นยิ ายเรื่องนีแ้ ต่งขนึ้ จากจินตนาการของผแู้ ตง่ เพ่อื ความ เพลดิ เพลินในการอา่ นเท่านนั้
ระหวา่ งทางยงั คงเงียบสงบไรเ้ สียงบทสนทนา “ขา้ จะนาทางต่อเอง” หนศุ รเห็นยกั ษานาทางมาตงั้ แต่ ออกจากป่าเสยี ง จึงไม่คอ่ ยพอใจนกั “เชญิ เจา้ ” ยกั ษาหยดุ ใหว้ านรขนึ้ นาหนา้ ครงั้ นหี้ นศุ รจะ เป็นฝ่ายนาทางเองเช่อื ม่นั ไดเ้ ลย “อ๊ากกก” ตกึ ตกึ ตกึ โครม! “เจบ็ เจ็บ เจบ็ เจ็บ กน้ ขา้ ” “สบายดีร”ึ ยกั ษากลนั้ หวั เราะหนศุ รท่กี ลิง้ ตกทางลาดชนั “น่าขาร!ึ ” หนศุ รตะโกนเชิงในหยดุ หวั เราะ แตย่ กั ษายงั คง ยมิ้ ชอบใจและเดินทางตอ่ -สถานการณป์ ัจจบุ ัน- “ถงึ หนองนา้ หนิ แลว้ ” ยกั ษากลา่ วบอกวานรท่นี อนคว่าบน ไหลต่ น (ยกั ษาแปลงกายใหญ่ขนึ้ เพ่อื แบกหนศุ ร หรือเป็นเกา้ อี้ เคลอ่ื นท่ดี ๆี นเี้ อง)
“กวา้ งใหญ่ขนาดนี้ จะใหท้ าอยา่ งไร” ฟึบ! หนศุ รกระโดด ลงมา “เอาอย่างไร” หนศุ รถามความคิดเหน็ “เหตใุ ดมาถามขา้ ” “เอา้ ! เจา้ บอกว่าการฟังสาคญั ขา้ ก็ถามเพ่ือจะฟังเจา้ ไง” “นนั้ ! มีคนผา่ นมาลองถามเขากนั เถิด” ยกั ษาเบีย่ ง ประเดน็ เม่อื นนั้ เหน็ โยคขี ่เี มฆผา่ นมา จึงดกั ถามหนทางเพ่อื ผา่ นไป และไดผ้ ลท่จี บั ใจความได้ วา่ ตอ้ งใชว้ ิชาท่ตี นมี “ขา้ จะแปลงกายใหใ้ หญ่ขนึ้ เจา้ ก็น่งั บนไหลข่ า้ ไป” ยกั ษา เสนอความคดิ
“ขา้ เองก็เหาะเหินเดนิ อากาศได้ จะนาทางใหเ้ จา้ เดนิ ตาม เผ่อื มหี ลมุ มีสตั วใ์ ตน้ า้ จะไดเ้ ล่ียงทนั ” ทง้ั สองตกลงใชว้ ชิ าท่ตี นเองมี และขา้ มผา่ นแม่นา้ หินไปได้ ตวั พวกเจา้ ทกุ คนมวี ิชากนั หมด อยทู่ ่ีจะเลอื กใช้ เพราะขา้ ไม่ใหข้ ่ี เมฆขา้ หรอก -โยคกี ลา่ ว-
โปรดติดตามตอนตอ่ ไปนะขอรับ
Search
Read the Text Version
- 1 - 8
Pages: