นิทาน เรื่อง เจ้าชายคำเดียว

เจา้ ชายนูโนเป็นเจา้ ชายองคน์ อ้ ยที่อ่อนนอ้ มท่ีสุดในบรรดา เจา้ ชายองคน์ อ้ ยท้งั หลายในโลกใบน้ี พระองคม์ กั จะเดินคอ้ มตวั ทุกคร้ังที่ตอ้ งเดินผา่ นผใู้ หญ่ พระองคม์ กั จะใชถ้ อ้ ยคาํ ท่ีแสน สุภาพเวลาที่ตอ้ งสนทนากบั ผทู้ ี่มีอาวโุ สสูงกวา่ และพระองคไ์ ม่ เคยท่ีจะลืมพดู คาํ ลงทา้ ยวา่ “ครับ” ไม่เวน้ แมก้ ระทงั่ การพดู คุย กบั เดก็ ๆ ท่ีมีอายรุ ุ่นราวคราวเดียวกนั และส่ิงเหล่าน้ีเองท่ีเป็น คุณสมบตั ิแสนวเิ ศษที่ทาํ ใหใ้ ครต่อใครพากนั หลงรักเจา้ ชาย อยา่ งทุ่มเทชีวติ จิตใจให้ คร้ันเม่ือเจา้ ชายมีอายไุ ด้ 12 พรรษา ขา้ ราชการ ทหารและ ประชาชนต่างกพ็ ร้อมใจกนั จดั งานเฉลิมฉลองคร้ังยง่ิ ใหญ่ใหแ้ ก่ เจา้ ชายที่พวกเขารัก กองดุริยางคช์ ่วยกนั ประโคมบรรเลงเพลง เฉลิมฉลอง ประชาชนพากนั โห่ร้องและจุดดอกไมไ้ ฟกนั ตลอด ท้งั คืน แสงและเสียงจึงเจิดจรัสและดงั สนน่ั หวน่ั ไหวไปทว่ั ทุก สารทิศ

พอ่ มดท่ีเพง่ิ สูญเสียภรรยาผเู้ ป็นท่ีรักไปรู้สึกไม่พอใจต่อสิ่งท่ีเกิดข้ึนเป็นอนั มาก ในขณะที่เขากาํ ลงั เศร้าโศก พวกชาวเมืองกลบั จดั งานเฉลิมฉลองกนั อยา่ งอึกทึกครึกโครม พอ่ มดอยากแกแ้ คน้ ชาวเมือง

ดงั น้นั พอ่ มดจึงร่ายคาถาสาปใหบ้ ุคคลท่ีชาวเมือง รักมากที่สุดกลายเป็นคนที่พดู ไม่ไดแ้ ละไม่ สามารถถ่ายทอดความคิดใด ๆ ผา่ นการเขียน หนงั สือ ดว้ ยเหตุน้ี เจา้ ชายนูโนจึงกลายเป็นคน รับเคราะห์โดยที่ตวั เองไม่รู้อีโหน่อีเหน่เลยแมแ้ ต่ นิดเดียว

นางฟ้าประจาํ ตวั ของเจา้ ชายนูโนเป็น นางฟ้าองคน์ อ้ ยท่ีรักเจา้ ชายยง่ิ ชีวติ ทนั ทีท่ีนางฟ้ารู้วา่ เจา้ ชายถูกพอ่ มดสาป นางฟ้าองคน์ อ้ ยกเ็ ที่ยวบินไปขอความ ช่วยเหลือจากนางฟ้าองคอ์ ่ืน ๆ จน ทว่ั ไปหมด นางฟ้าองคน์ อ้ ยอยากให้ เจา้ ชายกลบั มาพดู ไดอ้ ีกคร้ัง แต่ อิทธิฤทธ์ิของนางฟ้าทุก ๆ พระองคเ์ มื่อ นาํ มารวมกนั แลว้ กย็ งั ไม่สามารถแกค้ าํ สาปของพอ่ มดได้ ดงั น้นั พรเพียง ประการเดียวที่นางฟ้าพอจะมอบใหแ้ ก่ เจา้ ชายไดก้ ค็ ือการทาํ ใหเ้ จา้ ชาย แต่ เจา้ ชายจะพดู ไดเ้ พยี งแค่คาํ คาํ เดียว เท่าน้นั ซ่ึงเจา้ ชายจะตอ้ งคิดและ ตดั สินใจดว้ ยตนเอง

และก่อนท่ีเจา้ ชายจะเลือกพดู คาํ ใดคาํ หน่ึง ออกมา เหตุการณ์คบั ขนั กเ็ กิดข้ึน ประเทศเพอื่ นบา้ นซ่ึงตอ้ งทนหนวกหูกบั งานเฉลิมฉลองของเจา้ ชายนูโน ต่าง พร้อมใจกนั ยกกองทพั มาปิ ดลอ้ มเมือง ของเจา้ ชายนูโนเอาไว้ พระราชาและ เจา้ ชายจากเมืองต่าง ๆ ประกาศขอให้ เจา้ ชายนูโนออกมาเป็นผเู้ จรจาและช้ีแจง เหตุการณ์ท้งั หมดใหท้ ุก ๆ คนไดฟ้ ัง ซ่ึง หากเจา้ ชายนูโนบ่ายเบี่ยง กองทพั ท่ีปิ ด ลอ้ มอยทู่ ้งั หมดกจ็ ะบุกเขา้ สู่เมืองของ เจา้ ชายนูโนทนั ที

เจา้ ชายนูโนจาํ เป็นตอ้ งไปเผชิญหนา้ กบั กองทพั ของ ประเทศเพอื่ นบา้ นอยา่ งหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่มนั เป็น เรื่องท่ีน่าหนกั ใจที่สุด ท่ีเจา้ ชายซ่ึงพดู ไดเ้ พียงคาํ เดียว จาํ เป็นตอ้ งออกไปอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ใหท้ ุก ๆ คน เขา้ ใจ เจา้ ชายนูโนพยายามใชค้ วามคิดที่จะหาคาํ พดู ที่ ดีท่ีสุด ท่ีสามารถคลี่คลายเรื่องราวท้งั หมดไดด้ ว้ ยคาํ เพียงคาํ เดียว และหลงั จากท่ีเจา้ ชายครุ่นคิดอยคู่ รู่หน่ึง ในท่ีสุด เจา้ ชายกไ็ ดค้ าํ พดู ที่เหมาะสม

เจา้ ชายนูโนยนื รับฟังคาํ ติเตียนของพระราชาและ เจา้ ชายจากเมืองต่าง ๆอยา่ งสงบโดยไม่ไดป้ ริปาก แมแ้ ต่นิดเดียว และเมื่อทุก ๆ คนพดู จบ เจา้ ชายนู โนกค็ ่อย ๆ คาํ นบั เหล่าบรรดาพระราชาและ เจา้ ชายจากเมืองต่าง ๆ อยา่ งนอบนอ้ ม จากน้นั พระองคจ์ ึงค่อย ๆ เอ่ยคาํ พดู เพียงคาํ เดียวท่ีพระองค์ ทรงพดู ไดใ้ หท้ ุก ๆ คนไดฟ้ ัง คาํ พดู คาํ เดียวที่ เจา้ ชายทรงเลือกท่ีจะพดู น้นั เป็นคาํ พดู ส้นั ๆ ที่ทาํ ใหค้ วามข่นุ เคืองใจหายไปเป็นปลิดทิ้ง และแลว้ เมื่อพระราชาและเจา้ ชายจากเมืองต่าง ๆ ไดฟ้ ัง คาํ พดู คาํ น้นั ทุก ๆ คนต่างกพ็ ากนั ยกทพั กลบั ไป โดยไม่มีความข่นุ ขอ้ งหมองใจหลงเหลืออยเู่ ลย

เม่ือเจา้ ชายนโู นคน้ พบวา่ คาํ พดู ท่ีแสน มหศั จรรยซ์ ง่ึ พระองคท์ รงพดู ไดเ้ พียงคาํ เดียวนนั้ เป็นคาํ พดู ท่ีสามารถเปล่ยี นเร่อื ง รา้ ยใหก้ ลายเป็นดีได้ พระองคจ์ งึ ตดั สนิ ใจท่ี จะเดินทางไปหาพอ่ มดเพ่ือขอรอ้ งใหพ้ อ่ มด ถอนคาํ สาปใหแ้ กพ่ ระองค์

เจา้ ชายนโู นออกเดินทางตามลาํ พงั เขา้ ในป่าอยา่ งกลา้ หาญ ทา่ มกลาง ความมืดในป่าทบึ เจา้ ชายคอ่ ย ๆ กา้ วอยา่ งชา้ ๆ เพ่ือมงุ่ หนา้ ไปยงั ปราสาทของพอ่ มด และกอ่ นท่ี เจา้ ชายจะทนั รูต้ วั เจา้ ชายก็เดิน พลาดไปเหยียบเขา้ กบั หางของ ราชสหี ์ เจา้ ป่าท่ีกาํ ลงั นอนหลบั อยู่

ราชสหี ส์ ง่ เสยี งคาํ รามล่นั ดว้ ยความโกรธ มนั กระโจน ขนึ้ ครอ่ มตวั ของเจา้ ชายองคน์ อ้ ยและพรอ้ มท่ีจะขยา้ํ เจา้ ชายดว้ ยสญั ชาตญาณของสตั วป์ ่ า แตอ่ นท่ี ราชสหี จ์ ะตะปบกรงเลบ็ เขา้ ท่ีตวั ของเจา้ ชายนโู นเพียง ช่วั เสยี้ ววนิ าทีเดียว เจา้ ชายนโู นก็เอ่ยคาํ คาํ เดยี วท่ี พระองคท์ รงพดู ไดใ้ หร้ าชสหี ฟ์ ัง นา้ํ เสียงท่ีนา่ สงสาร ประกอบกบั ถอ้ ยคาํ ท่ีแสนมหศั จรรยท์ าํ ใหค้ วามข่นุ เคอื งของราชสีหม์ ลายหายไปจนสนิ้ และแลว้ ราชสีหจ์ งึ ปลอ่ ยใหเ้ จา้ ชายเดินทางตอ่ ไปโดยไม่ได้ แตะตอ้ งเจา้ ชายแมแ้ ตป่ ลายเลบ็ เม่ือเจา้ ชายนโู นเดินทางมาถงึ ปราสาทของพ่อมด พอ่ มดไดอ้ กมายืนรอเจา้ ชายพรอ้ มกบั เตรยี มคาถาบท ใหม่เอาไวต้ อ้ นรบั ผบู้ กุ รุก พ่อมดไมร่ ูเ้ ลยวา่ เดก็ นอ้ ยผู้ น่าสงสารซง่ึ เดนิ ทางมายงั ปราสาทของเขาคอื เจา้ ชาย นโู นผโู้ ชครา้ ยท่ีตอ้ งรบั คาํ สาปของพ่อมดไปทงั้ ๆ ท่ีตวั ของเขาเองนนั้ ไม่ไดร้ ูเ้ รอ่ื งอะไรเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย

ทนั ทีท่ีเจา้ ชายนโู นเหน็ พอ่ มด สง่ิ แรกท่ี เจา้ ชายทาํ ก็คือการโคง้ คาํ นบั คกุ เข่าลงกบั พืน้ ดว้ ยความนอบนอ้ ม พอ่ มดรูส้ กึ แปลก ใจตอ่ การกระทาํ ของเจา้ ชายเป็นอยา่ งย่งิ และเขาก็ย่ิงแปลกใจมากขนึ้ ไปอีก เม่ือเขา ไดย้ นิ เจา้ ชายเอย่ ถอ้ ยคาํ ท่ีแสนมหศั จรรย์ ออกมา

นางฟา้ ปรากฏตวั ขนึ้ แลว้ เลา่ เร่อื งราวทงั้ หมดใหพ้ อ่ มดฟัง พอ่ มดรูส้ กึ ผดิ มากท่ีคาํ สาปของ เขาทาํ ใหเ้ จา้ ชายท่ีแสนนา่ รกั ตอ้ งรบั เคราะหไ์ ปโดยไมร่ ู้ อีโหนอ่ ีเหน่ พอ่ มดรบี ถอนคาํ สาปใหแ้ กเ่ จา้ ชายทนั ที จากนนั้ ยกั ษก์ จ็ ดั งานเลีย้ งเพ่ือปลอบ ขวญั ใหแ้ กเ่ จา้ ชายองคน์ อ้ ย

เจา้ ชายนโู นไดแ้ ตย่ มิ้ อยา่ งถ่อมตวั ก่อนท่ีจะ ตอบใหท้ กุ ๆ คนไดร้ บั ความกระจา่ งวา่ คาํ พดู คาํ เดียวท่ีพระองคท์ รงพดู กบั ทกุ ๆ คนนนั้ เป็นคาํ พดู สนั้ ๆ ท่ีใคร ๆ ก็สามารถ พดู ไดเ้ หมือน ๆ กนั และคาํ พดู มหศั จรรยท์ ่ี ช่วยใหค้ วามข่นุ ขอ้ งหมองใจหายไปเป็น ปลดิ ทงิ้ ก็คือคาํ วา่ “ขอโทษครบั ” ท่ีเจา้ ชาย พดู จนติดปาก และชว่ ยใหเ้ หตกุ ารณ์ ทงั้ หมด…จบลงไดด้ ว้ ยดี