Kantlijn nr-61

de Kantlijn van de redactie •••••••••••••••••••••••••••••• Mooie portretten waar we trots op zijn Nieuwe edities Uiterste Verschijnings In deze Kantlijn kunt u genieten van diverse mooie AK 2019-2020 inleverdatum datum portretten over bekende en minder bekende Alblas- serdammers. Verhalen die onze schrijvers met zorg •••••••••••••••••••••••••••••• en enthousiasme opgetekend hebben. KL december 20 nov 11 december Zo is Lucia bij mw. Monshouwer op de koffie ge- weest in Lage Zwaluwe. Pieter heeft een interes- KL januari 18 dec 15 januari sant gesprek gehad met Adri Maat in zijn rubriek ‘Terugkijken met’. Joke ging op visite bij Charles en KL februari 22 jan 12 februari Corry Cornelissen. En Riens heeft een mooi portret geschreven over dokter Jan Zuijderhoudt. KL maart 19 feb 11 maart Uiteraard worden deze verhalen afgewisseld met an- dere mooie artikelen en de columns van onze vaste columnisten. Wij wensen u veel leesplezier! Hartelijke groet, de redactie De coverfoto is gemaakt door Nathalie Arnoczky Photography colofon De Kantlijn Schrijvers en fotografen Metamorfose De Kantlijn is een vrijwilligersproject De Kantlijn werkt met vrijwilligers. De metamorfose is bedoeld voor vrou- ondersteund door Haveka | de grafische Wilt u als vrijwilliger ook iets bijdragen? wen van 18 jaar en ouder en is kosteloos partner, Alblasserdam. Stuur een e-mail naar de redactie. voor de kandidaat. Ook meedoen? Aan- melden kan via de website van de Kantlijn: Redactie Aanbod inhoud www.dekantlijn.nl/metamorfose/ E-mail: [email protected] Wilt u als lezer, ondernemer, vereniging of Website: www.dekantlijn.nl stichting uit de regio uw verhaal vertellen Copyright Telefoon: 078 888 04 42 of nieuws, tips of mededelingen delen? Dit magazine is met uiterste zorg samen- Laat het de redactie weten. gesteld. Toch zijn er op grond van de hier Oplage aangeboden informatie geen rechten te Uitgave Kantlijn Alblasserdam/Kinderdijk: Verspreiding ontlenen. Niets uit deze uitgave mag wor- 9200 exemplaren. De Kantlijn is gratis en wordt maandelijks, den verveelvoudigd, opgeslagen in een ge- Uitgave Kantlijn Nw-Lekkerland/Streefkerk: 11x per jaar m.u.v. augustus, huis aan huis automatiseerd gegevensbestand of open- 4400 exemplaren. verspreid door de Reli Groep, Hardinxveld- baar gemaakt, in enige vorm of op enige Giessendam. De Kantlijn niet ontvangen? wijze,hetzij elektronisch,mechanisch,door Adverteren Ga naar: www.dekantlijn.nl/bezorging/ fotokopieën, opnamen of op enige andere Voor meer informatie of een afspraak, manier, zonder voorafgaande schriftelijke mail naar: [email protected] Volg de Kantlijn ook op Facebook toestemming van de Kantlijn. de Kantlijn 1

coverinterview Mw. Monshouwer Het baken in de weeënstorm van vele Alblasserdamse dames 30 jaar verloskundige De voordeur van haar woonhuis in Lage Zwaluwe foto van een tweeling komt langs. ‘In mijn begin- zwaait open. We worden binnengelaten bij me- periode kwamen we nog al eens voor verrassingen te vrouw Francijn Monshouwer, beter bekend als staan hoor; niet één maar twee baby’s! Twee of drie mw. Monshouwer. Jarenlang was zij het baken keer gebeurd! Er is zoveel veranderd de laatste jaren. in de weeënstorm van vele Alblasserdamse da- Ik zou nu niet meer willen werken als verloskundige mes. We nestelen ons in de gezellige serre met hoor, bevallen is zo gewoon als wat, maar het wordt een kop koffie. ‘Dit is mijn plekje, hier naast de zo opgekrikt en iedereen weet van dit en van dat’... haard. Zo kan ik de tuin in kijken en ik kijk zó op de dijk waar ’s zomer schapen lopen. Ik heb Genderneutraal echt een heerlijk huis!’ Mw. Monshouwer pakt nog een fotoboek van de ‘Ik heb mijn fotoalbums weer opgezocht, zo leuk!’, stapel. Ze wijst op kaartjes die aan de wieg werden start mw. Monshouwer enthousiast. ‘In een interview gehangen in de kliniek. ‘Blauw voor een jongetje en met mij, toen ik 25 jaar verloskundige was, las ik dat roze voor een meisje. Dat mag nu niet meer hè?’, lacht het enige wat we nieuw hadden de Doppler was. De ze, ‘het moet genderneutraal zijn!’ Ze bladert verder en houten toeter om de harttonen te beluisteren lieten we komen foto’s tegen van de tweede generatie. ‘Dat we staan. Echo’s begonnen toen net een beetje.’ Een is ook bijzonder; moeders die je oma ziet worden. Erg leuk! Ik ben ook een keer vernoemd. Er was een 2 de Kantlijn

cliënt die met een hoge bloeddruk opgenomen werd Werken, werken, gezin in het ziekenhuis. Ik heb haar beloofd, ook al zou ik vrij zijn, de bevalling te doen. En dat is toen gebeurd. De wortels van mw. Monshouwer liggen in Hendrik- Toen ik vroeg, zoals je dat dan doet, hoe de baby Ido-Ambacht. ‘Er woont een vriendin van me die mij ging heten, zeiden ze: Francijn. Ik zei: Oh wat leuk, regelmatig leuke dingen toestuurt, zoals kranten- zo heet ik ook! Toen zei die moeder: Ja, maar ik heb knipsels met nieuws uit die streek. Dat blijft toch trek- haar naar jóu vernoemd!’ Al bladerend door de foto- ken hè, je roots! Er wordt gedacht dat ik veel mensen boeken borrelen herinneringen op. ‘Ik ging nooit in in Alblasserdam ken, maar dat is toch niet zo. Je hebt mijn burgerkleding een bevalling doen. Ik had altijd even contact met ze, maar dan houdt het weer op. een witte jurk aan. En als ik spreekuur hield, had ik een Mensen waar je vaker een bevalling hebt gedaan witte jurk in mijn tas voor als ik onverwacht naar een en de bijzondere gevallen, die blijven wel hangen. bevalling moest. Collega’s droegen vaak een schort Buiten m’n werk om deed ik niks, het was werken, over hun kleding, maar ik vond dat niks. Oh, ik heb zo- werken en mijn gezin. En dan hield het op. Het was veel verhalen! Hier zie je een foto van de duizendste heel intensief, die eerste 17 jaar alleen. Dat wil zeg- bevalling in het nieuwe Albert Schweizerziekenhuis. gen 24 uur per dag bereikbaar. En ’s morgens was Ik had die bevalling gedaan, maar ik sta niet op de echt om half negen het spreekuur. Al had je de hele foto!’ Mw. Monshouwer kan er nu om lachen, maar nacht gewerkt, dat spreekuur ging gewoon door. En destijds vond ze dat niet leuk. ‘Mijn duizendste be- als er visites gereden moesten worden, dan deed je valling was overigens toen allang geweest. Ik heb er dat. Dagen vrij? Eens in de veertien dagen zaterdags- in totaal zo’n 5000 bevallingen gedaan gedurende middags en zondags. Dat regelde ik met een collega een periode van 30 jaar.’ in Papendrecht. De ene week deed ik dat voor haar, de andere week zij voor mij. En was er dan nog een Modder in de verloskamer bevalling bezig op zaterdagmorgen, dan maakte je die af. In die tijd heb ik ook mijn kinderen gekregen Eén van de bevallingen die nog vers in het geheugen en mijn gezin gedraaid. Ik snap nu niet meer hoe van mw. Monshouwer ligt, was in een molenaars- ik het allemaal heb gedaan. En de weekenddiensten gezin. ‘Er werd besloten tóch in het ziekenhuis te waren dubbel, want dan had ik Papendrecht er nog gaan bevallen en gelukkig had de molenaar net bij. Ik deed rond de 200 bevallingen per jaar. Als ik daarvoor telefoon gekregen. Dat was een geluk!’ dubbel zat (twee bevallingen tegelijk) ging ik snel van herinnert ze zich. ‘We moest met een schouw naar de een naar de ander. En als het echt spaak liep, bel- de overkant, waar op het Molenpad de ambulance de ik de huisarts. Maar als dat in al die tijd vijf keer is stond te wachten. En dus met onze schoenen door gebeurd, dan was dat het.’ de modderige walkant. Die verloskamer zag er niet uit! Overal bagger! Maar daarna stond de molen in Verlostas achterop de Solex de vreugdestand, dat was natuurlijk hartstikke leuk! En het unieke van dat gebied.’ We hadden in mijn beginperiode het Katholieke zie- kenhuis in Dordrecht en daar mochten we, als verlos- kundige, met onze patiënt een poliklinische bevalling doen. Het was in de periode dat veel Turken zich in Nederland vestigden. Die kwamen rechtstreek van het platte land af en leefden zo’n beetje uit de kof- fer. Ze hadden niks. Een kraamverzorgster kon daar niet goed haar werk doen, want er was geen was- machine en er was niet dit en niet dat. Dus dat ging niet. Maar toen heeft het ziekenfonds in Sliedrecht bedacht dat we voor zulke gezinnen een indicatie kregen om poliklinisch te bevallen en de kraamvrou- wen mochten daar ook een dag of acht blijven. Maar er waren ook wel mensen die absoluut niet in een ziekenhuis wilden bevallen en dan deed ik de beval- ling thuis, maar dat was eigenlijk geen doen. Die ver- antwoording kun je gewoon niet nemen. Dan ging je naar boven en dan zag je de gebakken broden de Kantlijn 3

onder het afdak liggen, voor de tijd dat de moeder Hoe het allemaal begon in het kraambed lag, zulke dingen ...’ Met een glim- lach worden de herinneringen opgediept. Dertig jaar ‘Ik wilde altijd kraamverzorgster worden, met baby’s is niet in één artikel te verpakken. De vroedvrouw en lekker huishoudelijk. Maar mijn moeder zei: Je vervolgt: ‘Ik ben in het najaar van ’65 begonnen met moet maar, net als mw. Stehouwer, verloskundige mijn rijbewijs. De eerste winter heb ik op mijn So- worden. Dan kun je tenminste altijd je eigen kost ver- lex door Alblasserdam getoerd. Over het Kortlandse dienen. Dat was voor die tijd best vooruitstrevend. brugje naar Nieuw-Lekkerland, m’n verlostas achter- En toen ben ik dus naar de vroedvrouwenschool ge- op. Ik kan het me nu niet meer voorstellen!’ gaan. Echt door m’n moeder. Er was toen geen eis voor een vooropleiding, maar je moest wel een toe- De luxe van een telefoon latingsexamen doen. De opleiding duurde drie jaar. In het eerste jaar had je veel theorie en kreeg je drie ‘In mijn beginperiode waren er weinig mensen die uur praktijk per dag op de kraamafdeling. Het twee- telefoon hadden. Vaak kwamen ze langs en als ik de jaar werden de lessen minder en liep je zes uur per er niet was, hing er een briefje aan de deur met het dag op de afdeling en het laatste jaar had je maar adres waar ik op dat moment bezig was. Dus Nico- twee dagen les en draaide je gewoon mee. Toen ik laas Beetstraat nummer dat, Vondellaan nummer zo- van school ging had ik al 80 bevallingen gedaan’. veel. Ik zette mijn ‘rondje’ op papier en dan konden mensen me vinden. Ik heb de luxe van een mobiele Praktijk in Alblasserdam telefoon niet meegemaakt! Wél een antwoordappa- raat. Ik heb ook nooit met een computer gewerkt. In mei 1965 rondde mw. Monshouwer de opleiding Eens per maand ging ik de lijst in orde maken voor op de vroedvrouwenschool in Rotterdam af. ‘De drie de verzekeringen, dat waren één of twee avonden maanden erna moesten we nog meewerken in de en dat was eigenlijk de hele administratie. De rest kliniek, dat was voordelig personeel, want je ver- deed je als de baby geboren was, want dan moest diende dan nog niets. Ik besloot een poosje te gaan je toch nog even blijven. En een kraamhulp regelen, waarnemen. Ik had toen nog geen plannen, ik was deed ik dan bij buren in die straat die de luxe van 22 jaar. Ik was in Sliedrecht aan het waarnemen voor een telefoon al hadden. Het is écht allemaal gebeurd Corrie Bok, toen de directeur van het Ziekenfonds en ik kan het me niet meer voorstellen!’, lacht mw. me belde. Moet je nagaan hoe dat toen ging! Hij Monshouwer. belde eigenlijk voor Corrie, om te vragen of zij in Al- blasserdam een spreekuur kon waarnemen. Er was daar een zieke verloskundige en de huisartsen de- den de spreekuren niet. Zo begon ik in Alblasserdam met waarnemen en dat werd steeds wat meer, tot ik werd opgebeld met de vraag of ik die praktijk over wilde nemen. Ik was daar eigenlijk helemaal niet zo mee bezig. Maar op 11 oktober was ie van mij ...’ Mw. Monshouwer lacht even bij de herinnering. ‘Dat was dus twee maanden nadat ik helemaal klaar was met de opleiding. Dan word je dus wel even voor de leeuwen geworpen. Ik woonde in Ambacht en daar ben ik, tijdens mijn opleiding, maar in mijn vrije tijd wel eens met mw. Stehouwer meegelopen in de huispraktijk. Werken in een kliniek is toch echt heel anders dan thuis bevallingen begeleiden. Aan het be- gin vond ik dit erg spannend. En achterwacht? Als er problemen waren kon ik de huisarts bellen.’ ‘Ik ben zó moe ...’ Het zware werk, de intensieve jaren van 24 uur/ze- ven dagen per week de praktijk alleen draaien, naast een gezin, eisten hun tol. ‘Na 17 jaar ben ik gaan sa- menwerken, want het werd me allemaal te veel. Dat 4 de Kantlijn

meer gewerkt. Vervolgens heb ik er twaalf jaar over gedaan om weer te zijn zoals ik nu ben. Ik was to- taal uit balans. Bij alles wat ik deed, hoe moeizaam dat ook ging, voelde ik me enorm schuldig naar mijn collega’s toe. Ik ben in die tijd bij een vriendin op de koffie geweest. Toen ik terugkwam, ben ik op bed gaan liggen en zei ik tegen mijn man: ik ben zó moe, ik blijf een week in bed liggen, ik ben compleet óp. Weet je hoelang ik ben blijven liggen? Vijf maanden. Ik kon haast niet meer lopen.’ was met Els Overduin. Daarna is ook Marion Noord- Mooiste tijd hoek erbij gekomen. Van de ene op de andere dag was het toen klaar bij mij. Ik was 48 en had al wel Met behulp van een internist in Amsterdam en me- wat klachten, maar ik dacht: dat zal wel te maken dicijnen kwam mw. Monshouwer in 2005 langzaam hebben met de overgang. Maar ik sliep niet meer en weer waar ze wilde zijn. In die tijd vertrokken ze m’n concentratie werd minder. Mijn huisarts, dok- uit Alblasserdam, wat een goede stap bleek te zijn. ter Zuijderhoudt, raadde me aan er maar eens drie ‘Heerlijk in de anonimiteit.’ Mw. Monshouwer glim- maanden tussenuit te gaan. ‘Jij bent gewoon hele- lacht: ‘Ik ben op een rotmanier met werken gestopt, maal op’, zei hij. Ik dacht nog: ben jij nou gek of maar ik had, denk ik, voor mezelf nooit een streep ben ik het? De praktijk zomaar in de steek laten ...! kunnen zetten onder m’n werk in Alblasserdam. Maar ik heb mijn spullen ingeleverd en ik heb nooit Want dan was er altijd nog wel een bevalling die ik graag zelf wilde doen. Daar heb ik wel eens aan gedacht hoor: hoe ga ik dat doen, wanneer is het genoeg geweest? Maar als ik terugkijk, is de mooiste tijd tóch de solo-praktijk geweest: het contact met de mensen. Die mensen waren van jou en jij was van die mensen. Dat was het. Als er iets moest gebeuren, dan was ik er. Mijn mooiste tijd. Het werk werd me teveel, maar het was prachtig! Het is fantastisch ge- weest! Ik had het niet willen missen!’ Tekst: Lucia Hubregtse Fotografie: Nathalie Arcoczky, privécollectie mw. Monshouwer de Kantlijn 5

Kantlijn nieuws Het leukste blad Bezorgklachten van de regio! De Kantlijn wordt in de tweede Voor de Kantlijn zijn wij altijd op week van de maand bezorgd in zoek naar verhalen. Zonder inbreng Alblasserdam en Kinderdijk. Heeft van de lezers kunnen we niet. Kent u de Kantlijn toch niet ontvangen? u een interessant project, iemand Laat het ons weten en meld uw met een bijzondere hobby of bent bezorgklacht ALTIJD (en zo snel u zelf iemand die een mooi verhaal mogelijk) via: www.dekantlijn.nl, te vertellen heeft enz., laat het ons weten. Sommige klik op ‘bezorging’. Alleen als uw verhalen zijn te mooi en bijzonder om niet te delen. straatnaam én huisnummer be- kend zijn, kan de Kantlijn nabezorgd worden en kun- nen wij het bezorgen van de Kantlijn verbeteren. Verenigingen en stichtingen - GRATIS Volg ons op Facebook! Wist u dat verenigingen en stichtingen (uit de regio Dan weet u altijd wanneer u de nieuwe Kantlijn kunt waar de Kantlijn verschijnt) 1x per jaar een pagina verwachten (of gemist heeft). GRATIS mogen vullen? Bijvoorbeeld om een actieve medewerker of een heel leuk team in het zonnetje te Cadeautje op de mat zetten. Maar ook voor het promoten van uw vereni- ging/stichting, voor ledenwerving, een jubileum enz. Dat u de Kantlijn ontvangt, is mede te danken aan Laat deze kans niet lopen! Wilt u vaker een pagina onze adverteerders. Wilt u de Kantlijn ook steunen plaatsen om informatie te delen via de Kantlijn? met uw advertentie of commercial story? Mail ons: Vraag naar de mogelijkheden, mail ons. [email protected]. We houden ons van harte aanbevolen. Welkom in de Kantlijn! de Kantlijn E-mail: [email protected] [email protected] Website: www.dekantlijn.nl Postadres: Van Hennaertweg 23 2952 CA Alblasserdam 6 de Kantlijn

evenementenkalender november - december ZATERDAG 16 NOVEMBER De Sint en zijn pieten komen op bezoek in Ablasserdam. Voorpro- Intocht Sinterklaas gramma: 13.45 uur in het Amphitheater. Aankomst boot: 14.30 uur. Rijtour via Dam, Cortgene: 15.00 uur. Bezoek aan Makado: 15.15 uur. MAANDAG 18 NOVEMBER Inloophuis Dementie Ontmoeten en advies met Patricia Speksnijder. Tijd: 10.00-12.00 uur. Locatie: De Waard Inn, ZATERDAG 23 NOVEMBER Ingang Alblashof 1B. www.waardeburgh.nl Handen uit de mouwen Help mee op de werkzaterdag ‘Handen uit de mouwen’. Verzamelen: MAANDAG 25 NOVEMBER 8.30 uur bij hek griend Blokweerweg. Afsluiting: 12.30 met ‘Groene- Inloophuis Dementie Long-Lunch.’ Stichting de Groene Long, www.groenlongalblasserdam.nl VRIJDAG 29 NOVEMBER Ontmoeten en advies met Corry Hoekwater. 5 december Knutselavond Speeltuin Tijd: 10.00-12.00 uur. Locatie: De Waard Inn, Verjaardag Ingang Alblashof 1B. www.waardeburgh.nl ZONDAG 1 DECEMBER van Vestzaktheater Biggelmee Knutselavond in de speeltuin. Tijd: 19.00- Sinterklaas 20.30 uur. Opgeven via Facebook! ZATERDAG 7 DECEMBER Kosten: €1,50. www.speeltuinkinderdijk.nl Adventsconcert Deo Cantemus Childhood, een band van oude schoolmaten. Gouden hits van toen! ZONDAG 14 DECEMBER Zaal open: 15.00 uur. Locatie: Wapen van Alblasserdam. Toegang: €6,00, Vestzaktheater Biggelmee leden €3,00 (met lidmaatschapskaart). www.biggelmee-vzt.nl VRIJDAG 20 DECEMBER Adventsconcert met zang en samenzang door Chr. vrouwenkoor Deo Cantemus Knutselavond Speeltuin uit Kinderdijk, m.m.v. Musica-Sacra, o.l.v. Eef de Kwant. Aanvang: 20.00 uur. Toegang: gratis (collecte na afloop). Locatie: Rehobothkerk, Nw-Lekkerland. DINS- & DONDERDAG Bridgen Skeftum, Dordtse coverband brengt o.a. Golden Earring, Herman Brood, 1E WOENSDAG Samen eten Talking Heads enz. Zaal open: 21.00 uur. Locatie: Wapen van Alblasserdam. Toegang: €6,00, leden €3,00 (met lidmaatschapskaart). www.biggelmee-vzt.nl IEDERE WOENSDAG Aan tafel Knutselavond in de speeltuin. Tijd: 19.00- IEDERE WOENSDAG Repaircafé 20.30 uur. Opgeven via Facebook! Kosten: €1,50. www.speeltuinkinderdijk.nl IEDERE ZATERDAG HVWA Iedere dinsdagmiddag kunt u gezellig bridgen vanaf 13.00 uur 2E ZATERDAG Verzamelbeurs en iedere donderdagavond vanaf 19.30 uur. Locatie: Landvast. Samen eten voor alleenstaanden vanaf 12.00 uur. Locatie: De Waard Inn, Alblashof 1. Organisator: SWA, 078 20 21 22 0. Gezamenlijke maaltijd voor senioren. Locatie: MFC Maasplein, 12.00-13.30 uur, Prijs € 6,50. Aanmelden: 078 692 15 15. Openingstijden: woensdagen 09.30-16.00 uur (gesloten tijdens basis- schoolvakanties). Organisatie: SIHVA. Locatie: Participand, Lelsstraat 2. Historische Vereniging West-Alblasserwaard open voor belangstellenden, 09.00-12.00 uur. Locatie: Cortgene 3. Verzamelbeurs in Landvast, 12.00-15.00 uur, iedere maand (m.u.v. juli). Volgende: 14 december. Adverteren doe je in de Kantlijn mail naar: [email protected] de Kantlijn 7

nieuw leven Zavi Bazen Geboren 9 september 2019 Zavi is de zoon van Johan en Ruby Bazen en het ze de verloskundige moest bellen, bijvoorbeeld als ze broertje van Yuna. Ruby heeft tijdens de zwanger- de baby minder voelde bewegen, terwijl Ruby dan schap en bevalling veel met haar moeder gedeeld. dacht: ach, komt wel goed!’ Ruby: ‘Er was geen twij- En ook nu, twee maanden na de geboorte van fel dat ik m’n moeder zou vragen om bij de bevalling Zavi, is er geen dag voorbij gegaan waarin oma te zijn. Gelukkig stond Johan daar helemaal achter. Jolanda Lodder niet bij haar dochter en klein- Het gaf me een rustig en vertrouwd gevoel dat ze er kinderen langs is geweest. was.’ Jolanda: ‘Het is echt niet leuk om je dochter pijn te zien lijden, maar je kunt er wel voor haar zijn! Het is best bijzonder om zo’n band te hebben als En het is heel bijzonder om je kleinkind geboren te moeder en dochter. Ruby: ‘Als mensen dit lezen, zien worden. Daar ben ik dankbaar voor.’ denken ze misschien: dat is niet gezond hoor! Maar voor ons is dit niet meer dan normaal, we zijn altijd Bij beide dames verliep de eerste bevalling niet mak- al close geweest met elkaar. Toen ik een positieve kelijk. Er waren zorgen over de hartslag en conditie zwangerschapstest had, heb ik dat direct aan m’n van de baby. Ruby: ‘We herkenden beiden dat we na moeder verteld en daarna heb ik steeds gedeeld hoe de bevalling ons kind in de ogen keken en op dat mo- het met me ging en hoe de zwangerschap verliep. Ze ment het vertrouwen kregen: dit komt goed!’ Jolan- is meerdere keren mee geweest naar de verloskundi- da: ‘De geboorte van Zavi verliep gelukkig rustiger. ge. Jolanda: ‘Het krijgen van een kleinkind vind ik iets Ik was meer op de achtergrond aanwezig, omdat heel moois en fijn om daar zo bij betrokken te zijn.’ Johan en Ruby het heel goed samen deden.’ Ruby: ‘Ik had één paniekmoment, waarop ik terugdacht Vergeleek Jolanda haar eigen ervaringen met de aan de vorige bevalling. Maar verder verliep het heel zwangerschap van Ruby? ‘Ja, dat deed ik juist!’, relaxed en konden we na de geboorte in alle rust antwoordt Jolanda. ‘Ik voelde echt met Ruby mee.’ kennis maken met het kindje op mijn buik!’ Ruby: ‘We zijn wel verschillend van karakter. Ik ben heel nuchter, terwijl mijn moeder gevoeliger is en zich Tekst en fotografie: Arianne Boele, verloskundige sneller zorgen maakt.’ Jolanda: ‘Ik zie meer gevaar, misschien komt dat ook wel omdat ik ouder ben. Ik heb er meerdere keren bij Ruby op aangedrongen dat 8 de Kantlijn

ontmoeting Walking Dinner Waar een klein dorp groot in kan zijn Half Kinderdijk leek vrijdagavond 27 september, den, maar ook al langere tijd in Kinderdijk bleken te rond zeven uur, aan de wandel. Reden: De plaat- wonen. Daar is zo’n Walking Dinner ook bij uitstek selijke horeca, Grand Café De Klok, restaurant geschikt voor. Buena Vista en het nieuwe bezoekerscentrum van het molengebied Kinderdijk hadden de be- woners uitgenodigd voor een gratis maaltijd. Degenen die er vroeg bij waren, kwamen de be- woners die wat later gingen tafelen onderweg tegen en er ontstonden gezellige gesprekken. Wie niet op vrijdagavond kon, mocht zaterdag- avond aanschuiven. De meeste Kinderdijkers keken vreemd op, toen zij Verwen-idee enkele weken geleden een kaart in de brievenbus vonden met de woorden: ‘Alstublieft, een cadeau- Daarna werd koers gezet naar het nieuwe bezoe- tje voor u, aan het einde van het seizoen.’ De drie kerscentrum bij de molens. Bij de koffie, thee of an- horecagelegenheden hadden namelijk de koppen bij derszins, kregen de deelnemers hier als toetje een elkaar gestoken met als vraag: kunnen we voor de chocoladebol voorgeschoteld met een verrukkelijk Kinderdijkers, die het afgelopen zomerseizoen toch zachte perzikvulling van patissier Arthur Tuytel en de weer behoorlijk wat toeristendrukte voor de kiezen kinderen konden kiezen voor ijs. Menigeen bleef nog hebben gekregen, wat leuks doen? wat zitten om een praatje te maken en met elkaar werd geconcludeerd dat dit een ‘steengoed’ verwen- In beweging idee was van de plaatselijke horeca. Het resultaat van het plan viel goed in de smaak! Geboortegrond Vier uur bleek wat vroeg als start, maar rond zes uur vormde zich zelfs een wachtrij voor Buena Vista, Aan het diner namen 412 personen deel. In Kinder- waar als voorgerecht – keuze uit: carpaccio, garna- dijk wonen zo’n 780 inwoners (volgens Wikipedia lencocktail, of uiensoep – genuttigd kon worden. 2018). Hierbij tekent de schrijfster van dit artikel wel Daarna kon men bij De Klok kiezen uit diverse vlees- aan, dat ze diverse jonge ouders-met-kinderen zag, gerechten, salades, gebakken aardappels of friet. die weliswaar als tiener in Kinderdijk woonden, maar Hier was zelfs aan de kinderen gedacht, die het vlees tegenwoordig niet tot het inwonertal van Kinderdijk konden vervangen voor bijvoorbeeld een kroket of meer behoren. Blijkbaar trok deze happening hen iets anders. Leuk om te zien dat mensen het gesprek richting geboortegrond. aan gingen met tafelgenoten die zij soms niet ken- Tekst en fotografie: Geri de Lange - Mes de Kantlijn 9

10 de Kantlijn

column Edgar Uitvinding Terwijl de herfst al vergevorderd is, zit ik met mijn hoofd nog bij de zomervakantie. Ik hoop voor jou dat ik nooit een biografie over mijzelf ga schrijven, aangezien dit al deel drie van het verhaal is en het nog steeds over de eerste nacht van onze kampeervakantie gaat. Ik gok zomaar dat dit dan het dikste boek ooit gaat worden! Zo ging deel één over mijn nieuwe mummy slaapzak en deel twee ging erover dat ik mezelf daaruit moest wurmen. Inmiddels loop ik met een volle blaas richting het toiletgebouw verder op de camping, met mijn blote voeten door het natte gras. Dat geeft lekker nog een extra impuls aan mijn blaas dat het de hoogste tijd wordt om wat weg te brengen. Maar ja, om nu met je blote voeten het toiletgebouw te bezoeken … brrr … Dus, maar weer omgekeerd en wederom op zoek gegaan naar mijn verdwenen slippers. Aangezien bij elke beweging diverse spieren in mijn lichaam steeds meer op het punt van knappen staan, stap ik dan maar in de bad- slippers van mijn vrouw. Als er verder niemand wakker wordt, hoeft niemand te we- ten te komen dat ik, in het midden van de nacht, in twee maten te kleine, uiteraard fluoriserend roze, badslippers richting het toiletgebouw ben gestrompeld. Een voordeel van in de nacht naar het toilet gaan, is dat er over het algemeen geen andere campingbewoners zijn. Dus, ik kon kiezen uit één van de twee toiletten die de camping rijk is. Ik koos voor het urinoir, als ik maar zo snel mogelijk kon lozen. En daar gebeurde het … Nu is plassen niet een heel moeilijke handeling. Zolang je het maar in de juiste volgorde doet, dus broek open, plassen, broek weer dicht. Nogmaals, dit moet in de juiste volgorde. Nu hebben mannen de luxe dat ze zowel zittend als staand hun plasje kunnen doen. Als je het aan vrouwen vraagt, willen ze liever dat mannen het altijd zittend doen, dat schijnt wat minder te spetteren. Maar bij een urinoir gaat dit zo lastig, dus bedacht iemand om een stickertje van een vlieg in een urinoir te plak- ken. Als je tijd hebt, zoek hier wat informatie over op, het is gewoon te grappig wat de denkwijze van een mens is. Want wat blijkt, bij het op de juiste plaats plakken van een vlieg in het urinoir zorgt dit ervoor dat er circa 80% minder wordt gemorst! Echt, mannen zijn zo simpel! Omdat plassen een nagenoeg automatisme is, gebeurt dit dus zonder na te denken (nogmaals, juiste volgorde is heel belangrijk!). Door het vliegje verandert deze doodnormale handeling (het plassen) in een interactief spelletje. ‘Wat gebeurt er als ik op het vliegje plas?’ Het maakt hier niet uit of het vliegje echt of nep is. Zoals gezegd, werkt dit dus echt en wordt er 80% minder gemorst. Ik ben er alleen Tekst: Edgar Veen wel achter dat er een kleine ontwerpfout zit in deze, tot dusverre, geniale uitvin- Foto inzet: stockfoto 123rf ding. Ik vermoed dat dit te maken heeft met het feit dat deze uitvinder nog nooit heeft gekampeerd. Daarnaast zal hij al helemaal niet gekampeerd hebben op een de Kantlijn 11 boerencamping. Ik weet niet wat jij zelf over een boerencamping weet. Maar daar vind je naast dieren, zoals schapen en koeien, ook nog iets anders. Het is zwart, zoemt, kan vliegen en ze zijn er met héél véél. Vliegen! En vliegen vinden het in de nacht blijkbaar plezierig om in of rond een urinoir te vliegen. Kortom, erg handig die automatismen tijdens het plassen. Ik denk dat ik de 80% nog wel heb gered, maar dat was niet ten positieve!

terugkijken met Adri Maat In deze rubriek kijkt Pieter Struijs terug met een Alblasserdammer die meer dan veertig jaar in ons dorp woont en zijn of haar steentje maat- schappelijk heeft bijgedragen. We kijken terug met logistiek transportondernemer De Noord kwam mijn vader in contact met Werkspoor Adri Maat, die het prachtige familiebedrijf Maat die scheepsmotoren inbouwde. Hij mocht voor ze Transport heeft ontwikkeld en intensief heeft bijge- gaan rijden en dat heeft hij tot zijn dood gedaan. In dragen aan de maatschappelijke ontwikkeling van 1953 kocht hij zijn tweede vrachtwagen en toen ik ons dorp. Adri vertelt: ‘Ik ben op 10 juni 1941 in de in dienst kwam de derde. Anderhalf jaar nadat ik er Zeevaartstraat geboren. Mijn ouders kwamen in 1934 alleen voor stond, stopte Werkspoor op de werf en vanuit het Westland naar Alblasserdam. Ze gebruikten hadden wij plots geen werk meer. Mijn vader had de molen aan het Zuiderstek om granen te verwer- niet gezorgd voor een netwerk waar we op terug ken en het meel bij de boeren in de Alblasserwaard te konden vallen. Dat is een les voor mij geweest: zorg bezorgen. Dat was de start van ons transportbedrijf. voor breedte.’ Ik ging naar de lagere school bij meester Kramer in de Lelsstraat en ik maakte de Mulo af bij meester Burger. Transportopdrachten Ik had twee broers en een zuster. Als enige wilde ik het bedrijf voortzetten. Mijn ouders waren blij, maar Adri vervolgt: ‘Ik moest, als bescheiden jongen, op vonden dat ik aanvullende diploma’s moest hebben. zoek naar nieuwe klanten en ging in de haven van In Rotterdam heb ik in 1960 het diploma beroeps- Rotterdam kijken, want de Botlek werd ontwikkeld. goederenvervoer en grensoverschrijdend vervoer be- Gelukkig kwam ik in contact met Wescom en Petro- haald en ik ging werken bij mijn vader, die in 1961 gas, die aardgasnetwerken aanlegden. Ik kreeg van helaas overleed. Ik stond er plotseling alleen voor.’ hen nieuwe transportopdrachten. Tevens werd ik lid van de Rotterdamse Vereniging voor Transportonder- Gezinsleven nemers (RVT). Een club van transporteurs die hun capaciteit inbrachten door voor vaste uurtarieven In de zestiger jaren ging Adri graag stappen in Bra- elkaar te helpen bij pieken en dalen. Dit bleek een bant en zo ontmoette hij in 1967, in het Lido van uitstekende beslissing, want ik profiteerde mee van Waalwijk, zijn vrouw Diny Verduijn. Ze trouwden op de explosieve groei in transportbehoefte. Ik had ook 15 augustus 1969 – dit jaar vijftig jaar – en ze koch- ambitie om te groeien, maar wel geleidelijk met als ten een drive-in woning aan de Vondellaan. Ze kre- uitgangspunt: continuïteit met een brede basis en gen twee zoons, Arjan (1971) en Alexander (1975) een zeker relatienetwerk. Van 1970-1985 was ik en vijf kleinkinderen. Begin jaren tachtig verhuisden voorzitter van RVT. Onze groei betekende dat ik in ze naar het Kortland, waar ze nog steeds tot volle 1978 kon investeren in loodsen, kantoren en werk- tevredenheid wonen. Het huis is toekomstbestendig plaats in de Ampèrestraat, alles bijeen. gemaakt door gelijkvloers te kunnen leven. Groei en verbreding Geschiedenis van het bedrijf Met deze investering kon Adri zijn ambities voor het ‘Bij de boeren, waar mijn vader meel bezorgde met bedrijf waarmaken. Er ontstond autonome groei door zijn Chevrolet, kreeg hij steeds vaker de vraag of hij meer relaties en door de overname van een aantal ook ander transport kon verzorgen. Mijn vader zag transportbedrijven, met als resultaat dat er eind vorige daar meer brood in dan in het bezorgen van meel- producten. Maar, in de oorlog werd zijn vrachtwa- gen gevorderd en toen heeft hij van alles gedaan om brood op de plank te houden. Na de oorlog kreeg hij een Citroën vrachtwagen toegewezen, die ka- chelsmid De Jong van een laadbak voorzag. Via Werf 12 de Kantlijn

eeuw 50 trucks en tegenwoordig 90 trucks in eigen kijkt nog steeds enthousiast over hun schouders beheer zijn. De bedrijfsverbreding moest affiniteit mee, als vader en meerderheidsaandeelhouder. hebben met de corebusiness transport. Door in 1968 zijn vakbekwaamheidsdiploma autobedrijf te halen Maatschappelijke inzet kon hij het onderhoud van de wagens in eigen beheer gaan doen. De beoogde werkplaats kreeg eveneens Een onderneming ontwikkelen, is prachtig. Adri heeft gestalte in de Ampèrestraat, tezamen met een truck- zich altijd gerealiseerd dat een positieve maat- wasstraat en een brandstoflaadstation van Shell, met schappelijke omgeving van belang is en heeft zich een werkgelegenheid voor tien man. Na het verkrij- daarvoor ingezet. Onder andere door 15 jaar als gen van de loodsen van aannemer Borsje en de eigen voorzitter van belangenvereniging Vinkenwaard en uitbreidingen aan de Edisonweg was er ruimte over. tevens hoofd brandweer en EHBO-ers te fungeren, Adri: ‘Het was zonde om die ruimte leeg te laten 20 jaar als bestuurslid Kring Kamer van Koophandel, staan, ik ben dus begonnen met opslagruimtes te 25 jaar als beschermheer van muziekvereniging Ex- verhuren aan derden, zowel binnen als buiten. Maar celsior, 25 jaar in de financiële commissie van de daarvoor was een heftruck nodig. We huurden er Alblasserdamse Tennisvereniging (ATV), 15 jaar als een van de firma Still om onze klanten in de opslag te voorzitter van Stichting Schaatsmolentochten en als bedienen. De heftruck was zo handig, dat bedrijven bestuurslid van de Technische Route om technische uit de omgeving vroegen of ze hem een paar uur vakken te promoten op lagere school en vmbo. Adri konden lenen. Toen zag ik een gat in de markt: het is vanuit de Lionsclub de organisator van de jaarlijkse verhuren van heftrucks. We hebben er in geïnves- truckerstocht voor honderd mensen met een beper- teerd, een verhuurbedrijf overgenomen en zo zijn we king. Hij vindt dit één van de mooiste dagen van het gaan verhuren. Onze opzet is geslaagd en een succes jaar, met dank en waardering aan de truckers die geworden. Het vormt een belangrijke basis voor Maat, zich belangeloos en met veel enthousiasme inzet- een allround heftruckassortiment van 300 stuks, ten. In 2010 heeft Adri samen met Jaap Mennema sinds 2004 gevestigd op Nieuwland Parc. en met de hulp van Wim Vos, de in zwaar weer ver- kerende v.v. Alblasserdam gered en fungeert sinds- Truckparq dien als hoofdsponsor, met Arjan als voorzitter. Adri: ‘Ik hoop dat de voetbalverenigingen Alblasserdam, Na de aanslag in New York op 9-11-2001, werden de De Zwerver en De Alblas in de toekomst gaan sa- security- en veiligheidsvoorschriften voor transport menwerken om de continuïteit van het voetbal in de verscherpt. Adri bedacht dat dit consequenties moest regio te waarborgen, te beginnen bij de jeugd.’ Op hebben voor de individuele trucker, die zijn truck altijd voorspraak van burgemeester Blase is de stichting beveiligd moet hebben, om aan de verzekeringseisen SFEA (Stichting Fondswerving Evenementen Alblas- te kunnen voldoen. Adri ontwikkelde, onder de naam serdam) door Adri opgericht, om op gecoördineerde Truckparq, op eigen terrein een eerste parking waar wijze sponsorgelden van grote Alblasserdamse on- 75 trucks per nacht beveiligd kunnen verblijven. De dernemingen in te zetten voor vier grote manifes- truckers kunnen er douchen, een hapje eten en zich taties als Koningsdag, Paardenmarkt, Havenfestival vermaken. Deze parking voorzag in een grote be- en Wielerronde. Adri: ‘Er was per jaar 80.000 euro hoefte, want in 2015 werden er nog zeven truck- beschikbaar. Maar helaas is de stichting in 2017 op- parkings door Maat ontwikkeld en geopend in de geheven omdat de gemeente het niet meer wilde. Zij Rotterdamse haven, waarvan één op Maasvlakte2 richtte zelf een ondernemingsfonds op voor leuke, met 350 plaatsen. Ook bij Hazeldonk heeft Maat een ‘dorpse’ dingen door een verplichte toeslag van 2% Trucparq geopend met 200 plaatsen. op de WOZ-aanslag voor bedrijven op te leggen. Jammer, de toeslag is oneigenlijk en het proces is Overdracht verder niet transparant.’ Dat Adri in 2010, voor hem geheel onverwachts, door minister Camiel Eurlings Maat is uitgegroeid tot een brede logistieke onderne- tot ridder in de Orde van Oranje Nassau is benoemd ming met een kleine tweehonderd personeelsleden. voor zijn lokale en landelijke inzet, is zeer verdiend. Adri is in 2008 met ‘pensioen’ gegaan en heeft de verantwoordelijkheid voor het bedrijf overgedragen Adri, petje af en een diepe buiging voor jouw onder- aan zoon Arjan voor de algehele leiding en zoon nemersprestatie en maatschappelijke inzet. Alexander voor het facilitair management. De derde generatie heeft het stokje overgenomen, maar Adri Tekst en fotografie: Pieter Struijs de Kantlijn 13

Schuifdeurkasten Raamdecoratie Tapijt Gordijnen Vloeren Buitenzonwering Woonsfeer Zoeteman Kelvinring 24b 078 693 32 92 [email protected] www.woonsfeerzoeteman.nl 2952 BG Alblasserdam 14 de Kantlijn

Mattanja versus Roberto Buikgriep Of ik me weleens buitengesloten heb gevoeld? Roberto, je weet toch dat ik een huis deel met drie mannen? Toegegeven, dat stelt natuurlijk helemaal niets voor in vergelijking met kinderen die negen jaar lang opgesloten hebben gezeten in een boerderij. Maar toch. Weet je wanneer ik me buitengesloten voel? Als ik griep heb. Ken je dat? Zo’n moment dat het allemaal even niet lekker loopt of er zitten wat dingen tegen, dat je dan fantaseert over een weekje griep? Even een paar dagen ziek thuis blijven en cocoonen onder een dekentje op de bank. De hele dag binge- watchen op Netflix, bediend worden door je partner en kinderen, die extra lief zijn om hun moeder te ontzien. Nou, ik kan je vertellen dat dergelijk gefantaseer mijlenver afstaat van de werkelijk- heid. Onlangs werd ik geveld door een buikgriep en toen bleek de realiteit een stuk minder aantrekkelijk. Allereerst heb je natuurlijk last van de verschijnselen die bij een buikgriep horen. Ik zal je de details besparen, maar ik kan je vertellen dat het geen gunstige omstandigheden zijn voor het bingewatchen. Als je vervolgens zover bent dat je het bed kan inruilen voor de bank, is die partner nergens te bekennen. Dus met de geringe energie die je hebt, sleep je jezelf naar de keuken voor een kopje thee. Als je dan uitgeput op de bank ploft om een beetje te gaan zappen, ontdek je dat er overdag echt niets nuttigs op de televisie is. Of je moet het leuk vinden om te kijken naar puisten die worden uitgeknepen. Geen geintje, Roberto! Er is werkelijk een programma op televisie waarin een dokter de meest afschuwelijke puisten uit- knijpt. Wie verzint zoiets? De zender waarop het wordt uitgezonden heeft sowieso heel bijzondere programma’s: bevallingen, terrorbruiden, nog meer huidaandoenin- gen, kwaadaardige katten, ze komen allemaal voorbij. En oh ja, die kinderen? Die laten zich niet zien, want moeders is natuurlijk zo besmettelijk als de pest. Langzaamaan ga je jezelf iets beter voelen en dan begint het hè? Dan ga ik zitten malen. Mijn gedachten nemen op dat moment een loopje met me en een breed scala aan hersenspinsels passeert de revue. Dat er allerlei zaken blijven liggen op het werk bijvoorbeeld of de deadline van een column die in rap tempo nadert. En ieder klusje in huis (dat al minimaal een jaar geduldig ligt te wachten) heeft ineens topprioriteit. Melancholisch word ik er ook van. Ga ik nadenken of het niet heel egoïstisch is dat ik twee kinderen op deze wrede wereld heb gezet. Ben ik überhaupt wel een goede moeder? Doe ik wel genoeg om de opwarming van de aarde te voorkomen? Maar, weet je wat ik het allerergste vind, Roberto? Het gevoel dat ik ‘ALLES’ misloop wat zich op dat moment in de buitenwereld afspeelt. En daar heb je het; dan voel ik me dus buitengesloten. Hoe durft de wereld door te draaien, terwijl ik ziek op de bank naar uitgeknepen puisten lig te kijken? Hoe durven mijn huisgenoten te genieten van hun maaltijd, terwijl mij niets smaakt? En onvoorstelbaar toch dat anderen ge- woon met elkaar blijven afspreken als ik ziek thuis ben? Het is maar goed dat die griep weer over is, want ik vond mezelf wel een heel zielig geval. Nu staan mannen er om bekend dat ze zichzelf tijdens een griep nog veel dramatischer gedragen. En dat maakt mij wel nieuwsgierig naar jouw ervaringen met griep, Roberto. Ben jij ook zo’n dramaqueen? Spreek je snel! Mattanja Tekst: Mattanja Kroon Foto inzet: stockfoto 123rf de Kantlijn 15

jubileum Diamanten op het water Charles en Corry Cornelissen, sinds een jaar of den in IJsselmonde meer schippersfamilies, zoals ook zes woonachtig in Alblasserdam, vierden on- die van de vrouw, die later zijn bruid zou worden. langs hun diamanten huwelijksjubileum. Al 60 jaar is hun huwelijksbootje onderweg. Ook let- Schipperskind Corry terlijk spelen water en schepen een cruciale rol in hun leven. Dochter Hannie, die met dit ver- Corry (1936) zag eveneens op het water het levens- haal haar ouders in het zonnetje zet, kan erover licht. In Maasbracht lag het schip dat een paar da- meepraten. gen na haar geboorte verder voer. Corry was de op één na jongste van zes kinderen. Toen ze zes was, De jeugd van Charles werd er voor haar een kostschool gevonden in het Brabantse Reusel. Door de oorlog duurde deze pe- Charles werd in 1933 geboren aan boord van het riode kort. De kostschool brandde af bij de bevrijding schip van zijn ouders, de Henca. Het schip lag in en ze moest terug aan boord, net als de andere kin- Rotterdam aan de Steenplaat vlakbij het Feyenoord- deren. ‘Pas toen ik tien was, was er ruimte voor mij stadion. Hij was de tweede van zeven kinderen. In de op het internaat van de Zusters aan het Rotterdamse oorlog werd het schip gevorderd door de Duitsers. Afrikaanderplein. Als 10-jarige naar de tweede klas, Het gezin ging in Rotterdam IJsselmonde wonen. dat was wat’, vertelt ze. ‘Veel schipperskinderen, ook ‘We waren bij mijn grootouders op het Noorder- ik, zagen hun ouders vaak maar eens in de zes weken. eiland toen het bombardement losbarstte. Tot ons Tot mijn dertiende bleef ik op het internaat, daarna grote geluk ging een bom die op het pand belandde kwamen mijn ouders aan wal wonen. Dat was fijn!’ niet af, anders was ik niet ouder dan zeven jaar ge- worden’, kijkt Charles terug. ‘Ik ging naar school in Varende woning IJsselmonde en had het prima naar mijn zin. Onze ouders hadden volop zorgen, maar wij kinderen wer- Charles en Corry waren 21 en 18 toen ze verkering kre- den daar buiten gehouden. We zijn allemaal goed te- gen. Op 21 oktober 1959 trouwden ze voor de wet, recht gekomen.’ Na de oorlog kwam het schip terug een dag later voor de kerk. Samen gingen ze varen op in de familie. Charles ging met zijn vader meevaren, maar moeder bleef met het gezin aan wal. Er woon- de Kat in deWilg KERSTDINER Wij serveren een heerlijk Kerstmenu op 1e en 2e Kerstdag. Inloop vanaf 18.00 uur, waarna we het menu serveren vanaf 18.30 uur. Op 2e Kerstdag is er Live muziek in Kerstsfeer. Kerstmenu: 4 gangen € 49,50 | 5 gangen € 59,50 | 6 gangen € 69,50 p.p. Wijnarrangement € 35,00 p.p. | Bob arrangement ook mogelijk. RESERVEER NU | WWW.KATINDEWILG.NL 16 de Kantlijn

de St. Antoine, een schip van Charles’ oom die geen kinderen had. ‘We hadden het luxe vergeleken met andere jonge stellen in die jaren’, vindt Corry. ‘Velen woonden in bij hun ouders, maar wij hadden een woning!’ Een varende woning, waarin ze gezelschap kregen van dochter Hannie. Na haar kleuterjaren ging zij naar het schippersinternaat Robbenoord in Rotter- dam Zuid. In schippersfamilies is dat ‘niet samen wo- nen’ een ervaring die men van generatie op genera- tie met elkaar deelt. Hannie: ‘Het eerste jaar was lastig, daarna heb ik met veel plezier tot mijn achttiende in het internaat gewoond. Mijn man werd ook geboren in een schippersgezin en zat ook op Robbenoord.’ Vrijheid en afwisseling troos gehad en we hebben ook 20 jaar samen geva- ren. We waren goed op elkaar ingespeeld. Een nadeel Charles en Corry waren actief in de Rijnvaart in bin- van het varende leven is dat het de sociale contacten nen- en buitenland, ook de Maas werd bevaren. sterk beïnvloedt. Afspraken met familie en vrienden Charles: ‘Als particulier nam ik op de beurs zelf rei- komen op de tweede plaats, iets gaat soms ineens zen aan. Wat we vervoerden? Van alles. Meel, kolen, niet door als je schip voor een reis wordt ingepland.’ erts, veevoer, grind. Nee, geen containers, die zijn van deze tijd. Het schippersbestaan is enorm veran- Leven aan de wal derd, vrijwel alle schippers van nu hebben een huis aan de wal en een auto aan boord. Hun kinderen Werk aan boord vereist 100% fitheid. Na een onge- hoeven niet naar een internaat.’ Wat is er mooi aan luk kon Charles niet alles meer doen. Zijn vrouw en hij het schippersbestaan? ‘De vrijheid! En de afwisseling, kozen in 1988 voor een leven aan de wal, in Breda. er is altijd beweging en het is hollen of stilstaan’, Het schip werd nog enige jaren door een ander ge- vullen Charles en Corry elkaar aan. ‘En de zondagen varen. Zo kwam er meer gelegenheid voor vakanties. waren mooi, dan lagen we meestal afgemeerd. We Vooral cruises werden favoriet, op zee en op rivieren. gingen naar de kerk en daarna naar een Konditorei ‘Ik loop niet zo best, cruises zijn dan een geweldige als we in Duitsland lagen met het schip, die waren op manier van vakantie houden’, aldus Charles. ‘We heb- zondagochtend gewoon geopend. Heerlijke, verse ben veel geluk gehad in ons werkzame leven, de tij- slagroom hadden ze daar.’ Bij varen is het constant den werden steeds beter. Dat is voor de jongeren van oppassen geblazen. ‘We hebben een periode een ma- nu anders, dat valt niet mee.’ Naar Alblasserdam Nu de jaren gaan tellen, leek het dochter Hannie een goed idee haar ouders dichtbij te hebben. Ze von- den een mooie flat aan de Kraanbaan. Met natuurlijk zicht op het water, waar ze geregeld bekende sche- pen langs zien varen. ‘Een voordeel van het schip- persvak is dat je makkelijk ergens went. Van deze verhuizing hebben we geen dag spijt gehad!’ aldus het diamanten paar. Tekst: Joke Veerman – Fotografie: privécollectie Cornelissen de Kantlijn 17

goed doel Jongeren helpen in Moldavië Danique van der Vliet vertelt Op 20 juli 2019 was het zover. Om 05.00 uur keihard aan gewerkt. Er werden bakstenen gesjouwd, werden we uitgezwaaid en konden we vertrek- die tussen de 10 en 15 kilo zwaar waren, stellages ge- ken naar onze bestemming in Moldavië. Na een maakt waar het dak op kon rusten, planken geschil- lange reis van 14 uur kwamen we aan op ons derd en dakplaten naar boven gebracht. Gelukkig project en kregen we meteen een heerlijke maal- kregen we elke ochtend een heerlijke fruitpauze en tijd. Nu kon het project eindelijk echt beginnen. na een goede middagmaaltijd, met alle andere groeps- leden, konden we er weer tegenaan om ons werk te Mihai is pastor en theoloog en is in 2015 naar Bo- hervatten. Elke dag zagen we een hele vooruitgang zieni verhuisd om zich in te zetten voor de bevolking en dankzij Cornel (onze Moldavische opzichter) wis- in Bozieni en Dubovca. In 2017 heeft hij een gebouw ten we precies wat er moest gebeuren. Na twee we- kunnen kopen in Bozieni, maar er moest nog ontzet- ken hard werken is het ons gelukt om een nieuw dak tend veel gebeuren. Zijn droom is om het gebouw in op het Day Care Centre te bouwen. Met de bouw van te gaan zetten als Day Care Centre, waarbij de bega- het dak is er zo’n 300 m2 bij het gebouw gekomen! ne grond zal worden gebruikt voor het ouderenwerk en de eerste verdieping voor het kinderwerk. Voor Dankbaar werk in het dorp ons vertrek naar Moldavië was er al enig kinderwerk actief en had Mihai al contact met twintig families in Terwijl een deel van de groep op het dak bezig was, de omgeving. Deze families worden gesteund met ging een ander deel van de groep naar het dorp. Ik voedselpakketten en warme maaltijden. Het is belang- ben de eerste week naar het dorp geweest en er wa- rijk dat er een goede keuken in het gebouw komt ren twee Moldavische meiden die met ons meegin- voor het maken van deze maaltijden. gen. Ze werken beide bij Mihai en een van hen sprak een beetje Engels, zodat ze kon vertellen wat we Zwaar werk op het dak moesten doen. In het begin verliep het overleggen Ons grote doel was om een nieuw dak op het ge- bouw te plaatsen en daar is gedurende twee weken 18 de Kantlijn

wat stroef, maar na een aantal dagen bouwden we Een vrolijke nieuwe school een band op met elkaar. Ik heb gezien hoe de men- sen in het dorp onder erbarmelijke omstandigheden Het kleuterschooltje in Dubovca, waar het kinder- leven. Zo kwamen we twee dagen bij een man die kamp de eerste week werd gehouden, was in zeer werd mishandeld door zijn zoon en halfzijdig verlamd slechte staat. Daarom heeft een aantal van ons zich was. We hebben zijn huis van binnen en buiten op- de tweede week ingezet om het schooltje een op- geknapt door bijvoorbeeld kozijnen en muren te ver- knapbeurt te geven. Helaas was er niet genoeg ma- ven, te poetsen, gordijnen te wassen en te vegen. teriaal voor de bouw in het dorp en het schooltje, Ook hebben we een vrouw van 84 jaar leren ken- dus vonden we zelf een oplossing. We hebben de nen die veel had meegemaakt en erg eenzaam was. muren geschuurd met een schuursponsje en gebruik- Wanneer er niemand langskwam om eten voor haar ten een schroef als plamuurmes. Uiteindelijk zijn de klaar te maken, zat ze soms drie dagen zonder eten. muren gestuukt, kozijnen geschilderd en is het ver- Zij was ons zo ontzettend dankbaar dat de tranen sierd met prachtige muurschilderingen. over haar wangen liepen. Een ervaring rijker Gezelligheid op het kinderkamp We hebben het ontzettend naar ons zin gehad en zijn Naast het werk op het dak en in het dorp was er ook een ervaring rijker. Na een mooie, maar vooral ge- een gedeelte van de groep actief bij het kinderkamp. zellige afsluitingsavond op vrijdag 2 augustus, moes- De eerste week werd het kinderkamp georganiseerd ten we op zaterdag helaas weer naar huis. We heb- in een oud schooltje in Dubovca en de tweede week ben tijdens onze reis confronterende dingen gezien, werd hetzelfde kinderkamp georganiseerd in Bozieni maar we hebben vooral iets moois kunnen betekenen op het grasveld naast ons project. Ik mocht de twee- voor de mensen in Bozieni en Dubovca. We hebben de week helpen op het kinderkamp en ik heb daar Jezus’ woorden praktisch gemaakt en onze handen een heel leuke tijd gehad. Er werd meegezongen met uit de mouwen gestoken. We kijken terug op een de liedjes, geluisterd naar het bijbelverhaal, geknut- prachtige tijd. We bedanken iedereen die ons heeft seld en spelletjes gespeeld. Vooral Annemaria Koek- gesteund en met ons heeft meegeleefd! Met dank koek was een favoriet spel bij de Moldavische kinde- aan Stichting Livingstone. ren. De blije gezichten van de kinderen waren voor ons zo waardevol! Tekst: Danique van der Vliet Fotografie: Jongeren Ichthuskerk, Diaconale Jeugdreis de Kantlijn 19

SWA Stichting Welzijn Alblasserdam (SWA) Adres: Cortgene 20, 2951 ED Alblasserdam Telefoon: 078 20 21 22 0 E-mail: [email protected] Website: www.stichtingwelzijnalblasserdam.nl Facebook: facebook.com/welzijnalblasserdam Sociaal Raadsliedenwerk doel was om op 1 januari 1979 van start te gaan en 40 jaar! de voorwaarde was dat er met vrijwilligers gewerkt zou worden. Naar aanleiding van het krantenartikel Het Sociaal Raadsliedenwerk in Alblasserdam meldden zich twintig vrijwilligers aan en daarmee bestaat dit jaar al veertig jaar! Reden om eens kon het spreekuur gaan draaien. De SAG verhuisde in een blik te werpen op dit bijzondere vrijwilli- die tijd samen met enkele andere organisaties (PSMD gerswerk. en de VVV) naar een pand aan Cortgene 3. Voor de inrichting werd een aanvullende subsidie bij de ge- Vrijwilligerswerk meente aangevraagd. In november 1978 berichtte de Klaroen dat de SAG Almanak en losbladige systemen (Samenwerkende Alblasserdamse Gemeenschap) het plan had opgevat om een informatiecentrum op te Een opbouwwerker van de SAG was betrokken bij zetten, met als doel informatie aan inwoners van het opstarten van het informatiewerk. De vrijwilligers Alblasserdam te verstrekken op het gebied van maat- kregen een training van drie maanden om geschoold schappelijke dienstverlening, consumentenvoorlich- te worden voor het zogeheten raadsliedenwerk. Ze ting, onderwijs, huisvesting, juridische informatie, kregen les in gesprekstechnieken en leerden omgaan ontspanning en nog veel meer. Er kwamen namelijk met documentatie van het MAIC (Landelijke Vereni- veel vragen binnen bij de SAG en de toenmalige VVV, ging van Maatschappelijk Advies- en Informatiecen- waarop zij niet direct antwoord konden geven. Het tra). De openingstijden van het nieuwe Informatie- centrum waren van maandag tot vrijdag van 09.00 20 de Kantlijn tot 17.00 uur. Een klein jaar later bleek het Informa- tiecentrum een succes te zijn en werd een opbouw- werker voor een aantal uren per maand aangesteld om de vrijwilligers te begeleiden. Het aantal vrijwil- ligers daalde echter wel van twintig naar twaalf, blijkbaar had een aantal zich vergist in de zwaarte van het vrijwilligerswerk. Maggie van Namen werkt al bijna dertig jaar als Sociaal Raadsvrouw in Alblas- serdam en zij weet als geen ander wat er allemaal komt kijken bij het draaien van een spreekuur. ‘Er is in die jaren heel veel veranderd’, weet ze te melden. ‘Vroeger werkten we met boeken, een almanak en losbladige systemen om juridische informatie op te zoeken, nu is vrijwel alles geautomatiseerd. Vroeger was je bij het ziekenfonds of een particuliere verze- kering, nu hebben we de zorgverzekering en zorg- toeslagen, daarin is echt veel veranderd.’

SWA spreekuur draaien. ‘De Nederlandse wet- en regel- geving is best ingewikkeld en we hebben nu ook te maken met problematieken die dertig jaar geleden niet of nauwelijks aan de orde kwamen, zoals pro- blemen met toeslagen, inburgering en schulden.’ Eén of twee keer per maand krijgen de vrijwilligers deskundigheidsbevordering van de coördinator of van een deskundige uit het netwerk. Zo blijven ze op de hoogte van alle relevante wijzigingen. Fusie Informatie en advies In 1983 ging de MAIC over in de FIRA (Federatie U kunt bij de Sociaal Raadslieden terecht voor informa- van Instituten van Raadslieden). De vereisten om als tie en advies over bijvoorbeeld uitkeringen, belastin- raadsliedenwerk aangesloten te blijven bij de FIRA gen, toeslagen, kwijtschelding, schuldhulpverlening, was het aanstellen van een vaste coördinator voor consumentenzaken, werk en inkomen, echtscheiding 28 uur in de maand. Aan deze eis kon niet worden en vreemdelingenrecht. De hulp is vertrouwelijk en voldaan, omdat er maar voor 12 uur subsidie van kosteloos voor inwoners van Alblasserdam. de gemeente beschikbaar was. Het Informatiecen- trum bleef zo jarenlang aspirant lid van de FIRA. In Sociaal Raadslieden 1988 werd het Informatiecentrum een zelfstandige stichting onder de naam Buro Sociaal Raadslieden. Stichting Welzijn Alblasserdam In 2011 fuseerde de stichting met het Opbouwwerk Cortgene 20, 2951 ED Alblasserdam van de gemeente en met Stichting Welzijnswerk voor Telefoon: 078 20 21 22 0 Ouderen onder de naam Stichting Welzijn Alblasser- [email protected] dam (SWA). ‘Tot op vandaag kan iedereen in Alblas- serdam, die met een vraag zit op het gebied van de Inloopspreekuur Nederlandse wet- en regelgeving, nog steeds terecht bij de Sociaal Raadslieden’, vertelt Maggie. Er wer- Maandag van 13.00 tot 16.30 uur. ken momenteel negen vrijwilligers die bij toerbeurt Dinsdag van 13.00 tot 16.30 uur. Donderdag van 09.00 tot 16.30 uur. Afsprakenspreekuur Dinsdag van 09.00 tot 13.00 uur. de Kantlijn 21

SWA 22 de Kantlijn

SWA Ontmoeting centraal op 55+beurs! Zo’n zevenhonderdvijftig bezoekers kwamen begin vorige maand naar Landvast voor de tweede editie van de 55+ beurs. Zij konden ge- nieten van een boordevol en afwisselend pro- gramma. Bezoekers waardeerden de mogelijk- heid tot ontmoeting enorm, zo bleek uit de vele gesprekken onder het genot van koffie en wat lekkers. Grootschalige reünie ning, educatie, creativiteit en sportiviteit Alblasser- dammers bij elkaar brachten. De organisatie van Het thema van de beurs was ‘Bewust Vitaal’ en meer de beurs was in handen van ‘Vereniging 55+ beurs dan veertig organisaties speelden hierop in tijdens de Alblasserdam’, een samenwerkingsverband van informatiemarkt. Gymjuf Gerda Zijderveld opende de acht verschillende organisaties, te weten: Stichting beurs met ‘Rekken & Strekken’, wat fantastische mo- Welzijn Alblasserdam, Waardeburgh Zorgorganisa- menten opleverde. Verder draaiden er heel de dag tie, Rivas Zorggroep, SSAA, PCOB, Het ABC-Team, door oude films over Alblasserdam, werden er teken- Mooiland/Het Anker en de gemeente Alblasserdam. De dag zou niet mogelijk zijn zonder hoofdsponsors Rabobank, Waardeburgh Zorgorganisatie en Dok 11 Gezondheidscentrum en alle andere sponsoren. workshops gegeven en in de Salon stond een heer- Heeft u tips, suggesties en wensen voor lijke massagestoel. Een groep van vijftien vrijwilligers de volgende beurs? Laat het ons weten was op de been om de standhouders en bezoekers via: [email protected]! te woord te staan. Alblasserdammers maakten goed gebruik van de mogelijkheid om elkaar ook buiten de Kantlijn 23 de informatiemarkt te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan. ‘De beurs is eigenlijk een grootscha- lige reünie voor Alblasserdammers’, merkte iemand op. ‘Ik kom mensen tegen die ik in geen jaren heb gezien’, meldde een ander. Organisatie en sponsoren De organisatie kijkt terug op een geslaagd evene- ment, waarbij ingrediënten als ontmoeting, ontspan-

SWA 24 de Kantlijn

koken met Rode kool Koolgerechten horen bij de herfst en de winter. (1zwh52oiaa1e04ant2gtrlBdsitsegjeOdejpheerzereBeaeOpoatmtlergeiulDleualeeotueSvtcppbenpoosCelndeealicaHel’lualsAsrAdwuovsoPageevduz’oPenseiikrkejkEngeaedkNnarelozLseoaIoalJoldSi(fezTiReJ(Eoo:ltqijeufk-esftoo)frt)koolzaadolie) Heerlijke stamppotten en ovengerechten. Maar wist u dat je met rode kool ook een heerlijke salade kunt maken? De laatste tijd wordt er in culinaire kringen nogal vaak over ‘fermenteren’ geschreven. Fermentatie is het proces waardoor voedingsmiddelen langer bewaard kunnen blijven zonder voedingswaarde te verliezen. Dat kan door middel van gisten, schimmels of bac- teriën. Goede voorbeelden hiervan zijn brood, bier, wijn en yoghurt. Fermenteren met zout is ook een proces waarvan we al heel lang gebruik maken. Denk maar aan zuurkool. Uit de Koreaanse keuken kennen we ‘kimchi’, een gerecht dat door fermenta- tie ontstaat en in bepaalde kringen erg in de mode is. Leuk om te maken voor de liefhebber, en best wel lekker om als bijgerecht te eten. Maar het kan ook simpeler Rode koolsalade Snijd een kool in zeer dunne reepjes en kneed hem • Doe de rode kool in een mooie schaal en meng het met wat zout goed door (1 gram zout op 100 gram met de olie en azijn, het venkelzaad en de suiker. kool). Laat het een paar uur staan in een vergiet, liefst met iets zwaars erop. Spoel de gesneden kool • Snijd de avocado in blokjes en de kaas in stukjes en vervolgens heel, maar dan ook héél goed af, laat verdeel dit door de salade. het uitlekken en dep het droog. De kool is dan een stuk zachter en uitermate geschikt voor een heerlijke • Meng er tenslotte de dragon en de rucola door. herfstige salade. • Serveer met citroen mayonaise: meng mayonaise met uitgeperste citroen en wat mosterd door el- kaar. Voilà! Een heerlijk gerecht, voor een feestje of zomaar op een doordeweekse dag, met stevig bruin brood, ge- bakken aardappelen of bruine rijst. Tip Het is overigens ook heerlijk om grove stukken rode kool met olie in te smeren en op de bakplaat te leg- gen. Wat zout en kruiden toevoegen. Op 175º roos- teren op de bakplaat. Ik heb onlangs, naar aanleiding van een recept uit de Trouw, ‘kruidenzout’ gemaakt. Gewoon verse kruiden (de harde stelen wel verwijde- ren) bedekken met grof zeezout en in een weckpot twee weken laten staan. Daarna malen in de keuken- machine. Lekker voor over de rode kool. Eet smakelijk! Linda Wiffers Tekst en afbeeldingen: Linda Wiffers, 123rf de Kantlijn 25

in het zonnetje Albert Dekker In deze rubriek zet Richard Veen iemand in het zonnetje. Deze keer worden zijn vragen beant- woord door Albert Dekker. Je hebt een geweldige hobby, hoe is dit gekomen? Ben je met kleine vissen begonnen en toen gaan ‘Vissen is al generaties een hobby in onze familie. uitbreiden? Mijn overgroot opa, m’n opa’s m’n vader en m’n ‘Tuurlijk ben ook ik klein begonnen. Eerst een vaste broer, ze visten of vissen allemaal. Zelfs mijn moe- hengel voor voorns en brasem. En toen ik wat ouder der vroeger. Dus ik ben er ook echt mee opgegroeid. werd, kreeg ik een werphengel en ging ik vissen op Vroeger toen ik klein was, ging ik lekker met mijn karper, snoek en snoekbaars. Toen ik 24 jaar was, vader mee. Mijn ouders wonen natuurlijk al heel hun kwam ik in aanraking met de meerval. Samen met leven langs de Alblas. Dus even een hengel pakken, mijn broer en twee vrienden gingen we naar het bui- was makkelijk. Toen ik ouder werd, kreeg ik ook meer tenland. Onze gids was Lucas van der Geest en een respect voor de natuur. Ik geniet als ik lekker langs de week lang gingen we op meerval vissen. Ik ving toen waterkant zit, vis vangen is dan soms gewoon bijzaak.’ gelijk vissen van 210 cm en 200 cm, ware monsters, ik was gelijk verkocht.’ Hoeveel uren vis je? ‘Dat is heel verschillend, meestal wel heel het week- Waar vis je het meeste op? end en soms ook een paar uurtjes doordeweeks. Het ‘Nu voornamelijk op meerval. Ik ben nu ook een jaar hangt ook van m’n werk af, hoe druk ik het heb als Prostaffer voor MADCAT. Dat houdt in dat ik reclame zelfstandig ondernemer.’ maak voor hen en ik krijg daar weer een bijdrage voor. Ik schrijf bijvoorbeeld artikelen, post dingen op Wat voor voldoening geeft het je? Facebook, sta op beurzen en vis veel vissen met MAD- ‘Dat is bijna niet uit te leggen. Het is het totaal plaatje CAT materiaal, waar ik dan foto’s van maak, enz.’ dat mij voldoening geeft. Sowieso het buiten zijn en slapen in de natuur en het proberen grote vissen te Wat is je grootste vis ooit en kunnen mensen ook vangen door heel Nederland. Maar het moment van ergens zien wat je gevangen hebt? de aanbeet vind ik wel het mooiste, dan gaat heel ‘Mijn grootste vis heb ik dit jaar op Nederlandse bo- mijn hart tekeer. Zeker toen die meerval aanbeet, die dem gevangen. Een meerval van 223 cm met een trekt dan zo hard dat je soms je hengel niet eens uit gewicht van 85 kilo. Ja, ik post al mijn vangsten op de grondsteun krijgt, zo krom staat je hengel dan. Facebook. De mensen kunnen me volgen op Face- Gevechten van meer dan 30 tot 40 minuten en met book onder de naam Albert Dekker. Daar staan ook een lijntrekkracht van 65 kilo, dan verzuur je wel. En albums van verschillende vissoorten.’ als je dan een monster vangt en weer netjes terug zet, dan is de vreugde groot.’ Wat is uiteindelijk je doel of droom met deze hobby? ‘Mijn doel is om mensen het vissen goed uit te leg- gen, zodat ze ook goed vis kunnen vangen en de vis goed verzorgen op het moment dat deze op de kant is. Een speciale droom heb ik eigenlijk niet meer op dit gebied, het meeste is al uitgekomen.’ En lachend: ‘Ik maak wel nieuwe dromen als ik in het weekend weer op avontuur ga.’ Interview: Richard Veen – Fotografie: privécollectie Albert Dekker 26 de Kantlijn

verloskunde Bevallen op de molen Het wonen op een molen kan op zich al een uitda- ging zijn, maar bevallen op een molen is dat zeker. Wij genieten enorm van ons werkgebied in de Er zijn molens waar je met de auto redelijk dichtbij West-Alblasserwaard, dat een aantal dorpen be- kunt komen, maar er zijn ook molens (met name in vat met in het midden het prachtige molenge- Kinderdijk) waar je zomaar 1500 meter van tevoren bied van Kinderdijk. Uniek in Nederland en ver moet parkeren en dan te voet, met de fiets of over daar buiten en erg goed bezocht door toeristen het water verder moet. Uiteraard is thuis bevallen die het werelderfgoed komen bewonderen. dan niet echt medisch verantwoord. Zo zei een mole- naar een keer, toen we het hadden over hun woon- Voor ons is het één van de unieke plekken waar we situatie: ‘De bevalling moet maar in het ziekenhuis, komen tijdens ons werk. Want die mooie molens want ik heb liever niet dat de baby met de bagage- zijn voor een deel bewoond en ook daar is soms ge- drager in zijn voorhoofd geboren wordt.’ Nu hebben zinsuitbreiding op komst. We zijn al op verschillende verloskundigen sowieso liever niet dat het voorhoofd molens geweest. Die oeroude werktuigen, die al eerst komt, maar dat ter zijde. Toen deze bevalling eeuwen zorgen dat wij droge voeten houden hier in zich aankondigde kwam de molenaar mij met zijn de polder, zijn behoorlijk indrukwekkend van dicht- boot ophalen. Vervolgens gingen we met z’n drieën bij. Zeker als ze malen! Als je weinig ervaring hebt weer terug in de boot en naar de auto, want de weeën met molens, dan is het best spannend om langs de waren al behoorlijk serieus. Maar, liever op handen rood-witte kettingen te lopen om de draaiende wie- en knieën in de boot, dan op de fiets! Later die dag ken mis te houden. Menig molenaar zal best eens werd een gezonde baby geboren. Die kraamweek stiekem gegrinnikt hebben als er een verloskundige was echt een feestje met al die boottochtjes naar de het erf op kwam lopen die toch een beetje onzeker molen. Nieuw leven op een bijzonder mooie plek. omhoog keek om te checken of die wieken haar echt niet zouden kunnen raken. Tekst en fotografie: Daniëlle de Groot, verloskundige de Kantlijn 27

commercial story 130 jaar kaasfamilie In 1889 startte Arie van Vliet – koopman, kaas- zuinig, maar ook goed voor ons.’ Jan-Kees: ‘Je kwam koper en veehouder – zijn Kaashandel in Streef- uit school en dan kon je meteen aan de slag, maar kerk. 100 jaar later, op 1 november 1989, open- ik heb wel mijn rijbewijs van hem gekregen.’ In die de Van Vliet’s Weidewinkel de deuren in Nieuw- tijd was er keuze uit jong, belegen en oude kaas en Lekkerland. Inmiddels maakt de vijfde genera- komijnekaas. ‘Later kwam er ook één soort geiten- tie deel uit van het 130-jarige familiebedrijf. kaas bij,’ zegt Wout. ‘En in de jaren 80 kwamen daar nog wat buitenlandse kazen bij’, vult Jan-Kees aan. Grondlegger Arie van Vliet kreeg elf kinderen, waar- Ook de eieren en boter verkochten goed. ‘Mijn vader van zoon Dingeman slager werd aan de Kinderdijk. kocht veel van die ronde kuipjes en pakjes boter van Jan Pieter, het jongste kind, werd kaaskoopman. De Gouda’s Glorie in. De klanten spaarden graag de ze- derde van het gezin, Job, ging verder met de handel geltjes daarvan voor cadeauartikelen.’ in boter, kaas en eieren door met paard en wagen langs de deuren te gaan. Jobs zoon, Cor, zette de Weidewinkel ‘detailhandel in melk, boter, kaas en eieren’ voort. Hij verkocht zijn waren vanuit een busje. Zijn zoon Wout Op 1 november 1989 opende Van Vliet’s Weide- kwam ook in de zaak. Rond 1982 kwam daar de ver- winkel haar deuren. Een grote verandering, maar koop op de markt in Alblasserdam bij. Zoon Jan-Kees met veel succes. Jan-Kees houdt zich 30 jaar later was, zoals hij zelf zegt, het ‘nakomertje’ en kwam la- nog steeds bezig met de winkel. ‘Het eerste winkel- ter ook in de zaak. Toen Cor stopte, hebben Wout en pand was op de plaats waar melkboer Arie Schep zijn Jan-Kees het bedrijf samen voortgezet. Anno 2019 winkel had.’ De Weidewinkel breidde uit en kreeg zitten Wout (70), Jan-Kees (53) en Derek (30) rond haar karakteristieke uitstraling met een gele gevel. de tafel, mannen uit de vierde en vijfde generatie van ‘Best wel modern voor die tijd’, zegt Derek. Na de deze kaasfamilie. Wout heeft zich uit het bedrijf te- verbouwing van het Kleyburghplein in 2015, kreeg ruggetrokken, al springt hij nog regelmatig bij. Zoon de winkel haar huidige uitstraling. Wout is maar wat Derek heeft het stokje van zijn vader overgenomen trots dat zijn zoon in het familiebedrijf is gekomen. en runt nu samen met zijn oom Jan-Kees de zaak. Derek is verantwoordelijk voor de verkoop op de markt. Met een prachtige verkoopwagen staat hij Kaasboer Cor op woensdag bij het Makado en op zaterdag op het Scheldeplein in Alblasserdam. De mannen werken Veel mensen zullen zich Cor van Vliet nog goed kun- zo’n 70 uur per week, maar doen dat met veel ple- nen herinneren. ‘Mag het een onsje meer zijn?’ Met zier en passie. Derek: ‘Ik sta vijf dagen per week op zijn blauw-witte Mercedes bus ging hij langs de deu- de markt, naast Alblasserdam ook nog in Bleskens- ren en verkocht boter, kaas en eieren. ‘We begonnen graaf, Streefkerk, Oud-Alblas en Schelluinen.’ En is met een oude Bedford bus,’ lacht Wout ‘en mijn va- hij nog wel eens vrij? ‘Op maandag,’ zegt Derek la- der kon heel goed kaas snijden. Dat is een kunst die chend, ‘dan was ik de wagen en doe ik andere werk- niet iedereen verstaat en je rekende toen nog af per gerelateerde klusjes. Er zijn altijd zaken die aandacht ons, je had tenslotte een gewone weegschaal met nodig hebben en daar is de maandag voor.’ streepjes, dus dat werd wel eens een onsje meer.’ Wout werkte als jonge jongen al mee, maar verdien- Van Vliet’s Weidekaas de niet zo heel veel. ‘Het was hard werken en we moesten goed ons best doen. Mijn vader was heel De kracht van Van Vliet’s Weidekaas is dat de man- nen zelf hun kaas inkopen en het zelf laten rijpen. 28 de Kantlijn

Jan-Kees: ‘Daar zijn we groot mee geworden. We stunten, daar kunnen wij niet tegenop.’ Van Vliet’s hebben sinds de tijd van Job, mijn overgrootvader, een Weidewinkel heeft keuze uit ruim 70 Hollandse ka- eigen kaaspakhuis. Er worden jonge kazen ingekocht zen en ruim 80 buitenlandse kazen. De mannen heb- van Cono Kaasmakers uit Noord-Holland, waarna ben een enorme productkennis, waarvan kaas dan deze kazen de kans krijgen om op natuurlijke wijze wel het hoofdproduct is, maar ook vers gebrande in ons eigen kaaspakhuis te rijpen.’ Dit zijn kazen van noten, wijn, bonbons, olijven en salades maken deel koeien die tenminste 180 dagen per jaar buiten lo- uit van het assortiment. De bekendste huisgemaakte pen, onder het motto: een blije koe geeft meer en salade is de eiersalade. ‘Ook eieren verkopen we betere melk. ‘Sommige kazen liggen wel tweeënhalf volop,’ vertelt Jan-Kees, ‘deze komen uit Zeeland en jaar in ons pakhuis, dan krijg je een (h)eerlijke oude zijn altijd te koop voor de goedkoopste prijs. Zakt de brokkelkaas’, zegt Wout. ‘En dan hebben we het over prijs op de eieren, dan zakken wij mee.’ Daar kan de écht natuurgerijpt’, vult Jan-Kees aan. ‘Wij passen supermarkt niet tegenop. ‘En de smaak is vele malen geen vaste temperaturen toe om het rijpingsproces beter,’ vult Derek aan. Van Vliet’s Weidewinkel on- te beïnvloeden. Wij laten de natuur écht zijn werk derscheidt zich heel duidelijk door het ‘zelf maken’ doen.’ Zo was het in juli bijzonder warm, had dat veel en het ‘zelf toevoegen’. Hun benadering is persoonlijk, invloed? ‘Jazeker, de kazen zweten dan meer en zijn uitnodigend en kwaliteit staat hoog in het vaandel. sneller op de kwaliteit waarop wij ze graag hebben.’ Wout: ‘De smaak van onze kazen is vele malen beter 130 jaar familiebedrijf en lekkerder, dan wat er in de supermarkten als na- tuurgerijpt wordt verkocht.’ De boerenkazen die Van Het is heel bijzonder dat de verkoop van boter, kaas Vliet verkoopt, komen uit de omgeving van Stolwijk. en eieren zo’n lange geschiedenis kent in de familie Ook die worden in het pakhuis doorgerijpt. Het is Van Vliet. Zal in de toekomst een zesde generatie zich verbazingwekkend hoe belangrijk de kwaliteit van toevoegen aan het bedrijf? Jan-Kees: ‘Ik heb twee gras is voor lekkere kaas. Het ‘eerste gras’ bevat veel zoons en twee dochters, dit zal dan de vijfde genera- voedingsstoffen die de melk romig maken. Jan-Kees: tie kunnen zijn. Mijn oudste zoon van 18 heeft nu al ‘Dat maakt de kaas ook romiger, de kleur is geler, een enorme handelsgeest, maar of hij ooit in de kaas doordat er meer caroteen in de kaas zit.’ Wout: ‘Het gaat, weet ik niet.’ Wout schudt zijn hoofd, hij denkt zit ’m in de goede grond waarop de koeien grazen. van niet. De mannen laten hun kinderen vrij om zelf De mei-kazen zijn goed, maar de septemberkazen te kiezen. Derek is al van de vijfde generatie. Hij heeft vind ik het lekkerst, heel smaakvol!’ twee nog heel jonge dochters. Wie weet wat de toe- komst brengt. Jan-Kees en Derek zijn heel trots op Service en assortiment hun zaak. ‘Wij zijn gezegend, dat dit bedrijf na 130 jaar en vijf generaties nog steeds een mooi familie- De Weidewinkel kent vele trouwe klanten. ‘Bij ons bedrijf is. Het is onze taak om het zo goed mogelijk zijn drie punten heel belangrijk: kwaliteit, schoon, en voort te zetten.’ En zo heeft iedere kaas zijn verhaal, personeel. Als er op een van deze pun- ten iets misgaat, kunnen wij geen goe- maar het verhaal van de familie Van de service bieden. Veel mensen denken Vliet en van Van Vliet’s Weidewinkel is dat wij als speciaalzaak duurder zijn zeker net zo bijzonder. dan de supermarkten, maar vaak is dat andersom. Alleen als de supermarkten Tekst: Carla Peters Fotografie: Wim Deelen, privécollectie Van Vliet de Kantlijn 29

30 de Kantlijn

column Sjanie Het boerenprotest Totaal onverwacht deed een politicus een uitspraak die de agrarische wereld in het hart raakte. ‘Halvering van de veestapel’, riep meneer De Groot van D66. En groot waren ook de krantenkoppen. Jesse Klaver deed er nog een schepje bovenop door te roepen dat de koeien de grootste vervuilers zijn. Dit alles om stikstof. Stikstof, een half jaar geleden had niemand het erover en nu is het volkomen crisis. Deze uitspraken waren de druppel die de emmer deed overlopen. Agrarisch Neder- land stond op als één geheel. U heeft het vast allemaal gezien, rijen trekkers, alle merken, alle kleuren, groot en klein samen naar Den Haag. Warm was het gevoel vanuit de samenleving, duimen gingen omhoog, claxons maakten duidelijk dat men erachter stond, profielfoto’s veranderden in #trotse boeren en we ontvingen zelfs persoonlijke steunbetuigingen. Minister Schouten sprak ferme taal: ‘Zolang ik mini- ster ben, komt er geen halvering van de veestapel.’ Enigszins gerustgesteld gingen de boeren naar huis. Op 4 oktober kwam het antwoord van politiek Den Haag. We gaan boeren saneren rondom natuurgebieden. In principe op vrijwillige basis, maar provincies mogen boeren dwingen. En zo viel alle hoop na drie dagen in duigen. Dit leidde ertoe dat ook mijn boer opstond en z’n trekker startte op 16 oktober. Om 05.10 uur reed hij samen met onze oudste zoon het erf af. Op weg naar de grote stad. Ik bleef achter om de koeien te melken, het jongvee te verzorgen en de andere kinders op tijd naar school te krijgen. De hele dag stond de telefoon rood- gloeiend, de meest gave filmpjes kwamen voorbij. Duizenden collega’s begroetten elkaar onderweg. Ik sloot ’s middags aan in Den Haag, de plaats waar platteland en stad samenkwamen. Beiden ‘culturen’ keken hun ogen uit. En ineens werd mij ook glashelder duidelijk waarom de relatie tussen de boer en voedsel zoek is geraakt. Voedsel, het is daar werkelijk overal, het ligt te grabbel of prachtig uitgestald. Star- bucks, Smullers, Burger King en La Place, allen hebben naast elkaar een bestaan. Urenlang kwamen de tractoren Den Haag binnen, toeterend, seinend en zwaaiend voelden de boeren zich welkom. Want de sfeer was echt prima. Politie en ME, ze waren de boeren goed gezind. Defensie had een opdracht en deed haar plicht, maar de praktijk wees uit dat ze ook achter het standpunt van de boeren stond. ‘Mam, weet u wat we onderweg meegemaakt hebben?’, begon onze oudste direct toen ik hem tegenkwam in Den Haag. ‘De soldaten gingen gewoon voor ons aan de kant!’ Er stond een afzetting op de A12. Tractoren stonden stil tegenover twee vrachtwagens van defensie, wat militairen en een handjevol politiemensen. Boeren hebben toen met deze mensen overlegd wat te doen. De militairen hebben hun vrachtwagens aan de kant gezet, zodat de boeren erdoor konden. Niet omdat ze bang waren, niet omdat ze bedreigd werden, maar omdat ze het gevoel van onze sector begrijpen. ‘Mam, de militairen zwaaiden zelfs en staken hun duim omhoog toen we doorreden!’ Dit gevoel van saamhorigheid maakt sterk. Om 20.30 uur hoorden we het vertrouwde geluid van de trekker weer en reed Tekst en fotografie: mijn boer het erf op. ‘Pap, moeten wij dan ook verhuizen nu de minister zegt dat Sjanie Eijkelenboom onze koeien slecht zijn voor het milieu?’ vroeg onze middelste aan tafel. ‘Nee hoor jongen, vast niet’, klonk het geruststellend uit vaders mond. Vanaf de andere kant de Kantlijn 31 van de tafel keek ik mijn boer aan, onze blikken kruisten elkaar en we beseften dat dit totaal onzeker is.

natuurcoach Jolanda Natuurfestival We blikken terug op een kletsnatte, maar ge- zoveel mensen in een tent te staan, met het getik van weldige eerste editie van het Natuurfestival in de regen op het dak, een kop warme soep en een Alblasserdam! Voor degene die het gemist heeft, praatje met iemand die je lang niet hebt gesproken?! voor de ongeveer 250 mensen die er ondanks Hoe speciaal is het om in de motregen in een kano de regen wél waren én natuurlijk ook om ieder- op zoek te gaan naar beversporen, met mensen die een alvast enthousiast te maken voor de vol- daar álles over weten? Om daarna de stoom van je gende editie! Want één ding is zeker, dit gaan jas te zien komen, als je je opwarmt bij het kampvuur. we vaker doen! Maar waarom eigenlijk? Zaterdag 12 oktober was het zo ver. Na weken in- tensieve voorbereiding en duimen voor mooi weer, We hadden als organisatie allemaal zo onze eigen was de organisatie om 9.00 uur ’s ochtends bij het beweegredenen om dit festival te willen organiseren. Lammetjeswiel om de laatste dingen klaar te zetten. Voor mij als natuurcoach was het mijn missie om zo- De kano’s werden klaargelegd, tenten opgezet, de veel mogelijk mensen naar buiten te krijgen, óók in obstakelrun werd uitgezet en een laatste promotie- de herfst. En daarnaast om verbindingen te leggen vlog om mensen enthousiast te maken, werd opge- tussen verschillende partijen in Alblasserdam. Dat is nomen. En dat alles: in de regen! Om 12.00 uur werd gelukt! Er zijn mensen naar buiten gekomen! En er er geluncht met alle vrijwilligers en Wethouder Ver- zijn veel mooie samenwerkingen ontstaan in de aan- heij kwam langs om de opening van het festival door loop naar dit festival toe. Stichting Welzijn Alblasser- te spreken. Nog altijd: in de regen. Als er nu maar dam wilde graag bijdragen aan ‘ontmoeting’, voor mensen komen, dachten we nog, gezien de regen. jong en oud. En ook dat is geslaagd! Hoe heerlijk om zoveel verschillende mensen bij elkaar te zien. Er is Gezelligheid genetwerkt, er is bijgekletst. Jong en oud hebben sa- men bomen beschilderd en aan een insectenhotel Dat het nog de hele middag geregend heeft, daar gebouwd. Wat fijn dat er op deze regenachtige dag kunnen we niet om heen. Maar er kwamen mensen! mooie gesprekken konden plaatsvinden en er samen- En er kwamen ook nog best heel veel mensen! Naar gewerkt kon worden aan gave projecten. schatting zijn er zo’n 250 tot 300 mensen langs ge- weest! En ja, balen van de regen, anders was het vast Passie voor de natuur nog drukker geweest. Maar, wat was het gezellig!! Het is makkelijk om een succesvol programma neer En tot slot, wat mij persoonlijk het meest gelukkig te zetten bij 25 graden en een lekker zonnetje, maar heeft gemaakt: de geweldige vrijwilligers van Stich- om een succesvol programma neer te zetten dat ook ting de Groene Long. Wat een passie voor de natuur supergezellig is bij aanhoudende regen en een graad hebben deze mensen. En wat wilden ze deze graag of 17, dáár zijn we stiekem best een beetje trots op! delen! Educatieve rondleidingen over bomen en zelf- En eigenlijk zijn dát toch juist de momenten die je je voorzienend leven, een tocht langs een imkerij en later nog herinnert?! Want hoe gezellig is het om met beversporen. De hele middag konden mensen zich hiervoor inschrijven. En dat deden ze. Er zijn zelfs nog 32 de Kantlijn extra rondleidingen gegeven, omdat er zoveel be- langstelling voor was. Geweldig om de groepjes vol enthousiasme op pad te zien gaan, om ze (soms pas een uur later) nóg enthousiaster terug te zien komen! Heerlijk! Wat een topdag! Tekst: Jolanda Huigen – Fotografie: Kayleigh Bolink

Sebastiaans weernieuws Natter dan vorig jaar Emmers water Niet één jaar is hetzelfde op weergebied en dat Zo zeg, wat een regen is er gevallen tijdens dit herfst- is misschien maar goed ook. Anders zou je van seizoen. Opvallend is ook het aantal dagen dat er tevoren weten wat komen gaat en nu blijft het tenminste 10 mm neerslag op één dag is gevallen. telkens een verrassing. Het einde van dit jaar Als de hoeveelheden regen in dit tempo blijven oplo- komt langzaam in zicht. Het is half november pen, dan kan 2019 wel eens een behoorlijk nat jaar en de wintermaanden staan voor de deur. worden. Op 30 september jl. was het aan het einde van die dag al een feit dat dit jaar natter is dan 2018. De wintertijd is ingegaan. Het gaat kouder worden Uit metingen gedurende mijn meetperiode (2007- en het blijft langer donker dan dat het overdag licht 2018) blijkt dat er in Alblasserdam gemiddeld tussen is. Zit u eigenlijk te wachten op de wintermaanden en de 750 en 800 mm regen valt in één jaar. Dit komt eventueel winterweer? Met nog anderhalve maand overeen met 750 tot 800 liter water op een horizon- voor de boeg kan ik de volgende conclusie alvast taal oppervlak van 1m². Met andere woorden: 75 tot trekken: in 2019 is er al meer regen gevallen dan in 80 volle emmers met water van 10 liter. Als er dit heel vorig jaar. 2018 verliep met nog geen 600 mm jaar nog ruim 150 mm bij valt, wordt 2019 zelfs het regen zeer droog en dus is het niet heel raar dat er natste jaar sinds 2012. dit jaar al meer regen is gevallen. Het is afwachten hoeveel neerslag er nog bij gaat vallen in de laatste Warme najaarsdag in oktober anderhalve maand van dit jaar. Ik ben benieuwd. In vergelijking met oktober vorig jaar viel het aantal Terugblik oktober 2019 warme najaarsdagen vorige maand dus vies tegen. Dit keer werden we niet bepaald verwend, maar ge- Herfstmaand oktober liet zich niet van haar goede zien de tijd van het jaar is iedere warme en fraaie kant zien. Het was veelvuldig wisselvallig en nat en dag toch mooi meegenomen. In tegenstelling tot hierdoor konden we amper genieten van de herfst- negen warme en zelfs één zomerse dag in oktober zon. Dagen met bewolking, regen en buien waren vorig jaar bleef het dit keer bij slechts één warme overheersend en op slechts enkele dagen wist het dag. Op 13 oktober steeg de temperatuur op mijn helemaal droog te blijven. Er viel ruim 90 mm regen meetstation in Alblasserdam maar liefst naar 22,4 °C. en 1 oktober was met 15.4 mm neerslag de natste Dagen met temperaturen boven de 15 °C kwamen dag. Tijdens de herfstvakantie was het gelukkig rustig regelmatiger voor. en zacht herfstweer en grotendeels droog. Winterse perikelen bleven nagenoeg uit, al werd het tijdens de Vorstdag laatste dagen wel gevoelig kouder. Tijdens de laat- ste twee dagen werden dubbele cijfers niet bereikt. Op de laatste dag van oktober was de eerste vorst- Oktober vorig jaar was een compleet ander verhaal dag van dit herfstseizoen een feit. Die dag daalde het en juist een bijzondere maand. Herinnert u het zich kwik in de vroege ochtend tot onder het vriespunt nog? Toen hebben we volop kunnen genieten van en moesten we weer voor de eerste keer de auto- zonnig, droog en warm weer. Met halverwege de ruiten krabben. Op 1,5 m boven de grond werd een maand uitzonderlijke warmte en zelfs warmterecords. minimumtemperatuur bereikt van -0,7 °C. Daarmee Het is dan ook niet gek dat de gemiddelde tempera- is sprake van lichte vorst. Ik wens u met november tuur afgelopen maand lager lag dan vorig jaar en er nog een fijne herfstmaand toe! De wintermaanden aanzienlijk meer regen is gevallen. staan voor de deur! Tekst: Sebastiaan van Herk, Meteo Alblasserdam – Foto: stockfoto 123rf de Kantlijn 33

pensioen Dokter Zuijderhoudt neemt afscheid als huisarts ‘Nee, ik heb niet het gevoel dat het nú tijd is dat ik stop. Huisarts zijn, is zo’n mooi vak. Ik doe het nog steeds met zoveel plezier en passie. Over een jaar vind ik het nog leuk en over twee jaar ook nog. Ik denk dat het niet verstandig is om door te gaan en bovenal heb ik in mijn col- lega Ton den Hartog een uitstekende opvolger. Het is goed zo.’ Per 1 december 2019 stopt dok- ter Zuijderhoudt als huisarts. Jan Zuijderhoudt is nu 71 jaar. Al pratende met hem goede kanten. Vroeger was je de autoriteit, de huis- is de liefde en compassie voor het vak nog steeds te arts die iets zei en dat moest men dan maar aan- voelen en tegelijk ook de bescheidenheid over zijn nemen. Nu komen de mensen met eigen ideeën en eigen rol. ‘Ik ben zoals ik ben, als huisarts ben ik niet denken ze mee. Onze taak is veel meer die van luiste- anders dan de man die ook boodschappen doet en ren geworden, om dan van daaruit de juiste kant op de kinderen opvoedt. Van huis uit hebben wij dat te gaan en beslissingen te nemen. Vroeger had mijn meegekregen: doe maar gewoon. We leerden dat je voorganger, dokter Jagt, drie minuten per patiënt. best overtuigd mag zijn van wat je kan, maar geen Zere knie: kijken en knijpen, pillen mee en wegwe- kapsones. Op grond van kennis en ervaring kan je zen, volgende patiënt. Nu hebben we tien minuten overtuigend zijn, ben je een autoriteit en als je ouder voor een patiënt en dan kan ik, als het moet, meer- wordt, gaat je dat makkelijker af. Ook kan het invloed dere klachten van die patiënt aanhoren. Er wordt wel hebben als je zelf het één en ander hebt beleefd. Ik eens gemopperd op de nieuwe regelgeving, finan- heb ook kanker gehad, dat slechte nieuws gehoord, ciering en administratie, maar ik ervaar dat het ook het moeten verwerken, opereren en het daarmee om- prettige kanten heeft. De assistenten nemen veel gaan. Je merkt ook dat, als de mensen dat van je over en wij krijgen meer tijd voor die patiënt die dat weten, je makkelijker meer gezag hebt. Ze weten dat nodig heeft. En vergeet niet, je kan regels maken jij dat ook hebt meegemaakt. Dat ik al die jaren me- zoals je wilt, maar de kernwaarde van ons vak blijft zelf heb kunnen zijn op mijn werk, dat beschouw ik altijd de dienstbaarheid.’ als een voorrecht.’ Communicatie Dienstbaarheid Jan maakt zich wel eens zorgen over het feit dat de Vragen of Jan het juiste vak heeft gekozen, is overbo- huidige huisartsen niet meer altijd in de plaats zelf dig. ‘Als kind wist ik al dat ik huisarts wilde worden. wonen. ‘Voor de terminale zorg is dat lastiger, dan is Nee, er is nooit twijfel geweest of ik me als arts zou de afstand groter. Ik was dag en nacht te ontbieden specialiseren. Ik voelde me ook tijdens mijn opleiding en ik moet zeggen, er is nooit misbruik van gemaakt. minder thuis in de ziekenhuiscultuur. Huisarts, met Voor mij gaf dat onderdeel van mijn werk mij juist mijn eigen plek en vooral mijn eigen patiënten, dat is veel voldoening.’ De mensen zijn in de loop der jaren goed, dat past bij mij. De dienstbaarheid die daar bij wel mondiger geworden. ‘Maar wat mij betreft, niet hoort, is er bij ons thuis ingeramd, je had het maar te op een vervelende manier. Ik ken mijn patiënten, hun doen.’ Laat dokter Zuijderhoudt de praktijk met een gerust hart over aan dokter Den Hartog? ‘Bij mijn op- volger Ton zie ik datzelfde’, reageert hij. ‘We schelen anderhalve generatie, dus je kunt niet zomaar zeg- gen dat het iets van vroeger is of van nu. Vroeger en nu hebben allebei voor- en nadelen, goede en minder 34 de Kantlijn

zorgen en hun manier van praten. Het is prima als ze Uitnodiging zeggen: ik heb dat op internet gezien en ik schrok me rot. Ik vraag dan rechtstreeks: waar ben je bang Op 1 december a.s. hoopt drs. J.W. Zuijderhoudt voor? Het samenspel, met jou als huisarts met de definitief met pensioen te gaan. Na ruim 43 openheid van vragen en vertellen aan de ene kant en jaar met heel veel plezier in Alblasserdam te aan de andere kant de kennis van de mensen zelf, is hebben gewerkt, draagt hij het stokje over aan een mooi iets. Neem er als arts en zeker ook als spe- zijn opvolgers. Eenieder is van harte welkom cialist de tijd voor om het uit te leggen. De mensen om op donderdag 12 december of zaterdag zitten in spanning, dus probeer dat uitleggen ook 14 december tussen 14.00 en 17.00 uur in de direct te doen. Vaak moesten (of moeten) wij de taak grote zaal van Cultureel Centrum Landvast af- van het uitleggen van de specialist overnemen als die scheid te komen nemen van drs. Zuijderhoudt het had verzaakt. Gelukkig is de jongere generatie en hem persoonlijk de hand te schudden. specialisten opener en meer bedreven in die commu- nicatie. Tijdens de opleiding wordt er ook meer aan- ziekenhuis in Den Bosch gelegen en daar was Jan dacht aan besteed. Wil je tegenwoordig een goede Zuijderhoudt een gewone patiënt net als alle ande- specialist zijn, dan moet je niet alleen goed kunnen ren op de zaal. Dan zie je wat er fout kan gaan en snijden, maar ook met mensen om kunnen gaan. De hoe simpel het kan zijn om het goed te doen. Naast horken van vroeger verdwijnen steeds meer’, zegt de genoemde dienstbaarheid gaat het om commu- Jan met een brede lach. nicatie en luisteren. Een geneeskunde docent zei tij- dens mijn opleiding vaak: wie gehoord wilt worden, Tekortkomingen moet kunnen luisteren.’ ‘Timemanagement’, zegt Jan, als ik hem naar zijn te- Pensioen kortkomingen vraag. ‘Ik had een grote praktijk en als je dan naast je werk woont, is het makkelijk om nog Wat gaat Jan doen met de vrije tijd die hem te wach- even door die deur te gaan en ’s avonds nog een ten staat? ‘Ik ben er al aan gewend, want de laatste poosje te werken. Overigens vind ik dat je het ook tijd werkte ik al een stuk minder. Nee, ik ga zeker niet goed doet als je dit werk in 38 à 40 uur kan met niet in een groot gat vallen. Ik kan er al van genieten zo’n grote praktijk als ik toen had. Gelukkig is Pieter om rustig op te staan, de krant te lezen, ontbijt, de Schook er op een gegeven moment bijgekomen. En dag langzaamaan te laten beginnen. Fietsen en wan- het werd nog beter voor mijn ‘time’ toen ik de sa- delen was al een hobby, dus dat kunnen we nu meer menwerking met Ton aanging.’ doen. De tuin gaat meer aandacht krijgen en lezen, vooral veel lezen. Ook Duitse boeken, om die taal Luisteren beter te kunnen gaan spreken.’ Een mooie man, Jan Zuijderhoudt. Hij beweert dat hij zijn werk gaat mis- ‘Besef dat je als arts kennis en macht hebt. De patiënt sen. Maar hij kan terugdenken aan een mooie tijd. is de onderliggende partij en ga daar zorgvuldig en Zijn dienstbaarheid was een voorbeeld en voor veel met respect mee om’, zegt Jan, als ik hem vraag Alblasserdammers een warm bad. naar wijze raad. ‘Ik heb een paar jaar geleden in een Tekst: Riens Gort – Fotografie: Nathalie Arnoczky, Cees van der Wal de Kantlijn 35

opgroeitips Decemberstress kinderen dit jaar weer van Sinter- klaas? De decemberstress loopt op. Elk jaar na Sinterklaas begint het bij mij te kriebelen. Welke cadeautjes Op 6 december slaken veel gezinnen koop ik voor de kinderen en klein- een zucht van verlichting. Pffff, ge- kinderen? Wat gaan we eten met lukkig is Sinterklaas weer naar huis Kerst? Wat doen we dit jaar met oud en krijgen de kinderen weer rust. De en nieuw? Elk jaar weer, begin ik te laat. Dit jaar heb Sint is inderdaad weer vertrokken, maar rust krijgen ik dat maar eens anders aangepakt. Half oktober had de kinderen niet. De Sint is de school nog niet uit ik het eerste cadeautje binnen, ingepakt en wel. Ik of op veel scholen staan de juffen en meesters de heb vol trots een foto gemaakt van het ingepakte kerstboom al op te tuigen. Nog vol van blijdschap cadeau en op onze gezinsapp gezet. In plaats van over het gekregen Sintcadeau komen de kinderen ‘Goed bezig, ma’, kreeg ik smileys, waarbij de tranen de andere dag in een klas vol met kerstversieringen. over de wangen rollen van het lachen. Ik dacht alleen Het feest begint weer van voren af aan. Er worden maar: ‘Wacht maar tot jullie in de stress schieten. nu kerstliedjes geleerd voor het kerstfeest. Er wor- Daar heb ik dit jaar geen last van!’ den stukjes tekst geleerd om tijdens het kerstfeest op school op te zeggen. Natuurlijk komt er thuis Stress en december, ze lijken bij groot en klein on- ook een versierde kerstboom te staan. Menig kind losmakelijk met elkaar verbonden. Voor de kleintjes zit rond half december met rode wangen op school begint de stress al zodra de boot van Sinterklaas aan- en is thuis niet te genieten. Alle drukte en spanning komt in ons dorp. Het is dan nog een week of drie wordt hen te veel. tot het Sinterklaasfeest is, maar de ‘voorpret’ begint dan al. Elke dag een Sinterklaasjournaal op televisie, Maar gelukkig, na het kerstfeest op school wacht de wat ze moeten volgen. Natuurlijk mogen de kinde- kerstvakantie. Oh wacht, dan vieren we thuis kerst- ren hun schoen zetten voor iets lekkers of een klein feest en natuurlijk daarna ook nog oud en nieuw. En cadeautje. Op school worden er Sinterklaasliedjes ge- dan ... eindelijk rust! Nog een week vakantie, waarin oefend en natuurlijk worden er ook Sintknutsels ge- niets moet en waarin groot en klein heerlijk uit kun- maakt. En dan, na ongeveer drie weken, is het einde- nen rusten. Dit jaar wens ik, denk ik, iedereen maar lijk zo ver. Sinterklaas komt met zijn Pieten op school een fijne, rustige tweede vakantieweek! en misschien ook wel thuis of op het werk van papa of mama. De spanning stijgt, want wat krijgen de Tekst: Jolanda Verboom, Gedragsspecialist 12Fly – Foto: stockfoto 123rf 36 de Kantlijn

‘t kinderhoekie Sinterklaasknutsel Hallo allemaal! Het is alweer bijna december. Dat betekent dat er weer pepernoten ge- strooid kunnen worden! Ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om voor dit Kinderhoekie een Sinterklaasknutsel te maken. Nou ja, het is niet Sinterklaas, maar wel zijn trouwe paard Amerigo! Dit heb je nodig • wc rollen (3) • een rode stift • een zwarte stift • wit papier • lijm, schaar • grijze, witte of zwarte wol voor de manen en de staart (je kan natuurlijk ook een andere kleur kiezen) Werkwijze Mijn huisdier en ik Knip de wc rollen en plak er wit papier overheen. Op Hallo, ik ben Isolde Wöhler en dit is onze poes het plaatje staat hoe je het in elkaar kan zetten. Op Wiebel. Wiebel is een lieve, maar ook oude poes. Ze het hoofd teken je het halster, de ogen en de neus- is wel 13 jaar oud. Wiebel is een echte raskat, een gaten. Plak de oortjes erop en knip de wol. Nu kun je Maine Coon. Het bijzondere aan Maine Coons is dat de manen en de staart opplakken met lijm. ze houden van water. Wiebel drinkt graag uit de stromende kraan en is dus helemaal niet bang voor Veel Plezier! Groetjes van Melody water. Ze heeft één iemand bij wie ze het liefste op schoot kruipt of door wie ze het liefste geaaid wordt en dat is mijn moeder. Maar ze komt mij ook vaak kopjes geven of me opzoeken op mijn kamer. Daar kruipt ze graag in mijn grote barbiehuis. Dat is erg grappig. Wiebel houdt niet echt van gasten, zoals mijn vriendinnen. Dat vindt ze erg druk en dan zoekt ze een stil plekje ergens in huis op. Wanneer we de deur uit zijn geweest en we weer thuiskomen, zit ze vaak op ons te wachten bij de voordeur om ons te begroeten. Dan aaien we haar en kletsen we met haar. Hopelijk wordt Wiebel nog veel ouder, zodat we nog lang met haar kunnen kroelen en om haar kunnen lachen. De kluif geef ik door aan Kimo Verweij Invulling ’t Kinderhoekie door: Melody Veen de Kantlijn 37

38 de Kantlijn

column Jaap Sinterjaap We wisten niet meer of het nu 29 of 30 jaar geleden is, maar uit Spanje is onlangs bevestigd dat het toch 30 jaar geleden is dat mijn zwager tegen mij zei: ‘Ik heb een leuk klusje voor jou.’ Mijn zwager zat in het bestuur van het bedrijf waar hij werkte. Het was al half november, vlak voor het Sinterklaasfeest, toen hij belde. ‘De Sint heeft het af laten weten en dat vlak voor het feest! Wij hebben nu een groot probleem.’ Ik voelde het al aankomen en zei: ‘Je zoekt maar een ander, ik ben daar niet zo goed in, daar moet je voor geleerd hebben.’ Maar na veel heen en weer gepraat, heb ik me toch laten strikken. Op een zaterdag, omstreeks 5 december, moest ik me melden op het kantoor van dat bedrijf, klaar voor de vuurdoop. Mijn schoonzus heeft me daar keu- rig in het Sinterklaasuniform gehesen en niemand die mij nog herkende. Nu was er in die tijd nog geen sprake van ‘hulp-Sinterklazen’, dus ik moest gelijk in de rol van ‘de echte’. Ik heb het die morgen toch wel goed gedaan, denk ik, want het werd het begin van 30 jaar Sinterklaasfeestjes. Na een paar jaar kwamen er kleinkinderen en dus moest opa daar ook opdraven. Menno (ja, dezelfde Menno van Afrika‚ zag al gauw dat de Sint opa’s schoenen aanhad... Zo ging het jaar na jaar. Ik begon het zelf ook steeds leuker te vinden. Ik werd steeds meer ge- vraagd om bij de mensen langs te komen. Bij de HEMA, hier in Al- blasserdam, heb ik eens een hele middag gezeten. Er wilden wel 100 kinderen op de foto met Sinterklaas. Ze hebben allemaal even op schoot gezeten. Tussentijds waren de Pieten aan vervanging toe ... Dat was niet zo’n groot probleem. Meiden genoeg op het kantoor die wel Piet wilden zijn. Hannie werkte in de zorg, dus daar moest ook eens een Sint langs- komen. ‘Geen probleem, Jaap komt wel hoor.’ Dus daar ging ik, met al mijn kleren naar het bejaardenhuis in Zwijndrecht. Daar werd ik keurig aangekleed door een verzorgster. Toen bleek dat de mijter ontbrak, die lag nog thuis! Plankgas en in vol ornaat naar huis om die mijter op te halen. Het ophalen duurde voor de bejaarden iets te lang allemaal, die waren niet blij meer. Het was dus niet zo’n groot succes die keer. En zo ging het steeds maar door. We vierden het Sinterklaasfeest in de familie meestal bij één van de kinderen en daarbij was iedereen altijd aanwezig. Alle klein- kinderen en alle oma’s en opa’s. Maar Hannie was daar altijd alleen. Nu zijn kinde- ren best slim, dus dé vraag moest een keer komen. ‘Oma, waar is opa toch altijd met Sinterklaas?’ En elk jaar gaf oma hetzelfde antwoord: ‘Opa moet in het bejaar- denhuis een kapstok ophangen.’ Ik kan nog vele anekdotes vertellen, maar het mag ook weer niet te lang worden. Dit jaar stap ik voor de dertigste keer in de rol van Sinterklaas. En weet je, ik heb er nog evenveel plezier in als de eerste keer! Tekst en fotografie: Jaap den Boef de Kantlijn 39

de metamorfose met Madelein van Dalen Madelein van Dalen (39) is niet geheel onbekend voor het in Alblasserdam winkelend publiek. Ze heeft jaren bij Albert Heijn en Primera gewerkt. Sinds een jaar woont ze weer in Alblasserdam, samen met haar man en haar zoontje (8). Ze is door haar moeder als verrassing opgegeven voor de metamorfose, dus we maken er een gezellige en memorabele dag van. Haarstyling • Madelein is een eigentijdse kandidate en ze geeft het team de vrije hand. Dat biedt mogelijkheden voor een complete metamorfose. Haar- styliste Lilian verwelkomt Madelein en ze mag meteen bij de wasbak plaatsne- men. Daarna gaat Lilian rigoureus aan de slag: ze knipt het haar van Madelein gecontroleerd een stuk korter. Daarvoor gebruikt ze allerlei kappersgereed- schappen, zoals de schaar, het mes en de effileerschaar. Madelein krijgt een korte, vrouwelijke, asymmetrische bob, met een lok. Als het model in het haar zit, föhnt Lilian het droog, zodat ze kan zien hoe het haar valt en ze de coupe tot in de puntjes perfect kan maken. Voor de kleur wordt gekozen voor een don- kere astint bij de haarwortels. De eigentijdse grijze kleur die Madelein al had, wordt behouden, maar voor de fotoshoot wordt er een semi-permanente lila tint in de punten gezet. Madelein ziet er prachtig uit: stoer en heel elegant. Make-up • Bij Malibu is een sprekende outfit voor de fotoshoot gekozen. Het past perfect bij Madelein: een mooi pak met een kobaltblauwe top eronder. Dat heeft Kimberley van JH Beautysalon geïnspireerd om een pittige blauwtint in de make-up terug te laten komen. Zoals altijd brengt Kimberley eerst een mooie basis aan op het gezicht. Madelein heeft zachte sproeten, die ze zelf liever niet laat zien, maar die haar heel mooi staan. Terwijl Kimberley met de visagie bezig is, geeft Madelein aan dat ze zelf nooit voor een blauwe oogscha- duw kiest en veilig bij de bruintinten blijft. Maar, de blauwe oogschaduw is inmiddels aangebracht en het totaalplaatje vraagt gewoon om een modieuze fotoshoot. De kernwoorden voor deze metamorfose zijn dan ook: stoer, pittig, vrouwelijk en modieus. De make-up past daar helemaal bij. Meer zien? www.dekantlijn.nl/metamorfose/ Fotoshoot • Voor de locatie van de fotoshoot gaan we niet ver weg. Die Gastvrouw en voorfoto’s: Carla Peters vinden we bij Landvast, waar we meer dan welkom zijn. Door de keuze van de kleding, de vlotte haarstyling en de uitdagende make-up vragen kiezen we voor een fotoshoot met grafische lijnen. Fotografe Nathalie haalt alles uit de kast om zowel model als achtergrond secuur op de foto te zetten. Made- lein heeft het prima naar haar zin en raakt zelfs ontroerd van alle positieve aandacht die ze vandaag krijgt. Het resultaat mag er zijn: Madelein ziet er geweldig uit en staat prachtig op alle foto’s (kijk voor meer op onze website). Dam 139, Alblasserdam Plantageweg 15 Plantageweg 44 De Kreken 19 Kleyburgplein 21, Nw-Lekkerland 2951 GN Alblasserdam 2951 GP Alblasserdam 2953 WG Alblasserdam 078 6919624 / 0184 683611 078 6913791 / 06 42097047 06 239 745 50 06 288 263 50 website: haarstudiocupido.nl website: malibu-damesmode.nl www.jhbeautysalon.nl www.nathaliephotography.nl

het resultaat Reactie Madelein ‘Mijn kapsel vind ik geweldig, ik heb er zeker geen spijt van. Mijn man vindt mijn haar stoer en toch heel vrouwelijk. Ik wil iedereen bedanken voor m’n haar, de make-up en de foto’s. Het was een geweldige ervaring.’ Malibu Damesmode Jasje € 89,95 • Broek € 79,95 Top € 69,95 • Ketting € 16,95