veel designkant van een product. Toen heeft ze bewust poespas, ik vermaak me zeker wel.’ gekozen voor de technische kant. ‘Design sprak me niet zo aan, namelijk’, vertelt ze. Typisch Nanette Nanette heeft veel praktische er- ‘Als je doet Waar zien we Nanette nog meer? varing op mogen doen en na het ‘Ik speel nog in een band bij de behalen van haar diploma heeft ze wat je leuk vindt, kerk. Dat vind ik leuk om er zo nu bewust de keuze gemaakt om te en dan bij te doen.’ Verder is ze ook gaan werken. Inmiddels werkt ze hoef je nooit veel in Streefkerk te vinden, waar bij TTA in Bleskensgraaf en daar ze volgend jaar naar toe gaat ver- heeft ze het goed naar haar zin. te werken’ huizen. Veel spullen voor de inrich- ting is ze nu al aan het bedenken Lasersnijden en aan het tekenen. ‘Dat lijkt me su- Vanuit haar opleiding heeft Na- pergaaf, om een deel van je eigen nette kennis mogen maken met interieur zelf gemaakt te hebben,’ een lasersnijder. ‘Op school moest vertelt ze glimlachend. Daar kan ik ik verschillende 3D producten ont- me heel goed iets bij voorstellen. werpen om ze letterlijk uit te voe- Aan het einde van het interview ren en vervolgens te bouwen om laat ze trots haar werkplaats zien te testen. Dat vond ik zo leuk, dat en ik zie helemaal voor me, hoe ik het ook vaker ging doen voor gepassioneerd Nanette hier bezig mezelf.’ Inmiddels heeft Nanette is, buiten werkuren om! een eigen lasersnijder aangeschaft. En zo besteedt ze iedere week aar- Dank je wel Nanette, heel gaaf dat dig wat uurtjes aan haar hobby. Het ik een kijkje mocht nemen in jouw meeste werk zit in het digitaal te- beroep! kenen van een ontwerp. ‘Met mijn eerste project, een klein tractortje, Tekst en fotografie: Chantal de Vries de Kantlijn 23

vereniging Beslagen ten ijs IJsclub De Molenhoek en de 69-jarige schaats- trainer Cees Noorlander horen bij elkaar als vriezen en dik ijs. Tijdens ons gesprek over de IJsclub en Cees’ activiteiten, valt het woord ‘kli- maatsverandering’ niet één keer! Logisch, want ondanks het feit dat we steeds minder strenge winters hebben met ijspret, mag De Molen- hoek nog rekenen op een fors ledenbestand en is Cees ook nog hard nodig als schaatstrainer- coach niveau 3. IJsclub De Molenhoek ontstond in 1971 door het sa- Korte baanschaatser mengaan van twee zeer bejaarde ijsclubs, te weten de Nieuw-Lekkerlandse IJsclub Heemskerk, opgericht Terwijl buiten net de herfst zijn intrede doet, praten in 1887 en de Kinderdijkse IJsclub Ons Genoegen, we binnen over het waarom van een dergelijke kou- opgericht in 1885. Wie het jubileumboekje uit 1987 de hobby. Cees begint met de logica uit te leggen erop naslaat, leest dat in het fusiejaar de schouders van zijn link met het ijs. ‘Ik kom uit een molenaarsge- al gezet werden onder de werkzaamheden voor het slacht. ’s Winters hadden die molenaars niet zoveel te clubgebouw en de bijbehorende 400-meter-baan doen, dus menig molenaar kwam in het bestuur van aan de Vletstraat. Heimwee slaat toe bij het lezen een ijsclub. Dat legde waarschijnlijk de basis. Mijn van de vroegere ‘ijstijden’. ‘Holland op het ijs! Ner- vader reed ook wedstrijden. Die droeg zijn liefde voor gens ter wereld ziet men onze schaatsenrijders en schaatsen over op zijn nageslacht. Ik had er al jong ons ijsvermaak!’ Het doel van de vereniging(en) was: plezier in. Ooit reed ik eens als jochie een wedstrijd ‘Het veredelen van het schaatsenrijden; het bevorde- waar ik eigenlijk te jong voor was, maar mijn opa, ren daarvan door ijsvermaak en het zoveel mogelijk die dezelfde naam had als ik, had zijn ijskaart aan mij zorgen voor goede ijsbanen’. Hoe vertalen we dat meegegeven. Ik heb ook de voetbal nog geprobeerd, naar heden ten dage? Om iets meer zicht op deze één dag! Maar daar ben je voor een goed resultaat ‘ijzige’ kwestie te krijgen, is een bezoek nodig aan de afhankelijk van de andere teamleden. Met schaatsen hoogste trainer van De Molenhoek die, als immer en- moet je het zelf doen. Ik werkte na mijn schooltijd bij thousiast schaatser, al 36 jaar lid is van het bestuur. een plaatselijke aannemer en een collega daar, ver- telde me dat er trainings- en wedstrijdmogelijkheden waren bij De Lekstreek in de Krimpenerwaard. Ik kwam in de korte-baanselectie, waar mijn kracht lag. Mijn baas gaf mij in die tijd gewoon vrij als ik eens een wedstrijd moest rijden. Van het een kwam het ander. Het was leuk, maar het kostte heel veel tijd. Direct uit mijn werk reed ik naar de ijsbaan in Utrecht, Amsterdam of Den Haag. En voor wedstrijden moest ik soms helemaal naar Heerenveen!’ Training geven ‘Er bleef weinig vrije tijd over voor andere zaken. Na verloop van tijd besloot ik dan ook om het roer om te gooien. Ik ging een trainingscursus volgen om an- deren te leren hoe ze het beste konden schaatsen. 24 de Kantlijn

Tijdens zo’n training leerde ik overigens ook mijn schaats wordt binnenkort in productie genomen. Ik vrouw Annie kennen’, vertelt Cees. ‘Ik begon in Lek- heb hem dus al!’ kerkerk als trainer, maar al snel bleken er veertien leerlingen van deze kant van de Lek te komen, dus Vertier voor jong en oud met hen, verplaatste ik mijn activiteiten naar hier.’ Maar trainen als er geen ijs is, hoe werkt dat? ‘Het Even terug naar de IJsclub De Molenhoek, die kan is deels conditietraining. Ik startte daarmee in eerste bogen op zo’n 1000 gezinsleden! Niet iedereen staat instantie op het parkeerterrein bij De Molenhoek. wekelijks op de schaats, maar de animo voor de trai- Tegenwoordig doen we dat overigens in één van de ning in verschillende leeftijdscategorieën is nog erg ruimten van Het Carillon. Daarnaast gingen we om groot te noemen. Daarnaast doet de club er van alles de week op zaterdag naar Dordrecht, naar de Ton aan om de leden aan zich te binden. Dit jaar werden Menkenbaan, nu de Drechtstedenhal, waar ik op ijs voor de 34ste keer de clubkampioenschappen gere- schaatstraining gaf.’ In de loop der jaren zijn er veel den, voor de 22ste keer in Utrecht. Dan staan er enkele activiteiten en ook trainers bijgekomen. Cees is in- bussen klaar om jong en oud een spannende en ge- middels 37 jaar trainer niveau 3 (hoogste rang!), sa- zellige dag te bezorgen en keren een aantal winnaars men met Henny van der Meijden en Kees de Mik. met beker en al terug. Ook de jaarlijkse barbecue Daarnaast heeft De Molenhoek zes niveau 2 trainers werkt verbindend, evenals het Sinterklaasschaatsen en zes trainers voor niveau 1. Daarbij staan er nog en Pepernoothappen. Maar het gaat natuurlijk om zeven hulptrainers paraat. het ijs en het liefst natuurlijk ijs, al lijkt dat verder weg dan ooit. In het clubblad De Doorloper staat vast ver- ‘Je van Hét’ meld: Bij natuurijs is er geen schaatsen in Dordrecht, maar op de ijsbaan in Nieuw-Lekkerland. Cees hoopt Behalve de trainingen wordt er, om het lijf in de juiste er nog steeds op, evenals op de Elfstedentocht die hij schaatsconditie te houden, ook geskeelerd – alhoe- twee keer reed. ‘Ik heb nog recht op een startbewijs, wel je dat vaker in de omgeving van de Veluwe ziet maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik niet weet dan hier – en gefietst. Cees: ‘Maar van fietsen krijg of ik daar nog gebruik van zal maken. De jaren gaan je stijve spieren, dus dat voelt wel weer anders als ook meetellen. Daarom ben ik ook blij dat we bij de schaatstraining. Eerder deed ik ook wel aan hardlo- club kunnen beschikken over een aantal jonge trai- pen, maar tegenwoordig maak ik een flinke wande- ners. We zijn nog steeds een bloeiende vereniging, ling. Het trainingsseizoen is tegenwoordig op deze maar dit interview is ook bedoeld om het schaatsen manier ook veel langer dan vroeger.’ Voor Cees zelf bij De Molenhoek weer eens in de schijnwerpers te is het schaatsen nog steeds ‘Je van Hét’. Vol trots zetten, met daarbij de opmerking: Meld je aan, je laat hij een paar klapschaatsen zien. ‘Deze heeft één zult er geen spijt van krijgen, zowel als deelnemer scharnierpunt. De eersten hadden er zes. Je moet en/of als trainer!’ Voor verdere info en aanmelding: op zo’n schaats leren rijden, maar als je er eenmaal www.ijsclubdemolenhoek.nl. aan gewend bent, wil je niet anders.’ Door zijn con- necties in de schaatswereld, krijgt hij soms ook een aanbod om schaatsen uit te proberen. ‘Deze proef- Tekst: Geri de Lange-Mes Fotografie: Geri de Lange-Mes, IJsclub De Molenhoek de Kantlijn 25

26 de Kantlijn

column Jell Y Dekbeddenland Een paar jaar geleden had je het televisieprogramma ‘Het beste idee van Neder- land’. Ik stond iedere uitzending versteld van de uitvindingen die mensen doen; wat bedenken ze toch niet-nuttige dingen. Waar ik me echter het meest over verbaasde, was dat er in één uitzending wel vier of vijf simpele en minder simpele ideeën waren voor het vervangen van een dekbedhoes. Dit moest dan toch wel huishoud- debacle nummer één zijn. Ik bekeek met belangstelling de rits- en klittenbandoplos- singen en stellingen voor aan het hoofdeind of aan het plafond. Het prototype van de meneer met de plafonduitvoering werkte niet helemaal. Zijn knijpers lieten niet los en het dekbed bungelde aan het plafond, wat me niet de meest logische plek leek. Hij vond het zelf heel handig, want ‘thuis werkte het prima’. Zal je altijd zien. Ik prefereer mijn kale plafond en accepteer daarmee het af en toe tobben met mijn dekbed. Want tobben ís het, voor iemand van 1.68 m. Vooral het tweepersoonsdekbed is een uitdaging, maar na jaren heb ik er handig- heid in. Met behulp van mijn tanden – die fungeren als reservehanden – doe ik het volgende: punt in de hoes, overpakken met mijn tanden (ik kan het inmiddels zon- der kwijlvlekken) en mijn arm terughalen. Dan langzaam naar links werken, terwijl ik elke keer met mijn tanden en handen overpak, tot ik uiteindelijk het halve dekbed in mijn mond heb en de punten in mijn handen. In de laatste fase klim ik in z’n achter- uit op de bedrand, met heel het gevaarte in mijn armen en mond. Het is dan even kokhalzen – omdat ik teveel dekbed in mijn mond heb – en balans zoeken met de armen zo wijd mogelijk, mond open en dan schudden als een malle. Perfect! Vorige week was het weer tijd voor de eendendonzen wintereditie. En, hoewel één eend helemaal niet zo zwaar lijkt ... als je héél veel eenden in je dekbed hebt zitten, is dat dekbed best wel loeizwaar. Met dat loeizware dekbed begon ik de dekbedden-workout. Eerst zat het dekbed van 220×240 er overdwars in. Dat is de wet van Murphy hè, ik heb dat dus ALTIJD. Ik begin het trucje met mijn armen en tanden en kom dan in de hoek 20 cm te kort. Altijd. Ik pelde heel het gevaarte, vergezeld van een hoop gemopper, weer uit zijn jasje en begon opnieuw: handje, tandje, bedrandje ... En toen ging het een beetje mis. Want, ik wilde schudden, maar mijn been zat verward in de hoes. Ik verloor mijn evenwicht en ik denderde met dekbed en al van de bedrand af. Dat vond ik vervelend, ook wat gênant en het deed ook zeer. Want, omdat mijn armen verstrikt zaten, had ik alleen mijn ‘reserve- armen’. Mijn tanden werkten in dit geval niet afdoende. Ik landde naast mijn bed, met mijn hoofd tegen de deur en mijn elleboog tegen het kastje. Weliswaar onder een donslaagje, maar op de verkeerde plek. Ik liet me natuurlijk niet kisten door een paar dooie eenden, dus ik heb me ontwor- steld aan het dekbed en begon al scheldend voor de derde keer aan de exercitie. Alles hing immers weer scheef in de hoes. En drie keer is scheepsrecht, ook in eendendonzendekbeddenland, want hij ligt inmiddels fijn te liggen. Ik denk nu dat die mensen met dat beste-dekbedden-idee gewoon ook een keer in zo’n penibele situatie terecht zijn gekomen, tussen het bed en het kastje. Vandaar de landelijke drift naar oplossingen! Slaap lekker! P.S. In een hotel vervangen ze een dekbed vast en zeker zónder tanden! Tekst en fotografie: Marjelle Kooijman de Kantlijn 27

commercial story Leerbedrijf Jaleco uit Nieuw-Lekkerland is een bekend en gerenommeerd bedrijf in de afbouwbranche. Een belangrijk onderdeel van de werkzaamhe- den bestaat uit wand- en plafondmontage. Nu krijg je niet zomaar een naam op dat gebied. Elk bedrijf staat of valt met de kwaliteit van de medewerkers. Om die medewerkers op het hoogste niveau te krij- ik in de gaten had dat dit werk me veel beter lag. gen binnen het vakgebied investeert Jaleco veel tijd Momenteel prakkiseer ik er niet meer over om nog en geld in opleiding en begeleiding. Lars Verhaar, verder te zoeken. Cock Janse is zijn belofte meer dan een 20-jarige doorzetter uit Nieuw-Lekkerland kan nagekomen.’ daarover meepraten. Hij is nu zo’n twee en een half jaar ‘in opleiding’, lang genoeg om daar een gegron- Vooropleiding de mening over te kunnen hebben. ‘Wat ik op school aan praktische opleiding meege- Van schilder naar ... kregen heb, was bepaald geen basis voor mijn hui- dige werkzaamheden. Toen ik bij Jaleco kwam wer- ‘Ik ben opgeleid als schilder, maar toen ik dat een ken, was er eigenlijk geen vooropleiding voor dit vak. paar jaar had gedaan, dacht ik: dit ga ik niet mijn Die bestond wel, maar ik zou de enige leerling zijn leven lang volhouden’, start Lars. ‘Toevallig liep ik geweest in deze richting. Een beetje te duur om een Cock Janse tegen het lijf, een goede kennis en direc- leraar voor aan te trekken. Tegenwoordig is dat al- teur van Jaleco. Die bood me aan om een poosje lemaal een stuk beter geregeld, maar ik ben in feite mee te lopen in zijn bedrijf, met als uitgangspunt: volledig in de praktijk geschoold. Daar is niks mis bevalt het niet? Even goede vrienden, maar dan heb mee, weet ik uit ervaring. Iedereen is bereid om me je in elk geval iets heel anders geprobeerd. Als het wegwijs te maken in dit bedrijf, ik krijg alle tijd en wel bevalt dan garandeer ik een goede toekomst te- gelegenheid om me het vak eigen te maken. Je moet gen een goed salaris. Het duurde niet lang voordat jezelf er wél voor inzetten, da’s logisch, het komt je niet aangewaaid.’ Plafonneur ‘Een plafonneur is iemand die plafonneert, die pla- fonds maakt.’ Zo omschrijft Lars zijn bezigheden. Maar hij wordt, als het nodig is, ook ingezet bij de afwerking van systeemwanden. Jaleco omschrijft het beroep als: wand- en plafondmonteur. In de praktijk blijken het, hoewel nauw verwant, twee verschil- lende disciplines te zijn. Lars doet dus hoofdzakelijk de plafonds en daar komt al veel bij kijken. ‘Er zijn diverse materialen die voor de systeemplafonds ge- bruikt worden’, vervolgt hij zijn verhaal. Momenteel 28 de Kantlijn

ben ik bezig met glaswol, dat laat zich gemakke- en leren. Jaleco is daarbij aangesloten en mag dus het lijk snijden. Vooral de afwerking van de randen luistert predicaat ‘leerbedrijf’ voeren. Het verhaal van Lars nauw. Maar voor het op maat maken van houten- of maakt dat duidelijk. aluminium plafonds moet je ook over voldoende ma- teriaal- en gereedschapskennis beschikken. Ik moet Vak van de toekomst er daarnaast voor zorgen dat de in het plafond op- genomen verlichting op de juiste manier wordt aan- Rick Janse is bij Jaleco mede belast met de begelei- gesloten. De bedrading ligt er al, dat wordt door de ding van nieuwe medewerkers. Hij legt het zo uit: elektricien verzorgd, maar van mij wordt toch ver- ‘Het leggen van een plafonnetje in de badkamer bij wacht dat ik het juiste draadje in het juiste gaatje een particulier doen we nog steeds. Maar we richten krijg. Zo moet ik me voor dit vak tal van aspecten, ons nu voornamelijk op grote en kleine projecten in waar ik mee te maken zou kunnen krijgen, eigen ma- de utiliteitsmarkt, denk hierbij aan kantoren, scholen, ken en leren beheersen.’ maatschappelijke gebouwen enz. We denken aan de toekomst, want behalve nieuwbouw wordt een Begeleiding belangrijke tak van onze dienstverlening steeds va- ker gevormd door renovatie. Er staan tientallen kan- Natuurlijk staat Lars er niet alleen voor. Hoewel hij toorpanden leeg, wat een uitdaging vormt om die zelf denkt dat er nog wel een aantal jaren overheen om te bouwen tot bijvoorbeeld appartementen. Wij zullen gaan voordat hij allround is, is hij momenteel kunnen van een oud kantoorpand een prachtig ap- toch wel zover dat hij tal van werkzaamheden zelf- partementencomplex maken. Daarvoor hebben we standig kan verrichten. En als het even te moeilijk nu én in de toekomst méér mensen nodig. Nu zijn wordt? Lars: ‘Geen probleem! Ik werk met een vaste vakmensen op dit gebied uiterst schaars. Dus leiden maat. Een collega die het vak tot in de finesses kent. we zelf op. Een investering in de toekomst, zeg maar. Erik van Buren, net als ik een Alblasserwaarder met Het resultaat is zichtbaar in het verhaal van Lars. Dat een echte ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit. We wordt niet alleen een allround vakman, maar ook zitten samen ‘op de bus’, zoals wij dat noemen. Een een prima ambassadeur voor ons bedrijf.’ bus waarin alle hulpmaterialen en gereedschappen aanwezig zijn die we nodig kunnen hebben om ons Ook zo’n wereldbaan? werk te doen. Prima collega, die me de fijne kneepjes van het vak leert.’ Misschien is je belangstelling gewekt voor dit vak. Wil je graag werken met leuke collega’s op grote Leerbedrijf Jaleco en kleinere projecten? Om een indruk te krijgen wat Jaleco zoal tot stand brengt, kun je kijken op de site: Wand- en plafondmontage is geen eenvoudige be- www.jalecototaalprojectafbouw.nl. Je kunt ook een zigheid. Voordat je dat in de vingers hebt, ben je zo- afspraak maken met Rick Janse via telefoonnummer maar een paar jaar verder. Je kunt het vak bij Jaleco 0184 683 187 of een mail sturen naar: [email protected]. leren onder auspiciën van de BBL, de Beroepsbege- Wie weet: misschien is er ook voor jou wel een mooie leidende Leerweg. Een opleiding die niet alleen voor toekomst weggelegd in de projectafbouw. jongelui is weggelegd, maar ook voor herintreders. Een combinatie van praktijk en theorie, van werken Tekst en fotografie: Paul van Oostende de Kantlijn 29

voor u gelezen Kerstconcert Drechtsteden Bachkoor Weihnachtsoratorium Op 20 december 2019 voert het Drechtsteden Bachkoor het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach uit in de Augustijnenkerk in Dordrecht. Het koor staat onder leiding van dirigent Nico van der Meel en wordt begeleid door Collegium Delft. Als solisten treden op: Wendy Roobol (sopraan), Elsbeth Gerritsen (alt), Jasper Dijkstra (tenor/evangelist) en Berend Eijkhout (bas). Voor deze speciale gelegenheid is het koor uit- gebreid met leerlingen van het Johan de Witt Gymnasium uit Dordrecht, die een aantal kora- len meezingen. Het Drechtsteden Bachkoor – opgericht in 2012 - is dingsensemble heeft een grote staat van dienst in inmiddels een begrip in de regio Drechtsteden. Het het begeleiden van koren en solisten in met name koor, dat bestaat uit gevorderde amateurs en semi- barok en klassieke werken. professionals, zingt voornamelijk Noord-Europese muziek uit de periode 1600-1750, met speciale aan- Uniek concept dacht voor J. S. Bach en tijdgenoten. Het Weihnachts- oratorium (BWV 248) werd in 1734 geschreven door De samenwerking met de leerlingen van het Johan de Johan Sebastian Bach. Het bestaat uit zes verschillen- Witt gymnasium beoogt jonge mensen vertrouwd te de delen die bestemd waren voor de zes feestdagen maken met klassieke muziek en het werk van Bach. tussen Kerst en Driekoningen. Het vertelt het verhaal Dirigent Nico van der Meel begeleidt de leerlingen over de geboorte van Jezus en de belevenissen van in nauw overleg met hun muziekdocent Saul de Ca- de herders. Meestal worden niet alle zes de delen luwé. Eerder werd de Johannes Passion uitgevoerd tegelijk uitgevoerd en ook nu heeft de dirigent een met het Develsteincollege uit Zwijndrecht. Dit voor aangepast programma samengesteld. De uitvoering de Drechtsteden unieke concept bleek een groot van dit oratorium is uniek voor Dordrecht. Collegium succes dat veel publiek trok. Delft is een vertrouwde partner bij projecten van de Drechtsteden Bachkoor. Dit professionele begelei- Kaartverkoop In de voorverkoop (t/m 30 november a.s.) kost een kaartje €25,00 (jeugd t/m 18 jaar €10,00) zie: https://drechtstedenbachkoor.nl/kaartverkoop/ Vanaf 1 december en aan de zaal betaalt u €30,00. Datum en tijd: vrijdag 20 december 2019, 20.00 uur. Locatie: Augustijnenkerk, Voorstraat 216, Dordrecht Meer informatie: https://drechtstedenbachkoor.nl/ Tekst: Nicole Wesselius – Fotografie: Drechtsteden Bachkoor 30 de Kantlijn

ergotherapie De ergotherapeut heeft oog voor de mantelzorgers November is de maand van de mantelzorg. Een Gericht advies mantelzorger biedt hulp aan iemand waarmee hij een sociale relatie heeft. Bijvoorbeeld, fami- De ergotherapeut heeft oog voor de mantelzorger lieleden, vrienden of buren. Dankzij deze hulp en adviseert de mantelzorger over de begeleiding en kan de ander thuis blijven wonen en zichzelf de verzorging van de hulpvrager. Hierbij kun je den- redden. Mantelzorg is vaak langdurig en inten- ken aan: advies over aanpassingen en hulpmiddelen, sief. Mantelzorg is een breed begrip. Het is alle denk aan aanpassingen in de woning of een rolstoel, hulp aan iemand die hulp nodig heeft, door ie- maar ook advies over het omgaan met cognitieve mand uit de directe, sociale omgeving. problemen, zoals bij dementie of hersenletsel. Als ergotherapeut zie ik veel mantelzorgers en ik zie Zelfredzaamheid vergroten hoe intensief ze zorgen. Als mantelzorger komt er veel op je af. Een mantelzorger kan zowel lichamelijk De ergotherapeut leert handelingen opnieuw aan en als psychisch overbelast raken. Lichamelijke klachten kijkt hoe de zelfredzaamheid kan worden vergroot. ontstaan niet alleen doordat er lichamelijk zwaar Door middel van bijvoorbeeld aangepast bestek of werk wordt verzet. Maar ook worden handelingen een andere beker, kan de zorgvrager vaak zelfstan- vaak op een manier uitgevoerd, die erg belastend dig eten en drinken en wordt knoeien voorkomen. kunnen zijn voor het lichaam. Rug-, schouder- en Hoe meer dat de zorgvrager zelf kan, des te lichter nekklachten zijn hiervan de bekendste gevolgen. het is voor de mantelzorger. Ook psychische klachten kunnen ontstaan en kun- nen de mantelzorger belemmeren in het geven van Tekst: Nisette Huisman, Ergotherapie Advies mantel-zorg. Voorbeelden hiervan zijn stress, agres- sie en onzekerheid. Want, wat moet je doen als je partner blijft knoeien met eten? Hoe reageer je als je vader geen besef heeft van de tijd? de Kantlijn 31

de metamorfose met Joyce Boer Joyce Boer (34) woont met haar man Bram en hun drie kinderen op een boer- derij in Nieuw-Lekkerland. Naast haar drukke gezinsleven is Joyce kok op een schippersinternaat in Dordrecht. Een vriendin van haar moeder wilde Joyce met deze metamorfose eens in het zonnetje zetten. En dat is heel goed gelukt! Haarstyling • Lilian, onze vaste haarstyliste, begint met het wassen van het haar van Joyce, waarna het in model wordt geknipt. Lilian föhnt het haar daarna droog om te zien hoe het valt. Voor de haarkleuring wordt gekozen voor een hazelnootbruine kleur als basis. Om het haar meer diepte te geven, worden er highlights ingezet, die later worden ingekleurd met een spoeling van kopergoud. Deze prachtige kleuren staan Joyce erg mooi en passen per- fect bij de outfit die zij straks aankrijgt. Lilian maakt gebruik van wat volume- poeder als ze het haar van Joyce in model föhnt. Met de krultang creëert ze een paar krullen voor een speels effect. Nog wat zijdedruppels voor de glans en wat haarlak voor de stevigheid en het haar zit mooi in model. Make-up • Angela start met een primer om de huid van Joyce te egaliseren en te hydrateren. Onder de ogen komt wat concealer en met de kwast wordt een fluid foundation aangebracht om wat roodheid van de huid te camoufleren. En nog wat matte poeder tegen het glimmen van de huid. Ook de ogen Kizkhleiegjebenohdojeobundneseilhivrntdotjdkseiuvgeeejmp‘naekrprrntaokbskklaie:a,speauilejtsjlwnnnweeerestftvanomie.stgakeadlfatialunerjrKerikaulljnediellueekercMeir’fskkrn.hkinelggjbtaHededeugseitraentauorlntvntuieeeraecoakreiordddresvkomnmteeiernmeumneslhdeh•okttaenoekezgvuaenefuDrooputon,pdejoei.unoethirzdnrdardnmeeDkage.zbfeedugiiemtJtngiaeni.htsn.udatkLceguhiaaoahnujreennmaopvobddtoueameatednjlanaegweeno.neeetreinnealsndNnddndielieeleeert- van Joyce krijgen een primer als basis. Hierdoor blijft de oogschaduw, in de kleuren beige en goud, heel de dag goed zitten. Onder de ogen komt een potloodlijntje, waardoor de ogen van Joyce optisch groter lijken. Een mooie blush, zwarte mascara, nog wat wenk- brauwpoeder en een warme, bruine herfsttint op de lippen en Joyce ziet er prachtig uit. Fotoshoot • Het is vandaag prach- tig en zonnig herfstweer, dus voor de fotolocatie kiezen we voor een parkje nabij het ’t Waellant in Nieuw-Lekker- land. Wim Deelen is door de Kantlijn benaderd om deze fotoshoot te verzor- gen en dat blijkt een goede zet. In het begin is Joyce nog wat onwennig. De Meer zien? www.dekantlijn.nl/metamorfose/ sfeer is goed en gezellig, dus het poseren verloopt al snel heel natuurlijk. Wim Gastvrouw en voorfoto’s: Jacqueline Kanters maakt prachtige foto’s met een stralende Joyce als middelpunt. Dam 141, Alblasserdam Kleyburgplein 29 Kleyburgplein 27a Watervluchtmolen 20 Kleyburgplein 21, Nw-Lekkerland 2957 AT Nw-Lekkerland 2957 AT Nw-Lekkerland 2957 JB Nw-Lekkerland 078 6919624 / 0184 683611 0184 68 75 55 0184 68 22 68 06 831 421 58 website: haarstudiocupido.nl www.simonskleding.nl www.schoenmodeanneke.nl Facebook: Wim Deelen

het resultaat Reactie Joyce ‘Ik heb echt genoten en ik ben ook erg blij met het resultaat. Al is het nog steeds wennen als ik in de spiegel kijk. Het is natuurlijk ook een metamorfose. Wel één waar ik blij mee ben.’ Simons kleding Jas Moscow € 229,95 • Jurk Elvira € 59,95 Vest Elvira € 49,95 • Panty Marianne € 5,95 Ketting € 14,95 • Tas Zusss € 44,95 Schoenmode Anneke Veterlaarsjes Helioform € 149,95