BROOKE บุคคลผู้อยู่ใกล้สายน้ำ

1

2  บุคคลผอู้ ยใู่ กล้สายนำ้

3  บคุ คลผ้อู ยใู่ กลส้ ายน้ำ พมิ พค์ รง้ั ที่ 1 วนั ท่ี 9 กนั ยายน พ.ศ.2562 สงวนลขิ สทิ ธ์ติ ามพระราชบัญญตั ลิ ขิ สทิ ธิ์ พ.ศ.2537 ท่ีปรึกษา คณุ ครเู พลินพิศ สุพพตั กลุ บรรณาธิการ สภุ ัชชา เผา่ พนั ธ์ุ ออกแบบปก สภุ ัชชา เผา่ พนั ธ์ุ จติ ตมิ า ทรงแสงจนั ทร์ ผเู้ ขยี น จิตติมา ทรงแสงจนั ทร์ ณชิ าภัทร พพิ ัฒนป์ ระสิทธ์ิ สภุ ัชชา เผ่าพนั ธ์ุ พธุ ธติ า เชิญรมั ย์ พิสจู น์อกั ษร ณิชาภัทร พิพัฒนป์ ระสิทธิ์ พธุ ธติ า เชิญรัมย์ วางรูปแบบ สุภัชชา เผา่ พันธ์ุ จัดพมิ พ์โดย โรงเรียนประโคนชยั พิทยาคม 154 หมู่ 2 ตำบลประโคนชัย อำเภอประโคนชยั จงั หวดั บุรีรมั ย์ 31140

ก คำนำสำนกั พมิ พ์ BROOKE คือชื่อหนังสือเรื่องสั้นเล่มแรกของเรา โดยมี ความหมายคอื บุคคลผู้อยใู่ กลส้ ายน้ำ ผ้ตู อ้ งคำสาปทรี่ อใหใ้ ครสักคน มาแกค้ ำสาปจงึ ทำใหห้ นังสือเลม่ นยี้ ังคงเปน็ ปรศิ นาวา่ ใครจะเป็นผู้ท่ี จะแก้คำสาปนี้ได้ งานเขียนชุดนี้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการไปกับบางสิ่ง บางอยา่ งจนนำไปสสู่ ่งิ ที่เราเรยี กวา่ “ปาฏหิ ารยิ ์” ในชีวิตของคนเราทุกคนต่างมีปาฏิหาริย์ท่ีแตกต่างกัน การ ที่เราได้รู้จกั กับความรักมันมีท้ังเรื่องที่ดีและก็ไม่ดี แต่เรื่องสั้นเล่มนี้ จะเล่าถึงปาฏิหาริย์แห่งความรักที่เกิดขึ้น ความรักที่ดูเหมือนจะ เป็นไปไม่ได้ ความรักที่ต่างสายพันธุ์ ความรักที่ยังไม่รู้ว่าจะจบลง อย่างไร แต่ในความไม่แน่นอนนั้นก็ยังมีความสุข เล็ก ๆ แทรกอยู่ ในชว่ งระยะเวลาสั้นๆ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มเล็กที่พกพาสะดวก มีเนื้อหา อ่านง่าย ซึ่งมีจุดประสงค์ให้ผู้อ่านได้พบเจอกับเรื่องราวที่เกิดข้ึน อยา่ งไม่คาดฝันมากอ่ น ณ กรุงปารีส แห่งประเทศฝรงั่ เศส

ข ก ข สารบัญ 1 2 คำนำสำนกั พิมพ์ 3 สารบญั 3 เพลงทีน่ ำมาแต่งเรื่อง 3 เร่อื งย่อจากเพลง 3 จดุ ทจ่ี ะนำมาแตง่ เรื่อง ขยายความให้ได้เร่ือง 4 กำหนดแนวคิด 6 กำหนดโครงเรื่อง 29 ตวั ละคร 35 บทนำ 41 ตอนท่ี 1 51 ตอนท่ี 2 ตอนที่ 3 เล่าเรื่องจากเพลง แนะนำนักเขียน

1 เพลง: สายแนนหวั ใจ ศลิ ปิน ก้อง ห้วยไร่ คอื จง่ั ภาพเหล่านี้เคยเกิดขึ้นแลว้ แตก่ ็จำบ่ได้ว่า เกิดข้ึนตอนได๋ อยใู่ นความทรงจำหรือวา่ แค่ฝันไป ทั้งทห่ี วั ใจบเ่ คยเช่ือเรื่องแบบนี้ เลย คนๆ หนึ่งทเี่ พิ่งเคยเจอกันแต่ว่าภาพเหล่านน้ั ตามเข้ามา หลอกหลอน ให้ใจคิดถึง ไมเ่ คยเปน็ มากอ่ น ไมไ่ ด้อ้อนวอน เรยี กร้องขอจากใคร สงิ่ ท่แี นมบเ่ หน็ เคยปิดใจบย่ อมรบั มนั แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับ แปรผัน จากมือ้ น้ี ฮอดมื้อนั้น สิบ่ยอมใหผ้ ูใ้ ดม๋ าทำรา้ ย ต่อจากน้ี สิคอยดแู ล เจ้าใหด้ ีๆ บ่ใหผ้ ใู้ ด๋เขา้ มากลำ้ กราย ในชวี ิตเจา้ ทั้งทีใ่ จบเ่ ชื่อวา่ ความฮักน้นั มจี ริงอยู่บ่ แตก่ ็งง ชีวติ เจ้าของ เปน็ หยงั ต้องมาดแู ล คนๆ หนงึ่ ทเี่ ฮาบเ่ คยฮู้จกั แต่ฮักไปเบิดท้งั ใจ หรอื ย้อนว่าเวรว่ากรรม อนั ใด เฮ็ดให้เฮาพ้อกัน แม่นสยิ ้อนกรรมยอ้ นเวรอันใด๋ สิบไ่ ปไส ขอยนื ข้างๆ เธอ

2 เรอื่ งย่อจากเพลง สาวนักเรียนนอกผู้เพิ่งจบปริญญาโท แต่ยังคงอยาก ท่องเที่ยวในสถานที่ในประเทศที่ตนศึกษาอยู่ ก่อนที่จะต้องกลับไป สานต่อธุรกิจของคุณพ่อและคุณแม่ของเขา แต่ความรักต่าง สายพันธุ์ก็เกิดขึ้นเมื่อเขาได้พบกับฉลามขาวซึ่งเป็นมนุษย์ผู้ต้อง คำสาป ความรักและความผูกพนั เหมือนเคยเกิดขน้ึ มาก่อนแล้วแต่ก็ ไม่รู้ว่าเกดิ ขึ้นตอนไหน หญิงสาวอยากจะดูแลฉลามแม้ว่าตนจะเป็น ผู้หญิง อยากจะแก้คำสาปให้กับเขา แต่ไม่รู้ว่าวิธที ี่จะแก้คำสาปนั้น จะต้องทำอย่างไร ไม่ว่าเวรกรรมอะไรที่ทำให้ทั้งสองพบกัน ถึงแม้ จะตา่ งสายพนั ธุ์กนั ทั้งสองกจ็ ะอยู่ขา้ งกนั เสมอ

3 จุดที่จะนำมาแตง่ เรือ่ ง ขยายความให้ไดเ้ ร่ือง บรูค ผเู้ ปน็ ฉลามขาว ทำไมถึงถกู สาป เรนน่ี จะแก้คำสาปใหบ้ รคู ได้อยา่ งไร เรนนี่ กบั บรคู มคี วามสัมพนั ธ์กนั อย่างไรในอดีต กำหนดแนวคิด ความรกั ไมไ่ ด้ขน้ึ อยู่กบั ความต่างของสายพนั ธ์ุ แต่ ข้นึ อยูก่ ับความจรงิ ใจทมี่ ใี ห้กันมากกวา่ กำหนดโครงเรอ่ื ง ปาฏหิ าริยแ์ หง่ รักนิรนั ดร์ แต่ต่อใหร้ กั แค่ไหน สดุ ท้ายก็ต้องตายจากกนั ทุกสง่ิ ล้วนเป็นอนจิ ลักษณะ ทุกส่ิงลว้ นไม่ มีอะไรแนน่ อน ตวั ละคร 1.เรนน่ี เทรย์เวอร์ สาวลูกคร่ึงไทย ฝร่ังเศส มีนยั น์ตาสี นำ้ ตาลเหมอื นแม่ รกั อสิ ระ รักธรรมชาติ เป็นนกั เรยี นนอกดา้ น บรหิ ารธุรกจิ จบปริญญาโทท่ีตา่ งประเทศ และต้องมาสานต่อธรุ กจิ ของพ่อและแม่ที่ประเทศไทย 2.บรคู ฉลามขาว มนษุ ยผ์ ตู้ ้องคำสาปมานานเท่าไหร่แลว้ ก็ ไมร่ ู้ มีนยั น์ตาสดี ำสนิท รอคอยให้ใครสักคนมาแกค้ ำสาป

4 บทนำ ปาฏิหาริย์ของคุณเป็นแบบไหนกัน ปาฏิหาริย์ของฉันคือ การไดก้ ลับมาพบกับความรักทีเ่ หมือนเคยเกดิ ขึน้ มาแล้ว การใชช้ วี ิต กลางเมอื งใหญ่เพยี งคนเดยี ว คนเราก็ต่างตอ้ งการใครสักคนทเ่ี ข้ามา เตมิ เตม็ เขา้ มาเปน็ ความสุขเล็ก ๆ ในช่วงชวี ิตหน่งึ ใครจะไปคิดล่ะ! ว่าฉนั จะมแี ฟนเปน็ คณุ ฉลาม... ณ มหาวทิ ยาลยั ชอ่ื ดังใจกลางกรุงปารีส ในวนั จบการศึกษา , 9 กันยายน 1950 เรนน่ี เทรยเ์ วอร์ สาวนักเรยี นนอกผู้เพ่ิงจบการศึกษาระดับ ปริญญาโทมาหมาดๆ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในฝรั่งเศส หญิงสาว เป็นลูกคร่งึ ไทยฝร่ังเศสจึงได้มาศึกษาที่ประเทศบ้านเกิดของพ่อของ เขา ก่อนที่เขาจะต้องกลับไปสานต่อธุรกิจของพ่อและแม่ที่มีอยู่ที่ ประเทศไทย เสียงโทรศพั ท์สนั่ ขึ้น ครืด ครืด........... “ Congratulations my daughter ” น้ำเสียงทค่ี นุ้ เคยจาก โทรศัพทด์ ังขึน้ แม่ของเรนนีร่ ีบโทรมาแสดงความยนิ ดหี ลงั จากทีเ่ ขา จบการศกึ ษา

5 “ Thank you mom ” “ พอ่ กับแม่ขอโทษนะทไี่ มไ่ ด้ไปแสดงความยนิ ดีกับลกู ดว้ ยตัวเอง ” “ไมเ่ ปน็ ไรค่ะแม่ เดี๋ยวเรากเ็ จอกันแล้ว ” “วนั นเ้ี ป็นวนั ทีห่ นเู รียนจบแท้ๆ ” “ เดยี๋ วหนูก็จะกลับไทยแลว้ แต่...... ” “ แตอ่ ะไรเหรอลกู ” “ หนอู ยากจะขอเท่ียวท่ีนต่ี ่อสกั 2 สัปดาหไ์ ด้ไหมคะ ” ตั้งแตเ่ รนนี่มาเรยี นทนี่ ่ีเขาไมค่ ่อยได้ออกไปเทีย่ วสกั เท่าไหร่ นกั เพราะการเรียนทคี่ ่อนข้างหนัก เรนนรี่ ักการดำน้ำ เขาช่ืนชอบท่ี จะชมแนวปะการงั และฝูงปลาเลก็ ๆ ใต้ทอ้ งทะเลแตเ่ ขาไม่มีโอกาส บ่อยนักที่จะไดท้ ำในส่งิ ทีเ่ ขาชอบ “ ไดส้ ลิ ูก แตแ่ ม่มงี านใหญร่ อลูกอยู่นะ รีบกลับมาไวๆละ่ ” “ โอเคค่ะแม่ ” แม่ของเขาอนญุ าตแต่เมื่อเทย่ี วเสรจ็ แล้ว เขาก็ตอ้ งรบี กลับ ประเทศไทยเพราะแม่ของเขาบอกว่ามีงานใหญ่รอเขาอยู่

6 ตอนที่ 1 เรนนี่เลือกสถานที่ที่เขาจะไปดำน้ำดูปะการังดั่งที่เขาตั้งใจ ไว้ เรนนี่เลือกจะไปดำน้ำบริเวณไม่ห่างจากใจกลางกรุงปารีส มากนัก เมื่อถึงวันเดินทางเขาเตรียมชุดดำน้ำส่วนตัวของตัวเองไป อย่างดี ณ ทะเลท่ีห่างจากใจกลางกรงุ ปารีสไม่มากนัก “ วนั นไ้ี มม่ ีการดำนำ้ นะคะ แต่จะมีเรอื ดำน้ำพานกั ท่องเทีย่ วชมแนว ปะการังใต้ท้องทะเลแทนค่ะ ” เสียงของไกด์นำเที่ยวดังขึ้นเพ่ือ อธิบายเก่ยี วกบั ทริปในวันน้ี “ เห้อ! ไมเ่ ป็นไปตามแผนที่คดิ ไว้เลย ” แต่น่าเสียดายไกด์นำเที่ยวประจำเรือที่เขาไปนั้นกลับบอก ว่าวันนี้ไม่มีการดำน้ำแต่เรือดำน้ำจะพาเขาและคนอื่น ๆ ลงสู่ใต้ผวิ น้ำทะเลเพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็ก ๆ แทน เรนนี่นึก เสียดายท่ีเขาไม่ได้ลงไปดำน้ำเพื่อชมแนวปะการงั และฝูงปลาเล็ก ๆ อย่างใกล้ชิดด้วยตัวของเขาเอง แต่เขาตัดสินใจที่จะมาเที่ยวแล้ว คงจะยกเลิกทริปนก่ี ็ไม่ได้ ทรปิ นี้เป็นทรปิ ทมี่ คี นไทยสว่ นใหญ่ ทำให้ เรนนี่ก็อดนึกคิดถึงพ่อและแม่ และบ้านเกิดของเขาไม่ได้ แต่เที่ยว เสรจ็ ก็จะได้เจอหน้ากันแลว้

7 “ ขอให้นกั ทอ่ งเทยี่ วเตรียมตัวลงเรอื ไดเ้ ลยนะคะ ” เขาก้าวขาลงเรือดำน้ำก่อนที่เรือจะแล่นออกห่างไปจาก ชายฝั่งจนลับสายตา รอบ ๆ เป็นน้ำทะเลสีฟ้าใสเย็นที่มองเห็น ฝูงปลาว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำ เรือดำน้ำค่อยๆลงดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล เขาน่ัง ติดอยู่ริมกระจกชมแนวปะการังที่มีสีสันหลากหลายและฝูงปลาท่ี ว่ายมาเป็นฝูงขนาดใหญ่ เขาไม่สามารถละสายตาจากสิ่งที่เห็นได้ ขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ กำลังชมความสวยงามของใต้ท้อง ทะเลอยู่นั้น เรนนี่ก็เหลือบไปเห็นร่างยักษ์กำลังว่ายมุ่งหน้ามาทาง เรือดำน้ำของเขา เขาไม่ได้เอ่ยส่งเสียงอะไรเพราะไม่อยากใหค้ นอ่นื ที่อยู่บนเรือแตกต่ืน ร่างยักษ์เคลื่อนที่มาใกล้มากขึ้นจนชิดกระจกท่ี เขานั่งติดอยู่ ทำให้เขารู้ว่านี่คือฉลามขาว ฉลามขาวมีนิสัยดุร้าย กินไม่เลือก แต่แปลกที่ฉลามขาวตัวนี้ไม่มีท่าทีเหมือนฉลามขาวตัว อื่นๆ นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ เห็นฉลามขาวต่างพากันตื่นตระหนก ตกใจ “ OMG!!!!!! นั่นฉลามขาว ” “ Oh!!! มันเข้ามาใกลข้ นาดนไ้ี ดย้ ังไง ” เสียงของนักท่องเที่ยวที่อยู่ในเรือดังขึ้นเมื่อพวกเขาได้พบ กับฉลามขาว “ ขอให้นักท่องเท่ียวถอยออกหา่ งจากบรเิ วณกระจกดว้ ยนะคะ ”

8 ไกด์นำเที่ยวบอกให้ทุกคนถอยห่างจากบริเวณกระจก มี เพียงเรนนีท่ ีอ่ ยบู่ รเิ วณกระจกเพียงคนเดยี ว นัยน์ตาสีดำสนิทของฉลามขาวจ้องมายังนัยน์ตาสีน้ำตาล ของเขา เหมือนเขากำลังเห็นร่างผู้ชายเปลือยด้านบนมีรอยสัก ประหลาดบริเวณอกทั้งสองข้างสลับกับร่างฉลามขาวตัวยักษ์ ภาพแปลกๆผดุ ขนึ้ มาในหวั ของเรนนี่ เขาเห็นเปน็ ชายหญิงที่เหมือน จะเป็นคู่รักกันอยู่ ณ สถานที่ใดที่หน่ึง สายตาทั้งสองจ้องกันนาน ราวเกือบ 1 นาที “ น่คี ณุ ! ถอยห่างออกมาจากกระจกเดยี๋ วน้นี ะ ” เรนนสี่ ะดุง้ ขึ้นเมอ่ื ไดย้ นิ เสียงจากคนด้านหลงั ตะโกนให้ถอย ออกมา ฉลามขาวตัวนั้นค่อยๆว่ายน้ำดำดิ่งลับตาเรนนี่ไป ขณะท่ี เรือดำนำ้ เคลอ่ื นตวั กลับไปยงั ผวิ น้ำและจะกลบั ไปยังที่พัก เรนนี่คิดตลอดในระหว่างที่เดินทางกลับว่าสิ่งที่เห็นคือ อะไร ภาพชายหญิงที่เขาเห็นมันเหมือนเคยเกิดขึ้นแล้ว ผู้หญิงใน

9 ภาพมีหน้าตาคล้ายเขามาก ภาพฉลามขาวสลับกับร่างผู้ชายคนนัน้ วนเวียนอยู่ในหวั ของเขา ณ ท่ีพกั เรนนี่กลับถึงที่พักรีบหยิบโทรศัพท์กดหมายเลขของเพื่อน สนิททอี่ ยทู่ ไ่ี ทยแล้วกดโทรออกเพื่อปรึกษาเกยี่ วกับส่ิงทเ่ี ขาเห็น “ ฮัลโหลเบล แกว่างคุยไหม ” “ ว่างสิ เรยี นจบแลว้ เมอ่ื ไหร่จะกลับไทยสกั ทจี่ ๊ะ ” “ เดีย๋ วสัปดาห์หน้ากเ็ จอกนั ละ ” “ แลว้ โทรมามอี ะไรรึเปล่า ” “ พอดีมีเร่อื งจะปรึกษานิดหน่อย ” “ เรื่องอะไรไหนเลา่ มาซ?ิ ” “ วนั น้ฉี นั ไปนงั่ เรือดำน้ำมาแล้วฉนั เจอกับฉลามขาว ” “ แลว้ มนั แปลกยงั ไง ไปทะเลแล้วเจอฉลามมนั ก็เปน็ เรือ่ งปกติอยู่ แลว้ หนิ ”

10 “ แปลกสแิ ก ก็ฉนั เห็นรา่ งผู้ชายเปลือยด้านบนมรี อยสักประหลาด สลบั กบั เหน็ เป็นฉลามขาว ” “ ช่วงนีแ้ กพกั ผ่อนน้อยไปรึเปล่า อาจจะตาฝาดไปก็ได้นะ ” “ ไมน่ ะ ฉันก็พกั ผ่อนเพยี งพอ แลว้ ภาพมันก็ผุดมาในหัวฉนั เต็มไป หมด ” “ ภาพอะไรของแก ” “ ฉนั เหน็ ภาพผ้หู ญิงหนา้ ตาคลา้ ยฉันนัง่ อยกู่ ับผ้ชู ายคนหนง่ึ ที่ รมิ ทะเล ” “ เพอ้ เจ้อแลว้ เดี๋ยวกลบั มาไทยแวะมาหาฉนั ดว้ ยนะ ฉันจะเช็ค สมองใหส้ ักหน่อย ” “ จ้า คณุ หมอคนสวย แตฉ่ ันเหน็ จริง ๆ นะ เดย๋ี วฉนั จะกลบั ไปท่ีนัน่ อีกครั้ง ฉันตอ้ งร้ใู ห้ไดว้ ่าภาพทผ่ี ดุ ข้ึนมาให้ฉันเหน็ มนั หมายความวา่ อะไร ” เรนนี่สงสัย เขาอยากรู้ภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขาคือ อะไร เขาจะกลับไปที่นั่นอีกครั้ง เพราะเขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาเห็นมันมี เรื่องราวบางอย่างซ่อนอยูแ่ น่ ๆ

11 ณ ท่าเรือแห่งเดมิ ที่เรนนีไ่ ปเมอ่ื ครั้งก่อน เรนนี่ไปที่นั่นอีกครั้งด้วยเรือนำเที่ยว เขายืนบริเวณหัวเรือ กวาดสายตาไปยงั รอบ ๆ ของทอ้ งทะเล พร้อมกับแสงพระอาทิตย์ท่ี กำลังจะตกดิน สาดส่องลงมายังผิวน้ำทะเล ส่องแสงประกาย ระยิบระยับ ทันใดนั้นท้องฟ้าที่มีแสงสีส้มอ่อนๆของพระอาทิตย์ก็ กลายเปน็ เมฆครึ้ม พายุกำลังจะเข้า “ นี่มนั อะไรกันเน่ยี !! เมอื่ ก้ีท้องฟ้ายงั สว่างอยเู่ ลย ” เรนนี่เอ่ยอุทานขึ้น เมื่ออยู่ดี ๆ บรรยากาศบนท้องฟ้าก็ เปลีย่ นไปอยา่ งกะทนั หนั “ นักท่องเที่ยวที่อยู่บริเวณหัวเรือ เชิญเข้ามาด้านในด้วยนะคะ เน่อื งจากพายุกำลังจะเข้า ” ไกด์นำเที่ยวส่งเสียงบอกนักท่องเที่ยวให้เข้ามาอยู่ข้างใน เรือ ยังไม่ถึงบริเวณที่เขาพบกับฉลามขาว แต่เรือก็ต้องย้อนกลับฝ่ัง ซะแล้ว

12 เรนนี่รู้สึกเสียดายเขาคงไม่ได้เห็นฉลามขาวตัวนั้นอีกแน่ เรือเรมิ่ โอนเอนโยกไปมา ความรนุ แรงของคลนื่ ทะเลเพิ่มมากข้ึนจน เรนนไ่ี มส่ ามารถทรงตัวได้ ทำใหพ้ ลัดตกลงดิ่งสใู่ ต้ผิวนำ้ เรอื นำเท่ียวคอ่ ยๆเคล่อื นตวั ออกห่างจากเขาไปเรื่อย ๆ “ ชว่ ยด้วย!!!!! ฉันยงั อยู่ตรงน้ี ” เขาพยายามตะโกนส่งเสียงเพื่อให้คนบนเรือทราบว่าเขา ยังคงอยู่ตรงนี้ เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อจะให้ตัวเองรอดกลับไปเจอ หนา้ พ่อและหนา้ แม่ของเขาอกี ครั้ง เรนน่นี กึ ในใจ “ ( พ่อคะแม่คะ หนูขอโทษ หนูคงไม่ได้กลับไปทำงานใหญ่ที่แม่ บอกไว้แลว้ ) ” นำ้ เร่ิมเขา้ จมกู มากขนึ้ เร่ิมขาดอากาศหายใจ ร่างกายดำด่งิ ลกึ ลงไปเรื่อย ๆ เขาคดิ ว่าเขาไม่รอดแลว้ เขาคงไม่ได้กลับไปทำงาน ใหญ่ท่แี ม่เขาบอกแล้ว อยู่ดี ๆก็มรี า่ งใหญค่ อ่ ยๆเคลื่อนตวั เข้ามาใกล้ เรนนี่ เขาถกู ดันตวั ข้นึ จากด้านหลังให้ขึ้นสู่ผวิ น้ำเพ่ือมีอากาศหายใจ อกี คร้ัง เรนนีน่ กึ ในใจ

13 “ ( อะ๊ !!! ใครกนั ที่มาชว่ ยฉนั ) ” เขาพยายามเปิดตาเพื่อมองว่าใครกันที่ช่วยชีวิตเขา ภาพลางๆที่เห็นเป็นเหมือนฉลามขาวตัวนั้น เขาพยายามจะเปิดตา ใหก้ วา้ งเพอื่ มองใหช้ ัดแตเ่ ปลอื กตาบาง ๆ กค็ อ่ ยๆปดิ ลง ณ เกาะรา้ งแหง่ ท้องทะเลอนั กวา้ งใหญไ่ พศาล เรนน่ีลมื ตาข้ึนมาแล้วมองไปรอบ ๆ แต่พบกบั ทอ้ งทะเลอัน กวา้ งใหญ่ ไร้ผู้คน เกาะร้างแห่งนี้ไม่มีคนอยู่เลย ได้ยินเพียงเสียงซัด ของคลืน่ ทกี่ ระทบเข้ามาสู่ชายฝ่ัง และเสยี งเจื้อยแจว้ ของนกบริเวณ ด้านหลังของเขาที่เป็นปา่ ทบึ เขาฉุดคิดข้ึนได้วา่ ไม่ใช่เขาจมนำ้ ตาย ไปแล้วเหรอ ใครกันที่ช่วยชีวิตเขาไว้ อยู่ดี ๆ เสียงฝีเท้าก็ค่อยๆ เคลอื่ นตัวเขา้ มาใกล้ตัวเรนนี่ เรนนย่ี ังคงน่งั อย่บู นหาดทราย เงาของ คนคนหนึ่งตกกระทบส่พู ืน้ ทราย เรนนค่ี ่อยๆแหงนหนา้ ขึ้นมองไปยัง คนๆนั้น ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา เขามองเห็นเป็นชายผมหยักศก เล็กน้อย นัยน์ตาสีดำสนทิ เปลือยท่อนบนทำให้เห็นหน้าท้องที่เปน็ ลอนสวยงาม และบนแผงอกของเขามรี อยสกั ประหลาดเตม็ ไปหมด

14 “ Why I’m here ” เรนนเ่ี อย่ ถามชายหนมุ่ ที่อย่ตู รงหน้า เมอื่ เขาร้สู กึ ตวั ขน้ึ “ เจา้ จมน้ำ ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยตอบมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและ สายตาที่ดูนิ่งพร้อมกับคำพูดสั้นๆ เรนนี่ผงะเมื่อเขาเห็นสายตาของ คนตรงหน้าเหมือนกับสายตาของฉลามขาวที่เขาเจอใต้ทะเล เม่ือวันนั้น แตเ่ ขาคิดว่ากค็ งเปน็ ไปไมไ่ ดท้ ี่ฉลามขาวจะมาเป็นมนษุ ย์ “นายเป็นคนไทยเหรอ ทำไมถึงพดู ไทยได้ แล้วนายชอ่ื อะไร” “ บรูค ” เรนนี่ได้แต่คิดด้วยความงุนงงว่าทำไมเขาถึงพูดภาษาไทย ได้ แลว้ เขาคือใคร เขาอยู่บนเกาะที่น่ีคนเดียวเหรอ ความสงสัยของ เรนน่ผี ุดขนึ้ เต็มหวั หลังจากท่บี รูคตอบเรนนีเ่ ขาก็ได้เดนิ เข้าไปในป่า เรนนี่ได้แต่นั่งมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ค่อยๆเดินเข้าไปในป่า หลงั จากท่บี รูคกลบั ออกมาเรนนกี่ ไ็ ดถ้ ามคำถามที่ค้างคาในใจ “ นายเป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วนายอยู่บนเกาะนี้คนเดียว เหรอ ”

15 บรูคได้แต่ทำหน้าเย็นชาแล้วยื่นผลไม้ให้เรนนี่เพื่อเป็น อาหารเช้าสำหรบั วันน้ี เรนน่ีกล่าวขอบคณุ บรูคและบอกชื่อของเขา เพื่อเป็นการแนะนำตวั แตบ่ รคู กย็ ังทำหนา้ เยน็ ชาใสเ่ ขาเหมอื นเดิม “ ขอบคุณสำหรบั อาหารมอ้ื นี้ ฉนั ชือ่ เรนน่ีนะ ” “……” “ ว่าแตน่ ายช่วยฉนั ไว้เหรอ ” แต่กลับไม่ได้ยินเสียงของบรูคเลย ได้ยินเพียงเสียงคลื่นที่ ซัดเข้าชายฝั่งเท่านั้น ระหว่างที่เรนนี่นั่งกินผลไม้อยู่ใต้ต้นไม้ภายใต้ แสงของดวงอาทิตย์ที่สาดส่องมายังต้นไม้ทอดเงาลงสู่พื้นทราย พอจะเปน็ ที่รม่ ทใี่ ห้หญิงสาวได้นั่งรบั ประทานอาหารเช้าม้ือแรกของ วันนี้ เมื่อเรนนี่รับประทานผลไม้ที่บรูคหามาให้เสร็จ บรูคก็เอ่ยขึ้น ว่า “ตามขา้ มา” เรนนไี่ มเ่ อย่ ตอบอะไร ได้แตเ่ ดนิ ตามไปดว้ ยความงนุ งง เรนนีเ่ อย่ ถามตลอดการเดินทาง “เราจะไปไหนกันเหรอ” “แลว้ ที่นี่มันคอื ทไี่ หน ทำไมไม่มผี ู้คนเลย” “แล้วนายเป็นใคร อยู่ที่น่ีคนเดียวเหรอ แล้วนายมเี พ่ือนมัย้ ฉันเป็น เพ่ือนนายได้นะ”

16 “…….” “นายหยง่ิ จังอะ ถามก็ไม่ตอบ” “อะไรคือหยง่ิ ” “ฉันคดิ ว่านายพูดไมเ่ ปน็ นะเนยี่ ” บรูคได้แต่หันมามองหน้าเรนนี่แต่ไม่เอ่ยอะไรสักคำทั้งสอง เดินทางมาจนถึงหน้าถ้ำ น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของคนขี้สงสัยดังขึ้นอีก ครัง้ “ทนี่ ่ีมีถ้ำด้วยเหรอ” บรูคพยักหน้าด้วยใบหน้าที่เย็นชาของเขา ทั้งสองก้าวขา เขา้ มาในถำ้ ในถำ้ นี้เปน็ ถ้ำไม่เหมือนกับที่อ่ืนถึงแม้เรนนีจ่ ะไม่ค่อยได้ เข้าป่าแต่เขาพอจะรู้ว่าลักษณะของถ้ำเป็นเช่นไร ในถ้ำเต็มไปด้วย โขดหินที่มีรูปร่างสวยงาม มีหินที่มีลักษณะเหมือนอ่างน้ำมีน้ำที่ใส สะอาด ที่นี่เหมือนเป็นที่อยู่ของมนุษย์หรือที่นี่เป็นที่อยู่ของบรูค เรนน่ีเอย่ ถาม “นี่คอื ทอ่ี ย่ขู องนายเหรอ” “ไมใ่ ช่” “อ้าว นายไม่ได้อยู่บนเกาะร้างน้ีคนเดียวเหรอ ทำไมนายชอบพูดคำ วา่ ขา้ กับเจ้าล่ะ ทำไมนายไมพ่ ดู ว่าเธอกบั ฉนั ” “อะไรคอื เธอกบั ฉนั ”

17 “กเ็ ราสองคนไง” ใบหน้าของเรนนี่ผุดยิ้มขึ้นเมื่อคนตรงหน้าเริ่มถามคำถาม กลบั “นีน่ ายไม่รู้จกั คำวา่ เธอ ฉนั และเราเหรอ นายเปน็ ใครกันแน่เนีย่ ฉัน อยากรจู้ ักนายแลว้ สิ” “ขา้ กบั เจา้ อาจเคยร้จู ักกนั มาก่อนก็ได้” เรนน่ีหลุดหัวเราะเม่อื คนตรงหน้าเอย่ ออกมาแบบนัน้ “หรือว่านายคือนักท่องเที่ยวบนเรือที่ตกมาพร้อมกับฉันแต่สายตา ของนายเหมือนกับฉลามขาวตัวนั้นเลย” บรูคหลบตาพร้อมกับสายตาที่จริงจังเมื่อเรนนี่เอ่ยถาม อยา่ งน้ัน “ล้อเลน่ น่า ทำไมตอ้ งทำหน้าจริงจงั ดว้ ยล่ะ” “ไปอาบน้ำ” “อะ..อะอาบในอา่ งหนิ น้เี หรอ” เรนนี่เอย่ ถามด้วยคำพูดตะกกุ ตะกัก “ใช่ ขา้ จะออกไปรอขา้ งนอก” บรูคยื่นเส้อื ผา้ ใหก้ ับเรนนี่แลว้ เขากก็ า้ วขาออกไปนอกถ้ำ

18 เรนนอี่ าบน้ำชำระร่างกายจนเสรจ็ พร้อมกับหยิบเส้ือผ้าตัวใหญ่โปร่ง ของผู้ชายเรนนี่สงสัยว่าทำไมบรูคถึงมีเสื้อผ้าให้เขาใส่ทั้งที่บรูคก็ เปลือยทอ่ นบน เรนนี่แต่งตัวเสร็จแล้วออกไปข้างนอกเพื่อไปหาบรูค ข้างนอกเป็นผืนป่าสีเขียวที่อุดมสมบูรณ์ เต็มไปด้วยเสียงร้องของ สัตว์ป่า กลิ่นหอมของดินที่ฝนเพิ่งตกลงมาเมื่อไม่นานมานี้ทำใหเ้ ขา สดชน่ื มากยิ่งข้นึ บรคู น่ังบริเวณใต้ตน้ ไม้ เรนนีเ่ ดินเข้าไปทกั “นายชอบธรรมชาตทิ ่นี ่ีไหม” “ชอบมาก แต่ข้าไมม่ โี อกาสได้เห็นแบบนีบ้ อ่ ยนัก” “คำพุดของนายทุกคำมันน่าสงสัยทุกคำเลยนะ นายลองเปลี่ยนมา พดู ฉันกับเธอดไู หม ขา้ กบั เจา้ คำพูดมนั แปลกๆอะ” “น่ีคือฉัน” เรนน่ีชี้มาทต่ี ัวเขา “น่ีคอื เธอ” เรนนช่ี ไี้ ปที่ตัวบรูค “ถ้านายจะเรียกตวั เองนายกเ็ รยี กตัวเองว่าฉันนะ” บรูคเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเรนนี่สอนให้เขาพูด สายตาของบรูคจ้องมายังเรนนี่จนเรนนี่หันมาสบตาแล้วทั้งสองก็ สบตากันอยู่นานบรูคคิดถึงสายตาคู่นี้เป็นสายตาที่เหมือนเคยเจอ

19 กันมาก่อน แล้วเปน็ สายตาของคนรักของคนท่ีมีความรู้สึกที่ดีใหก้ ัน เรนนี่ผงะขึ้นเมื่อสายตาคู่นี้สบตากันนานเกินไป แก้มทั้งสองของ เรนนี่กแ็ ดงระเรือ่ ข้ึนดว้ ยความเขินอายเพราะเรนนี่ไม่เคยจ้องตาใคร มานานขนาดนี้เลย มือติดหยาบเล็กน้อยของชายตรงหน้าทั้งสอง ขา้ งค่อยๆสมั ผัสแกม้ ของเรนนี่ “แกม้ เธอแดง” “เอาะ…เอาะออ๋ แก้มฉันแดงเหรอ เอ่อ...มือนาย” มอื ทงั้ สองของบรูคผละออกจากแก้มเรนน่ี “ฉันขอโทษ” “ไม่เปน็ ไร” “ไปเดนิ เลน่ ริมทะเลกัน” บรูคกไ็ ดช้ วนเรนน่ไี ปเดนิ เล่นทรี่ มิ ทะเล เรนนี่เอย่ ตอบทันที “ไปสิ” ทั้งสองนั่งลงบนหาดทรายแล้วมองไปยังท้องทะเลอันสุด ลูกหูลูกตาท่ีมแี สงประกายระยิบระยับจากแสงของดวงอาทิตยท์ ีต่ ก กระทบมายังพื้นผิวน้ำทะเล ภาพเหล่านี้มันเคยเกิดขึ้นแล้วมันผุด ขึ้นมาครั้งแรกเมื่อตอนที่เรนนี่จ้องตากับฉลามขาวในวันนั้น เรนน่ี หันไปสบตากบั คนท่นี งั่ ขา้ งๆ แล้วบรคู กเ็ อย่ ถามว่า “มอี ะไรเหรอ”

20 “หน้าเธอดซู ดี ” หลังมอื ของบรคู แตะไปที่หนา้ ผากของเรนน่ีเพ่ือตรวจว่าคน ตรงหน้าเป็นไข้รึเปล่า ยิ่งเวลาที่บรูคสบตากับเรนนี่ ทำไมเรนนี่ถึง รู้สึกวา่ เขาเหมือนคนมคี วามรักขนาดนีน้ ะ เรนนีเ่ อย่ ถาม “เปน็ หว่ งฉันเหรอ” “……” “ฮา่ ๆ ลอ้ เล่นนา่ ” “เปน็ ห่วงสิ” “หอื้ ?” “เธอเขา้ ไปอยู่ในถ้ำเถอะแดดเร่ิมจะแรงแลว้ เดยี๋ วฉนั มา” “นายจะไปไหน” “อยแู่ ถวๆนีแ้ หละเธอเขา้ ไปรอในถ้ำนะ” “นายจะไปไหน ฉันไปด้วย” “ไม่ต้องไป ฉันจะไปหาอาหารใหเ้ ธอ เข้าไปรอข้างในนะ” “กไ็ ด้”

21 ตามสัญชาตญาณของฉลาม บรูคต้องออกไปล่าเหยื่อ เขา จับแมวน้ำกินบริเวณไม่ห่างไกลมากนัก บรูคกลับมาที่ถ้ำด้วยปลาที่ พอจะนำมาประกอบอาหารให้กบั เรนน่ีได้ เรนนีเ่ อ่ยทกั เมื่อเห็นปลา ที่อยใู่ นมือของบรคู “นน่ี ายไปจบั ปลามาเหรอ” บรูคไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เขาเรมิ่ กอ่ ไฟแล้วนำหินมากระทบกนั เพ่ือให้ เกิดเปลวไฟ “วิธนี ้ีฉันเคยทำตอนอยู่ทไ่ี ทย” เรนนี่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบรูคกำลังก่อไฟด้วยวิธีที่เขาคุ้นเคย เม่อื ตอนทเ่ี ขาอยทู่ ี่ไทย “ มากนิ ปลาย่างดว้ ยกนั สิบรคู ” “ ไม่ ฉนั กนิ มาแลว้ ” “ นน่ี ายไปแอบกนิ ปลายา่ งมาก่อนฉนั แลว้ เหรอ” “ ไม่ ไมใ่ ช่ ” “ ก็มากนิ ดว้ ยกันสิ ” บรูคต้องจำใจตอ้ งกินปลาย่างกับเรนนี่ ตั้งแต่เขาเป็นฉลาม มาเขาก็กินปลาสดๆมาตลอดจะมีฉลามตัวไหนบ้างละ่ ที่กินปลาย่าง อยา่ งเขาในวันน้ี

22 เรนนี่คุยหยอกล้อกับบรูคมากขึ้น บรูคก็มีปฏิกิริยาตอบ กลับกับเรนนี่มากขึ้นไม่แสดงอาการเย่อหยิ่งเหมือนครั้งแรกที่เจอ เรนนี่และบรคู อยู่ในถ้ำด้วยกันเพียงสองคนความสัมพันธข์ องเขาทง้ั สองคนค่อยๆพัฒนาข้ึนไปเร่อื ยๆ หลายวนั ต่อมา วันนี้เป็นอีกวันที่ทั้งสองนั่งชมพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ลมอ่อนๆโชยมาพร้อมกับกลิ่นน้ำทะเล ฝูงนกที่กำลังบินกลับรัง ฝ่า มือของทั้งสองที่ประสานกันนั่งมองพระอาทิตย์ตก ความสัมพันธ์ ของท้งั สองแทบจะมากกว่าคนรกั ไปแลว้ เรนนอี่ ยบู่ นเกาะร้างแห่งนี้ กบั บรูคนานเท่าไหร่แล้วกไ็ ม่รู้ แตเ่ รนนี่ไม่ไดเ้ อย่ บอกทีจ่ ะอยากกลับ บา้ นสักครัง้ “ นายว่าวนั นด้ี วงอาทิตย์สวยกว่าทุกๆวันไหม ” “ ก็ไม่นะ ก็เหมอื นทุกๆวนั ” “ แตว่ ันนมี้ นั พิเศษกวา่ วนั ไหนๆ เพราะมนี ายอยู่ขา้ งๆไง ” “ ปากหวานแบบน้ีจะขออะไรล่ะ ” “ นายนี่รู้ทันฉันตลอดเลยนะ วันนี้ฉันอยากลงเล่นน้ำทะเลอะ ลงไปเล่นด้วยกันนะ ” “ ไม่อะ เธอลงไปเล่นเลย ” “ เดย๋ี วฉันจะจบั ปลาใหเ้ กง่ เหมือนนายเลย คอยดูนะ ”

23 หลังจากที่พูดจบเรนนี่ก็วิ่งลงทะเลทันที บรูคได้แต่ส่งย้ิม ให้กบั คนรักท่ีอยตู่ รงหนา้ ที่แสดงทา่ ทางนา่ รกั ทุกคร้ังเมื่ออยากจะทำ ในสิง่ ท่เี ขาอยากทำ “ โอย้ ย!!! ” เรนนี่ร้องเสียงดังหลังจากที่เขาลงทะเลได้ไม่นาน บรูค สะดุ้งขนึ้ หลงั จากทไ่ี ดย้ นิ เสยี งคนรักของเขาร้องตะโกน บรูควิง่ ลงน้ำ ทะเลเพื่อไปอุ้มหญิงสาวที่มีอาการบาดเจ็บด้วยท่าเจ้าสาวมายัง หาดทราย “ อะไรบาดเท้าฉนั ไมร่ ู้ ” เลือดซิบค่อยๆไหลออกจากเท้าของเรนนี่ ตาม สัญชาตญาณของฉลามเม่ือได้กลิ่นคาวเลอื ดแล้วจะจู่โจมทันที บรูค หนั หนา้ หนที นั ทเี มอ่ื เขาเหน็ เลือดของเรนนี่ “ นายเปน็ ไรเหรอ ” บรูคกลืนน้ำลายอึกใหญ่ วันนี้ยังไม่มีเหยื่อสกั ตัวตกถึงท้อง ของเขา ถ้าไม่ใช่เรนนี่คนตรงหน้านี้คงจะเป็นเหยื่อของฉลามขาว อย่างเขาไปแลว้ บรคู จับไปที่เท้าของเรนน่ีเพ่ือรักษาอาการบาดเจ็บ ทีเ่ ทา้ ของเรนน่ี บรคู ค่อยๆดงึ เปลือกหอยทป่ี กั อยบู่ ริเวณเทา้ “ เจบ็ หน่อยนะ ” “ โอะโอย๊ ! นาย เบาๆหน่อยสิ ”

24 “ ขอโทษ ” บรูคอุ้มเรนนขี่ น้ึ ด้วยทา่ เจ้าสาวเพ่ือพาไปพักในถ้ำ หลงั จาก ทำแผลเสรจ็ บรูคกอ็ อกไปดา้ นนอก เรนนี่เหนื่อยจากการอักเสบของ แผลจึงนอนหลับลง บรูคออกไปล่าเหยื่อตามเคยเพราะวันนี้เขายัง ไม่ได้กนิ อะไรเลย เชา้ รงุ่ ขน้ึ เรนนี่ตื่นขึ้นมาในตอนเชา้ มืดแต่กับไม่พบบรคู ในตอนดึกๆ บรูคมกั จะออกไปข้างนอกจนทำใหเ้ รนน่สี งสยั อยู่ๆบรคู ก็เดนิ เข้ามา ด้วยตัวที่เปียกปอน หยดน้ำเล็กๆเกาะอยู่บนร่างของชายหนุ่มเต็ม ไปหมด “ นายมาจากไหนเหรอ ” “ ..... ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบรูค เขาไม่สามารถที่จะบอกความ จรงิ ได้วา่ เขาไปล่าเหย่ือมา แต่เขากไ็ มอ่ ยากจะโกหกคนรักของเขา “ ไปอาบนำ้ มาเหรอ ตวั เปยี กเชียว ” บรคู ส่งยิ้มก่อนทีจ่ ะเดนิ มานัง่ ข้างๆเรนนี่ “ ตอนน้เี ราเปน็ แฟนกนั แล้วใชไ่ หม ” “ อะ อะ..อะไรคอื แฟนเหรอ? ”

25 “ แฟนกค็ อื คนรกั ไง ” บรูคหลดุ ยมิ้ เมือ่ เรนนีอ่ ธบิ ายคำคำหนึง่ ใหเ้ ขารู้ “ แฟน ใช่เราเปน็ แฟนกัน ” บรูคโผเข้ากอดเรนนี่ ความสัมพันธ์ทั้งสองมันมากกว่าคน รักจริงๆแต่ความสับสนก็เข้ามาอยู่ในหัวของเรนนี่ เขาไม่สามารถที่ จะเลิกสงสัยในตัวของคนรักของเขาได้ บรูคน่าสงสัยเกินไปตั้งแต่ คร้งั แรกทีเ่ จอกนั จนถงึ ตอนนี้ “ ขอบคุณนะท่ที ำใหร้ จู้ กั ความรกั อีกครั้ง ” บรูคเอย่ พรอ้ มกบั สบตากบั เรนน่ี “ นายไม่มีอะไรปดิ บังฉนั ใช่ไหม ” บรูคเบ่ยี งคำถามทเ่ี รนนถี่ าม แต่กลับตอบไปวา่ “ ถ้าเราต่างกนั เธอยงั จะอยู่กับฉนั ไหม ” “ อยสู่ ิ กน็ ายอยู่ทน่ี ่หี นิ ” ทัง้ สองส่งยมิ้ ให้กนั คืนหนึ่งบรูคยังคงออกไปข้างนอกในตอนดึกๆเหมือนเดิม เรนนี่ตัดสินใจแอบตามบรูคออกไปเพื่อดูว่าเขาออกไปไหนกันแน่ เรนนเี่ ดินตามไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณหาดทรายเขาเห็นบรคู เดินลงไป ในน้ำ เรนนี่ได้พบกับสิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นเรื่องจริงเขาเห็น

26 ร่างของบรูคค่อยๆกลายร่างเป็นฉลามขาว เรนนี่เดินกลับเข้าไปใน ถ้ำดว้ ยอาการเหม่อลอยเพราะยงั อึ้งกับสิ่งท่ีเห็นอยู่ และน่ังคิดท้ังคืน วา่ ส่ิงทีเ่ ขาเหน็ มนั เปน็ ความจรงิ เหรอ เมือ่ ถึงเวลาเชา้ มดื บรูคไดก้ ลบั เข้ามาในถ้ำเรนน่ีเอย่ ทักทันที วา่ “นายเป็นฉลามเหรอ” บรูคตกใจกับสิ่งที่เรนนี่เอ่ยถามเขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไป หาเรนนี่และกอดไว้ “ เธอรู้ ” “ ทำไมนายไมบ่ อกความจรงิ กับฉัน ” “ ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากอยู่กับเธอ มันอาจจะฟังเหมือนเห็นแก่ตัว ฉันแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอ ฉันรู้สึกถึงความรัก ความผูกพันตั้งแต่ท่ี เหน็ เธอที่เรอื ดำน้ำเม่อื วนั นั้น ” “ แล้วนายเป็นฉลามได้ยังไง ” “ ฉนั ตอ้ งคำสาป ” บรูคไดต้ ัดสนิ ใจทจ่ี ะบอกความจริงว่าเขาได้เข้าไปพัวพันกับ บางสิ่งที่อันตรายเพราะได้รับรู้ความลับบางอย่างของเทพเจ้า โพไซดอนเข้าโดยบังเอิญ จึงทำให้เขาถูกสาปให้เป็นฉลามขาวที่อยู่ อย่างโดดเดย่ี วภายใตท้ อ้ งทะเลอนั กว้างใหญ่

27 เรนนี่สบตากับชายหนุ่มผู้อยู่ตรงหน้า ในใจเขาคิดว่ามัน เป็นไปได้เหรอ แต่คำพูดที่หลุดออกมาจากชายหนุ่มที่เขารักนั้นทำ ให้เขาเช่ือและคิดว่าสิง่ นี้มันยิง่ กว่าปาฏหิ าริย์ ใครจะไปคิดละ่ ว่าเขา จะมีแฟนเป็นคณุ ฉลาม “ เธอรู้ความจรงิ แล้วว่าฉันเป็นฉลาม เราคงอยู่ดว้ ยกันไมไ่ ด้ ” “ ฉนั ไมอ่ ยากไปไหน ฉันอยากอยูก่ ับนายทีน่ ี่ ” “แตเ่ ธอก็ต้องกลับไปหาพ่อแม่ของเธอนะ ” บรูคตัดสินใจบอกให้เรนนี่กลับไปหาพ่อแม่ของเขา เพราะว่าเรนน่ีอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว หยดน้ำใสๆค่อยๆไหลออก จากตาของเรนนี่ เขาไม่อยากกลับบ้าน เขาอยากอยู่กับคนรักของ เขาที่นี่ เขาอยากดูแลบรูคอยากจะแก้คำสาปให้บรูคแต่ไม่รู้ว่าวิธีท่ี จะแกค้ ำสาปน้ันต้องทำอยา่ งไร บรคู บอกกับเรนนี่ว่าคนกบั ฉลามจะ อย่ดู ว้ ยกันได้อย่างไร “ เธอต้องกลบั บ้านนะ ” “ ฮกึ ... ก็ได้ ” เรนนี่จึงตัดสินใจกลับบ้าน บรูคเป็นคนไปส่งเรนนี่โดยให้ เขาเกาะบนหลัง บรูคว่ายน้ำบริเวณผิวน้ำเพื่อให้คนรักที่อยูบ่ นหลงั ของเขารับอากาศหายใจ เรนนี่ยังคงหลับอยู่บนหลังของบรูค เม่ือ มาถึงบริเวณจุดเดิมที่เขาพบกันครั้งแรกมีเรือนักท่องเที่ยวอยู่ บริเวณด้านหนา้

28 “ วา้ ย!! นัน่ อะไรอะ ” “ มีคนอยบู่ นหลังฉลามหนิ ” เสียงนักท่องเที่ยวตะโกนเม่ือเห็นคนอยู่บริเวณผิวน้ำโดยมี ฉลามขาวว่ายอยบู่ ริเวณดา้ นลา่ งของร่างหญิงสาว “ ชว่ ยเขาขนึ้ มาเรว็ ” บรคู วา่ ยนำ้ เขา้ มาใกลก้ บั เรอื มากเพื่อให้คนในเรือช่วยเหลือ เรนนี่ขึ้นไปบนเรือ หลังจากที่เขาส่งเรนนี่ขึ้นเรือแล้ว เขาก็ว่ายน้ำ กลับไปยังเกาะทันที “ แล้วเจอกันใหม่นะ เรนน.ี่ . ”

29 ตอนท่ี 2 ณ ประเทศไทย เรนนี่กลับมาที่ประเทศไทยด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองเพราะ คิดถึงคนรักที่อยู่ที่ฝรั่งเศส เมื่อเขาก้าวขาเข้าไปในบ้านเรนนี่ได้พบ กับแขกของคณุ พ่อคุณแม่ท่ีอยู่บริเวณห้องนั่งเลน่ “ สวัสดีคะ่ ” เขาเอ่ยสวัสดีแล้วแม่ของเขาก็เรียกให้ไปนั่งข้างๆแม่ของ เขาแนะนำผู้ชายคนหนึ่งที่เขาคุ้นหน้าเหมือนเขาเคยเจอเมื่อตอน เด็กๆ “ นีพ่ ี่มาร์ค จำได้ไหมท่ีเราเคยเลน่ ดว้ ยกันตอนเด็กๆไงลูก ” “ สวสั ดคี ่ะพี่มาร์ค ” “ ไหนบอกว่าจะขอเที่ยวไม่กี่วันไงลูก ทำไมถึงกลับมาปานนี้ แม่ ตดิ ต่อก็ไมไ่ ด้ ” “ ขอโทษค่ะ ” “ จำงานใหญท่ ีแ่ มเ่ คยบอกไดไ้ หมลกู ” “ งานอะไรเหรอคะ? ” “ งานหมั้นของเรากับพมี่ าร์ค ” “ อะ...อะไรนะคะ งานหมัน้ !! ”

30 “ ใชไ่ งลกู ” งานใหญ่ที่แม่เขาบอกไว้คืองานหมั้นของเรนนี่กับพี่มาร์ค เรนนี่ไม่สามารถปฏิเสธงานหมัน้ นี้ไดเ้ พราะคนที่เรนนี่จะหมั้นดว้ ยก็ เป็นลูกของคนสนิทของพ่อกับแม่ ซึ่งเขาต้องรักษาหน้าของพ่อและ แม่ไว้ “ งานหมน้ั ของลกู กับพ่ีมาร์คจะจัดข้ึนในอกี หนึ่งอาทิตย์ข้างหน้านะ ลกู แม่เชิญแขกไว้เรียบร้อยแลว้ ” “ ค่ะ ” ซงึ่ งานหมั้นของเรนน่ีจะจดั ข้นึ ในอกี 1 อาทติ ย์ข้างหนา้ งาน หมั้นจะจดั ขนึ้ ทบ่ี ้านของเรนนซ่ี ึง่ ไมไ่ ดเ้ ชิญแขกผใู้ หญ่มามากนัก ก่อนถึงวนั หม้ัน 1 วนั กริ๊ง.... “ สวัสดคี รบั ” “ พ่ีมาร์คใชไ่ หมคะ นเ่ี รนนี่เองนะคะ ” “ ว่าไงเรนน่ี มอี ะไรรเึ ปลา่ ” “ คือเรนนอ่ี ยากจะคุยเรอื่ งงานหมัน้ ของเรา” “ ครบั พ่กี ็วา่ จะคยุ กับเรนนี่เหมือนกนั ”

31 “ งั้นเจอกนั ท่รี ้านกาแฟนะคะ ” “ โอเคครับ ” ณ รา้ นกาแฟแหง่ หน่งึ ในกรุงเทพมหานคร “ สวสั ดคี ่ะพี่มารค์ ขอโทษท่ที ำใหร้ อนะคะ ” “ ไมเ่ ปน็ ไรครบั พกี่ ็เพิ่งมาถงึ ไดไ้ ม่นานเหมือนกนั นง่ั กอ่ นสิครบั ” “ ขอบคุณค่ะ คืองานหมั้นของเราพี่มาร์คก็รู้ใช่ไหมคะว่าเรนนี่โดน แมบ่ ังคับ ” “ ครบั พีร่ ู้ ” “ เอ่อ...คือว่า” “ พูดมาเลยครับ บางครั้งเรื่องที่เรนนี่จะพูดอาจเป็นเรื่องเดียวกัน กับพี่ก็ได้ ” “ คือเรนนี่มีคนรักแล้วค่ะ แล้วที่เรนนี่กลับมาไทยเรนนี่ก็ไม่รู้ว่าแม่ จะให้เรนนี่หม้ันกบั พี่ ” “ ทีจ่ รงิ แล้วพ่กี ็มคี นรักอยู่แลว้ เหมอื นกนั แต่พตี่ ้องทำตามแมบ่ อก ” “ งน้ั เราเขา้ ไปคุยกับทา่ นทัง้ สองดไี หมคะ ” “ เด๋ยี วพ่จี ะพาแม่ของพี่ไปบ้านของเรนน่ีเยน็ นีน้ ะครับ ” “ ค่ะ งน้ั เรนน่ีขอตัวกลบั ก่อนนะคะ ”

32 “ แลว้ เจอกันนะครบั ” เรนนี่ได้นัดคุยกับพี่มาร์คเพื่อที่จะบอกพี่มาร์คว่าความจริง แลว้ เรนนมี่ ีคนทร่ี กั อยู่แล้วซงึ่ พม่ี าร์คก็มคี นรักอยู่แล้วเช่นกัน ทง้ั สอง จงึ ตัดสนิ ใจไปคุยกับผ้ใู หญ่ทั้งสองฝ่ายเพ่ือทีจ่ ะบอกว่าความจริงแล้ว ท้งั สองนน้ั มคี นรกั อยู่แล้วและจะขอยกเลิกงานหมน้ั ณ บ้านเรนนี่ “ อา้ วมาร์ค มาท่นี มี่ อี ะไรรเึ ปล่าลูก ” “ กล็ กู ชายตวั ดีของคุณพส่ี ิคะ อยดู่ ีๆกพ็ ามาทน่ี ่ี ” “ สวัสดีครับคุณน้า คือวันนี้ผมพาแม่มาคุยเรื่องงานหมั้นของผม กบั เรนนี่ครบั ” “ เดีย๋ วนา้ ใหค้ นไปตามเรนนี่ลงมาให้นะ ” “ สวสั ดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะพม่ี ารค์ ” “ งานหม้นั ของเราที่จะจัดในวนั พร่งุ น้ี ” “ ทำไมเหรอลกู ต่นื เตน้ เหรอ” แม่ของเรนน่เี อ่ยถามเมอื่ มารค์ กำลังจะพดู อะไรบางอย่าง “ คือว่า...” “ เราสองคนจะขอยกเลกิ งานหมนั้ คะ่ /ครับ ”

33 เรนนแี่ ละมาร์คเอย่ ข้นึ พรอ้ มกนั “ อะไรกันลูก งานจะจัดขน้ึ ในวันพรุ่งน้แี ล้วจะยกเลกิ ได้ยังไง ” “ คุณแม่กับคุณป้าคะ เราสองคนไม่ได้รักกันพวกเราต่างมีคนที่เรา รกั อยู่แล้ว ” “ ใช่ครบั พวกเราต่างมีคนทเ่ี รารกั อยแู่ ลว้ ” “ ตามารค์ ทำไมเราไมบ่ อกแม่ ” “ ผมขอโทษครับ ผมแคไ่ มอ่ ยากขัดใจคุณแมก่ เ็ ท่าน้ัน ” “ คุณพี่ แล้วเราจะยกเลิกแขกทเี่ ชญิ ยังไงคะ ” “ เดีย๋ วเรนน่ีกับพ่ีมารค์ จะช่วยโทรไปขอโทษเองค่ะ ” แม่ของทั้งสองคร่นุ คดิ สักครู่กอ่ นจะตดั สินใจตอบ “ เอาอยา่ งนั้นก็ได้ลูก ” “ แต่ลูกทั้งสองคนนี้น่าจับมาตีก้นจริงๆเลยนะ ทำไมไม่พากันบอก แมใ่ ห้เร็วกว่านี้ ” “ พวกเราขอโทษจรงิ ๆนะคะคุณแม่ คณุ ปา้ ” “ ขอโทษดว้ ยนะครบั คณุ แม่ คณุ นา้ ” พ่อแม่ของทั้งสองฝา่ ยก็ยนิ ดีรับฟังถึงแม้จะยุ่งยากที่จะต้อง ยกเลิกงานหมั้นแต่เมื่อทั้งสองไม่ได้รักกันต่อให้อยู่ด้วยกันก็ไม่มี

34 ความสุข หลังจากที่งานหมั้นถูกยกเลิกแล้ว เรนนี่ตัดสินใจที่จะ กลบั ไปท่ีฝรัง่ เศสทันที

35 ตอนท่ี 3 ณ ใจกลางกรงุ ปารสี ประเทศฝร่งั เศส เรนนต่ี ดั สินใจเลือกทริปดำนำ้ เขาหวังวา่ ปาฏหิ ารยิ ์ครั้งนี้จะ ได้เจอบรูคอีกครั้ง ไม่ว่าคำสาปจะแก้ได้หรือไม่ได้เขาก็อยากจะอยู่ กบั บรูคอยากใช้ชีวติ รว่ มกับเขา “ Hello Do you have a diving trip here? ” “ Yes, of course! ” “ Where can I pay for the trip? ” “ Front counter ” “ Thank you ” หลังจากที่เรนนี่จ่ายค่าทริปดำน้ำเสร็จเขาก็ไปเปลี่ยนชุด เปน็ ชดุ ดำนำ้ คู่ใจ เรนนีต่ ดั สนิ ใจดำน้ำไปในบริเวณทีเ่ ขาเจอบรูคครั้ง แรก เมื่อเรือนำเที่ยวปล่อยให้นักท่องเที่ยวลงดำน้ำเพื่อชมแนว ปะการังและฝูงปลา เรนนี่ดำน้ำลึกลงไปเรื่อยๆเพื่อที่จะพบกับบรคู แตค่ ร้ังนี้กลับไม่มีร่างยักษ์เคลื่อนมาใกล้ๆเขาเหมือนคร้ังก่อน เรนนี่ พึมพำอยู่ในใจ

36 “ หวังวา่ จะไดเ้ จอนายนะบรคู ” เรนนี่จึงตัดสินใจดำน้ำให้ห่างจากเรือท่องเที่ยวที่เขา เดินทางมา เขาคิดว่าบรคู นา่ จะอยู่ไม่ไกลจากที่นเ่ี มื่อดำน้ำไปเร่ือยๆ เขาเหน็ ฝูงปลาพากันวา่ ยหนีเหมือนกำลังแตกต่นื อะไรบางอยา่ ง เขา คิดว่าสิง่ ทฝี่ งู ปลากำลังแตกตืน่ อยนู่ นั้ อาจจะเป็นฉลามขาวอย่างบรูค กไ็ ด้ เขาพึมพำอยู่ใจในอีกครั้ง “ ปลาเรม่ิ แตกตื่น หรอื วา่ บรคู กำลงั จะมาหาเรากนั นะ” ร่างยักษ์เคลื่อนเข้ามาใกล้เรนนี่มากขึ้นนั่นเป็นฉลามขาว เรนนดี่ ีใจท่ีได้พบกับบรคู อีกคร้ัง แตฉ่ ลามขาวตวั นแ้ี ตกต่างจากบรูค เ พ ร า ะ ม ี น ั ย น ์ ต า สี เ ท าแ ต ก ต ่า ง จ าก บ ร ูค ท ี ่ ม ีน ัย น ์ต า สีดำสนิท ฉลามขาวตัวน้ันแทบจะจู่โจมเรนนี่ “ ทำไมฉลามขาวตวั นถ้ี งึ เหมอื นจะจูโ่ จมเราล่ะ น่นั ไมใ่ ช่บรคู หนิ ” เรนน่คี ดิ วา่ น่ีไมใ่ ชบ่ รคู แลว้ เขาพยายามท่จี ะดำน้ำเพื่อให้ขึ้น สู่ผิวน้ำให้เร็วที่สุด ฉลามขาวตัวนี้ไม่ปล่อยเรนนี่ไปแน่ หางของ ฉลามขาวฟาดลงกลางตัวของเรนนี่ เรนนี่ค่อยๆดิ่งลงสู่ใต้น้ำทะเล อีกครั้งเขาถอดถังออกซิเจนออกเขวี้ยงสุดแรงไปยังฉลามขาวตัวน้ี ฉลามขาวพยายามที่จะงับเรนนี่แต่เรนนี่มีความว่องไวมากพอที่จะ หลบได้ แต่ผู้หญิงร่างเล็กๆอย่างเรนนี่เมื่ออยู่ใต้ผิวน้ำขาดอากาศ หายใจแรงทม่ี ีมนั กเ็ ริ่มจะหมด เรนนี่ไม่สามารถว่ายหนีฉลามตัวนี้ได้ อีกแล้วร่างเล็กๆของเรนนี่ค่อยๆจมดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล เลือดที่ไหล ออกมาจากบรเิ วณลำตัวเยอะจนบริเวณตรงนั้นเป็นสีแดง ฉลามขาว

37 อ้าปากกำลงั จะงับเรนน่แี ต่อยู่ๆก็มรี า่ งยักษ์เคล่ือนตัวมาชนกับฉลาม ขาวตัวนี้ ร่างของเรนนี่ดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเลเปลือกตาบางๆ พยายามมองสิ่งที่อยู่ด้านบนเห็นเป็นภาพฉลามขาวสองตัวกำลัง ต่อสู้กัน เรนนี่แยกออกว่าตัวไหนคือบรูคเขาได้รับบาดเจ็บเหมือน เรนนีต่ อนนถ้ี งึ แมท้ ั้งสองจะตอ้ งตายจากกันแต่ได้เจอกันคร้ังสุดท้าย ก็ดีมากแลว้ เรนนี่ยังไม่ตายบรูคมาช่วยเรนนี่และพาเรนนี่ขึ้นสู่ผิวน้ำ ทั้งสองอยู่บรเิ วณหาดทราย ตวั ของเรนนี่ซบลงท่อี กของบรคู เรนนม่ี ี บาดแผลลึกมากหายใจอย่างแผ่วเบาแต่บรูคก็บาดเจ็บไม่แพ้เรนนี่ เหมอื นกนั “ เธอโอเคไหมเรนนี่ ” “ บรูค นีน่ ายจรงิ ๆใชไ่ หม ” “ ฉันดใี จทไ่ี ดพ้ บเธออีกคร้งั นะเรนนี่ ” “ แผลนาย ” “ เธอกเ็ ป็นแผลเหมอื นกนั ” “ ฉนั ขอบคณุ นะบรูค ขอบคณุ ปาฏิหารยิ เ์ หลา่ นท่ี ่ีทำใหเ้ ราได้เจอกัน ขอโทษทค่ี รง้ั นอ้ี าจจะเปน็ ครงั้ สุดทา้ ยท่ไี ด้อยดู่ ้วยกนั อยา่ งน้ี ” “ กุมมือฉันให้แน่นๆ เธอต้องรอดเราจะต้องอยู่ด้วยกัน จับที่หัวใจ ฉนั สิ เธอเห็นไหมว่ามนั เต้นแรงขนาดไหนเวลาท่อี ยใู่ กลเ้ ธอ ”

38 “ ไมไ่ ดเ้ จอกนั แคแ่ ป๊บเดยี วนายไปเอาคำพดู พวกน่มี าจากไหนกนั ” เรนนี่พดู ตดิ ตลกดว้ ยนำ้ เสียงที่แผ่วเบา เรนนี่กล่าวขอบคุณ และขอโทษที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรนนี่กระอักเลือดออกมา มือของ บรูคตอนนี้เปื้อนไปด้วยเลือดของเรนนี่ น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจาก ตาของหญิงสาวหยดลงบนรอยสักของบรูค มือที่เปื้อนเลือดของเขา จับที่อกของตัวเอง คนรักของเขาได้หมดลมหายใจลงแล้ว แล้ว เทพเจ้าโพไซดอนก็ปรากฏตัวขึ้นเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและ ม ห า ส ม ุ ท ร ป ร า ก ฏ เ ป ็ น ช า ย ว ั ย ก ล า ง ค น ม ี ร ู ป ร ่ า ง ก ำ ย ำ ล ่ ำ สั น มีหนวดเครา มีสามงา่ มเปน็ อาวุธ บรูครบี ทำความเคารพ “ เจา้ มีความรักหรอกเหรอ ” เทพเจา้ โพไซดอนเอย่ ถามบรคู “ ขอรบั ข้ารักผู้หญิงคนนี้ ” บรคู ตอบคำถามพร้อมกับมองไปทเ่ี รนนี่ “ ฉลามกับมนษุ ย์จะรกั กันได้เยี่ยงไร ” “ ข้าได้ช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้ เพราะข้ารู้สึกได้ว่าเขาคือคนรักของข้า ในอดีต ถึงแม้ว่าข้าจะจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนแต่มันอยู่ใน ความทรงจำของข้ามาโดยตลอด ” “ เจ้ามน่ั ใจเหรอว่าส่งิ ทเี่ จา้ รสู้ ึกมันคอื ความรกั ” “ ขา้ เชือ่ วา่ ส่งิ ที่ขา้ รสู้ กึ มันมากกว่าความรกั ”

39 “ หึๆ เจ้านี่มันช่างตลกสิ้นดี ถ้าเจ้าเชื่ออย่างนั้นข้าจะแก้คำสาปให้ เจ้า แต่เจา้ จะตอ้ งมีอายุขัยเหมือนมนุษย์ ” เทพเจ้าตัดสินใจที่จะแก้คำสาปให้แต่บรูคจะมีอายุขัย เหมอื นกบั มนษุ ยท์ ว่ั ไป “ ข้าจะแก้คำสาป ต่อให้เป็นฉลามที่เป็นอมตะแต่คนรักของข้าก็ ตายไปแลว้ ขา้ จะอยไู่ ปเพ่ือใคร ” บรูครีบตัดสินใจตอบรับที่จะแก้คำสาปเพราะเรนนี่คนรัก ของเขาได้ตายไปแล้วต่อให้เขาเป็นฉลามที่เป็นอมตะเขาก็ไม่มี ความสุขเขายอมเป็นมนุษยท์ ่ีตอ้ งตายดีกวา่ 9 กนั ยายน 2019 ณ จงั หวัดภเู ก็ต ประเทศไทย หาดทรายสีขาวตัดกับสีของน้ำทะเล เสียงคลื่นซัดกระทบ ฝั่งทำใหร้ ู้สึกสดชนื่ ทุกครงั้ ที่ไดม้ าเดินเล่นกลางหาดทรายสีขาว ผู้คน บนหาดทรายนี้น้อยจนได้ยินเสียงร้องของสัตว์ที่อยู่ในป่าทึบ ดา้ นหลงั อย่างชัดเจน “ แม่คะ หนูขอไปเดินเล่นทหี่ าดนะคะแม่ ” “ โอเคจะ้ ลกู ”

40 เสียงของหญิงสาวดังเจื้อยแจ้วบริเวณบ้านพักริมทะเลเพ่ือ ขออนุญาตแม่ของเขาไปเดนิ เล่นที่ชายหาดในเวลาตอนเช้า หญิงสาวอย่างเรนผู้รักธรรมชาติเดินเล่นไปเรื่อยๆจนบน หาดทรายสีขาวนี้มีเพียงเขาคนเดียว เรนยืนมองท้องทะเลอันกว้าง ใหญ่ที่ไกลสุดลูกหูลูกตา จนกระทั่งชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาข้างเขา ทั้งสองสบตากัน ชายหน่มุ เอ่ยทกั “ สวัสดีครบั เออ่ ….คุณชื่ออะไร? ผมช่ือบรูคนะ” THE END

41 เล่าเรือ่ งจากเพลง ตอนที่ 1 9 กันยายน 1950 เรนนี่ เทรย์เวอร์ สาวนักเรียนนอกผู้เพ่ิง จบการศึกษาระดับปริญญาโทมาหมาดๆ จากมหาวทิ ยาลัยชื่อดังใน ฝรั่งเศส หญิงสาวเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสจึงได้มาศึกษาที่ประเทศ บ้านเกิดของพ่อของเขา ก่อนที่เขาจะต้องกลับไปสานต่อธุรกิจของ พ่อและแม่ที่มอี ยู่ที่ประเทศไทย เรนนี่ได้รับสายจากคนทีเ่ ขารักมาก ที่สุดทั้งสองคนคือพ่อและแม่ของเขา พ่อและแม่โทรมาแสดงความ ยนิ ดหี ลงั จากที่เขาจบการศึกษา เขาขอแม่ของเขาว่าขอเที่ยวต่อท่ีนี่ อีกสักหน่อย ตั้งแต่เขามาเรียนที่นี่เขาไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยว สักเท่าไหร่นักเพราะการเรียนที่ค่อนข้างหนัก เรนนี่รักการดำน้ำ เขาชืน่ ชอบท่ีจะชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็กๆใต้ท้องทะเลแต่เขา ไม่มีโอกาสบ่อยนักที่จะได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ แม่ของเขาอนุญาตแต่ เมื่อเที่ยวเสร็จแล้ว เขาก็ต้องรีบกลับประเทศไทยเพราะแม่ของเขา บอกวา่ มีงานใหญ่รอเขาอยู่ เรนนี่เลือกสถานที่ที่เขาจะไปดำน้ำดูปะการังดั่งที่เขาตั้งใจ ไว้ เรนนี่เลือกจะไปดำน้ำบริเวณไม่ห่างจากใจกลางกรุงปารีสมาก นัก เมื่อถึงวันเดินทางเขาเตรียมชุดดำน้ำส่วนตัวของตัวเองไปอย่าง ดี แตน่ ่าเสียดายไกด์นำเทย่ี วประจำเรือที่เขาไปนั้นกลับบอกว่าวันน้ี ไม่มีการดำน้ำแต่เรือดำน้ำจะพาเขาและคนอื่นๆลงสู่ใต้ผิวน้ำทะเล เพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็ก ๆ แทน เรนนี่นึกเสียดายที่เขา

42 ไม่ได้ลงไปดำน้ำเพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็กๆอยางใกล้ชิด ด้วยตัวของเขาเอง แต่เขาตัดสินใจที่จะมาเที่ยวแล้ว คงจะยกเลิก ทริปนี้ก็ไม่ได้ เขาก้าวขาลงเรือดำน้ำก่อนที่เรือจะแล่นออกห่างไป จากชายฝ่ังจนลบั สายตา รอบๆเปน็ นำ้ ทะเลสีฟ้าใสเยน็ ที่มองเห็นฝูง ปลาว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำ เรือดำน้ำค่อยๆลงดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล เขานั่งติด อยู่ริมกระจกชมแนวปะการังที่มีสีสันหลากหลายและฝูงปลาที่ว่าย มาเป็นฝูงขนาดใหญ่ เขาไม่สามารถละสายตาจากสิ่งที่เห็นได้ ขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่นๆกำลังชมความสวยงามของใต้ท้องทะเล อยู่นั้น เรนนี่ก็เหลือบไปเห็นร่างยักษ์กำลังว่ายมุ่งหนา้ มาทางเรือดำ น้ำของเขา เขาไม่ได้เอ่ยส่งเสียงอะไรเพราะไม่อยากให้คนอื่นที่อยู่ บนเรือแตกตื่น ร่างยักษ์เคลื่อนที่มาใกล้มากขึ้นจนชิดกระจกที่เขา นั่งติดอยู่ ทำให้เขารู้ว่านี่คือฉลามขาว ฉลามขาวมีนิสัยดุร้าย กินไม่ เลือก แต่แปลกที่ฉลามขาวตัวนี้ไม่มีท่าทีเหมือนฉลามขาวตัวอื่นๆ นกั ท่องเทย่ี วคนอ่นื ๆเห็นฉลามขาวต่างพากนั ต่ืนตระหนกตกใจ ไกด์ นำเที่ยวบอกให้ทกุ คนถอยห่างจากบรเิ วณกระจก มีเพียงเรนนีท่ ีอ่ ยู่ บริเวณกระจกเพียงคนเดียว นัยน์ตาสีดำสนิทของฉลามขาวจ้อง มายงั นัยน์ตาสนี ้ำตาลของเขา เหมอื นเขากำลงั เห็นร่างผู้ชายเปลือย ด้านบนมีรอยสักประหลาดบริเวณอกทั้งสองข้างสลับกับร่างฉลาม ขาวตัวยักษ์ ภาพแปลกๆผุดขึ้นมาในหัวของเรนนี่ เขาเห็นเป็นชาย หญิงที่เหมือนจะเป็นคู่รักกันอยู่ ณ สถานที่ใดที่หนึ่ง สายตาทั้งสอง จ้องกันนานราวเกือบ 1 นาที เรนนี่สะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงจากคน ด้านหลังตะโกนให้ถอยออกมา ฉลามขาวตัวนั้นค่อยๆว่ายน้ำดำดิ่ง ลับตาเรนนี่ไป ขณะที่เรือดำน้ำเคลื่อนตัวกลับไปยังผิวน้ำและจะ

43 กลับไปยังที่พัก เรนนี่คิดตลอดในระหวา่ งที่เดินทางกลับวา่ ส่ิงท่เี หน็ คอื อะไร ภาพชายหญงิ ทเ่ี ขาเหน็ มันเหมอื นเคยเกิดข้ึนแล้ว ผู้หญงิ ใน ภาพมีหน้าตาคล้ายเขามาก ภาพฉลามขาวสลับกับร่างผู้ชายคนนั้น วนเวียนอยู่ในหัวของเขา เรนนี่กลับถึงที่พักรีบหยิบโทรศัพท์กด หมายเลขของเพื่อนสนิทที่อยู่ที่ไทยแล้วกดโทรออกเพื่อปรึกษา เกี่ยวกับสิ่งที่เขาเห็น เขาสงสัยเขาอยากรู้ว่าฉลามขาวตัวนั้นคือใคร เขาจะกลับไปที่นนั่ อีกครง้ั เขาไปที่นั่นอีกครั้งด้วยเรือนำเที่ยว เขายืนบริเวณหัวเรือ กวาดสายตาไปยังรอบๆของท้องทะเล พร้อมกับแสงพระอาทิตย์ท่ี กำลังจะตกดินสาดส่องลงมายังผิวน้ำทะเล ส่องแสงประกาย ระยิบระยับ ทันใดนั้นท้องฟ้าที่มีแสงสีส้มอ่อนๆของพระอาทิตย์ก็ กลายเป็นเมฆครึ้ม พายุกำลังจะเข้าไกด์นำเที่ยวส่งเสียงบอก นักท่องเที่ยวให้เข้ามาอยู่ข้างในเรือ ยังไม่ถึงบริเวณที่เขาพบกับ ฉลามขาว แตเ่ รอื กต็ ้องย้อนกลับฝั่งซะแลว้ เรนนรี่ สู้ ึกเสียดายเขาคง ไม่ได้เห็นฉลามขาวตัวนั้นอีกแน่ เรือเริ่มโอนเอนโยกไปมา ความ รุนแรงของคลื่นทะเลเพิ่มมากขึ้นจนเรนนี่ไม่สามารถทรงตัวได้ ทำ ให้พลัดตกลงด่งิ สู่ใต้ผวิ น้ำ เรอื นำเที่ยวค่อยๆเคล่ือนตัวออกห่างจาก เขาไปเรื่อยๆ เรนนี่กำลังตะเกียดตะกายอยู่ใต้ผิวน้ำรอให้คนมา ช่วยเหลือ เขาพยายามตะโกนส่งเสียงเพื่อให้คนบนเรือทราบว่าเขา ยังคงอยู่ตรงนี้ เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อจะให้ตัวเองรอดกลับไปเจอ หน้าของพ่อและแม่ของเขาอีกครั้ง น้ำเริ่มเข้าจมูกมากขึ้น เริ่มขาด อากาศหายใจ ร่างกายจมดิ่งลึกลงไปเรื่อยๆ เขาคิดว่าเขาไม่รอด

44 แล้ว เขาคงไม่ได้กลับไปทำงานใหญ่ที่แม่เขาบอกแล้ว อยู่ดีๆก็มีร่าง ใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เรนนี่ เขาถูกดันตัวขึ้นจากด้านหลัง ให้ขึ้นสู่ผิวน้ำเพื่อมีอากาศหายใจอีกครั้ง เขาพยายามเปิดตาเพื่อ มองวา่ ใครกนั ท่ชี ่วยชีวิตเขาภาพลางๆทเ่ี ห็นเปน็ เหมือนฉลามขาวตัว นั้น เขาพยายามจะเปิดตาให้กว้างเพื่อมองให้ชัดแต่เปลือกตาบางๆ ก็ค่อยๆปิดลง เวลารุ่งเชา้ ตัวของเรนนีอ่ ยู่บนหาดทรายบนเกาะรา้ ง แห่งหนึ่ง เรนนี่ลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆแต่พบกับท้องทะเล อนั กวา้ งใหญ่ ไร้ผู้คน เกาะรา้ งแห่งนี้ไม่มีคนอยู่เลย ได้ยินเพียงเสียง ซัดของคลื่นที่กระทบเข้ามาสู่ชายฝั่ง และเสียงเจื้อยแจ้วของนก บริเวณด้านหลังของเขาที่เป็นป่าทึบ เขาฉุดคิดขึ้นได้ว่า ไม่ใช่เขา จมน้ำตายไปแล้วเหรอ ใครกันที่ช่วยชวี ติ เขาไว้ อยู่ดี ๆ เสียงฝีเทา้ ก็ ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ตัวเรนนี่ เรนนี่ยังคงนั่งอยู่บนหาดทราย เงาของคนคนหนึ่งตกกระทบสู่พื้นทราย เรนนี่ค่อยๆแหงนหน้าข้ึน มองไปยงั คนๆนั้น ทยี่ นื อย่ดู ้านหนา้ ของเขา เขามองเห็นเป็นชายผม หยักศกเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำสนิท เปลือยท่อนบนทำให้เห็นหน้า ท้องท่ีเป็นลอนสวยงาม และบนแผงอกของเขามีรอยสักประหลาด เต็มไปหมด เขาคนนั้นก็คือ “บรูค” ฉลามขาวที่ไม่เคยรู้จักความรกั มานานเท่าไหร่แล้วก็ไมร่ ู้ เรนนีไ่ ด้แต่มองและสงสัยในตัวบรูคว่าชาย ที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร เขารู้สึกผูกพันตั้งแต่แรกเจอด้วยความ สงสยั เรนนีจ่ งึ เอ่ยถามเขาด้วยภาษาอังกฤษแตช่ ายตรงหนา้ เขากลบั ตอบมาด้วยภาษาไทยด้วยเสียงท่ีนุ่มลึกและเย็นชาพร้อมกับสายตา ที่จ้องมายังเรนนี่ เรนนี่ผงะเมื่อเขาเห็นสายตาของคนตรงหน้า เหมือนกับสายตาของฉลามขาวที่เขาเจอใต้ทะเลเมื่อวันนั้นแต่เขา

45 คิดว่าก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ฉลามขาวจะมาเป็นมนุษย์ เรนนี่ได้แต่คิด ด้วยความงุนงงว่าทำไมเขาถึงพูดภาษาไทยได้ แล้วเขาคือใคร เขา อยู่บนเกาะที่นี่คนเดียวเหรอ ความสงสัยของเรนนี่ผุดขึ้นเต็มหัว ก่อนทช่ี ายหนุม่ ตรงหน้าจะเดนิ เข้าไปในปา่ เรนนไี่ ดแ้ ต่น่งั มองแผ่น หลังของชายหนุ่มที่ค่อยๆเดินเข้าไปในป่า หลังจากที่บรูคกลับ ออกมาเรนนี่ก็ได้ถามคำถามที่ค้างคาในใจว่าเขาคือใคร เขาอยู่ที่ เกาะนี้คนเดียวเหรอ บรูคได้แต่ทำหน้าเย็นชาแล้วยื่นผลไม้ให้เรนน่ี เพ่ือเป็นอาหารเชา้ สำหรับวนั นี้ เรนน่ีกล่าวขอบคณุ บรคู และบอกชื่อ ของเขาเพื่อเป็นการแนะนำตัวแต่บรูคก็ยังทำหน้าเย็นชาใส่เขา เหมือนเดิม หลังจากที่เรนนี่กินผลไม้ที่บรูคให้ บรูคบอกกับเรนนี่ว่า ให้ตามเขามา เรนนี่ทำหน้าสงสัยอีกครั้งแต่เขาก็เดินตามไปอย่าง ง่ายดาย ตลอดระยะทางทเี่ ดินไปน้นั เรนน่ีเอ่ยถามบรูคตลอดทางแต่ ก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมาเลยจนกระทั่งเดินมาถึงหน้าถ้ำแห่ง หนึ่งที่อยู่ในป่า บรูคและเรนน่ีอยู่ในถ้ำด้วยกันเพียงสองคน ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนค่อยๆพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆจนเรนน่ี ลืมไปเลยว่าตนเองนั้นต้องกลับบ้าน แต่เรนนี่ยังคงสงสัยว่าบรูคคือ ใครทำไมเขาถึงอยู่ที่เกาะร้างแห่งนี้เพียงคนเดียว ในตอนดึกๆบรูค มักจะออกไปข้างนอกจนทำให้เรนนี่สงสัยจนคืนหนึ่งเรนนี่ตัดสินใจ แอบตามบรคู ออกไปเพ่อื ดูวา่ เขาออกไปไหนกันแน่ เรนนีเ่ ดินตามไป เรื่อยๆจนถึงบริเวณหาดทรายเขาเห็นบรูคเดินลงไปในน้ำ เรนนี่ได้ พบกับสิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นเรื่องจริงเขาเห็นร่างของบรูค ค่อยๆกลายร่างเป็นฉลามขาว เรนนี่เดินกลับเข้าไปในถำ้ ด้วยอาการ เหม่อลอยเพราะยังอึ้งกับสิ่งที่เห็นอยู่และ นั่งคิดทั้งคืนว่าสิ่งที่เขา