\"พอๆกอ่ น\"แอรร์ อ้ งหา้ มใหห้ ยดุ นวด \"พแ่ี อร.์ ...\"ออยนัง้ ขา้ งๆพสี่ าวของเธอ \"ออยรเู ้ รอ่ื งนมี้ านานหรอื ยงั \"แอรถ์ ามนอ้ งสาวเธอเกย่ี วกับเรอ่ื งของเหมยดว้ ยเสยี งแขง็ ๆ \"เออ่ ..รมู ้ าเมอื่ กอ่ นทพ่ี จ่ี ะมาถงึ ทไ่ี ทยอะคะ\" \"แลว้ เธอปกปิดพที่ าไม?ทาไมไมบ่ อกพก่ี อ่ นพจี่ ะไดห้ ายโงส่ กั ท\"ี แอรพ์ ดู ดว้ ยน้าเสยี งสน่ั เคลอื ตาแดงกา่ คลายคนพงึ่ รอ้ งใหม้ าหยกๆ \"ออยขอโทษคะ ออยไมอ่ ยากใหพ้ เี่ สยี ใจ หอื อ\" ออยพดู ทงั้ น้าตา เมอื่ แอรห์ ันมาเห็นนอ้ งสาว เธอจงึ คอ่ ยๆเอามอื ขนึ้ มาลบู กลางหัวของอกี คนเบาๆ \"ไมต่ อ้ งรอ้ งใหน้ ะเดก็ ดขี องพท่ี กุ สงิ่ ทกุ อยา่ งพเี่ ป็ นคนทามนั พังเองพสี่ มควรไดร้ ับกรรม\" \"พแ่ี อรท์ าไมพดู แบบนัน้ รับกงรับกรรมอะไรกัน\"ออยดพุ สี่ าวอยา่ งนา่ เอน็ ดเู หลอื เกนิ ทาใหค้ น ตรงหนา้ อดทจ่ี ะยมิ้ แกม้ ปรใิ หไ้ มไ่ ดก้ บั ความน่ารักของนอ้ งเธอ \"พค่ี งทาอะไรไมไ่ ดแ้ ลว้ แหละตอนนเ้ี หมยคง....\" แอรพ์ ดู ทง้ิ ประโยคทา้ ยไปเงยี บๆ ออยจงึ นกึ สงสยั ขนึ้ มา \"คง คงอะไรคะ?\" \"ป่ าวหรอกเคา้ คงไมช่ อบพเี่ หมอื นทอ่ี อยเคยไดพ้ ดู ตอนนัน้ ไว\"้ ว่าจบแอรจ์ งึ ลกุ ขนึ้ ยนื เต็มความ สงู แลว้ คอ่ ยๆเดนิ ขนึ้ หอ้ งไป ออยมองตามพส่ี าวของเธออยา่ งเงยี บๆไป หรอื วา่ แอรจ์ ะหมดรกั เหมยแลว้ คมิ เดนิ เขา้ มาภายในบา้ นก็เหน็ ออยกาลงั นัง้ เงยี บๆอยจู่ งึ อยากทจ่ี ะเขา้ ไปหาอกี คนเพอื่ งอ้ แต่ แลว้ ! ตงึ ๆๆ(สายเขา้ ของตชิ า่ ) \"เหย้ !มาไดไ้ งวะ\"คมิ บน่ อยา่ งหวั เสยี ออยหันมามองตามเสยี งเพลงจากดา้ นหลังก็เหน็ คมิ ยนื ถอื โทรศพั ทอ์ ยคู่ มิ จงึ กดปิดไป ออยตาโตใสอ่ กี คนแลว้ รบี วางแกว้ น้าดมื่ จนเสยี งดังพลนั กระทบื เทา้ หนขี น้ึ บันไดไป คมิ จงึ รบี วงิ่ ตามขนึ้ ไปหาและฉดุ ขอ้ มอื ออยไวท้ ัน \"เดยี วกอ่ นออย! ฟังพกี่ อ่ น\"คมิ พดู หอบๆ \"ฉันตอ้ งฟังอะไรจากคณุ คะเราไมไ่ ดเ้ ป็ นอะไรกนั น\"ิ ออยพดู อยา่ งเย็นชา \"ขอโอกาศพสี่ กั ครงั้ เถอะ พข่ี อพดู ออยจะฟังพห่ี รอื เปลา่ พไ่ี มร่ \"ู ้ ออยเงยี บไปสกั พักนงึ \"งัน้ ไปคยุ กันทศี่ าลาสขี าวคะ\" วา่ จบออยจงึ ลงบนั ไดไปยงั ศาลา คมิ ยม้ิ ขนึ้ มาและตามหลงั อกี คน ไป ทงั้ คนู่ ัง้ รอจังหวะการสนทนาเพราะตา่ งคนตา่ งเงยี บเชยี บ \"เออ่ /เออ่ \"ทงั้ คเู่ อย่ พรอ้ มกัน
\"มอี ะไรกว็ า่ มาคะ\" \"ออย พขี่ อโทษนะจรงิ ๆพก่ี บั ตชิ า่ เราไมไ่ ดเ้ ป็ นอะไรกนั พไี่ มไ่ ดร้ ักยยั นัน้ เลยพม่ี แี คอ่ อยคนเดยี ว นะ\" ออยฟังอกี คนอยา่ งหนา้ ตาเฉย \"ห!ึ จะบอกวา่ ไมไ่ ดเ้ ป็ นอะไรกนั หรอคะ แลว้ เรอ่ื งเคยไดก้ ันละ ลมื พดู หรอื เปลา่ คะเมอ่ื ก?้ี \" คมิ ถอนหายใจเบาๆพรอ้ มเขา้ มาจับมอื ทงั้ สองขา้ งของอกี คน \"นัน้ มันกเ็ รอ่ื งตงั้ นานแลว้ มนั ผา่ นมาเป็ นปีๆแลว้ พไ่ี มอ่ ยากจดจามนั ตอนนพ้ี แ่ี ครแ์ คเ่ ราสองคน เทา่ นัน้ นะ\" \"แลว้ ออยคงไมใ่ ชม่ อื ทส่ี ามหรอกนะคะอยา่ งทย่ี ัยตชิ า่ อะไรนัน้ พดู \"ออยหันมาถามอกี คนเสยี งดุ \"ใครๆกร็ วู ้ า่ ยัยนัน้ รอ้ ยแปดเลม่ เกวยี นพดู ไปมว่ั ๆ พถ่ี งึ ไดเ้ ลกิ มาเนย้ี ไงและตอนนพ้ี เ่ี จอคนทคี่ ดิ วา่ ใชแ่ ลว้ สาหรับพ\"ี่ คมิ มองหนา้ ของออยทงั้ คมู่ องหนา้ กนั อยา่ งใกลช้ ดิ จนออยเกอื บสตหิ ลดุ ลอย ออกไป \"วา่ ไง?\"คมิ ถาม \"เออ่ ...ออยยกโทษใหค้ ะ แตว่ า่ !..\" \"แตอ่ ะไรคะนอ้ งออย?\"คมิ สงสยั \"ออยยังคงเกลยี ดอดตี เมยี พคี่ มิ อยทู่ ดี่ า่ ออยเสยี ๆหายๆตอนนัน้ ถา้ ออยเห็นยัยนัน้ เมอื่ ไรออยไมไ่ ว ้ หนา้ แนๆ่ \" วา่ จบออยจงึ เดนิ หนคี มิ ไปขณะทอ่ี อยเดนิ ไปก็แอบยม้ิ เขนิ ไปดว้ ย สว่ นคมิ แอบดใี จ เบาๆทอี่ กี คนเขา้ ใจเธอ แตท่ าไมนอ้ งออยตอ้ งเรยี กวา่ อดตี เมยี ดว้ ยวะไมค่ นุ ้ หแู ละมนั กไ็ มใ่ ชด่ ว้ ย แหะ คมิ จงึ ฉวยโอกาศเดนิ ตามหลังออยเขา้ ไปในหอ้ งนอนดว้ ยเลย ในเวลานัน้ ทงั้ ครู่ ว่ มรักกนั เป็ นเวลายาวนานหลายชวั่ โมง ทงั้ นอนกอดพลอดรักกนั บา้ ง นอ้ งออยนเ้ี ขา้ ใจพงี่ า่ ยดจี งั สว่ นแอรต์ อนนนี้ ัง้ กอดเขา่ อมทกุ ขอ์ ยทู่ เ่ี ตยี งนอนตนทาไมกนั เธอถงึ ไดด้ น้ิ รนหาแตเ่ หมยมาก เพยี งนี้ ทงั้ ๆทเ่ี ป็ นคนไมเ่ คยแครใ์ ครเลยดว้ ยซา้ \"เหมย..พจ่ี ะไปตามหาเธอไดจ้ ากทไี่ หน\" แอรพ์ ร่าบน่ กับตวั เองเธอคงสน้ิ หวงั และหมดหวังเขา้ แลว้ จรงิ ๆ แอรจ์ งึ คดิ วา่ จะหยดุ ทกุ อยา่ งไวต้ รงนแ้ี ลว้ เดนิ หนา้ ตอ่ ไปโดยลมื เรอ่ื งราวทงั้ หมด เธอนัง้ ไปนัง้ มาเรอื่ งงานของคณุ อาก็โพลเ่ ขา้ มาในหัวสมองทันที แอรจ์ งึ คดิ วา่ น่าจะไปชว่ ยอา ของเธอสกั หนอ่ ยและกะวา่ จะไปผอ่ นคลายฟ้ื นฟจู ติ ใจทต่ี า่ งจังหวัดดว้ ยเลย แอรจ์ งึ รบี หยบิ โทรศพั ทข์ น้ึ มากดเบอรเ์ พอ่ื ทจ่ี ะโทรหาคณุ อาเธอ ตดึ ! \"ฮะโหลยยั แอรว์ า่ ไง คดิ ไดแ้ ลว้ หรอ?\" อาถามแอรข์ น้ึ มาทนั ที \"ก็...ไดแ้ ลว้ คะหนูตกลงจะไปชว่ ย\" \"อาตอ้ งขอบใจแกมากนะทชี่ ว่ ยกนั \"
\"ไมม่ ปี ัญหาคะ ขอแคท่ อี่ ยเู่ หมาะสมไมอ่ ยยู่ ากไมส่ กปรกก็พอ\" แอรบ์ อกทกุ อยา่ งใหอ้ าเธอฟัง ตอนนเ้ี หมอื นเธอกลบั มาเป็ นคณุ แอรจ์ อมหยงิ่ พยองคนเดมิ อกี ครงั้ แตแ่ คน่ สิ ยั เปลยี่ นไปบา้ ง \"ไดๆ้ อารับรองแกตอ้ งชอบบรรยากาศทน่ี นู ้ แนๆ่ สะดวกมาพรงุ่ นดี้ ไี หมอาจะสง่ คนไปรับมาเลย\" \"พรุ่งนเ้ี ลยกไ็ ดค้ ะขเี้ กยี จรอหลายวนั \" เมอื่ ตกลงกนั ไดส้ นทนาจงึ จบลง แอรเ์ รม่ิ คลายเศรา้ ไปบา้ ง เธอจงึ ทาการจดั เตรยี มขา้ วของดว้ ยตัวเองโดยไมต่ อ้ งมคี นใชม้ าชว่ ยเพราะเธอเป็ นพวกไมช่ อบ ใหใ้ ครมาจบั เสอื้ ผา้ ราคาแพงของตนเอง พอถงึ เชา้ 6:59 เป๊ ะ! รถสขี าวคันหรไู ดม้ าจอดคอยแอรห์ นา้ คฤหาสนเ์ หลา่ คนใชช้ าย ไดม้ ารับกระเป๋ าลากหลายใบ ของแอรเ์ ขา้ ไปในรถ \"พไ่ี ปละนะ ไวว้ า่ งๆจะซอื้ ของกลับมาฝาก ดแู ลบา้ นดๆี ละ\" แอรเ์ ตอื นนอ้ งสาวเธอเป็ นครงั้ สดุ ทา้ ยเพราะเธอไมร่ วู ้ า่ จะกลับมาเมอื่ ไหร่ ออยพยักหนา้ ตอบรับ \"พต่ี อ้ งกลบั มาหาหนูนะอยา่ ลมื เดด็ ขาด!\"ออยกอดพสี่ าวตน \"ฉันฝากแกดแู ลออยดว้ ย ถา้ ฉันรูว้ า่ ออยเป็ นอะไรไปแกเจ็บตวั แน\"่ แอรช์ ห้ี นา้ เพอ่ื นสาวตน \"ฉันรนู ้ าา สงั่ เป็ นนายฉันเลย แกอะไปไดแ้ ลว้ เดยี วไปถงึ ทน่ี นู ้ มดื ค่าเอา\" พอลากันเสร็จสนิ้ แอรจ์ งึ ขน้ึ รถมงุ่ หนา้ ไปยังไร่กาแฟชยั นาททนั ที ฝ่ ายเหมย ในขณะนัน้ เหมยกาลงั นัง้ คดิ หางานทาอยู่ เพราะจะขายขนมไทยแตก่ ็ไมม่ ที นุ สกั ที เธอจงึ คดิ วา่ น่าจะหางานทากอ่ นและคอ่ ยๆเก็บตังคใ์ หพ้ อทจี่ ะเอามาเปิดรา้ นขายได ้ \"เหมยๆ!!\"เสยี งป้าของเหมยเรยี กหา \"จะ๊ ป้ามอี ะไรคอ่ ยๆพดู นะ\"เหมยหยบิ แกว้ น้ายนื ใหป้ ้าเธอดม่ื \"เหอ้ อ ป้ามเี รอ่ื งจะมาบอก เหมยหางานทาอยใู่ ชไ่ หม?\" \"ชะ ใชจ่ ๊ะป้าถามทาไม?\" \"ก็ป้าไปไดข้ า่ วมาวา่ ซอยทส่ี นี่ นู ้ หนะมงี านทานะส่ิ เป็ นงานเกยี่ วกบั ไรก่ าแฟและเขารับคนงาน ผหู ้ ญงิ มาเป็ นแมบ่ า้ นจานวนหา้ คนดว้ ย เพราะไดข้ า่ วมาวา่ จะมผี จู ้ ัดการใหมเ่ ขา้ มาอยดู่ แู ลงาน แทนอกี คนนงึ นะสเิ่ คา้ เลยตอ้ งจดั หาแมบ่ า้ นมาคอยทาความสะอาดทพี่ กั เหน็ เขาบอกวา่ คนนรี้ วย ดว้ ยนะ เพลอๆจา่ ยเงนิ เดอื นใหไ้ มอ่ นั้ \" เหมยฟังป้ าเธอไปก็ดใี จไปเธอจะไดไ้ มต่ อ้ งไปหางานทา ไกลบา้ นดว้ ย \"อมื ม ดเี หมอื นกนั นะไปสเิ หมยแมเ่ หน็ หนูบน่ อยากทางานอยไู่ มใ่ ชห่ รอ\" แมเ่ หมยผา่ นมาไดย้ นิ พอดี
\"จรงิ ดว้ ยคะถา้ ดหี นูจะทา ป้าพาไปสมคั รหนอ่ ยนาา\"เหมยออ้ นป้าของเธอใหญ่ ป้าเธอจงึ พยกั หนา้ ไป แอรใ์ นขณะนไี้ ดเ้ ดนิ ทางมาถงึ ทพ่ี ักเรยี บรอ้ ยเธอรูส้ กึ วา่ อากาศมนั ดมี ากอยา่ งทเ่ี ธอคาดไว ้ \"สวสั ดคี รับ คณุ แอร\"์ ลงุ แกว้ คนงานทนี่ ก้ี ลา่ วทักทาย \"คะ สวัสด\"ี \"พงึ่ มาถงึ เมอ่ื กหี้ รอครับ?\" \"เหน็ ฉันเมอื่ ไรกเ็ มอื่ นัน้ แหละคะ\"แอรต์ อบอยา่ งกวนๆใสล่ งุ แกว้ ทาใหล้ งุ แกว้ พดู ไมถ่ กู เลย ทเี ดยี ว \"งัน้ ๆเชญิ ทางนค้ี รับคณุ แอร\"์ จากนัน้ ลงุ ก็พาแอรไ์ ปยงั ทพ่ี กั ทจี่ ัดเตรยี มไวใ้ หโ้ ดยมคี นงานชว่ ย ถอื กระเป๋ าเสอื้ ผา้ หลายใบตามไปดว้ ย \"อมื มบา้ นสวยดนี ะ\"แอรเ์ ขา้ มาดา้ นในแลว้ เพรง่ มองไปยังรอบๆบา้ น ทค่ี ลา้ ยบา้ นตา่ งอากาศ \"พรุง่ นจี้ ะมกี ารเปิดรับสมคั รเหลา่ แมบ่ า้ นหา้ คนคณุ อาของคณุ จงึ อยากใหค้ ณุ เลอื กรับเขา้ มาเอง คณุ สะดวกหรอื เปลา่ ครับ\" แอรย์ นื คดิ อยนู่ าน \"กไ็ ดห้ รอื ไมไ่ ดด้ นี ะ?\"แอรพ์ ดู วกไปวนมาจนอกี คนมนึ งงไปหมด \"ได ้ แตข่ ออยา่ แกม่ ากเวลาเอาเขา้ มาก็เลอื กๆกนั หน่อยเขา้ ใจตรงกนั นะ\" วา่ จบแอรจ์ งึ เดนิ ตรง เขา้ ไปทางหอ้ งครัวแลว้ เปิดตเู ้ ยน็ เพอื่ ดวู า่ มเี หลา้ หรอื ของดมื่ ทเ่ี ธอชน่ื ชอบอยบู่ า้ งไหม \"นช้ี ว่ ยไปซอ้ื เหลา้ หรอื เบยี รม์ าใหฉ้ ันหนอ่ ยไดไ้ หม\" \"เออ่ ..มแี ตเ่ บยี รไ์ ทยนะครับคณุ แอร\"์ ลงุ บอกแอรไ์ ป \"เอา้ !ก็ไปซอื้ มาสิ นเี้ งนิ คะฉันคงไมม่ แี บงคย์ อ่ ยให\"้ แอรห์ ยบิ แบงคพ์ นั ใหอ้ กี คนไป ลงุ แกว้ จงึ รับ ไปอยา่ งเกๆ้ กงั ๆแลว้ ยน่ื ใหห้ ลานชายคนสนทิ นาไปซอื้ มา ผหู ้ ญงิ อะไรดม่ื เบยี รเ์ ป็ นขนาดน(้ี ลงุ คดิ ในใจ) แอรเ์ ดนิ ออกมาเพอื่ สดู อากาศขา้ งนอกระเบยี งชนั้ สอง มองทวิ ทัศนท์ มี่ ที ัง้ ภเู ขา หมอกปกคลมุ ทว่ั ผนื หญา้ มองออกไปขา้ งนอกไกลๆหนอ่ ยเห็นชาวไร่กาแฟกาลงั เก็บกาแฟ รดน้าหมักชวี ภาพ ใหต้ น้ กาแฟอยู่ แอรไ์ มเ่ คยมาร่วมงานเกย่ี วกบั ชาวไรอ่ ยา่ งนเี้ ลยสกั ครัง้ หนง่ึ ไมน่ านเบยี รไ์ ทยท่ี เธอสง่ั ซอื้ ไวก้ ็ไดน้ ามาสง่ \"นคี้ รับคณุ แอร\"์ หลานชายของลงุ แกว้ ยนื่ ถงุ เบยี รจ์ านวนหา้ ใบใหซ้ ง่ึ มันน่าจะพอแลว้ สาหรับแอร์ เพราะเธอไมไ่ ดบ้ อกไวว้ า่ ใหซ้ อื้ มาจานวนกขี่ วด แอรร์ ับมันไว ้ \"เงนิ ทเ่ี หลอื ฉันใหเ้ ป็ นคา่ ตอบแทนทอี่ สุ า่ หว์ ง่ิ ไปซอื้ มา\" ซงึ่ เงนิ นัน้ จานวนเยอะพอควรเดก็ หนมุ่ รสู ้ กึ ดใี จทไ่ี ดเ้ งนิ เพราะเคา้ ไมเ่ คยไดเ้ ยอะมากอ่ น เคา้ กม้ ไหวแ้ อรแ์ ลว้ เดนิ กลบั ไป แอรน์ าขวด เบยี รใ์ บนงึ เปิดชมิ ดู รสชาตนิ ัน้ เทยี บไมไ่ ดก้ ับเบยี รฝ์ ร่ังแตร่ สชาตดิ อี ยู่ ฝาดๆ ขมๆ เป็ นอะไรทล่ี ง ตวั ในแบบของเธอ
ไมน่ านขวดเบยี รท์ งั้ หา้ ขวดกลับเหลอื เพยี งแคข่ วดเดยี วเทา่ นัน้ ลงุ แกว้ ทเี่ ดนิ เอาผลไมม้ าให ้ ถงึ กบั ชอ๊ ค โอะ๊ โหว้ !ดม่ื ไมเ่ พอื่ ใครเลยจรงิ ๆ ลงุ คอ่ ยๆเคาะฝาผนังเบาๆสองครัง้ \"เชญิ คะ\"แอรพ์ ดู อยา่ งหนา้ ตาเฉยโดยทยี่ งั ไมห่ นั มามองอกี คน \"ผมเอาผลไมม้ าใหช้ มิ ครับ\"ลงุ ยน่ื ตระกรา้ ลาไยใหอ้ กี คน \"ขอบคณุ คะ ลงุ ชว่ ยวางไวเ้ ลย\" แอรช์ ไี้ ปทางโตะ๊ อาหารอกี ดา้ นของหอ้ งครัว ลงุ จงึ วางไวใ้ ห ้ \"คณุ แอรน์ ดี้ มื่ เกง่ จงั เลยนะครับ\"ลงุ แกว้ เอย่ \"กง็ ัน้ ๆแหละคะ ปกตดิ ม่ื เป็ นอยแู่ ลว้ ลงุ สนใจดม่ื ดว้ ยกันไหม\" แอร์ยน่ื ขวดเหลา้ ครงึ่ ขวดใหอ้ กี คน \"ไมเ่ ป็ นไรครับลงุ แกแ่ ลว้ ขนื ดม่ื ไปเดนิ กลับบา้ นไมเ่ ป็ นทา่ แน่ๆแคค่ รง่ึ ขวดกค็ อออ่ นแลว้ ครับ\" ลงุ รบี ปฎเิ สธทันที พรอ้ มนามอื โบกไปมาแอรน์ ัง้ พยักหนา้ ให ้ \"ผมลานะครับ\" จากนัน้ ลงุ กไ็ ดเ้ ดนิ ทางกลบั ไปยังบา้ นของตนทอี่ ยใู่ กลๆ้ กนั ฟ้าเรม่ิ มดื แลว้ แอรเ์ พลยี อยา่ งมาก รดิ ของเบยี รเ์ รมิ่ ออก เธอรบี จดั การตัวเองแลว้ เขา้ นอนคนื นี้ เป็ นคนื ทห่ี นาวเหน็บและเยน็ เชยี บ ถา้ มเี ธอใหฉ้ ันนอนกอดขา้ งๆกด็ สี ิ เชา้ มาเหมยรบี ตน่ื แตง่ ตัวแตเ่ ชา้ มดื เพราะเธอกลวั จะไมไ่ ดส้ มคั รงานเนอ่ื งจากคนจะเยอะเอา \"ป้าๆเร็วๆส\"ิ เหมยจงู มอื ของป้าเธอออกมานอกบา้ น \"ใจเย็นๆสเิ หมย เดยี วป้าเคา้ กส็ ดดุ ลม้ เอาหรอก\"แมข่ องเหมยเตอื น \"ใชเ่ หมยเราพง่ึ ตน่ื กนั ดว้ ยนะ\"ป้าของเหมยพดู \"ก็เหมยกลัวไมไ่ ดส้ มัครนคิ ะ\" \"ไอส้ มคั รนะป้าพาไปได ้ แตป่ ้ายังนงุ ้ ผา้ ถงุ อยนู่ ส้ี !ิ \" ป้าของเหมยพดู ออกมา \"เอา้ !ป้าทาไมไมบ่ อกเหมยตัง้ แตแ่ รกละ\" ทงั้ สามคนหวั เราะออกมา เมอ่ื ป้าเหมยแตง่ ตวั เสร็จสบั จงึ เดนิ ทางออกไปดว้ ยรถวนิ แถวบา้ น จนในทสี่ ดุ ก็ไดม้ าถงึ ทไ่ี รก่ าแฟ ทงั้ สองเดนิ เขา้ มาหา คนงานแถวๆนัน้ \"เออ่ ..หนูจ๊ะคอื ป้าพาหลานสาวมาสมัครงานแมบ่ า้ นนะรไู ้ หมเคา้ ไปสมคั รกันทตี่ รงไหน\" \"ออ่ ๆเดนิ ตรงไปหาลงุ คนนัน้ เลยจ๊ะป้า\" พอรทู ้ งั้ คจู่ งึ เดนิ ไปทางลงุ แกว้ ทันที \"สวสั ดจี ะ๊ \"ป้าและเหมยกลา่ ว \"อะๆสวสั ดคี รับ มาสมคั รงานตาแหนง่ แมบ่ า้ นใชไ่ หมเนยี่ \"เหมยพยกั หนา้ ให ้
\"งัน้ กล็ งทะเบยี นตรงนเี้ ลยนะ\" ลงุ ยนื่ กระดาษลงทะเบยี นสมัครงานให ้ เมอ่ื เธอลงเสร็จลงุ แกว้ จงึ นาพาคนสมัครทงั้ หา้ คนทต่ี อนนคี้ รบหมดแลว้ ไปยงั ทท่ี างานบา้ นไมข้ องแอรท์ ันที โดยมปี ้าของ เหมยตามไปดว้ ย \"ป้า เหมยรูส้ กึ ตนื่ เตน้ ยังไงไมร่ ูอ้ ะคะ\" เหมยหนั บอกกบั ป้าเธอ \"ใจเยน็ ๆเหมยป้าจะอยขู่ า้ งๆ\" เมอื่ มาถงึ ลงุ จงึ ใหค้ นสมคั รเขา้ ไปหาเจา้ นายทลี ะคนเพอ่ื สอบถามตา่ งๆเกยี่ วกบั ชวี ติ เหมยนัน้ ได ้ เป็ นคนสดุ ทา้ ยทไี่ ดเ้ ขา้ ไป \"คนตอ่ ไปคะ\"เหมยถกู เลขาเรยี กใหเ้ ขา้ ไป \"สๆู ้ นะนอ้ งเหมย\"ป้าเธอพดู เหมยคอ่ ยๆเปิดประตเู ขา้ มาก็เหน็ รา่ งของผหู ้ ญงิ นัง้ หนั หลงั ใหเ้ ธออยทู่ โ่ี ตะ๊ ทางาน \"สวัสดคี ะ\"เหมยกลา่ วทักทายซงึ่ เธอคดิ วา่ มันน่าจะเป็ นคากลา่ วทดี่ ที สี่ ดุ แลว้ ในการเขา้ มา สมั ภาษณ์งาน \"เธอชอ่ื อะไร?\" \"หนูชอ่ื เหมยคะ\" เมอื่ แอรไ์ ดย้ นิ ชอ่ื นจ้ี งึ รบี หนั กลับมาทนั ที \"เหมย!\" \"คณุ !\"เมอ่ื เหมยเห็นจงึ รบี หันหนา้ กลบั เพอ่ื จะวง่ิ หนี แตอ่ กี คนวง่ิ มากอดจากดา้ นหลังไวไ้ ดท้ ัน \"ปะ ปลอ่ ยนะ!\" \"ไม่ เหมยหนพี ม่ี าทาไม?\" \"ฉันเกลยี ดคณุ !ออกไป!\"เหมยไมเ่ พยี งแตพ่ ดู เทา่ นัน้ พลนั กัดเขา้ ทม่ี อื ของอกี คนอยา่ งแรง \"โอย้ ยย!\" แอรส์ บัดมอื ออกทนั ที เหมยจะหนอี กี ครัง้ แตแ่ อรก์ ไ็ มย่ อมปลอ่ ยอกี คนไปงา่ ยๆ \"เหมยพขี่ อโทษ\" \"นคี้ ณุ !ฉันอสุ า่ หห์ นคี ณุ มาคณุ ตามฉันมาทาไม\" \"พไี่ มร่ วู ้ า่ เธอมาอยทู่ นี่ ี้ กลบั มาอยกู่ บั พน่ี ะ\" \"ไม!่ แลว้ มันก็คงไมม่ วี ันดว้ ย ออ่ สว่ นเรอื่ งเงนิ ของคณุ เดยี วฉันจะหากมู ้ าใหแ้ ลว้ กเ็ ลกิ รังควานฉัน สกั ท!ี เถอะ\" \"เธอไมต่ อ้ งหรอกเรอื่ งเงนิ พไ่ี มต่ ดิ ใจอะไร ขอแคเ่ ธอกลับมาหาพก่ี พ็ อแลว้ พสี่ านกึ ผดิ ไปแลว้ จรงิ ๆ\" แอรบ์ อกทงั้ น้าตา แตอ่ กี คนกลบั ไมส่ นใจหรอื ใยดเี ธอเลย
\"อยกู่ ับพเี่ ถอะนะ ขอแคเ่ ธออยา่ ไปไหนกพ็ อ\" \"ก็ไดฉ้ ันจะอยแู่ ต!่ ฉันจะทางานในสว่ นของฉันคณุ อยสู่ ว่ นของคณุ ไป เพราะฉันไมต่ อ้ งการเห็น หนา้ รา้ ยๆของคณุ !\" วา่ จบเหมยจงึ ชง่ิ หนอี อกไปทง้ิ อกี คนใหอ้ ยทู่ า่ มกลางความเงยี บไวเ้ พยี ง ลาพงั แอรแ์ อบดใี จเลก็ นอ้ ยทอ่ี กี คนมาอยใู่ กลช้ ดิ ถงึ มนั จะเป็ นความใกลช้ ดิ แบบเกลยี ดแคน้ ก็ เถอะ แตเ่ ธอเชอื่ วา่ เธอรับมันไหว เหมยรบี วง่ิ ลงมาจากบันไดไมอ้ ยา่ งเทอะทะลงุ แกว้ และป้าของเธอมองอยา่ งตาโตและตกใจ \"เหมยๆวง่ิ ลงมาทาไมลกู !\"ป้าของเธอตกใจทอ่ี ยๆู่ อกี คนวงิ่ ลงมาอย่างไมร่ สู ้ าเหตุ \"ป้าคะเรารบี กลับกันเถอะคะ\"เหมยจบั ขอ้ มอื ของป้าเธออยา่ งดรู บี เรง่ \"ทาไมละลกู หนูเขา้ ไปไมถ่ งึ นาทเี ลยนะหรอื วา่ เขารับเขา้ ทางานแลว้ \" ป้ าไถถ่ ามออกมา \"คอื หนู....\"ไมท่ ันไรแอรก์ ไ็ ดเ้ ดนิ ออกมาจากหอ้ งทางานของตนพลันยนื มองดอู กี คนจากขา้ งบน ระเบยี ง \"รับแลว้ คะ และกพ็ รงุ่ นม้ี าทางานแตเ่ ชา้ ดว้ ยคณุ แมบ่ า้ น\" แอรพ์ ดู ใสอ่ กี คนแถมยมิ้ กวนๆมาให ้ จน ทาใหเ้ หมยโกรธและโมโหอยา่ งมาก นถ้ี า้ ไมใ่ ชฐ่ านะของทางบา้ นไมด่ คี งไมม่ าทางานทน่ี ห้ี รอก \"คะ.... คณุ แอร!์ \"ป้าเหมยรอ้ งออกมาอยา่ งดัง เพราะไมค่ ดิ เลยวา่ จะมาเจอกันทนี่ ี้ \"อา่ ว..นค้ี ณุ ทงั้ สองรจู ้ ักกบั คณุ แอรด์ ว้ ยหรอครับ!\"ลงุ แกว้ ถามอยา่ งงงๆปนสงสยั \"เออ่ ..คอื มะ ไมร่ คู ้ ะและกไ็ มเ่ คยเจอหนา้ กันดว้ ย\"เหมยพดู กระแทกใหอ้ กี คน แอรท์ าตัวไมส่ นใจ คนตรงหนา้ สว่ นป้าของเหมยกลับเงยี บลงเธอคอ่ ยๆเอามอื ดงึ แขนเสอื้ ของหลานสาวเบาๆ \"กลบั กนั เถอะลกู ป้ากลวั \" \"ป้าไมต่ อ้ งกลัวนะ เดย๋ี วหนูจัดการมันเอง\"เหมยพดู พรอ้ มจะนารองเทา้ ของตนเฟี่ยงใสห่ นา้ ของ แอร์ \"เหมยๆอยา่ ลกู เดย๋ี วเกดิ เรอ่ื งนะ!\" ป้าของเธอหา้ มไวพ้ รอ้ มทาหนา้ แหยๆ เธอไมอ่ ยากใหเ้ รอื่ งนี้ เกดิ ขน้ึ ไมง่ ัน้ เรอ่ื งจะบานปลายยงิ่ กวา่ เดมิ จากคราวกอ่ น เหมยจงึ ยอมแตโ่ ดยดเี ธอลดมอื ลงและ มาสวมใสร่ องเทา้ อยา่ งเดมิ แลว้ หนั หนา้ จะกลับ แตอ่ ยๆู่ เสยี งของแอรก์ ็หวั เราะขนึ้ มาตามหลงั ทา ใหเ้ ธอยงิ่ เจบ็ ใจทสี่ ดุ หมื ม! ฝากไวก้ อ่ นเถอะทากบั ฉันไวเ้ ยอะ เลวว! สว่ นแอรย์ นื มองอกี คนเดนิ กลับไปอยา่ งไดใ้ จเธอยงิ่ ชอบทอี่ กี คนดดุ นั ใสแ่ ตถ่ า้ ตอนอยบู่ นเตยี ง ดว้ ยกนั จะดเุ หมอื นตอนนห้ี รอื เปลา่ ยง่ิ คดิ อารมณค์ วามอยากมนั กเ็ รม่ิ มามากขนึ้ ห!ึ นกึ วา่ จะแนเ่ หมยจา๋ า เหมยของพ่ี ฮา่ ๆๆ~~ \"เอา้ !ลงุ แกว้ ไมม่ อี ะไรทาหรอคะ?\"แอรห์ นั มาถามอกี คนทตี่ อนนยี้ นื มนึ งงไปหมดแลว้
\"เออ่ ๆ..มคี รับคณุ แอร\"์ จากนัน้ ลงุ แกว้ ก็ไดเ้ ดนิ เกาหวั ไปตามทางเหมอื นกาลังคดิ ปะตดิ ปะตอ่ เรอื่ งเมอื่ กนี้ ี้ แอรส์ า่ ยหวั ใหค้ นแกเ่ บาๆจากนัน้ เธอจงึ กลับเขา้ อ๊อฟฟิตของตนไปอยา่ งอารมณด์ ี เหมยกลบั มาทบี่ า้ นอยา่ งหนา้ ตาเคลยี ดอะไรมันจะเหมาะเจาะปานนัน้ ทงั้ ๆทเ่ี ธอกลบั หนอี กี คน มาแลว้ ยังมาเจอกันทนี่ อี้ กี แถมยงั ตอ้ งทางานกับคนโหดรา้ ยดว้ ยเธอนัง้ ทบุ ตกุ๊ ตาหมที อี่ ยใู่ กลๆ้ กนั แรงๆหลายครัง้ จนแมเ่ ธอมาเหน็ เขา้ \"เหมยๆลกู เป็ นอะไรหรอื วา่ เขาไมร่ ับเขา้ ทางาน\" แมข่ องเธอรบี เดนิ มาไถถ่ ามลกู สาว \"เขารับคะ หนแู คเ่ ออ่ ..ดใี จเฉยๆ\"เธอรบี ปัดเหวยี่ งความจรงิ ไวก้ ลวั แมจ่ ะรเู ้ รอ่ื งทงั้ หมด วา่ เธอเจอ กบั อะไรมาบา้ ง \"แตน่ มี้ ันใชอ่ าการของคนดใี จหรอื ไงกัน?\" เหมยไมต่ อบแม่ แตเ่ พยี งแคส่ ง่ ยมิ้ มาใหเ้ ฉยๆเทา่ นัน้ \"เอา้ !แลว้ ป้าไปไหนละเหมย?\" \"เออ่ ..ไป..\" \"ป้าอยนู่ \"้ี ป้าของเหมยเดนิ เขา้ มาในบา้ นคนสดุ ทา้ ยเพราะมวั แตจ่ า่ ยคา่ รถวนิ อยู่ \"ออ่ แมน่ กึ วา่ ป้าไปไหน งัน้ เดย๋ี วแมไ่ ปทากบั ขา้ วกอ่ นนะ\" แมข่ องเธอพดู กอ่ นจะเดนิ เขา้ ไปในครัว เหมยจงึ ตอบดว้ ยการพยกั หนา้ ใหไ้ ป \"เหมยลกู หนไู มบ่ อกความจรงิ ใหแ้ มเ่ คา้ รไู ้ ปเลยละ มาเก็บไวอ้ ยา่ งนม้ี นั จะดหี รอ?\"ป้ามานัง้ ขา้ งๆ เหมยแลว้ กระซบิ เบาๆขา้ งหขู องอกี คน \"ถา้ เกดิ ไมม่ ใี ครบอกแมค่ งไมร่ หู ้ รอกคะป้าอยา่ กงั วนไปเลย\" เหมยพดู ปลอบใจอกี ฝ่ าย \"แตป่ ้าวา่ สกั วันความรับเรอ่ื งนมี้ นั ตอ้ งเปิดเผยออกมาแนๆ่ คณุ แอรเ์ คา้ จะยอมหรอแลว้ ถา้ เกดิ เคา้ มาหาเราทบ่ี า้ นละหน\"ู ป้าของเธอพดู ใหเ้ หมยฟังจนเหมยทาหนา้ เครยี ดออกมาทนั ที เธอดวู ติ ก กงั วนอยา่ งมาก \"มนั ไมม่ าหรอกคะ เพราะมนั ไมร่ จู ้ กั บา้ นของเรา\" เหมยบอกป้า ป้าเลยพยักหนา้ เชอื่ ใจเธอไป จากนัน้ ทัง้ สองจงึ เดนิ เขาไปในครัวเพอื่ ชว่ ยแมท่ าอาหาร เหมยยนื ลา้ งจานไปสว่ นหนา้ ของเธอก็ ดลู อยๆเหมอื นจติ ใจไมอ่ ยกู่ ับเนอื้ กบั ตวั สกั เทา่ ไร จนมอื ของเธอเพลอปลอ่ ยจานลว่ งลงจากมอื จนแตกกระจายไปทั่วพน้ื เพรง่ งง!! \"อยุ ้ ! หนขู อโทษคะ\" เหมยรบี กม้ ลงไปเกบ็ เศษจานทนั ที \"เหมยทาไมหนลู กลกั อยา่ งนลี้ กู มอื ไมอ้ อ่ นจรงิ ๆมาๆเดย๋ี วแมจ่ ะชว่ ยเกบ็ \" แมบ่ น่ เหมยแลว้ คอ่ ยๆ กม้ ลงไปเกบ็ แตแ่ ลว้ แมข่ องเธอก็รอ้ งออกมาเสยี งหลง \"โอย้ ยย!\" เธอปวดทก่ี ระดกู สนั หลังอยา่ งมากเพราะกม้ ๆเงยิ ๆเยอะมากจนเกนิ ไป \"แม!่ แมค่ ะไมต่ อ้ งชว่ ยหนูหรอก เดย๋ี วแมไ่ ปนัง้ พักตรงโซฟาเถอะ\"เหมยพดู พรอ้ มเอามอื ประคอง แมข่ น้ึ มาชา้ ๆแลว้ พามานัง้ โซฟาไดใ้ นทส่ี ดุ ป้าของเธอลงมาเห็นกอ่ นจงึ เขา้ ไปชว่ ยนวดชว่ ยดดู ว้ ย
\"เหมยแมเ่ ป็ นอะไรเนยี่ !\"ป้าถามดว้ ยความตกใจอยา่ งสดุ ขดี \"ป้าแมป่ วดหลงั คะ ป้าชว่ ยดแู มก่ อ่ นนะเดย๋ี วหนูไปเอายาแกป้ วดมาให\"้ วา่ จบเธอจงึ รบี วงิ่ ไปเอา มาในตยู ้ า แลว้ นาน้าอนุ่ มาดว้ ยในมอื \"นคี้ ะ แมก่ นิ ยากอ่ นนะพรงุ่ นเ้ี ราจะไปใหห้ มอตรวจดกู นั \"เหมยพดู ใหแ้ มเ่ ธอ \"ไมต่ อ้ งหรอกลกู แมแ่ คป่ วดหลังนดิ หน่อยเองเดย๋ี วมนั กห็ ายอกี อยา่ งคา่ เอกซเรยม์ ันก็แพงดว้ ย ลกู \" แมข่ องเธอไมอ่ ยา่ งใหล้ กู ตอ้ งมาเสยี คา่ รกั ษาของเธอจงึ พดู ออกไปใหฟ้ ัง \"แตแ่ มค่ ะ..\" \"แมไ่ มเ่ ป็ นอะไรหรอก ไปเก็บจานทแี่ ตกไดแ้ ลว้ เดย๋ี วเดนิ เหยยี บกนั นะ\" เหมยจงึ ยอมแมเ่ ธอไป แตโ่ ดยดี ในระหวา่ งทเี่ ธอเกบ็ จานอยนู่ ัน้ เธอก็แอบรอ้ งใหอ้ อกมาเงยี บๆเธอรูส้ กึ สงสารแมเ่ ป็ น อยา่ งมาก เธออยากมอี นาคตทดี่ ๆี ใหแ้ มภ่ มู ใิ จ แตถ่ า้ ไมใ่ ชเ่ พราะยัยคณุ แอรน์ ัน้ คงไมเ่ ป็ นแบบนี้ หรอก บทจะมชี วี ติ ดๆี กลับแยล่ งมากขนึ้ ฉันเกลยี ดแก! อคิ นเห็นแกต่ ัว! ฝ่ ายแอรต์ อนนเี้ ธอนัง้ อยทู่ โี่ ต๊ะอาหาร เพราะอะไรนะหรอเชน่ เดมิ ดมื่ เบยี ร์ แตเ่ หน็ ทคี ราวนเี้ ธอจะ หนั มาดม่ื ไวนม์ ากกวา่ เบยี รส์ ะแลว้ เพราะตัวเองพง่ึ สง่ั มาจากอติ าลสี บิ กวา่ ลงั ไดบ้ างลงั เธอแจกให ้ ลกู นอ้ งไปดมื่ บา้ ง ตงึ งงๆๆๆ(เสยี งโทรศัพท)์ \"ฮะโหล สวัสดคี ะคณุ อา\" \"ไงเจา้ แอรแ์ กเป็ นยงั ไงบา้ งงานวันแรกของแก?\" อาถามเธอ \"ก็ดคี ะ ชวิ ๆไมม่ อี ะไรมาก\" \"อมื ถา้ แกคดิ ไดอ้ ยา่ งนอี้ ากด็ ใี จ สว่ นเงนิ เดอื นของลกู จา้ งตา่ งๆแกกต็ ัง้ ไวเ้ องเลยนะเพราะถอื วา่ แกเป็ นเจา้ นายแลว้ ทกุ อยา่ งขน้ึ อยทู่ แ่ี กหมด\" \"อมื มโอเคคะ หนจู ดั การไดเ้ รอ่ื งนี้ จะใหห้ นูอยดู่ แู ลนานแคไ่ หนก็ไดห้ นไู มม่ ปี ัญหา\" วา่ จบการ สนทนากไ็ ดว้ างลงแอรย์ ังคงเพลดิ เพลนิ รม้ิ รสไวนอ์ ยนู่ าน และหัวสมองก็พลนั คดิ ถงึ หนา้ ตาของ เหมยรปู ร่างสรรี ะของอกี คนแอรค์ ลา้ ยคนหน่ื กามอยา่ งมากในตอนนี้ หรอื อาจเป็ นเพราะเธอขาด การมเี ซก็ สม์ านานกนั นะถงึ มคี วามคดิ ทโ่ี ลกจติ อยา่ งนกี้ นั ฉันตอ้ งการเธอแลว้ เชา้ มาเหมยรบี ตนื่ นอนอยา่ งงัวเงยี แตพ่ อเธอเหลอื บไปเหน็ นาฬกิ าตรงหัวเตยี ง ตวั เธอเองกร็ บี ลกุ ขน้ึ ทนั ที \"หยึ้ !สายแลว้ น\"ิ เหมยรบี ลกุ ไปจัดการตัวเองเสอื้ ผา้ นัน้ เธอเลอื กสวมแบบสภุ าพๆเพราะแคไ่ ป ทางานเป็ นแมบ่ า้ นเฉยๆเท่านัน้ แตท่ ันทที เี่ หมยเปิดดตู เู ้ สอ้ื ผา้ กลับไมม่ กี างเกงยนี สห์ รอื เสอื้ คอ กลมคอปกหลอื อยเู่ ลยมเี พยี งยนี สข์ าสนั้ กบั เสอ้ื ลายสกอ็ ตเทา่ นัน้ นอกนัน้ เป็ นเพยี งชดุ นอนและ ชดุ ธรรมดาทแ่ี สนธรรมดายงั ไงยงั งัน้ ลอ้ื ดเู ทา่ ไรก็ไมม่ ี
\"อา่ ว!เอาไงดเี นย้ี กางเกงยนี สข์ ายาวเคยมหี ายไปไหนหมด\" เหมยใชม้ อื กมุ ทขี่ มับขา้ งขวาของ ตนจะไปยมื แมก่ บั ป้าก็คงไมม่ เี พราะทงั้ สองแกม่ ากแลว้ จะใสก่ ็แตก่ างเกงวัยทอง ในทสี่ ดุ เธอจงึ ตัดสนิ ใจวา่ จะใสอ่ ยา่ งทมี่ อี ยไู่ ปกอ่ น เหมยเขา้ ไปในหอ้ งน้าเพอ่ื ทจี่ ะแตง่ ตัวพอเธอแตง่ ตวั เสร็จ เรยี บรอ้ ยเธอจงึ เดนิ ยา่ งกา้ วออกมาแลว้ มาหยดุ อยทู่ หี่ นา้ บานกระจกขนาดใหญท่ มี่ องดไู ดอ้ ยา่ ง พอดตี วั \"ดไี หมเนย้ี .... เขาจะหาวา่ เราบา้ หรอื เปลา่ นะกม็ นั ไมม่ ชี ดุ ทด่ี ๆี แลว้ น\"ิ เหมยหมนุ ดูตัวเองไปมา เมอ่ื เหมยจดั การตวั เองเรยี บรอ้ ยเธอจงึ รบี วง่ิ ลงบนั ไดมาทนั ที \"อา่ วๆ!เหมยรบี วงิ่ ทาไม เดนิ ลงมาสลิ กู เดย๋ี วก็พลาดทา่ ใหบ้ ันไดหรอก\" แมด่ ลุ กู สาวของตนทนั ที \"เออ่ ..หนูขอโทษคะพอดหี นตู อ้ งรบี ไปทางานแลว้ วนั แรกสายไมไ่ ดด้ ว้ ยหนไู ปกอ่ นนะคะ ฟอดด\" เหมยหอมแกม้ แมแ่ ลว้ รบี วง่ิ ออกจากบา้ นไป \"เหมย!ไมก่ นิ ขา้ วกนิ ปลาหรอลกู เพอ่ื กบั ขา้ วทนี่ นู ้ มันแพงนะ\" แมข่ องเหมยรอ้ งตะโกนตามหลงั ลกู สาวแตอ่ กี คนไมไ่ ดย้ นิ สะกอ่ น เหมยนัง้ วนิ ไปทท่ี างานอยา่ งดรู บี รอ้ นนาฬกิ าทขี่ อ้ มอื กไ็ มม่ ดี ู มหี วงั ตกงานตงั้ แตว่ นั แรกแนเ่ ลยเหมยเอย้ ย! \"ขอบคณุ จะ๊ นจี้ ะ๊ ตงั ค\"์ เหมยยน่ื เงนิ ใหร้ ถวนิ ไปแปดสบิ บาท แตแ่ ลว้ ! \"เหย้ !ลมื ไปเลยเรามเี งนิ อยแู่ คน่ ัน้ แลว้ ดว้ ย แลว้ เทยี่ งนจ้ี ะกนิ อะไรดเี นยี้ ..ชงั้ มนั เถอะ\" วา่ จบเธอ จงึ รบี วง่ิ ไปหาลงุ แกว้ ทันที \"สวสั ดคี ะลงุ \" เหมยวงิ่ มาสวสั ดลี งุ แกว้ อยา่ งเหนอ่ื ยๆ ลงุ เพร่งมองเหมยตงั้ แตห่ ัวจรดเทา้ อยา่ ง องึ่ ๆ สว่ นเหมยเมอ่ื เห็นลงุ มองเธอ เธอจงึ กม้ มองตนเองบา้ ง เรอ่ื งชดุ แนๆ่ เลยเรา ลงุ แกว้ ไมเ่ พยี งแตพ่ ดู อะไรเอาแตส่ า่ ยหวั ใสเ่ หมย เธอจงึ ไดแ้ ตก่ ม้ หนา้ ทานงิ่ ไป \"หนตู อ้ งไปทาทต่ี รงไหนหรอคะลงุ ?\" \"ตามลงุ มาแลว้ กนั \" เหมยจงึ เดนิ ตามลงุ แกว้ ไปตามทางจนเธอเดนิ มาเห็นบา้ นพักขนาดใหญท่ ด่ี ู สวยงามอยา่ งเป็ นธรรมชาตซิ งึ่ มองดยู ังไงมนั คงไมใ่ ชบ่ า้ นพักแน่ๆ \"หนทู าทนี่ ค่ี นเดยี วนะ เพราะคนอน่ื ๆจะแยกๆกันไปทาตามโรงครัว อ๊อฟฟิตตา่ งๆ\" ลงุ แกว้ ได ้ บอกกับเธอกอ่ นจะพาเดนิ เขา้ ไปขา้ งในเพอื่ ไปหาเจา้ นายสาวของตน \"แตเ่ ดย๋ี วคะลงุ เออ่ ..หนูอยากจะถามอะไรหน่อยคะคอื ..ทบ่ี า้ นพกั ตรงนใ้ี ครอยหู่ รอคะ?\" ลงุ แกว้ ยังไมท่ นั พดู ขนึ้ กไ็ ดม้ เี สยี งรองเทา้ ทใี่ สใ่ นบา้ นของแอรไ์ ดเ้ ดนิ กระทบลงมาทางบันไดปนู สะกอ่ น \"ฉันเองคะ เป็ นคนอยบู่ า้ นหลงั น\"้ี แอรพ์ ดู อยา่ งหนา้ ตาเฉยใสอ่ กี คน แลว้ ยมิ้ กรมุ่ กรม่ิ ทมี่ มุ ปาก เล็กนอ้ ย เหมยเหน็ อกี คนจงึ อา้ ปากคา้ งทันที \"อะไรนะ! แก!เออ่ ไมส่ คิ ณุ !\" แอรห์ ยักไหลต่ นไปทหี นงึ่
\"เออ่ คณุ แอรค์ รับนคี้ รับแมบ่ า้ นคนทคี่ ณุ ตอ้ งการตวั \"ลงุ แกว้ บอกกบั อกี คน \"หึ ขอบใจนะคะลงุ ไวว้ นั หลังฉันจะใหเ้ ดก็ เอาต๊บิ ไปฝาก ลงุ ไปทางานเถอะคะ\" แอรว์ า่ จบ อกี คน จงึ เดนิ กลบั ไป สว่ นเหมยมองลงุ เดนิ ออกไปอยา่ งหวอื หวา \"เดย๋ี วๆคะลงุ แลว้ หนูตอ้ งอยกู่ บั ...ช!ิ \" เหมยหันมาทางแอรแ์ ลว้ ทาหนา้ ดใุ สอ่ กี คน สว่ นแอรไ์ ดย้ นื มองเหมย \"มองอะไรไมท่ ราบคะ!\" เหมยยนื ทา้ วสะเอวใสอ่ กี คน แอรเ์ พลอหลดุ ขาออกมาโดยไมท่ นั รตู ้ วั \"ขาอะไร!นคี่ ณุ ฉันถามไมไ่ ดย้ นิ หรอื ไงกัน\" เหมยตะโกนใสห่ นา้ แอร์ \"นเ่ี ธอแตง่ ชดุ บา้ อะไรมาเนย่ี ! ทาอยา่ งจะไปควบมา้ ทไี่ หน\" แอรแ์ หกปากใสค่ นตรงหนา้ ซงึ่ คาพดู ของเธอนัน้ ดแู ทงใจดาเหลอื เกนิ ทาใหเ้ หมยดอู บั อายอยา่ งถงึ ทสี่ ดุ ลงุ แกว้ ยงั ไมเ่ ทา่ ไร มา เจอยัยบา้ นพ้ี ดู ทอี ยากเอาปลายเทา้ กระแทกปากสะจรงิ ๆ \"หย้ึ !นค้ี ณุ อยา่ ขานะ\" เหมยไมร่ ูจ้ ะพดู ยงั ไงใสอ่ กี คนจงึ ไดแ้ ตพ่ ดู หา้ มปรามไป \"นคี่ ณุ วา่ แตฉ่ ันคณุ ก็ไมไ่ ดด้ รู องเทา้ ของตวั เองหรอกนะใสล่ ายเป็ ดสะอยา่ งนัน้ คดิ วา่ ตัวเองดฟู รงุ ้ ฟรงิ้ ขนาดไหนกนั คะ?\" เหมยเห็นรองเทา้ ของอกี คนจงึ พดู ยอกยอ้ นไปบา้ ง แอรม์ องดขู องเธอ บา้ งและแลว้ อกี คนกเ็ งยี บครมึ้ จนดหู นา้ กลวั ไปเลย เธอคอ่ ยๆเดนิ ลงมาหาเหมยชา้ ๆสว่ นเหมยก็ คอ่ ยๆกา้ วถอยหลังออกไป \"นค้ี ณุ จะทาอะไรนะ! ออกไปนะไมง่ ัน้ ฉันโทรแจง้ ตารวจจรงิ ๆดว้ ย\" เหมยทาทา่ จะควักมอื ถอื ของ ตนออกมาจากกางเกงแตด่ ันลมื ไวท้ บี่ า้ นสะกอ่ น เธอไมม่ หี วังอะไรแลว้ คดิ ไดอ้ ยา่ งเดยี วคอื การ วง่ิ หนอี อกไปขา้ งนอก หนงึ่ สอง สะ..ไมท่ ันจะถงึ สามแอรไ์ ดว้ งิ่ มาลอ็ กตวั ของเธอไวท้ นั กอ่ น อรา้ ยยย กร๊ ดี ดด!! \"เหย้ ๆ!จะกร๊ ดี ทาไม\" แอรพ์ ดู ทขี่ า้ งหขู องอกี คน \"หอื ออ หึ หอื อ~~\" ทันทที อ่ี กี คนยังไมไ่ ดท้ าอะไรเหมยกร็ ่าใหอ้ อกมาสะกอ่ นและคอ่ ยๆออ่ น ตวั นัง้ ลงกับพน้ื ออ่ นแอจรงิ ๆ \"ฮา่ ๆนกึ วา่ จะแนเ่ มอ่ื กนี้ ย้ี ังปากดกี ับพอี่ ยเู่ ลย\" แอรเ์ หน็ วา่ อกี คนยงั คงรอ้ งใหอ้ ยจู่ งึ ตะโกนบอกให ้ เงยี บเพราะเธอไมช่ อบเสยี งรอ้ งทด่ี ปู วกเปียกอยา่ งนี้ แตก่ ็ไมเ่ ป็ นผลเธอจงึ ตดั สนิ ใจกม้ ลงไปนัง้ กอดตัวของเหมยจากดา้ นหลังของอกี คน แลว้ ลบู หัวเชด็ น้าตาใหเ้ ธอเบาๆ ซงึ่ มนั เป็ นการกระทา ทเ่ี ธอไมเ่ คยทามากอ่ นกับใครเลย \"ชวู่ วๆ ไมร่ อ้ งนะเดก็ ดขี องพ่ี พเี่ ออ่ ..ยังไงดวี ะ๊ ?\"แอรค์ ดิ คาพดู ไมอ่ อกวา่ จะเอย่ ยงั ไงดี \"เออ่ ...พขี่ อโทษเออ่ ..เราขน้ึ หอ้ งกันเถอะ\" \"ไม!่ \" ทันทที แ่ี อรพ์ ดู จบเหมยจงึ รวบรวมกาลังของตนลกุ ขน้ึ เหยยี บทปี่ ลายเทา้ ของแอรท์ นั ที โอย้ ยย ซดี้ ดด! แอรร์ อ้ งออกมาเสยี งหลงพลันกมุ ทเี่ ทา้ ของตนไวจ้ ะลกุ กลบั ลกุ ไมข่ นึ้ อกี
\"ห!ึ สมดนี ะฉันไมข่ นึ้ หอ้ งกบั คณุ คณุ มันก็แคค่ นหน่ื กามทช่ี อบฉวยโอกาศ\" เหมยพดู จบแลว้ เธอก็ ไดว้ งิ่ ออกไปขา้ งนอกทง้ิ อกี คนใหอ้ ยคู่ นเดยี ว \"อนิ างตัวดี ฝากไวก้ อ่ นเถอะ อา่ า~~\" แอรพ์ ดู ตามหลงั อกี คนแลว้ พลันลกุ ขนึ้ เดนิ กระเพรกๆ ไปนัง้ ทเี่ กา้ อี้ สว่ นเหมยเดนิ ออกมาอยา่ งดอี กดใี จ นม้ี ันเป็ นครัง้ หนง่ึ ในชวี ติ ทเ่ี ธอไดจ้ ัดการแอร์ เธอกะวา่ จะ เดนิ ออกไปชว่ ยทางานในทอี่ น่ื ๆสกั พกั แลว้ คอ่ ยเดนิ กลบั เขา้ มาตอ่ แตใ่ จหนง่ึ ยงั คงแอบเป็ นหว่ ง อกี คนทต่ี อนนจ้ี ะชว่ ยเหลอื ตัวเองไดห้ รอื เปลา่ ไมร่ ู ้ กเ็ มอ่ื กเี้ ธอเลน่ เหยยี บเทา้ ของอกี คนไปสดุ พลงั เลยนะสิ \"ไปดไี หมนะ\" เหมยยงั คงลังเลอยใู่ นทสี่ ดุ เธอจงึ ตัดสนิ ใจได ้ \"เอาเหอะงานกค็ อื งาน เป็ นแมบ่ า้ นอยรู่ ว่ มกับยยั คณุ แอรน์ ัน้ คงไมถ่ งึ กับตายหรอก(มงั้ )เรา\" เธอ กลา้ ๆกลวั ๆและกไ็ มก่ ลา้ ทจี่ ะไปเผชญิ หนา้ ของแอรด์ ว้ ย เหมยคอ่ ยๆเดนิ เขา้ มาในบา้ นเธอมองซา้ ยมองขวาก็ไมเ่ ห็นอกี คนอยทู่ เี่ ดมิ แลว้ เหมยจงึ ตัดสนิ ใจ เดนิ ขนึ้ มาดชู นั้ สองของบา้ นพกั และแลว้ เหมยก็เหลอื บไปเหน็ ประตบู านหนงึ่ ถกู แงม้ ไว ้ \"เขา้ ไปดดู ไี หมนะ\" เธอวนเวยี นอยขู่ า้ งหนา้ ประตไู ปมาจนในทส่ี ดุ เหมยตดั สนิ ใจคอ่ ยๆพลักประตู เขา้ ไปขา้ งในชา้ ๆ สงิ่ แรกทเ่ี ธอเจอคอื เหน็ แอรน์ อนควา่ และกาลงั หลับอยู่ สงสยั ปวดเทา้ จนงว่ ง นอนแน่ๆ เหมยมองอกี คนจนตวั เองเพลอยม้ิ ออกมา \"หย้ึ !ไมไ่ ดๆ้ เราจะรูส้ กึ ดกี ับคนใจรา้ ยแบบนัน้ ไมไ่ ด\"้ เหมยคอ่ ยๆตบหนา้ ตัวเองเบาๆเพอื่ ดงึ สติ กลับมาอยทู่ ต่ี ัวเอง เธอเดนิ มาดอู กี คนทน่ี อนอยอู่ กี ฝั่งนงึ ใกลๆ้ และสายตาเหลอื บไปเห็นทเี่ ทา้ ของแอรบ์ วมชา้ ดาเขยี วอยู่ คๆิ ๆหๆึ้ ๆๆ(เสยี งขาของเหมย) เหมยแอบขาเบาๆอยา่ งคนสะใจ แตพ่ อเธอมองดไู ปดมู ากเ็ รมิ่ เกดิ อาการสงสารแอรข์ น้ึ มาจบั ใจ คดิ สะวา่ ทาบญุ ทาทานใหเ้ จา้ กรรมนายเวรละกนั เหมยเดนิ ไปหยบิ ผา้ ผนื สขี าวทสี่ ะอาดๆมา พรอ้ มน้าอนุ่ และผา้ ก็อตทาแผล ถงึ มนั จะไมใ่ ชแ่ ผลเหวอะหวะแตถ่ า้ ปลอ่ ยไวอ้ ยา่ งนนี้ านๆอาจ บวมกวา่ เดมิ หรอื มหี วงั ตดิ เชอื้ ได ้ เหมยคอ่ ยๆเอาผา้ ชบุ น้าอนุ่ บดิ หมาดๆเธอบรรจงเชด็ ทเ่ี ทา้ ของ อกี คนเบาๆพอเสรจ็ สบั จากนัน้ ก็ไดน้ าเอายาทใ่ี ชน้ วดแกป้ วดมาทาใหจ้ บปิดทา้ ยดว้ ยผา้ ก็อต สาหรับใชพ้ นั ลา้ ลา ลาๆ~~ เหมยไดร้ อ้ งเพลงออกมาเบาๆในขณะทก่ี าลังพลันผา้ ใหอ้ กี คนอยู่ \"อา้ า! เรยี บรอ้ ย\" เธอวางเทา้ ของอกี คนลงกอ่ นจะเงยิ หนา้ ขน้ึ มาแลว้ พบว่าแอรไ์ ดน้ อนลมื ตามอง เธออยู่ \"เออ่ ...คณุ ตนื่ มาเมอื่ ไรเนยี่ ?\"เหมยถามแอรอ์ อกไปเพราะอายทอี่ กี คนจะเหน็ เธอทาทกุ อยา่ งให ้ ในเมอ่ื กน้ี ี้ \"ตนื่ ตงั้ แตเ่ ธอรอ้ งเพลงบา้ ๆนัน้ และ\" เหมยคดิ ไวไ้ มม่ ผี ดิ เธออายสดุ ๆทแ่ี อรไ์ ดเ้ หน็ เธอรอ้ งเพลง เมอ่ื ครู่น้ี แอรถ์ อนหายใจเบาๆกอ่ นทจี่ ะหันหนา้ หนอี กี คน เมอ่ื เหมยเหน็ แอรไ์ มต่ อบโตก้ ลบั จงึ ไม่
กลา้ ทจ่ี ะเอย่ ถามอะไรอกี พดู ขอบคณุ สกั คากย็ ังไมม่ เี ธอจงึ ทาไดเ้ พยี งเอาของไปเก็บเทา่ นัน้ เหมยตดั สนิ ใจทจี่ ะดแู ลอกี คนเพอื่ คดิ สะวา่ แคส่ งสารเทา่ นัน้ เธอทาขา้ วตม้ หมใู หแ้ อรท์ านซงึ่ มนั นา่ จะดที สี่ ดุ สาหรับคนไขท้ แ่ี สนโหดรา้ ยอยา่ งเคา้ \"คณุ ฉันเออ่ ...ทาขา้ วตม้ หมมู าใหท้ านนะ คณุ ลกุ มาทานกอ่ นนะ\" เหมยวางถว้ ยขา้ วตม้ ไวแ้ ลว้ คอ่ ยๆสอดมอื ยกใหอ้ กี คนลกุ นัง้ ดๆี แอรด์ ขู ดั ขนื เลก็ นอ้ ย \"นคี้ ณุ !จะขนื ฉันทาไมตัวเองลกุ นัง้ ไหวหรอื ไงกัน\" แอรไ์ มต่ อบ เป็ นอะไรของเคา้ นะเดย๋ี วดเี ดย๋ี วรา้ ยหรอื วา่ งอนเป็ นกบั เคา้ ดว้ ยหรอ? \"เธอจะไปไหนกไ็ ปเถอะเอาขา้ วตม้ ของเธอไปดว้ ย\" แอรบ์ อกกับอกี คน ซงึ่ ทาใหเ้ หมยดเู สยี ใจ เป็ นอยา่ งมากทัง้ ๆทเ่ี ธออสุ า่ หท์ มุ่ เททาขา้ วตม้ หมอู ยนู่ านแตก่ ลบั ถกู อกี คนปัดเหวย่ี งทจ่ี ะไมท่ าน มัน ตอนนเี้ หมอื นน้าตากาลงั ตกในอยู่ เหมยหนา้ บดู บง่ึ น้าตาอยดู่ ๆี กค็ ลอขน้ึ มาสะงัน้ เหมยไมพ่ ดู อะไรเธอลกุ เดนิ ออกมา เธอคงคดิ วา่ อกี คนคงงอนเธอหรอื กาลงั โกรธเธออยเู่ รอ่ื งเหยยี บเทา้ หรอื อาจตอ้ งการอยคู่ นเดยี วกไ็ ด ้ หรอื ไมอ่ กี คนอาจจะไมต่ อ้ งการเธอแลว้ เหมยยม้ิ ดใี จออกมาที่ เห็นอกี คนดเู ยน็ ชากบั เธอ \"ห!ึ ดเี หมอื นกนั ตอ่ ไปนก้ี ท็ างใครทางมันนะ\" เหมยพดู ออกมากับตวั เอง แตแ่ ลว้ ก็เกดิ เสยี งดัง ตบุ๊ ! ซง่ึ มันดงั ออกมาจากหอ้ งของอกี คน เหมยตกใจรบี วง่ิ เขา้ ไปดพู บวา่ อกี คนนอนลงอยทู่ พ่ี น้ื หอ้ งโดยทจี่ บั เทา้ ของตวั เองอยอู่ ยา่ งเจบ็ ปวดดเู หมอื นวา่ อกี คนคงกาลงั จะลกุ ไปเขา้ หอ้ งน้า \"คณุ !ลงมาจากเตยี งทาไม\" เหมยรบี วงิ่ เขา้ มาพยงุ รา่ งของอกี คนขนึ้ แอรเ์ งยี บเชน่ เคย เหมยนา แอรม์ านอนทเี่ ตยี งอยา่ งทลุ กั ทเุ ลเนอ่ื งดว้ ยอกี คนตวั หนักอยา่ งมาก อา่ า~~ แอรร์ อ้ งออกมาเลก็ นอ้ ย โดยทมี่ เี หมยคอยนวดดแู ลอยู่ ตา่ งฝ่ ายตา่ งเงยี บอยใู่ นหอ้ ง \"คณุ ทาไมไมท่ านขา้ วละเดย๋ี วมนั เย็นแลว้ ไมอ่ รอ่ ยนะ\" \"........\" เหมยรูส้ กึ วา่ ตวั เองพดู มากอยคู่ นเดยี วจงึ เงยี บไปสว่ นแอรเ์ อาแตจ่ อ้ งมองอกี คนทตี่ อนนี้ เสอ้ื มนั ไดร้ ัดตว้ิ จนหนา้ อกจะโพลอ่ อกมาแลว้ ทงั้ ยังเหน็ เอวคอดของเหมย โดยทเี่ จา้ ตวั ยงั ไมไ่ ด ้ รูส้ กึ ตัวเลย เหมยทาทา่ จะลกุ เดนิ เอาขา้ วไปเก็บแตก่ ถ็ กู มอื ดอี ยา่ งแอรค์ วา้ เอวบางของอกี คนไว ้ กอ่ น อยุ ้ ย!! เหมยรอ้ งอทุ านออกมาอยา่ งตกใจตอนนเ้ี หมยไดน้ ัง้ คอ่ มทต่ี กั ของอกี คนโดยทมี่ แี อรน์ ัง้ กอดเอว เลก็ ๆไวอ้ ยู่ \"คะ...คณุ จะทาอะไร?\" แอรไ์ ดเ้ งยี บไปสกั พกั นงึ \"เหมย...พร่ี ักเธอนะพต่ี อ้ งการเธอจรงิ ๆอยา่ จากพไ่ี ปไหนเลยไดไ้ หมขอรอ้ ง\" แอรก์ อดอกี คนไว ้ แน่นหนา้ ของเธอซกุ เขา้ ทหี่ นา้ อกของอกี คน เหมยไมไ่ ดห้ า้ มปรามแตอ่ ยา่ งใดแตเ่ ธอกลบั กอด อกี คนตอบรับไปตา่ งฝ่ ายตา่ งกอดกนั อยา่ งลกึ ซง้ึ เหมยลบู เขา้ ทห่ี วั ของแอรเ์ บาๆในวนิ าทนี เี้ ธอ เหมอื นเรม่ิ รกั แอรม์ ากขน้ึ จากแตก่ อ่ น เพราะอกี คนไมเ่ คยทากบั เธอแบบนม้ี ากอ่ นเลย ทงั้ คผู่ ละ ออกจากกนั แอรเ์ รม่ิ พลกั ใหเ้ หมยนอนราบลงกับเตยี ง
\"คณุ คอื ..มนั จะดหี รอคะ\" เหมยรอ้ งถาม \"ดสี ิ ครัง้ นพ้ี สี่ ญั ญาวา่ จะไมท่ าใหเ้ ธอเจ็บเหมอื นครงั้ กอ่ น\" แอรย์ กยม้ิ มมุ ปากเธอคอ่ ยๆกม้ ลงมา หาอกี คนจนหนา้ ของทงั้ คเู่ รม่ิ ทจี่ ะตดิ กันมากขน้ึ เรอ่ื ยๆ แอรล์ งจบู เขา้ ทป่ี ากอวบอม่ิ ของเหมยอ ยา่ งออ่ นโยนลนิ้ ของแอรค์ อ่ ยๆสอดเขา้ ไปเพอื่ ทจี่ ะชมิ รสหวานของอกี คน และก็ดเู หมอื นวา่ เหมย เรม่ิ ตอบรับเธอมาอยา่ งดดี ว้ ย แอรค์ อ่ ยๆปลดกระดมุ เสอ้ื ของอกี คนออกทนั ทที ถี่ อดออกนัน้ เตา้ อันสวยงามของเหมยกไ็ ดเ้ ดง้ ขนึ้ มาเธอคอ่ ยๆเอามอื ลบู คลาเบาๆกอ่ นทจ่ี ะลงมอื ขยามนั ชา้ ๆเหมย เรม่ิ กดั ปากของตน แอรย์ มิ้ พอใจกอ่ นหนา้ จะซกุ ไซรเ์ ขา้ ไปทคี่ อขาวๆของอกี คนซดู กลน่ิ หอมๆไป เรอื่ ยๆ เธอทัง้ ดดู มนั และลงลน้ิ ชา้ ๆจนเรม่ิ มรี อยจ้าๆตดิ อยทู่ คี่ อสว่ นมอื อกี ขา้ งไดข้ ยาและใชน้ ว้ิ ของตนเลน่ กบั ยอดทบั ทมิ สสี วยไปมา เมด็ ทบั ทมิ เรม่ิ ชตู งั้ แขง๊ เป็ นไตและตอบรับการกระทาไดด้ ี อมื ม อา่ าา~~ เสยี งของเหมยเรม่ิ ครางออกมาเสยี งนัน้ ชงั้ ดไู พเราะสะเหลอื เกนิ แอรท์ ามันสลบั กับกดจบู ปาก ของอกี คนไปดว้ ยเธอไมร่ อชา้ ปลดกระดมุ กางเกงยนี สข์ องอกี คนออกและถลกมนั ลงมาใหถ้ งึ กลางเขา่ ของเหมยเธอใชม้ อื ซา้ ยคลงึ ทเี่ นนิ ของอกี คนภายใตแ้ พ๊ตตสี้ หี วานไปมาไมน่ านน้าสขี าว ขนุ่ ไดไ้ หลออกมาจากชอ่ งรักทาใหแ้ พต๊ ตขี้ องเหมยปนเป่ือนไปหมด อา้ าา!!!อมื มม~~ เหมยเรม่ิ รอ้ งดังขน้ึ เรอื่ ยๆเพราะเธอเรม่ิ เสยี วซา่ นเป็ นอยา่ งมาก แอรด์ เู พลดิ เพลนิ กับการเลน่ กลบี เนนิ ของอกี คน \"พะ..พแี่ อร\"์ เหมยเรม่ิ รอ้ งเรยี กแอร์ \"อะไรนะคะพไี่ มไ่ ดย้ นิ \" แอรแ์ กลง้ ถามอกี คนไปใหมเ่ พอื่ ทอ่ี ยากจะฟังมันอกี \"พแี่ อร.์ ..หนูเสยี ววว\"แอรย์ มิ้ ออกมาเธอพอใจทไี่ ดย้ นิ เหมยเรยี กตวั เธอวา่ พซ่ี ง่ึ เธออยากไดย้ นิ คา นมี้ านานแลว้ นถี้ า้ ไมต่ ดิ วา่ เทา้ ของเธอปวดละกป็ ่ านนเ้ี ธอคงจัดมอบรักใหอ้ กี คนอยา่ งเตม็ ทไ่ี ป แลว้ แอรจ์ ดั การถอดแพ๊ตตข้ี องเหมยออกซง่ึ มนั เผยใหเ้ ห็นกลบี กหุ ลาบสสี วยสดตระหงา่ นตาใหเ้ ชย ชมแอรไ์ มร่ อชา้ แยกขาของอกี คนออกโดยทอี่ กี คนไมข่ ดั ขนื แตอ่ ยา่ งใด เธอกม้ ลงไปกดจบู เนนิ ของอกี คนเบาๆหลายครัง้ เหมยรอ้ งครางมาเรอ่ื ยๆลน้ิ ของแอรเ์ รม่ิ รัวลงไปชา้ ๆเพอ่ื ทจ่ี ะรมิ้ รสของ น้าทไี่ หลมาใหเ้ ธอดดู กลนื อยา่ งตอ่ เนอื่ งหลายน้าเลยทเี ดยี ว เธอกดจบู มันไปมาจนกลบี กหุ ลาบ เรม่ิ แดงสดขนึ้ อยา่ งเหน็ ไดช้ ดั อา่ าา!!อมื ม แอรเ์ รมิ่ พอแคน่ ก้ี อ่ นเพราะแคน่ เี้ ธอกด็ มู คี วามสขุ มากพอแลว้ ไวว้ ันไหนเทา้ หายกะจะเอาใหห้ นักๆ หนอ่ ยถา้ เกดิ อกี คนยนิ ยอมเพราะเธอไมอ่ ยากเสยี เหมยไปอกี แลว้ อยา่ งแน่นอน แอรค์ อ่ ยๆคลาน ขน้ึ มาหาเหมยกอ่ นจะขนึ้ มานอนกอดเหมยขา้ งบนกายเธอ แถมมอื ยงั คงซกุ ซนอยกู่ บั อกของอกี คนอยู่ \"นคี้ ณุ !พอไดแ้ ลว้ \"เหมยรอ้ งหา้ ม \"เมอื่ กนี้ ยี้ งั เรยี กวา่ พแี่ อรอ์ ยเู่ ลยนิ เปลยี่ นคาพดู เร็วจงั \" แอรเ์ งยิ หนา้ ขน้ึ มาถามอกี คน เหมยไม่ ตอบอะไรเพยี งแตเ่ มม้ ปากไปทนี งึ
\"เรยี กพวี่ า่ พแ่ี อรไ์ ดไ้ หมพช่ี อบอะ\" \"เออ่ ..ไม!่ ฉันยังคงเกลยี ดคณุ อย\"ู่ เหมยพดู แทงใจดาใสอ่ กี คนซงึ่ มันทาใหแ้ อรห์ วั เสยี ขนึ้ มา \"ทาไมเธอถงึ เกลยี ดพลี่ ะ?\"แอรถ์ ามอกี คนไป \"กค็ ณุ มันเลวไง!\" \"แตเ่ มอื่ กเี้ ธอยงั ดๆี อยเู่ ลยนิ เธอยงั รอ้ งอา้ ขาใหฉ้ ันทามันอยเู่ ลย\" แอรพ์ ดู ใสอ่ กี คนไปซงึ่ มันทา ใหเ้ หมยยงิ่ โกรธเขา้ ไปใหญ่ \"ทาไมคณุ ถงึ พดู แบบนี้ หอื อ~~ ฉันเกลยี ดคณุ !\" เหมยรบี เกบ็ เสอื้ ผา้ ของเธอแลว้ วง่ิ เขา้ หอ้ งน้า ไป ทาใหแ้ อรน์ ัง้ เครยี ดอยทู่ เี่ ตยี งโดยลาพงั นกี้ ผู ดิ อะไรวะ๊ ! \"คนบา้ ป่ าเถอ่ื นทส่ี ดุ เลยแลว้ เมอื่ กนี้ เี้ รายอมเคา้ ไปทาไมนะ\" เหมยคดิ ในใจอยใู่ นหอ้ งน้าถงึ วา่ ทาไมแรกๆไมย่ อมคยุ กับเธอกะจะมาหลอกลอ้ กันหรอื ไง แตเ่ มอ่ื กมี้ นั เป็ นความสมั พันธท์ ด่ี ู ลกึ ซงึ้ จรงิ ๆซงึ่ ตวั ของเหมยเองไมร่ วู ้ า่ มันเกดิ อะไรขน้ึ กับเธอและดเู หมอื นวา่ แอรจ์ ะสานกึ ผดิ ไป แลว้ จรงิ ๆหรอื แคต่ อ้ งการมคี วามสมั พนั ธก์ ับเธอเลน่ ๆเทา่ นัน้ กันนะ แลว้ อยา่ งนเี้ ขาเรยี กวา่ เรมิ่ รัก หรอื เปลา่ ? เหมยไดเ้ ดนิ ออกมาจากหอ้ งน้าเธอรบี เดนิ กระทบื เทา้ ใสอ่ กี คนทต่ี อนนน้ี ัง้ มนึ งงกบั เรอ่ื งทเี่ กดิ ขนึ้ เมอ่ื กนี้ ้ี แอรเ์ ห็นวา่ เหมยกาลงั จะเดนิ ออกไปเธอจงึ ไดร้ บี ลกุ ขนึ้ วง่ิ ไปจับทข่ี อ้ มอื เหมยไวก้ อ่ น อยา่ งรวดเร็ว \"เดย๋ี วเหมย!\" \"น!ี้ ปลอ่ ยฉันนะ!\"เหมยไมเ่ พยี งแตพ่ ดู เธอใชม้ อื อกี ขา้ งทมี่ อี ยแู่ กะมอื หนาของคนตัวสงู ออกอยา่ ง ทลุ กั ทเุ ล อึ ออื อ ทาไมแกะไมอ่ อกนะ! \"เธอดเู ปลย่ี นไป...\"แอรม์ องหนา้ อกี คนและพดู คาทเ่ี ธออยากจะพดู มานานมากแลว้ \"ห!ึ ฉันเปลยี่ นไปก็เพราะคณุ นัน้ แหละ...คนอยา่ งคณุ นสิ ยั ไหนทม่ี นั ยังอยกู่ น็ สิ ยั นัน้ แหละไมเ่ คย เปลยี่ นแปลง!\" เหมยพดู กระแทกน้าเสยี งใสห่ นา้ แอรจ์ นอกี คนรับไมไ่ ดก้ บั คาพดู ของคนตรงหนา้ แอรเ์ รมิ่ บบี ขอ้ มอื เล็กๆของเธอแรงขน้ึ เรอื่ ยๆสหี นา้ ก็เรมิ่ เปลยี่ นแปลงไปผดิ กับตอนแรกๆอยา่ ง สนิ้ เชงิ \"โอย้ ย!นคี้ ณุ ฉันเจ็บนะ\" เหมยโอดรอ้ งออกมาอยา่ งเจบ็ ปวด ขอ้ มอื ของเธอเริ่มบดิ ขนึ้ เมอ่ื แอร์ รูส้ กึ ตวั ขนึ้ มาบา้ งเธอกไ็ ดร้ บี ปลอ่ ยมอื ของตนเองออกจากเหมยทันที สว่ นเหมยน้าตาไดเ้ ลด็ ออกมาเธอกมุ ขอ้ มอื ไวอ้ ยา่ งเจบ็ ปวด \"เหมย..เธอเจ็บมากไหม?\" แอรพ์ ดู พรอ้ มจะเขา้ มาดขู อ้ มอื ของอกี คน เหมยไมไ่ ดต้ อบคาถาม ของเธอแตอ่ ยา่ งใด แตอ่ กี คนกลับวงิ่ หนอี อกไปขา้ งนอก หอื อ หึ หอื ออ~~
\"ใจรา้ ยๆทสี่ ดุ หอื อ\" เหมยวงิ่ ออกมานัง้ รอ้ งใหอ้ ยทู่ หี่ นา้ โรงครัวพวกเหลา่ แมค่ รัวตา่ งๆหรอื คนงาน ตา่ งพากันมามงุ ดเู ธอ จนลงุ แกว้ ไดม้ าพบเจอเขา้ \"นางหนูเป็ นอะไรหะ!\" ลงุ แกว้ ถามเหมยไปอยา่ งหว่ งๆ เหมยไดแ้ ตส่ า่ ยหวั ไปมาลงุ จงึ นกึ วา่ เธอ อยากทจี่ ะอยคู่ นเดยี วจงึ ไมอ่ ยากจะถามอะไรหรอื ยงุ่ เรอื่ งสว่ นตวั ของอกี คนมากเทา่ ไรนัก \"งัน้ ...หนูหวิ ขา้ วไหม?ไปๆลงุ พาไปกนิ ขา้ วนก้ี ็เทยี่ งแลว้ ดว้ ย\" เหมยเองไมม่ ตี งั คเ์ ลยแมแ้ ตบ่ าท เดยี วเธอจงึ สา่ ยหัวอกี ครัง้ ซงึ่ แสดงถงึ การวา่ ไมห่ วิ ซง่ึ จรงิ ๆเธอกเ็ รมิ่ ทจ่ี ะหวิ ขา้ วแลว้ \"หนูไมห่ วิ คะลงุ \" \"ทาไมละเสยี งหนดู อู อ่ นแรงนะเนยี้ ไปกนิ ขา้ วเถอะเพราะยงั ไงลงุ ก็ตอ้ งดแู ลคนงานเพราะถา้ ปลอ่ ยใหเ้ จ็บป่ วยไปกไ็ มม่ ใี ครรับผดิ ชอบหรอกกม็ แี ตล่ งุ เนยี้ แหละ\" ลงุ ชกั ชวนเหมยใหล้ กุ ขน้ึ ตามไปยังโรงครัว \"เออ่ ..แตล่ งุ คะหนไู มม่ ตี งั คเ์ หลอื เลยสกั บาทนงึ \"เหมยตัดสนิ ใจพดู ออกไปซง้ึ ๆหนา้ ลงุ แกว้ ไม่ พดู อะไรเพยี งแคพ่ ยกั หนา้ ใหเ้ ธอเฉยๆ \"ไมม่ ตี งั คก์ ไ็ มเ่ ป็ นไรทน่ี ข้ี า้ วฟรๆี แถมยงั อร่อยดว้ ยไมต่ อ้ งลงทนุ ซอ้ื หรอก\" เมอื่ เหมยไดย้ นิ แลว้ เธอถงึ กบั แอบดใี จมาบา้ งทข่ี า้ วฟรตี อ่ ไปนเ้ี ธอกจ็ ะไดม้ ตี ังคเ์ ก็บออมเยอะขน้ึ หน่อยเพราะจะได ้ เบาๆไปหนอ่ ยเรอ่ื งอาหารการกนิ ในทที่ างาน เหมยตามลงุ มาถงึ ทโ่ี รงอาหารหรอื โรงครัวทน่ี ด้ี ู สะอาดสะอา่ นอยา่ งมากเหมอื นเป็ นโรงอาหารทปี่ ลอดสารผดิ เหมยไดส้ ง่ั ขา้ วผัดหมหู ยองหนง่ึ จานกับน้าซปุ อกี หนงึ่ ถว้ ยผลไมแ้ อปเปิ้ลอกี หนง่ึ จานพออม่ิ เธอลงมอื ทานมันจนหมดตบทา้ ย ดว้ ยแอปเปิ้ลทเ่ี ธอชอบทานพอเธอทานไปไดส้ กั พกั เธอก็เรมิ่ นกึ ถงึ ใครบางคนนัน้ ก็คอื เกวลนิ เพราะมอื้ สดุ ทา้ ยทเ่ี ธอไดท้ านคอื แอปเปิ้ลทเี่ กวลนิ ไดป้ ลอกใหต้ อนทเ่ี ธอถกู คนอยา่ งแอรท์ ารุณ นกึ ๆไปน้าตาก็ไดไ้ หลออกมาอยา่ งรวดเร็วเธอรบี ปาดน้าตาออกโดยเร็วเพอ่ื กันไมใ่ หใ้ ครๆไดเ้ หน็ มนั ฝ่ ายของแอรท์ ตี่ อนนไ้ี ดน้ ัง้ เลน่ โทรศัพทข์ องตนอยู่ เธอมาลองนกึ ๆดจู ากการกระทาของตนเอง แลว้ มนั คงผดิ มนษุ ยท์ ว่ั ไปจรงิ ๆเมอ่ื เธอยงิ่ ควบคมุ มันมากเทา่ ไรก็ควบคมุ ไมอ่ ยจู่ รงิ ๆและยง่ิ ถกู อกี คนตอ่ วา่ มานดิ ๆหน่อยๆกย็ งั รูส้ กึ โกรธเลยและนับประสาอะไรทเ่ี ธอจะสามารถหยดุ นสิ ยั ทแ่ี ยๆ่ ของตัวเองเอาไวไ้ ดก้ นั \"โอย้ ย!ปวดหัวเวย้ !\" แอรก์ มุ ขมับไวท้ ันที เธอคดิ จะไปงอ้ เหมยอกี ครัง้ หนง่ึ แตก่ ค็ งจะโดนไลม่ า เหมอื นทกุ ครงั้ เพราะดทู า่ เหมยคงจะโกรธเกลยี ดเธอมากนา่ ดู ก็เลน่ ไปทารา้ ยอกี คนอยา่ งนัน้ หรอื วา่ จะใชแ้ ผนทรี่ กุ ขนั้ สดุ เพราะดอู กี คนก็คงจะชอบเซก็ สท์ เ่ี ธอมอบใหอ้ ยไู่ มน่ อ้ ย...แอรน์ ัง้ เอา มอื ลบู ทคี่ างของตนอยา่ งมเี ลสในบางอยา่ งซอ่ นอยใู่ นใจโดยทไ่ี มอ่ าจมใี ครรับรไู ้ ดว้ า่ เธอกาลัง คดิ อะไรอยกู่ ันแน่ บา้ น ฤดี \"พค่ี มิ คะจะไปจรงิ ๆหรอคะ\"เสยี งของออยถามคมิ ในขณะทก่ี าลังจดั เสอื้ ผา้ ของอกี คนใสก่ ระเป๋ า ใบขนาดใหญอ่ ยู่ ซง่ึ คมิ กาลงั จะไปดงู านทภ่ี เู ก็ตกับเหลา่ เพอ่ื นๆฝรั่งของเธอ
\"จรงิ สคิ ะ จปุ๊ !\"คมิ หันหนา้ มาจบู หนา้ ผากคนตวั เล็ก \"แตอ่ อยไมอ่ ยากอยบู่ า้ นคนเดยี วอะ\" \"นอ้ งออยกไ็ มไ่ ดอ้ ยคู่ นเดยี วสกั หนอ่ ยยงั มพี วกแมบ่ า้ นคนใชค้ อยอยดู่ ว้ ยน\"ิ คมิ ไมร่ เู ้ ลยวา่ ทค่ี นตวั เลก็ ตอื้ เธออยา่ งนเ้ี พราะมนั เป็ นอาการของคนหวงของรักนัน้ เอง \"แตอ่ อยอยากไปดว้ ยออยอยบู่ า้ นกเ็ หมอื นอยคู่ นเดยี วมนั ทงั้ นา่ เบอื่ ทงั้ เหงาอะคะ นา้ ๆขอออยไป ดว้ ยนา้ า~\" ออยเขา้ มากอดทล่ี าแขนของอกี คนใกลๆ้ อกี คนเกดิ อาการเอ็นดขู นึ้ มาจงึ ตอบตกลง ไป \"อมื มม...ก็ไดค้ ะ\" \"เยๆ้ ๆๆ!!พคี่ มิ นา่ รักทสี่ ดุ เลย\" คมิ ยงั ไมท่ นั พดู อะไรจบออยกร็ บี เดนิ ไปเตรยี มขา้ วของเครอ่ื งใช ้ ของเธอกอ่ นแลว้ คมิ ยม้ิ ตามหลังใหค้ นตวั เล็กอยา่ งออ่ นๆ ไมน่ านทงั้ คกู่ ็ไดเ้ ตรยี มตวั กันเสร็จทงั้ ออยและคมิ ไดข้ บั รถของตวั เองออกไปกันโดยทไี่ มต่ อ้ งพง่ึ รถทบ่ี า้ นแตอ่ ยา่ งไรในระหวา่ งทางออยเกดิ ความงว่ งขน้ึ มาเล็กนอ้ ยจงึ ฟบุ หลับกอ่ น คมิ เหน็ แกม้ ป่ องๆของอกี คนในขณะนอนหลับ เดก็ อะไรชง่ั น่ารักจงั แตจ่ ะเรยี กวา่ เดก็ ก็คงจะไมใ่ ชโ่ ตสะขนาด น้ี เธอนามอื อกี ขา้ งขนึ้ มาลบู ผมออยชา้ ๆกอ่ นทจี่ ะขบั รถตอ่ เชน่ เดมิ จนในทส่ี ดุ กไ็ ดม้ าถงึ ภเู ก็ต ออยตนื่ นอนโดยเร็วเธอเบกิ ตากวา้ งเพรง่ มองทะเลอันสวยงามสดใสสวา่ งตารถไดเ้ คลอ่ื นมาจอด ในทๆ่ี ควรจอดของมัน ออยรบี เปิดประตเู ดนิ ลง \"หวู ้ ว!พค่ี มิ คะออยไมเ่ คยมาเทยี่ วภเู กต็ เลยอะไมค่ ดิ เลยวา่ มนั จะสวยขนาดน\"้ี ออยกางเขน เพอื่ ทจ่ี ะรับลมทม่ี าจากทะเลอนั กวา้ งไกลนัน้ \"พจี่ าไดว้ า่ ตอนเดก็ ๆพเ่ี คยมาครงั้ สองครงั้ และกไ็ มไ่ ดม้ าอกี เลยนอ้ งออยชอบไหม?\" \"ชอบมากเลยคะ สวยดว้ ย\" ออยสง่ ยม้ิ มาใหค้ มิ ตาแทบปิด คมิ ยม้ิ พอใจทอ่ี กี คนชอบมนั \"คมิ ววู ้ ววๆ\"เสยี งของเพอ่ื นทัง้ ชายและหญงิ ของคมิ ไดเ้ รยี ก \"เอา้ !พวกเธอมาถงึ กนั นานหรอื ยัง?\" \"Yes yes!พวกเรามาถงึ กนั นานแลว้ \"เพอื่ นฝร่ังชายไดบ้ อกคมิ \"และก็มคี นมากบั พวกเราดว้ ยนะ\" คมิ สงสยั ทันทวี า่ เป็ นใคร \"Hello!ไงคมิ \"เสยี งแหลมๆของตชิ า่ พดู ขนึ้ ทักทายเธอ \"ตชิ า่ !!\" \"ทาไมตอ้ งทาหนา้ ตกใจใสต่ ชิ า่ ดว้ ยหละ่ คะคดิ ถงึ ตชิ า่ ก็บอกมาเถอะ\" \"ใครคดิ ถงึ เธอและใครอนญุ าตใิ หเ้ ธอมาดว้ ยไมท่ ราบ\" \"ก็ตชิ า่ คดิ ถงึ คมิ อะเหน็ วา่ คมิ จะมาทนี่ ต้ี ชิ า่ เลยอยากจะมารับ...\"ตชิ า่ ยงั ไมท่ นั พดู จบคมิ กไ็ ดจ้ งู มอื ของออยเดนิ หนอี กี คนโดยทนั ที
\"วา้ ยย!คมิ เดนิ หนกี ันอยา่ งนไี้ ดไ้ ง\"เหลา่ เพอ่ื นๆของคมิ ไดห้ วั เราะใหก้ บั ตชิ า่ \"หวั เราะอะไรมทิ ราบยะ่ !!\" ทกุ คนไมต่ อบเธอเพยี งแตเ่ ดนิ หนไี ป \"น!้ี ยังจะเดนิ หนฉี ันอกี นะคอยดเู ถอะคมิ ตชิ า่ ไมม่ วี ันปลอ่ ยคมิ ไปไหนแนๆ่ ไมย่ อมเด็ดขาด!\" เธอ พดู ใหก้ บั ตัวเองคนเดยี วจากนัน้ เธอจงึ เดนิ จ้าเทา้ ตามไปโดยทตี่ วั เองใสส่ น้ สงู เดนิ บนทรายซง่ึ คง ไมม่ ใี ครทามนั แน่ๆนอกจากคนจติ ป่ วยเทา่ นัน้ อะนะ เมอ่ื เหมยเลกิ งานเธอก็ไดก้ ลบั มาบา้ นของตวั เองอยา่ งเหน็บเหนอ่ื ยเรอ่ื งของวันนที้ เ่ี ธอเจอนับวา่ มันชา่ งโชครา้ ยตงั้ แตว่ นั แรกทไี่ ปทางานเพราะไหนจะเรอ่ื งเสอ้ื ผา้ ของตนเองอกี แลว้ ยงิ่ ทาให ้ เหมยเบอ่ื หน่ายและอับอายสดุ ๆ บา้ !บา้ ทสี่ ดุ เหมยอทุ านออกมาเบาๆในขณะทนี่ ัง้ อยบู่ นเตยี งในหอ้ งของเธอ กอ๊ กๆๆ \"เหมยลกู หวิ ขา้ วไหม?ใหแ้ มเ่ ขา้ ไปหาหนูไดห้ รอื เปลา่ ?\"คนเป็ นแมเ่ คาะบานประตเู รยี กหาลกู สาวของเธอ เหมยจงึ ไดต้ นื่ จากภวังคน์ ัน้ ทันที \"เออ่ ..ไดค้ ะแมห่ นูไมไ่ ดล้ อ็ คประตเู อาไว\"้ แมข่ องเหมยจงึ เปิดประตเู ขา้ มาชา้ ๆแลว้ ยม้ิ ใหล้ กู ของ เธอ เหมยซงึ่ นัง้ อยขู่ า้ งเตยี งจงึ ยม้ิ ใหแ้ มข่ องเธอกลับเชน่ กนั แมข่ องเธอไดเ้ ขา้ มานัง้ ขา้ งๆลกู สาว \"เป็ นยังไงบา้ งลกู งานวันแรกนเี้ หนอ่ื ยไหม?\"แมเ่ หมยไดไ้ ถถ่ ามเธอพรอ้ มกบั ลบู หวั ลกู สาวอยา่ ง เบามอื \"ก็...ดคี ะงานวันแรกถอื วา่ ด\"ี คาพดู ของเธอกลบั ทาใหผ้ เู ้ ป็ นแมย่ งิ่ งงปนสงสยั เขา้ ไปอกี \"ห?ึ หมายความวา่ ยังไงละเหมยหนพู ดู เหมอื นมนั ไมด่ เี ลยหนูมอี ะไรใหไ้ มส่ บายใจมาเลา่ ใหแ้ ม่ ฟังไดน้ ะแมพ่ รอ้ มทจ่ี ะเป็ นทปี่ รกึ ษาให\"้ เหมยเงยี บไปคร่หู นงึ่ แตเ่ ธอก็ตดั สนิ ใจทจี่ ะปัดเหวย่ี ง เรอ่ื งนไ้ี ปอกี เดมิ เชน่ เคยเหมอื นทกุ ๆครัง้ \"ไมม่ อี ะไรหรอกคะงานวนั นเี้ นย้ี ดมี ากๆเลยคะแมแ่ ถมลงุ แกว้ เคา้ ก็ดแู ลคนงานดดี ว้ ย\" เหมยหัน มาพดู กบั แมข่ องเธออยา่ งยมิ้ ๆดใี จเพอ่ื ใหค้ นตรงหนา้ เธอเห็นวา่ เธอไมเ่ ป็ นอะไรอยแู่ ลว้ แตใ่ คร จะรับรหู ้ รอื ไมว่ า่ ภายในใจมันเจ็บชา้ แตกรา้ วสกั แคไ่ หนแตก่ ค็ งไมก่ ลา้ บอกใหใ้ ครรับรมู ้ นั ไดอ้ กี แลว้ แมเ้ พยี งนดิ ชดิ ใกล ้ สขุ ใจนัก คนทรี่ ัก แอบมอง หมายปองหา อยากดแู ล แคเ่ ธอ เสมอมา คาสญั ญา ผนั ผกู ลกู ผหู ้ ญงิ
.................................................. ตอ้ งคาดหวัง วา่ เธอจกั ตอ้ งรกั ตอบ และอยากมอบ เซก็ สใ์ ห ้ ดงั ใจหมาย เธอคนดี รอ้ งมสี ขุ เซก็ สฉ์ ันคลาย รอ้ งออกมา สดุ ทา้ ย สวรรคจ์ รงิ .................................................... แอรใ์ นตอนนไี้ ดน้ ัง้ อา่ นกลอนทเ่ี ธอเปิดเจออยใู่ นโทรศพั ทแ์ ตเ่ ธอกลับคดิ เพอ้ ๆจนเผลอแตง่ สี่ ทอ่ นสดุ ทา้ ยออกมาอยา่ งหนื่ จนไมอ่ ยากจะคดิ เลยวา่ นัน้ คอื กลอนจรงิ ๆ \"แมง่ เอย้ !คดิ ไรของเราวะ้ เนย้ี \" เธอคงหมกหมนุ อยกู่ ับเรอ่ื งพวกนี้มากเกนิ ไปแลว้ หรอื เปลา่ ไมร่ ู ้ แตท่ แี่ นๆ่ คนอยา่ งเธอคงไมม่ วี นั แตง่ กลอนพวกนเ้ี ป็ นอยา่ งจรงิ ๆจงั ๆขนาดนแ้ี ถมมนั ยังโลกจติ วปิ รติ อกี ดว้ ย แอรน์ ัง้ อยดู่ ๆี กไ็ ดย้ นิ เสยี งขอ้ ความของเธอตวั เธอเองจงึ เปิดเขา้ มาดกู ป็ รากฎใหเ้ หน็ เป็ นชอ่ื ของ เพอื่ นสาวคนสนทิ ของตน การสนทนา ( )สง่ สตกิ เกอรม์ า (เป็ นอะไรของแกวะ) (ฉันมเี รอื่ งอกี แลว้ •_•) (เรอ่ื งอะไรนอ้ งสาวฉันหรอื วา่ ใครอกี !) (กเ็ รอื่ งเดมิ ๆวะแตน่ อ้ งแกมันเขา้ ใจฉันแต.่ ...) (แต?่ ?) แอรเ์ รม่ิ ทอ่ี ยากจะรเู ้ รอื่ งแลว้ วา่ มนั เกดิ อะไรขน้ึ มนั มปี ัญหาอะไรกนั อกี นะ? (ตชิ า่ ตามมารังควานฉันนะสแิ ถมนอ้ งออยและตชิ า่ จอ้ งจะตบกนั ดว้ ยมงั้ ) เมอื่ แอรร์ เู ้ รอ่ื งก็แทบ ปวดหัวขน้ึ มาอกี รอบหนง่ึ เพอ่ื นคนนแ้ี กป้ ัญหาไมเ่ ป็ นหรอื ยังไงมปี ัญหาก็บอกแตเ่ ธอตลอดไม่ เวน้ ชว่ งเลย
(แกก็หดั แกป้ ัญหาบา้ งสเิ วย้ !ลาพังฉันยงั ไปไมร่ อดเลยกบั เหมย) เพอ่ื นตัวดขี องเธอกต็ าเบกิ กวา้ งทนั ทที ร่ี วู ้ า่ แอรเ์ จอคนรักของตวั เองแลว้ แตเ่ ธอยงั ไมท่ ันทจี่ ะถามอะไรกลับไปเลย แอรก์ ็ เลกิ ออนสะงัน้ \"เหย้ !อยา่ เพง่ิ ดวิ ะ แลว้ ฉันจะแกป้ ัญหาไงดวี ะเนยี้ \" เธอจะใชไ้ มเ้ ดด็ แกป้ ัญหาแตก่ ไ็ มก่ ลา้ ใชใ้ ห ้ ออยเหน็ ทันทที คี่ มิ พดู จบตชิ า่ ก็เดนิ มาหาเธอทนั ทเี ธอเคน้ น่าอกของตัวเองเพอ่ื ใหม้ นั ดใู หญข่ น้ึ เพอื่ ทจ่ี ะใหค้ นตรงหนา้ เหน็ และเคลบิ เคลมิ้ ไปกับมนั เธอเดนิ เขา้ มากอดจากดา้ นหลังของอกี คน \"เหย้ !ตชิ า่ เธอเขา้ มาในหอ้ งนอนของฉันไดไ้ ง!?\" \"หมื มคมิ คะกไ็ มไ่ ดล้ อ๊ คประตไู วน้ ิ นานแลว้ นะคะทเ่ี ราไมไ่ ดม้ อี ะไรกัน ตอนนช้ี อ่ งกลบี ของตชิ า่ มนั ก็เรมิ่ ทจี่ ะคบั ๆแลว้ อะเนอ่ื งจากไมม่ มี อื ดอี ยา่ งคมิ สอดเขา้ มาเลย\" เธอคอ่ ยๆเลอื่ นตวั มา ขา้ งหนา้ อกี คนแลว้ ใชน้ ่าอกนัน้ ทาบเขา้ มาใกลๆ้ และในตอนนัน้ เองออยไดเ้ ดนิ เขา้ มาเหน็ กอ่ นจงึ นกึ โมโหขนึ้ มาทนั ที \"ทาอะไรกนั นะ!\" \"ออย...\" คมิ อทุ านออกมาเธอรบี แกะมอื ของตชิ า่ ออกอยา่ งแรงแตอ่ กี คนกลบั ไมป่ ลอ่ ย \"คมิ คะตชิ า่ เจ็บนะ...คมิ จะแกะมอื ตชิ า่ ออกทาไม\" \"ออ่ ..รลู ้ ะธาตแิ ทข้ องแกกเ็ ผยออกมาแลว้ สนิ ะนางคนเจา้ ช\"ู ้ ออยเห็นวา่ อกี คนกาลงั ออ่ ยคนของ เธออยจู่ งึ พดู ออกไปแรงๆสะบา้ ง \"น!ี้ แลว้ คนถอื ของอยา่ งหลอ่ นนะมาสาระแนอะไรดว้ ยคนเคา้ จะรว่ มรักกันมสี ทิ ธอ์ิ ะไรมาพดู มิ ทราบยะ\" หนอ่ ยย!ยังกลา้ พดู \"พค่ี มิ คอื คนของฉันแลว้ โปรดรเู ้ อาไวด้ ว้ ยมนั จะดกี วา่ นะยัยหนา้ บาน!\" คาพดู ของออยทาใหต้ ชิ า่ โมโหทันที และยงั ทาใหค้ มิ อง่ึ ขนึ้ มาอกี ดว้ ย สงสยั เลอื ดเชอ้ื พคี่ งแรงเลยตกมาถงึ นอ้ งสาว \"คมิ คะนางเด็กถอื ของนมี้ ันมาวา่ ตชิ า่ อะคะ ตชิ า่ ไมย่ อมนะ อรา้ ยย!!\" เธอกรดี รอ้ งออกมาจนคมิ ก ลนั่ อารมณต์ ัวเองไวไ้ มไ่ หว \"สมควร! แลว้ กอ็ อกไปจากหอ้ งของฉันดว้ ยถา้ ไมอ่ อกก็อยา่ มาหาวา่ ฉันไมเ่ ตอื น!\" \"แตค่ มิ คะ!\" \"ออกไปส!ิ ไป!\" คมิ เองเรม่ิ ทนไมไ่ หวแลว้ กับคนตรงหนา้ เธอจงึ เรมิ่ ขนึ้ เสยี งใสต่ ชิ า่ อยา่ งโมโห คนตรงหนา้ กลนั้ น้าตาไวไ้ มอ่ ยจู่ งึ รอ้ งไหโ้ ฮออกมาแลว้ รบี วงิ่ ออกไปโดยดี ออยสา่ ยหัวออกมา เบาๆ \"พค่ี มิ คะอยา่ ไปสนใจคนนสิ ยั แบบนัน้ เลยคะเราอยสู่ ว่ นของเราจะดกี วา่ \" \"แตน่ อ้ งออยไมโ่ กรธพเี่ ลยหรอทเ่ี ออ่ ..เขา้ มาเหน็ ยัยนัน้ กอดพอี่ ย\"ู่ เธอถามคนตรงหนา้ ออกไป
\"ไมเ่ ลยคะ หนูรวู ้ า่ พคี่ งไมอ่ ยากมอี ะไรกบั ยัยนัน้ แน่ๆ หนูออกไปเอาบาบคิ วิ มาใหน้ คี้ ะ\"ออยยนื่ จานบาบคิ วิ ใหค้ มิ โดยเร็วคมิ ยนื่ มอื ไปรับมันชา้ ๆสว่ นมอื กค็ อ่ ยๆลบู เขา้ ทมี่ อื ของคนตัวเล็กชา้ ๆ กอ่ นทจ่ี ะหยบิ ไป ทาใหอ้ อยหนา้ แดงก่ากันเลยทเี ดยี ว \"เป็ นอะไรคะหมึ ?\"คมิ จอ้ งมองคนตรงหนา้ เธอและหนา้ กค็ อ่ ยๆกม้ มองลงมาหาออยจนปากของ ทงั้ สองเกอื บจะประกบกนั \"พคี่ มิ เอาหนา้ ไปไกลๆเลย\" \"แตพ่ ชี่ อบเวลาออยเขนิ จงั ไมร่ ทู ้ าไม\" ทงั้ คสู่ บตากนั เพยี งไมก่ น่ี าทคี มิ ก็คอ่ ยๆยนื่ หนา้ เขา้ ไปใกล ้ อกี คนมากขน้ึ อกี กอ่ นจะมอบจบู อนั เรา้ รอ้ นใหอ้ อยไดเ้ คลม้ิ ไปกับมันคมิ คอ่ ยๆชอ้ นอมุ ้ คนตรงหนา้ ขน้ึ มาแลว้ พาไปทเี่ ตยี งขนาดใหญ.่ .... เตยี งใหญอ่ ยา่ งนจี้ ัดหนักยงั ไงก็สบายๆไดค้ นื นนี้ อนครางใตร้ ม่ ผา้ นน้ี ะจ๊ะ..... เมอื่ ตชิ า่ เดนิ ออกมาขา้ งนอกเธอกก็ รดี รอ้ งออกมาดว้ ยความโมโหทันทอี ยา่ งดบู า้ ครงั่ คมิ นะคมิ หลงมันมากใชไ่ หมตชิ า่ ไมย่ อมเด็ดขาด!!ฉันตอ้ งหาทางแกแ้ คน้ ใหไ้ ด ้ ตชิ า่ ไดค้ ดิ ในใจเธอทัง้ รสู ้ กึ โกรธเกลยี ดออยอยา่ งมากเพราะดว้ ยความทเ่ี จา้ ตวั เป็ นคนไมย่ อมใคร อยแู่ ลว้ ดว้ ย มาเจอเหตกุ ารณแ์ บบนย้ี งิ่ ไปกันใหญ่ แตแ่ ลว้ เรอ่ื งเมอื่ กนี้ ม้ี ันกท็ าใหเ้ ธอเลกิ คดิ ไปสะ กอ่ นเพราะเธอเหลอื บไปมองเห็นเพอ่ื นชายฝร่ังของคมิ ทต่ี อนนไ้ี ดถ้ อดเสอ้ื ยนื ป้ิงปลาหมกึ อยู่ ตชิ า่ ไดม้ องทัง้ กลา้ มหนา้ ทอ้ งของอกี คนทแ่ี ขง็ เป็ นลอนๆบง่ บอกใหร้ ูว้ า่ อกี คนเลน่ กลา้ มมาอยา่ ง จรงิ จงั ขนาดใหน หมื ม...หัวนมอมชมพเู ชยี วนะพอ่ คณุ ไอน้ ัน้ กค็ งจะใหญน่ ่าดู ตชิ า่ ยนื มองและกดั ทร่ี มิ ฝีปากของตนไปทนี่ งึ หวา่ งขาเรมิ่ บดิ ไปมาสายตาเฉยี บคมยงั คงจอ้ งมอง อยอู่ ยา่ งนัน้ ซง่ึ มันทาใหเ้ จา้ คณุ เธอเรมิ่ น้าเดนิ มากแลว้ ในตอนนี้ ตชิ า่ เรมิ่ คดิ หาแผนทจ่ี ะตอ้ งการ ฝร่ังคนนัน้ มาขยม่ กันใหไ้ ด ้ แตต่ ดิ ทว่ี า่ มแี ฟนสาวมาดว้ ยนส้ี ิ เธอจงึ ตดั สนิ ใจเดนิ เขา้ ไปหา ทางดา้ นของอกี คน \"Hay!คณุ ทาอะไรอยหู่ รอ?\" ตชิ า่ เขา้ ไปกอดลาแขนใหญๆ่ ของอกี คนแลว้ ใชท้ า่ ทางการดัดจรติ ขี้ ออ่ ยใส่ \"ผมป้ิงเออ่ ..ปลาหมกึ ครับ\"ดว้ ยความทช่ี ายฝรั่งพดู ไทยไดห้ นอ่ ยๆจงึ เอย่ ออกไปแลว้ สายตาก็ เลอื่ นมองลงมาดตู รงรอ่ งหนา้ อกของตชิ า่ \"อยุ ้ !อยากชมิ ปลาหมกึ อะ...มตี ัวใหญๆ่ อยบู่ า้ งมะ\" \"เออ่ ..มสี คิ รับคณุ ตอ้ งการตวั ไหนด\"ี ตชิ า่ ไมต่ อบเพยี งแตส่ ง่ ยม้ิ รา้ ยๆมาทางเคา้ กอ่ นทจี่ ะพดู เอย่ เชญิ ชวนใหม้ าลองอะไรทม่ี ันนา่ ตน่ื เตน้ มากกวา่ นี้ \"น.้ี ..คนื นว้ี า่ งมะมาเจอกันทห่ี อ้ งของฉันหนอ่ ยหอ้ งซา้ ยมอื ประตทู ส่ี ามเคาะมาเลย\" เธอกระซบิ ใหอ้ กี คนฟัง ฝร่ังคนนัน้ มองไปทางดา้ นแฟนสาวของตนเหมอื นทาใหร้ วู ้ า่ แฟนของเคา้ คงไมย่ อม แนๆ่ อะไรทานองนี้
\"ไมต่ อ้ งหว่ งหรอกนา่ เรอื่ งนเี้ ธอไมร่ หู ้ รอกตหี นงึ่ กไ็ ดน้ ะ...เธอไมอ่ ยากรม้ิ ลองสาวรา่ งบางอยา่ ง ฉันบา้ งหรอ?\" \"หมึ ..ok\" ในทสี่ ดุ คนตรงหนา้ กไ็ ดต้ อบออกมาอยา่ งไมร่ รี ออะไรใดๆทงั้ สนิ้ พอถงึ ตหี นง่ึ เป๊ ะๆชายหนงุ่ ฝรง่ั ก็ไดย้ อ่ งออกมาโดยทแี่ ฟนสาวของเคา้ ไดน้ อนหลับสนทิ แลว้ โดย เคา้ ไดเ้ อาหมอนขา้ งมาแทนตวั เองไวเ้ พอื่ กันไมใ่ หอ้ กี คนสงสยั จนเผลอตนื่ ได ้ สว่ นตชิ า่ เธอได ้ เตรยี มตวั ฉีดน้าหอมทัว่ ตวั แตง่ หนา้ จัดๆสวมชดุ นอนซที รแู ดงจัด รออกี คนมาหาในหอ้ งไมน่ าน เสยี งเคาะประตกู ไ็ ดด้ งั ขน้ึ มา เธอรบี เดนิ ไปเปิดประตใู หอ้ กี คนเขา้ มาดา้ นใน \"เขา้ มาสคิ ะพอ่ หน่มุ \" เสยี งแหลมๆเอย่ เชญิ ชวน เธอกอดคอหนมุ่ ฝรั่งคนตรงหนา้ ไมร่ อชา้ อมุ ้ เธอ ขน้ึ มานอนบนเตยี ง ทงั้ คปู่ ระกบปากจบู แลกลนิ้ กันอยา่ งเรา้ รอ้ นเรง่ รบี ตา่ งฝ่ ายตา่ งถอดเสอื้ ผา้ ให ้ ซงึ่ กนั และกนั เตา้ นวลสวยของตชิ า่ ถกู หนุม่ ฝรั่งรา่ งใหญบ่ บี คลงึ อยา่ งเตม็ ไมเ่ ตม็ มอื ทัง้ สองขา้ ง สว่ นปากกไ็ มล่ มื ทจี่ ะลงมาดดู ดมื่ เมด็ ยอดหนาอมชมพขู องเธอ อะ่ ๆๆๆอา่ าา~~ เธอครางเสยี งดงั ท่ัวหอ้ งโดยทไ่ี มค่ ดิ จะกลัวคนหอ้ งขา้ งๆไดย้ นิ เสยี งเลยแมแ้ ตน่ ดิ เดยี วและแลว้ ชายหนมุ่ กไ็ ดล้ ว้ งนาเอาทอ่ นเอน็ ขนาดใหญข่ องเคา้ ออกมาจาก กกน.ของตนเองหนุ่มฝร่ังบบี คลงึ มนั เบาๆเพอ่ื ใหร้ สู ้ กึ แขง๊ ตวั มากยง่ิ ขน้ึ กอ่ นทจี่ ะเสยี บยดั มันเขา้ ไปในชอ่ งกลบี ของตชิ า่ อยา่ ง สดุ ดา้ มโคน อรา้ ยยอา่ า~~ เจา้ คณุ เธอรอ้ งครวญครางออกมาปานอกจะขาดเธอรูส้ กึ เจบ็ จ๊ดี ๆแตม่ ันก็ดหี นุม่ ฝรั่งเรมิ่ ขยบั มนั ไป ชา้ ๆกอ่ นจะรวดเร็วขน้ึ แบบถๆ่ี คนดา้ นลา่ งรสู ้ กึ เพลดิ เพลนิ ไปกบั มันทงั้ ครู่ อ้ งออกมาใหร้ ะงมไมร่ ู ้ ใครขนึ้ เสยี งกอ่ นกัน จนทัง้ สองไดท้ ากจิ กรรม มเี ซก็ สห์ นง่ึ คนื กนั เสร็จสน้ิ เรยี บรอ้ ยจนทาใหต้ ชิ า่ ออ่ นระทวยไปขา้ ง \"นพี้ อ่ หนมุ่ คนื พรุง่ นมี้ าจัดกนั อกี รอบไหม?\" \"เหย้ !พอแลว้ ไมเ่ ห็นจะมันสต์ รงใหนเรอะ!\" \"เอา้ !และทม่ี งึ ครางอยบู่ นเตยี งกบั กเู นย่ี เรยี กไมม่ นั สห์ รอื ไงเหน็ ใสไ่ มย่ ัง้ เลยเนย่ี !\" \"ของมงึ มนั หลวมมนั ไมฟ่ ิตเวย้ !เอาเดก็ ในผบั ยังดกี วา่ มงึ \" ชายฝร่ังตะคอกใสห่ นา้ ตชิ า่ \"หมื ม!ไอฝ้ ร่ังเลว หนา้ hee!ฟันแลว้ ทง้ิ กจู ะบอกทกุ คนเลยวา่ มงึ เอากบั กทู า่ ไหนบา้ งบอกเมยี มงึ ดว้ ย!\" \"เอาเลยสิ l don't careเพราะยงั ไงมงึ กอ็ ับอายเหมอื นกนั ละหวา่ \" พอพดู จบหนมุ่ ฝร่ังก็เดนิ หนไี ป โดยทเี่ ดนิ ตดิ กระดมุ เสอ้ื ฮาวายของตนไปดว้ ยระหวา่ งทาง ซง่ึ คาพดู เมอ่ื กนี้ ม้ี ันทาใหต้ ชิ า่ ปรด้ี แตกอยา่ งมาก ตวั เองจะบอกคนอนื่ กก็ ลัวอายขน้ึ มาเธอนัง้ กร๊ดี อยใู่ นหอ้ งอยา่ งนัน้ ตามลาพงั แต่ อยา่ งนอ้ ยตัวเองกไ็ ดม้ อี ะไรกบั ฝรั่งบา้ งละนะซง่ึ ถอื วา่ คมุ ้ ขน้ึ มาบา้ ง
คมิ กับออยในตอนนที้ งั้ คไู่ ดน้ อนกอดกนั เหมอื นทงั้ สองไดม้ าฮันนมี นู กันยังไงยงั งัน้ ซง่ึ มันดหู วาน แหววมากเลยประหนง่ึ วา่ นอนพลอดรกั กนั อยใู่ จกลางทะเลมหาสมทุ รเพราะไดย้ นิ เสยี งครน่ื สาด ซดั เขา้ มาดว้ ยยง่ิ เป็ นอะไรทลี่ งตวั สดุ ๆ \"หนาวไหมคะ\" คมิ ถามออยขา้ งๆหขู าวๆของเธอ \"นดิ หนอ่ ยคะแตต่ อนนอ้ี อยมอี อ้ มกอดพค่ี มิ ออยกห็ ายหนาวแลว้ \"คนตวั เลก็ บอกเธอคมิ เรม่ิ กอด ออยแน่นขนึ้ เป็ นกอดทอ่ี บอนุ่ ยงิ่ นัก \"ฟอด...นอนฝันดนี ะคะเด็กดขี องพไ่ี วพ้ รงุ่ นเี้ ชา้ พจ่ี ะพาไปลงทะเลกันดไี หม?\"คมิ หอมแกม้ ออย \"ดๆี คะออยยงิ่ อยากเลน่ น้าอยดู่ ว้ ย\"ออยกลา่ วอยา่ งดอี กดใี จ \"งัน้ นอนกันดกี วา่ เนอะ\" วา่ จบคมิ จงึ ทาการหม่ ผา้ หม่ ผนื หนาๆใหอ้ อยอยา่ งเอน็ ดรู ่างเล็กๆของเธอ และนอนหลบั กันไปในหว่ งนทิ ราในทส่ี ดุ พอถงึ ตอนเชา้ คมิ นัน้ ก็ไดต้ นื่ นอนกอ่ นออยเธอพลกิ ตวั หันหนา้ มามองคนตวั เลก็ ทตี่ อนนไ่ี ดน้ อน หลับตาพรม้ิ อยู่ แถมแกม้ ทงั้ สองขา้ งก็ปลอ่ งออกมาชวนใหน้ า่ มองและน่าหลงใหลยงิ่ นักเวลาอกี คนอยู่ในหว่ ง นทิ รา แตแ่ ลว้ ไมน่ านออยก็เรม่ิ ทจ่ี ะรูส้ กึ ตัวอยา่ งสะลมึ สะลอื มอื ทงั้ สองขา้ งของคนตวั เลก็ นามาข ยท่ี ดี่ วงตาทงั้ สองคอู่ ยา่ งเด็กตัวนอ้ ยๆ ซง่ึ มคี มิ นอนมองดอู กี คนอยอู่ ยา่ งเคลม้ิ ๆ จนออยเรมิ่ รูต้ วั ทัน \"พคี่ มิ มองอะไรคะ?\" ออยถามดว้ ยความสงสยั \"ปะ...เปลา่ คะนอ้ งออยคะไหนวา่ เราตกลงกนั แลว้ ไมใ่ ชห่ รอคะหมื ม?\" \"ตกลง?ตกลงอะไรคะออยจาไมไ่ ด\"้ เธอนงิ่ คดิ อยู่นานวา่ อกี คนกาลังพดู ถงึ เรอ่ื งอะไรอยู่กันแน่ \"ก็ไหนนอ้ งออยบอกพว่ี า่ จะตนื่ ตงั้ แตเ่ ชา้ ๆ เพอ่ื ทจี่ ะลงไปเลน่ น้าน\"ิ เมอื่ ออยไดย้ นิ อกี คนพดู เธอ กร็ บี ดดี ตวั ลกุ ขน้ึ นัง้ อยา่ งรวดเร็วจนอกี คนตกใจขนึ้ มา \"พค่ี มิ ทาไมไมป่ ลกุ ออยหละ่ คะ\" \"ก็พไี่ มก่ ลา้ ปลกุ นคิ ะ อกี อยา่ งเราตอ้ งมมี ารยาทจะปลกุ คนตอนทกี่ าลงั นอนน้าลายยดื ใสห่ มอน ไมไ่ ด\"้ คมิ พดู ใสอ่ อยจนทาใหอ้ กี คนนกึ อายตัวเองขน้ึ มาเธอนามอื ไปตที หี่ วั ไหลข่ องอกี คนเพอ่ื แกเ้ ขนิ \"เออ่ ..แลว้ นกี้ โ่ี มงแลว้ คะ?\"คมิ มองดทู ขี่ อ้ มอื ของตนเองเหมอื นดนู าฬกิ าขอ้ มอื แตก่ ลบั ไมม่ ใี หด้ ู เลยเพราะเธอไมไ่ ดใ้ สไ่ วเ้ วลานอน \"โหว้ ว!นม้ี นั เทย่ี งแลว้ นน้ี า้ \" คมิ กลา่ วอยา่ งโมๆ้ กบั อกี คน \"หอื อพค่ี มิ อะออยงอนแลว้ นะ\" ออยพดู แลว้ หันหนา้ หนีอกี คน สว่ นคมิ เห็นวา่ คนตวั เลก็ งอนเธอจงึ รบี ลกุ ขนึ้ ไปนัง้ กอดจากขา้ งหลงั โดยเร็วเพอ่ื ปลอบประโลม
\"โอๆ๋ ๆ พขี่ อโทษนะคะเดก็ นอ้ ย พแ่ี คห่ ยอกเลน่ ๆเองไมง่ อนนา้ อกี อยา่ งนแ้ี คห่ กโมงเชา้ เองนอ้ ง ออยไมอ่ อกไปเดนิ เลน่ ขา้ งนอกหรอ?\" ออยฟังดงั นัน้ จงึ รบี ดดี ตัวลกุ ขนึ้ แตง่ ตวั โดยเร็วแลว้ เธอก็ รบี วงิ่ ออกไปทางประตอู ยา่ งไมห่ นั มามองหรอื บอกกลา่ วกับคนขา้ งหลงั เลยแมแ้ ตน่ อ้ ยทาใหค้ น ทนี่ ัง้ ดอู ยนู่ ัน้ แทบขาก๊ากออกมา จะรบี อะไรขนาดนัน้ นะเดก็ คนนี้ ออยนัน้ ออกมายนื กางแขนรับลมทก่ี าลงั พดั ผา่ นมาทางมหาสมทุ รอันไกลโผน้ กลนิ่ อายของน้า ทะเลทสี่ ดชน่ื มองออกไปไกลๆหน่อยเหน็ เป็ นเรอื ใบแลน่ ไปมาซง่ึ เหมอื นกบั ภาพเขยี นในนยิ ายที่ บรรจงแตง่ แตม้ สสี นั อันงดงามน้ี คมิ เดนิ ออกมาหยดุ อยขู่ า้ งๆกายของคนตวั เลก็ เธอใชม้ อื ขา้ งขวาคอ่ ยๆกอดโอบไปทไ่ี หลข่ อง ออยเหมอื นดังครู่ ักมาฮันนมี นู กัน \"นอ้ งออยชอบมากไหม? \" \"ออยหลงรักเลยแหละคะ อยากใหพ้ แ่ี อรม์ าอยดู่ ดู ว้ ยกนั จังเลยคดิ ไปคดิ มากค็ ดิ ถงึ พสี่ าวขน้ึ มา\" เธอบอกอกี คนอยา่ งหนา้ เศรา้ \"แตน่ อ้ งออยยงั มพี น่ี ะคะอกี อยา่ งแอรม์ ันไมท่ ง้ิ นอ้ งสาวของมนั ไปไหนหรอก\" คมิ พดู ปลอบ \"ขอบคณุ พค่ี มิ มากๆนะคะทพี่ าออยมารอื้ ฟื้ น อยา่ งทอี่ อยเคยบอกไปไมไ่ ดม้ าเป็ นปีๆ และแตช่ งั้ มันเถอะคะออยไมอ่ ยากคดิ มาก\" ออยยมิ้ ใหอ้ กี คนทฟี่ ังเธออยู่อยา่ งตงั้ ใจ \"งัน้ นอ้ งออยคะพวี่ า่ เราไปดคู ลนื่ ทะเลกนั ตรงนูน้ ไหมเจา้ หนา้ ทท่ี นี่ เ้ี คา้ บอกวา่ สวยด\"ี \"ไปสคิ ะออยอยากเห็น\" ออยรบี ตอบเธอไปอยา่ งไมล่ งั เลอะไรใดๆทงั้ สนิ้ \"แตน่ อ้ งออยตอ้ งปิดตาเอาไวด้ ว้ ยนะคะพอ่ี ยากใหม้ ันดนู ่าตนื่ เตน้ และเซอรไ์ พรม์ ากกวา่ น\"ี้ ออย นงิ่ เงยี บไปสกั พัก \"อมื ม...โอเคคะ\"คมิ จงึ หยบิ ผา้ สขี าวสะอาดออกมาจากกระเป๋ ากางเกงของตนแลว้ บรรจงปิดไวท้ ่ี ดวงตาทงั้ สองของออยอยา่ งไมแ่ นน่ หนาจนเกนิ ไปแลว้ จากนัน้ คมิ จงึ จบั มอื ของคนตวั เล็กเดนิ กา้ วไปดว้ ยกันจนมาถงึ ทห่ี มาย \"ถงึ ยงั คะพคี่ มิ ? \" \"ถงึ แลว้ คะนอ้ งออยอยา่ พง่ึ เปิดตาจนกวา่ พจ่ี ะบอกนะคะ\" คมิ เดนิ ไปหยดุ อยู่ทขี่ า้ งหลังของอกี คน แลว้ หยบิ กลอ่ งบางอยา่ งออกมา \"เปิดตาไดค้ ะ\" \"ไหนละคะคลน่ื ทะเลสวยๆ\" ออยมองออกไปรอบๆตัวเธอ \"หนั มาขา้ งหลงั สคิ ะ\" พอออยหนั หลังเธอก็แทบไมย่ ากจะเชอ่ื ในสง่ิ ทต่ี วั เองไดเ้ ห็น ซงึ่ คมิ กาลงั นัง้ คกุ เขา่ ถอื แหวนเพชรอยู่ในมอื นัน้ มันหมายถงึ วา่ เคา้ กาลังขอเธอแตง่ งานอยู่เธอใชม้ อื ทงั้ สองขา้ งกมุ ไวท้ ป่ี ากอยา่ งปลมื้ ปรม่ิ แทบอยากจะรอ้ งใหอ้ อกมาเพราะไมเ่ คยมใี ครขอแตง่ งาน แบบนเ้ี ลยและโดยเฉพาะกบั ผหู ้ ญงิ ดว้ ยกันเอง
\"พรี่ ักนอ้ งออยมากๆเลย..แตง่ งานกบั พน่ี ะคะ\" ออยไมอ่ ยากคดิ อะไรอกี แลว้ จงึ พยักหนา้ ตอบรับ และจากนัน้ คมิ จงึ คอ่ ยๆนามอื เนยี นๆของออยมาสวมแหวนใหท้ นี่ ว้ิ นาง ทงั้ คู่ลกุ ขน้ึ ยนื สวมกอดกัน อยา่ งดอี กดใี จ \"พอเรากลับไปถงึ ทบ่ี า้ นเมอื่ ไรพจ่ี ะใหพ้ อ่ และแมม่ าสขู่ อนอ้ งออย\" \"ไดค้ ะถงึ จะนานแคไ่ หนออยก็จะรอคอยไมไ่ ปไหนจะอยูข้ า้ งๆพค่ี มิ ตลอด\" ทงั้ คใู ้ หค้ าสญั ญาตอ่ กนั และกอดจบู กันโดยทไ่ี มไ่ ดร้ ับรูเ้ ลยวา่ มคี นบางคนอยา่ งตชิ า่ คอยแอบจอ้ งมองดอู ยอู่ ยา่ งอจิ ฉา รษิ ยา สกั วันกจู ะแกแ้ คน้ พวกมงึ ใหไ้ ด!้ ไมน่ านเธอก็เดนิ จากไป ฝ่ังของแอรต์ อนนเี้ ธอนัง้ คานงึ นกึ หาเหมยอยู่เนอ่ื งจากอกี คนไมไ่ ดม้ าทางานหลายวนั แลว้ แอร์ จงึ กลัววา่ เหมยจะโกรธเกลยี ดเธอจนเขา้ ไสแ้ ลว้ หาทางจะลาออกหนเี ธอไปในสกั วันเธอจงึ รูส้ กึ เป็ นหว่ งเป็ นใยอกี คน \"เธอคนนัน้ หน่ะเขา้ มานส่ี \"ิ แอรบ์ อกใหเ้ ลขาสาววัยกลางคนทก่ี าลงั หมกหมนุ่ อยกู่ บั การจดั ดอกไมอ้ ยตู่ รงมมุ หอ้ งใหเ้ ขา้ มาหาเธอ \"คณุ แอรม์ อี ะไรตอ้ งการหรอื เปลา่ คะ?\" เลขาสาวถามคนตรงหนา้ \"ฉันขอถามอะไรเธอหนอ่ ยสิ เดก็ ทเี่ ป็ นแมบ่ า้ นของฉันทาไมไมม่ า?\" \"เออ่ ...คณุ แอรห์ มายถงึ เดก็ ชอ่ื เหมยหรอื เปลา่ คะ?\"เลขาสาวถามอกี คนไปอกี \"อมื ใช\"่ \"ดฉิ ันกไ็ มท่ ราบเหมอื นกันคะ แตพ่ อจะรูว้ า่ บา้ นของเดก็ คนนัน้ อยทู่ ไ่ี หน\" \"อยไู่ หนฉันตอ้ งการ ดว่ น!!\" หลงั จากนัน้ เลขากไ็ ดใ้ หเ้ ด็กคนงานแถวๆใกลเ้ คยี งไปตามลงุ วนิ ท่ี คอยรับสง่ เหมยอยทู่ กุ วันมาหาแอรเ์ มอ่ื ลงุ วนิ วัยหกสบิ กวา่ ๆเดนิ เขา้ มาถงึ แอรจ์ งึ ชกั ชวนใหน้ ัง้ ลง ทนั ที \"เชญิ นัง้ คะ\" ลงุ วนิ พนมมอื ไหวค้ นตรงหนา้ อยา่ งสนั่ ๆเพราะแกแกม่ ากแลว้ แอรร์ ับไหวต้ อบคน ตรงหนา้ ไป \"ลงุ คะลงุ รูจ้ ักเด็กชอ่ื เหมยใชไ่ หม?\"แอรเ์ ปิดประเดน็ ถามออกไป \"ชะ..ใชค่ รับถา้ คณุ อยากไปบา้ นเด็กคนนัน้ ผมพาไปไดน้ ะครับ\" เมอ่ื เธอไดฟ้ ังดงั นัน้ เธอจงึ พยกั หนา้ ออกไปซง่ึ มนั หมายความวา่ ตกลง แอรอ์ ยากเจอหนา้ ของอกี คนมากแลว้ แตถ่ า้ เกดิ อกี คนเจอ หนา้ เธอแลว้ จะเกดิ อะไรขนึ้ หละ่ เนยี่ แหละปัญหาเพราะอกี คนอยากเจอะเจอหนา้ เราหรอื เปลา่ ก็ ไมร่ ู ้ ไมน่ านรถของแอรก์ ไ็ ดข้ บั ออกไปโดยมลี งุ วนิ นัง้ อยู่ดา้ นหนา้ ขา้ งคนขบั เพราะตอ้ งคอยบอก ทางสว่ นแอรน์ ัง้ ขา้ งหลังแบบเดย่ี วๆอยา่ งสบายๆชวิ ๆ ในทส่ี ดุ รถของแอรก์ ไ็ ดม้ าถงึ ยังหนา้ บา้ น ของเหมยเรยี บรอ้ ย แมข่ องเหมยในขณะนัน้ กาลังนัง้ ดลู ะครอยกู่ ็ละสายตาจากโทรทศั นม์ องตรง มายังหนา้ บา้ นทันที \"เอะ๊ ! ใครมานะ\" แมข่ องเหมยคอ่ ยๆลกุ ขน้ึ แลว้ รบี เดนิ ปรอี่ อกไปดขู า้ งนอกบา้ น เธอเปิดประตรู ่ัว ออกดชู า้ ๆเพอ่ื ทจ่ี ะดคู วามชดั ของใบหนา้ คนฝ่ังตรงขา้ ม
\"อา้ ว!ลงุ วนิ นแิ ลว้ นัน้ ใครหนะ่ \" เธอมองไปทางแอรท์ กี่ าลงั เปิดประตรู ถออกมาชา้ ๆ แอรส์ วม แวน่ ตาดาและสวมชดุ สทู สาหรับผหู ้ ญงิ มองไปมองมากด็ เู ทไ่ ปอกี แบบ \"สวัสดคี ะนบ่ี า้ นของนอ้ งเหมยใชไ่ หมคะ...คณุ แม\"่ เธอแทบองึ่ ทอ่ี กี คนเรยี กเธอวา่ คณุ แมแ่ บบ นัน้ ใครกันนะรจู ้ กั กับลกู เราดว้ ยจะเป็ นเพอ่ื นของเหมยกไ็ มน่ า่ จะใชแ่ ถมยังเรยี กเราวา่ คณุ แมอ่ กี \"ชะ..ใชจ่ ะ๊ แตว่ า่ หนมู าผดิ บา้ นหรอื เปลา่ ?\" เธอถามแอรใ์ หแ้ นช่ ดั เพราะกลัวจะจาคนชอ่ื เหมยผดิ ตวั เอา \"ห!ึ หนูจาไมผ่ ดิ หรอกคะ\" \"ออ่ จ๊ะ..หนูมาหาเหมยหรอ\" \"ใชค่ ะเหมยอยบู่ า้ นไหมคะ\"แอรถ์ ามอกี คนกลับ \"วันนไ้ี มอ่ ยหู่ รอกจะ๊ เคา้ ไปตลาดกับป้าหนูจะเขา้ มารอดา้ นในกอ่ นไหม\" เธอชกั ชวนอกี คนไป \"ไมด่ กี วา่ คะ\" \"จะ๊ ๆ แลว้ นหี้ นูเป็ นใครอยทู่ ใ่ี หนหละ่ ถงึ มาหานอ้ งเหมยได\"้ อกี คนดเู งยี บไปคลา้ ยคดิ อะไรอยู่ ู ในใจ \"หนูเป็ นเออ่ ..รุ่นพท่ี คี่ ณะของนอ้ งเหมยหนะ่ คะ\" \"เอา้ ! จรงิ หรอจะ๊ ไมเ่ ห็นนอ้ งเหมยเลา่ ใหแ้ มฟ่ ังบา้ งเลย\"เธอดตู กใจสดุ ขดี แตก่ บั อกี คนเชน่ แอรไ์ ม่ รูว้ า่ จะพดู อะไรตอ่ อกี ดกี ็แมข่ องเหมยเลน่ ซกั ถามออกมาแบบไมไ่ ดใ้ หเ้ ตรยี มตัวสะอยา่ งน้ี \"คอื วา่ หนกู ับเหมยเราสนทิ กนั นอ้ ยหน่อยหน่ะคะนอ้ งเหมยเลยลมื กันไปแลว้ มงั้ ฮา่ ๆ\" แอรพ์ ดู ตดิ ตลกหนอ่ ยๆจงึ ทาใหแ้ มข่ องเหมยขาออกมาบา้ งเล็กนอ้ ย \"แลว้ หนบู า้ นอยตู่ รงไหนหละ่ ห!ึ \" \"พอดหี นมู าดแู ลไรก่ าแฟแทนคณุ อาเหน็ วา่ นอ้ งเหมยมาทางานเป็ นแมบ่ า้ นอยู่เลยหาโอกาศเขา้ มาทักทาย และกน็ อ้ งเหมยไมม่ าทางานหลายวนั หนเู ลยรูส้ กึ เป็ นหว่ งเป็ นใยกลวั วา่ อกี คนจะเป็ น อะไรไปเลยใหล้ งุ วนิ คนนพี่ ามาทบี่ า้ นของนอ้ งคะ\" แอรพ์ ดู แสดงความเป็ นหว่ งใหก้ บั อกี คนซงึ่ มนั กจ็ รงิ ทงั้ หมดเพราะเธอทงั้ รักทงั้ หวงเหมยเอามากขนาดนเ้ี ป็ นกบั ใครคงไมม่ าหายนั้ บา้ นหรอก \"แหม.่ .หนกู พ็ ดู ไปเดย๋ี วนอ้ งเหมยก็เปลยี่ นใจมาชอบหนูเอาหรอกเพราะวา่ นอ้ งเหมยมผี ัวแลว้ \" เธอพดู ออกมาซงึ่ มันทาใหแ้ อรส์ งสยั ในทันที \"ใครคะ\"แอรร์ บี ถามอกี คนกลับ \"กน็ อ้ งเหมยเคยไปอยกู่ ับผัวทต่ี า่ งประเทศมาแลว้ และนค่ี ดิ ยงั ไงกไ็ มร่ ูไ้ ปหนเี คา้ มาหรอื กลบั มา เองเพราะวา่ อยๆู่ กก็ ลบั มากระทนั หนั ไอค้ นนัน้ กร็ ๊วยรวยไมค่ ดิ จะบนิ กลบั มาตามเมยี หรอื มาใหเ้ ห็น หนา้ บา้ งเลยหนเู อย๊ ย!\" แลว้ คณุ แมจ่ ะรูไ้ หมวา่ ผวั ทคี่ ณุ แมพ่ ดู ถงึ นัน้ มนั ไดย้ นื อยตู่ รงหนา้ แม่ เรยี บรอ้ ยแลว้ แอรแ์ อบยมิ้ กรมุ ้ กรมิ่ ออกมาเลก็ นอ้ ย
\"งัน้ ...คณุ แมค่ ะหนขู อฝากเสอ้ื ผา้ ทไ่ี ปซอ้ื มาใหน้ อ้ งเหมยหน่อยนะคะแลว้ กฝ็ ากบอกนอ้ งเหมย ดว้ ยวา่ พรุ่งนต้ี อ้ งทางาน\" พอแอรพ์ ดู จบเธอจงึ รบี เดนิ ไปหยบิ ถงุ ชอ๊ ปหลายใบทซี่ อื้ มาในหา้ ง ออกมาใหค้ นตรงหนา้ ดว้ ยตัวเอง แมข่ องเหมยรับไวอ้ ยา่ งหนา้ แหยๆ \"หนคู งตอ้ งขอตัวกลับกอ่ นคะไวว้ ันหลังจะมาหาใหม\"่ วา่ จบแอรจ์ งึ เดนิ เขา้ ไปนัง้ ในรถแลว้ รถนัน้ ก็คอ่ ยๆเคลอื่ นทอี่ อกไปชา้ ๆ จนหายลบั ไป สว่ นแมข่ องเหมยอยา่ งเห็นจงึ คอ่ ยๆเปิดแงม้ ดใู นถงุ นัน้ ก็ไดพ้ บกับเสอื้ ผา้ สวยๆงามๆตงั้ หลายชดุ ซงึ่ แตล่ ะชดุ ลว้ นดแู พงแสนแพงทัง้ นัน้ รอใหล้ กู สาวแมม่ าเห็นกอ่ นเถอะ (เธอคดิ ในใจ) แมข่ องเหมยยม้ิ ออกมาแลว้ กลับเขา้ บา้ นไป \"ตอ้ งขอบคณุ ลงุ มากๆ คะทน่ี าทางแอรไ์ ป\" \"ไมเ่ ป็ นอะไรหรอกครับผมยนิ ดชี ว่ ย\" แอรย์ นื่ เงนิ จานวนหนงึ่ พนั หา้ รอ้ ยใหก้ ับลงุ แตล่ งุ ไมอ่ ยากรับ เอาไวเ้ พราะเกดิ อาการเกรงใจ \"รับไวส้ คิ ะ\" \"ไมเ่ ป็ นไรดกี วา่ ครับเรอ่ื งแคน่ เี้ ลก็ ๆนอ้ ยๆ\" \"แตน่ คี้ อื คาสง่ั ของฉันคะ\" เมอื่ อกี คนพดู อยา่ งเดด็ ขาดแลว้ ลงุ ก็รบี รับมนั เอาไวแ้ ลว้ ลาแอรก์ ลับ ในทนั ทสี ว่ นแอรน์ ัน้ เธอไดน้ ัง้ ลงเอนหลังทเี่ กา้ ออ้ี ยา่ งสบายใจ ถงึ จะไมไ่ ดเ้ ห็นหนา้ เธอพกี่ ด็ ใี จแลว้ เหมย พอเหมยกลับมาถงึ บา้ นเธอก็สงสยั ขนึ้ มาในทนั ทเี พราะสายตาของเจา้ ตวั เหลอื บไปมองเหน็ ถงุ ช๊ อปหลายถงุ วางอยทู่ บ่ี นโตะ๊ \"โหว้ ว!แมค่ ะแมไ่ ปชอ๊ ปป๊ ิงมาหรอคะ\"เหมยรบี ถามแมข่ องเธอใหญ่ \"เปลา่ นะลกู ...เนยี้ มผี หู ้ ญงิ คนหนง่ึ เคา้ ใหแ้ มม่ า\" \"ใครหรอคะ? \" \"แมก่ ็อธบิ ายไมถ่ กู นะรูแ้ คว่ า่ เคา้ เป็ นเจา้ นายอยทู่ ไี่ รก่ าแฟอะไรซกั อยา่ งเนย้ี แหละ\" เมอื่ เหมยได ้ ยนิ ดังนัน้ จงึ อา้ ปากหวอออกมาทันที ซง่ึ เธอนัน้ ไมน่ กึ ไมฝ่ ันวา่ อกี คนจะมาบา้ นเธอถกู หลงั ดว้ ย แลว้ ใครเป็ นคนพามากัน \"แมแ่ ลว้ มนั บอกอะไรกับแมบ่ า้ ง? \" \"เอะ๊ !นอ้ งเหมยถามอยนู่ ัน้ เคา้ บอกแคว่ า่ เป็ นรุ่นพที่ คี่ ณะแคน่ ัน้ แลว้ เสอ้ื ผา้ พวกนเ้ี คา้ กซ็ อื้ มาใหห้ นู ดว้ ย\" \"แตแ่ มค่ ะแมร่ ับมาจากมนั ทาไม\" \"นอ้ งเหมยพดู จาไมด่ เี ลยนะเคา้ เป็ นรุ่นพข่ี องเราทาไมพดู แทนเคา้ วา่ มันหละ่ ลกู แมบ่ อกกคี่ รงั้ ไอ ้ เรอื่ งมารยาทเนยี้ !ใครสงั่ ใครสอนกนั \"
เธอดผุ เู ้ ป็ นลกู สาวออกไปจนเหมยถงึ กลับตอ้ งเงยี บกรบิ หลังจากนัน้ แมแ่ ละป้าของเธอจงึ เขา้ ไป ทาอาหารในหอ้ งครัว สว่ นเหมยทกี่ าลังยนื จดั จานอยบู่ นโตะ๊ นัน้ อยากเห็นขา้ งในเธอกค็ อ่ ยๆแอบ เปิดดใู นถงุ เสอ้ื ผา้ นัน้ ชา้ ๆ โหว้ วสวยจัง เธอบน่ ราพงึ ราพันถงึ ความสวยของชดุ ตงั้ หลายปีมาแลว้ ทเ่ี ธอไมเ่ คยไดร้ ับชดุ สวยๆอยา่ งนจี้ าก ใครหรอื จากตัวเองบา้ งเลยแถมชดุ ทอี่ กี คนซอ้ื มาใหม้ นั กเ็ ยอะสะดว้ ย แมข่ องเธอออกมาเห็นเหม ยกอดชดุ อยพู่ อดเี ธอกย็ นื ยม้ิ ใหล้ กู สาวจอมแกน่ ใหญ่ \"หมึ !เด็กสาวสมยั นน้ี อ้ ปากบอกไมช่ อบแตแ่ ทจ้ รงิ แลว้ กลับชอบ\" \"แมอ่ ะเหมยแค.่ ..เอามาดมกลนิ่ ก็เทา่ นัน้ เองเพอ่ื เป็ นของไมด่ จี ะทาไงหละ่ คะ\"เหมยรบี หาคาแก ้ ตัวใหญ่ \"ดแี ลว้ ลกู ทหี่ นูชอบพค่ี นนเี้ คา้ อสุ า่ หซ์ อื้ มาใหใ้ จดจี รงิ ๆเลยนะเนย้ี ป้าวา่ ไหม\" แมข่ องเธอหนั ไป ถามตัวป้าทอี่ ยขู่ า้ งๆกาย \"จะ..จรงิ จ๊ะ\"ป้าตอบออกไปสว่ นเหมยทาหนา้ บดู บง่ึ กอ่ นทจี่ ะรบี หอบเอาถงุ เสอื้ ผา้ ราคาแพง ทัง้ หมดวงิ่ ขนึ้ หอ้ งนอนไปแมข่ องเธอสา่ ยหัวออกมาชา้ ๆกอ่ นทจี่ ะนัง้ ลงทานขา้ วฝ่ ายของเหมยนัน้ เธอนัง้ ยม้ิ มองสงิ่ ของตรงหนา้ พลันสายตาคสู่ วยกวาดสอดสอ่ งไปมากอ่ นทจ่ี ะเปิดออกมาดทู ลี ะ ใบๆ \"งุย้ ยชดุ นก้ี ็สวยอะ\"เธอเปิดมาจนถงึ ใบสดุ ทา้ ยซง่ึ มันมแี ผน่ กระดาษเลก็ ๆอยใู่ บหนง่ึ ปรากฏ ขอ้ ความสนั้ ๆเหมยเอาออกมาอา่ นดชู ดั ๆ ความวา่ .... พซี่ อื้ มาใหเ้ ธอหวังไวว้ า่ เธอคงจะชอบมนั พรงุ่ นพ้ี ข่ี อใหเ้ ธอใสม่ นั มาทางาน จบขอ้ ความนเี้ หมยจงึ นง่ิ คดิ ออกมาวา่ ทาไมอกี คนถงึ ไดข้ ยี นดว้ ยปากกาแดงอยา่ งนห้ี ละ่ แตเ่ ธอก็ ไมไ่ ดส้ นใจอะไรคงนกึ วา่ อกี คนคงไมร่ ูเ้ รอ่ื งเกยี่ วกบั ลางรา้ ยอะไรพวกนหี้ รอก \"แตย่ งั ไงก็...ขอบคณุ มากๆนะคะ\"เหมยพดู ออกมาเบาๆ \"ป้าทาไมนอ้ งเหมยถงึ ไมล่ งมาทานขา้ วทานปลาดว้ ยกนั หละ่ ?\" \"สงสยั คงจะดใี จทคี่ ณุ แอรเ์ อาชดุ มาใหน้ อ้ งเหมยเนยี้ เลอื กคนไปไมผ่ ดิ อยเู่ หมอื นกนั นะเนย้ี \"เมอื่ แมข่ องเหมยฟังอกี คนพดู แลว้ กเ็ รม่ิ สงสยั ขน้ึ มา \"คณุ แอร?์ เลอื กคนไมผ่ ดิ ?หมายความวา่ อะไรจะ๊ ป้า\" คนตรงหนา้ เรม่ิ เงยี บไป \"ป่ าวๆจ๊ะป้ากพ็ ดู ๆไปอยา่ งนัน้ นะแหละ\" \"ไมจ่ รงิ แน่ๆเวลาป้ามอี ะไรป้าตอ้ งบอกฉันสแิ ตน่ ไ้ี มใ่ ชแ่ ลว้ บอกฉันมา\"ป้าเรมิ่ หนา้ ตงึ เครยี ด ออกมาอยา่ งเห็นไดช้ ดั
\"คอื ..วา่ เรอ่ื งมนั เป็ นแบบนบี้ ราๆๆ\" ป้าถกู กดดันจนเกนิ ไปเธอไมม่ อี ะไรจะแกต้ ัวแลว้ คงตอ้ งปริ ปากบอกออกมาเมอื่ แมข่ องเหมยรูเ้ รอื่ งราวทงั้ หมดเธอก็แทบอยากจะเป็ นลมลม้ ลงในทันทพี อ ตงั้ สตไิ ดเ้ ธอก็รบี วงิ่ กระหดื กระหอบขนึ้ ไปหาลกู สาวทหี่ อ้ งนอนขา้ งบน ตบู ้ ๆๆๆ!! เสยี งทบุ ประตไู ดด้ งั เขา้ มาทาใหเ้ หมยหนั ไปสนใจกอ่ นทต่ี ะลกุ ไปเปิดและแลว้ ก็ผา่ นมาหลาย นาท.ี ... \"เหมยทาไมหนไู มย่ อมบอกแมล่ กู \"แมข่ องเธอรอ้ งใหอ้ อกมาถามลกู สาวพรอ้ มใชม้ อื ลบู คลาตาม เนอื้ ตามตวั ของอกี คนเพอ่ื ทจ่ี ะดรู ่องรอยบาดแผลทแี่ อรไ์ ดท้ าไว ้ \"หนไู มก่ ลา้ บอก อกี อยา่ งหนกู ลวั วา่ แมจ่ ะอาการทรุดหนักกวา่ น\"้ี เหมยกเ็ รมิ่ รอ้ งใหอ้ อกมา เชน่ กัน \"ไมล่ กู ...แมไ่ มเ่ ป็ นอยา่ งทหี่ นคู ดิ เลยและแมก่ ไ็ มเ่ คยโกรธหนูดว้ ยแตจ่ รงิ ๆแลว้ เคา้ ไมใ่ ชร่ ุ่นพที่ ี่ คณะของหนูใชไ่ หม? \" \"ชะ...ใชค่ ะแตห่ นูขอโทษนะคะทโี่ กหกและไมย่ อมบอก\" \"ไมเ่ ป็ นอะไรลกู แตเ่ วลาหนูมเี รอื่ งอะไรหนตู อ้ งบอกแมน่ ะลกู อยา่ เก็บไวค้ นเดยี วมันจะทาใหเ้ รา เป็ นคนคดิ มาก โธว่ ..ลกู สาวแมเ่ จบ็ มากไหมน?่ี \" เหมยพยกั หนา้ ตอบกอ่ นทที่ งั้ คู่จะโอบกอดกัน บาดแผลทอี่ กี คนทาไวย้ ังคงปวดรา้ วอยเู่ หมอื นเดมิ เหมยไมอ่ ยากจะคดิ ถงึ มันอกี แลว้ แตภ่ าพ วันวานยงั คงคอยวนเวยี นอยใู่ นจติ ใตส้ านกึ เสมอ \"เหมยพรุ่งนเี้ ราจะไปหาคณุ แอรน์ ัน้ เราจะไปเคลยี กนั ใหร้ ูเ้ รอื่ ง!!\" แมข่ องเธอพดู อยา่ งเด็ดขาด สว่ นเหมยนัน้ เธอไมร่ ูจ้ ะทายงั ไงดแี ละไมร่ ูเ้ ลยวา่ พรุ่งนจี้ ะเกดิ เรอื่ งอะไรขนึ้ บา้ งสว่ นป้านัน้ ไดม้ า ขอโทษเธอแตเ่ หมยกลบั ไปเอาเรอื่ งเพราะยังไงป้ากค็ อื ป้าของเธอและเคยชว่ ยเหลอื เธอมาโดย ตลอดดว้ ย พอถงึ ตอนเชา้ เหมยและแมก่ ไ็ ดอ้ อกจากบา้ นและมงุ่ หนา้ ไปยงั ไร่กาแฟทันทเี พยี งไมก่ นี่ าทรี ถวนิ ก็ไดพ้ าทงั้ คมู่ าถงึ ยงั ทห่ี มาย \"พรอ้ มไหมลกู ?\" แมข่ องเธอถามลกู สาว เหมยไมต่ อบอะไรเพยี งแตพ่ ยกั หนา้ ใหเ้ ลก็ นอ้ ยทงั้ คู่ได ้ เดนิ ไปยงั บา้ นพักของแอรโ์ ดยมลี งุ แกว้ เดนิ นาทางเมอ่ื มาถงึ ลงุ แกว้ จงึ เคาะไปทป่ี ระตู \"เขา้ มาไดค้ ะ\" แอรใ์ นขณะนัน้ กาลังนัง้ จบิ เบยี รอ์ ยู่เมอื่ เธอเหน็ ทงั้ แมแ่ ละเหมยเขา้ มาจงึ รบี เลอื่ น แกว้ เบยี รห์ นที ันที \"มคี ณุ คนนม้ี าขอพบครับ\"ลงุ แกว้ ไดบ้ อกเธอ \"เชญิ นัง้ ไดเ้ ลยคะคณุ แมแ่ ลว้ ก็...นอ้ งเหมยดว้ ย\"แอรบ์ อกกับอกี คนเมอ่ื แมเ่ หมยไดน้ ัง้ แลว้ เธอก็ เรมิ่ เปิดประเด็นถามขน้ึ มา \"คณุ แอรค์ ะฉันขอถามคณุ หนอ่ ยนะคณุ เคยทาอะไรลกู สาวของฉันไปบา้ ง!\" แอรอ์ ้าองึ่ ขน้ึ มา เพราะอยดู่ ๆี แมย่ ายดันพดู ออกมาแบบน้ี \"เออ่ ...คอื \"
\"ตอบฉันมาส!ิ \"แมข่ องเหมยยงั คงพดู ซกั ถามอยอู่ ยา่ งนัน้ \"แมค่ ะพอเถอะหอื อ\"เหมยเรม่ิ รอ้ งใหอ้ อกมาเมอ่ื แอรเ์ ห็นอกี คนรอ้ งจงึ จะเขา้ ไปปลอบแตโ่ ดนแม่ ของอกี คนหา้ มเอาไวก้ อ่ น \"คณุ อยา่ เขา้ มาใกลล้ กู สาวฉันนะฉันขอถามคณุ ตรงๆเลยแลว้ กันคณุ รักเหมยมากแคไ่ หน?\" คาถามนมี้ ันทาใหแ้ อรค์ ดิ หนักเพราะตวั เองไมร่ ูว้ า่ จะอธบิ ายใหอ้ อกมาเป็ นเคลา้ โครงยังไงเธอรัก อกี คนแตม่ นั ยงั คงกลดั กลั่นอยู่ในปาก \"หนรู ักเหมยตงั้ แตข่ อไปอยดู่ ว้ ยกนั แลว้ คะไมม่ วี ันไหนเลยทห่ี นูจะไมล่ มื เหมยหนกู ลับมาทไี่ ทยก็ เพอื่ ทจ่ี ะมาตามหาลกู สาวแมแ่ ละอยากใหเ้ หมยไปอยดู่ ว้ ยกนั อกี ครัง้ ใชช้ วี ติ แบบปกตถิ งึ ครัง้ กอ่ นๆหนมู ันเลวแคไ่ หนก็ตามแตม่ าตอนนห้ี นูเชอื่ วา่ ตวั เองคงจะปรับปรุงตวั ไดแ้ ลว้ ...หนูวางแผน ไวต้ ลอดวา่ จะขอเหมยแตง่ งานอยกู่ นิ ดว้ ยกนั ถงึ จะไมใ่ ชค่ ชู่ ายหญงิ ทัว่ ๆไปก็เถอะแตห่ นูสามารถ ดแู ลลกู สาวของแมไ่ ด.้ .\" คาพดู ของแอรถ์ กู พน้ ออกมาจากวาจาทล่ี ้าลกึ โดยทเ่ี ธอไมไ่ ด ้ ตระเตรยี มเอาไวเ้ ลยดๆู แลว้ มันชง่ั แสนโรแมนตกิ อะไรเชน่ นแี้ มข่ องเหมยหันไปหาลกู สาวท่ี ตอนนก้ี าลงั นัง้ กม้ หนา้ อยู่ \"หนลู กู วา่ ยงั ไงหนูรักเคา้ หรอื เปลา่ ?\" แอรต์ งั้ หนา้ ตงั้ ตารอฟังคาตอบจากปากอกี คนแตเ่ หมยกลับ รอ้ งออกมาอยา่ งหนักยง่ิ กวา่ เดมิ เสยี อกี หลังจากนัน้ เหมยจงึ รบี ลกุ พรวดออกไปขา้ งนอกแมข่ อง เธอหนั มาทางแอรอ์ ยา่ งโกรธๆ \"เหน็ สง่ิ ทคี่ ณุ ทาหรอื ยังตอ่ ไปนคี้ ณุ ไมต่ อ้ งมาบา้ นของฉันอกี และฉันจะไมใ่ หเ้ หมยมาทางานทนี่ ้ี อกี แลว้ คณุ กจ็ ะไมม่ วี นั เห็นหนา้ ลกู สาวของฉัน!\" พอพดู จบเธอจงึ รบี วงิ่ ตามลกู สาวไปสว่ นแอรน์ ัง้ น้าตาคลออยทู่ โ่ี ตะ๊ จะดม่ื เบยี รอ์ กี คงไมเ่ อาแลว้ เพราะตอนนด้ี ม่ื ไปมันคงไมไ่ ดช้ ว่ ยอะไรขนึ้ มาแอร์ นัง้ รอ้ งใหป้ านคนขาดใจตาย ทาไม?ทาไมเหมยตอ้ งทาแบบนก้ี ับพี่ หอื อ~~พผี่ ดิ พข่ี อโทษพร่ี ักเหมยไดโ้ ปรด..อยา่ จากพไ่ี ป เชย้ี เอย้ ยย!! แอรร์ อ้ งตะโกนมันออกมาจนสดุ เสยี งกอ้ งกงั วานไปทวั่ จนเธอไดร้ อ้ งใหแ้ ละนอนหลบั ไป สว่ นเหมยนัน้ เมอื่ กลับมาถงึ ทบ่ี า้ นเธอไดห้ นขี นึ้ มาอยบู่ นหอ้ งนอนของเธอทงั้ ยงั ปิดประตลู อ้ คกอ นอยา่ งแนน่ หนาทาใหผ้ เู ้ ป็ นแมเ่ กดิ ความเป็ นหว่ งขน้ึ \"เหมยเปิดประตใู หแ้ มน่ ะลกู \" แมข่ องเธอเคาะประตแู ลว้ เรยี กอกี คน \"ปลอ่ ยนอ้ งเหมยไปบา้ งเถอะใหเ้ หมยไดอ้ ยู่คนเดยี วบา้ งเดยี วอารมณด์ กี อ็ อกมาเองแหละ\"ป้า ของเธอไดห้ า้ มอกี คนไว ้ \"ป้า..ป้าคดิ วา่ ฉันเลวมากไหมทที่ าอยา่ งน\"้ี \"ไมห่ รอกเพราะเรากท็ าตามหนา้ ทข่ี องแมส่ ว่ นเรอื่ งรักกนั เนย้ี หนะ่ ป้าวา่ ใหพ้ วกเคา้ สองคน ตัดสนิ ใจกันเองเถอะเพราะยงั ไงนอ้ งเหมยเคา้ กโ็ ตแลว้ คงจะคดิ เองได\"้ แมข่ องเธอจงึ พยักหนา้ ไปสว่ นเหมยเธอไดน้ อนกอดต๊กุ ตาหมที เ่ี ป็ นทงั้ เพอ่ื นคู่ ใู จตัง้ แตเ่ ดก็ ยันโตอยู่ อู ยา่ งเศรา้ ๆ \"พหี่ มเี หมยควรทายังไงด?ี \" เหมยไดร้ อ้ งจนหลับไปในทสี่ ดุ ทา่ มกลางความเงยี บเหงาและไรซ้ งึ่ อารมณใ์ นตอนนี้
พอเชา้ มาแอรก์ ็ไดต้ น่ื จากการนอนหลบั เธอนัง้ คดิ อยู่ บู นเตยี งนานวา่ ควรทายงั ไงดกี ับชวี ติ ท่ี แสนไรค้ ู่ เู พราะตอนนเี้ ธอเหมอื นกลับมาอยู่ ตู วั คนเดยี วอกี ครัง้ จะแตง่ ตัวออกไปดแู ลควบคมุ งานก็แทบไปอยากทามันอกี แลว้ เพราะมนั ชา่ งเหนอื่ ยลา้ สะเหลอื เกนิ จากปัญหาทถี่ าโถมเขา้ มา ในชวี ติ และในเรอื่ งของความรักเนย้ี และแลว้ ไมน่ านก็ไดม้ สี ายเขา้ มา เธอรบี หยบิ โทรศัพทข์ นึ้ มา ดกู ็พบวา่ เป็ นสายของคณุ อา \"ฮะโหลแอรแ์ กเป็ นยงั ไงบา้ ง?\"ลงุ ถามแอรอ์ อกไป \"ก.็ ..หหึ อื อ\"แอรไ์ มท่ นั ทจ่ี ะเลา่ น้าตาเจา้ กรรมมันกไ็ ดไ้ หลออกมาแลว้ สะกอ่ น \"แกเป็ นอะไรไหมบอกอาไดน้ ะ\" \"เปลา่ คะ...แอรว์ า่ จะขอตัวกลับตา่ งประเทศหน่อยอะคะไมไ่ ดไ้ ปดบู รษิ ัทนานมากแลว้ \" เธอ ควบคมุ สตแิ ลว้ บอกคณุ อาไปซง่ึ มนั คงเป็ นทางเลอื กทด่ี ที สี่ ดุ แลว้ ในตอนนเ้ี พราะคงไมเ่ หลอื อะไร ใหว้ งิ่ ตามอกี แอรเ์ องเรม่ิ จนปัญญาแลว้ จรงิ ๆ \"อมื ..ถา้ แกตอ้ งการไปอากไ็ มห่ า้ มแตแ่ กจะมาเมอ่ื ไรกบ็ อกไดน้ ะ\" \"คงไมแ่ ลว้ คะ..ไปแลว้ คงไปเลย\" \"แลว้ แกจะสะดวกกลับวันไหนหละ่ อาจะไดต้ ามไปสง่ ทสี่ นามบนิ \" \"คงกลบั ในวนั พรุง่ นคี้ ะ\" \"ไดถ้ า้ จะไปตอนไหนกบ็ อกอาไดน้ ะอาจะไดบ้ อกคนทบี่ า้ นเรา...มอี ะไรบอกอาไดน้ ะแอร\"์ จบ ประโยคสดุ ทา้ ยแลว้ สายกไ็ ดว้ างลงแอรน์ อนราบไปกบั เตยี งของเธอ เธอโทรสงั่ ใหล้ งุ แกว้ ดแู ล งานแทนไปแลว้ สว่ นเหมยวนั นเ้ี ธอไมไ่ ดไ้ ปทางานและไมย่ อมออกจากหอ้ งนอนแตอ่ ยา่ งใดขา้ วปลากไ็ มย่ อม ออกมาทานสว่ นแมข่ องเธอก็เอาแตค่ อยเรยี กหา \"ป้านกี้ ผ็ า่ นไปหนงึ่ คนื แลว้ นะปกตนิ อ้ งเหมยจะออกมาทานขา้ วแตเ่ ชา้ ไมใ่ ชห่ รอ?\"เธอนัง้ ปอก ผลไมร้ อลกู ไปดว้ ย แลว้ กพ็ ดู ไปดว้ ยอยา่ งเป็ นหววิ ๆใจ \"เอานา้ าเดยี วกค็ งดขี น้ึ เองเธอไมต่ อ้ งเป็ นหว่ งไป\" หลายชว่ั โมงผา่ นไปในทส่ี ดุ เหมยก็คดิ ไดเ้ ธอลงมาจากหอ้ งแลว้ รบี วง่ิ เขา้ ไปกอดคนเป็ นแมท่ นั ที \"แมค่ ะ...\"เธอรอ้ งใหอ้ อกมา \"ไมเ่ ป็ นไรนะลกู แมอ่ ยู่ ตู รงนแ้ี ลว้ \" \"หนไู มร่ ูต้ อ้ งทายงั ไงทกุ อยา่ งมัน...\" \"ไมต่ อ้ งพดู หรอกลกู แมเ่ ขา้ ใจแมก่ ไ็ มไ่ ดอ้ ยากไปหา้ มหรอื กดี กนั้ ความรักของคนสองคนหรอกแต่ ทแี่ มท่ าไปเพราะปกป้องลกู หนูเขา้ ใจแมใ่ ชไ่ หม?\" เธอพดู ปลอบลกู สาว
\"หนเู ขา้ ใจคะ\"เหมยพดู อยา่ งไมเ่ ตม็ ใจนัก ไมร่ ูท้ าไมแตเ่ ธอเรม่ิ รักและคดิ ถงึ แอรข์ นึ้ มามากขนึ้ เหมอื นอยากอยใู่ กลๆ้ ตัวของอกี คนแตท่ าไมกลับไมพ่ ดู ออกมาวา่ รักกนั นะเธอนัง้ คดิ อยู่ดๆี สายก็ ถกู เรยี กเขา้ มานัน้ ก็คอื ออยเพอ่ื นสาวสดุ สนทิ ตง้ึ ๆๆ ~~ \"ฮะโหลออย\" \"เหมยฉันมเี รอื่ งจะมาบอกเธอสองเรอ่ื งแตก่ อ่ นอนื่ เลยฉันรูเ้ รอื่ งเธอกับพแี่ อรแ์ ลว้ นะวา่ เธอเจอ กนั \" \"อมื แลว้ ทาไมหรอจะ๊ ออย?\" เธอถามออกไป \"ป่ าวหรอกแตเ่ ธอพรอ้ มจะฟังเรอื่ งไหนหละ่ หนงึ่ หรอื สอง\" \"หนง่ึ เลยแลว้ กนั \" \"เรอ่ื งนกี้ ค็ อื ฉันกับพค่ี มิ เรากาลังจะแตง่ งานกนั อะแตเ่ คา้ ตอ้ งรอฉันเรยี นใหจ้ บกอ่ นซง่ึ มนั เหลอื แค่ อกี ปีเดยี วแลว้ อะเหมย...ฉันตน่ื เตน้ มากๆบราๆๆ\" เหมยไดฟ้ ังออยพดู ออกมาในทกุ ประโยคเธอ นัน้ เรมิ่ เงยี บจนคนในสายเรม่ิ ทจ่ี ะสงสยั \"เหมยๆฟังฉันอยหู่ รอื เปลา่ ทาไมเงยี บไปหละ่ \"เธอเรยี กชอ่ื ของเหมยย้าๆกัน \"ออ่ ...ฟังอยแู่ ลว้ เรอื่ งทส่ี องหละ่ ?\" \"คอื เหมยฟังออยนะเรอื่ งทสี่ องออยกไ็ มร่ หู ้ รอกนะวา่ เหมยกบั พสี่ าวเรามปี ัญหาอะไรกันหรอื เปลา่ แตพ่ แี่ อรก์ าลงั จะกลับตา่ งประเทศในวันพรุ่งนเี้ พราะวา่ เมอื่ เชา้ คณุ อาไดโ้ ทรมาบอกและออยก็ได ้ ขา่ วมาว่าไปแลว้ ไปเลยจะไมก่ ลับมาทไี่ ทยอกี ดว้ ย..แลว้ เหมยยังคยุ กับพแี่ อรอ์ ยู่ไหมตอนน\"ี่ เมอ่ื เหมยไดฟ้ ังทอี่ กี คนเลา่ น้าตาอยดู่ ๆี มันก็ไดไ้ หลพรากอาบแกม้ นวลชมพทู งั้ สองขา้ ง \"ถา้ เหมยจะมาลาพแ่ี อรท์ บ่ี า้ นเราก็มาไดน้ ะ\" \"เหมยคงไมไ่ ดไ้ ปหรอกออย เหมยตอ้ งดแู ลแม.่ ..\"เสยี งของเหมยเรมิ่ สน่ั คอนราวกบั วา่ กาลังกัน้ น้าตาและเสยี งรอ้ งใหไ้ วอ้ ยู่ \"อมื ...ยังไงออยกข็ อใหแ้ มข่ องเหมยสขุ ภาพดแี ลว้ กนั งัน้ แคน่ ก้ี อ่ นนะ\" พอคยุ กันเสร็จสบั สาย ของทงั้ คู่ กู ไ็ ดจ้ บลงเหมยกม้ หนา้ รอ้ งใหน้ ม้ี ันอะไรกนั เนยี้ เรามแี ตร่ อ้ งกับรอ้ งอยู่อยา่ งนค้ี วรลมื เคา้ ไดแ้ ลว้ สแิ ตห่ ัวใจอันบอบชา้ มันยงั คงดนั้ ดน้ เรยี กหาแอรอ์ ยอู่ ยา่ งนัน้ จะลมื กลับลมื ไมไ่ ด ้ หนูรักเหมยตงั้ แตข่ อไปอยดู่ ว้ ยกนั แลว้ คะไมม่ วี นั ไหนเลยทหี่ นจู ะไมล่ มื เหมยหนูกลับมาทไ่ี ทยก็ เพอื่ ทจี่ ะมาตามหาลกู สาวแมแ่ ละอยากใหเ้ หมยไปอยดู่ ว้ ยกนั อกี ครงั้ ใชช้ วี ติ แบบปกตถิ งึ ครัง้ กอ่ นๆหนมู นั เลวแคไ่ หนแตม่ าตอนนห้ี นเู ชอื่ วา่ ตวั เองคงจะปรับปรงุ ตวั ไดแ้ ลว้ ...หนูวางแผนไว ้ ตลอดวา่ จะขอเหมยแตง่ งานอยกู่ นิ ดว้ ยกันถงึ จะไมใ่ ชค่ ชู่ ายหญงิ ท่ัวๆไปกเ็ ถอะแตห่ นสู ามารถ ดแู ลลกู สาวของแมไ่ ด ้ เหมยคดิ ถงึ คาพดู ของอกี คนมันชา่ งลกึ ซง้ึ อะไรเชน่ นที้ ุกคาพดู ลว้ นจรงิ จงั ทส่ี ดุ เธอไดแ้ ตโ่ ทษ ตัวเองไปวา่ ทาไมปากถงึ ไมย่ อมเอย่ วา่ รกั คนตรงหนา้ ทาไมปากถงึ ไมบ่ อกเคา้ ไปวา่ คดิ ถงึ ทาไม
ถงึ ไมบ่ อกเคา้ ไปวา่ อยากแตง่ งานดว้ ย ในหัวของเธอตอนนม้ี นั มแี ตค่ าถามทัง้ นัน้ ซง่ึ มนั ยากเกนิ อยากจะตอบออกมาแตก่ ลับทาไมไ่ ด ้ \"เหมยมาชว่ ยแมก่ ับป้าลา้ งตเู ้ ย็นหน่อยลกู \"แตแ่ ลว้ เธอกต็ อ้ งตนื่ จากภวงั คใ์ นทนั ทเี มอ่ื แมข่ องเธอ ไดเ้ รยี กหา เหมยรบี จ้าเทา้ เขา้ ไปในหอ้ งครัว เธอนัน้ อยากไปหาแอรอ์ ยา่ งมากเพอ่ื ทจ่ี ะไปอาลาแลว้ บอก ความในใจทอี่ ยากพดู เป็ นครัง้ สดุ ทา้ ยแตต่ ดิ ทว่ี า่ มแี มอ่ ยู่ตรงน้ี \"แมค่ ะหน.ู ..\" \"มอี ะไรลกู ?\" เหมยจะขออนุญาตแิ มไ่ ปหาแอรแ์ ตก่ ็ไมก่ ลา้ เอย่ ออกไป \"เปลา่ ๆคะคอื หนูตอ้ งลา้ งสว่ นไหนบา้ ง\" สดุ ทา้ ยปากมันก็ไมก่ ลา้ อยดู่ ี จนถงึ เวลาพลบค่าแอรเ์ รม่ิ จัดการเตรยี มตวั จัดสมั พาระใหเ้ รยี บรอ้ ยเพราะตอ้ งออกเดนิ ทางไปยงั สนามบนิ แตเ่ ชา้ มดื เดย๋ี วจะไมท่ ันเทยี่ วบนิ ของตวั เองเอาแอรน์ ัน้ คดิ ถงึ อกี คนและอยากไปหาอกี คนมากๆเธอเลยใหค้ นขบั รถพาไปหาเหมยทบี่ า้ นแตแ่ อรด์ ันมาผดิ เวลาหรอื เปลา่ ไมร่ ูเ้ พราะบา้ น ของเหมยไดม้ ดื สนทิ จนหมดท่ัวตวั บา้ น นัน้ จงึ หมายความวา่ ไดน้ อนหลบั ไหลกนั ไปหมดแลว้ กน็ ี้ มนั เทย่ี งคนื แลว้ นิ จะกดทกี่ รง่ิ หรอื ตะโกนเรยี กมันก็ไมไ่ ดค้ นเคา้ จะราคาญเอา แอรย์ นื อยหู่ นา้ บา้ นสกั พักถงึ จะกลับไปแตเ่ ธอไมร่ ูเ้ ลยวา่ เหมยยงั คงตน่ื นอนฟังเพลงอยบู่ นหอ้ ง ตา่ งคนตา่ งไมร่ ับรูซ้ ง่ึ กันและกัน ทางฝั่งของตชิ า่ ในตอนนเ้ี ธอไดค้ ดิ การใหญเ่ พอ่ื ทจี่ ะเอาคนื เพราะอกี คนไดท้ าเธอเจ็บแสบเป็ น อยา่ งมากเธอไดว้ านจา้ งผชู ้ ายรูปรา่ งใหญบ่ กึ บนึ และน่ากลัวมาหา้ คน \"น!้ี พวกแกฟังฉันใหด้ ๆี นะในวันพรุ่งนฉี้ ันไดข้ า่ วมาวา่ พสี่ าวของอเี ด็กนัน้ มันกาลงั จะเดนิ ทางกลบั ตา่ งประเทศ แลว้ เสน้ ทางทไ่ี ปสนามบนิ ไดผ้ า่ นสะพานลอยฉันเลยอยากใหพ้ วกแกไปวางกับ ระเบดิ สะ เอาใหม้ ันแตกระนาวแบบไมเ่ หลอื ชนิ้ ด!ี \" \"แตค่ ณุ ผหู ้ ญงิ มันจะไมเ่ ดอื ดรอ้ นไปถงึ คนทั่วๆไปหรอกะอแิ คค่ นคนเดยี วเนยี้ !\"ชายคนนงึ ไดท้ ว้ ง ขน้ึ \"นัน้ มนั เรอื่ งของฉันใครสะเหรอ่ มากะอนิ ัน้ หรอื ตามหลงั มนั มากโ็ ดนดว้ ยกนั ไปไมเ่ หน็ จะยากพอ พวกแกจดั การมนั เสร็จกร็ บี หนไี ปแตพ่ วกแกหนะ่ ใจกลา้ หรอื เปลา่ ถา้ กลา้ ฉันกจ็ า่ ยใหไ้ มอ่ นั้ เอา ไง?\" ชายทงั้ หา้ คนมองหนา้ กัน \"โอเคพวกเราตกลงแตถ่ า้ เกดิ อะไรขน้ึ กบั พวกเราคณุ ผหู ้ ญงิ จะตอ้ งชว่ ยกนั ดว้ ย\"ชายหนงึ่ ในหา้ คนตอบออกมา \"เออๆ!ฉันไมท่ ง้ิ พวกแกหรอกตวั ใหญส่ ะเปลา่ ไมม่ หี วั สมอง\" \"แลว้ พวกเราจะรูไ้ ดไ้ งวา่ เป็ นรถคันไหน\" \"ฉันใหค้ นไปสบื มาแลว้ พวกมันใชร้ ถทบ่ี า้ นคนั สดี ามอี ยคู่ นั เดยี วป้ายทะเบยี นบราๆ..\" เมอื่ ทงั้ หมด รูแ้ ลว้ จงึ พากนั ไปตระเตรยี มของทตี่ อ้ งการใช ้
หๆึ เสร็จกแู นๆ่ มงึ ตรยี มตวั รับความเจ็บปวดไดเ้ ลย เมอ่ื เชา้ มดื ของอกี วันมาเยอื นแอรก์ ็ไดต้ ระเตรยี มของขน้ึ รถ เธอมองทไี่ รก่ าแฟเป็ นครัง้ สดุ ทา้ ย กอ่ นทจ่ี ะเขา้ มานัง้ ดา้ นใน \"ไปไดเ้ ลย\" เสยี งของแอรบ์ ง่ บอกวา่ เธอเตรยี มพรอ้ มแลว้ รถของเธอมงุ่ หนา้ ไปยงั บา้ นของตน กอ่ น ฝ่ ายของเหมยเธอเรม่ิ ทนไมไ่ หวแลว้ จงึ รบี วง่ิ ออกไปทางไรก่ าแฟทันที \"เหมย!ไปไหนลกู ๆ\"แมข่ องเธอตะโกนถามแตอ่ กี คนกลับไมต่ อบจนเหมยไดว้ งิ่ มาถงึ ยงั ไรก่ าแฟ กพ็ บกบั ความเงยี บเชยี บและวา่ งเปลา่ เหมยเห็นลงุ แกว้ ยนื กวาดลานครัวอยจู่ งึ วงิ่ เขา้ ไปถามหา แอร์ \"ลงุ แกว้ ๆคณุ แอรห์ ละ่ ?\" \"คณุ แอรเ์ ธอไปแลว้ หละ่ นางหนู\" \"แลว้ ไปนานหรอื ยังคะลงุ \" เหมยรบี ถามตอ่ ไปอกี \"กไ็ ปไดซ้ กั พักเนย้ี แหละแลว้ หนูถามถงึ ทาไม?หรอื วา่ หนเู ป็ นคนทค่ี ณุ แอรเ์ ธอพดู ถงึ เป็ นประจา ใชไ่ หม\" \"พดู ถงึ อะไรคะ?\" \"กค็ ณุ แอรเ์ คา้ ชอบนัง้ บน่ คดิ ถงึ คนทช่ื อ่ื เหมยอยตู่ ลอดเวลาและเคา้ กฝ็ ากใหล้ งุ ดแู ลหนูกบั แม่ ดว้ ย\" เหมยฟังทลี่ งุ พดู เธอกน็ กึ เศรา้ อยา่ งหนัก \"ลงุ คะแถวนมี้ แี ทก็ ซบ่ี า้ งไหม\" \"ไมน่ ่าจะมนี ะเอางไ้ี หมเดย๋ี วลงุ ขบั รถกระบะของลงุ ไปสง่ หนพู อจะรูท้ ห่ี มายไหมหละ่ \" เหมยตอบ ตกลงไป เธอตงั้ ใจจะไปยงั บา้ นของออยแตก่ อ่ นไปเธอไดไ้ ปหาผเู ้ ป็ นแมก่ อ่ น \"ใหแ้ มก่ ับป้าไปดว้ ยนะเหมย\" \"ไมเ่ ป็ นอะไรหรอกคะ แมไ่ มค่ อ่ ยแขง๊ แรงดว้ ยแมพ่ กั อยทู่ บี่ า้ นเถอะหนูคงไปแคแ่ ป๊ ปเดยี วเทา่ นัน้ \" \"งัน้ ก็ได.้ ..แตเ่ ดย๋ี วกอ่ นเหมยแมต่ อ้ งขอโทษหนดู ว้ ยนะทไ่ี ปขดั ขวางความรักของลกู ทงั้ สองคน\" คนเป็ นแมก่ ลา่ วกบั ลกู สาว \"หนูไมโ่ ทษแมค่ ะหนูไปกอ่ นนะคะ\" แมข่ องเหมยพยักหนา้ ตอบกอ่ นทเ่ี หมยจะขน้ึ รถของลงุ แกว้ แลว้ อกี คนกไ็ ดข้ บั ออกไปการขบั ใชเ้ วลาชวั่ โมงกวา่ ๆไดก้ อ่ นทจี่ ะถงึ ทบ่ี า้ นของออย สว่ นแอรไ์ ดม้ าถงึ กอ่ นแลว้ เมอื่ ออยและคมิ เหน็ รถเขา้ มาทางดา้ นในบา้ นจงึ รบี เดนิ ไปหาอกี คน ดว้ ยทา่ ทางดอี กดใี จแตเ่ ห็นทคี งจะเป็ นออยมากกวา่ \"พแี่ อร!์ !\" เธอรบี วง่ิ เขา้ มากอดคอพส่ี าวดว้ ยความตน่ื เตน้ \"เหย้ !วา่ ไงไอแ้ อรเ์ ป็ นไงมาไงถงึ อยากกลับตา่ งประเทศหละ่ ?\"คมิ ถามเพอื่ นของตน
\"ป่ าวฉันแคอ่ ยากกลบั ไปดแู ลบรษิ ัทแลว้ ใชช้ วี ติ ทป่ี กตเิ หมอื นครัง้ กอ่ นๆอกี อะ\" \"เหมอื นเดมิ ของแกอะหรอทว่ี า่ มผี หู ้ ญงิ มาตามตดิ พวั พนั เซก็ สข์ าดของแกอะหน่ะ\" คมิ พดู หยอกๆ ผเู ้ ป็ นเพอื่ น \"คงใชม่ ัง้ \"ทัง้ คหู่ วั เราะใหก้ ันแลว้ กลบั เขา้ ไปในบา้ นซงึ่ มคี ณุ อานัง้ รออยู่ \"สวสั ดคี ะคณุ อา\"แอรย์ กมอื ไหวอ้ กี คนอย่างเรยี บๆ \"มาๆนัง้ กอ่ นแกจะไปแลว้ ใชไ่ หม\" \"ใชค่ ะ\" \"เดยี วอาตามไปสง่ ทส่ี นามบนิ แลว้ กันเดย๋ี วอาจะนัง้ รถของเจา้ คมิ และออยตามหลงั ไปเพราะ ของๆแกทงั้ หมดคงเตม็ รถทแี่ กนัง้ แลว้ หละ่ \"แอรย์ มิ้ แลว้ พยักหนา้ ใหท้ ัง้ สคี่ น พดู คยุ กันไดไ้ มน่ านนักก็ถงึ เวลาทจี่ ะตอ้ งไปแลว้ แอรไ์ ดน้ ัง้ รถออกไปจนในทส่ี ดุ รถของเหมยก็ ไดม้ าจอดอยทู่ บ่ี า้ นของอกี คนแตก่ ค็ งไมท่ ันอกี เชน่ เคย เหมยรบี ลงมากพ็ บกับความวา่ งเปลา่ อกี ครัง้ เธอจงึ เดนิ ไปถามยามทร่ี ักษาความปลอดภยั ตรงหนา้ บา้ นของอกี คน \"ลงุ ยามคะคณุ แอรอ์ อกไปแลว้ หรอ\" \"ออ่ ออกไปเมอ่ื กน้ี เี้ องครับ\" \"แลว้ รูไ้ หมเคา้ ไปทส่ี นามบนิ ไหน\"ลงุ ยามทาทา่ คดิ อยู่นานจนนกึ ออก \"ไปสนามบนิ ดอนเมอื งครับ\" เหมยรบี ขอบคณุ อกี คนแลว้ เธอจงึ ขอใหล้ งุ แกว้ ขบั ตามไปลงุ แกว้ นกึ เห็นใจและสงสารเหมยจงึ ทาตามทขี่ อดว้ ยความทล่ี งุ แกว้ เคยขบั ไปยังสนามบนิ ดอนเมอื งแลว้ ดว้ ยจงึ พาไปไดถ้ กู ทางมากยงิ่ ขน้ึ พอรถของแอรแ์ ละคมิ มาถงึ ยงั จดุ สะพานลอยแลว้ ชายทงั้ หา้ ทค่ี อยสมุ่ สงั เกตดุ อู ยนู่ ัน้ เมอื่ เห็น แอรม์ าถงึ ยังจดุ หมายแลว้ ทกุ คนกพ็ ยักหนา้ ใหก้ นั เพอ่ื ใหร้ ูว้ า่ เป้าหมายไดม้ าถงึ แลว้ และกด็ ไู มผ่ ดิ คันอยา่ งแน่นอนชายคนหนง่ึ ไดก้ ดไปทป่ี ่ มุ ระเบดิ สาม สอง หนง่ึ ... ตมู ้ มม!! มันเกดิ เหตขุ น้ึ เร็วมากและเสยี งของระเบดิ หลายลกู ไดด้ ังกอ้ งกังวานไปทว่ั ราชอาณาจกั รทาให ้ รถของแอรโ์ ดนเขา้ อยา่ งจงั ๆ สว่ นรถของคันหลงั ๆนัน้ โดนเขา้ ไปแคส่ ะเก็ดระเบดิ เทา่ นัน้ สะพานลอยไดแ้ ยกออกจากกันดงั ครนื้ นน เหมอื นกาลังจะถลม่ ถลายลงแอรท์ ก่ี าลังบาดเจบ็ อยใู่ นรถนัน้ พอไดส้ ตเิ ธอกร็ บี บอกใหค้ นขบั รถกระโดดออกทางประตไู ปพรอ้ มกนั จนรอดออกมา ไดท้ าใหค้ นขบั รอดแตก่ บั แอรน์ ัน้ วง่ิ ออกมาไมไ่ ดม้ คี นจานวนมากบาดเจบ็ สาหัสแตไ่ มม่ ใี ครลม้ ตายตา่ งฝ่ ายตา่ งชว่ ยพากันออกมาจากสะพานสว่ นชายทงั้ หา้ คนเมอ่ื เสร็จสน้ิ ภารกจิ ของตนแลว้ จงึ รบี วง่ิ หลบหนไี ปในทันที เมอื่ ออยไดเ้ ห็นพสี่ าวของเธอนอนเจบ็ ตวั อยจู่ งึ จะเขา้ ไปชว่ ยแตไ่ ด ้ โดนหา้ มไวท้ ันเสยี กอ่ น \"พแ่ี อร!์ นน้ี ายวฒุ ทิ าไมไมช่ ว่ ยพาพเ่ี ราออกมา!!\"ออยดดุ า่ วา่ คนขบั รถกอ่ นทเี่ ธอจะวง่ิ ไปหาพส่ี าว
\"ออยอยา่ เขา้ ไปมันอันตราย!\" คมิ กอดอกี คนไวแ้ น่นออยรอ้ งโวยวาย สว่ นรถของลงุ แกว้ นัน้ ได ้ จอดรอคนั ขา้ งหนา้ ใหไ้ ปอยซู่ งึ่ ดเู หมอื นวา่ รถจะตดิ กนั เยอะมากจนมองดเู ป็ นแถวไปเลย \"เอ๊ะ!นางหนขู า้ งหนา้ เคา้ มเี รอื่ งอะไรกันหน่ะเสยี งบบี แตรไลก่ ันเยอะเชยี วมคี วนั โขมงดว้ ยทา่ ทาง จะเกดิ เหตใุ หญ\"่ เหมยรบี ชะเงอ้ มองทนั ทมี ันทาใหเ้ ธอนกึ ถงึ แอรข์ น้ึ มาเหมยรบี บอกใหล้ งุ แกว้ เปิดประตรู ถให ้ เธอรบี วง่ิ ไปตามทางลาดยาวเพอ่ื ไปหาอกี คน จนวงิ่ อยา่ งหอบเหนอ่ื ยมา เธอเหน็ ออยยนื รอ้ งใหอ้ ยกู่ ับคมิ และมคี ณุ อานัง้ บาดเจ็บอยขู่ า้ งๆเธอมองไปรอบๆ ซง่ึ มันเหมอื นกับ สงครามมที งั้ ควนั และรถลม้ ยับเยนิ ไปหมดเสยี งรถพยาบาลดังเขา้ มาไมข่ าดสายทัง้ สะพานยงั มี การแตกหักอกี ดว้ ย \"ออย\"เหมยวง่ิ มาหาเพอ่ื น \"เหมย!\" \"พแ่ี อรห์ ละ่ ออย..อยไู่ หน\"เหมยถามอยา่ งกะตอื รอื รน้ ออยคอ่ ยๆชไี้ ปทางสะพานลอยเมอื่ เหมย เห็นดงั นัน้ จงึ จะวง่ิ ไปหาแตอ่ อยกไ็ ดห้ า้ มเอาไวอ้ กี \"อยา่ นะเหมย!อยา่ เขา้ ไปมนั อันตราย..\"แตไ่ มท่ ันเอาเสยี แลว้ เหมยไดข้ ดั ขนื อกี คนแลว้ วง่ิ ฝ่ าพวก ควันไฟและเศษซากปะหรักหักพงั ของชน้ิ สว่ นรถจนเขา้ มาพบรา่ งของแอรท์ นี่ อนลมื ตาอยอู่ ยา่ ง เจ็บปวด เหมยรอ้ งใหแ้ ลว้ รบี วง่ิ เขา้ ไปเพอื่ ทจี่ ะพยงุ รา่ งของแอรข์ นึ้ มา \"เหมยย..\"แอรเ์ รยี กชอ่ื ของเหมยอยา่ งชา้ ๆ เลอื ดนัน้ คอ่ ยๆไหลออกมาทางปาก \"พแี่ อรค์ อ่ ยๆลกุ นะคะเหมยจะพาพอี่ อกไปจากตรงน\"้ี เธอคอ่ ยๆชอ้ นตัวของแอรข์ น้ึ แตแ่ รงมไี ม่ มากพอนัก \"มนั คงไมม่ ปี ระโยชนห์ รอกขาพเ่ี ดนิ ไมไ่ หวว\" \"ตอ้ งไหวสพิ เ่ี ดนิ ไปพรอ้ มกับเหมยนะ หึ หอื ออ\" เหมยรอ้ งออกมา \"พด่ี ใี จนะท.่ี .เธอเรยี กพว่ี า่ พซ่ี กั ท\"ี \"เหมยกด็ ใี จทไ่ี ดเ้ รยี กวา่ พแี่ อร\"์ ทงั้ คู่จอ้ งหนา้ กันโดยทมี่ แี อรน์ อนอยู่บนตกั น่มุ ๆของเหมย \"เหมยพร่ี ักเธอนะ...\" \"เหมยก็รักพค่ี ะและเหมยสญั ญาวา่ จะอยกู่ ับพแ่ี อรต์ ลอดไปเราจะแตง่ งานกนั ใชช้ วี ติ ทแ่ี สนสขุ สบายดว้ ยกนั จะไมม่ วี นั หา่ งหายไปจากกันอกี แลว้ หอื อ\" แอรย์ ม้ิ ออกมาตรงมมุ ปากหน่อยๆ เธอคอ่ ยๆยกมอื มาจบั แกม้ ของเหมยชา้ ๆ \"พย่ี งั จาในตอนทเ่ี ราอยดู่ ว้ ยกันได.้ ..ลากอ่ นเหมย\" จากนัน้ สะพานก็ไดถ้ ลม่ ลงแอรพ์ ลักรา่ งของ เหมยใหถ้ อยหา่ งออกไปจนวนิ าทสี ดุ ทา้ ย พแ่ี อร~์ ~ แสงสขี าวไดโ้ พยพงุ่ ออกมา
ต๊ดี ๆๆ เสยี งเครอ่ื งชว่ ยหายใจไดด้ งั ใกลๆ้ หขู องเหมยเธอคอ่ ยๆลมื ตาขน้ึ อยา่ งชา้ ๆและมองไป รอบๆหอ้ งเธอเห็นแมแ่ ละป้ากาลงั นัง้ คยุ กนั อยู่อยา่ งเครยี ดๆ \"ตน่ื แลว้ หรอลกู \" แมแ่ ละป้าไดเ้ ขา้ มาหาเหมยแลว้ โอบกอดไปทต่ี วั ของอกี คนอยา่ งดอี กดใี จ \"แมค่ ะเกดิ อะไรขนึ้ กับเหมยแลว้ พแ่ี อรห์ ละ่ \"เหมยจับมอื ของแมแ่ ลว้ ถามออกมาเป็ นเรื่องแรก \"หมอบอกวา่ หนูแคช่ อ๊ คแลว้ สลบไปเหมยไมต่ อ้ งกลัวนะลกู \" ป้าของเธอพดู เสรมิ \"แลว้ พแี่ อรห์ ละ่ คะอยไู่ หนหนจู ะไปหาเคา้ เคา้ ปลอดภยั ดใี ชไ่ หมคะ\" เหมยทาทา่ จะลกุ ขน้ึ \"เดย๋ี วเหมยคอื ...คณุ แอรเ์ คา้ ถกู สง่ ตัวไปรกั ษาทอี่ เมรกิ าบา้ นของเคา้ แลว้ \" \"อะไรนะ!ทาไมคะแม\"่ \"แมก่ ็ไมร่ ูเ้ หมอื นกนั แตท่ ร่ี ๆู ้ ตารวจจบั คนรา้ ยไดแ้ ลว้ แมย่ งั ไมไ่ ดไ้ ปเห็นตวั มนั เลยอยากรูจ้ งั วา่ ใคร กันทค่ี ดิ แผนการชว่ั ๆแบบนไ้ี ด!้ \" แมข่ องเธอไดพ้ ดู อยา่ งโกรธๆ แตไ่ มน่ านออยและคมิ กไ็ ดเ้ ดนิ เขา้ มาเยยี่ มเยอื นเหมยถงึ ในหอ้ ง \"เหมยเป็ นยังไงบา้ ง?\"ออยเรมิ่ ถามเพอ่ื น \"เรมิ่ ดขี น้ึ แลว้ จ๊ะ\" \"ดจี งั ..อะนเ้ี กอื บลมื เลยมคี นเคา้ ฝากเบอรโ์ ทรศพั ทม์ าใหแ้ หนะเคา้ บอกอยากใหเ้ หมยโทร กลบั ไปหน่อย\"ออยยนื่ เบอรค์ นแปลกหนา้ ใหก้ ับเธอ \"ถา้ งัน้ พวกเราจะออกไปขา้ งนอกกอ่ นแลว้ กันนะเธอคยุ กนั ตามสบายเลยไปคะคณุ แมค่ ณุ ป้า\" ออยเดนิ มาจงุ มอื แมแ่ ละป้าแลว้ ทงั้ หมดกไ็ ดอ้ อกไปนัง้ รอกันขา้ งนอกเพอื่ ใหเ้ หมยไดค้ ยุ เป็ นการ สว่ นตัว เหมยไดก้ ดไปตามตัวเลขของเบอรน์ ัน้ โดยทไ่ี มร่ วู ้ า่ เป็ นใครเพยี งไมน่ านสายกไ็ ดถ้ กู รับอยา่ ง รวดเร็ว \"สวสั ดคี ะคณุ เหมย\" เสยี งทเ่ี หมยคนุ ้ เคยไดก้ ลา่ วผา่ นมาทางปลายสาย \"น.้ี .เกวลนิ ใชไ่ หม?\" \"ใชค่ ะเกวเองเกวคดิ ถงึ คณุ เหมยมากๆเลยใหค้ ณุ ออยฝากเบอรต์ ดิ ตอ่ มาให\"้ \"โธว่ เกว...ฉันกค็ ดิ ถงึ เกวเหมอื นกนั คดิ ถงึ ทสี่ ดุ ดว้ ย\"เธอพดู อยา่ งปลม้ื ปรมิ่ \"คณุ เหมยวา่ งๆก็มาหาหรอื มาเทยี่ วทอี่ เมรกิ าบา้ งสคิ ะทกุ คนทบ่ี า้ นรอตอ้ นรับคณุ เหมยอย\"ู่ คนใน สายเสยี งสน่ั คอน \"ไดไ้ วว้ า่ งๆไมแ่ นฉ่ ันอาจจะไปแลว้ พแี่ อรอ์ ยู่ดว้ ยไหม?\" เกวลนิ ไดเ้ งยี บลงกอ่ นจะตอบเพยี งสนั้ ๆ
\"ไมอ่ ยหู่ รอกคะมคี นบอกมาวา่ ไดม้ ารักษาตวั ทน่ี แ้ี ตก่ ็...หหึ อื อ\"เกวลนิ ไดร้ อ้ งออกมาซง่ึ มัน หมายความวา่ อะไรกัน \"เกวอยา่ เอาแตร่ อ้ งสพิ แ่ี อรห์ ละ่ \"เธอเรม่ิ ใจหายวบู \"คณุ แอรเ์ ธอไมอ่ ยแู่ ลว้ คะ\" เหมยคอ่ ยๆ วางโทรศัพทล์ งน้าตาไหลลนิ ออกมาจนเธอพอตงั้ สตไิ ด ้ แลว้ ถามออกไปตอ่ \"เกวมนั หมายความวา่ ไง\" \"คณุ แอรเ์ ธอไมอ่ ยแู่ ลว้ จรงิ ๆคะคณุ เหมย\" เสยี งภายในหอ้ งเงยี บลง \"อมื เขา้ ใจละ\" เหมยตอบอยา่ งคนไรซ้ ง่ึ วญิ ญาณและสายก็ไดถ้ กู วางลงเหมยรอ้ งใหอ้ ยา่ งหนัก มนั เป็ นความผดิ ของเธอเองจรงิ ๆ เธอเอาแตโ่ ทษตวั เองไปมา หนูขอโทษทาไมเมอื่ ตอนนัน้ หนถู งึ ปากไมด่ กี ับพก่ี ันนะทาไมหนถู งึ ไมเ่ ชอ่ื ใจพี่ พจี่ ะไปโดยไมม่ า ร่าลากันเลยหรอ.... ทา้ ยสดุ แลว้ คนทต่ี อ้ งมานัง้ เสยี ใจนัน้ ก็คอื เธอเอง ฝ่ ายของออยไดย้ นิ เสยี งอนั คร่าครวญออกมา จากดา้ นในหอ้ งเธอจงึ รบี วงิ่ เขา้ ไปดพู บวา่ เหมยไดน้ ัง้ รอ้ งใหก้ อดเขา่ เชด็ น้าตาอยบู่ นเตยี งคนไข ้ ของเธอเอง \"เหมยใจเย็นๆนะมันเกดิ อะไรขน้ึ เลา่ ใหอ้ อยฟังหนอ่ ยไดไ้ หม\" เธอไมต่ อบเอาแตน่ ัง้ เสยี ใจอยู่ อยา่ งนัน้ ซงึ่ ออยและคมิ เองกไ็ มร่ ูเ้ ลยวา่ มันเกดิ อะไรขน้ึ ตงั้ แตท่ แ่ี อรถ์ กู สง่ ไปตา่ งประเทศทกุ คนก็ ไมไ่ ดร้ ับรูถ้ งึ ขา่ วคราวของอกี คนเลยเหมยและออยนัง้ กอดกันไป... ฝ่ ายของตชิ า่ และลกู นอ้ งทงั้ หา้ คนไดถ้ กู นาตัวไปคมุ ขงั ทเ่ี รอื นจาซงึ่ มันนับไมไ่ ดว้ า่ เป็ นเวลากปี่ ี เนอ่ื งจากโทษฐานสงู มากในครัง้ น.ี้ .. แตเ่ ดย๋ี วกอ่ น... ทางชายฝั่งทะเลตอนใตข้ องอเมรกิ า ครน่ื นๆๆ~~ เสยี งคลน่ื ทะเลทดี่ ังมาแตไ่ กลเสยี งลมพดั หววิ ปลวิ ละลอ่ งและกลน่ิ อายของน้าทะเลทแ่ี สนเย็น เชยี บอนั ใสสะอาดปะปนกบั กลนิ่ น้าหอมออ่ นๆทโี่ ตล้ ม เผยใหเ้ หน็ รา่ งสงู ผหู ้ ญงิ ของใครบางคนยนื เอามอื ไขวห้ ลงั รับลมหนาวอยู่ผมถกู มว้ นขนึ้ เป็ น กระจกุ ๆอยา่ งไมไ่ ดต้ งั้ ใจ \"รับกาแฟไหมคะ?\" สาวเลขาฝร่ังทไี่ ดต้ ดิ ตามมาจากบรษิ ัทไดถ้ ามเธอขนึ้ จากดา้ นหลงั \"ไมฉ่ ันไมต่ อ้ งการมนั ..\"สนิ้ เสยี งอันเยน็ ชาของอกี คนแลว้ สาวฝรั่งคนนัน้ กไ็ ดเ้ ดนิ กลบั เขา้ ทพี่ กั ไป ...
������จบบรบิ รณู ์������
Search
