BROOKE บุคคลผู้อยู่ใกล้สายน้ำ

21 ตามสัญชาตญาณของฉลาม บรูคต้องออกไปล่าเหยื่อ เขา จับแมวน้ำกินบริเวณไม่ห่างไกลมากนัก บรูคกลับมาที่ถ้ำด้วยปลาที่ พอจะนำมาประกอบอาหารให้กบั เรนนี่ได้ เรนนเี่ อย่ ทักเมื่อเห็นปลา ที่อยใู่ นมือของบรคู “นน่ี ายไปจบั ปลามาเหรอ” บรูคไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เขาเร่มิ กอ่ ไฟแลว้ นำหนิ มากระทบกนั เพ่ือให้ เกิดเปลวไฟ “วิธนี ้ีฉันเคยทำตอนอยู่ท่ีไทย” เรนนี่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบรูคกำลังก่อไฟด้วยวิธีที่เขาคุ้นเคย เม่อื ตอนทเ่ี ขาอยทู่ ่ีไทย “ มากนิ ปลาย่างดว้ ยกนั สิบรูค” “ ไม่ ฉนั กนิ มาแลว้ ” “ นน่ี ายไปแอบกนิ ปลายา่ งมาก่อนฉันแล้วเหรอ” “ ไม่ ไมใ่ ช่ ” “ ก็มากนิ ดว้ ยกันสิ ” บรูคต้องจำใจต้องกินปลาย่างกบั เรนนี่ ตั้งแต่เขาเป็นฉลาม มาเขาก็กินปลาสดๆมาตลอดจะมีฉลามตัวไหนบ้างล่ะที่กินปลาย่าง อยา่ งเขาในวันน้ี

22

22 เรนนี่คุยหยอกล้อกับบรูคมากขึ้น บรูคก็มีปฏิกิริยาตอบ กลับกับเรนนี่มากขึ้นไม่แสดงอาการเย่อหยิ่งเหมือนครั้งแรกที่เจอ เรนนี่และบรคู อยู่ในถ้ำด้วยกันเพียงสองคนความสัมพันธข์ องเขาทง้ั สองคนค่อยๆพัฒนาข้ึนไปเร่อื ยๆ หลายวนั ต่อมา วันนี้เป็นอีกวันที่ทั้งสองนั่งชมพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ลมอ่อนๆโชยมาพร้อมกับกลิ่นน้ำทะเล ฝูงนกที่กำลังบินกลับรัง ฝ่า มือของทั้งสองที่ประสานกันนั่งมองพระอาทิตย์ตก ความสัมพันธ์ ของท้งั สองแทบจะมากกว่าคนรกั ไปแลว้ เรนนี่อยู่บนเกาะร้างแห่งน้ี กบั บรูคนานเท่าไหร่แล้วกไ็ ม่รู้ แตเ่ รนนี่ไม่ไดเ้ อย่ บอกทีจ่ ะอยากกลับ บา้ นสักครัง้ “ นายว่าวนั นด้ี วงอาทิตย์สวยกว่าทุกๆวันไหม ” “ ก็ไม่นะ ก็เหมอื นทุกๆวนั ” “ แตว่ ันนมี้ นั พิเศษกวา่ วนั ไหนๆ เพราะมนี ายอยู่ข้างๆไง ” “ ปากหวานแบบน้ีจะขออะไรล่ะ ” “ นายนี่รู้ทันฉันตลอดเลยนะ วันนี้ฉันอยากลงเล่นน้ำทะเลอะ ลงไปเล่นด้วยกันนะ ” “ ไม่อะ เธอลงไปเล่นเลย ” “ เดย๋ี วฉันจะจบั ปลาใหเ้ กง่ เหมือนนายเลย คอยดูนะ ”

23

23 หลังจากที่พูดจบเรนนี่ก็วิ่งลงทะเลทันที บรูคได้แต่ส่งยิ้ม ให้กบั คนรักทอี่ ยู่ตรงหนา้ ที่แสดงท่าทางนา่ รักทกุ คร้ังเมื่ออยากจะทำ ในสิง่ ท่เี ขาอยากทำ “ โอย้ ย!!! ” เรนนี่ร้องเสียงดังหลังจากที่เขาลงทะเลได้ไม่นาน บรูค สะดุ้งขนึ้ หลงั จากท่ีไดย้ นิ เสยี งคนรักของเขาร้องตะโกน บรูคว่ิงลงน้ำ ทะเลเพื่อไปอุ้มหญิงสาวที่มีอาการบาดเจ็บด้วยท่าเจ้าสาวมายัง หาดทราย “ อะไรบาดเท้าฉันไมร่ ู้ ” เลือดซิบค่อยๆไหลออกจากเท้าของเรนนี่ ตาม สัญชาตญาณของฉลามเม่ือได้กลิ่นคาวเลือดแลว้ จะจู่โจมทันที บรูค หนั หนา้ หนที นั ทีเมอ่ื เขาเหน็ เลือดของเรนน่ี “ นายเปน็ ไรเหรอ ” บรูคกลืนน้ำลายอึกใหญ่ วันนี้ยังไม่มีเหยื่อสกั ตัวตกถึงท้อง ของเขา ถ้าไม่ใช่เรนนี่คนตรงหน้านี้คงจะเป็นเหยื่อของฉลามขาว อย่างเขาไปแลว้ บรคู จับไปที่เท้าของเรนน่ีเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ทีเ่ ทา้ ของเรนน่ี บรคู ค่อยๆดงึ เปลอื กหอยทป่ี ักอยู่บรเิ วณเท้า “ เจบ็ หน่อยนะ ” “ โอะโอย๊ ! นาย เบาๆหน่อยสิ ”

24

24 “ ขอโทษ ” บรูคอุ้มเรนนขี่ น้ึ ด้วยทา่ เจ้าสาวเพื่อพาไปพกั ในถ้ำ หลงั จาก ทำแผลเสรจ็ บรูคกอ็ อกไปดา้ นนอก เรนนีเ่ หนื่อยจากการอกั เสบของ แผลจึงนอนหลับลง บรูคออกไปล่าเหยื่อตามเคยเพราะวันนี้เขายัง ไม่ได้กนิ อะไรเลย เชา้ รงุ่ ขน้ึ เรนนี่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืดแตก่ ับไม่พบบรคู ในตอนดึกๆ บรูคมกั จะออกไปข้างนอกจนทำใหเ้ รนนสี่ งสยั อยู่ๆบรคู ก็เดนิ เข้ามา ด้วยตัวที่เปียกปอน หยดน้ำเล็กๆเกาะอยู่บนร่างของชายหนุ่มเต็ม ไปหมด “ นายมาจากไหนเหรอ ” “ ..... ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบรูค เขาไม่สามารถที่จะบอกความ จรงิ ได้วา่ เขาไปล่าเหย่ือมา แต่เขาก็ไมอ่ ยากจะโกหกคนรักของเขา “ ไปอาบนำ้ มาเหรอ ตวั เปยี กเชียว ” บรคู ส่งยิ้มก่อนทีจ่ ะเดนิ มานั่งข้างๆเรนน่ี “ ตอนน้เี ราเปน็ แฟนกนั แล้วใชไ่ หม ” “ อะ อะ..อะไรคอื แฟนเหรอ? ”

25

25 “ แฟนก็คอื คนรกั ไง ” บรูคหลดุ ย้มิ เมือ่ เรนนอ่ี ธิบายคำคำหนึง่ ให้เขารู้ “ แฟน ใช่เราเป็นแฟนกัน ” บรูคโผเข้ากอดเรนนี่ ความสัมพันธ์ทั้งสองมันมากกว่าคน รักจริงๆแต่ความสับสนก็เข้ามาอยู่ในหัวของเรนนี่ เขาไม่สามารถที่ จะเลิกสงสัยในตัวของคนรักของเขาได้ บรูคน่าสงสัยเกินไปตั้งแต่ คร้ังแรกท่ีเจอกนั จนถงึ ตอนน้ี “ ขอบคุณนะทที่ ำให้รู้จักความรกั อีกครั้ง ” บรูคเอ่ยพร้อมกับสบตากับเรนน่ี “ นายไมม่ อี ะไรปดิ บงั ฉนั ใช่ไหม ” บรคู เบย่ี งคำถามทีเ่ รนนีถ่ าม แต่กลับตอบไปวา่ “ ถ้าเราต่างกนั เธอยงั จะอยู่กับฉนั ไหม ” “ อยู่สิ กน็ ายอยู่ทีน่ ห่ี นิ ” ทัง้ สองส่งยม้ิ ให้กัน คืนหนึ่งบรูคยังคงออกไปข้างนอกในตอนดึกๆเหมือนเดิม เรนนี่ตัดสินใจแอบตามบรูคออกไปเพื่อดูว่าเขาออกไปไหนกันแน่ เรนนีเ่ ดินตามไปเรือ่ ยๆจนถึงบรเิ วณหาดทรายเขาเหน็ บรคู เดินลงไป ในน้ำ เรนนไี่ ดพ้ บกับส่ิงทีเ่ ขาไม่คาดคดิ ว่าจะเป็นเร่ืองจริงเขาเห็น

26

26 ร่างของบรูคค่อยๆกลายร่างเป็นฉลามขาว เรนนี่เดินกลับเข้าไปใน ถ้ำดว้ ยอาการเหม่อลอยเพราะยังอึ้งกับสิ่งทเ่ี หน็ อยู่ และน่ังคิดท้ังคืน วา่ ส่ิงทีเ่ ขาเหน็ มนั เปน็ ความจรงิ เหรอ เมือ่ ถึงเวลาเชา้ มดื บรูคไดก้ ลบั เข้ามาในถ้ำเรนน่ีเอย่ ทักทันที วา่ “นายเป็นฉลามเหรอ” บรูคตกใจกับสิ่งที่เรนนี่เอ่ยถามเขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไป หาเรนนี่และกอดไว้ “ เธอรู้ ” “ ทำไมนายไมบ่ อกความจรงิ กับฉัน ” “ ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากอยู่กับเธอ มันอาจจะฟังเหมือนเห็นแก่ตัว ฉันแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอ ฉันรู้สึกถึงความรัก ความผูกพันตั้งแต่ท่ี เหน็ เธอที่เรอื ดำน้ำเม่อื วนั นั้น ” “ แล้วนายเป็นฉลามได้ยังไง ” “ ฉนั ตอ้ งคำสาป ” บรูคไดต้ ัดสนิ ใจทจ่ี ะบอกความจริงว่าเขาได้เข้าไปพัวพันกับ บางสิ่งที่อันตรายเพราะได้รับรู้ความลับบางอย่างของเทพเจ้า โพไซดอนเข้าโดยบังเอิญ จึงทำให้เขาถูกสาปให้เป็นฉลามขาวที่อยู่ อย่างโดดเดย่ี วภายใตท้ อ้ งทะเลอนั กว้างใหญ่

27

27 เรนนี่สบตากับชายหนุ่มผู้อยู่ตรงหน้า ในใจเขาคิดว่ามัน เป็นไปได้เหรอ แต่คำพูดที่หลุดออกมาจากชายหนุ่มที่เขารักนั้นทำ ให้เขาเช่ือและคิดว่าสิง่ นี้มันยิ่งกว่าปาฏิหาริย์ ใครจะไปคิดล่ะว่าเขา จะมีแฟนเป็นคณุ ฉลาม “ เธอรู้ความจริงแล้วว่าฉันเป็นฉลาม เราคงอยดู่ ว้ ยกันไมไ่ ด้ ” “ ฉนั ไมอ่ ยากไปไหน ฉันอยากอยูก่ ับนายทีน่ ี่ ” “แตเ่ ธอก็ต้องกลับไปหาพ่อแม่ของเธอนะ ” บ ร ู ค ต ั ด ส ิ น ใ จ บ อ ก ใ ห ้ เ ร น น ี ่ ก ล ั บ ไ ป ห า พ ่ อ แ ม่ ข อ ง เ ข า เพราะว่าเรนน่ีอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว หยดน้ำใสๆค่อยๆไหลออก จากตาของเรนนี่ เขาไม่อยากกลับบ้าน เขาอยากอยู่กับคนรักของ เขาที่นี่ เขาอยากดูแลบรูคอยากจะแก้คำสาปให้บรูคแต่ไม่รู้ว่าวิธีที่ จะแกค้ ำสาปน้ันต้องทำอยา่ งไร บรูคบอกกับเรนนว่ี ่าคนกบั ฉลามจะ อย่ดู ว้ ยกนั ได้อย่างไร “ เธอต้องกลบั บ้านนะ ” “ ฮกึ ... ก็ได้ ” เรนนี่จึงตัดสินใจกลับบ้าน บรูคเป็นคนไปส่งเรนนี่โดยให้ เขาเกาะบนหลัง บรูคว่ายน้ำบริเวณผิวน้ำเพื่อให้คนรักที่อยู่บนหลัง ของเขารับอากาศหายใจ เรนนี่ยังคงหลับอยู่บนหลังของบรูค เม่ือ มาถึงบริเวณจุดเดิมที่เ ขาพบ กันครั้ง แรกมีเร ือนักท่ องเ ที่ ย ว อยู่ บริเวณด้านหนา้

28

28 “ วา้ ย!! นัน่ อะไรอะ ” “ มีคนอยบู่ นหลังฉลามหนิ ” เสียงนักท่องเที่ยวตะโกนเมื่อเห็นคนอยู่บริเวณผิวน้ำโดยมี ฉลามขาวว่ายอยบู่ ริเวณดา้ นลา่ งของร่างหญิงสาว “ ชว่ ยเขาขนึ้ มาเรว็ ” บรคู วา่ ยนำ้ เขา้ มาใกลก้ บั เรอื มากเพื่อให้คนในเรือช่วยเหลือ เรนนี่ขึ้นไปบนเรือ หลังจากที่เขาส่งเรนนี่ขึ้นเรือแล้ว เขาก็ว่ายน้ำ กลับไปยังเกาะทันที “ แล้วเจอกันใหม่นะ เรนน.่ี . ”

29

29 ตอนท่ี 2 ณ ประเทศไทย เรนนี่กลับมาที่ประเทศไทยด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองเพราะ คิดถึงคนรักที่อยู่ที่ฝรั่งเศส เมื่อเขาก้าวขาเข้าไปในบ้านเรนนี่ได้พบ กับแขกของคณุ พ่อคุณแม่ท่ีอยู่บริเวณห้องนั่งเลน่ “ สวัสดีคะ่ ” เขาเอ่ยสวัสดีแล้วแม่ของเขาก็เรียกให้ไปนั่งข้างๆแม่ของ เขาแนะนำผู้ชายคนหนึ่งท่ีเขาคุ้นหน้าเหมือนเขาเคยเจอเมื่อตอน เด็กๆ “ นีพ่ ี่มาร์ค จำได้ไหมท่ีเราเคยเลน่ ดว้ ยกันตอนเด็กๆไงลกู ” “ สวสั ดคี ่ะพี่มาร์ค ” “ ไหนบอกว่าจะขอเที่ยวไม่กี่วันไงลูก ทำไมถึงกลับมาปานนี้ แม่ ตดิ ต่อก็ไมไ่ ด้ ” “ ขอโทษค่ะ ” “ จำงานใหญท่ ีแ่ มเ่ คยบอกไดไ้ หมลกู ” “ งานอะไรเหรอคะ? ” “ งานหมั้นของเรากับพมี่ าร์ค ” “ อะ...อะไรนะคะ งานหมัน้ !! ”

30

30 “ ใชไ่ งลกู ” งานใหญ่ที่แม่เขาบอกไว้คืองานหมั้นของเรนนี่กับพี่มาร์ค เรนนี่ไม่สามารถปฏิเสธงานหม้ันนีไ้ ด้เพราะคนที่เรนนี่จะหมั้นดว้ ยก็ เป็นลูกของคนสนิทของพ่อกับแม่ ซึ่งเขาต้องรักษาหน้าของพ่อและ แม่ไว้ “ งานหมน้ั ของลกู กับพี่มาร์คจะจัดข้ึนในอกี หน่ึงอาทิตย์ข้างหน้านะ ลกู แม่เชิญแขกไว้เรียบรอ้ ยแลว้ ” “ ค่ะ ” ซงึ่ งานหมน้ั ของเรนนี่จะจดั ข้นึ ในอกี 1 อาทติ ยข์ ้างหนา้ งาน หมั้นจะจดั ขน้ึ ทีบ่ ้านของเรนน่ซี ึง่ ไม่ไดเ้ ชิญแขกผู้ใหญ่มามากนัก ก่อนถึงวนั หมน้ั 1 วนั กริ๊ง.... “ สวัสดคี รบั ” “ พ่ีมาร์คใชไ่ หมคะ นีเ่ รนนเี่ องนะคะ ” “ ว่าไงเรนน่ี มีอะไรรึเปลา่ ” “ คือเรนน่ีอยากจะคุยเร่อื งงานหมัน้ ของเรา” “ ครบั พ่กี ็ว่าจะคุยกับเรนนเี่ หมอื นกนั ”

31

31 “ งั้นเจอกนั ท่รี ้านกาแฟนะคะ ” “ โอเคครับ ” ณ รา้ นกาแฟแหง่ หน่งึ ในกรุงเทพมหานคร “ สวสั ดคี ่ะพี่มารค์ ขอโทษท่ที ำใหร้ อนะคะ ” “ ไมเ่ ปน็ ไรครบั พกี่ ็เพิ่งมาถงึ ไดไ้ ม่นานเหมือนกนั นง่ั กอ่ นสิครับ” “ ขอบคุณค่ะ คืองานหมั้นของเราพี่มาร์คก็รู้ใช่ไหมคะว่าเรนนี่โดน แมบ่ ังคับ ” “ ครบั พีร่ ู้ ” “ เอ่อ...คือว่า” “ พูดมาเลยครับ บางครั้งเรื่องที่เรนนี่จะพูดอาจเป็นเรื่องเดียวกัน กับพี่ก็ได้ ” “ คือเรนนี่มีคนรักแล้วค่ะ แล้วที่เรนนี่กลับมาไทยเรนนี่ก็ไม่รู้ว่าแม่ จะให้เรนนี่หม้ันกบั พี่ ” “ ทีจ่ รงิ แล้วพ่กี ็มคี นรักอยู่แลว้ เหมอื นกนั แต่พตี่ ้องทำตามแมบ่ อก ” “ งน้ั เราเขา้ ไปคุยกับทา่ นทัง้ สองดไี หมคะ ” “ เด๋ยี วพ่จี ะพาแม่ของพี่ไปบ้านของเรนน่ีเยน็ นีน้ ะครับ ” “ ค่ะ งน้ั เรนน่ีขอตัวกลบั ก่อนนะคะ ”

32

32 “ แลว้ เจอกันนะครบั ” เรนนี่ได้นัดคุยกับพี่มาร์คเพื่อที่จะบอกพี่มาร์คว่าความจริง แลว้ เรนนมี่ ีคนทร่ี กั อยู่แล้วซงึ่ พม่ี าร์คก็มคี นรักอยู่แล้วเช่นกัน ทง้ั สอง จงึ ตัดสนิ ใจไปคุยกับผ้ใู หญ่ทั้งสองฝ่ายเพ่ือทีจ่ ะบอกว่าความจริงแล้ว ท้งั สองนั้นมคี นรกั อยู่แล้วและจะขอยกเลิกงานหมน้ั ณ บ้านเรนนี่ “ อา้ วมาร์ค มาท่นี มี่ อี ะไรรเึ ปล่าลูก ” “ กล็ กู ชายตวั ดีของคุณพส่ี ิคะ อยดู่ ีๆกพ็ ามาทน่ี ่ี ” “ สวัสดีครับคุณน้า คือวันนี้ผมพาแม่มาคุยเรื่องงานหมั้นของผม กบั เรนนี่ครบั ” “ เดีย๋ วนา้ ใหค้ นไปตามเรนนี่ลงมาให้นะ ” “ สวสั ดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะพม่ี ารค์ ” “ งานหม้นั ของเราที่จะจัดในวนั พร่งุ น้ี ” “ ทำไมเหรอลกู ต่นื เตน้ เหรอ” แม่ของเรนน่เี อ่ยถามเมอื่ มารค์ กำลังจะพดู อะไรบางอย่าง “ คือว่า...” “ เราสองคนจะขอยกเลกิ งานหมนั้ คะ่ /ครับ ”

33

33 เรนนีแ่ ละมารค์ เอ่ยขึ้นพรอ้ มกนั “ อะไรกนั ลกู งานจะจดั ข้ึนในวันพรุง่ น้แี ลว้ จะยกเลกิ ได้ยงั ไง ” “ คุณแม่กับคุณป้าคะ เราสองคนไม่ได้รักกันพวกเราต่างมีคนที่เรา รกั อยู่แลว้ ” “ ใชค่ รับ พวกเราต่างมีคนที่เรารักอยู่แล้ว ” “ ตามารค์ ทำไมเราไม่บอกแม่ ” “ ผมขอโทษครับ ผมแคไ่ มอ่ ยากขัดใจคณุ แมก่ ็เทา่ นัน้ ” “ คณุ พี่ แล้วเราจะยกเลิกแขกทเ่ี ชิญยังไงคะ ” “ เดย๋ี วเรนนีก่ ับพีม่ ารค์ จะช่วยโทรไปขอโทษเองคะ่ ” แมข่ องท้ังสองครนุ่ คดิ สักครกู่ อ่ นจะตัดสินใจตอบ “ เอาอยา่ งนนั้ ก็ได้ลูก ” “ แต่ลูกทั้งสองคนนี้น่าจับมาตีก้นจริงๆเลยนะ ทำไมไม่พากันบอก แม่ใหเ้ รว็ กวา่ น้ี ” “ พวกเราขอโทษจริงๆนะคะคณุ แม่ คุณป้า ” “ ขอโทษดว้ ยนะครับคณุ แม่ คุณน้า ” พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็ยนิ ดีรับฟังถึงแม้จะยุ่งยากท่ีจะต้อง ยกเลิกงานหมน้ั แตเ่ มอื่ ท้ังสองไม่ไดร้ ักกนั ต่อให้อยู่ด้วยกันก็ไม่มี

34

34 ความสุข หลังจากที่งานหมั้นถูกยกเลิกแล้ว เรนนี่ตัดสินใจที่จะ กลบั ไปท่ีฝรัง่ เศสทันที

35

35 ตอนท่ี 3 ณ ใจกลางกรงุ ปารสี ประเทศฝร่งั เศส เรนนต่ี ดั สินใจเลือกทริปดำน้ำเขาหวังว่าปาฏหิ าริย์คร้ังนี้จะ ได้เจอบรูคอีกครั้ง ไม่ว่าคำสาปจะแก้ได้หรือไม่ได้เขาก็อยากจะอยู่ กบั บรูคอยากใช้ชีวติ รว่ มกับเขา “ Hello Do you have a diving trip here? ” “ Yes, of course! ” “ Where can I pay for the trip? ” “ Front counter ” “ Thank you ” หลังจากที่เรนนี่จ่ายค่าทริปดำน้ำเสร็จเขาก็ไปเปลี่ยนชุด เปน็ ชดุ ดำนำ้ คู่ใจ เรนนีต่ ดั สนิ ใจดำน้ำไปในบรเิ วณทเ่ี ขาเจอบรูคคร้ัง แรก เมื่อเรือนำเที่ยวปล่อยให้นักท่องเที่ยวลงดำน้ำเพื่อชมแนว ปะการังและฝูงปลา เรนนี่ดำน้ำลึกลงไปเรื่อยๆเพื่อที่จะพบกับบรคู แตค่ ร้ังนี้กลับไม่มีร่างยักษ์เคล่ือนมาใกล้ๆเขาเหมือนครั้งก่อน เรนน่ี พึมพำอยู่ในใจ

36

36 “ หวงั วา่ จะไดเ้ จอนายนะบรคู ” เรนนี่จึงตัดสินใจดำน้ำให้ห่างจากเรือท่องเที่ยวที่เขา เดินทางมา เขาคิดว่าบรูคน่าจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เมื่อดำน้ำไปเร่ือยๆ เขาเหน็ ฝูงปลาพากันว่ายหนเี หมือนกำลังแตกตืน่ อะไรบางอย่าง เขา คิดวา่ ส่ิงท่ฝี ูงปลากำลังแตกตื่นอยู่นนั้ อาจจะเป็นฉลามขาวอย่างบรูค ก็ได้ เขาพึมพำอยใู่ จในอีกคร้ัง “ ปลาเร่มิ แตกต่ืน หรอื วา่ บรคู กำลงั จะมาหาเรากันนะ” ร่างยักษ์เคลื่อนเข้ามาใกล้เรนนี่มากขึ้นนั่นเป็นฉลามขาว เรนนด่ี ีใจทีไ่ ด้พบกับบรูคอีกคร้ัง แตฉ่ ลามขาวตัวนี้แตกต่างจากบรูค เ พ ร า ะ ม ี น ั ย น ์ ต า สี เ ท าแ ต ก ต ่า ง จ าก บ ร ูค ท ี ่ ม ีน ัย น ์ต า สีดำสนิท ฉลามขาวตวั นั้นแทบจะจู่โจมเรนน่ี “ ทำไมฉลามขาวตวั นี้ถงึ เหมือนจะจู่โจมเราล่ะ นัน่ ไมใ่ ชบ่ รูคหนิ ” เรนนี่คิดว่านไ่ี มใ่ ชบ่ รคู แล้วเขาพยายามท่จี ะดำน้ำเพ่ือให้ข้ึน สู่ผิวน้ำให้เร็วที่สุด ฉลามขาวตัวนี้ไม่ปล่อยเรนนี่ไปแน่ หางของ ฉลามขาวฟาดลงกลางตัวของเรนนี่ เรนนี่ค่อยๆดิ่งลงสู่ใต้น้ำทะเล อีกครั้งเขาถอดถังออกซิเจนออกเขวี้ยงสุดแรงไปยังฉลามขาวตัวน้ี ฉลามขาวพยายามที่จะงับเรนนี่แต่เรนนี่มีความว่องไวมากพอที่จะ หลบได้ แต่ผู้หญิงร่างเล็กๆอย่างเรนนี่เมื่ออยู่ใต้ผิวน้ำขาดอากาศ หายใจแรงท่มี มี ันกเ็ ริ่มจะหมด เรนน่ีไม่สามารถว่ายหนีฉลามตัวนี้ได้ อีกแล้วร่างเล็กๆของเรนนี่ค่อยๆจมดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล เลือดที่ไหล ออกมาจากบริเวณลำตัวเยอะจนบรเิ วณตรงนั้นเปน็ สีแดง ฉลามขาว

37

37 อ้าปากกำลงั จะงับเรนน่แี ต่อยู่ๆก็มรี า่ งยักษ์เคล่ือนตัวมาชนกับฉลาม ขาวตัวนี้ ร่างของเรนนี่ดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเลเปลือกตาบางๆ พยายามมองสิ่งที่อยู่ด้านบนเห็นเป็นภาพฉลามขาวสองตัวกำลัง ต่อสู้กัน เรนนี่แยกออกว่าตัวไหนคือบรูคเขาได้รับบาดเจ็บเหมือน เรนนีต่ อนนถ้ี งึ แมท้ ั้งสองจะตอ้ งตายจากกันแต่ได้เจอกันคร้ังสุดท้าย ก็ดีมากแลว้ เรนนี่ยังไม่ตายบรูคมาช่วยเรนนี่และพาเรนนี่ขึ้นสู่ผิวน้ำ ทั้งสองอยู่บรเิ วณหาดทราย ตวั ของเรนนี่ซบลงท่อี กของบรคู เรนนีม่ ี บาดแผลลึกมากหายใจอย่างแผ่วเบาแต่บรูคก็บาดเจ็บไม่แพ้เรนนี่ เหมอื นกนั “ เธอโอเคไหมเรนนี่ ” “ บรูค นีน่ ายจรงิ ๆใชไ่ หม ” “ ฉันดใี จทไ่ี ดพ้ บเธออีกคร้งั นะเรนนี่ ” “ แผลนาย ” “ เธอกเ็ ป็นแผลเหมอื นกนั ” “ ฉนั ขอบคณุ นะบรูค ขอบคณุ ปาฏิหารยิ เ์ หลา่ นท่ี ่ีทำใหเ้ ราได้เจอกัน ขอโทษทค่ี รง้ั นอ้ี าจจะเปน็ ครงั้ สุดทา้ ยท่ไี ด้อยดู่ ้วยกนั อยา่ งน้ี ” “ กุมมือฉันให้แน่นๆ เธอต้องรอดเราจะต้องอยู่ด้วยกัน จับที่หัวใจ ฉนั สิ เธอเห็นไหมว่ามนั เต้นแรงขนาดไหนเวลาท่อี ยใู่ กลเ้ ธอ ”

38

38 “ ไมไ่ ดเ้ จอกนั แคแ่ ป๊บเดยี วนายไปเอาคำพดู พวกนีม่ าจากไหนกัน ” เรนนี่พดู ตดิ ตลกดว้ ยนำ้ เสยี งท่ีแผว่ เบา เรนนกี่ ล่าวขอบคุณ และขอโทษที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรนนี่กระอักเลือดออกมา มือของ บรูคตอนนี้เปื้อนไปด้วยเลือดของเรนนี่ น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจาก ตาของหญิงสาวหยดลงบนรอยสักของบรูค มือที่เปื้อนเลือดของเขา จับที่อกของตัวเอง คนรักของเขาได้หมดลมหายใจลงแล้ว แล้ว เทพเจ้าโพไซดอนก็ปรากฏตัวขึ้นเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและ ม ห า ส ม ุ ท ร ป ร า ก ฏ เ ป ็ น ช า ย ว ั ย ก ล า ง ค น ม ี ร ู ป ร ่ า ง ก ำ ย ำ ล ่ ำ สั น มีหนวดเครา มีสามงา่ มเปน็ อาวุธ บรูครบี ทำความเคารพ “ เจา้ มีความรักหรอกเหรอ ” เทพเจา้ โพไซดอนเอย่ ถามบรูค “ ขอรบั ข้ารักผู้หญิงคนนี้ ” บรคู ตอบคำถามพร้อมกับมองไปทเ่ี รนนี่ “ ฉลามกับมนษุ ย์จะรกั กันได้เยี่ยงไร ” “ ข้าได้ช่วยชีวิตผูห้ ญิงคนน้ี เพราะข้ารู้สึกได้ว่าเขาคือคนรักของข้า ในอดีต ถึงแม้ว่าข้าจะจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนแต่มันอยู่ใน ความทรงจำของข้ามาโดยตลอด ” “ เจ้ามน่ั ใจเหรอว่าส่งิ ท่เี จา้ รสู้ ึกมนั คอื ความรัก ” “ ขา้ เชือ่ วา่ ส่งิ ที่ขา้ รสู้ กึ มันมากกวา่ ความรัก ”

39

39 “ หึๆ เจ้านี่มันช่างตลกสิ้นดี ถ้าเจ้าเชื่ออย่างนั้นข้าจะแก้คำสาปให้ เจ้า แต่เจา้ จะตอ้ งมีอายุขัยเหมือนมนษุ ย์ ” เทพเจ้าตัดสินใจที่จะแก้คำสาปให้แต่บรูคจะมีอายุขัย เหมอื นกบั มนษุ ย์ทว่ั ไป “ ข้าจะแก้คำสาป ต่อให้เป็นฉลามที่เป็นอมตะแต่คนรักของข้าก็ ตายไปแลว้ ขา้ จะอยไู่ ปเพ่ือใคร ” บรูครีบตัดสินใจตอบรับที่จะแก้คำสาปเพราะเรนนี่คนรัก ของเขาได้ตายไปแล้วต่อให้เขาเป็นฉลามที่เป็นอมตะเขาก็ไม่มี ความสุขเขายอมเป็นมนุษยท์ ่ีตอ้ งตายดีกว่า 9 กนั ยายน 2019 ณ จงั หวัดภเู กต็ ประเทศไทย หาดทรายสีขาวตัดกับสีของน้ำทะเล เสียงคลื่นซัดกระทบ ฝั่งทำใหร้ ู้สึกสดช่ืนทุกครงั้ ที่ไดม้ าเดนิ เล่นกลางหาดทรายสีขาว ผู้คน บนหาดทรายนี้น้อยจนได้ยินเสียงร้องของสัตว์ที่อยู่ในป่าทึบ ดา้ นหลงั อย่างชัดเจน “ แม่คะ หนูขอไปเดินเล่นทหี่ าดนะคะแม่ ” “ โอเคจะ้ ลกู ”

40

40 เสียงของหญิงสาวดังเจื้อยแจ้วบริเวณบ้านพักริมทะเลเพ่ือ ขออนุญาตแม่ของเขาไปเดนิ เล่นที่ชายหาดในเวลาตอนเช้า หญิงสาวอย่างเรนผู้รักธรรมชาติเดินเล่นไปเรื่อยๆจนบน หาดทรายสีขาวนี้มีเพียงเขาคนเดียว เรนยืนมองท้องทะเลอันกว้าง ใหญ่ที่ไกลสุดลูกหูลูกตา จนกระทั่งชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาข้างเขา ทั้งสองสบตากัน ชายหน่มุ เอ่ยทกั “ สวัสดีครบั เออ่ ….คณุ ชื่ออะไร? ผมช่ือบรูคนะ” THE END

41

41 เลา่ เร่อื งจากเพลง ตอนท่ี 1 9 กนั ยายน 1950 เรนนี่ เทรยเ์ วอร์ สาวนักเรียนนอกผู้เพ่ิง จบการศกึ ษาระดบั ปริญญาโทมาหมาดๆ จากมหาวิทยาลัยช่ือดังใน ฝรั่งเศส หญิงสาวเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสจึงได้มาศึกษาที่ประเทศ บ้านเกิดของพ่อของเขา ก่อนที่เขาจะต้องกลับไปสานต่อธุรกิจของ พ่อและแม่ที่มอี ยู่ท่ีประเทศไทย เรนนี่ไดร้ ับสายจากคนที่เขารกั มาก ที่สุดทั้งสองคนคือพ่อและแม่ของเขา พ่อและแม่โทรมาแสดงความ ยินดหี ลงั จากท่ีเขาจบการศึกษา เขาขอแม่ของเขาว่าขอเท่ียวต่อที่นี่ อีกสักหน่อย ตั้งแต่เขามาเรียนที่นี่เขาไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยว สักเท่าไหร่นักเพราะการเรียนที่ค่อนข้างหนัก เรนนี่รักการดำน้ำ เขาชื่นชอบทจ่ี ะชมแนวปะการังและฝูงปลาเลก็ ๆใต้ท้องทะเลแต่เขา ไม่มีโอกาสบ่อยนักที่จะได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ แม่ของเขาอนุญาตแต่ เมื่อเที่ยวเสร็จแล้ว เขาก็ต้องรีบกลับประเทศไทยเพราะแม่ของเขา บอกว่ามีงานใหญ่รอเขาอยู่ เรนนี่เลือกสถานที่ที่เขาจะไปดำน้ำดูปะการังดั่งที่เขาตั้งใจ ไว้ เรนนี่เลือกจะไปดำน้ำบริเวณไม่ห่างจากใจกลางกรุงปารีสมาก นัก เมื่อถึงวันเดินทางเขาเตรียมชุดดำน้ำส่วนตัวของตัวเองไปอย่าง ดี แต่นา่ เสียดายไกด์นำเทยี่ วประจำเรือท่เี ขาไปน้ันกลับบอกว่าวันนี้ ไม่มีการดำน้ำแต่เรือดำน้ำจะพาเขาและคนอื่นๆลงสู่ใต้ผิวน้ำทะเล เพื่อชมแนวปะการังและฝงู ปลาเลก็ ๆ แทน เรนน่นี ึกเสยี ดายทเี่ ขา

42

42 ไม่ได้ลงไปดำน้ำเพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็กๆอยางใกล้ชิด ด้วยตัวของเขาเอง แต่เขาตัดสินใจที่จะมาเที่ยวแล้ว คงจะยกเลิก ทริปนี้ก็ไม่ได้ เขาก้าวขาลงเรือดำน้ำก่อนที่เรือจะแล่นออกห่างไป จากชายฝ่งั จนลับสายตา รอบๆเป็นน้ำทะเลสีฟ้าใสเย็นที่มองเห็นฝูง ปลาว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำ เรือดำน้ำค่อยๆลงดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล เขานั่งติด อยู่ริมกระจกชมแนวปะการังที่มีสีสันหลากหลายและฝูงปลาที่ว่าย มาเป็นฝูงขนาดใหญ่ เขาไม่สามารถละสายตาจากสิ่งที่เห็นได้ ขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่นๆกำลังชมความสวยงามของใต้ท้องทะเล อยู่นั้น เรนนี่ก็เหลอื บไปเห็นรา่ งยักษ์กำลังว่ายมุ่งหน้ามาทางเรือดำ น้ำของเขา เขาไม่ได้เอ่ยส่งเสียงอะไรเพราะไม่อยากให้คนอื่นที่อยู่ บนเรือแตกตื่น ร่างยักษ์เคลื่อนที่มาใกล้มากขึ้นจนชิดกระจกที่เขา นั่งติดอยู่ ทำให้เขารู้ว่านี่คือฉลามขาว ฉลามขาวมีนิสัยดุร้าย กินไม่ เลือก แต่แปลกที่ฉลามขาวตัวนี้ไม่มีท่าทีเหมือนฉลามขาวตัวอื่นๆ นกั ทอ่ งเที่ยวคนอ่นื ๆเหน็ ฉลามขาวต่างพากนั ต่ืนตระหนกตกใจ ไกด์ นำเที่ยวบอกให้ทุกคนถอยห่างจากบรเิ วณกระจก มีเพียงเรนนี่ทีอ่ ยู่ บริเวณกระจกเพียงคนเดียว นัยน์ตาสีดำสนิทของฉลามขาวจ้อง มายงั นยั นต์ าสีน้ำตาลของเขา เหมือนเขากำลังเห็นร่างผู้ชายเปลือย ด้านบนมีรอยสักประหลาดบริเวณอกทั้งสองข้างสลับกับร่างฉลาม ขาวตัวยักษ์ ภาพแปลกๆผุดขึ้นมาในหัวของเรนนี่ เขาเห็นเป็นชาย หญิงที่เหมือนจะเป็นคู่รักกันอยู่ ณ สถานที่ใดที่หนึ่ง สายตาทั้งสอง จ้องกันนานราวเกือบ 1 นาที เรนนี่สะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงจากคน ด้านหลังตะโกนให้ถอยออกมา ฉลามขาวตัวนั้นค่อยๆว่ายน้ำดำด่ิง ลับตาเรนน่ไี ป ขณะท่เี รอื ดำนำ้ เคลอื่ นตวั กลับไปยงั ผิวนำ้ และจะ

43

43 กลับไปยังที่พัก เรนนี่คิดตลอดในระหว่างที่เดินทางกลับวา่ ส่ิงท่เี ห็น คืออะไร ภาพชายหญงิ ท่เี ขาเห็นมันเหมอื นเคยเกิดขึน้ แลว้ ผูห้ ญิงใน ภาพมีหน้าตาคล้ายเขามาก ภาพฉลามขาวสลับกับร่างผู้ชายคนนั้น วนเวียนอยู่ในหัวของเขา เรนนี่กลับถึงที่พักรีบหยิบโทรศัพท์กด หมายเลขของเพื่อนสนิทที่อยู่ที่ไทยแล้วกดโทรออกเพื่อปรึกษา เกี่ยวกับสิ่งที่เขาเห็น เขาสงสัยเขาอยากรู้ว่าฉลามขาวตัวนั้นคือใคร เขาจะกลับไปท่นี ัน่ อกี ครัง้ เขาไปที่นั่นอีกครั้งด้วยเรือนำเที่ยว เขายืนบริเวณหัวเรือ กวาดสายตาไปยังรอบๆของท้องทะเล พร้อมกับแสงพระอาทิตย์ที่ กำลังจะตกดินสาดส่องลงมายังผิวน้ำทะเล ส่องแสงประกาย ระยิบระยับ ทันใดนั้นท้องฟ้าที่มีแสงสีส้มอ่อนๆของพระอาทิตย์ก็ กลายเป็นเมฆครึ้ม พายุกำลังจะเข้าไกด์นำเที่ยวส่งเสียงบอก นักท่องเที่ยวให้เข้ามาอยู่ข้างในเรือ ยังไม่ถึงบริเวณที่เขาพบกับ ฉลามขาว แต่เรอื ก็ตอ้ งย้อนกลับฝ่ังซะแล้ว เรนนร่ี ู้สึกเสียดายเขาคง ไม่ได้เห็นฉลามขาวตัวนั้นอีกแน่ เรือเริ่มโอนเอนโยกไปมา ความ รุนแรงของคลื่นทะเลเพิ่มมากขึ้นจนเรนนี่ไม่สามารถทรงตัวได้ ทำ ให้พลดั ตกลงดงิ่ สู่ใตผ้ ิวน้ำ เรอื นำเทยี่ วค่อยๆเคล่ือนตัวออกห่างจาก เขาไปเรื่อยๆ เรนนี่กำลังตะเกียดตะกายอยู่ใต้ผิวน้ำรอให้คนมา ช่วยเหลือ เขาพยายามตะโกนส่งเสียงเพื่อให้คนบนเรือทราบว่าเขา ยังคงอยู่ตรงนี้ เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อจะให้ตัวเองรอดกลับไปเจอ หน้าของพ่อและแม่ของเขาอีกครั้ง น้ำเริ่มเข้าจมูกมากขึ้น เริ่มขาด อากาศหายใจ ร่างกายจมดง่ิ ลึกลงไปเรอ่ื ยๆ เขาคดิ วา่ เขาไม่รอด

44

44 แล้ว เขาคงไม่ได้กลับไปทำงานใหญ่ที่แม่เขาบอกแล้ว อยู่ดีๆก็มีร่าง ใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เรนนี่ เขาถูกดันตัวขึ้นจากด้านหลัง ให้ขึ้นสู่ผิวน้ำเพื่อมีอากาศหายใจอีกครั้ง เขาพยายามเปิดตาเพื่อ มองวา่ ใครกันทีช่ ว่ ยชวี ติ เขาภาพลางๆท่เี หน็ เป็นเหมอื นฉลามขาวตัว นั้น เขาพยายามจะเปิดตาให้กว้างเพื่อมองให้ชัดแต่เปลือกตาบางๆ ก็ค่อยๆปิดลง เวลารุง่ เชา้ ตัวของเรนนีอ่ ยู่บนหาดทรายบนเกาะรา้ ง แห่งหนึ่ง เรนนี่ลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆแต่พบกับท้องทะเล อันกวา้ งใหญ่ ไร้ผู้คน เกาะรา้ งแห่งนี้ไม่มคี นอยู่เลย ได้ยินเพียงเสียง ซัดของคลื่นที่กระทบเข้ามาสู่ชายฝั่ง และเสียงเจื้อยแจ้วของนก บริเวณด้านหลังของเขาที่เป็นป่าทึบ เขาฉุดคิดขึ้นได้ว่า ไม่ใช่เขา จมน้ำตายไปแล้วเหรอ ใครกันที่ช่วยชีวิตเขาไว้ อยู่ดี ๆ เสียงฝีเทา้ ก็ ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ตัวเรนนี่ เรนนี่ยังคงนั่งอยู่บนหาดทราย เงาของคนคนหนึ่งตกกระทบสู่พื้นทราย เรนนี่ค่อยๆแหงนหน้าข้ึน มองไปยงั คนๆนั้น ที่ยนื อยดู่ ้านหน้าของเขา เขามองเหน็ เป็นชายผม หยักศกเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำสนิท เปลือยท่อนบนทำให้เห็นหน้า ท้องที่เป็นลอนสวยงาม และบนแผงอกของเขามีรอยสักประหลาด เต็มไปหมด เขาคนนั้นก็คือ “บรูค” ฉลามขาวที่ไม่เคยรู้จักความรกั มานานเทา่ ไหรแ่ ล้วก็ไมร่ ู้ เรนนไ่ี ดแ้ ต่มองและสงสยั ในตัวบรูคว่าชาย ที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร เขารู้สึกผูกพันตั้งแต่แรกเจอด้วยความ สงสยั เรนนจี่ ึงเอย่ ถามเขาด้วยภาษาองั กฤษแตช่ ายตรงหนา้ เขากลับ ตอบมาด้วยภาษาไทยด้วยเสียงที่นุ่มลึกและเย็นชาพร้อมกับสายตา ที่จ้องมายังเรนนี่ เรนนี่ผงะเมื่อเขาเห็นสายตาของคนตรงหน้า เหมอื นกบั สายตาของฉลามขาวทเ่ี ขาเจอใตท้ ะเลเม่ือวันน้ันแต่เขา

45

45 คิดว่าก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ฉลามขาวจะมาเป็นมนุษย์ เรนนี่ได้แต่คิด ด้วยความงุนงงว่าทำไมเขาถึงพูดภาษาไทยได้ แล้วเขาคือใคร เขา อยู่บนเกาะที่นี่คนเดียวเหรอ ความสงสัยของเรนนี่ผุดขึ้นเต็มหัว ก่อนทช่ี ายหน่มุ ตรงหนา้ จะเดินเข้าไปในปา่ เรนน่ีไดแ้ ต่นง่ั มองแผ่น หลังของชายหนุ่มที่ค่อยๆเดินเข้าไปในป่า หลังจากที่บรูคกลับ ออกมาเรนนี่ก็ได้ถามคำถามที่ค้างคาในใจว่าเขาคือใคร เขาอยู่ท่ี เกาะนี้คนเดียวเหรอ บรูคได้แต่ทำหน้าเย็นชาแล้วยื่นผลไม้ให้เรนนี่ เพอ่ื เปน็ อาหารเช้าสำหรบั วนั นี้ เรนนีก่ ล่าวขอบคณุ บรูคและบอกชื่อ ของเขาเพื่อเป็นการแนะนำตัวแต่บรูคก็ยังทำหน้าเย็นชาใส่เขา เหมือนเดิม หลังจากที่เรนนี่กินผลไม้ที่บรูคให้ บรูคบอกกับเรนนี่วา่ ให้ตามเขามา เรนนี่ทำหน้าสงสัยอีกครั้งแต่เขาก็เดินตามไปอย่าง งา่ ยดาย ตลอดระยะทางทเี่ ดนิ ไปนนั้ เรนนเี่ อ่ยถามบรูคตลอดทางแต่ ก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมาเลยจนกระทั่งเดินมาถึงหน้าถ้ำแห่ง หนึ่งที่อยู่ในป่า บรูคและเรนนี่อยู่ในถ้ำด้วยกันเพียงสองคน ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนค่อยๆพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆจนเรนนี่ ลืมไปเลยว่าตนเองนั้นต้องกลับบ้าน แต่เรนนี่ยังคงสงสัยว่าบรูคคือ ใครทำไมเขาถึงอยู่ที่เกาะร้างแห่งนี้เพียงคนเดียว ในตอนดึกๆบรูค มักจะออกไปข้างนอกจนทำให้เรนนี่สงสัยจนคืนหนึ่งเรนนี่ตัดสินใจ แอบตามบรูคออกไปเพอ่ื ดวู า่ เขาออกไปไหนกันแน่ เรนนีเ่ ดินตามไป เรื่อยๆจนถึงบริเวณหาดทรายเขาเห็นบรูคเดินลงไปในน้ำ เรนนี่ได้ พบกับสิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นเรื่องจริงเขาเห็นร่างของบรูค ค่อยๆกลายร่างเป็นฉลามขาว เรนน่ีเดินกลับเขา้ ไปในถ้ำด้วยอาการ เหม่อลอยเพราะยังอึ้งกับสิ่งทเ่ี ห็นอยแู่ ละ นงั่ คดิ ทัง้ คืนวา่ สิ่งทเ่ี ขา

46